Love at first sight? No!

[Xeno]

.. τι θελει να πει ο ποιητης;

Παιχνιδια τα οποια παιξατε για παραδειγμα 2 φορες και την 1η σας φανηκαν απο απαραδεκτα εως μετρια ενω την 2η φορα αναθεωρησατε τελειως και σας αφησαν μαλιστα πολυ καλη εντυπωση.


Για εμενα το απολυτο παραδειγμα ειναι το Final Fantasy VIII.

Μη εχοντας PS1, το πηρα για PC μολις κυκλοφορησε (1999-2000;).
Εχοντας παιξει 1-2 χρονια πριν παλι σε PC το FF VII περιμενα να δω κατι παρομοιο...
Sci-fi σκηνικα, βγαλμενα απο action movies και φυσικα πρωτοκλασατο σεναριο γεματο ανατροπες, ιντριγκες, εκπληξεις κτλ κτλ καθως και εναν πρωταγωνιστη με πλουσιο παρελθον αλλα και καποιον COOL villain.

Φυσικα τιποτα δεν ειδα απο αυτα, ενω ακομα και το battle system με ειχε ξενισει αρκετα και δε το ειχα καταλαβει 100% - ως ενα σημειο επαιζα μονο με GF - lol.

Μετα απο 3-4 χρονια ειπα να του δωσω αλλη μια ευκαιρεια και οντας πλεον πιο ωριμος σαν gamer εξεπλαγην με τη συνολικη εμπειρια και μαλιστα με το παραπανω.

Το σεναριο δε με ενοχλησε.. μου απεδειξε πως ενα ποιοτικο συνολο δε πρεπει απαραιτητα να βασιζεται μονο στις ανατροπες..
Το παιχνιδι βασιζοταν αρκετα στην αναπτυξη ορισμενων χαρακτηρων.. Ειναι απιστευτο το ποσο ξεφευγε απο τα cliche της σειρας.

O Squall δεν ηταν ο μαμιας της γειτονιας, αλλα ηταν ενας εσωστρεφης, μοναχικος και κομπλεξικος εφηβος που προσπαθουσε ο παιχτης να τον ψυχολογησει.
Ο Seifer δεν ηταν αυτο που περιμενε ο οποιοσδηποτε εβλεπε την εντυπωσιακη εισαγωγη του παιχνιδιου.
Μεσα στο ιδιο το παιχνιδι καποια στιγμη αποκαλυπτεται τι σοι χαρακτηρας ειναι και σιγουρα απεχει πολυ απο τον typical badass villain.

Εκτιμησα πολυ αυτη τη διαφορετικοτητα του τιτλου, παροτι καποιοι χαρακτηρες ηταν τελειως αδιαφοροι - οπως η Selphie.
Μαζι με αυτα εντυπωσιαστηκα και απο τις περιοχες του παιχνιδιου αλλα και τη μουσικη του επενδυση - κατ εμε την καλυτερο σε FF.

Περιττο να αναφερω τα μοναδικα cut-scenes φυσικα...

Τελος το battle system παροτι ακρως abusable ηταν ιδιαιτερα διασκεδαστικο - αν εξαιρεσουμε το drawing εστω.

Μου αφησε πολυ καλες εντυπωσεις το customisation των char stats μεσω του junctioning αν και οπως ειπα τελικα ηταν πανευκολο το παιχνιδι αν το εκμεταλλευοσουν σωστα.


Οπως και να χει το παιχνιδι με εκανε να αναθεωρησω καποιες αποψεις για τη σειρα αλλα και να μετριασω μερικως τον ενθουσιασμο μου για το VII, παιχνιδι που για καιρο πιστευα πως ειναι πολυ πανω απο οτιδηποτε αλλο ειχα παιξει.

Οχι πως θεωρω το VIII καλυτερο αλλα δε παυει να ειναι απο τα αγαπημενα μου RPG.


Να λοιπον πως κατοπιν εορτης σωθηκε μια αρχικα "αστοχη"?αγορα παιχνιδιου.
Πλεον εχω το παιχνιδι και στο PC και στο PSX (x2 κομματια).

[Ground_zero]

To idio peripou eixe ginei me to FFVII sthn dikh mou periptwsh.

