Τί παίζετε αυτό τον καιρό;

[Grimmtak]

Dishonored χωρίς πολλά πολλά και αν γουστάρεις προτείνω το καινούργιο Prey από την Arkane Studios πάλι.

[Altair]

Άφησα το Yooka-Laylee προς το παρόν (λογικά θα το ξαναπιάσω) και πήγα στο Yakuza 0. Είναι το πρώτο που Yakuza παίζω.
Είναι από αυτά τα games που ενώ τα εκτιμάς δεν είναι στην τελική για σένα. Είναι πολύ story heavy, βασικά 90% του game είναι cutscenes. Η ιστορία, το voice acting, το motion capture είναι 10/10, αλλά δεν είμαι πολύ φαν των games με τόσο story.
Οπότε το αφήνω κι αυτό και ψάχνω για το επόμενο. Μάλλον θα πάω σε Titanfall 2 ή Dishonored 2. Έχει παίξει κανείς κάποιο από τα δύο;

Άφησε το Yakuza 0.
Ryu που είναι το dislike button;

Επί του θέματος,μετά τον Kirbαρο,είπα να αρχίσω να βγάζω εκκρεμότητες και πολύ το χαίρομαι,γιατί αν και ξανάπιασα με βαριά καρδιά το Luigi's Mansion Dark Moon πλέον το καταευχαριστιέμαι,έχω μπει στη νοοτροπία του και στο ρυθμό του και γενικά το λατρεύω.Καταπληκτικό gameplay,πολύ χιούμορ,ωραία ατμόσφαιρα,μπόλικη εξερεύνηση και γενικά ένας καταπληκτικός τίτλος.

[Enpsty]

Άφησε το Yakuza 0.
Ryu που είναι το dislike button;

Αν σου πω ότι το μετάνιωσα θα με πιστέψεις; Ξεκίνησα τελικά το Titanfall 2. Καλούλι είναι μέχρι στιγμής.

[Altair]

Σε πιστεύω.Ναι είναι story based εντελώς το Yakuza 0,αλλά έχει πολύ ωραία ιστορία και με το που περάσεις τα πρώτα κεφάλαια και σε αφήνει να παίζεις περισσότερο,θα αναρωτιέσαι που πήγαν οι διάλογοι.Οκ,υπερβάλλω προφανώς αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ.Αν το έχεις ακόμα,δώστου μια ευκαιρία ξανά.

Εγώ συνεχίζω το Luigi's Mansion Dark Moon.Δεν ξέρω αν φταίει το ότι παίζω στο N3DSXL με τη μεγαλύτερη οθόνη,αλλά το ευχαριστιέμαι πολύ περισσότερο.Έχω φτάσει πλέον στα μισά και το λατρεύω.Το gameplay είναι συνεχώς ευρηματικό με νέες ιδέες ενώ και οι αντιδράσεις του κακομοίρη του Luigi βγάζουν πολύ γέλιο.

[BigBOSS]

Dishonored χωρίς πολλά πολλά και αν γουστάρεις προτείνω το καινούργιο Prey από την Arkane Studios πάλι.

για το Dishonored 2 και Prey, διαβάζω και ακούω τα καλύτερα λόγια.

[Grimmtak]

για το Dishonored 2 και Prey, διαβάζω και ακούω τα καλύτερα λόγια.

Έχεις παίξει το πρώτο Dishonored και... Bioshock 1;

[Altair]

Το τρίτο boss του Luigi's Mansion Dark Moon είναι ότι χειρότερο για τα μέτρα μου.Ένα gauntlet 12 μαχών με περιορισμό χρόνου.Αν μια μάχη δεν την βγάλεις,ξανά από την αρχή η ίδια μάχη.Ευτυχώς το έβγαλα και πάω για τη συνέχεια.

Είπα να δοκιμάσω να συνεχίσω σιγά σιγά και το Fire Emblem Sacred Stones.Πήγαινα πολύ καλά,έσφαζα εχθρούς,έπαιρνα levels,άνοιξα σεντούκια και ξαφνικά ένας ύπουλος μάγος μέσα από τον τοίχο σκάει ένα spell και μου σκοτώνει ένα χαρακτήρα.Το κλείνω λοιπόν όμορφα και ήσυχα και πάω στο ξενοδοχείο για φαγητό.Το τι μπινελίκι έπεφτε όποτε μου μιλούσαν,δε λέγεται.Μάλλον δε θα ξανασχοληθώ με FE όσο είμαι εδώ,θα έχω θέμα με τον περίγυρό μου.

