Retro Gaming Today

[sub_zero]

Το ότι τα επόμενα ήταν πολύ καλύτερα δεν αναιρεί το γεγονός ότι και με το 1 πορωνόμασταν. Όταν παίζαμε τα παιχνίδια στην εποχή τους δεν υπήρχε ο παράγοντας νοσταλγία.
Πάντως Dj δεν το λέω από άποψη απλότητας αλλά ότι γενικότερα τα παιχνίδια ήταν χωρίς save και κάθε φορά φτου και από την αρχή μέρχι να το μάθεις σιγά σιγά όλο και να το τερματίσεις μονοκοπανιά. Την πρώτη πίστα κάθε παιχνιδιού μπορεί να την είχες παίξει και εκατοντάδες φορές.
Χeno καλή ιδέα αλλά πρέπει να βρω κάποιον να μοθ δανείσει το 2 γιατί αν και το είχα λιώσει ως δανεικό ποτέ δεν το αγόρασα ο ίδιος. Για το 3 ότι και να πω είναι λίγο, ίσως το αγαπημένο μου παιχνίδι στο gameboy

[Xeno]

Εννοειται πως συμφωνω με το 1ο που λες, απλως ηθελα να κανω μια παρατηρηση.
Το 2 το εχω εγω αν ενδιαφερεσαι.

Οσο για το 1 το θεμα ειναι και ποσες φορες στη σειρα αντεχει να το παιξει κανεις, μιας και λιγο λιγο δυσκολευει. Μια φορα το χα τελειωσει 3 φορες νομιζω, αλλα οκ καπου κατανταει και κουραστικο συν τοις αλλοις.
Ευτυχως στις δυσκολες στιγμες παντα υπηρχε το Tetris για να με γλυτωσει απ' αυτην την ανια.

[sub_zero]

Καλά εννοείται ότι το tetris είναι σταθερή αξία, δεν βαριέσαι ποτέ.
Το 2 οκ θα το βρω εύκολα και από κανένα γνωστό εδώ. Το Alex kidd για το wii το έχεις; Αυτό ψάχνω και δεν μπορώ να το βρω

[Doppelganger]

Κατεβασα τα Discoworld 1 και 2. Αστεια adventures ftw!

[Xeno]

Ναι υπαρχουν τα VC Roms και τα βρισκεις ανετα. Ο,τι χρειαστεις msg me.

[McSolid]

Συμφωνω οτι χωρις save τοτε παιζαμε για μηνες, αλλα επιμενω οτι περα απο την απλοτητα, ειναι και το επιπεδο σχεδιασμου ενος τετοιου τιτλου. Δεν ειναι τυχαιο που παιχνιδια μετα απο τοσα χρονια παιζονται πολυ ανετα, ενω καποια αλλα πιο συγχρονα οχι. Οταν ενας τιτλος ειναι καλοσχεδιασμενος, μενει και διαχρονικα. Και οταν μιλαμε για σχεδιασμο εννοουμε τα παντα, χειρισμος, μουσικη, γραφικα, level design, τα παντα ολα.

[Loggo]

Το Super Mario Land σε αντίθεση με το Land 2, ήταν κομματάκι ζόρικο. Απ’ όσο θυμάμαι με είχε δυσκολέψει περισσότερο από το Super Mario Bros., είχε και αυτές τις περίεργες φυσικές σε σχέση με τους τίτλους του NES και έπαιρνε λίγη ώρα να προσαρμοστείς. Τα Super Mario Land 2 και Wario Land είχαν κανονικά save.

Πως τα καταφέρνουμε όλοι πάντως.
Τα Land είναι η κατ’ εξοχήν συνδεδεμένη με το καλοκαίρι σειρά. Κάθε καλοκαίρι ένα replay σε Super Mario Land / 2 και Wario Land ήταν must. Μιας και πιάσαμε το σχεδιαστικό ζήτημα πάντως, θεωρώ ότι την εποχή που κυκλοφόρησαν τα Super Mario Land 2 και Wario Land, λιγότερο το πρώτο Land το οποίο ανέκαθεν θεωρούσα το πιο αδύναμο 2D Mario (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν ποιοτικό) σχεδιαστικά ήταν εξαιρετικά.

Ψήθηκα τώρα.

[Scatman]

Κατεβασα τα Discoworld 1 και 2. Αστεια adventures ftw!

Eυγε! Ιδου ενας που ξερει να επιλεγει avdentures ;)

Οπως σου εγραψα και στο f@ce, εαν δεν εχεις τις FULL εκδοσεις (με ηχο κι οχι την rip που κυκλοφορει σε πολλα abandoware sites), απλα ενημερωσε με!

Περιμενω εντυπωσεις εννοειται.

ΥΣ - Το παραδοξο ειναι οτι γνωρισα τη σειρα απτο Saturn (περιοδος που ειχα φαει κολλημα με τα Grafic adventures)

[Titus]

Πολύ αδικημένα τα Discworld από την ιστορία των adventures. Τα έφαγε ίσως η τελειότητα της Lucas Arts. Α ρε Rincewind με το μπαούλο σου!

