Announcement

Collapse
No announcement yet.

Red Dead Redemption II (aka the IHNE thread :P)

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • #61
    Game of the year everyone...
    Do a barrel roll!

    Comment


    • #62
      Πρεπει να αλλαξω την ονομασια του thread σε ''aka the Ihne rant thread'' . Θα αγορασω το παιχνιδι μονο και μονο για το ποσο controversial ειναι, μου εχει κινησει πολυ το ενδιαφερον .

      Comment


      • #63
        Controversial εδω στο φόρουμ αλλιώς όλοι παραμιλάν goty κλπ..

        Comment


        • #64
          Κι ομως εχω δει κι αλλου αυτες τις κριτικες.
          Do a barrel roll!

          Comment


          • #65
            Γενικα ο Ramp εχει δικιο, αυτα που εχουν αναφερθει εδω τα εχω δει και σε αλλα forums ή ακομα και reviews. Επισης το review του AJ που ποσταρε ο Phantom επισης τα αναφερει (και το θεμα με τον χειρισμο και το ποσο scripted ειναι τα quests). Το Controversial παει φυσικα στο γενονος οτι παροτι υπαρχουν αυτα τα θεματα υπαρχει μια μεγαλη μεριδα παικτων που συνεχιζει να θεωρει οτι το game ειναι goty (παροτι τα εχει παρατηρησει και αναφερει), οποτε ισως εχει να κανει με τον παικτη (για παραδειγμα δειτε τα posts του Naked Snake)... Προσωπικα θελω να το δοκιμασω για να δω σε ποια μερια θα βρεθω αν και για καποιο λογο πιστευω οτι δεν θα ειμαι τοσο αυστηρος (αν για παραδειγμα το παιχνιδι ειναι πιο scripted αλλα αυτο προσφερει με καποιον τροπο στην αφηγηση, δεν ξερω λεω τωρα μια ιδεα).

            Comment


            • #66
              Ειμαι chapter 6, το τελος του chapter 4 και ολο το chapter 5 το έκανα σε ενα sitting. Αναλυτικά οταν το τερματίσω επιτέλους.

              Comment


              • #67
                Τέλος! Τι να πω πραγματικά...Ελπίζω το επερχόμενο Death Stranding να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μου, γιατί για μένα μετά απο αυτό (ή καλύτερα μετά ΚΑΙ απο αυτό) και αύριο να κλείσει οριστικά η γενιά είμαι πλέον καλυμμένος.


                Το παιχνίδι έχει 4 endings. Δεν έχω δει κανένα απο τα υπόλοιπα 3, αλλά είμαι βέβαιος ότι η Rockstar έχει επιμελώς και διακριτικά πλέξει το νήμα του game ουτως ώστε το πρώτο playthrough να έρχεται με το πιο "ταιριαστό" ending, το οποίο χωρίς να αποκαλύπτω εννοείται τίποτα θα πω ότι είναι δίκοπο μαχαίρι. Όσο περισσότερο επενδύσει δηλαδή κάποιος στο story και στους χαρακτήρες, τόσο πιο δυνατό θα είναι το συναισθηματικό χτύπημα που θα φάει. Και εγώ το έφαγα σε σημείο ισοπεδωτικό. Και εδώ για άλλη μια φορά θα βγάλω το καπέλο μου στην Rockstar, γιατί έχει τ'αρχίδια να ξεφεύγει απο τα ωραιοποιημένα στεγανά χωρίς να κάνει εκπτώσεις για να εξυπηρετήσει τα συναισθηματικά 'θέλω' που αναπτύσσει ο παίκτης. Ειλικρίνεια. Αυτή η λέξη περιγράφει καλύτερα απο κάθε άλλη αυτόν τον τίτλο απ'άκρη σ'άκρη. Το παιχνίδι είναι ειλικρινές μαζί σου, χωρίς να κρύβει τις αδυναμίες του, αλλά σου ζητάει να κάνεις compromise ανα διαστήματα για να σε οδηγήσει εκεί που θέλει. Και όταν κάπως κομπιάζεις στους στενούς διαδρόμους των main objectives, είναι εκεί και σου λέει με ολοένα και αυξανόμενη φωνή καθώς μπαίνεις βαθύτερα στο πετσί του : "Περίμενε, υπάρχει λόγος που σε παίρνω απο το χέρι εδώ, θα το καταλάβεις".Και όντας ώριμος πλέον και με καλά εγκατεστημένες τις πληροφορίες και τα γεγονότα της ιστορίας που εξελίσσεται στο μυαλό σου, σου πετάει το μπαλάκι στα χέρια, σε βάζει να αποφασίσεις εσύ το φινάλε, και σε καθηλώνει με αμείλικτο τρόπο επι της οθόνης καθώς η τελευταία άγρια δύση του ηλίου κλείνει τον τίτλο με τρόπο αριστουργηματικό.