[deus_d0pe]

τελείωσα το υπερεπος zelda, παίζω πολύ mario kart online μέχρι να κάψω φλάντζες και κοντεύω προς το τέλος του Prey.

[BigBOSS]

Έχεις παίξει το πρώτο Dishonored και... Bioshock 1;

το Βioshock το τερμάτισα σε ps3, pc και το Dishonored το έπαιξα λίγο σε pc.

[Grimmtak]

Σκέψου ότι το Prey είναι μια μίξη των δύο αυτών παιχνιδιών. Ο τρόπος που είναι δομημένο θυμίζει φουλ Bioshock, που στις πρώτες ώρες όταν συναντήσεις Big Daddy, καταστρώνεις ολόκληρο σχέδιο σε φάση κογιότ για να πιάσει το Road Runner. Ε πιο μετά σταματάς να είσαι εσύ το prey, εκτός βέβαια αν θες να δυσκολέψεις το παιχνίδι μόνος σου. Εκεί είναι που μπαίνει η φάση Dishonored, δηλαδή το sandbox στοιχείο, που σου επιτρέπει να παίξεις ακόμα και χωρίς δυνάμεις, σώζοντας τους πάντες ή άμα γουστάρεις να κάνεις τα ακριβώς αντίθετα.

[nooto]

Εχω ξεκινησει το Severed και μου φαινεται παρα πολυ ενδιαφερον μεχρι στιγμης. Αρχικα ειχα λιγο θεμα με το αν θα μπορει να διατηρηθει το ενδιαφερον λογω των touch controls στο συστημα μαχης αλλα το παιχνιδι εχει μεγαλη ποικιλια στους εχθρους και σε τοποθετει καθε φορα σε διαφορετικες συνθηκες. Απο αισθητικη, μουσικη κλπ εχει τα πολυ υψηλα στανταρ που περιμενα, ωστοσο φαινεται πολυ πιο σοβαρο απο τους προηγουμενους τιτλους της Drinkbox (ειδικα η αρχικη σκηνη με την πρωταγωνιστρια μου εκοψε λιγο την ανασα).

Γενικα πολυ ωραιο μεχρι στιγμης, δεν ειχα ξαναπαιξει και τετοιου ειδους dungeon crawler-rpg-adventure πιο πριν (εχουν κυκλοφορησει και διαφορα αλλα παιχνιδια στο vita οπως το demon Gaze αν και δεν ξερω αν ειναι ακριβως τετοιας δομης) και εχω πολυ αγωνια να δω πως θα το παει. Το εχω απο το plus, αν συνεχισει καλα λογικα θα το αγορασω μιας και γενικα ειναι μια εταιρια που εχω αρχισει να συμπαθω παρα πολυ. Θα ακολουθησουν και αλλες εντυπωσεις μολις το προχωρησω.

[nooto]

Λοιπον συνεχιζεται η καπως πιο χαλαρη περιοδος, μετα το τελος του Severed εβαλα και τελειωσα και το Gone Home. Overall ωραια εμπερια που παιζει τελικα με το τι θελει να πει (ακροβατωντας αναμεσα στο κοινωνικο και στο μεταφυσικο) και σε κρατασει σε εγρηγορση ως προς το πως εξελισσεται το στορυ (ειδικα αν δεν ξερεις περι τινος προκειται οπως εγω). Σαν παιχνιδι βεβαια δεν θα ελεγα οτι ειναι κατι ιδιαιτερο ωστοσο το εχω κρατησει στο δισκο ωστε να το ξαναδω μια φορα πιο ολοκληρωμενα (εχασα 2 diaries λογω του οτι ηθελα να δω πολυ προς τα που θα παει σεναριακα).

Τωρα εχω βαλει ξανα το Remake για ενα δευτερο playthrough, απο τα καλυτερα παιχνιδια που εχω παιξει προσωπικα, ειδικα στο σημερα που οι μηχανισμοι του κατα τη γνωμη ''φαινονται'' πολυ περισσοτερο αποτι οταν κυκλοφορησε.

[Evans]

Γενικά συμφωνώ, τα walking simulators δεν είναι κάτι ιδιαίτερο σαν παιχνίδια, μιας και ξεφεύγουν αρκετά από τον παραδοσιακό ορισμό (ξεκάθαροι στόχοι, αίσθηση προόδου, αυστηροί κανόνες που διέπουν το πώς παίζεις, κτλ κτλ), αλλά αποτελεί ένα είδος που κατά την άποψή μου μπορεί να προσφέρει ιδιαίτερες εμπειρίες.

