Announcement

Collapse
No announcement yet.

Μορφώστε τους συμφορουμίτες σας

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • #31
    Τη βλέπω τη δουλειά... το επόμενο "Gamers-Odyssey Meeting" θα είναι χου άραγμα σε καμιά καβάτζα στο Θησείο.

    Originally posted by Ren
    Δεν έχω βιώσει ποτέ αυτή την εμπειρία. Λέει;
    Για τις επιδράσεις της τετραϋδροκανναβινόλης σ' ένα ανήσυχο μυαλό διάβασε το κείμενο του Sagan και κυρίως τις παραγράφους που παρέθεσα.
    Last edited by Raf; 27-04-2017, 01:35 PM.

    Comment


    • #32
      Originally posted by ChrisTop View Post
      Ε ναι αφού έχουν γεράσει όλοι, που χρόνος για μπάφους και σκι όταν σε κυνηγάει η δουλειά και η γυναίκα.
      Πάντως όλοι πιστεύω θα χουν κάνει τις δοκιμές τους, καλά ο Altair που δουλεύει και Μύκονο δεν το συζητάω καν.
      Nope.Not even once.Είχα μια ευκαιρία στην Κρήτη που ήμουν στο τσακ αλλά τελευταία στιγμή κρατήθηκα.Το ίδιο με τριπάκια κλπ.
      Γενικά δεν πίνω,δεν καπνίζω,δεν πίνω καφέδες,δεν τρώω λίπη,πέτσες,εντόσθια κλπ,το μόνο ανθιγειινό που του γαμάω τα προικοσέντονα,είναι τα γλυκά.
      Carpe diem

      Comment


      • #33
        Τελικά όντως δεν θα 'χουμε ιστορίες μου φαίνεται. Είχα υποτιμήσει πόσο μη διαδεδομένα ήταν τα ναρκωτικά 10 χρόνια πριν.

        Το άμα λέει είναι ανάλογα το άτομο, την ψυχολογία του, το τί θέλεις και το τί πίνεις.

        Πάντως για να μην δώσω την εντύπωση pothead, έχω κάνει αρκετή χρήση (ούτε καν να πλησιάζει το excessive) σε μικρότερη ηλικία και το 'χω κόψει εδώ και 3~ χρόνια γιατί απλά δεν μου ταιριάζει πλέον.
        Απ' την άλλη μου αρέσουν φουλ τα πιο βαριά, αλλά εκεί έχω μείνει στις 4-5 φορές στην ζωή μου. Όλες πολύ καλές εμπειρίες εκτός από μία που ενώ είχε την πλάκα της ξενέρωσε φουλ την φάση με μια γαμάτη Βραζιλιάνα στο Εράσμους.

        Comment


        • #34
          Originally posted by ChrisTop
          Το άμα λέει είναι ανάλογα το άτομο, την ψυχολογία του, το τί θέλεις και το τί πίνεις.
          Ναι, γενικά ας μην κάνει κάποιος πρώτη φορά αν δεν νιώθει πως θέλει ή πιεστεί, μπορεί να του τα σκάσει μυστήρια. Εγώ με τίποτα παραπάνω δεν έχω ασχοληθεί αλλά εάν προκύψει δεν είμαι αρνητικός, όμως πάντοτε υπό συνθήκες. Θα φαντάζεσαι περίπου τι εννοώ. Γενικά πιστεύω πως, αν κάτι είναι συγκυριακά παράνομο ή κοινωνικά κατακριτέο, δεν πάει να πει απαραίτητα κάτι παραπάνω. Ο άνθρωπος μπορεί να βρει χίλιους τρόπους για να κάψει το κεφάλι του, σαν κοινωνία όμως έχουμε μηχανικά μάθει να προσέχουμε πολύ λιγότερους απ' αυτούς.

          Comment


          • #35
            Εγώ με τίποτα παραπάνω δεν έχω ασχοληθεί
            είπε ο τύπος που έχει υπογραφή το ljn logo
            Originally posted by Raf
            Η Νίντι λίγο το πάει αλλιώς, ε, έχουμε τον Ραμπ εκεί να ψιλοτρολάρει.

            Comment


            • #36
              Άψογος.

