Για να πω την αμαρτία μου (και να με σφάξει ο φίλος belmont στο γόνατο) δεν έχω ασχοληθεί πολύ με τη σειρά, όχι τόσο όσο θα έπρεπε τουλάχιστον. Εχω τερματίσει πολύ λίγους τίτλους (Castlevania Dracula X, Circle of the Moon, Symphony of the Night, Dawn of Sorrow και Portrait of Ruin), ενώ έχω παίξει λίγο και κάποια άλλα. Πρόκειται από τις αγαπημένες μου σειρές, πάντως, και σίγουρα κάποια μέρα θα ασχοληθώ και με κάποιους τίτλους που δεν πρόλαβα ως τώρα. Με διαφορά το αγαπημένο μου είναι το SOTN, αν και αυτά που έλιωσα περισσότερο είναι τα δύο του ds.

Προσωπική άποψη: Η σειρά έχει κορεστεί . Αυτό το υβρίδιο 2D platform με RPG στοιχεία και wtf δεν μπορεί να συνεχιστεί, εκτός και αν επιστρέψει το εκπληκτικό παλιό artwork και αν στρωθούν και φτιάξουν μία εμπειρία ισάξια του SOTN. Επίσης, καλό θα ήταν και μία πιο platform - νέα - προσπάθεια, μακριά τόσο από αυτά που προηγήθηκαν όσο και από τα υβρίδια. Θα ήθελα πολύ να δω κάτι τέτοιο, που να μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της εποχής.

Χρρρρρρααααααααααααααααααττττττττττςςςςςς!



Σοβαρά τώρα φίλε Evans από αυτά που δεν έχεις παίξει θα σου πρότεινα το Aria of Sorrow. Για κάποιο περίεργο λόγο ο συγκεκριμένος τίτλος μου άρεσε πάρα πολύ, πιο πολύ από όλα τα πρόσφατα παιχνίδια της σειράς.

Για τα περι κορεσμού ίσως έχεις ένα δίκαιο. Ο IGA δήλωσε πως ο νέος τίτλος για DS θα έχει νέας φιλοσοφίας artwork (με περισσότερη δυτική επιρροή) και ότι θα εμπεριέχει και άλλα νέα στοιχεία.

Eίχα ενα Castlevania στο NES αν και δεν είμαι σίγουρος πιο ήταν. Αυτο που θυμάμαι καλά όμως ήταν πόσο δύσκολο ήταν ειδικά για ενα παιδί με μονοψήφια ηλικία.
Mετά, πάνω στη ps εποχή "ακούμπησα" το Symphony αλλά για καποιον ανεξήγητο λόγο δεν ασχολήθηκα. Σαν μια κοπέλα που βλέπεις στο μετρό, "τρελάινεσαι" αλλα όταν φύγει τη ξεχνάς.

Το 2004 έπαιξα και με τη βούλα- απο την αρχή μέχρι το τέλος- castlevania game, τo Aria of Sorrow. Είναι ο φυσικός διάδοχος του Symphony of the Night και θα συμφωνήσω με τον Belmont οτι ειναι το καλύτερο απο τα προσφατα παιχνιδια της σειράς. Το ds ήταν σαν να παίζω ακριβώς το ίδιο παιχνίδι και προτιμώ το por που τουλάχιστον εκανε μια διαφορά προσπαθώντας σχεδιαστικά να τιμήσει τα παλιά side scrolling Castlevania.

Το dracula x μου άρεσε πολύ σαν συλλογή και όχι μόνο για το sotn αλλα και για το rondo of blood, remake και μή. Το 3d δεν ήταν τόσο άσχημο και στα cut scenes ταίριαζε πολύ αλλα κυρίως στη gothic ατμόσφαιρα που είχαμε καιρό να δούμε. Αυτα στον οπτικό τομέα γιατι στο gameplay είναι έτσι και έτσι. Εκεί που χάνει πολύ είναι ο έλεγχος του Richter. Στο remake είναι δυσκολότερος απο οτι στο original!

Btw, εχει παίξει κανείς τα 3d castlevanias για το ps2; Aπο όσα λίγα εχω δει μου θυμίζουν dmc.

