Tweet
Rockstar Games, 2009
Nintendo DS, PSP
Το Chinatown Wars κρύβει μία έκπληξη. Πρόκειται για το πρώτο GTA σε φορητή κονσόλα που ενώ παράλληλα εισάγει καινούργια στοιχεία, διατηρεί ανέπαφο το πυρήνα της κύριας σειράς και αποτελεί μία ποιοτική κυκλοφορία. Απο την αρχή του παιχνιδιού φαίνεται πως έλαβε μεγάλη προσοχή σε κάθε τομέα του, αξιοποιώντας εικαστικά τις δυνατότητες του DS με έναν αξιόλογο τρόπο, και σπρώχνοντας στα άκρα τη κονσόλα σχεδόν σε κάθε επίπεδο.
Μετά το θάνατο του μαφιόζου πατέρα του, ο Huang Lee καταφθάνοντας στη -γνωστή μας απο το GTAIV- Liberty City πέφτει θύμα ενέδρας, απαγάγεται, παρ'ολίγον σκοτώνεται και χάνει το σπαθί το οποίο θα παρέδιδε στο θείο του. Αυτόματα μπαίνει σε μία περίπλοκη κατάσταση, συμμετέχοντας στο κινέζικο οργανωμένο έγκλημα της πόλης, κάνοντας θελήματα σε ελαφρόμυαλους μαφιόζους ενώ παράλληλα προσπαθεί να διαλευκάνει την υπόθεση δολοφονίας του πατέρα του και να βρει το χαμένο σπαθί. Ο Huang είναι συμπαθητικός χαρακτήρας, διακρίνεται απο το οξύ πνεύμα και την ειρωνεία του -η οποία όμως σπάνια γίνεται αντιληπτή απο τους ανόητους συνομιλητές του- μα ούτε κατα διάνοια δεν αγγίζει τη δραματικότητα χαρακτήρων όπως ο Nico Bellic. Υπάρχουν και άλλοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες που σκιαγραφούνται με έντεχνο τρόπο. Η ιστορία γενικά παρουσιάζει ενδιαφέρον, χωρίς να λείπουν οι ανατροπές και οι κορυφώσεις. Ο διάλογος κινείται στα κλασσικά υψηλά επίπεδα της σειράς. Αναμενόμενα, λείπουν τα voice-overs χωρίς αυτό να ενοχλεί, λόγω της τεχνικής φύσης της κονσόλας.
Η κάμερα ακολουθεί τη δράση απο πάνω ενώ μπορεί να "κεντραριστεί" πίσω απο τον ήρωα, με ένα κουμπί. Είναι μία έξυπνη επιλογή μα παροδικά ίσως υπάρξουν προβλήματα στις μάχες και στη γρήγορη οδήγηση. Τα γραφικά ακολουθούν νοοτροπία comic, με μαύρα περιγράμματα γύρω απο τα αντικείμενα, χωρίς αυτό να γίνεται υπερβολικό. Η πόλη αναπαρίσταται με έξοχο τρόπο και βρίθει ζωντάνιας και κίνησης. Τα μοντέλα των αυτοκινήτων και των ανθρώπων παραμένουν χαμηλής ποιότητας μα αυτό δεν ενοχλεί γιατί η κάμερα βρίσκεται αρκετά ψηλά τις περισσότερες φορές και δε διαγράφονται οι αδυναμίες. Τα cut-scenes είναι στατικές εικόνες με υπότιτλους και μουσική υπόκρουση.
Η καθιερωμένη "αλήτικη" μουσική των GTA σε γενικές γραμμές κάνει αισθητή τη παρουσία της. Υπάρχει μία ποικιλία σταθμών των οποίων η μουσική είναι απλή, χωρίς λόγια. Τα ηχητικά εφφέ λειτουργούν όπως πρέπει μα τα σποραδικά voice-overs που ακούγονται τυχαία στη πόλη είναι λίγα και επαναλαμβάνονται. Πολλές φορές η μουσική του background παραπέμπει σε Κίνα και αυτό προσθέτει στην ατμόσφαιρα.