              Comment


              • #37
                Από την τηλεοπτική εκπομπή "Ό,τι να 'ναι" (Βουλαρίνος, Νικολάου) ΣΚΑΙ, 27/04/2017. Πίνω μπάφους και παίζω προ.


                Comment


                • #38
                  Παιζω dirt rally αυτον τον καιρο και επειδη ειναι ψιλο δυσκολο εκατσα να ψαξω κανα tutorial. Επεσα σε αυτο εδω που βρηκα πολυ ενδιαφέρον

                  Comment


                  • #39
                    Το κείμενο της δεύτερης παρουσίασης, που αφορά τη φυσιογνωμία, την ιδεολογία και τους μηχανισμούς του καθεστώτος Μεταξά. Βιβλιογραφία δεν σύνταξα.


                    Από την εποχή του Εθνικού Διχασμού και έπειτα, επέρχεται στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Νίκο Αλιβιζάτο, μια «κρίση των θεσμών». Αλλεπάλληλες στρατιωτικές επεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα και διλήμματα πολιτειακού χαρακτήρα χαρακτηρίζουν τον Μεσοπόλεμο. Οι εκσυγχρονιστικές προσπάθειες της τετραετίας Βενιζέλου ('28-'32) για την ομαλοποίηση της Δημοκρατίας και την οικονομική ανάπτυξη ως μοχλό ευημερίας έπεσαν πάνω στην παγκόσμια κρίση του '29. Με το πέρας της φιλόδοξης τετραετίας, διαδοχικές διχαστικές κορυφώσεις, αρχής γενομένης με το κίνημα του Ν. Πλαστήρα το '32, οδήγησαν τη δημοκρατία σε αδιέξοδο και τη χώρα στη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά το '36.
                    Ο Ευ. Χατζηβασιλείου επιμένει πως η μεταξική δικτατορία δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως ένα αναπόφευκτο γεγονός μέχρι ίσως και το '36, καθώς παρουσιάστηκαν ευκαιρίες θεσμικής ομαλοποίησης που όμως δεν ευοδώθηκαν· ήταν οι συνεχείς αστοχίες των πολιτικών εκείνες που επέτρεψαν στην δικτατορία να επιβληθεί.

                    Διενεργούνται εκλογές τις αρχές του '36· καμιά παράταξη δεν αποκτά την αυτοδυναμία· έτσι, ρυθμιστής των πραγμάτων γίνεται το ΚΚΕ με 14 βουλευτές. Έρχεται στην επιφάνεια η συμφωνία Σοφούλη-Σκλάβαινα (βενιζελικοί και κομμουνιστές) και δημιουργείται πανικός στην αντιβενιζελική παράταξη. Με σκοπό να ελεγχθεί η κατάσταση, λαμβάνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο Ιωάννης Μεταξάς, ηγέτης του μικρού κόμματος των Ελευθεροφρόνων και γνωστός για τις αντικοινοβουλευτικές του απόψεις. Παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης από όλους, εκτός τον Παπαναστασίου, τον Παπανδρέου, τον Καφαντάρη και το ΚΚΕ. Ουσιαστικά, οι πολιτικές παρατάξεις εκβιάζονται από τη συγκυρία να παράσχουν την ψήφο εμπιστοσύνης τους. Λαμβάνεται απόφαση να κλείσει η Βουλή και εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση για νομοθέτηση.
                    Ως πρόσχημα για την επιβολή του στρατιωτικού νόμου στις 4 Αυγούστου υπήρξαν μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, στις οποίες η κυβέρνηση απάντησε με βίαιη καταστολή – χρησιμοποιήθηκε ο στρατός. Υπό τον κίνδυνο της «κομμουνιστικής απειλής», έτσι όπως γινόταν αντιληπτή η ανάπτυξη του ΚΚΕ, ο Μεταξάς πείθει τον Βασιλιά πως η δικτατορία είναι μονόδρομος. Άλλωστε, εκείνη την εποχή, η ιδέα μιας ελεγχόμενης συνταγματικής εκτροπής είχε εισέλθει και στον δημόσιο διάλογο ως λύση ανάγκης για την πολιτική αναταραχή. Έτσι επιβλήθηκε ένα αυταρχικό καθεστώς που διήρκεσε σχεδόν πέντε χρόνια, ως μια «τεχνική παρανομία», κατά τον Βασιλιά. Ο Βρετανός Πρέσβης Ουότερλοου παρατηρεί πως ο πολιτικός κόσμος έδειξε ανοχή, πιστεύοντας πως ο Βασιλιάς δεν θα το άφηνε να παρεκτραπεί. Ο Μεταξάς γρήγορα διέλυσε τις ψευδαισθήσεις για προσωρινότητα, καθώς τον Σεπτέμβριο του '36 δηλώνει σε γαλλικό έντυπο πως ο κοινοβουλευτισμός δεν θα επανέλθει.

