Εχει φυγει η ορεξη;

[Doppelganger]

Δημιουργω αυτο το θεμα εδω, επειδη οντως αφορα το gaming γενικοτερα.

Τα τελευταια δυο χρονια εχω παρατηρησει πως δεν με τραβανε τοσο πολυ τα videoπαιχνιδια, οπως παλια. Γι' αυτο γραφω και σχεδον αποκλειστικα στο off topic subforum. Ηταν βεβαια και οι πανελλαδικες που συνεβαλαν σε αυτο, αλλα πλεον δεν εχω εκεινο το μερακι να παιξω, να δοκιμασω, να ξοδεψω ωρες.

Τι κανω στον ελευθερο μου χρονο; Internet και οταν το κλεινω (το ελαττωνω τωρα, επειδη τρωει πολυ χρονο) διαβαζω βιβλια και φυσικα βγαινω εξω για καφεδες κτλ σαν τον κλασσικο ελληνα (ο,τι παλια δεν ηθελα να κανω )

Βασικα μπορω να εχω βιβλια, εξοδους και βιντεοπαιχνιδια στη ζωη μ ανετα, αλλα κατι δεν με τραβαει για να συμπεριλαβω το τελευταιο, εστω και για μια ωρα την μερα. Μεγαλωσα; Ωριμασα; Δεν μου αρεσουν οι απαντησεις αυτες. Και τι σαν μεγαλωσα; Με συγκινει ακομη η ιστορια και οι διαλογοι των metal gear solid.

Θελω, λοιπον, να ρωτησω αν το εχετε περασει κι εσεις αυτο, πως ξαναρχισατε, αν δεν ξαναρχισατε, αν απλα ειναι οπως τα playmobil και οι action man που τα βλεπω τωρα και δεν με ωθουν να κατσω να παιξω (ναι, φαινεται αστειο, αλλα τωρα καταλαβαινω γιατι οι μεγαλοι δεν εχουν τη μεντα να αγορασουν στους μικρους πολλα παιχνιδια ή λενε "κανε κατι αλλο". Εχουμε χασει απο τωρα την αισθηση του να ειμαστε παιδια!). Μπορω μολις τελειωσω το post να παιξω το Discword 1 που το εχω αρχισει εδω και καιρο. Το πιθανοτερο ειναι πως δεν θα το κανω. Γιατι, ομως;

[ChrisTop]

Οτι έγραψες αντικατοπτρίζει και τις δικές μου σκέψεις.

Τα τελευταία 3 χρόνια παίζω σχεδόν κατα αποκλειστικότητα CS και τα διάφορα PES. Και αυτό διότι το Competitive Gaming δίνει νόημα στο παιχνίδι μου. Μερικοί ίσως ξέρετε οτι πέρνω μέρος και σε τουρνουά (μάλιστα sτο PES 09 τουρνουά που σας είχα πει οτι πήρα μέρος τελικά βγήκα 6ος Πανελλαδικά /showoff). Αυτο είναι που με συγκινεί πλέον, να παίζω μαζί ή αντίπαλος με άλλους. Αυτό που πιστεύω είναι οτι έχω όλο και περισσότερο την ανάγκη να είμαι με παρέα.

Τα υπόλοιπα παιχνίδια που έχω αρχίσει και τερματίσει τα τελευταία αυτά 3 χρόνια είναι τα Half Life 2 και τα επισόδεια του και έχω αφιερώσει και πολλές ώρες και στο Civilization 4, δηλαδή 2 παιχνίδια επιτομές του είδους του. Είναι τα μόνα παιχνίδια που καταφέρνουν και μου δίνουν πλέον αξία να παίζω μόνος μου. Ακόμα και το KH2 που παίζω τώρα το παίζω παρέα με ένα ακόμα άτομο που το έχουμε πάρει, μπορεί να μοιραζόμαστε το playtime, αλλά σαφώς το προτιμώ απο το να έπαιζα μόνος μου (αμα δεν έκανε skip και μερικές σκηνές ο παπάρας θα ταν ακόμα καλύτερα~!).

Πάντως αν υπάρχει ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να με κρατήσει για πολλές ώρες ξέρω πως αυτό είναι το Final Fantasy Tactics: War of The Lion για το οποίο όμως δεν πρόκειται να δώσω 150 ευρώ για να το παίξω.