Evlepa diafhmiseis gia afto to game pantou kai elega pws den mporei, kalo paixnidi tha einai opote aksizei na to paiksw.
Otan omws hrthe o kairos na to kanw mou fanhke pragmatika adianohto to oti eprepe opwsdhpote na faw xtyphma apo ton antipalo kata thn diarkeia ths maxhs.
Osa games eixa paiksei ws tote, htan action oriented kai sigoura an eisoun skilled enough mporouses na mhn fas xtyphmata, omws edw eixame mia diaforetikh periptwsh.

Peritto na pw pws to parathsa afou exasa sto prwto boss gia na paiksw to Symphony of the night (eixan kykloforisei mazi sto magazi pou epaiza, dikh mou konsola den eixa).
To kalo sthn ypothesh htan pws o aderfos mou eipe na riksei kai aftos mia matia sto game, h diafora htan pws aftos den to stamathse alla synexise kai kathe vrady otan gyrnousame spiti mou elege kai ligo apo thn istoria pou mou fenotan kataplhktikh.

Otan kapoia stigmh eftase sto shmeio na vgei apo thn polh Midgar, oloi sto magazi legame pws tha termatisei to paixnidi kai anarwtiomastan ti sto kalo einai ta alla 2 cd, fantasteite thn ekplhksh mas ota katalavame pws to pixnidi molis eixe arxisei.

Apo ekeino to shmeio ta parathsa ola kai to ksanaksekinhsa apo thn arxh, to mono RPG pou exw teleiwsei panw apo 17 fores (arxh ws telos)....


Me to FFVIII pali synevei akrivws to antitheto, kathe fora pou to paizw olo kai ligotero mou aresei.... perierga pragmata

[Evans]

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα (και από τα λίγα βασικά) είναι το Vagrant Story. Δικαιολογούμαι βέβαια, όταν παίζεις ένα τέτοιο παιχνίδι στα 12 σου και έχεις ως μοναδικά παραδείγματα, από RPGs, τα Panzer Dragoon Saga (στα 10 μου το έπαιξα) και Final Fantasy VII (ένα χρόνο μετά), φυσικό είναι να χάνεις τον μπούσουλα. Την πρώτη μέρα που το έβαλα έχασα τα αυγά και τα πασχάλια. Όχι ότι και πριν λίγους μήνες που το ξανάπαιξα, δεν τα έχασα. Όπως και να έχει, η απογοήτευση ήταν τόσο μεγάλη που ήθελα να το δώσω πίσω και να πάρω κάποιο άλλο. Το πρωί της επόμενης μέρας είπα στον εαυτό μου ότι αυτό το παιχνίδι πρέπει να παιχτεί, έχει καλά στοιχεία, έστω και αν δεν τα καταλαβαίνω . Τελικά δεν το έδωσα, το έπαιξα και δηλώνω ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια.

Δε θυμάμαι να ήμουν τόσο αρνητικός με ένα άλλο παιχνίδι, ή να άλλαξα γνώμη παίζοντας το, ή και αρκετά αργότερα. Με το FF VII ίσως να συνέβη το ίδιο. Τότε ήμουν fanboy της Sega και του Panzer Dragoon Saga. Είπα, όμως, να ρίξω μία ματιά στο FF VII, στο άθλιο κονσολάδικο της περιοχής. Τελικά μου άρεσε ιδιαίτερα πολύ .

[Ramparter]

Αμέσως σκέφτηκα το TLoZ: Majora's Mask. Απ'τη πρωτη στιγμή με ξενισε και καθε τι διαφορετικο απ'το Ocarina of Time ενιωθα οτι απλα εριχνε το παιχνιδι πιο χαμηλα. Ειχα ξενερωσει τοσο πολυ που δε μπορουσα να δω τα οποια θετικα ειχε και τελικα το παρατησα λιγο πριν το τελευταιο dungeon.

Το ξεκινησα παλι μετα απο καιρο και το τερματισα με ολες τις μασκες με τη χρηση οδηγου. Αλλιως θα πρεπε να επαναλαμβανω συνεχεια τα ιδια πραγματα και να γυρναω το χρονο μπρος πισω μεχρι να βρω που βρισκεται ο καθενας τη καθε στιγμη.

