Tweet
Για να προκαλέσω συζητήσεις...
Μετά από τόσες προτροπές να παρακολουθήσω τη σειρά, αποφάσισα να το κάνω...αφού διάβασα τον πρώτο τόμο του A song of fire and ice. Οι εντυπώσεις μου από το βιβλίο δεν είναι και οι καλύτερες. Άνευρη γραφή, πολύ ρηχή ανάπτυξη χαρακτήρων, εξωτερική περιγραφή του ψυχισμού τους (πρέπει να είσαι μεγάλος συγγραφέας για να το πετύχεις αυτό και ο Μάρτιν δεν είναι) και γενικά μου έδωσε την εντύπωση low fantasy σαπουνόπερας. Καμία απολύτως σύγκριση με τη Witcher saga πχ. Όσο περίεργο και αν ακούγεται μου φάνηκε βαρετό - μετά από 20 -30 σελίδες συνήθως βαριόμουν και το συνέχιζα μετά από καμιά ώρα, πράγμα εντελώς κόντρα στον τρόπο που διαβάζω οτιδήποτε (μονορούφι και μονοκοπανιά). Η ίντριγκα είχε κάποιο ενδιαφέρον αλλά αναγνωρίζοντας διαρκώς τις αναφορές του Μάρτιν (Πόλεμος των Ρόδων, Ριχάρδος ο Γ', Ούννοι/ Μογγόλοι εισβολείς κλπ) ήμουν υπέρ του δέοντος υποψιασμένος όχι για την εξέλιξη αλλά τη φύση της. Το ότι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως ο Μικροδάχτυλος πχ, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ χαλκομανίες και μοιάζουν να δολοπλοκούν απλά για να δολοπλοκούν χωρίς ίχνος προσωπικότητας και χαρακτήρα (και όχι, οι ατάκες δεν αρκούν να δημιουργήσουν χαρακτήρα) σκότωνε πολλή από την ένταση που έπρεπε να νιώθω.
Η σειρά, απεναντίας, μου άρεσε. Το casting είναι εξαιρετικό, με το Σων Μπιν να είναι ιδανική επιλογή για ένα ρόλο που στα χέρια άλλου θα καταντούσε μονοκόμματη καρικατούρα. Αν και εμφανισιακά περισσότερο μοιάζει με Lannister και όχι με τους μαυρομάλληδες, ξερακιανούς χλωμούς Βόρειους, πραγματικά δίνει πνοή σε ένα ρόλο άτεγκτο. Μπορώ να σκεφτώ πάρα πολλούς που απλά θα μπαινοβγαίνανε στη σκηνή με σουφρωμένα φρύδια, αλλά ο Μπιν με κέρδισε από το πρώτο επεισόδιο. Αυτός που με απογοήτευσε σαν ερμηνεία είναι ο Τύριον. Όλο το πνεύμα του είναι παρόν αλλά λείπει η περίεργη ευαισθησία του, και ο ρόλος του γίνεται μονοδιάστατος. Από εκεί και πέρα όλοι οι υπόλοιποι είναι ένα σκαλί κάτω από την κορυφή του Ένταρντ Σταρκ - εξαιρετική δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Σκηνοθετικά η σειρά έχει επίσης ενδιαφέρον, καθώς δίνεται πλήρης εικόνα και του μύθου και της πλοκής του βιβλίου χωρίς να μένει τίποτα ουσιαστικό απ'έξω. Σε αυτό βέβαια βοηθά κα το πρωτογενές υλικό που έμοιαζε γραμμένο με τη νοοτροπία σεναρίου και όχι λογοτεχνικού έργου, εξ ου και το πόσο στεγνό μου φάνηκε. Το A game of thrones μοιάζει να είναι στο φυσικό του χώρο στην τηλεόραση. Μεγάλος χρόνος εξέλιξης της πλοκής, πλούσια σκηνικά και δεμένη αφήγηση.
Αγόρασα και το δεύτερο τόμο λόγω ηλιθιότητας περισσότερο. Θα μπορούσα με τα ίδια χρήματα να αγοράσω όλη την τριλογία στα αγγλικά αλλά η ποιότητα της έκδοσης ήταν κατηγορίας κωλόχαρτου - μικρά τυπογραφικά στοιχεία, μελάνι που ξεβάφει, ΑΘΛΙΟ χαρτί εφημερίδας, ψεύτικο εξώφυλλο...Καλύτερα να έχω κάτι που μοιάζει με βιβλίο παρά μια πατσαβούρα.