All time favourites, τα Super Castlevania και Symphony of the Night. Ακόμα περιμένουμε ένα 3d της προκοπής, αν και πλέον άλλοι τίτλοι (Devil May Cry και God Of War ας πούμε) έχουν πάει ήδη σε άλλο επίπεδο το action τέτοιου τύπου.

Εγω αν και ειχα επαφη με τα castlevania και πριν το symphony of the night ηταν το πρωτο που τερματισα και πραγματικα ειναι ενα απο τα καλυτερα games του ps1 και ενα απο τα αγαπημενα μου games ever
απο εκει και περα τα CV των φορητων τα εχω παιξει ολα λιγο πολυ αλλα δεν τα εχω τερματισει ολα μιας και δεν εχω δικια μου Handheld κονσολα με προσωπικο αγαπημενο απο αυτα το Aria of Sorrow

απο τα 3d εχω παιξει το castlevania lament of innocence και Castlevania: Curse of Darkness

το πρωτο ειναι και το καλυτερο
θα ελεγα οτι ειναι πολυ καλο και οποιος ειναι φαν της σειρας πρεπει να το παιξει το CoD ειναι αρκετα καλο αλλα οχι οσο το Lament

παντως και τα δυο πασχουν απο το απιστευτα βαρετο και επαναλαμβανομενο level design και γενικα εχουν αρκετα επαναλαμβανομενο gameplay που δεν δικαιολογειτε για ενα τετοιο franchise ειδικα το Curse που θα περιμενε κανεις να βελτιωθει σε σχεση με τον προκατοχο του
και αντιθετως ειναι ακομα χειροτερο
τουλαχιστον τα χαρακτηριστικα που κανουν εθιστηκά τα 2d castlevania υπαρχουν και εδω αλλα δεν φτανουν

βασικα ειναι οπως ενα 2d castlevania αλλα με 3d γραφικα αυτο ισως ακουγεται καλο αλλα στην πραγματικοτητα δεν ειναι τοσο καλο γιατι δεν φτανουν τα στοιχεια που εχει ενας καλος 2d castlevania τιτλος για να φτιαχτει ενας εξισου καλος 3d castlevania τιτλος(αν δουμε τον ανταγωνισμο πχ GOW και DMC οπως ειπε και deus d0pe πιο πανω γινετε ακομα πιο εμφανες αυτό) και ακομα χειροτερα αν η υλοποιηση δεν ειναι και η καλυτερη


ελπιζω στις επομενες προσπαθειες να το καταφερουν καλυτερα γιατι ειναι κριμα θα μπορουσαν να ειναι καταπληκτικα games

πρεπει παντως να γινει κατι αναλογο με τα resi για να ανανεωθει η σειρα γιατι δεν μπορει να είναι για παντα ετσι
και στα 3d CV πρεπει να βρουν επιγοντως νεες φρεσκες ιδεες γιατι δεν αποδιδετ σωστα απο το 2d στο 3d

παντως ενας φαν της σειρας θα τα ευχαριστηθει εγω τα ευχαριστηθηκα παντως(περισσοτερο το Lament)

Δεν έχω ασχοληθεί ουσιαστικά καθόλο με τα παιχνίδια. ΊΣως φταίει το γεγονός ότι η όποια εικόνα έχω είναι από ένα castelvania στο gameboy (το εξώφυλλο του κάπου το πήρε το μάτι μου στο φόρουμ) σε ηλικία γύρω στα 5

Castlevania.. Πρωτοπαιξα το 4 στο SNES το οποιο μου χε φανει συμπαθητικο αρκετα αλλα δεν ειχα ξετρελαθει κιολας τοσο για να το αγορασω.
Ακομα και σημερα το θεωρω καλο για την εποχη αλλα τιποτα παραπανω.

Επισης ειχα παιξει καποιο CV στο Game Boy .. Οποιο και να ταν δε μου χει αφησει ευχαριστες αναμνησεις.

Απο εκει και περα τεραστια αποχη απ τη σειρα.. Οταν βγηκε το SOTN ουτε που το πηρα χαμπαρι γιατι ελιωνα με Ν64 - λολ.

