Retro Gaming Today

[Loggo]

Oύτες μιλημένοι να ήμασταν. Εγώ ξεκίνησα ένα replay το kazooie

This post is full of win.

[Sinclair]

Από την μια ήταν αυτή η εκπληκτική και πολύ ιδιαίτερη αισθητική του παιχνιδιού η οποία, αναπόφευκτα, αδικούνταν στην αποτύπωσή της στο παιχνίδι. Από την άλλη, ένα φοβερό και σύνθετο lore που ποτέ δεν αναπτύχτηκε όσο θα έπρεπε. Πολύ θα ήθελα να δω τη Sega να παίρνει το Panzer Dragoon ως βάση για ένα open world Action/Adventure a la Zelda ή Metroid. Όνειρα θερινής νυκτός

Σχετικά με την αδυναμία απόδοσης της αισθητικής ελέω τεχνικών περιορισμών συμφωνώ απόλυτα. Καθόλη τη διάρκεια του game σκεφτόμουν ένα PDS στο Dreamcast πόσο πιο όμορφο- τεχνικά και αισθητικά- θα ήταν. Κρίμα που έστω τότε δεν το κυνήγησε η SEGA- ήταν και οι πωλήσεις ετσι?- να δώσει μια ευκαιρία για χτίσιμο στο σύμπαν του Panzer Dragoon.( αν δεν κάνω λάθος στην τελική μάχη δένει τους τίτλους του Saturn α ρ ι σ τ ο τ ε χ ν ι κ ά imo πάντα) Χαρακτηριστικο που μου έκανε εντύπωση ήταν πως στο τέλος κάνουν παρέλαση ολα τα ονόματα με ιαπωνικούς χαρακτήρες σαν να έπαιζες import- πιθανολογώ αιτία της αρκετά πιεστικής δουλειάς που έγινε για μετάφραση.( αν και έχει γίνει άψογη, δεδομένων των συνθηκών,δουλειά στο localization)

Πάντως ό,τι και να πω για το επίπεδο των συνθέσεων αλλά και τον τεχνικό τομέα για παιχνιδι του Saturn δεν μπορεί να μεταφέρει επακριβώς την αίσθηση που αφήνει ο τίτλος. Τέλος πάντων ίσως να ήταν καλύτερα που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Σήμερα αν υπήρχε ένα νέο PDS ή remake κατά πάσα πιθανότητα η ιδιαίτερη και με άποψη αισθητική του θα πήγαινε περίπατο για πιο χαλαρές anime jpop καταστάσεις... Moυ έκανε εντύπωση πως όλόκληρος ο τίτλος διακατέχεται από αυτή την αίσθηση της επικειμενης καταστροφής με μόνη ευχάριστη νότα τη σχέση του Edge με τον δράκο στο camp. Ούτε joke χαρακτήρες και καταστάσεις. Μια ατέλειωτη μελαγχολία, μια αγωνία... κάτι σαν post apocalyptic σκηνικά. Τέλος πάντων το παρατραβάω μάλλον, απλά καιρό είχε ένας τίτλος να μου κάνει τόση αίσθηση.

Στο ίδιο μήκος κύματος πιστεύω πως κινείται και το Demon's Crest. Πράγματι η ατμόσφαιρα για 16 bit game, συναγωνίζεται αυτή του Super Metroid, σαφώς σε πιο gothic φόρμες. Άκούω ξανά και ξανά remixes- τα όποια λίγα υπάρχουν του OST- στο youtube και ανατριχιάζω. Τέλος πάντων, κρίμα που ένα τόσο καλό game θάφτηκε από τις αποφάσεις της Capcom προς αποφυγή του κόστους- no battery είπαμε, σε action adventure. Όχι τπτ άλλο αλλά αν τα δύο πρώτα Gargoyle's είναι καλά games- που είναι- το Demon's Crest τα πήγε σε άλλο επίπεδο imho. Δλδ οκ ένα sequel στα χνάρια του SotN δε θα χαλούσε κανένα fan νομίζω. Δυστυχώς διάβαζα κάπου πως ήταν από τα games με αρνητικές πωλήσεις. Δλδ την πρώτη εβδομάδα περισσότεροι το επέστρεφαν για αλλαγή παρά το αγόραζαν...