                    Η κυβέρνηση στελεχώθηκε από κυρίως αντιβενιζελικό προσωπικό (με εξαίρεση τον Κων. Ζαβιτσιάνο, εισηγητή του «ιδιώνυμου»), επιχειρηματίες, απόστρατους αξιωματικούς – καίρια στελέχη ήταν οι παλιοί συνεργάτες του Μεταξά, ο Κων. Μανιαδάκης, Θεολ. Νικολούδης, Κων. Κοτζιάς. Το νέο Υπουργείο «Δημοσίας Ασφαλείας» του Μανιαδάκη ήταν ο μοχλός άσκησης του αντικομμουνιστικού μηχανισμού. Ευθύς αμέσως μετά την 4η Αυγούστου, με συλλήψεις αποκεφαλίστηκαν οι κομμουνιστικές οργανώσεις – το καθεστώς προέβη και σε καύσεις βιβλίων. Ο κομμουνισμός τονίζεται ως ένα εξωελληνικό, ανεπιθύμητο στοιχείο. Διευρύνθηκε με νόμους η πολιτική δίωξη των κομμουνιστών που είχε αρχίσει με το ιδιώνυμο το '29 – οι απεργίες, μέχρι και οι ιδιωτικές συγκεντρώσεις, κηρύχθηκαν παράνομες. Θεσπίστηκαν κατασταλτικές πρακτικές όπως εκτοπίσεις σε ερημονήσια, βασανισμοί, και το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, με την έλλειψη του οποίου πρακτικά αποκλείονταν από τη δημόσια ζωή οι κομμουνιστές.

                    Το κράτος έγινε αστυνομοκρατούμενο· τα σώματα ασφαλείας ενισχύθηκαν με νέο προσωπικό. Τα κατώτερα όργανα επιδείκνυαν συχνά αυταρχικές συμπεριφορές, ενώ υπήρχαν κατά κόρον παρακολουθήσεις, έλεγχοι και μια γενικότερη καταστολή οποιασδήποτε διαμαρτυρίας – μια συνθήκη που εντάθηκε με το πέρασμα του χρόνου – ο στρατιωτικός νόμος ποτέ δεν άρθηκε. Οι αρμόδιοι μηχανισμοί του καθεστώτος λειτουργούσαν αποτελεσματικά, και φαίνεται πως χρωστούν πολλά σε τεχνογνωσία που αποκτήθηκε από άλλα δικτατορικά καθεστώτα της περιόδου. Το επίσης νεοσύστατο Υπουργείο Τύπου και Τουρισμού, με επικεφαλής τον Θεολόγο Νικολούδη, ήταν υπεύθυνο για την κυβερνητική προπαγάνδα. Στα πρότυπα των φασιστικών καθεστώτων, δόθηκε έμφαση στα κινηματογραφικά επίκαιρα και στη ραδιοφωνία (περιορισμένου βεληνεκούς μέσο τότε). Το Γραφείο Λαϊκής Διαφωτίσεως δίδασκε την ιδεολογία του καθεστώτος. Με Αναγκαστικούς Νόμους, η κυβέρνηση διατηρούσε το δικαίωμα να παύει την κυκλοφορία όποιου εντύπου θεωρούσε πως την προσβάλλει. Η λογοκρισία διέτρεχε τον δημόσιο βίο.