Οταν βγηκαν τα CV στο 64 δεν μπηκα καν στον πειρασμο να τα αγορασω.. Κατι το οτι ειχα αλλα παιχνιδια, κατι το οτι επαιζα και αρκετα PC games τοτε.. ε δεν εκατσε.

Η πρωτη σοβαρη επαφη με τη σειρα ηρθε πολυ αργα.. Πρεπει να ηταν το 2005 που πηρα DS και βρηκα απο εναν φιλο και του αγορασα με τη μια το Aria of Sorrow.

Απλα κολλησα με τη μια... Καλα δεν ηταν και κανενα μεγαλο παιχνιδι αλλα το τελειωσα μεσα σε 2 μερουλες αφου καηκα και το ειχα καταχαρει.

Λιγο μετα βγηκε το Dawn - 1st day purchase, λιωσιμο κτλ κτλ.. Πολυ καλο και αυτο.

Στη συνεχεια πηρα ολα τα CV για GBA/DS αλλα παροτι τα επαιξα ανετα δεν μου αρεσαν τοσο πολυ.. Ισως το εναλλακτικο και old school COTM να ξεχωριζω περισσοτερο αν και ξερω πως ειναι μετριο... Απλα δεν ηταν περιπατος σαν και τα αλλα.

Τωρα το SOTN.... πονεμενη ιστορια... Το πηρα περυσι .. limited κτλ μετα απο πολυ ψαξιμο... Δεν το επαιξα.. Θα το παιξω ειπα στο PSP...

Πηρα PSP, ξενερωσα, το εδωσα.. τωρα περιμενω να ξαναβρω ενα για να παιξω μερικα ports κτλ που θελω οπως και το SOTN φυσικα.

Συν ολα τα αλλα ηταν και απαραδεκτη η μεταφορα στο 360. So cheap.

Τεσπα αυτα... Παντως απ οσα επαιξα και τελειωσα ξεχωριζω ανετα το Aria.

Πριν από καμμιά δεκαπενταριά χρόνια(9 ή 10 πρέπει να ήμουν)ένας οικογενειακός φίλος μου είχε ζητήσει να ανταλλάξουμε παιχνίδια για NES για τις γιορτές του Πάσχα.Του είχα δώσει 4 και μου έδωσε και αυτός τόσα.Μεταξύ αυτών ήταν και το Castlevania-το πρώτο...
Θυμάμαι με τον αδερφό μου και τον Σιθ Λορντ(σε μπομπιρική φάση)να το παλεύουμε αν και στο τέλος της μέρας καθότι μεγαλύτερος είχα πάρει την αποκλειστικότητα...Τι να λέμε...Ατσαλένια νεύρα ήθελε το άτιμο το παιχνίδι.Κάτι ο περίεργος χειρισμός,ειδικά στο άλμα του Simon κάτι οι ορδές εχθρών και ειδικά οι #% μέδουσες...Τελικά το είχα φτάσει στην πίστα με τον Frankenstein και μετά δεν πρέπει να τα κατάφερνα.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο ξάδερφος Σιθ είχε αγοράσει την κασέτα από το Castlevania οπότε πάλι λιώσιμο από την αρχή.Αυτή τη φορά το είχα φτάσει μέχρι τον Χαρο(ναι Grim Reaper αλλά εμείς έτσι τον λέγαμε)και αφού γεύτηκα την οδύνη της ήττας για πολλές ώρες τελικά τον πέρασα και μάλιστα χωρίς να χρησιμοποιήσω το γνωστό κόλπο με το holy water(στο manual της Ιtochu το έλεγε μολότωφ νομίζω )Με το που μπαίνω στην τελευταία πίστα και βλέπω τις 4-5 νυχτερίδες(boss του πρώτου stage)κατάλαβα πως τώρα ξεκινουσαν τα δύσκολα...Ως γνήσιος Vampire Hunter οπλίστηκα με κουράγιο και έφτασα να ανεβαίνω το Clock Tower μέχρι που για κάποιο λόγο έπρπε να φύγουμε και έτσι το NES σβήστηκε...Από τότε ποτέ δεν κατάφερα να ξαναπεράσω τον Grim Reaper.Και φυσικά δεν αντιμετώπισα ποτέ τον Δρακουλα.