[Sith Lord Bahamut]

Προσωπικα οσο ειχα το WoW δν ειχα ακουμπησει αλλο παιχνιδι...εκτος λιγων εξαιρεσεων αλλα και αυτες για ελαχιστες ωρες....την εβδομαδα....Οταν το παρατησα το WoW και το πουλησα καθομουν μερικες φορες κ σκεφτομουν τι θα ηθελα να παιξω...κοιταγα...χαζευα...αλλα τπτ...νεκρα στον οριζοντα....ηταν το Hangover απ''το WoW μαλλον....μιας και τωρα 9 μηνες μετα αρχισα να ασχολουμαι παλι πιο σοβαρα...και τερματισα DMC4, Silent Hill Homecoming και παιζω Street Fighter 4 κτλ....

Μου ηρθε ορεξη παλι...αλλα για να πω την αληθεια αν μου ελεγες να παω στο μεσα δωματιο που ειναι η τηλεοραση να παιξω X360, PS2 θα σου ελεγα οχι....

Στο PC αφιερωνω χρονο εδω και αρκετο καιρο κ οχι στις κονσολες που τις εχω αφησει στον αδερφο μου πλεονΑφου θα παρω καλωδιο για να συνδεω το X360 με την οθονη του PC

Αυτό που πιστεύω είναι οτι έχω όλο και περισσότερο την ανάγκη να είμαι με παρέα.

+100000

Οσο μπορω οταν παιζω θελω να ειναι και αλλοι μαζι μου...ειτε ο αδεφος μου ειτε οι φιλοι μου...ειτε τα ξαδερφια μου....οκ μερικα παιχνιδια ειναι single player αλλα οσα εχουν Multi βαριεμαι να παιζω μονος μου

[Titus]

Μου φαίνεται πολύ απλό. Πρώτον, ανακάλυψες νέες διεξόδους στην ενεργητικότητά σου και νέα ενδιαφέροντα. Δεύτερι\ον, μπούχτισες. Έχοντας δει, μετά από κάποια χρόνια gaming, τόσα νέα πράγματα και ανακαλύπτοντας ότι τα πράγματα από εδώ και πέρα θα αλλάζουν με πολύ πιο αργούς ρυθμούς και τα νέα στοιχεία θα είναι μετρημένα (για να μη μιλήσω για τα αξιόλογα παιχνίδια), είναι απόλυτα φυσιολογικό να απέχεις.

Προσωπικά έχω γίνει απίστευτα ελιτιστής και περιορισμένος. Η λίστα παιχνιδιών που παλιότερα θα τα είχα τερματίσει τουλάχιστον 2 φορές και προς το παρόν δεν τα έχω αγγίξει μεγαλώνει, δε με τραβάει το να παρακολουθήσω στενά την επικαιρότητα, και εστιάζω σε "σίγουρους" για τα μέτρα μου τίτλους. Mass Effect 2, Dragon Age, Mafia 2, άντε και κάτι που ξεφεύγει λίγο.

[Evans]

Tι να σας πω, εγώ παίζω από τα 3 μου και δεν έχω σταματήσει ούτε στιγμή. Κάθε χρόνο θα τερματίσω αρκετά παιχνίδια και θα αγοράσω επίσης αρκετά. Το βασικότερο είναι ότι δε θα μετανιώσω για καμία gaming ώρα. Ο λόγος είναι απλός: μου αρέσουν τα videogames και δε θεωρώ σπατάλη το χρόνο που αφιερώνω σε αυτά.

Σίγουρα βέβαια έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα από τότε που ήμουν μαθητής. Όσο μεγαλώνεις αλλάζεις και βρίσκεις νέα ενδιαφέροντα, οπότε σίγουρα κάτι πρέπει να κάνεις για να τα βολέψεις όλα. Χρόνος υπάρχει για τα πάντα, όσα πολλά ή λίγα πράγματα και να κάνεις, το θέμα είναι να είσαι επιλεκτικός και να εφαρμόζεις μία "δίαιτα" σε όσα σε ενδιαφέρουν. Δε χρειάζεται να παίζεις 20 παιχνίδια το χρόνο, όπως έπαιζες παλιότερα, μπορείς όμως να τα μειώσεις σε 10 ή 5.