                    Η ταυτόχρονη ύπαρξη Βασιλιά και κυβέρνησης είχε ως αποτέλεσμα ένα δίπολο εξουσίας· από το '38 και μετά, ο Μεταξάς ισχυροποιεί τη θέση του έναντι του Βασιλιά, εκκαθαρίζοντας παράλληλα από τον στρατό τα φιλοβασιλικά στοιχεία που ήταν ενάντια με την πολιτική του, αλλά ποτέ δεν θα αμφισβητηθεί το στέμμα ούτε θα τεθεί συνταγματικό ζήτημα από τον Αρχηγό της Κυβερνήσεως, πάντοτε πιστό φιλοβασιλικό. Η ύπαρξη της Βασιλείας ως ένας ακλόνητος ιδεολογικός πυλώνας, κατά τον Σπ. Πλουμίδη, «αποτέλεσε μια από τις ειδοποιούς διαφορές του καθεστώτος από τις φασιστικές δικτατορίες».

                    Παρά τις απολυταρχικές τάσεις και τα κοινά στοιχεία με τα φασιστικά καθεστώτα, ο Μεταξάς, όπως και ο Βασιλιάς, ήταν σταθερά προσανατολισμένος στην Αγγλία. Η αγγλική πολιτική έδειξε ανοχή και ευμένεια στη δικτατορία, μη μπορώντας, λόγω συγκυριών, να είναι εκλεκτική στους συμμάχους της. Οι Άγγλοι ενοχλούνταν κυρίως από το περιβάλλον του Μεταξά και όχι από τον ίδιο.
                    Last edited by Raf; 10-05-2017, 11:29 AM.

                    Comment


                    • #40
                      Τον Νοέμβρη του '36 ιδρύεται η Εθνική Οργάνωσις Νέων (ΕΟΝ), η σημαντικότερη προσπάθεια προσέγγισης των νέων από τη δικτατορία. Η ΕΟΝ είχε ως άξονες την αυστηρότητα, την πειθαρχεία, τον ηθικοπλαστικό λόγο, τον αθλητισμό, και την εργασία ως ύψιστη αρετή και υποχρέωση. Επιπλέον, παρείχε και μια υποτυπώδη στρατιωτική εκπαίδευση. Υπάρχει η εκτίμηση μάλιστα πως σκοπός ήταν η πρακτική προπαρασκευή της νεολαίας για τον επικείμενο πόλεμο.
                      Η ΕΟΝ υπήρξε καινοτόμα ως προς την κινητοποίηση των νεαρών κοριτσιών σε αθλητικές και κοινωνικές, εξωοικιακές δραστηριότητες. Σύντομα, απορροφήθηκε από την ΕΟΝ οποιαδήποτε οργάνωση για νέους υπήρχε, και η συμμετοχή, σύμφωνα με έγγραφα που έχουν αποκαλυφθεί, κατέστη υποχρεωτική. Έτσι, το '40, μετρούσε πάνω από 1 εκ. μέλη. Ο ίδιος ο Μεταξάς βάσιζε πολλά πάνω στην ανάπτυξη της οργάνωσης, παρουσιαζόταν σαν πατρική φιγούρα (αποκαλούσε τους νέους της «παιδιά μου») και ενέπνεε έντονη προσωπολατρεία στα μέλη – έχουν γνωστοποιηθεί υποθέσεις εθελούσιας απομάκρυνσης των παιδιών από το γονεϊκό/οικιακό τους περιβάλλον, μέχρι και μαρτυρίες για τις δραστηριότητες των γονέων τους.


                      Σχεδόν αποκλειστικός αρχιτέκτονας του ιδεολογικού κατασκευάσματος της δικτατορίας ήταν ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς: σύμφωνα με αυτό, με το καθεστώς ξεκινάει ο «Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός». Οι Έλληνες με τον πρώτο, τον αρχαίο πολιτισμό, διέθεταν φιλοσοφία αλλά όχι θρησκευτική πίστη. Οι Βυζαντινοί στη συνέχεια ήταν θεοσεβούμενοι αλλά χωρίς να διέπει η φιλοσοφία τη ζωή τους. Ο «Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός», αποκαθαρμένος από ξένα στοιχεία, θα αποτελούσε την εντέλεια του έθνους· με θαυμασμό στα αρχαιοελληνικά ιδεώδη και στο σπαρτιάτικο ιδανικό της πειθαρχίας – την υποταγή του ατόμου στο σύνολο. Το κράτος του Μεταξά επιδίωκε ακριβώς την υποταγή του ατόμου στο κράτος, αποκλειστικό μέσο έκφρασης της εθνικής βούλησης.
                      Η «εθνική ενότης»σήμαινε παύση της ταξικής πάλης και ειρήνευση υπό την αστική ηγεμονία – όχι όμως την παλαιοκομματική ηγεμονία που έφθειρε τόσο το έθνος τα τελευταία χρόνια. Η «μικροκομματική τυραννία» ήταν τόσο εχθρός για τον Μεταξά όσο και ο κομμουνισμός. Ο «κοινοβουλευτισμός» απέκτησε αρνητικές συνδηλώσεις – επρόκειτο για ένα σύστημα μη λειτουργικό πλέον, καταδικασμένο να οδηγήσει στην κομμουνιστική ανατροπή. Η «πίστη» κατά τον Μεταξά, ανθρώπου με θρησκευτικές ανησυχίες από τα νεανικά του χρόνια, ήταν η αφοσίωση προς την ιδέα της αλήθειας – προσωπική εργασία του καθενός με τα εργαλεία που διαθέτει. Πάντως αποπειράθηκε να ελέγξει την Εκκλησία και να τη χρησιμοποιήσει για την εξουδετέρωση του μαρξιστικού υλισμού στις λαϊκές μάζες.