Παρα πολλα προβληματα κρατουν κατω ενα κατα τ'αλλα εκπληκτικο παιχνιδι. Εχει 4 απ'τα καλυτερα dungeons σε Zelda game ομως πραγματικα δεν ειναι μικρο. Πρεπει να ψαξεις πολυ προσεκτικα σπιθαμη προς σπιθαμη για να βρεις ολες τις νεραϊδες.

Επισης οι NPCs ειχαν εκπληκτικα σχεδιασμενο προγραμμα αλλα ο περιορισμος χρονου το χαλαγε καθως επρεπε συνεχως να πηγαινεις πισω και να ξανα περιμενεις χανοντας ολη τη προδο. Απ'τις πιο ρεαλιστικες πολλεις που εχω δει σε παιχνιδι, οι ανθρωποι ζουσανε πραγματικα.

Αν ειχε πιο απλο save system θα ηταν πολυ πιο ευχαριστο ομως η nintendo ηθελε να το κανει super ρεαλιστικο και το πηδηξε.

Τελικα δεν ηταν τοσο κακο οσο μου φανηκε στην αρχη. Και σιγουρα ηταν το πιο διαφορετικο Zelda.

[Sith Lord Bahamut]

Πολύ περίεργα αλλά κάπως έτσι έγινε...

World Of Warcraft :blink:
Όταν το είχα δει σε έναν φίλο μου άρεσε η ιστορία αλλά εντάξει δεν ενθουσιαστηκα κι'όλας.
Συνηθισμένος από το DiabloII να παίζω με point n click μου ήταν πολύ ξένο το πληκτρολόγιο σε RPG.
Δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα...όλα με ενοχλούσαν, ήταν διαφορετικό <_<

Η ιστορία με διέψευσε.....είναι το μόνο που έχω στο PC και το μόνο που με κρατάει τόσο καιρό....

Περίεργα πράγματα

[TheCursed]

Βασικά αυτό δεν μου έχει τύχει ποτέ με videogame, απ&#39; όσο θυμάμαι τουλάχιστον. Συμβαίνει συνεχώς με τραγούδια, όμως.

[swordmaster]

Και για μένα το ίδιο ισχύει με τον TheCursed..&#33;

[nooto]

Με το devil may cry..πρωτα το ειχα δοκιμασει στο Demo που ειχε μεσα το re code veronica και δεν μου ειχε κανει καμια εντυπωση , μαλιστα μου ειχε φανει και ψιλοχαλι λολ..Μετα δε ξερω , ειχα δει κατι videos και μου κινησαν το ενδιαφερον και τελικα το αγορασα...το σοκ ηταν μεγαλο

[Sinclair]

Για έναν ανεξήγητο λόγο τις τελευταίες μέρες είμαι σε retro κατάσταση...Μου έρχονται στο μυαλό μόνο παλιά παιχνίδια και σχεδόν κανένα σύγχρονο.
Θα αναφέρω λοιπόν το Super Probotector:Alien Rebels.Είχα ήδη λιώσει το απλό στο NES οπότε μόλις στην Α γυμνασίου ξεμπέρδεψε με τις εξετάσεις του καλοκαιριού πήγα στο παιχνιδάδικο για τη δεδομένη αγορά του καλοκαιριού.Δεν βρήκα κάτι κοντά στα χρήματα που είχα μαζέψει(21000 δρχ πρπ)μιας κ τα περισσότερα ήταν από 25 και πάνω...Έπεσε το μάτι μου στο Super Probotector λοιπόν και το αγόρασα ελπίζοντας σε πολύωρο gameplay...Φευ...Στις 2,5 ώρες το είχα τελειώσει σε easy και με λίγη μεγαλύτερη δυσκολία στο normal.Εκείνο το καλοκαίρι άνοιξαν και δύο κονσολάδικα στην πόλη μου και μετά από αγορές των Mortal Kombat 2 και
κάποιου άλλου το έδωσα για ανταλλαγή με το Weaponlord...

