Σύγχρονη εξέλιξη στα ανατολικά RPG

[Titus]

Καλώς ή κακώς, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι τα τελευταία χρόνια. Από τη στασιμότητα, τα αδιέξοδα και τις γκρίνιες, έχουν γίνει μερικές πολύ καλές κινήσεις προς την ανανέωση, και παραδοσιακοί developers φαίνονται να τολμάνε. Από την άλλη, η Ανατολή έχει αρχίσει να υιοθετεί και κάποια δυτικά πρότυπα, ειδικά από τη στιγμή που μεγάλοι τίτλοι όπως τα Knights of the Old Republic, Jade Empire, Mass Effect και Oblivion κυκλοφόρησαν παράλληλα ή αποκλειστικά σε κονσόλες, προσφέροντας έτσι μια mainstream πλην διαφορετική πρόταση σε ένα απαιτητικό κοινό. Οι παραδοσιακοί παίχτες ανατολικών RPG ήρθαν έτσι σε επαφή με ένα αλλιώτικο στυλ παιχνιδιού, που μέχρι τότε ίσως και να τους ήταν ξένο λόγω περιορισμών στο hardware. Σαφώς οι αλλαγές στο gameplay και την τεχνολογία δεν έφεραν μόνο θετικές συνέπειες - ακούγονται όλο και περισσότερες μπαρούφες και οι απαιτήσεις έχουν μεταφερθεί στον οπτικό τομέα επειδή το κοινό θέλει εφέ.

Το ερώτημα λοιπόν είναι σαφές αλλά πολυεπίπεδο. Τι άλλαξε?

Όχι μόνο στα παιχνίδια αυτά καθεαυτά, αλλά και στη νοοτροπία των παιχτών. Ποιές είναι οι σημαντικότερες αλλαγές στο gameplay τα τελευταία 4 - 5 χρόνια, σε επίπεδο ιδεών και καινοτομίας? Πώς αντέδρασε το κοινό σε αυτές? Ποιές καλές ιδέες δεν έπιασαν? Τι αναμένουμε? Πώς υιοθετεί το κοινό το δυτικό gameplay?

[Evans]

Wow, σκεφτόμουν να ανοίξω ένα topic στο οποίο θα έγραφα τις απόψεις μου επί του θέματος. Χαίρομαι που κάποιος βλέπει την αλλαγή .

Ανανέωση και αλλαγή στα ανατολικά RPGs λοιπόν... Αλλαγές υπήρχαν από τότε που δημιουργήθηκε το είδος . Απλώς οι αλλαγές αυτές, πειραματισμοί αν θέλετε, έπαψαν να είναι τόσες πολλές στην εποχή του PSone. Έως τότε είχαμε τη δημιουργία και την ωρίμανση του είδους, από εκεί και πέρα, όμως, ήρθε μία μεγάλη, σχετικά, περίοδος στασιμότητας, με ελάχιστες, αλλά υπαρκτές, εξαιρέσεις (με τις οποίες και ελάχιστοι ασχολήθηκαν). Φυσικά υπάρχει και η τεράστια μερίδα παιχνιδιών που ποτέ δεν έφυγαν από την Ιαπωνία, επομένως δεν μπορούμε να ξέρουμε στα σίγουρα πόσο στάσιμο ήταν το είδος, αλλά τέλος πάντων.

Αυτό για το οποίο κατηγορούνται τα JRPGs σήμερα είναι τα random battles, η γραμμικότητα, η έλλειψη επιλογών και τα άθλια στερεότυπα στα σενάρια τους. Δεν μπορώ να διαφωνήσω με αυτά, διαφωνώ, όμως, με την δογματική άποψη ότι τα JRPGs μένουν στάσιμα ακόμα και τώρα, ότι δε γίνονται και δεν υπήρξαν σημαντικότατες προσπάθειες και ότι μόνο το ΧΙΙ φαίνεται να πηγαίνει το είδος κάποια βήματα μπροστά. Αυτή είναι η άποψη που έχει κάποιος που δεν ασχολείται, το είπα και στο άλλο forum, το λέω και εδώ και ας με κράξουν πάλι .