Εγώ ήμουν σε μία παρόμοια φάση πέρσι το καλοκαίρι, λίγο πριν την κυκλοφορία του Braid. Όταν όμως έπαιξα το Braid και άρχισα να παρακολουθώ την indie σκηνή, αποφάσισα ότι τα videogames δε θα τα παρατήσω ποτέ. Είναι κάτι που το αγαπάω και που σίγουρα έχει πολλά να μου προσφέρει. Ταυτόχρονα βέβαια έχω απορρίψει άπειρες σειρές και είδη παιχνιδιών, επιλέγω προσεκτικά με τι θα ασχοληθώ και πολλές φορές περνάω φάσεις που δεν ανοίγω καμία κονσόλα για ένα μήνα και παραπάνω. Θα υπάρξει περίοδος που θα θέλω να βγαίνω μόνο με φίλους μου και να διαβάζω ασταμάτητα λογοτεχνία, θα υπάρξει περίοδος που θα παρακολουθώ μόνο κινηματογράφο και θα φωτογραφίζω, θα υπάρξει περίοδος που θα παίζω πάρα πολλές ώρες την ημέρα, θα υπάρξει όμως περίοδος που θα τα κάνω όλα αυτά μαζί ή θα ψάξω για κάτι νέο (ταξίδι κάπου, κάποια νέα ασχολία).

Αυτό που ΙΜΟ είναι κατακριταίο από μία ηλικία και μετά (ΑΚΑ 18 κ μετά) είναι η πολύωρη και καθημερινή ενασχόληση με το είδος (τύπου 8 ώρες καθημερινά). Είναι χάσιμο χρόνου. Καλώς ή κακώς ούτε ψυχαγωγία προσφέρουν, ούτε είναι τέχνη (άλλο το που πάνε τα πράγματα με την indie σκηνή). Φυσικά με τίποτα δεν είναι καλό να φτάνουμε στην υπερβολή, και ένα 8ωρο διαβάσματος λογοτεχνίας σε καθημερινό επίπεδο είναι λίγο άρρωστο.

Εν κατακλείδι, ψάξε τι σε ενδιαφέρει περισσότερο και αφιερώσου σε αυτό. Πάντα υπάρχει η χρυσή τομή και πάντα θα βρίσκεις χρόνο για όλα, αρκεί να γουστάρεις ό,τι κάνεις. Στην τελική δεν είναι απαραίτητο να ασχολείσαι καθημερινά με κάτι.

[bullethell]

Eγώ πάντως μεγαλώνοντας απλά μετατόπισα το ενδιαφέρον μου σε συγκεκριμένα παιχνίδια. Μικρότερος δοκίμαζα όλα σχεδόν τα παιχνίδια (με εξαίρεση τα sports) τώρα πλέον είναι συγκεκριμένα. Πάντως μπορώ να πώ οτί το ενδιαφέρον μου για τα video games κρατεί ακόμα απλά ο χρόνος μειώνεται οπότε τα κρίτηρια επιλογής των παιχνιδιών είναι πολύ πιο αυστηρά απο ότι είμουν 8-19 χρονών που έπαιζα όποιο cartridge έπεφτε στα χέρια μου.

Σου προτείνω λοιπόν να κάνεις το ίδιο. Να επιλέγεις αυστηρά τους επόμενους τίτλους.

[deus_d0pe]

Κι εγώ μέσες άκρες στο ίδιο μήκος κύματος είμαι. Εδώ και 2 χρόνια περίπου ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με mmoprg τίτλους λόγω παρέας και μόνο, αν και αυτά έχω αρχίσει να τα βαριέμαι κάπου.

Ειδικά όσον αφορά τις κονσόλες, τη τωρινή γενιά δεν την έχω σχεδόν καν ακουμπήσει, ενώ στη προηγούμενη είχα και τις 3 τώρα ένα 360 αγόρασα και αυτό στα αζήτητα είναι. Συγκεκριμένα, από όσα games έχουν βγει ως τώρα και για τις 3 κονσόλες μαζί, μόνο για 2 θα καιγόμουν να παίξω και αυτοί έχουν βγει στο Wii (Galaxy και Prime 3) ενώ ο επόμενος τίτλος που σκοπεύω να αγοράσω για το 360 μετά το Guitar Hero είναι το Final Fantasy XIII....

[sub_zero]

Το περίεργο θα ήταν να συνέβαινε το αντίθετο. Αν κάποιος στα 20-25 του παίζει όπως έπαιζε και στα 14 τότε έχει πρόβλημα. Και πριν πέσουν πολλοί να με φάνε, να ξεκαθαρίσω ότι αυτό δεν έχει να κάνει με το αν τα video games είναι για παιδιά ή όχι. Σε γενικές γραμμές η τοποθέτηση του Titus νομίζω παρουσιάζει τους βασικότερους λόγους.