Κάπου στο 2007 αγόρασα μέσα σε retro κλίμα το συγκεκριμένο παιχνίδι από το ebay.Περιττό να πω πως ήταν από τα καλύτερα ξοδεμένα 15? της ζωής μου.Το έλιωσα με αδερφό και ξάδερφο το τελείωσα και στο Hard και επιτέλους αναγνώρισα την αξία του...Priceless απλά...Συγγνώμη Konami

Νομίζω οτι η αλλαγή γνώμης για το παιχνίδι οφείλεται σε 2 λόγους. Πρώτον, μερικές φορές όταν περιμένουμε κάτι, άλλο έχουμε στο μυαλό μας και άλλο μας παρουσιάζεται και είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε και ας είναι καλό. Δεύτερον, οι συνθήκες της ζωής μας και το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε όταν παίζουμε ένα παιχνίδι επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την διάθεση μας και το τι ψάχνουμε σε ένα παιχνίδι[/b]

Σωστός.Ειδικά όταν έχει προηγηθεί και το FF 7...Κι εγώ το είχα λιώσει το 8 πρώτο playthrough και το παράτησα προς το τέλος...Τελικά το ξανάρχισα και το καταδιασκέδασα...Έχει μαζί με το 10 τις αγαπημένες μου
Shiva :wub:

[MarVell]

Για εμενα το απολυτο παραδειγμα ειναι το Final Fantasy VIII.

Μετα απο 3-4 χρονια ειπα να του δωσω αλλη μια ευκαιρεια και οντας πλεον πιο ωριμος σαν gamer εξεπλαγην με τη συνολικη εμπειρια και μαλιστα με το παραπανω.[/b]

Σχεδόν ίδια περίπτωση με το FF VIII :blink:

Την πρώτη φορά που το παιξα δεν το διασκέδασα όσο περίμενα. Το σύστημα μάχης, τα γραφικά και ο ήχος ήταν τέλεια αλλά οι χαρακτήρες και η ιστορία με χάλαγαν πολύ. Το τελείωσα το παιχνίδι μετά από περίπου 110 ώρες αλλά οι εντυπώσεις μου ήταν ανάμεικτες.

Μετά από 2 χρόνια για κάποιο λόγο είπα να το ξαναπαίξω. Αυτήν την φορά το τελείωσα σε 140 ώρες (το μόνο RPG που έχω τελειώσει 2 φορές) και το παιχνίδι μου φάνηκε τέλειο από όλες τις απόψεις. Ακόμη και οι χαρακτήρες που με άφησαν αδιάφορο την πρώτη φορά μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντες την δεύτερη.

Μέχρι σήμερα το FF VIII είναι το αγαπημένο μου FF και μαζί με τα Shining Wisdom και Shining The Holy Ark το αγαπημένο μου RPG γενικά.

Νομίζω οτι η αλλαγή γνώμης για το παιχνίδι οφείλεται σε 2 λόγους. Πρώτον, μερικές φορές όταν περιμένουμε κάτι, άλλο έχουμε στο μυαλό μας και άλλο μας παρουσιάζεται και είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε και ας είναι καλό. Δεύτερον, οι συνθήκες της ζωής μας και το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε όταν παίζουμε ένα παιχνίδι επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την διάθεση μας και το τι ψάχνουμε σε ένα παιχνίδι

Σταματάω τις βαρύγδουπες αναλύσεις όσο προλαβαίνω

[Loggo]

Είχα αντιπαθήσει σε βαθμό αηδίας την σειρά που σήμερα είναι η αγαπημένη μου.

Όταν επί εποχής NES μου είχαν φέρει δώρο το The Legend of Zelda (ήμουνα και πολύ πιτσιρικάς τότε βέβαια) δεν άντεξα να παίξω πάνω από 30 λεπτά τη πρώτη φορά, μούφα το ανέβαζα μούφα το κατέβαζα το παιχνίδι.

Δεν ήξερα τι να κάνω, που να πάω, όλα φαινόντουσαν ίδια, χανόμουνα, έχανα συνέχεια, πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που πέταξα χειριστήριο κονσόλας στο πάτωμα (ιστορική, τεράστια στιγμή).
Είχα προσπαθήσει να το ξαναπαίξω δυο τρεις φορές, αλλά ΠΑΝΤΑ το άφηνα βρίζοντάς το.