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ελευθερία! Ποια θα μπορούσε να είναι η ελευθερία σε ένα JRPG; Η ελεύθερη επιλογή διαλόγων, η διάπλαση χαρακτήρα από το 0 (όπως γίνεται στα δυτικά RPGs) και η ολοκληρωτική αλλαγή της ιστορίας και των πραγμάτων με βάση τις επιλογές του παίχτη; Όχι! Πρόκειται ότι το βασικό στοιχείο που διαχωρίζει τα JRPGs από τα δυτικά RPGs είναι αυτή η διαφορετική προσέγγιση του role playing στοιχείου που διέπει και τα δύο. Στα μεν ο παίχτης αναλαμβάνει το ρόλο κάποιας ομάδας, τα μέλη της οποίες έχουν προκαθορισμένο χαρακτήρα, με τον οποίο και εσύ ταυτίζεσαι. Στα δε, οι χαρακτήρες είναι κενοί, άδειοι, και "γεμίζουν" με τις δικές σου επιλογές. Αυτός είναι και ο λόγος, πιστεύω, που τα μεν είναι αρκετά πιο γραμμικά, γιατί ο βασικός πυρήνας του παιχνιδιού είναι η αφήγηση μίας ιστορίας και όχι η δημιουργία αυτής (κατά κάποιον τρόπο). Φυσικά υπάρχουν παραδείγματα παιχνιδιών, όπως το SMT Nocturne και τα Suikoden, στα οποία σου δίνεται η ελευθερία επιλογών, βάσει των οποίων εξελίσσεται διαφορετικά το σενάριο και πλάθεται ο χαρακτήρας του "μουγκού" πρωταγωνιστή.

Αν ως ελευθερία ορίσουμε απλώς τη δυνατότητα επιλογών που σχετίζονται με την έκβαση του σεναρίου, διαφορετικά μονοπάτια για τον τερματισμό του τίτλου, επιλογές που καθορίζουν τα μονοπάτια αυτά, τότε επίσης μπορούμε να βρούμε αρκετά παιχνίδια, ήδη από την εποχή του PSone (Chrono Cross, Suikoden).

Αυτό από το οποίο έπασχε και πάσχει ακόμα το είδος είναι τα στερεότυπα, που πουλάνε. Random Battles, δήθεν old-school τίτλοι, στερεότυπα στο σενάριο και στη δομή του παιχνιδιού, άθλια dungeons-λαβύρινθοι. Δυστυχώς η πλειοψηφία είναι έτσι και, δυστυχώς, λίγα πράγματα γίνονται ώστε να μειωθούν αυτά τα φαινόμενα. Από την άλλη, σε ένα είδος που κάθε χρόνο μας προσφέρονται δεκάδες τίτλοι, εμείς οι gamers θέλουμε να μένουμε στην πλειοψηφία και δεν κοιτάμε τη μειοψηφία, η οποία, αν θέλετε τη γνώμη μου, δεν είναι με την καμία απλώς ένας ή δύο τίτλοι. Το FF XII δεν είναι το μόνο που προσπάθησε κάτι καινούριο, υπήρξαν πολλά ακόμα παιχνίδια, με τα οποία πειραματιστήκαν οι δημιουργοί τους, που χάθηκαν, όμως, στην αφάνεια, είτε γιατί δεν ήταν τα αρτιότατα παιχνίδια τα οποία οι περισσότεροι ζητάνε, είτε γιατί δεν ήταν τόσο εύκολα και βατά, ώστε να μπορέσει να τα παίξει ο καθένας (συνήθως μέχρι και αυτοί που ζητάνε αλλαγές δεν ασχολούνται, γιατί απλώς ζητάνε για να ζητάνε). Είμαι κατά των list wars, πιστεύω ότι μιλάω με γνώστες και πιστεύω ότι όλοι γνωρίζουμε τέτοια παιχνίδια.