Μετά από τόσες προτροπές να παρακολουθήσω τη σειρά, αποφάσισα να το κάνω...αφού διάβασα τον πρώτο τόμο του A song of fire and ice. Οι εντυπώσεις μου από το βιβλίο δεν είναι και οι καλύτερες. Άνευρη γραφή, πολύ ρηχή ανάπτυξη χαρακτήρων, εξωτερική περιγραφή του ψυχισμού τους (πρέπει να είσαι μεγάλος συγγραφέας για να το πετύχεις αυτό και ο Μάρτιν δεν είναι) και γενικά μου έδωσε την εντύπωση low fantasy σαπουνόπερας. Καμία απολύτως σύγκριση με τη Witcher saga πχ. Όσο περίεργο και αν ακούγεται μου φάνηκε βαρετό - μετά από 20 -30 σελίδες συνήθως βαριόμουν και το συνέχιζα μετά από καμιά ώρα, πράγμα εντελώς κόντρα στον τρόπο που διαβάζω οτιδήποτε (μονορούφι και μονοκοπανιά). Η ίντριγκα είχε κάποιο ενδιαφέρον αλλά αναγνωρίζοντας διαρκώς τις αναφορές του Μάρτιν (Πόλεμος των Ρόδων, Ριχάρδος ο Γ', Ούννοι/ Μογγόλοι εισβολείς κλπ) ήμουν υπέρ του δέοντος υποψιασμένος όχι για την εξέλιξη αλλά τη φύση της. Το ότι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως ο Μικροδάχτυλος πχ, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ χαλκομανίες και μοιάζουν να δολοπλοκούν απλά για να δολοπλοκούν χωρίς ίχνος προσωπικότητας και χαρακτήρα (και όχι, οι ατάκες δεν αρκούν να δημιουργήσουν χαρακτήρα) σκότωνε πολλή από την ένταση που έπρεπε να νιώθω.
Η σειρά, απεναντίας, μου άρεσε. Το casting είναι εξαιρετικό, με το Σων Μπιν να είναι ιδανική επιλογή για ένα ρόλο που στα χέρια άλλου θα καταντούσε μονοκόμματη καρικατούρα. Αν και εμφανισιακά περισσότερο μοιάζει με Lannister και όχι με τους μαυρομάλληδες, ξερακιανούς χλωμούς Βόρειους, πραγματικά δίνει πνοή σε ένα ρόλο άτεγκτο. Μπορώ να σκεφτώ πάρα πολλούς που απλά θα μπαινοβγαίνανε στη σκηνή με σουφρωμένα φρύδια, αλλά ο Μπιν με κέρδισε από το πρώτο επεισόδιο. Αυτός που με απογοήτευσε σαν ερμηνεία είναι ο Τύριον. Όλο το πνεύμα του είναι παρόν αλλά λείπει η περίεργη ευαισθησία του, και ο ρόλος του γίνεται μονοδιάστατος. Από εκεί και πέρα όλοι οι υπόλοιποι είναι ένα σκαλί κάτω από την κορυφή του Ένταρντ Σταρκ - εξαιρετική δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Σκηνοθετικά η σειρά έχει επίσης ενδιαφέρον, καθώς δίνεται πλήρης εικόνα και του μύθου και της πλοκής του βιβλίου χωρίς να μένει τίποτα ουσιαστικό απ'έξω. Σε αυτό βέβαια βοηθά κα το πρωτογενές υλικό που έμοιαζε γραμμένο με τη νοοτροπία σεναρίου και όχι λογοτεχνικού έργου, εξ ου και το πόσο στεγνό μου φάνηκε. Το A game of thrones μοιάζει να είναι στο φυσικό του χώρο στην τηλεόραση. Μεγάλος χρόνος εξέλιξης της πλοκής, πλούσια σκηνικά και δεμένη αφήγηση.
Αγόρασα και το δεύτερο τόμο λόγω ηλιθιότητας περισσότερο. Θα μπορούσα με τα ίδια χρήματα να αγοράσω όλη την τριλογία στα αγγλικά αλλά η ποιότητα της έκδοσης ήταν κατηγορίας κωλόχαρτου - μικρά τυπογραφικά στοιχεία, μελάνι που ξεβάφει, ΑΘΛΙΟ χαρτί εφημερίδας, ψεύτικο εξώφυλλο...Καλύτερα να έχω κάτι που μοιάζει με βιβλίο παρά μια πατσαβούρα.
Can't wait...
Comment