                Δεν ανησυχεί πουθενά. Ξέρει ότι όταν θα φτάσεις εκεί, θα είσαι "γεμάτος". Οι ώρες του free roaming και οι εμπειρίες που θα έχεις συλλέξει σε συνδυασμό με τα main γεγονότα και εξελίξεις μοιάζουν εκ πρώτης 2 διαφορετικά πράγματα, που όμως προς το τέλος καταλαβαίνεις ότι είναι δύο διαστάσεις που δεν κινούνται ακανόνιστα η μία απο την άλλη, αλλά παράλληλα και συγκλίνοντας μεταξύ τους ολοένα και περισσότερο. Είναι τόσο μα τόσο καλά καλιμπραρισμένος ο ρυθμός και η αλληλεπίδραση μεταξύ των 2 αυτών στοιχείων, που όταν εν τέλει το παιχνίδι φτάσει στο πρώτο μεγάλο checkpoint, έχει "καλουπώσει" με τέτοια μαεστρία τα πεπραγμένα σου που ας μου επιτραπεί ο αθλητικός παραλληλισμός, αποφασίζει να δώσει την μπάλα για την μεγάλη ασίστ στον παίκτη που έρχεται απο τον πάγκο. Παίρνει ρίσκο, που θέλει 40 τόνους κάκκαλα. Επενδύει σε side γεγονότα για να αναδείξει την μεγάλη καμπή. Πετάει τα ζάρια στο διπλανο τάβλι και παίζει εξάρες στο δικό σου, και όλα αυτά με την αδιαμαρτύρητη και 100% εγκεκριμένη αρωγή σου. Όχι forced, όχι με την λογική του "wrap it up", αλλά με δεξιοτεχνία που θα ζήλευε και ο καλύτερος σεναριογράφος.



                Ξέρει πότε θα "λύσει" το άλογο του παίκτη, γιατί έχει δει την μεγάλη εικόνα. Και ναι, αυτός ο ρυθμός μπορεί να μην είναι για όλους, αλλά το cash out είναι εξασφαλισμένο σε έναν τίτλο που έχει a priori μια απίστευτα δύσκολη αποστολή, αυτή του prequel. Πόσοι και πόσοι καταρρεύσαν σ'όλα αυτά τα χρόνια μπροστά σε αυτή την πρόκληση. Δεκάδες, είτε μιλάμε για gaming είτε για κινηματογράφο. Όχι η Rockstar όμως, γιατί το παιχνίδι της το γνωρίζει πολύ καλά, και βάσει αυτού αποφασίζει να ζητήσει απο τον παίκτη να κάνει compromise, αλλά χωρίς να αφαιρεί ούτε χιλιοστό απο την γενναιοδωρία και την ευλογία της ελευθερίας του free roaming, προσφέροντας την μακράν καλύτερη open world εμπειρία και διάδραση που μπορεί να συναντήσει κανείς σε αυτή την γενιά (μαζί με το Witcher βεβαίως βεβαίως).