Από εκεί και έπειτα ασχολήθηκα με το Super Castlevania που το είχα νοικιάσει αλλά και σε εμένα δεν μου έκανε το τεράστιο κλικ τότε...Είχα δοκιμάσει και το unplayable Castlevania Adventure στο GB και είχα σταματήσει εκεί...Επόμενος σταθμός ήταν το SotN το οποίο είχα λατρέψει και το λατρεύω και σήμερα.Κάπου εκεί σταμάτησε η επαφή μου με τη σειρά.Μετά από χρόνια μπήκα σε ένα forum άρχισαν παίρνω ξανά περιοδικά του χώρου και κατάλαβα ποια μέρη της σειράς είχα χάσει.Έλιωσα το Dawn of Sorrow το οποίο λάτρεψα και εν συνεχεία το Dissonance το οποίο ήταν επίσης καλό-σίγουρα όχι τπτ συγκλονιστικό αλλά καλό.Αναμένουν σε σειρά τα Aria και Circle of Moon και Portrait(το οποίο έχω παίξει κανά 3ωρο και μου άρεσε)...Έχω δοκιμάσει και το Bloodlines και μ άρεσε αρκετά.

Τα lament και curse είναι απλά οκ αν και για κάποιο ανεξήγητο λόγο,ειδικά το δεύτερο το έπαιζα αρκετά ένα χρονικό διάστημα.Επίσης έφτασα το Rondo remake μέχρι την τελευταία stage αλλά δεν άντεξα να πάω παραπέρα...Δε μου αρέσει το 3d.Ενώ τα σχέδια είναι φοβερά είναι τόσο πρόχειρη η μετατροπή...Ειδικά ο χειρισμός του Richter.Έχει και το σφάλαμα να χάνεις ενέργεια από όπλα εχθρών που απλά στέκονται ακίνητοι ή το χαζό double jump(και καλά)του Richter...Και τα voice overs είναι... :blink: Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως το μισώ...Απλά περίμενα περισσότερα.Το έπαιξα αρκετά αλλά αμέσως μετά είπα να δοκιμάσω ένα άλλο Remake γνωστού παιχνιδιού για psp(ναι ναι το MegaMan X)και καταλάβα πως πρέπει να είναι τα remakes...Το SotN μου φάνηκε ΟΚ σαν port αλλά το Rondo ήταν απαράδεκτο...Αφαιρέστε το άτιμο το slowdown ρε παιδιά.Βάλτε λίγη προσπάθεια παραπάνω γμτ&#33;&#33;&#33; <_<

Το 1ο Castlevania που έπαιξα ήταν το Adventure στο Gameboy. Το παιχνίδι είχε απαίσιο χειρισμό αλλά είχε μία μαγεία και κόλλαγες μαζί του. Το παιχνίδι ήταν ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ δύσκολο. Όταν το τερμάτιζες μπορούσες να το ξαναπαίξεις από την αρχή με ΜΕΓΑΛΫΤΕΡΗ δυσκολία. Πρέπει να είμαι ένας από τους λίγους που το τέλειωσαν 3 φορές συνεχόμενα. Μετά ήταν απίστευτα δύσκολο, με δύο χτυπήματα έχανες.

Μετά έπαιξα το απίστευτο SOTN. Απίστευτη εμπειρία. Το έπαιζα χωρίς οδηγό και κάθε τόσο ανακάλυπτα και νέους τερματισμούς. Πρέπει να είχα βρει 4 με τον τελευταίο που τον παίρνεις αν έχεις καλύψει ένα σχετικά μεγάλο ποσοστό του χάρτη να είναι εκπληκτικός.

Μετά βρήκα τυχαία και αγόρασα το Castlevania Legends (Gameboy). Όχι τόσο απάνθρωπα δύσκολο όσο το Adventure καθώς είχε passwords. Είχε μυστικές πίστες και 6 (&#33;) τερματισμούς συνολικά αλλά και ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο με τους Belmont και τον Alucard.