Τώρα, τι άλλαξε στο gameplay τα τελευταία 4-5 χρόνια... Βλέποντας τη βιβλιοθήκη του PS2 και του GBA (Riviera ), μπορώ να μετρήσω αρκετές προσπάθειες για κάτι νέο. Από αυτές τις προσπάθειες, σχεδόν κανένα δεν αποτέλεσε βάση για άλλα παιχνίδια. Το μόνο παιχνίδι, ίσως, που έδωσε τα "φώτα" του σε άλλα είναι το FF XII, με το τεράστιο περιβάλλον του, το πιο ανοιχτό gameplay του (το οποίο και πάλι γυρνούσε γύρω από έναν βασικό άξονα, όπως όλα τα JRPGs). Από εκεί και πέρα, υπήρξαν πολλοί πειραματισμοί (Breath of Fire Dragon Quarter, for instance), οι οποίοι προσπάθησαν όχι απλώς να προσφέρουν ένα καινούριο σύστημα μάχης, αλλά και προσέγγισαν διαφορετικά τον τρόπο αφήγησης της ιστορίας, το ύφος που ως τότε επικρατούσε και, κυρίως, τη βαρύτητα που έχει το σενάριο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, φυσικά, story driven JRPG είναι το Xenosaga, καθώς και το προηγούμενο δημιούργημα του Takahashi, Xenogears. Πέραν αυτών, υπήρξαν διαφορετικά battle systems, διαφορετικά settings, διαφορετική φιλοσοφία γύρω από το σενάριο και τη θεματολογία (Digital Devil Saga, με τις άκυρες θρησκευτικές του προεκτάσεις), περίεργα project, όπως το Persona 3, που έδινε μία εντελώς ασυνήθιστη γκάμα επιλογών (σε σημείο που αισθάνεσαι ότι δεν παίζεις JRPG).

Με όλα αυτά θέλω να θέσω το εξής ερώτημα: Ποια είναι τα στοιχεία, στα οποία αναφερόμαστε όταν λέμε για "Αλλαγή"; Αλλαγές υπήρχαν και υπάρχουν, απλώς αυτές τις συναντάμε, συνήθως, σε μεμονωμένα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το είδος. Πολλές φορές, οι αλλαγές αυτές είναι αρκετές, ώστε να μιλάμε για ένα εντελώς νέο παιχνίδι. Το σενάριο και η σκηνοθεσία του Xenosaga δίνουν ένα τέτοιο ύφος στο παιχνίδι, που δεν μπορείς να μιλάς απλώς για κάτι "στερεότυπο με καλό σενάριο". Από την άλλη, υπάρχουν τρελές ιδέες, όπως το Chrono Cross και το Final Fantasy VIII, που προσφέρουν μία εντελώς καινούρια εμπειρία, εντελώς κουφή για τα δεδομένα της εποχής. Αυτό που μας ενδιαφέρει, λοιπόν, είναι να εξετάζουμε τα μεμονωμένα παιχνίδια, που κάνουν κάτι καινούριο μόνα τους, αλλά δεν επηρεάζουν όλο το είδος; Η μας ενδιαφέρει, απλώς, να κοιτάμε ποιος υιοθετεί τι από ποιον; Στη δεύτερη περίπτωση, πιστεύω ότι μόνο το FF XII αποτελεί το σημείο κατατεθέν για την εξέλιξη του είδους. Αν, πάλι, κοιτάξουμε το είδος σαν ένα σύνολο, τότε αυτό αλλάζει και, αφού υπάρχουν τίτλοι όπως το ΧΙΙ, εξελίσσεται. Συμφωνώ ότι η εξέλιξη είναι αργή και "κρύβεται" μέσα στο χάος των μικρό-projects τύπου NIS. Το θέμα, όμως, είναι εμείς, που και καλά ασχολούμαστε, να μπορούμε να εντοπίσουμε αυτά τα "λίγα" παιχνίδια (καμία 25 στο PS2 μόνο, lol ), να ασχολούμαστε πραγματικά με αυτά, παίζοντας τα και όχι διαβάζοντας για αυτά, να αναγνωρίζουμε το τι διαφορετικό έχουν από τα υπόλοιπα της εποχής και να τα προβάλουμε, όχι να τα "θάβουμε" και να τα βάζουμε με τα υπόλοιπα.