                      Ήταν έντονη η σχέση του Μεταξά με την τέχνη: στοχεύοντας να την ενσωματώσει στο κράτος, ίδρυσε θεσμούς όπως τη «Στέγη γραμμάτων και τεχνών» - επίσης, ενθάρρυνε την καλλιτεχνική δημιουργία και έδινε πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις στους αγαπημένους του θιάσους. Είχε την ιδέα πως ο πολιτισμός που υπηρετεί οφείλει να χαρακτηρίζεται από μια ελληνική λαϊκή τέχνη, χωρίς ανατολίτικα, βαρβαρίζοντα στοιχεία. Απαγορεύει το σκληροπυρηνικό ρεμπέτικο και περνάει τη μουσική και την τέχνη από αυστηρή λογοκρισία· η Αντιγόνη περνιέται από λογοκρισία και απαγορεύεται η διδασκαλία του Επιταφίου στα σχολεία. Το καθεστώς δέχεται σημαντική υποστήριξη από διανοούμενους.
                      Υπήρχε επίσης και σαφής κατεύθυνση προς τον δημοτικισμό. Επεκτάθηκε η διδασκαλία της δημοτικής στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ανατέθηκε στον Μ. Τριανταφυλλίδη η σύνταξη της Νεολλ. Γραμματικής, έργο που καθορίζει ακόμη τη σχολική διδασκαλία. Ο ίδιος ο Μεταξάς προτιμούσε μια απλή, κατανοητή γλώσσα – καθαρεύουσα δε. Οραματιζόταν όμως την κοινή νεοελληνική ως το γλωσσικό όργανο του πολιτισμού που ήθελε να χτίσει.


                      To κράτος Μεταξά, σαν φασιστικό οικοδόμημα, χαρακτηρίζεται ατελές. Παρ' όλο που το καθεστώς δανείστηκε σε σημειολογικό επίπεδο πολλά στοιχεία από τον φασισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό – χαιρετισμούς, συνθήματα, σύμβολα, θεσμούς – δεν εισήγαγε κάποιο ριζοσπαστικό στοιχείο, ενώ η έλλειψη ικανών στελεχών στην κυβέρνηση δεν επέτρεψε αυτού του είδους την φασιστική ιεραρχία που θα ενσωμάτωνε εξ ολοκλήρου το άτομο σε μια αδιαμφισβήτητη κρατική δομή. Άλλωστε ποτέ δεν απόλαυσε το καθεστώς κάποιο λαϊκό έρεισμα φασιστικού τύπου, ούτε ο ίδιος ο Μεταξάς στην πολιτική του ζωή: Το 1940, ο Βρετανός Πρέσβης Πάλαιρετ χαρακτηρίζει το καθεστώς «λαομίσητο». Ο Χατζηιωσήφ λέει: «Οι αναφορές (του) στο φασιστικό μοντέλο, όταν υπήρχαν, δεν διέφεραν από την εκλεκτικιστική, τεχνική προσέγγιση του φασισμού από τους δημοκρατικούς πολιτικούς».
                      Οι αντιφάσεις του κράτους Μεταξά προκαλούσαν αμηχανία στο διεθνές σκηνικό. Ένας ευρασιάτικος χάρτης της εποχής, χαρακτηρίζει την Ελλάδα πολιτικά «απροσδιόριστη». Με την απόρριψη του ιταλικού τελεσίγραφου όμως, η Ελλάδα έκανε σαφή τη θέση της – ήταν μια ενέργεια του Μεταξά, αλλά με τη λαϊκή θέληση να τον στηρίζει απόλυτα. Ο δικτάτορας πέθανε τον Γενάρη του '41 και μέσα στον πόλεμο, λαοφιλής λόγω του αγώνα που ηγούνταν. Το καθεστώς διαλύθηκε και επισήμως με την έναρξη της Κατοχής.

