Announcement

Collapse
No announcement yet.

[Review] Braid

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • [Review] Braid



    Designer: Jonathan Blow
    Artist: David Hellman
    Composers: Jami Sieber, Shira Kammen, Cheryl Ann Fulton
    Platforms: Xbox 360 (XBLA), Windows, Mac OS X
    Genre: Puzzle/ Platformer

    Συνήθως τα παιχνίδια ακολoυθούν κάποιους γενικούς κανόνες, ώστε να προσφέρουν μία συγκροτημένη εμπειρία στον παίχτη. Οι κανόνες αυτοί σχετίζονται κυρίως με τη δομή και τη ροή της ιστορίας και του gameplay. Μία αρχή και ένα τέλος, καθώς και ένας σκοπός, είναι λοιπόν απαραίτητα στοιχεία. Η αρχή θεωρείται και το σημείο εκκίνησης της ιστορίας και συγχρόνως του παιχνιδιού, ενώ το τέλος υποδηλώνει και τη λήξη της περιπέτειας. Ο σκοπός δίνει ώθηση στον παίχτη να ασχοληθεί με τον εκάστοτε τίτλο, ασχέτως της σοβαρότητας που διέπει ή όχι το σκοπό αυτό. Στο Braid έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με μία πριγκίπισσα, η οποία, κατά πώς φαίνεται, ξέφυγε από τα χέρια του πρωταγωνιστή, ο οποίος με τη σειρά του θα κάνει τα πάντα για να τη βρει.

    Ακούγεται τετριμμένο και ιδιαίτερα απλοϊκό, αλλά όλο και κάτι παραπάνω κρύβεται σε αυτό το παιχνίδι. Αρχικά έχουμε μία αισθητική, η οποία δένει αρμονικά τη μουσική και τα γραφικά. Από την άλλη έχουμε ένα ιδιόμορφο και πρωτότυπο gameplay, παρόλες τις φαινομενικες ομοιότητές του με παλιά platforms δύο διαστάσεων. Μαζί με όλα αυτά, έχουμε και τη δομή ενός παιχνιδιού με έξι κόσμους, ο καθένας από τους οποίους φέρει τις δικές του πίστες και μία σειρά βιβλίων, εισαγωγικών και ταυτόχρονα συνοδευτικών της διαφορετικής αισθητικής του κάθε κόσμου και του ονόματος αυτού. Τα κείμενα αυτά αποτελούν και το σενάριο του Braid, ενός σεναρίου που ξεδιπλώνεται σιγά και σταθερά, προσθέτοντας όλο και περισσότερα στοιχεία σε μία γενική εικόνα που σχηματίζει ο παίχτης για τον ήρωα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτός δρα.

    Οι βασικοί μηχανισμοί του παιχνιδιού περιορίζονται στη λογική δισδιάστατων platform και στον έλεγχο του χρόνου. Ο Tim, πρωταγωνιστής και “avatar” που ελέγχει ο παίχτης, μπορεί να γυρίσει πίσω στο χρόνο, χωρίς όμως να μένει και ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του σταθερός. Το rewind επαναφέρει τα πάντα σε καταστάσεις που πέρασαν, κάτι που αρχικά δημιουργεί την αίσθηση της διόρθωσης λαθών, όπως ακριβώς αφήνει να εννοηθεί και το όνομα του δεύτερου κόσμου (“Time and Forgiveness”). Σε κάθε νέο κόσμο όμως νέα στοιχεία εισάγονται όπως στατικά αντικείμενα, ανεπηρέαστα από την όποια επιβολή στη φυσική ροή του χρόνου ή αντικείμενα που συμπεριφέρονται με το δικό τους τρόπο στο πέρασμα αυτού. Απώτερος σκοπός σε κάθε κόσμο είναι και η συλλογή κομματιών ενός puzzle, το οποίο ξεκλειδώνει και το δρόμο προς το φινάλε. Η απόκτηση των κομματιών αυτών γίνεται μέσω της εύρεσης του μονοπατιού προς αυτά, διαδικασία άλλοτε απλή και άλλοτε σύνθετη και απαιτητική. Συνολικά θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι το gameplay αποτελεί συνδυασμό στοιχείων από platform και puzzle παιχνιδιών.