Τι αναμένουμε; Κάποιοι τα καλύτερα, κάποιοι τα χειρότερα. Μετά από μία εμπειρία Xenosaga, με δυσκολία μπορώ να περιμένω κάτι που να προσπαθεί να φτάσω το κατώτατο όριο του μεγαλείου αυτού του τίτλου στο σενάριο. Βλέποντας το gameplay και τον πολύ όμορφο και διαφορετικό τρόπο αφήγησης του ΧΙΙ, περιμένω τα καλύτερα στο gameplay, νέες προσπάθειες και νέους πειραματισμούς. Βλέποντας το Kingdom Hearts, περιμένω ακόμα πιο καινοτόμες ιδέες στην αισθητική και στο art direction (Eternal Sonata, Baten Kaitos, tri-crescendo rocks). Θα επιμείνω, όμως, έστω και αν καταντάω κουραστικός και σπαστικός. Η ενασχόληση είναι αυτό που μετράει, η πραγματική ενασχόληση, η ανοιχτόμυαλη κριτική και όχι η ?κριτική για την κριτική? και η πραγματική ευχαρίστηση μέσω αυτής της ενασχόλησης. Τα περί "ριζικής αλλαγής του είδους" δεν μπορούν να ισχύσουν, γιατί δεν είναι αναγκαίο (ούτε καν εφικτό, αλλά τέλος πάντων ).

Soz για την έκταση. Όπως είπα, ήθελα να ανοίξω και εγώ αυτό το θέμα. Πάλι τόσα θα έγραφα XD . Ωραίος, titus.

[Scatman]

Τα RPGs εχουν αλλαξει κι εξελιχθει. Δε τιθεται θεμα στασιμοτητας ή οτιδηποτε αλλο.
Οπως ανεφερε κι ο Evans, Μεγαλες αλλαγες εχουν αρχισει απτην εποχη του Ps1. Το θεμα ειναι τις εχει δει κανεις ή παιζουμε κανα-δυο παιχνιδακια και νομιζουμε οτι εχουμε αποψη για τη συνολικη εικονα της αγορας?

Αυτο που αλλαζει διαχρονικα ειναι οι απαιτησεις των παικτων. Δε γινεται να υπαρχουν παιχνιδια που να ικανοποιουν τους παντες κι αλοιμονο εαν οι εταιρειες εφαρμοζαν οτιδηποτε απαιτει ο καθενας Gamer. Θα ηταν καταστροφικο.

Τα J-rpgs ακολουθουν συγκεκριμενα προτυπα γιαυτο και χαρακτηριζονται με το αρχικο γραμμα της προελευσης τους.
Μεσα σαυτα τα προτυπα ειναι και το turnbased για το οποιο διαμαρτυρονται...ουκ ολιγοι.

Υπαρχουν πολλοι RPGerz που δεν τους ενοχλει τοσο το turn based (Πχ εμενα) οσο αλλα πιο ουσιαστικα πραγματα .
Στο κατω κατω, υπαρχουν αρκετα action RPGs, που κυριως με το PS2, κατεκλεισαν την αγορα (ηταν η "εποχη" τους σε αυτη τη γενια). Δε βλεπω το λογο για τον οποιο θα πρεπει να εχει κανεις παραπονα. Προσωπικα εχω μετρησει πανω απο 30 τιτλους action RPG μονο στην Αμερικη.
Δυστυχως τα τελευταια χρονια, οι RPGerz δε ξερουν τι θελουν (αναλογιζομενος αυτα που διαβαζω σε διαφορα fora).

Πιστευω πως το πιο σημαντικο κομματι που πρεπει να προσεξουν οι εταιρειες ειναι το συνολικο επιπεδο παραγωγης τους. ΔΗλαδη, δεν ειναι δυνατον να τα δινουν ΟΛΑ για ενα καλογυαλισμενο κουστουμι (γραφικα-παρουσιαση) και να αγνοοουν το πιο σημαντικο, το σεναριο και χαρακτηρες. Απαιτειται μια ισορροπια κ χρειαζεται λιγη προσοχη.