                      Comment


                      • #41
                        Πολύ καλό, το είδα που το είχε βάλει ο Ground Zero στο Facebook

                        The illusion of free will is an illusion.

                        Comment


                        • #42
                          Aπόσπασμα απο τον Φαίδων ή Περί Ψυχής του Πλάτωνος, που ειναι πιστεύω η κορύφωση του διαλόγου, προηγουμένως μπορει να μην καταλαβαινεις πολλά πράματα αλλά φθάνοντας σε αυτο το σημειο καταλαβαίνεις την συλλογιστική του Σωκράτη και νιώθεις δέος.

                          "Ξαναγύρνα όμως τώρα, είπε, στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε και λέγε. Μη μου απαντάς
                          ωστόσο με τα λόγια που σε ρωτώ εγώ, αλλά λάβε με ως πρότυπο. Εννοώ δηλαδή ότι πέρα από
                          εκείνη την απάντηση που έλεγα στην αρχή, εκείνη τη σίγουρη, διαβλέπω μέσα από αυτά που
                          λέγονται τώρα μια άλλη σίγουρη εκδοχή. Αν με ρωτούσες «ποιο είναι το μέσο που, με την
                          παρουσία του στο σώμα, θα το κάνει να είναι θερμό», δεν θα σου έλεγα εκείνη τη σίγουρη
                          απάντηση, εκείνη την απλοϊκή, «η θερμότητα θα το κάνει», αλλά κάποιαν άλλη πιο περίτεχνη, με
                          βάση αυτά που λέμε τώρα : «η φωτιά θα το κάνει». Ούτε αν ρωτούσες «ποιο είναι το μέσο που, με
                          την παρουσία του στο σώμα, θα το κάνει να νοσήσει», θα πω «η αρρώστια θα το κάνει», αλλά «ο
                          πυρετός θα το κάνει». Ούτε πάλι στο «ποιο είναι το μέσο που, με την παρουσία του στον αριθμό,
                          τον κάνει να είναι περιττός», θα σου απαντήσω «η περιττότητα το κάνει», αλλά «η μονάδα θα το
                          κάνει» και ούτω καθεξής. Σκέψου λοιπόν αν καταλαβαίνεις επαρκώς τι θέλω.
                          Επαρκέστατα, είπε.
                          Απάντησε λοιπόν, συνέχισε εκείνος, ποιο είναι αυτό που παρουσιαζόμενο στο σώμα, θα
                          το κάνει να είναι ζωντανό;
                          Η ψυχή, απάντησε.
                          Και έτσι είναι πάντοτε;
                          Πως μπορώ να το αρνηθώ; είπε εκείνος.
                          Οτιδήποτε επομένως κι αν έχει στην κατοχή της η ψυχή, το έχει πάντοτε πλησιάσει φέρνοντάς του
                          ζωή;
                          Και βέβαια το έχει πλησιάσει, είπε.
                          Τι από τα δυο λοιπόν συμβαίνει; Υπάρχει κάτι αντίθετο στη ζωή ή όχι;
                          Υπάρχει, είπε.
                          Ποιο;
                          Ο θάνατος.
                          Επομένως η ψυχή ποτέ δεν θα δεχτεί το αντίθετο από κείνο που καθ’ αυτή φέρει πάντοτε μέσα της,
                          όπως έχουμε συμφωνήσει με βάση τα προηγούμενα.
                          Οπωσδήποτε, είπε ο Κέβης.
                          Για πες. Αυτό που δεν δέχεται την ιδέα του αρτίου πως το ονομάζαμε τώρα δα;
                          Ανάρτιο, απάντησε.
                          Και αυτό που δεν δέχεται το δίκαιο και εκείνο που δεν δέχεται το μουσικό;
                          Το ένα άμουσο, είπε, το άλλο άδικο.
                          Ωραία. Και αυτό που δεν μπορεί να δέχεται θάνατο, πως το αποκαλούμε;
                          Αθάνατο, απάντησε.
                          Η ψυχή λοιπόν δεν δέχεται τον θάνατο;
                          Όχι.
                          Άρα η ψυχή είναι αθάνατη;
                          Αθάνατη είναι.
                          Ωραία, είπε. Αυτό λοιπόν ισχυριζόμαστε ότι έχει αποδειχθεί; Ή έχεις άλλη γνώμη;
                          Και μάλιστα πολύ ικανοποιητικά, Σωκράτη."
                          Star Citizen videos Star Citizen gallery