Χρόνια αργότερα, επί εποχής Super Nintendo μου φέρνουν δώρο πάλι Zelda, φυσικά ήταν το A link to The Past.
Οι πρώτες μου αντιδράσεις ήταν απερίγραπτες, η ξενέρα όταν διαπίστωσα ότι πρόκειται για παιχνίδι της ίδιας σειράς με αυτό που είχα στο NES απλά τεράστια, τα έχασα, θυμάμαι μάλιστα ότι ήθελα να κρατήσω το παιχνίδι κλειστό για να πάω να κάνω αλλαγή.

Τελικά ευτυχώς δε κρατήθηκα (lol) και άνοιξα το παιχνίδι, το έβαλα στο SNES και άρχισα να παίζω, πωρώθηκα, το τερμάτισα και μετά πήγα να ξαναδοκιμάσω το πρώτο Zelda το οποίο φυσικά τώρα μου φαινότανε λιγότερο ακαταλαβίστικο και όντας πιο ώριμος μπορούσα να καταλάβω πλέον.

[Ryu_gr]

Αχ, ξύνετε πληγες&#33; Το Final Fantasy VIII ποτέ δεν το τερμάτισα γιατί έσβησα εξ&#39; επίτηδες το save. Ήμουν στα μέσα του 3ου CD και γεμάτος χαρά (lol) πήγαινα στην καινούργια αποστολή αλλά σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο
κόλλαγε. 1-2-3-4 reset και μετά delete το save επειδή τα χα πάρει. Αυτά παθαίνει όποιος αγοράζει κόπιες, τουλάχιστον έβαλα μυαλό. Το μετάνιωσα βέβαια γιατί θα μπορούσα να το είχα πάρει γνήσιο ή στη χειρότερη να έβαζα μια άλλη κόπια.

[sub_zero]

Μου είχε φέρει πριν χρόνια ένας φίλος το diablo 2 να το δοκιμάσω. Το βάζω στο πισι και μετα από 5 λεπτά το βγάζω και αρχίζω στα καντήλια τον φίλο μου.. Την επόμενη μέρα και αφού το επεξεργάστηκα στο μυαλό μου πήγα και το αγόρασα

[hideo.]

To Defenders of oasis για Gamegear.Το μισουσα,μεχρι που καθησα ασχοληθηκα αρκετα και εντυπωσιαστικα και απο το παιχνιδι αλλα και απο το ειδος(rpg) γενικοτερα.

Το πρωτο 3D ΙSS pro(πριν το ISS 08) για ps1 δεν μου αρεσε καθολου,αλλα δεν αργησα να καταλαβω οτι ειναι τρομερα εθιστικο.

To GTA3 δεν μου γεμιζε το ματι οταν το πρωτοειδα,ετσι δεν καθησα να ασχοληθω καθολου μαζι του,μεχρι που νοικιασα για να δοκιμασω το vice city και κολλησα με την σειρα.

[swordmaster]

Βιάζομαι απότι κατάλαβα, τρίτη φορά στο νέο φόρουμ να αναθεωρίσω τα λεγόμενά μου.

Αφού αναφέρατε αρκετά retro καταστάσεις, θυμήθικα το Gargoyle&#39;s Quest για GameBoy.

Το είχα αγοράσει λόγο packshot (λολ, 7 πρέπει να είμουνα).

Αγγλικά δεν ήξερα καν οτι υπάρχουν σαν γλώσσα (στην Γερμανία τα ΠΑΝΤΑ είναι μεταφρασμένα, να φανταστείτε, μέχρι να έρθω με 12 στην Ελλάδα νόμιζα όλοι οι ηθοπειοί ξέρουν και μιλάνε γερμανικά&#33;&#33;) και το παιχνίδι το είχα φτάσει μέχρι λίγο μετά την πρώτη πίστα. Μετά περπατούσες και μιλούσες, run/action και δεν ξέρω τι εντολές είχε, δεν ήξερα τι είναι, το παράτησα.
Χρόνια μετά, το ξαναέβαλα στο GameBoy μου και, με αστείρευτες γνώσεις αγγλικών, που τουλάχιστον C2 πτυχείο απαιτούσαν, έπαιξα και τερμάτισα το παινχίδι.

Βέβαια ίσως δεν το σκέφτικα κατευθείαν, γιατί δεν το μίσισα ποτέ το παινχίδι, απλός δεν το έπαιξα κατευθείαν, μόλις 7 χρόνια αργότερα, λολ