Εξαλου γιαυτο τα RPGs (και Adventures) ειναι μια ξεχωριστη "σχολη" παιχνιδιων. Σκοπος του ηταν να μεταφερουν τον παικτη σε μαγικους κοσμους μεσα απτα ματια καποιων ηρωων κι οχι να εισαγουν και ξαναεισαγουν. Το παιχνιδι και δει τα RPGs δεν ειναι εμποριο.

Υπαρχει αποκλιση απτον αρχικο σκοπο οπως ανεφερα παραπανω ,εκει εντοπιζω το προβλημα.

[McSolid]

Απλώς δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο ένα νέο μέλος να λέει ότι γουστάρει τόσο πολύ FF XII και να λέει ότι είναι το αγαπημένο του μετά το VI. Το σύνηθες είναι να βρίζει κάποιος το XII και να υποστηρίζει ότι η σειρά ψόφησε στο VII, δίχως να έχει παίξει Ι-VI και έχοντας παίξει τα μισά VIII, IX, X, XII.

ΠΡαγματικα ειναι μεγαλη αληθεια αυτο το πραγμα. Αυτο συμβαινει ομως για εναν πολυ σοβαρο λογο: το FFVII ηταν το πρωτο FF που κυκλοφορησε επισημα στην ευρωπη. Μαλιστα ετυχε να ειναι ισως ο πιο σημαντικος τιτλος μιας εξισου πολυ σημαντικης κονσολας για την βιομηχανια: το PlayStation.

Ετσι λοιπον, ολοι οσοι μεγαλωσαν με PS και FFVII ειναι λογικο να πιστευουν αυτα τα πραγματα, χωρις φυσικα να ξερουν πολλα απο FF. Εγω προσωπικα τους δικαιολογω γιατι μεχρι και προσφατα ημουν ενας απο αυτους, κατι το οποιο και δε φοβαμαι να παραδεχτω.

Ομως κι εγω θεωρω οτι το ΧΙΙ ειναι μεσα στα πεντα καλυτερα FF (προσωπικη αποψη: FFVII = FFVI > FFXII -λογω σημαντικοτητας προς την βιομηχανια - > FFVIII > FF Tactics) μεσα στην σειρα ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ (με spin offs κλπ).

Τωρα για on subject, πραγματικα δεν μπορω με τιποτα να καθησω να κανω μια τοσο μεγαλη λιστα με τα καλυτερα της δεκαετιες, γιατι πολυ απλα εχω παιξει τοσα πολλα μεσα σε αυτη την δεκαετια που σιγουρα θα αδικησω καποιους τιτλους.

Αυτο που μπορω να πω ομως μετα περισης βεβαιωτητος ειναι το οτι το Portal ηταν οτι καλυτερο και πιο φρεσκο εχω παιξει μεσα στην δεκαετια αυτη.

[Evans]

Τα πρώτα FF που κυκλοφόρησαν στην Ευρώπη ήταν αυτά του gameboy.

[Ground_zero]

Ta opoia omws den htane ths seiras FF, alla ths seiras Sa·Ga me allo onoma.
Pantws xwris na thelw na vgainw poly off topic, to FF8 htan to xeirotero twn 3D FF gia mena opote den tha to evaza me tipote mesa sta 5 kalytera.

[McSolid]

Απο το Χ μια φορα ηταν καλυτερο παντως....personally speaking.

[丹野]

Ta opoia omws den htane ths seiras FF, alla ths seiras Sa·Ga me allo onoma.
Pantws xwris na thelw na vgainw poly off topic, to FF8 htan to xeirotero twn 3D FF gia mena opote den tha to evaza me tipote mesa sta 5 kalytera.

Εγώ πάντως δεν κοίταξα τα γραφικά και πολύ για το FF8. Κοίταξα το σενάριο και την μουσική και το σύστημα μάχης και μου άρεσε πολύ. Εγώ είμαι άλλη φάση κριτικός. Αν κάτι δεν σου αρέσει σε ένα παιχνίδι, τότε κοιτάς τα άλλα κριτήρια και αν σου αρέσουν, τότε από εκεί μπορείς να τα κρίνεις χωρίς φόβο. Δεν παίζει όλα τα παιχνίδια να είναι τέλεια. Όλα έχουν και τα ελαττώματα τους.