                          Comment


                          • #43
                            Από τη μεγάλη οθόνη στο λεξικό
                            14 λέξεις που προήλθαν από ταινίες

                            1. Ζιβάγκο
                            Όλοι ξέρουμε βέβαια ότι οι μπλούζες ζιβάγκο, οι μάλλινες μπλούζες με ψηλό λαιμό που ταυτίστηκαν στην Ελλάδα με το πρώιμο ΠΑΣΟΚ, ονομάστηκαν έτσι επειδή στην ταινία του Ντέιβιντ Λην Δόκτωρ Ζιβάγκο (David Lean, Doctor Zhivago) ο πρωταγωνιστής Ομάρ Σαρίφ φόραγε σε κάποια σκηνή μια ωραία γκρίζα ζιβάγκο, γιατί είναι αφόρητος ο ρημάδης ο ρωσικός χειμώνας.
                            Καλά, και πριν να βγει η ταινία πώς τις έλεγαν αυτές τις μπλούζες; Οι παλιότεροι μού λένε ότι τις έλεγαν ψαράδικες ή μπλούζες του ψαρά — αλλά δεν έχω τρόπο να το εξακριβώσω αυτό. Στα σχόλια πάντως ο Πετεφρής σημειώνει ότι οι “ψαράδικες” (ή “κολλεγίου”, όπως τις έλεγαν πολλοί και όπως τις ξέρω εγώ) είχαν ευρεία οριζόντια λαιμόκοψη. Τα πουλοβερ “Ζιβάγκο” τα λέγανε, κατά τις πληροφορίες του Πετεφρή, “με γυριστό γιακά” η “ναυτικά” επειδή έμοιαζαν με τα στρατιωτικά των καταδρομών, από κινηματογραφικά έργα, ή από τον περίφημο “ναυτικό με το τσιμπούκι” που φορούσε μιάν αρχαία “ζιβάγκο” και κοσμούσε πληθος σπιτιών του μεταπολεμου. Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι, όσο γνωρίζω, παρόμοια λέξη με παρόμοια σημασία δεν υπάρχει σε άλλη ευρωπαϊκή γλώσσα (αυτό βέβαια το λέω με κάθε επιφύλαξη, και διορθώστε με, αν κάνω λάθος). Στα αγγλικά της Αυστραλίας, για παράδειγμα, patons zhivago λέγεται ένα είδος μάλλινου νήματος για πλέξιμο. Υπάρχει και το zhivago sweater jacket, που απομιμείται το στυλ των παραδοσιακών ρώσικων πανωφοριών — αλλά απ’ ό,τι φαίνεται προορίζεται μόνο για γυναίκες.

                            Comment


                            • #44
                              Raf τα post είναι super, thanks.

                              Τελευταία επειδή το χω ρίξει στην γυμναστική και ένας άνθρωπος να μου τα δείξει σωστά τελικά το youtube comes to the resque.

                              Squat/Deadlift Workshop: https://www.eventbrite.com/e/barbell-medicine-training-workshop-tickets-31576019725In this video I explain the correct torso angle f...
                              Last edited by Hazuki; 14-08-2017, 10:19 AM.

                              Comment


                              • #45
                                Και με αφήγηση Λίαμ Νήσον παρακαλώ

                                Originally posted by Raf
                                Η Νίντι λίγο το πάει αλλιώς, ε, έχουμε τον Ραμπ εκεί να ψιλοτρολάρει.

                                Comment

                                Working...
                                X