[sub_zero]

Tέλος το replay του Banjo kazooie. Εντάξει δεν ήταν ακριβώς replay αφού το παιχνίδι δεν το είχα τελειώσει πλήρως όταν είχα πρωτοασχοληθεί πριν 2 χρόνια. Περίπου 21 ώρες έγραψε το κοντέρ με όλα τα jiggies και όλες τις νότες. Άφησα μόνο 2 honeycombs (ή όπως λέγονται) γιατί πλησιάζεi και μία εξεταστική καθώς και ένα ξόρκι και κάτι puzzles που είδα ότι αναφέρονται στα achievments. Προσωπικά το θεωρώ ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει και ας ασχολήθηκα μαζί του πρώτη φορά 10 χρόνια μετά την κυκλοφορια του.

[Loggo]

Είναι πραγματικά καταπληκτικό και αγέραστο παιχνίδι. Ότι καλύτερο έχει βγει στο είδος των Adventure/Platforms σε 3D.

[Ramparter]

Ειναι αγεραστο γιατι καταρχην οτι εκανε το κανε σωστα, ακομη και τοσα χρονια μετα τη κυκλοφορια του το μεγαλυτερο κι ισως μοναδικο παραπονο που διαβαζω συνηθως για το τιτλο αυτο ειναι η καμερα μεσα στο νερο που μερικες φορες εκανε τα δικα της.

[Sinclair]

Retro gaming today

Αlien Soldier έβαλα σε emu πάντα- ήθελα να δω επιτέλους προς τι ο ντόρος. Τελικά τα κατάφερα στο supereasy να πάω μετά από συνήθεια του χειρισμού κτλ στο 7ο boss fight. Ωραία πράγματα που λέει και ένας κολλητός.

Καπάκι είπα να το πάω στο Superhard και κατανόησα πλήρως- για ακόμη μία φορά με game της Treasure- για ποιο λόγο υπάρχει η έκφραση του "πού πα ρε Καραμήτρο?" Τα bosses θέλουν να έχεις ξεκοκκαλίσει τα patterns τους, το Flaming Bird Technique γίνεται αναγκαίο συνεπώς και το counter και να έχεις αφομοιώσει πλήρως το σύστημα χειρισμού- ακόμη και το weapon switching θέλει τακτική.

Συνεχίζουμε στο supereasy λοιπόν( δύο επίπεδα δυσκολίας έχει supereasy και superhard) μέχρι νεοτέρας και ευελπιστώ να ζει το pad.

EDIT:
Τελικά τα games της Treasure έχουν ένα κοινό γνώρισμα... Με ξενίζουν αρχικά με το control scheme, τα abilites του χαρακτήρα κτλ μέχρι κάποια στιγμή να γίνει το "κλικ" οπότε περνούν στο επίπεδο που σκέφτομαι "μα καλά τι φτιάξανε πάλι οι μπαγάσηδες" Σε ένα σημείο που πολεμάς πάνω στην οροφή αεροσκάφους, αν χρησιμοποιείς το flamethrower κόντρα στη φορά του αέρα περιορίζεται το range, ενώ το αντίθετο συμβαίνει όταν ρίχνεις προς την κατεύθυνση του ανέμου. Προσοχή στη λεπτομέρεια στο σύγχρονο gaming είπατε?

[Loggo]

Βασικά, αυτό το «κλικ» είναι γνώρισμα όλων των παιχνιδιών με learning curve, ειδικά με απαιτητικό learning curve όπως στη περίπτωση του Alien Solder.

Η Treasure πάντως είναι συνώνυμο της ποιότητας, από το Gunstar Heores και το Guardian Heroes, μέχρι το Radiant Silvergun, το Sin & Punishment και το Ikaruga, όλη της η πορεία είναι έπος. Δεν έχει βγάλει ποτέ κακό τίτλο κι ακόμα και οι δυο πιο ρηχές της δημιουργίες, το Light Crusader (απόπειρα για Action/RPG) και το Mischief Makers, σίγουρα δεν ήταν κακοί τίτλοι. Όταν το minimum αυτού του developer σε μια πορεία σχεδόν δυο δεκαετιών είναι αυτό, νομίζω τα λέει όλα.

Ένα λάθος έχει κάνει η Treasure, δεν είχε βάλει VGA mode σε καμία έκδοση του Bangai-Ο στο Dreamcast.