και φυσικα βγαινω εξω για καφεδες κτλ σαν τον κλασσικο ελληνα (ο,τι παλια δεν ηθελα να κανω )

Για χ ψ λόγους στα 14 μπορεί να βλέπαμε έτσι τα πράγματα (μάλλον ως αντίδραση περισσότερο). Πλέον πάντως στα μάτια μου, αυτός που κάθεται με τις ώρες μόνος του μπροστά από μία κονσόλα είναι το ίδιο "ανώμαλος" με αυτόν που λέμε κλασσικό Έλληνα.

[sain't]

Πέρασα και γω μια φάση που δεν είχα καθόλου όρεξη για gaming αλλά μετά από αυτό απλά περιόρισα τις επιλογές μου κατά πολύ. Αγοράζω πολύ λιγότερα games, παίζω λιγότερο κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου αλλά πολύ πιο ουσιαστικά. Όπως είπε και ο τίτος, πλέον επικεντρώνομαι στους τίτλους που θέλω πραγματικά να παίξω (που και πάλι δεν τους θεωρώ λίγους συγκριτικά με το μέσo casual gamer) αλλά παρατηρώ ότι σε σχέση με το παρελθόν δίνω μεγαλύτερη βάση στο περιεχόμενο τους και αφοσιώνομαι σε έναν τίτλο μέχρι τον τερματισμό συνήθως, κάτι που σπάνια έκανα πριν 5 χρόνια όταν αγόραζα games με το τσουβάλι.

Όχι δεν έχω βαρεθεί το gaming, αντιθέτως θα έλεγα ότι τώρα που έχει πάψει να είναι καθημερινή συνήθεια το ευχαριστιέμαι περισσότερο.

@ChrisTop: Δεν έχεις PSP να παίξεις το FF Tactics?

[Loggo]

Λίγο πολύ όλοι την έχουμε περάσει αυτή τη φάση.
Η λογική μου σήμερα είναι, σε γενικές γραμμές, παρόμοια με αυτή του Τίτου και του Ferry. Εστιάζω δηλαδή σε συγκεκριμένους τίτλους που με ενδιαφέρουν πραγματικά πάρα πολύ. Προσπαθώ παράλληλα να έρχομαι σε επαφή και με άλλους τίτλους για να δω τι παίζει με τις νέες κυκλοφορίες, τα παιχνίδια όμως που πραγματικά θα ξεκοκαλίσω είναι πολύ συγκεκριμένα.

Κακά τα ψέματα πάντως, σε αντίθεση με τα 14 μας, πλέον τίθεται και το ζήτημα του χρόνου, αλλά και αυτό της διάθεσης (για τα περί αλλαγής ενδιαφερόντων δε το συζητώ καν).

Δεν έχω τον χρόνο που είχα 10 χρόνια πριν, τις καθημερινές είμαι πιο κουρασμένος απ’ ότι 10 χρόνια πριν, ενώ, φυσικά, έχω και διαφορετικά ενδιαφέροντα σε σχέση με τότε. Προσωπικά όμως αποδίδω την περιορισμένη, σε σχέση με παλιότερα, ενασχόλησή μου με τα videogames και σε έναν άλλο, επίσης σημαντικό, λόγο. Ότι δηλαδή όταν ξεκλέβω λίγο χρόνο σήμερα, προσπαθώ συνήθως να τον εκμεταλλεύομαι όσο πιο εποικοδομητικά γίνεται. Ένα videogame μπορεί να μου προσφέρει διασκέδαση, αλλά μέχρι εκεί. Ένα βιβλίο όμως πχ, μπορεί να με κάνει να περάσω τον χρόνο μου ευχάριστα, μαθαίνοντας μου παράλληλα και κάτι. Μια ταινία αντίστοιχα, μπορεί να μου προσφέρει διασκέδαση, αφήνοντας μου παράλληλα και κάτι.

Εκεί είναι και η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τα videogames, ότι δηλαδή αυτά, συνήθως, μένουν αποκλειστικά στο entertainment κομμάτι. Σπάνια σπάνε το φράγμα, με ό,τι βέβαια αυτό συνεπάγεται για το ίδιο το medium, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Δε κρύβω ότι στον ελεύθερό μου χρόνο, προτεραιότητα έχει η παρέα και το διάβασμα (κυρίως σε ζητήματα που με ενδιαφέρουν) και μετά τα υπόλοιπα.

