Raven Software
Activision
2009
Xbox 360, PlayStation3, PC

Το Wolfenstein είναι απόγονος του πρώτου FPS. Έχει ένα όνομα με ιστορία και βάρος και προσπαθεί να συντηρήσει την αίγλη των παλαιότερων. Μη έχοντας κάποια εμπειρία με τα τελευταία θα ασχοληθώ αποκλειστικά με το τελευταίο παιχνίδι της σειράς χωρίς να μπω στη διαδικασία της αξιολόγησης απο τη σύγκριση.



Παγκόσμιος πόλεμος. Ο πρωταγωνιστής είναι πράκτορας του Office of Secret Actions και καλείται να ταξιδέψει στη Γερμανία, στη πόλη Isenstandl όπου λαμβάνουν χώρα περίεργα πειράματα απο τη πλευρά των γερμανών. Δεν είναι όμως όλοι οι γερμανοί «κακοί». Στη πόλη έχουν έρθει και δύο αντιστασιακές οργανώσεις που μελετούν τις κινήσεις του εχθρού και προσπαθούν να τον σαμποτάρουν. Αυτές οι δύο οργανώσεις είναι που θα σας δίνουν και τις απόστολές. Το σενάριο κυλάει όμορφα, χωρίς να γεννά αγωνιώδη ερωτήματα για τη συνέχεια. Δε λείπουν οι ανατροπές και οι έντονες στιγμές, μα ο μονοδιάστατος και αμερικάνικος χαρακτήρας του πρωταγωνιστή εμποδίζει το σενάριο απο το να αναδειχθεί σε κάτι καλύτερο. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ίσως το πιο κοινό θέμα στο κόσμο των FPS και οι Ναζί οι αγαπημένοι εχθροί αντίστοιχα. Τo Wolfenstein κάνει ένα βήμα παραπέρα όμως και ασχολείται με ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και σκοτεινό θέμα, τα πειράματα που, ασχολούμενα με τη μεταφυσική, φημολογούνταν οτι λάμβαναν χώρα απο τους Ναζί. Aυτή η θεματολογία εξ’ορισμού γεννά ενδιαφέρουσες προοπτικές.



Φυσικά αυτό σημαίνει το οτι ο παίχτης δεν θα έχει να κάνει μονάχα με τους κοινούς και χιλιοσκοτωμένους Ναζί αλλά και με αρκετών ειδών παράξενα πλάσματα και ιδιότητες. Για να τα αντιμετωπίσει επαρκώς όμως, δεν θα εξοπλιστεί μονάχα με τα κοινά ξεπερασμένα όπλα της εποχής αλλά και με περίεργες δυνάμεις, αδιαπέραστες ασπίδες, όπλα που ηλεκτρίζουν ή εξαϋλώνουν τον εχθρό, ταξιδεύοντάς σας για λίγο στο κόσμο του Unreal Tournament.
Η πόλη είναι το κεντρικό σημείο στο παιχνίδι. Υπάρχουν αρκετά μυστικά όπως χρυσός (για να αγοράζετε αναβαθμίσεις για τα όπλα στη μαύρη αγορά), έγγραφα του εχθρού (που διευκολύνουν τις αποστολές) ή τόμοι (που ξεκλειδώνουν δυνατότητες για το μαγικό σας μενταγιόν). Επίσης λειτουργεί σαν κομβικό σημείο για τη κάθε αποστολή καθώς μέσω της πόλης θα πάτε στη φάρμα, στο νοσοκομείο, στην εκκλησία, στο σπίτι του εκάστοτε αξιωματικού και γενικά οπουδήποτε υπάρχει αποστολή. Ενώ περιφέρεστε στη πόλη θα πέφτετε σε συμπλοκές ανταρτών και Ναζί στις οποίες αν θέλετε εμπλέκεστε.

Ο τεχνικός τομέας κινείται σε νορμάλ επίπεδα, με όμορφους φωτισμούς και λεπτομερέστατα textures. Το μεσαιωνικό ύφος (που απορρέει ανα διαστήματα απο τον αποκρυφισμό του σεναρίου) δίνεται με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο και η μουσική είναι κάτι που θα περιμένατε ακριβώς απο ένα τέτοιο παιχνίδι. Highlight του ήχου, τα αγγλικά με την έντονη γερμανική προφορά.
Ποια όμως είναι η ουσία του τίτλου; Οι μάχες είναι ιδιαίτερα ευχάριστες, οι εχθροί πέφτουν ρεαλιστικά, η μαγεία και τα περίεργα όπλα προσθέτουν χρώμα και φαντασία στο παιχνίδι, τα κρυμμένα αντικείμενα προσφέρουν άλλον ένα λόγο για να παίξετε ξανά τις αποστολές (μπορείτε) ενώ οι σε στυλ BioShock αναβαθμίσεις των όπλων προκαλούν ένα συναίσθημα προσμονής για το τι μπορείτε ενδεχομένως να κάνετε μετέπειτα.



Το χαμηλό προφίλ του Wolfenstein δεν αφήνει την εντύπωση πως θα μπορούσε να πάει κάτι δραματικά καλύτερα. Ό,τι θέλει να δείξει το δείχνει με ένα προσεγμένο τρόπο μα ό,τι θέλει να δείξει δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Είναι καλό παιχνίδι και είναι ακόμα καλύτερο για αυτούς απο εμάς που αγαπάμε τα FPS.