Κατά τ’ άλλα, το Alien Soldier έχει πολύ ζόρικη καμπή μάθησης, όπως και άλλοι τίτλοι της Treasure βέβαια, άλλα αυτό πρέπει να είναι ίσως το λιγότερο noob friendly παιχνίδι που έχει κάνει ποτέ. Ή ξέρεις να παίζεις και προχωράς, ή δε ξέρεις και δε πας πουθενά. Τόσο απλά. Θυμάμαι ότι ακόμα και στο supereasy (καφρίλα ονομασία by Treasure, δεν είναι εύκολο το supereasy) το παιχνίδι ήταν πολύ δύσκολο και μέχρι να μάθω να παίζω δεν είχα καμία τύχη.

Είναι καταπληκτικό Run N Gun πάντως, ένα XBLA HD remake θα μέτραγε πολύ.

[Sinclair]

Σαφώς και είναι γνώρισμα σε όλα τα games της ιδίας συνομοταξίας- από το DoDonpachi μέχρι το Cadillas and Ninjawarriors Again- απλά στην Treasure έχω παρατηρήσει πως σε κάθε game της που έχω αποπειραθεί απογοητεύομαι από τις δυνατότητες που έχεις με το καλημέρα. Πχ το Alien Soldier σου δίνει όλο σου το οπλοστάσιο εξαρχής. Όταν είδα το movelist τα χρειάστηκα. Ωστόσο το κομβικό σημείο για τη διασκέδαση ήταν, όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τη χρησιμότητα του counter, teleport, one hit kill με το fire bird etc Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως το game έγινε πιο εύκολο, ίσα ίσα στο Tiger boss στην οροφή του αεροπλάνου φτάνω με ελάχιστη life bar...

Aπό την άλλη θεωρώ games όπως το Contra III- που νομίζω ως επί το πλείστον ήταν από την ομάδα που έφυγε και έκανε την Treasure- αν και σαφώς απαιτητικά πιο normal στην κατανόηση δλδ στο πρώτο playthrough και στο Hard ακόμη 2η-3η πίστα φτάνεις.

Πάντως, πραγματικά σεβασμός σε μια εταιρεία που κατάφερε από το Mega Drive να βγάλει κάτι σαν το Alien Soldier ΚΑΙ στον τεχνικό τομέα. Και όσο σκέφτομαι πως εκείνη την εποχή εκθείαζαν το Vector Man για το οπτικό κομμάτι

[Enpsty]

Δεν έχει βγάλει ποτέ κακό τίτλο κι ακόμα και οι δυο πιο ρηχές της δημιουργίες, το Light Crusader (απόπειρα για Action/RPG) και το Mischief Makers, σίγουρα δεν ήταν κακοί τίτλοι.

Loggo πιπέρι! Το Mischief Makers είναι έπος!

[Altair]

Πωπω το Alien Soldier το είχα νοικιάσει τότε για megadrive κι επειδή ήταν πολύ δύσκολο το αντάλλαξα με κάτι,άλλο,δε θυμάμαι τι.Το είχα φτάσει 4η πίστα με τα χίλια ζόρια.Τότε,πάντως,σίγουρα δεν μπορούσα να κατανοήσω το πως παίζει.Ένα XBLA HD port θα ήταν τέλειο.
Αυτόν τον καιρό,δεν παίζω τίποτα πάντως.Εδώ και 1 βδομάδα,δεν ξέρω γιατί,λες και δεν έχω όρεξη.Και όταν έχω όρεξη δεν έχω χρόνο.

[Deus]

Ότι παιχνίδι έχει βγάλει η treasure είναι συνώνυμο του respect.

Βασικά παίζει η έκφραση να δημιουργήθηκε με αφορμή τα παιχνίδια της treasure.

Εγώ είχα λιώσει το dynamite heady στο genesis και είναι ένα από τα αγαπημένα μου 16μπιτα παιχνίδια.Ο σχεδιασμός των επιπέδων και των bosses απλά δεν είχαν αντίπαλο και ορισμένα από αυτά είναι από τα καλύτερα που έχω δει σε παιχνίδι.

Πάρτε εδώ boss fight.Καλά πως το σκέφτηκαν αυτο οι άνθρωποι;Τι στο καλό έπιναν όταν προγραμμάτιζαν το παιχνίδι;

Απλά.

Όποιος δεν το έχει παίξει ας του ρίξει μια ματιά.Εννοείται πως παίζεται άνετα ακόμα και σήμερα.

Όποιος έχει wii ας ρίξει μια ματιά στο sin and punishment 2.Παιχνιδάρα και -κλασσικό για παιχνίδι της treasure-πάρα πολύ δύσκολο.

