Devil May Cry 5

[BigBOSS]

Μπα θα το τερματίσω τώρα ακόμη μια φορά στο επίπεδο δυσκολίας "son of sparda" και μετά θα το αφήσω και ίσως ασχοληθώ αργότερα. Πέρα απο το Σεκίρο που έρχεται υπάρχουν και αλλα games που θέλω να παίξω.

[majorfox]

σκέφτομαι πως θα ήταν το dmc3 σε ριμεικ με τα γραφικά του dmc5 ....

[Ramparter]

Ενα κακο παιχνιδι με βελτιωμενα γραφικα;

[BigBOSS]

Kακό παιχνίδι το DMC3;

Αλλα remake με τη συγκεκριμένη μηχανή γραφικών θα ήθελα για το πρώτο DMC, το οποίο θεωρώ το καλύτερο. Οι γοτθικού ρυθμού περιοχές του θα φαίνονταν εξαιρετικά όμορφες με την RE engine.

[nooto]

Λοιπον το εχω ξεκινησει και εγω και εχω παιξει μεχρι και το mission 10, εχοντας δει πλεον και τους 3 χαρακτηρες. Για αρχη να πω οτι σε σχεση με καποια πραγματα που εγραψε ο IHNE περι Devil May Cringe, δεν θα ελεγα οτι συμφωνω. Το παιχνιδι σε οτι αφορα τις ατακες, αισθητικη και τον γενικοτερο τονο μου φαινεται πιο μετριοπαθες-toned down απο τα DMC 3, 4 . προφανως δεν το εχω φτασει μεχρι το τελος για να δω αν συνεχιζει ετσι αλλα μεχρι στιγμης το παιχνιδι βρισκεται μεσα στα πλαισια της σειρας σε αυτον τον τομεα (και ουτε καν στα ακρα αυτων των πλαισιων).

H αρχη του παιχνιδιου με ανησύχησε λιγο διοτι το momentum σπαει συνεχεια λογω tutorials-cutscenes-loading screens αλλα ευτυχως παιρνει γρηγορα μπροστα και αποκτα αυτο το crazy pacing που κανεις περιμενει. Τα γραφικα ειναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ και ειλικρινα δεν ξερω που πραγματικα μπορει τελικα να φτασει η RE Engine. To ιδιο ισχυει και για την μουσικη το οποιο οκ το γνωριζαμε μιας και τα περισσοτερα tracks ειχαν γινει hits πριν καν κυκλοφορησει το παιχνιδι. Το συστημα μαχης ειναι παρα πολυ deep οπως θα περιμενε κανεις, αυτη τη στιγμη εχω δει κυριως τους Nero και V και πολυ λιγο τον Dante (καθε mission ειναι tagged σε εναν χαρακτηρα, ωστοσο υπαρχουν και stages που μπορεις να διαλεξεις και η πιστα διαφοροποιειται αναλογα με το τι επελεξες, βλεποντας διαφορετικα routes κλπ). Δεν θα μιλησω για τους γνωστους χαρακτηρες, ουτε για το πως παιζουν αυτη τη στιγμη, θελω να σταθω λιγο στον V που ειναι ο καινουργιος και ο πιο ιδιαιτερος για τα δεδομενα της σειρας.

Οπως λογικα ξερετε οι περισσοτεροι ειναι το sorcerer class κατα μια εννοια καθως παιζει με τα summons και οχι με δικες του κινησεις. Στην πραγματικοτητα η λογικη του συστηματος του δεν ειναι τοσο διαφορετικη απο των αλλων 2 απλα τα combos εχουν μοιρασθεί στους 2 familiars που τον ακολουθουν (ενας για τα long range attacks και ενας για τα close range), η διαφορα ειναι οτι παρακολουθεις απο μακρια τη μαχη. Οποτε προσπαθεις να επιτεθεις με τους familiars αλλα να αμυνθεις με τον V κατι που σπαει την προσοχη σου σε 2 σημεια. Αυτο που εχει πολυ ενδιαφερον ειναι οτι τα dodges και double jumps επισης ειναι tagged στους familiars οποτε τους χειριζεσαι τοσο στην επιθεση οσο και στην αμυνα. Αυτο δημιουργει πολυ ενδιαφερουσες καταστασεις διοτι τα pets μπορει να πεθανουν στη μαχη κατι που καθιστα και τον χαρακτηρα ευαλωτο καθως περιοριζονται και οι αμυντικες του δυνατοτητες. Κατα συνεπεια πρεπει να εισαι προσεκτικος τοσο απεναντι στον V οσο και απεναντι στα pets γιατι μπορει να βρεθεις σε δυσκολη θεση διαφορετικα. Γενικα ειναι παρα πολυ ενδιαφερον το ολο συστημα και καταληγει τελικα να ειναι πολυ διαφορετικο απο των αλλων 2 και συνεισφερει στην φρεσκαδα του παιχνιδιου.

