Announcement

Collapse
No announcement yet.

[Retro Review] The Guardian Legend

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • [Retro Review] The Guardian Legend




    Τα κλασικά games για το NES είναι γνωστά ως επί το πλείστον. Το Guardian Legend δεν είναι από τα κλασικά games του NES, δε θα το δούμε λογικά ποτέ σε κάποιο από τα TOP lists για την κονσόλα. Ωστόσο είναι κρίμα που κάτι τέτοιο δε συμβαίνει γιατί είχε όλα τα εχέγγυα για κάτι καλύτερο.



    Το Guardian Legend κυκλοφόρησε από το 1988 στην Ιαπωνία από την Irem και αποτελεί sequel του τίτλου Gardic για το MSX. Στην Ευρώπη έφτασε δύο χρόνια αργότερα και πέρασε μάλλον απαρατήρητο από την πλειονότητα των gamers. Υπεύθυνη για τη δημιουργία του τίτλου είναι η Compile περισσότερο γνωστή για τη σειρά Aleste και το πολύ καλό Blazing Lazers για το PC Engine.

    Το σενάριο είναι υποτυπώδες. Αναλαμβάνουμε το χειρισμό ενός θηλυκού cyborg aerobot, που ονομάζεται Guardian και έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε διαστημόπλοιο κατά το δοκούν. Αποστολή της είναι να σώσει τη Γη από την επικείμενη επίθεση- surprise!!- ενός εξωγήινου πλανήτη που ταξιδεύει στο διάστημα- κάτι σαν τον Unicron από τα Transformers . Για να σώσει τη Γη, πρέπει να ενεργοποιήσει δέκα διακόπτες προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία αυτοκαταστροφής του εχθρικού πλανήτη.


    Όσο τυπικό είναι το σενάριο άλλο τόσο πρωτότυπο είναι για τα δεδομένα της εποχής, το gameplay του τίτλου μιας και συνδυάζει top down shooter στοιχεία μαζί με την action adventure προοπτική του Legend of Zelda. Η αναζήτηση και η εξερεύνηση μεταξύ των stages λαμβάνει χώρα στην επιφάνεια του πλανήτη με μηχανισμούς που- όπως αναφέρθηκε- φέρνουν στο μυαλό το Legend of Zelda. Παράλληλα σε αυτό το mode η Guardian μπορεί συλλέγοντας upgrades να αναναθμίσει τις ικανότητές της, καθώς και να αποκτήσει νέα όπλα νικώντας mini bosses ή αγοράζοντάς τα από διάσπαρτα shops. Ένα αρκετά ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως το score λειτουργεί σαν experience. Σε προκαθορισμένα scores, λοιπόν, αυξάνουν τα HP καθώς και η beam της Guardian. Παράλληλα υπάρχουν κάποιοι υποτυπώδεις γρίφοι προκειμένουν να ανοίξει κάθε μια από τις δέκα seals και να καταστραφεί ο κάθε διακόπτης.


    Μετά την είσοδο σε κάθε seal, η Guardian μεταμορφώνεται σε διαστημόπλοιο και το game γίνεται vertical shooter. Τα συγκεκριμένα levels είναι σαφώς πιο δύσκολα από τα adventure, ωστόσο η Guardian εξακολουθεί να έχει τα HP που διαθέτει στο adventure mode, όπως και τα upgrades της. Με αυτό τον τρόπο είναι σαφές πως επιβάλλεται η εξερεύνηση του πλανήτη για τον εντοπισμό των upgrades. Eυτυχώς η αναζήτηση διευκολύνεται από ενα mini map που ανά πάσα στιγμή καθιστά σαφές το πού είναι ο επόμενος προορισμός.

    Τα γραφικά δεδομένου πως μιλάμε για τίτλο του 1988 είναι πολύ όμορφα και έχουν μια αρκετά όμορφη 80s sci fi αισθητική. Επίσης η μουσική αν και ως ένα βαθμό επαναλαμβάνεται είναι αρκετά καλή όπως και τα sound effects.

    Το μόνο αρνητικό στοιχείο, το οποίο λόγω της φύσης του game, κινδυνεύει να υπονομεύσει την όλη προσπάθεια της Compile είναι το password system. Σε μια εποχή που είχε κυκλοφορήσει το Legend of Zelda και γενικότερα υπήρχαν παιχνίδια που κάναν χρήση των battery saves, εδώ έχουμε το σύστημα των μακροσκελών κωδικών που ταλάνιζε και το Metroid του NES. Παράλληλα προκειμένου να αποκτηθεί ένας κωδικός πρέπει να βρούμε κάποιο από μια σειρά από δωμάτια όπου ένα μπλε φιλικό πλάσμα- σαν smiley- μας ενημερώνει για τον κωδικό. Μετά από ένα game over με την εισαγωγή του password ξεκινάμε από το τελευταίο password δωμάτιο που επισκεφτήκαμε Το ζήτημα είναι πως σε κάποια από τα μεγαλύτερα levels το gameover είναι δεδομένο και μετά την είσοδο του password, όπως αναφέρθηκε, πρέπει να αναζητήσουμε ξανά το εκάστοτε seal και να ξεκινήσουμε το stage, κάτι που μπορεί να κουράσει.


    Ευτυχώς πλέον η χρήση ενός emulator και των save states εξαλείφει το συγκεκριμένο πρόβλημα και επιτρέπει μια πιο ολοκληρωμένη και περισσότερο διασκεδαστική εμπειρία, περιορίζοντας το frustration σε μεγάλο βαθμό.