[Ground_zero]

Entelws me tipote, to FF8 einai toso lathos sxediasmeno sto gameplay kai toso adiaforo senariaka, pou mporw na to arxisw apo thn arxh opote thelw kai na to teleiwsw mesa se 7-8 wres xwris na exw kairdisei tipote sto telos
To FFX htan kalo se afto pou ekane.

P.S gamwto anoigei syznhtish pou thelw na symetasxw kai einai OFF TOPIC!!!!

[Loggo]

Τόσο VIII, όσο και το X πάντως, σε επίπεδο βαθμολογιών, είναι πολύ υπερτιμημένοι τίτλοι. Έπαιρναν κάτι 9αρια που ήταν έκτος πραγματικότητας. Μπορεί να ακουστεί σκληρό, αλλά generic JRPG σε καλούπι υπερπαραγωγής είναι και τα δυο, σε επίπεδο gameplay δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα τόσο ιδιαίτερο. Υποκειμενικά τώρα, σεναριακά, αμφότερα τα βρήκα τρομερά ρηχά, ενώ και οι χαρακτήρες είναι πολύ αδιάφοροι και κιτς.

Εντελώς εφηβικά προσανατολισμένη αισθητική που, μπορεί να μη με πείραζε τόσο όταν τα έπαιξα στην εφηβεία, αλλά στο replay το στομάχι μου έγινε κόμπος μέχρι να τα τελειώσω. Το μόνο που έχω να θυμάμαι είναι αυτό που μου μένει πάντα σε ένα Final Fantasy από το V και μετά. Οι πολύ όμορφοι και ιδιαίτεροι κόσμοι των παιχνιδιών και, στη περίπτωση του FFX, το Sphere Grid. Σε κάποιους μπορεί να μην άρεσε, αλλά προσωπικά το βρήκα ιδιοφυές.

[Evans]

Κάτσε ρε συ, το FF VIII με την καμία δεν το λες generic JRPG. Είχε πάρα πολλά νέα στοιχεία και η δομή του gameplay του ήταν αρκετά διαφορετική από τα συνηθισμένα. Εδώ δεν υπήρχε equip σύστημα, το magic system ήταν κάτι καινούριο, η αναβάθμιση των στατιστικών βασιζώντας σε ένα πρωτότυπο για τότε σύστημα και είχε την προσθήκη του card game και διαδραστικών limit breaks. Δε λέω ότι όλα δούλευαν τέλεια, αλλά ήταν μία νέα άποψη, ένας πειραματισμός άμα θέλεις, που δεν πέτυχε, αλλά σίγουρα δεν ήταν και άσχημος. Η αισθητική από την άλλη ήταν αρκετά ρεαλιστική, πολύ διαφορετική από αυτά που είχαμε δει ως τότε στη σειρά και προσωπικά γούσταρα το εφηβικό στοιχείο που αναφέρεις. Ούτε με αυτά που λες για το Χ συμφωνώ, δε θα έλεγα ότι είναι έντονο το εφηβικό στοιχείο. Ούτε εγώ έμεινα ικανοποιημένος με το σενάριό του, το ζήτημα όμως είναι ότι αποδίδεται πολύ ωραία, ο κόσμος όντως βρίσκεται με το άγχος της εμφάνισης του Sin και αυτό ο παίχτης το νιώθει.

[Loggo]

Για το Final Fantasy VIII συμφωνώ, το generic πήγαινε περισσότερο στο X, αλλά όπως και να χει, είναι αυτό που λες κι εσύ, τίποτα δε δούλεψε τόσο καλά. Προσωπικά βρήκα ιδιαίτερα προβληματικό τίτλο το VIII. Τώρα τα υπόλοιπα είναι κυρίως υποκειμενικά, ειδικά αναφορικά με το VIII, αν εξαιρέσουμε τον όμορφο κόσμο, δε μου έχει μείνει τίποτα από το παιχνίδι. Για μένα όλος ο προσανατολισμός του είναι τελείως αδιάφορος, ή για να ακριβολογώ αχώνευτος. Πραγματικά δε τον μπορώ με τίποτα. Το X επίσης, πιο κλασικό στις gameplay δομές, αρκετά σεναριακά κλισέ, αδιάφοροι στη πλειονότητά τους χαρακτήρες.