[Scatman]

Καπως ετσι αισθανομαι κι εγω. ο Τιτους με καλyψε καπως. Παρολαυτα, δεν ειναι μονιμο συναισθημα. Επειδη, το gaming ειναι κατι που ολοι μας καλλιεργουμε εδω και πολλα χρονια, δεν ειναι τοσο απλο να το αποβαλουμε. Οποτε ανεξαρτητα απτο εαν καποιος παιζει λιγοτερο ή νιωθει οτι απομακρυνεται, καποια στιγμη μεσα του το θελει ξανα.

ΠΑρολαυτα, κι εγω δεν ειμαι οπως παλια. Δεν παιζω τα παντα και κατα κυριο λογο εχω αφιερωθει σε συγκεκριμενα genres.

Καταληγω σε αυτο που ειπε ο Τιτους, νεα ενδιαφεροντα. Πολυ λογικο. Οι ηλικιες 15-20κατι περνανε ετσι κι αλλιως ενα μεταβατικο σταδιο.

[Phantom Duck]

Μεγαλωσα; Ωριμασα; Δεν μου αρεσουν οι απαντησεις αυτες.

Εγώ από 10 χρονών έλιωνα μπροστά στα βιντεοπαιχνίδια (ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσες φορές είχα τερματίσει τα Sonic του Master System) και μέχρι τα 20 περίπου έπαιζα ασταμάτητα. Ε, μπορώ να πω πως μπούχτισα πλέον :whip:

[ChrisTop]

@ChrisTop: Δεν έχεις PSP να παίξεις το FF Tactics?

Ούτε εγώ ούτε κάποιος γνωστός.

[Bartman]

Φίλε Doppel σε ένα παρόμοιο στάδιο βρίσκομαι και εγώ . Το δικό μου το ''πρόβλημα'' είναι ότι αν και γουστάρω βιντεοπαιχνίδια αρκετά ίσως τους αφιερώνω παραπάνω χρόνο από ότι χρειάζετε με αποτέλεσμα να μην με αγκίζουν , σαν να μπαίνω σε fast forward mode...Aυτό ίσως είναι τώρα που είναι Καλοκαίρι αλλά πιστεύω πως έχω μπει στην βιομηχανία του ''γρήγορου'' gaming με αποτέλεσμα παίζοντας παιχνίδια τα οποία είτε βασίζονται κυρίως στο multiplayer κομμάτι είτε είναι παιχνίδια brainless , με αποτέλσμα να μειωθεί αισθητά η πόρωσή μου για κάτι καινούργιο και πιο εποικοδομητικό...Αυτό που σκοπεύω να κάνω είναι παίζοντας είδη παιχνιδιών με τα οποία δεν έχω επαφή (jrpg,adventures και άλλα) να επαναφέρω το κομμάτι του εαυτού μου το οποίο αγαπά τα videogames όχι ως προιόντα βιομηχανίας αλλά σαν κάτι αληθινό με αποτέλεσμα η ασχολία μου μαζί του να είναι κάτι το οποίο να με γεμίζει και να με ευχαριστεί.Δεν θέλω να ανήκω σε καμία εταιρία και σε κανένα trademark θέλω απλά να παίζω ότι θεωρώ καλό για μένα.

[Ryu_gr]

Πιστεύω ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι τέχνη και μαθαίνεις πολλά από αυτά. Όμως, απαιτούν πολύ χρόνο από την μέρα σου και όσο οι υποχρεώσεις αυξάνονται και τα ενδιαφέροντα, όπως πολύ σωστά είπατε, αλλάζουν, αναπόφευκτο είναι να μπουν σε αναμονή, ίσως και μόνιμη αναμονή. Οπότε καλύτερα να δεις μια 2ωρη ταινία η οποία θα σου διδάξει κάποια πράγματα παρά να παίξεις ένα RPG ή Adventure το οποίο θα σου διδάξει ΚΑΙ αυτό εξίσου καλά πράγματα, αλλά θα διαρκέσει πόοοοολλες παραπάνω ώρες. Αυτός είναι και ο λόγος που τα τελευταία χρόνια παίζω καθημερινά quick action games και αραιά και που χρονοβόρα games που έχουν όμως τη δυνατότητα (όχι όλα βεβαίως) να σου δώσουν κάτι παραπάνω.