Συνεχίζω ακάθεκτος Gothic 3 με σκέψεις για το expansion του...Μαζοχισμός σκέτος!

[Jedah]

PC Master ftw; Το πήρα κι εγώ του Αυγούστου λόγω εξώφυλλου.

[Ground_zero]

Ti enweis adikhmeno to Discworld? Apo ta kalytera games pou exw paiksei einai.

[Scatman]

Προφανως εννοει οτι δεν αναγνωριστηκαν ποτε οσο αξιζαν.

ΙΜΟ, η 2λογια (το 3 ηταν ψεμα) δεν εχει κατι να ζηλεψει απο αυτα της παλιας Lucas ~με εξαιρεση βεβαια καποιες πολυ σοβαρες περιπτωσεις~ πχ το Day of the Tentacle που θεωρειται ανεπαναληπτο cult classic απο πολλους adventure fans και μαρεσει παρα πολυ, δε νομιζω οτι προσφερει καλυτερη συνολικη εμπειρια απτο Discworld 1 .

Σε ποιο αλλο παιχνιδι ο θανατος παθαινει καταθλιψη και θελει να εγκαταληψει τη δουλεια του? λολ

tespa!

[Scatman]

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεκλειδωσα το PSP μου (θα ανοιξω και thread για τους ενδιαφερομενους) και μετα απο ΠΟΛΥ καιρο ξανασχολουμαι με το συγκεκριμενο συστημα.

Καταρχας, πριν 4-5 ημερες ασχοληθηκα με 2 εξαιρετικα RPGs , τα : Romancing Saga 3 (Snes) & Mother 1 (NES) πΤο πρωτο κλασσικ που δεν προκειται ποτε να αναγνωριστει και το 2ο, καλη περιπτωση NES RPG που επισκιαζεται οπως καθε Mother απτις συνεχειες του.

Mιλωντας για ΣΝΕΣ, ανακαλυψα καποια πολυ υποσχομενα RPGs που μου ανοιξαν την ορεξη (πχ Last Bible 3 ~ Atlus)

Με το PSP τωρα, εβαλα το Valhala Knights 1 και παροτι ειχα ~αρχικα~ καλη αποψη για το game, τωρα το θεωρω πολυ μετριο. Μου θυμιζει τα παλια , ασαφη , διχως ταυτοτητα dungeon rpgs που κυκλοφορουσαν κατα κυριο λογο στην ιαπωνικη αγορα τη δεκαετια του '90 κι αν προσθεσει κανεις την τραγικη καμερα... δεν αντεξα να παιξω αλλο, πονοκεφαλιασα.

Επισης, εβαλα και το legend of Heroes III - Song of Ocean που δεν το εχω τερματισει ποτε. (τα αλλα παροτι τα εχω ολοκληρωσει ΔΕΝ τα θυμαμαι καθολου...!). Η αποψη μου για τη σειρα γενικοτερα ειναι οτι απευθυνεται στους ρετρο φανς. Δεν ανηκει στο συστημα και κυριως δεν ανηκει σε αυτην τη γενια αφου αδικειται. Τεσπα, ισως γραψω αναλυτικοτερα οταν το ολοκληρωσω. Οποιος ασχοληθει ας μην εχει απαιτησεις.

Θελω να χωσω διαφορα παιχνιδακια στην καρτουλα μου (αγορασα μια 2GB σημερα ~ 16 euros = Πλαισιο) αλλα ποιοτικες επιλογες που θα με κανουν να ασχολουμαι καιρο.

[Titus]

Η ανωμαλία σε όλο της το μεγαλείο. Ξαναπαίζω Dungeon Keeper 1 (ναι το 1, με τα χάλια sprites και τη χαμηλή ανάλυση. Επίσης κατέβασα το Startopia, ένα χιουμοριστικό management game όπου χτίζεις και διοικείς ένα διαστημικό σταθμό. Αν σας θυμίζει Theme Hospital καλά κάνει - η εταιρία που το έβγαλε αποτελείτο από πρώην υπαλλήλους της Bullfrog.

Retro overdose imminent!

[Loggo]

Sub Terrania για Mega Drive.

Το είχα δοκιμάσει παλιότερα αλλά κάτι η όλη ιδιομορφία του, κάτι η παράλληλη ενασχόλησή μου με άλλους τίτλους εκείνη τη περίοδο, με έκαναν να το αφήσω. Πρόκειται για multidirectional shooter εμφανώς επηρεασμένο από παλιότερους τίτλους όπως το Solar Jetman πχ, άρα της gravitational σχολής. Ακόμα προσπαθώ να προσαρμοστώ στα controls και στο όλο (τέλειο) concept της βαρύτητας που είναι και βασικός αντίπαλός μου μέχρι στιγμής.

Άκοπα σηκώνει XBLA remake με dual analog controls.

Παράλληλα, άρχισα, επιτέλους, το The Thousand Year Door στο GameCube.
Από νωρίς δείχνει epic δήγματα, από κάθε άποψη.