Θα σου έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δε τα ευχαριστήθηκα, ειδικά στο πρώτο playthrough. Κανέναν δε θεωρώ κακό ή ακόμα και μέτριο τίτλο, καλοί τίτλοι είναι, απλά θεωρώ τις βαθμολογίες που πήραν υπερβολικές. Τώρα παραληρήματα του τύπου η σειρά πέθανε μετά το VII κλπ, είναι για γέλια. Σε γενικές γραμμές όμως, δε θεωρώ ότι έχουν τόσο άδικο όσοι παρατηρούν μια πτώση από το peak της σειράς (VI-VII) και μετά.

Καιρό τώρα, στόχος είναι να παίξω το XII, ειδικά μετά τα όσα έχετε πει όλοι γι’ αυτό. Εμπιστεύομαι τη κρίση σου, αλλά και απ’ όσα έχω δει, αισθητικά μου φαίνεται πιο ώριμο από τους προηγούμενους τίτλους, δε ξέρω αν κάνω λάθος. Για μένα μετρά πολύ αυτό, είναι ο λόγος που πχ σιχάθηκα το The World Ends with You, αν και σαν τίτλος ήταν αρκετά ποιοτικός.

[Ground_zero]

To FF8 prospathise na kanei kati allo, alla den doulepse toso kala.

To FF10 gia mena htan kalo paixnidi, akoma kai senariaka, to mono parapono mou einai h eleipsh poikilias stous eksoplismous kai to linearity, to opoio omws htan perissotero eisagwgh gia enan poio real scale kosmo (FF11 kai FF12).
Epishs me kairdise kai mena to Sphere grid, ingenius systhma (mexri pou eida ta gambits ).

To FF12 mporei na to vreis "ligo" senariaka, dhladh den tha se xortasei, alla olo to ypoloipo paixnidi emena proswpika me sklavwse, den mporw na skeftw tipote asxhmo na kritikarw.

[straier]

Αισθητικά και gameplayικά το FF12 παίζει χωρίς αντίπαλο. Ο κόσμος του είναι ίσως ο πιο πλούσιος και ολοκληρωμένος που έχω δει σε παιχνίδι, αρκετά πιο ρεαλιστικός και προσγειωμένος όμως σε σχέση με άλλα FF ειδικά σε θέματα αρχιτεκτονικής.
Τώρα για το FF8: το Junction System είναι από τα αγαπημένα μου συστήματα αν και ομολογώ πως είχε τις αδυναμίες του. Τρελαινόμουν να προσπαθώ να βρω πώς θα βάλω τα μαγικά που έχω για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το χρονικό παράδοξο το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον. Ο Λαγκούνα ήταν ΦΟΒΕΡΟΣ και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων ο καλύτερος του Νομούρα, κατά τη γνώμη μου(Edea ftw!)。

Το FFX από την άλλη νομίζω ότι πέτυχε απόλυτα σε θέμα χαρακτήρων και ιστορίας. H πορεία μέσα στο παιχνίδι ήταν ένα pilgrimage και νομίζω πως ήταν απόλυτα πειστικό. Ακόμα και το γεγονός ότι ο Tidus ήταν εκνευριστικός από την πολύ χαρά του συνέβαλε στη δύναμη της ιστορίας και του τερματισμού. Το Sphere Grid, αν και δε με χάλασε ιδιαίτερα, το βρήκα μάλλον αδιάφορο και περιοριστικό σε πειραματισμούς. Έχουν υπάρξει σαφώς καλύτερα συστήματα σε FF.

Δεν θεωρώ κανένα FF generic RPG. Κάθε καινούργιο παιχνίδι της σειράς είχε κάτι ιδιαίτερο και κάτι καινούργιο να δώσει και ΠΑΝΤΑ ο ρυθμός τους ήταν υποδειγματικός. Τα FF ως ναυαρχίδα της Square είναι πάντα απίστευτα προσεγμένα και καλοδουλεμένα και αυτό φαίνεται και τα κάνει να ξεχωρίζουν από άλλα RPG.