                Δεν έχει νόημα να πω περισσότερα. Είναι δεδομένες οι αδυναμίες του τίτλου σε επίπεδο gameplay, αλλά όπως είπα και σε προηγούμενα posts δεν είναι game breaking, τουλάχιστον για μένα. Το μόνο που μου έρχεται αβίαστα να πω για να κλείσω την γραπτή αφήγηση αυτής της απίστευτης εμπειρίας είναι ένα ευχαριστώ στην Rockstar για αυτό το έπος. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Game Of The Year στο χαλαρότατο. Εμπιστευτείτε το βαρύ και αργόσυρτο του βήμα, γιατί το mic drop που επιφυλάσσει είναι τόσο εκκωφαντικό που θα κάνει κάθε μέτρο που διανύσατε στον χάρτη του, κάθε npc που διασώσατε ή καταδικάσατε, κάθε συναισθηματική επιλογή που κληθήκατε να πάρετε να μετρήσει. Μην βιαστείτε, δεν απευθύνετε στον αδηφάγο και υπερκαταναλωτικό gamer. Δεν τον θέλει καν, δεν ενδιαφέρει τον τίτλο να σερβίρει ένα ορεκτικό της ώρας σε φαντεζί πιάτα με ολίγον περιεχόμενο αλλά να σερβίρει ένα ολοκληρωτικό μενού για να φύγει πιο χορτάτος απο ποτέ. Και ας γουργουρίζει ενδιάμεσα κάπου κάπου το στομάχι του.

                Comment


                • #68
                  Το μονο που εχω να πω προς το παρον ειναι οτι εχει παρει μπρος η ιστορια για τα καλα και ειμαι σιγουρος οτι θα κλείσει άψογα, ολα τα υπόλοιπα ισχύουν κανονικά.

                  Τωρα mission που σου λεει "κρυψου πισω απο το crate" και εχει το κλασσικο κιτρινο συνεφακι για το που βρισκεται το crate, να πηγαίνω να κανω cover και να περιμενω σαν χαζος και τιποτα, λεω μηπως ειναι το διπλανο crate και παλι τιποτα, λεω μπα θα πρεπει να περιμενεις να ερθει το πλοιο μαλλον αλλα παλι τιποτα. Ε τελικα ηθελε να κανεις cover απο την αναποδη πλευρα του crate για να κανει trigger το mission χωρις αυτο να βοηθαει πρακτικά πουθενα.. Δεν εχω νιωσει πιο χαζός σε παιχνίδι πραγματικά..

                  Και μετα απο ολα αυτα εχει καποια επικα σκηνικά και το ξεχνάς εντελώς..

                  Comment


                  • #69
                    Το τερμάτισα το main game την Παρασκευή και ειμαι στο epilogue 2, Θα το τελειωσω ολο σημερα λογικα. Δεν ξερω τι να πω πραγματικα, πρεπει να ειναι nihilists οι devs της R* η τιποτα τετοιο δεν εξηγείται αλλιώς, δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο χαράς σε ολο το παιχνίδι όλα είναι μαύρα και άραχνα για όλους τους χαρακτήρες απο την αρχη ξέροντας και το τέλος του rdr1 το κάνει ακόμα πιο τραγικό. Γενικά ειναι απο τα πιο καταθλιπτικά παιχνίδια που εχω παίξει από άποψη ιστορίας και χαρακτήρων. Τιποτα δεν παει καλα για αυτους, ολα ειναι μάταια ειδικα αν γνωριζεις το closure απο το 1, το οποιο btw για εμενα δεν ηταν καλο δεν μου έδωσε κάτι χαρμόσυνο.

                    Δεν θελω να πω περισσοτερα λογο spoilers αλλα ειναι χειροτερο απο το ff vii και οποιος καταλαβε καταλαβε..
                    Επίσης ο Arthur ειναι 100 φορες καλυτερος χαρακτηρας απο τον John τον οποιο αν και συμπαθούσα αρκετα στο 1 στο 2 τον εχω αντιπαθήσει, δεν ξερω για ποιο λογο ακριβώς.

                    Στα άλλα απο το τελος του chapter 4 και μετα δεν μπορουσα να ξεκολλησω, η ιστορια ειναι απιστευτη το gameplay συνηθίζεται αλλα παραμένει η μεγάλη αδυναμία του τιτλου, γενικα ομως σου αφηνει την αίσθηση οτι έπαιξες κάτι που δύσκολα θα ξαναπαίξεις.

                    Comment

                    Working...
                    X