    Εν κατακλείδι, πρόκειται για έναν άψογο τίτλο, σίγουρα από τους πιο υποτιμημένους στο NES. Παράλληλα λόγω της φύσης του gameplay έχει γεράσει πολύ καλά, συνεπώς δεν ξενίζει, πέραν της όποιας δυσκολίας του, έναν σύγχρονο gamer. Εν τέλει αυτή είναι και η επιτυχία του Guardian Legend. Μπορεί ακόμη και σήμερα να προσφέρει διασκέδαση και έναν αέρα πρωτοτυπίας. Άλλωστε δεν είναι πολλοί οι τίτλοι που κατάφεραν να συνδυάσουν επιτυχώς δύο φαινομενικά αταίριαστα είδη- ίσως το Sigma Star Saga της Wayforward, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...


    Thanks for reading!!
    «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

  • #2
    Πολύ ωραίο κείμενο και πολύ σωστό retro review! Ομολογώ πως το παιχνίδι δεν το ήξερα και φαίνεται πως αξίζει τον κόπο.
    Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?

    Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...

    Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί

    Comment


    • #3
      Ευχαριστώ Τίτε.
      «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

      Comment


      • #4
        για μία στιγμή σάστισα γιατί νόμιζα θα δω review του Guardian Crusade

        ωραίο κείμενο ;)
        " You 're saying that you 're just here to add a bit of colour?

        Authenticity sir, authenticity. "

        Discworld (1995, PC/Playstation/Sega Saturn)



        Comment


        • #5
          Βρε αθεόφοβε τι πήγες και θυμηθηκες? Δεν το έχω παίξει το game βέβαια, αλλά θυμάμαι πως κάπου είχα διαβάσει review του- playstation power ίσως?

          Ευχαριστώ
          «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

          Comment


          • #6
            Ρε θηρίο! Το έκανες τελικά το retro review και είναι και εξαιρετικό, από τα καλύτερα reviews retro θεματολογίας που έχω διαβάσει. Η ροη του κειμένου, ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τον τίτλο, η απουσία βαθμολογίας. Φοβερή δουλειά πραγματικά και δε σου κρύβω ότι θα ήθελα να δω κι άλλα retro reviews στο μέλλον.

            Όσον αφορά τον τίτλο, όπως είχα πει και σε άλλο thread που το συζητήσαμε λίγο, είναι πραγματικά εξαιρετικός και ένας από του κορυφαίους στο NES. Τίτε δοκίμασε άφοβα!
            There are two types of people who will tell you that you cannot change the world:
            Those who are afraid to try, and those who are afraid that you will succeed.

            Comment


            • #7
              Thanks αν και τα παραλές νομίζω

              Χαίρομαι αν κατόρθωσα να πείσω έστω και έναν να ασχοληθεί με τον τίτλο, χωρίς υπερβολές πρόκειται για τον ορισμό του υποτιμημένου τίτλου. Δεν έχει κραυγαλέα flaws πέραν του password system- που οκ δεν υφίσταται με το save του emu- και κάποιων κλασικών περιορισμών της εποχής- 1988 γαρ. Ωστόσο μου έκανε εντύπωση του πόσο καλό Zelda clone+ shmup είναι. Υπό άλλες συνθήκες θα μιλούσαμε για κλασικό τίτλο κτλ κτλ. Και όταν λέω υποτιμημένος δεν εννοώ cult, για λίγους etc etc Είναι πραγματικά ένα game που για κάποιο λόγο δεν έγινε ποτέ μεγάλο όνομα. Ο κυριότερος βέβαια είναι η πλήρης ασυνεννοησία όσον αφορά το release date σε US και PAL( όπου το έφερε η ΝΟΕ μεν με μηδενική προώθηση στα τελευταία του NES δε) Mπορεί να φαίνεται υπερβολικό αλλά από Metroid και πρώτο Zelda χαλαρά του ρίχνω πολύ πιο εύκολα replay anytime.
              «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

              Comment


              • #8
                Originally posted by Burai_Fighter
                Thanks αν και τα παραλές νομίζω
                Καθόλου, το review σου ήταν πραγματικά εξαιρετικό τόσο σαν κείμενο όσο και στον τρόπο με τον οποίο εξέτασες τον τίτλο. Επιπρόσθετα, θεωρώ ότι ο βαθμός δυσκολίας στη σύνταξη ενός retro review είναι μεγαλύτερος από εκείνον ενός απλού review.

                Όσον αφορά τον obscure χαρακτήρα του Guardian Legend, τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι όπως τα λες. Ποτέ δε προωθήθηκε ούτε μαθεύτηκε από το κοινό και, δυστυχώς, αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν πολλές σχεδόν σε όλες τις retro κονσόλες (στο Mega Drive να δεις τι γίνεται). Αυτό, ευτυχώς, αποφεύγεται σήμερα λόγω της δημοκρατικής φύσης του Internet. Αν δεν υπήρχε αυτό, από το Okami μέχρι το Rez σήμερα θα υπήρχαν άπειρες αντίστοιχες περιπτώσεις.

                Originally posted by Burai_Fighter
                Mπορεί να φαίνεται υπερβολικό αλλά από Metroid και πρώτο Zelda χαλαρά του ρίχνω πολύ πιο εύκολα replay anytime.
                Έχεις απόλυτο δίκιο, καθόλου υπερβολικό δεν είναι, ρεαλιστικό θα έλεγα.
                Το Guardian Legend, σήμερα, είναι πιο playable τόσο από το πρώτο Zelda, όσο (πολύ περισσότερο) και από το πρώτο Metroid. Βέβαια, κάθε πράμα στο καιρό του.:cheers:
                There are two types of people who will tell you that you cannot change the world:
                Those who are afraid to try, and those who are afraid that you will succeed.

                Comment

                Working...
                X