Στο θέμα των εφηβικών χαρακτήρων ισχύει σε μεγάλο βαθμό ειδικά από το FF7 και μετά αλλά εφόσον γίνεται με όμορφο τρόπο δε με ενοχλεί. Είναι όμως κάτι που δύσκολα θα αλλάξει και ένα ρίσκο που η Square δεν προτίθεται να πάρει για λόγους δημογραφικού (φαντάζομαι). Μάλλον γι'αυτό με το που έφυγε ο Sakaguchi από τη Square έβγαλε το άχτι του με ένα χαρακτήρα υπερβολικά μεγάλης ηλικίας (ουσιαστικά μόνο ένας χαρακτήρας του καστ είναι έφηβος).

[丹野]

Αισθητικά και gameplayικά το FF12 παίζει χωρίς αντίπαλο. Ο κόσμος του είναι ίσως ο πιο πλούσιος και ολοκληρωμένος που έχω δει σε παιχνίδι, αρκετά πιο ρεαλιστικός και προσγειωμένος όμως σε σχέση με άλλα FF ειδικά σε θέματα αρχιτεκτονικής.
Τώρα για το FF8: το Junction System είναι από τα αγαπημένα μου συστήματα αν και ομολογώ πως είχε τις αδυναμίες του. Τρελαινόμουν να προσπαθώ να βρω πώς θα βάλω τα μαγικά που έχω για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το χρονικό παράδοξο το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον. Ο Λαγκούνα ήταν ΦΟΒΕΡΟΣ και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων ο καλύτερος του Νομούρα, κατά τη γνώμη μου(Edea ftw!)。

Το FFX από την άλλη νομίζω ότι πέτυχε απόλυτα σε θέμα χαρακτήρων και ιστορίας. H πορεία μέσα στο παιχνίδι ήταν ένα pilgrimage και νομίζω πως ήταν απόλυτα πειστικό. Ακόμα και το γεγονός ότι ο Tidus ήταν εκνευριστικός από την πολύ χαρά του συνέβαλε στη δύναμη της ιστορίας και του τερματισμού. Το Sphere Grid, αν και δε με χάλασε ιδιαίτερα, το βρήκα μάλλον αδιάφορο και περιοριστικό σε πειραματισμούς. Έχουν υπάρξει σαφώς καλύτερα συστήματα σε FF.

Δεν θεωρώ κανένα FF generic RPG. Κάθε καινούργιο παιχνίδι της σειράς είχε κάτι ιδιαίτερο και κάτι καινούργιο να δώσει και ΠΑΝΤΑ ο ρυθμός τους ήταν υποδειγματικός. Τα FF ως ναυαρχίδα της Square είναι πάντα απίστευτα προσεγμένα και καλοδουλεμένα και αυτό φαίνεται και τα κάνει να ξεχωρίζουν από άλλα RPG.

Στο θέμα των εφηβικών χαρακτήρων ισχύει σε μεγάλο βαθμό ειδικά από το FF7 και μετά αλλά εφόσον γίνεται με όμορφο τρόπο δε με ενοχλεί. Είναι όμως κάτι που δύσκολα θα αλλάξει και ένα ρίσκο που η Square δεν προτίθεται να πάρει για λόγους δημογραφικού (φαντάζομαι). Μάλλον γι'αυτό με το που έφυγε ο Sakaguchi από τη Square έβγαλε το άχτι του με ένα χαρακτήρα υπερβολικά μεγάλης ηλικίας (ουσιαστικά μόνο ένας χαρακτήρας του καστ είναι έφηβος).

Δεν διαφωνώ σε όσα είπες, αλλά με προβληματίζει περισσότερο που πρέπει να αναβαθμίσω σαν τρελός τους χαρακτήρες ΧΩΡΙΣ cheat και να τους βάλω να πάρουν την δυνατότητα Double Hit(Final Fantasy X), γιατί έχω να αντιμετωπίσω το last boss το τεράστιο εναντία του Time Attack...