    Το Braid όμως δε μένει μόνο εκεί. Από την αρχή κι όλας του παιχνιδιού ο παίχτης μπαίνει στη διαδικασία να παρατηρήσει το χώρο που περιβάλει τον Tim, να αναρωτηθεί τι είναι ο ίδιος ο ήρωας και όλοι οι εχθροί που συναντάει στο δρόμο του για την εύρεση της πριγκίπισσας, καθώς και ποια είναι αυτή η πριγκίπισσα. Τα κείμενα που προλογίζουν και ταυτόχρονα συνοδεύουν τον εκάστοτε κόσμο δίνουν στοιχεία για τη ζωή και το έργο του Tim, για την ψυχοσύνθεσή του και για τις σκέψεις του γύρω από την πριγκίπισσα, αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν και πολλές απορίες λόγω της ασάφειάς τους. Οι πληροφορίες δίνονται ανάκατες στον παίχτη, χωρίς να υπάρχει μία συγκεκριμένη ροή. Δημιουργείται έτσι μία γενική εικόνα για το ποιος είναι ο Tim, ποιες ήταν οι σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους και πώς πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Πουθενά όμως δε βρίσκουμε συνδετικούς κρίκους, που να ενώνουν το ένα κείμενο με το άλλο. Εικόνα της ψυχοσύνθεσης του Tim και της ζωής του είναι οι κόσμοι που καλείται να περάσει και τα puzzle που πρέπει να φτιάξει, ώστε να οδηγηθεί στο στόχο του, την πριγκίπισα, γιατί εν τέλει το Braid αυτό που θέλει να πει δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος ήθελε απεγνωσμένα να πάρει στα χέρια του την πριγκίπισα που τόσο αγάπησε.

    Τι είναι λοιπόν το Braid; Μία φιλόδοξη προσπάθεια αφήγησης μίας ιστορίας για την οποία θυσιάζεται το βασικότερο στοιχείο των video games, δηλαδή το gameplay; Ή μήπως το τέλειο πάντρεμα gameplay και σεναρίου, ένα πάντρεμα που οδηγεί σε κάτι νέο; Ίσως να ήταν τολμηρό να υποστηρίξουμε το τελευταίο, αλλά σίγουρα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το Braid αποτελεί κάτι καινούριο και φρέσκο. Μία ολοκληρωμένη και πρωτότυπη εμπειρία, με βαθύ και απολαυστικό gameplay, αλλά και με μία ιστορία που μπορούν να τις δοθούν πολλές ερμηνείες και να οδηγήσει σε διαφορετικά συμπεράσματα. Σίγουρα όμως δεν της λείπει η βάση, στην οποία και πατάνε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα video game.

    Η τέλεια περιγραφή του Braid είναι ο συνοδευτικός τίτλος της ταινίας του Kubrick, Dr Strangelove:

    “How I stop worrying and love the bomb,”

    μία περιγραφή που περιέχει όλη την ειρωνεία που κρύβεται μέσα στα κείμενα και στην όλη αισθητική αυτού του παιχνιδιού, στις αντιφατικές εικόνες που συναντάει ο Tim στους διάφορους κόσμους που επισκέπτεται, αλλά και όλο το χιούμορ και τη μελαγχολία που πηγάζει από τις διφορούμενες σκηνές του.


    10/10

  • #2
    Να προσθέσω και γω στη Review-άρα του Evans ότι το όνομα Tim προέρχεται από τη λέξη time (πιθανόν να το ξέρετε αλλά ήθελα να το πω) και να παραθέσω 2 φωτογραφίες που μ' αρέσουν (τις έχω βάλει και στο album), ώστε να κλέψω λίιιιιιιιγο από τη δόξα που ανήκει βεβαίως στον Evans.



    The illusion of free will is an illusion.

    Comment


    • #3
      Βασικά δυσκολεύτηκα πάρα πολύ στο να γράψω το review. Εχω παίξει τόσες φορές το παιχνίδι και το έχω αγαπήσει τόσο που δύσκολα μπόρεσα να ξεκολλήσω από τις αναλύσεις και από τα συναισθήματα που μου προκαλεί και να μείνω στα τυπικά ενός review. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Έκανα και ένα edit για να βάλω κάποιες πληροφορίες και κάποιες εικόνες.