Το severed το λάτρεψα προσωπικά, ήταν 7-8 απολαυστικότατες ώρες. Πολύ μικρό παιχνίδι, αλλά just right για αυτό που προσέφερε.

Εγώ τελείωσα ABZU (το προτείνω σε όσους γούσταραν Journey) και τώρα συνεχίζω Danganronpa. Δύσκολη η post-Zelda περίοδος, μόνο με Mario Kart στο Wii U τη βγάζω και με μικρούς τίτλους που δεν υπόσχονται πολλά πολλά από άποψη μηχανισμών.

[nooto]

Γενικά συμφωνώ, τα walking simulators δεν είναι κάτι ιδιαίτερο σαν παιχνίδια, μιας και ξεφεύγουν αρκετά από τον παραδοσιακό ορισμό (ξεκάθαροι στόχοι, αίσθηση προόδου, αυστηροί κανόνες που διέπουν το πώς παίζεις, κτλ κτλ), αλλά αποτελεί ένα είδος που κατά την άποψή μου μπορεί να προσφέρει ιδιαίτερες εμπειρίες.

Κοιτα δεν ειναι οτι εχω τεραστια εμπειρια απο τετοιου ειδους παιχνιδια αλλα πιστευω οτι σε οτι αφορα το interactivity των πραγματων που ηθελε να σου πει θα μπορουσε να εχει γινει καλυτερη δουλεια. Δηλαδη θεωρησα οτι ειναι πολυ mainstream ο τροπος που παρουσιαζεται το σεναριο στο μεγαλυτερο βαθμο, καθως μιλαμε κυριως για texts και audio logs. Δεν λεω οτι δεν ηταν συνδεδεμενα με το τι εβλεπες καθως εξερευνουσες αλλα πιστευω θα μπορουσε να εχει γινει με καλυτερο τροπο ετσι ωστε ο video game τροπος αποδοσης να ειχε μεγαλυτερο ρολο απο τα παραδοσιακα texts. Εχει να κανει και με αυτο που συζηταγαμε παλιοτερα περι αφηγησης. Απο κει και περα, κειμενο, ιδεα, ατμοσφαιρα κλπ δεν το συζητω, μιλαμε για κατι πολυ ιδιαιτερο.

Το severed το λάτρεψα προσωπικά, ήταν 7-8 απολαυστικότατες ώρες. Πολύ μικρό παιχνίδι, αλλά just right για αυτό που προσέφερε.

Ειδα οτι εχεις παρει platinum πριν το ξεκινησω και λεω θα ειναι καλο λογικα. Συμφωνω και το προτεινω ειδικα σε οποιον ψαχνει κατι φρεσκο για vita.

Δύσκολη η post-Zelda περίοδος, μόνο με Mario Kart στο Wii U τη βγάζω και με μικρούς τίτλους που δεν υπόσχονται πολλά πολλά από άποψη μηχανισμών.

Παρα;κολουθω ολα τα threads και η αληθεια ειναι οτι εχω ψηθει να παρω switch ρε γαμωτο. Περα απο ολα τα αλλα εν τελει (αν και δεν το περιμενα) θεωρω οτι ειναι καλο hardware κατι που ηταν το κυριοτερο προβλημα μου (ειδικα σε επιπεδο αποδοσης τιμης) με τα προηγουμενα μηχανηματα της N. Θα περιμενω μεχρι την E3 να δω τι εχουν να ανακοινωσουν απο software και ισως παω για αγορα, το συγκεκριμενο zelda btw δεν θελω ουτε και εγω να το χασω (σκεφοτμαι να το παρω και χωρις την κονσολα).

[Roronoa]

To gone home ειναι μετριο ακομα και για το ειδος των walking simulators. Yπερεκτιμημενο, εκανε θορυβο μονο και μονο λογο της θεματολογιας σε μια εποχη που ηταν πολυ της μοδας. Δεν ηταν κακο αλλα δεν ηταν και κατι σπουδαιο. Και εγω δεν ειχα σε μεγαλη υπόληψη το ειδος αλλα το the vanishing of ethan carter ηταν παιχνιδι που πραγματικα εκτιμησα και μου αλλαξε γνωμη. Εχουν βγει πολλα καλα παιχνιδια στο "ειδος", το what remain of edith finch για παραδειγμα πρεπει να ειναι εξαιρετικο.