[Sinclair]

Πάντως τα Gunstar Heroes, Guardian Heroes για GBA και κάπως το Astro Boy αν και καλά games δεν μπορώ να πω ότι τα χάρηκα ιδιαίτερα. Από την παραπάνω τριάδα το Astro Boy ίσως αξίζει λίγο περισσότερo. Στο μεν Guardian οι τεχνικοί περιορισμοί είναι πασιφανέστατοι- αν και το έχω δει μόνο σε emu- ενώ στο Gunstar η μικρή οθόνη του GBA προκαλεί ζάλη με τον πανικό που επικρατεί. Δεν τα λες με τπτ μέτρια σαν παιχνίδια απλά περιμένεις το κάτι παραπάνω.

Deus το Dynamite Heady θέλω να το δοκιμάσω κάποια στιγμή γιατί γενικά έχω διαβάσει πολύ πολύ καλά σχόλια.

[Xeno]

Retro gaming today

To Astro Boy ειναι απο τα πολυ αγαπημενα μου παιχνιδια στο GBA. Το Gunstar μου φανηκε αρκετα ουδετερο, ενω το Guardian ηταν μακραν κατ' εμε το χειροτερο απ' τα 3.
Κι εγω πιστευω παντως πως Treasure=ποιοτητα και καλο θα ηταν να δω καποτε τι εφτιαξε αυτη η εταιρεια και στις κονσολες στη SEGA, τελειως σουρεαλ το βιντεο που παρεθεσες Γιωργο παρεπιπτοντως.
Κατι σου ξεφυγε και στην τελευταια σειρα περι Rare αν καταλαβα καλα, αλλα μονο ο Ramp νομιζω πως θεωρει δυσκολα τα παιχνιδια της Rare .

[Deus]

Burai μια που πιάνεις ανα καιρούς ρετρο παιχνίδια δοκίμασε οπωσδήποτε το dynamite.Θα σου αρέσει σίγουρα.Είναι ένα από τα πολύ ποιοτικά πλατφορμ του τζενεσις.

Τα guardian,gunstar advance τα έπαιξα και εγώ σε κάποια φάση μέσω emulator.Το πρώτο δεν μου άρεσε καθόλου ενώ το δεύτερο αρκετά καλό αλλά όχι τόσο καλό όσο ο 16μπιτος πρόγονός του.Θα ήθελα πάρα πολύ πάντως να παίξω το guardians heroes του σατουρν.Με τα θετικά σχόλια που έχω διαβάσει/ακούσει έχω πειστεί ότι μιλάμε για παιχνίδι θρύλο.Δυστυχώς όμως,όπως σχεδόν όλα τα καλά παιχνίδια του σατουρν,είναι αρκετά δύσκολο να το βρεις με αποτέλεσμα η τιμή του να ξεφεύγει.

To astro boy δεν έχει τύχει να το παίξω αν και θα ήθελα να το δω σε κάποια φάση.

Κώστα έχεις δίκιο,την treasure είχα στον νου μου και μπερδεύτηκα και έγραψα rare...:xp:

[Sinclair]

Το Guardian Heroes το έχω σε Saturn αλλά οκ μπορείς να το βρεις σε πολύ καλή τιμή και jap οπότε μικρό το κακό μιας και δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική διαφορά.( δεν είναι και jrpg να χάνεις την υπόθεση) Παράλληλα ο ssf είναι μια χαρά

Το έχω παίξει καμμιά ωρίτσα αλλά δεν κάθισα να εντρυφήσω ιδιαίτερα όταν το είχα αγοράσει. Κλασική Treasure πανικός στην οθόνη κτλ κτλ κτλ. Το Gunstar μέτρησε δεκάδες ώρες στο GBA περισσότερο απο πείσμα- το είχα κάνει και mini review στο παλιό site νομίζω. Πάντως αξίζει και το Astro Boy και το Gunstar ειδικά στις τιμές που τα βρίσκαμε 10-15€ δλδ. Ευτυχώς η τιμή τους δεν έχει αυξηθεί ακόμη ιδιαίτερα

Ειδικά το Gunstar στο gameboy micro είναι κόλαση σε κάποιες στιγμές. Και φυσικά παρά το ότι μιλάμε για GBA τίτλους η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι απίστευτη.( δείτε εκφράσεις στα πρόσωπα των εχθρών και του πιλότου στο Gunstar πχ)