      Edit: Έκανα edit το review για να βγάλω τις εικόνες από τον κορμό του και να τις κάνω attach. Δείτε και πείτε καμιά γνώμη. Το κείμενο είναι πάρα πολύ μικρό για να υπάρχουν και εικόνες μέσα σε αυτό.

      Comment


      • #4
        Το Braid το είχα κατεβάσει ως demo στο 360.
        Τώρα με έψησες να το βρω κάπου στο ίντερνετ για το PC, δεν θα ξέρω αν το σηκώνει όμως..!

        Comment


        • #5
          Originally posted by Evans View Post
          Edit: Έκανα edit το review για να βγάλω τις εικόνες από τον κορμό του και να τις κάνω attach. Δείτε και πείτε καμιά γνώμη. Το κείμενο είναι πάρα πολύ μικρό για να υπάρχουν και εικόνες μέσα σε αυτό.
          Οντως ειναι καλυτερα ετσι, σκετο το κειμενο κι απο κατω οι εικονες.

          Νομιω οτι εκανες πολυ καλη δουλεια περιγραφοντας το τιτλο σε ενα μικρο κειμενο. Ισορροπια μεταξυ σεναριου και gameplay χωρις πλατιασμους κι υπερβολικες αναλυσεις πουθενα.

          Προσωπικα θεωρω το τιτλο κατι μοναδικο και δεχομαι απολυτα τη βαθμολογια απ'την αποψη οτι αυτο που κανει το κανει "τελεια". (σε αυτακια γιατι το τελειο ειναι κατι σαν το απειρο, ποτε δε το φτανεις απλα το πλησιαζεις) Ολοκληρωμενο και αψεγαδιαστο παιχνιδι.
          Do a barrel roll!

          Comment


          • #6
            Αν έχει μια έλλειψη σαν κείμενο, είναι το ότι δεν αναφέρεται εκτενέστερα στα mechanics του τίτλου. Κατανοώ πως πρόκειται για ένα λεπτεπίλεπτο κομψοτέχνημα που αν το υπεραναλύσεις θα χαθεί η ισορροπία που το κάνει τόσο ξεχωριστό, αλλά από την άλλη σαν κείμενο με άφησε με αρκετές απορίες γύρω από το πώς το στήσιμο ενός 2D platform με time traveling και puzzles πετυχαίνει τελικά να δώσει μια τόσο ποιοτική εμπειρία. Με άλλα λόγια ήσουν υπερβολικά περιγραφικός. Θα αποτολμήσω μια εικασία - από τη μια φοβήθηκες μήπως η υπερανάλυση καταστρέψει το πνεύμα του παιχνιδιού, και από την άλλη φοβήθηκες μήπως γράψεις υπερβολικά πολλά και καταλήξεις με ένα αφιέρωμα αντί για review. Μάλλον υποτίμησες τις δυνάμεις σου
            Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?

            Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...

            Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί

            Comment


            • #7
              Ε αυτό ακριβώς που λες είναι... Όταν βρω όρεξη θα προσπαθήω να προσθέω μερικά πράγματα και θα σας ενημερώσω για να μου πείτε τη γνώμη σας.

              Comment


              • #8
                Η αληθεια ειναι οτι ο Evans καποιες φορες στα κειμενα του παραμεριζει το "μηχανικο" κομματι προς οφελος των εντυπωσεων του που ομως νομιζω ειναι κατι το εξαιρετικο απτη στιγμη που ο γραπτος του λογος ειναι πολυ καλος. Aς μη ξεχναμε Review ειναι κειμενα εντυπωσεων και θαρρω πως τα καταφερνει μια χαρα. Επισης, τα κειμενα του (σε συγκριση πχ με τα δικα μου) εχουν πλουσιο λογο και δεν ειναι κουραστικα, πολυ σημαντικο.

                To game ετυχε να το παιξω πολυ λιγο και μου φανηκε διασκεδαστικο
                " You 're saying that you 're just here to add a bit of colour?

                Authenticity sir, authenticity. "

                Discworld (1995, PC/Playstation/Sega Saturn)



                Comment


                • #9
                  Ευχαριστώ ρε παιδιά για τα καλά σας λόγια. Μου δίνεται κίνητρα να γράψω και κανένα ακόμα review.

                  Comment

                  Working...
                  X