Μετά πήρα το Castlevania 64. Πέραν μίας ενδιαφέρουσας ιστορίας δεν πρόσφερε κάτι άλλο και τα άσχημα controls δυσκόλευαν αρκετά το παιχνίδι.

Μετά έπαιξα όλους τους τίτλους που έχασα σε emulator. Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν το Castlevania 2: Simon&#39;s Quest ένα εκπληκτιό παιχνίδι με αρκετά rpg στοιχεία.

Από τους επόμενους 2D τίτλους όπως είπα ξεχωρίζω το Aria λόγο της φοβερής ατμόσφαιρας,της ιστορίας και των χαρακτήρων του. Γενικά βέβαια ολοι οι GBA&#092;DS τίτλοι είναι πολύ καλοί
Τα Lament και Curse τα βρήκα πολύ διασκεδαστικά

Kai h dikh mou prwth epafh me Castlevania htan to Adventure sto gameboy.
Thymamai pws mou to edwse enas filos epeidh den mporouse na to paiksei me tipote.
To phra sta xeria mou loipon kai ksekinhsa, peritto na pw pws h dyskolia tou paixnidiou den htan kati to opoio tha epetrepe ena paidi ths tote hlikias mou na diaskedasei.... to parathsa gia arketo kairo.
Htan to prwto paixnidi pou eixa parathsei, dioti tote perifanevomouna gia to posa paixnidia eixa teleiwsei oso dyskola kai na htan.
Epeita apo merikous mhnes to ksanapiasa sta xeria mou dioti mou stekotan sto laimo to oti den eixa kataferei na to teleiwsw kai teleika meta apo apeires wres prospatheia eida ton dracula na pethainei mprosta mou.
Afto htan&#33;&#33;&#33;&#33;

Apo ekei kai epeita akolouthisan sxedon ola ta castlevania eite se emulators eite afthentika, ta palaiotera ksexwrizan gia thn apistefth dyskolia tous kai ta poio kainouria gia thn RPGistikh troph pou phran, alla OLA eixan apta kalytera soundtracks pou exw akousei se paixnidia&#33;&#33;&#33;&#33; Nai akoma kai afta tou gameboy kai tou NES rulararan agriws ston hxo kata thn dikh mou apopsh.

Apo ta Castlevanias pou exw asxolithei ksexwrizw kai egw ta Symphony of the night kai Arria of Sorrow ws ta kalytera.

Proswpika akoma perimenw to Castlevania pou tha:
1) Einai 2d me 3d effects
Den mporw na katalavw pou einai h dyskolia, me ta grafika pou ftiaxnontai shmera tha mporousan na kanoun olo to paixnidi na moiazei me anime....

2) Exei to artwork tou SOTN
Afto pou ekanan me ton titlo tou DS einai apla aparadekto, eimai megalos fan ths sxediastrias tou SOTN kai twn late castlevanias kai sigoura pistevw pws afth einai h poio katallhlh gia aftot o skopo.

3) Tha dinei poly castomisation
Tha prepei na vrethei ena systhma pou na epitrepei stous paixtes na exoun thn idia apotelesmatikothta alla me diaforetiko tropo stis proklhseis tou paixnidiou.

4) Tha exei megalytero story
To paixnidi prepei na exei ena kalo senario to opoio na ananewnetai arketa grhgora sto paixnidi kai oxi mono meta apo kathe boss....

5) Tha prosferei ligo megalyterh dyskolia
Kaka ta psemata afotou efevrethike to leveling sta Castlevania, tote stamathsan na einai dyskola, den zhtw thn insane dyskolia tou parelthontos alla ligo megalyterh proklhsh.

The night is still young, brothers&#33;&#33;&#33;&#33;

Τα πρόλαβε ο Μπουράις -ελληνικούρα ftw-
Μπορεί τώρα να μας είναι πιο εύκολο αλλά τότε δεν παιζόταν από ένα σημείο και μετά.....απλά πολύ δύσκολο. Αλλά ωραία δύσκολο, τπτ το σπαστικο και "επίτειδες".