Ο τίτλος όμως διαφοροποιείται σε αρκετά σημεία απο προκατόχους. Σημαντικό ρόλο στην απόκτηση χρημάτων είναι η διακίνηση ναρκωτικών, που λειτουργεί σαν micro-management. Υπάρχουν 6 είδη ναρκωτικών και πολλά βαποράκια μέσα στη πόλη που ποικίλουν στις τιμές. Ανα καιρούς θα εμφανιστούν διάφορες προσφορές που ο παίχτης μπορεί να εκμεταλλευτεί για μεγαλύτερο κέρδος. Τα λεφτά που προσφέρονται απο τις αποστολές είναι ελάχιστες και αν ο παίχτης θέλει καλύτερο εξοπλισμό, θα πρέπει να καταφύγει στη βιομηχανία των ουσιών. Είναι λυπηρό και συναρπαστικό συνάμα το πόσο ωραιοποιημένο παρουσιάζεται όλο αυτό το σύστημα. Το σίγουρο είναι πως η Rockstar όλο βρίσκει τρόπους για να προκαλεί.
Είναι διαφορετικό επίσης και το σύστημα απόκτησης όπλων. Δεν υπάρχουν μαγαζιά μα μια ιστοσελίδα απο την οποία ο παίχτης αγοράζει και καταφθάνουν στο κοντινότερο σπίτι που έχει στη κατοχή του. Είναι όμως ένα σύστημα αρκετά άγαρμπο και περιττό. Με τη καταστροφή περιπολικών τώρα μπορεί κάποιος να ξεφύγει απο τους αστυνομικούς. Όσο περισσότερα αστέρια, τόσο περισσότερα περιπολικά θα πρέπει να οδηγηθούν στη καταστροφή. Είναι ένα διασκεδαστικό σύστημα που θα μπορούσε όμως να υλοποιηθεί καλύτερα. Το σύστημα μάχης είναι αρκετά απλό. Ο παίχτης "κλειδώνει" σε ένα στόχο και αρχίζει πυρ. Η κάμερα όμως μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα και η απουσία συστήματος κάλυψης μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο πριν ο παίχτης καταλάβει καλά-καλά τι έγινε.
Το GTA διεισδύει και στις μοναδικές δυνατότητες του DS. Αξιοποιείται λοιπόν η οθόνη αφής συχνά-πυκνά με διασκεδαστικό τρόπο, αφού μέσω της αφής θα μπορεί κάποιος να σπάει κλειδαριές, να ανάβει κλειδωμένα αυτοκίνητα, να ενεργοποιεί βόμβες και πολλά άλλα. Πρόκειται ουσιαστικά για ποίκιλα ολιγόλεπτα mini-games.
Η διάρκεια της κύριας ιστορίας ξεπερνάει τις 7 ώρες και τα πολλά επιπλέον του παιχνιδιού προσθέτουν στη συνολική διάρκεια. Υπάρχουν διασκορπισμένες 100 κάμερες προς καταστροφή, υπάρχουν διάσπαρτα mini-games και δουλειές που δίνονται απο περαστικούς. Παράλληλα το σύστημα των ουσιών δύναται να κρατήσει τον παίχτη και μετά τον τερματισμό.
Το Chinatown Wars λοιπόν κλείνει μέσα του ό,τι είναι ουσιαστικά το GTA, αποτελώντας μια κυκλοφορία που αξίζει το σεβασμό και γιατί όχι, το χρόνο μας. Όμως στην επόμενη κυκλοφορία, τουλάχιστον σε φορητό, θα πρέπει να υπάρξουν ριζικές αλλαγές για να αποφευχθεί η επανάληψη. Ως τότε, ο κόσμος μπορεί να απολαύσει έναν πολύ προσεγμένο και εθιστικό τίτλο και μία άξια και διαφορετική προσθήκη στη βιβλιοθήκη του DS.