Πολύ ωραία τέλεια μουσική που τώρα παίζει σαν ringtone στο κινητό μου

Πολύ ωραία ατμόσφαιρα και πολοί τρόποι και περίεργοι θα έλεγα για να βρεις μυστικά και θυσαυρούς. Κάτσε 10&#39;&#39; στο τάδε σημείο και τσουπ Voila&#33;&#33;&#33; θυσαυρός

Αλλά μόνο 1 έχω παίξει και μέχρι εκεί.

Πρώτη επαφή με το castlevania adventures για gameboy.Πολύ δύσκολο παιχνίδι αλλά εγώ το τερμάτισα σχετικά γρήγορα και να φανταστείτε ότι δεν είμαι και ο καλύτερος παίχτης.Απλά έτυχε.Επόμενη επαφή με το Castlevania Bloodlines ή Next generation, όπως προτιμάτε.Από τα αγαπημένα μου.Αν και το τερμάτισα μόνο με τον Eric Lecarde και όχι με τον Jonathan Morris αν λέγονται έτσι δε θυμάμαι καλά.Και μετά μια μαγική μέρα μου είπε ένας φίλος να μου ανταλλάξουμε το SOTN με το Tomb Raider 2.Και δέχτηκα.
Ε, μετά από αυτό τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο.Ο λόγος που αγόρασα και τελικά τσίπαρα το Playstation 1 ήταν αυτό το παιχνίδι, το οποίο τελικά δεν έβρισκα αυθεντικό.
Μετά πέσανε στα χέρια μου και άλλα παιχνίδια της σειράς τα οποία τερμάτισα επιδερμικά μιας και τα έπαιζα στους emulators και θέλω να ασχοληθώ εκτενέστερα όταν αγοράσω τις κονσόλες.Από αυτά ξεχωρίζω τα Aria of Sorrow & Super Castlevania IV.Το Vampire&#39;s Kiss το έπαιξα σε emulator και επειδή ήταν ενεργοποιημένα τα cheats και δεν μπορούσα να τα απενεργοποιήσω δεν το ευχαριστήθηκα τόσο...
Τώρα περιμένω να βρω χρόνο να ασχοληθώ με τα Dawn of Sorrow, Portrait of Ruin Dracula X Chronicles.



Υ.Γ.Έχω και το Castlevania Chronicles στο psone αλλά δεν έχω ασχοληθεί ακόμα....

Πρώτη επαφή με castlevania ήταν το adventure σε έναν φίλο πριν ΠΟΛΛΑ χρόνια...

Πέρυσι μόλις άρχισα να ασχολούμε με την σειρά.Πήρα το POR και το τερμάτισα μέσα σε λίγες μερούλες.Μου άρεσε πάρα πολύ.Σειρά μετά πήρα το Dawn Of Sorrow που το αγόρασα από τον Xenovagrant .Το έχω φτάσει περίπου προς το τέλος αλλά το βαρέθηκα διότι έχει ακριβώς ίδιους εχθρούς και boss όπως το POR...(i know blasfemy ).Πριν μία εβδομάδα αγόρασα το double pack και εννοείτε πως θα το αρχίσω σε λίγες μέρες.

Τι έχει το Castlevania Chronicles για το ps1?Τι εστί?

ΥΓ:Εννοείτε πως θα ήθελα να πάρω το SOTN αλλά τόσο που έχει... (μπορεί να το βρω καμία αντιγραφή όμως για να το παίξω )

Πολυ καλη σειρα. ΤΗν παρακολουθω αρκετα χρονια χωρις ομως να ειμαι φανατικος. προτειμω περισσοτερο αλλες (σειρες)..

Ψηφιζω Rondo of Blood Για PC Engine CD που θεωρειται η πιο ομαλη version και 2ο το SOTN για Saturn Που θεωρειται (αποδεδειγμενα) ανωτερο της Playstation εκδοσης. Με απογητευσαν οι versions Για N64 και PS2. Δεν εχω παιξει τις Gameboy.

Αυτο που με τραβουσε παντα ηταν το artwork, η βρικολακία () και φυσικα η μουσικη.

Laharl -> http://en.wikipedia.org/wiki/Castlevania_Chronicles