Προφανως δεν εχω δει πολλα πραγματα ακομα και ειναι πολυ νωρις, εχω γραψει οτι αυτα τα παιχνιδια ξεκινουν μετα το πρωτο playthrough οποτε θελω να δω και αλλο τους μηχανισμους πριν πω κατι πιο συγκεκριμενο. Παντως μεχρι στιγμης θεωρω οτι ο τιτλος ειναι εκπληκτικος και μετα απο πολυ καιρο παιρνουμε ενα ΑΑΑ DMC main tilte παιχνδι που ειναι fully fledged (και οχι μισο οπως το 4 για παραδειγμα).

Σε οτι αφορα καποια πιο τεχνικα θεματα, αυτη τη τη στιγμη θεωρω οτι αυτο που δεν λειτουργει τοσο καλα ειναι η εναλλαγη του lock on μεταξυ των εχθρων. Σχετικα με το dodge που εχει γινει πολυ λογος, ειναι πιο πολυπλοκο απο αλλα παιχνιδια του ειδους (πρεπει στην πραξη να πατησεις 3 κουμπια προκειμενου να το υλοποιησεις) αλλα προσωπικα μου αρεσει και καταλαβαινω οτι ο κυριος λογος που το εχουν κανει ετσι ειναι για να μην ειναι spamable οπως στα Bayonetta ή Nier Automata. Αυτο που ειναι θεωρητικα προβλημα στην αρχη ειναι οτι το dodge βρισκεται στον οριζοντιο αξονα του αριστερου αναλογικου ενω στον καθετο αξονα ειναι τα evade jumps. Ωστοσο οι αξονες ειναι position sensitive και σχετιζονται με το που κοιταει η καμερα εκεινη τη στιγμη με αποτελεσμα πολλες φορες να θες να κανεις το ενα και να κανεις το αλλο. Θεωρω οτι θελει απλα practise απο την αλλη και ξαναλεω οτι πιστευω οτι καλως ειναι δυσκολο mechanic και οχι god tier και super easy. Btw η καμερα ειναι πληρως free αυτη τη φορα για πρωτη φορα στην mainline σειρα.

Αυτο που με προβληματιζει και δεν ξερω εν τελει αν μπορω να το βαλω στα αρνητικα ή στα θετικα ειναι το level design και η βασικη δομη του παιχνιδιου. Αυτο δεν ειναι καινουργιο και υπαρχει ουσιαστικα απο την εποχη που ο Itsuno πηρε το lead της σειρας. Οσοι εχετε ασχοληθει με τη σειρα θα εχετε προσεξει οτι το πρωτο DMC (και το ιδιο ισχυει και για το Bayonetta) ειναι αρκετα διαφορετικο απο τα υπολοιπα σε οτι αφορα το στησιμο των παιχνιδιων. Τα παιχνιδια του Kamiya ειναι πιο adventure like, παροτι εχουν πολυ καλα συστηματα μαχης και βασιζονται σε αυτο, εχουν επιπλεον puzzle solving, backtracking, exploration και γενικοτερα μια light εκδοχη δομης αντιστοιχης με αυτη που παρουσιαστηκε στα Resident Evil, Dino Crisis κλπ (απο τα οποια το πρωτο DMC ξεκινησε κιολας). Τα παιχνιδια του Itsuno ειναι too heavy on combat και πολλες φορες εχουν απλοικοτερο level design και ειναι πιο γραμμικα χωρις να δινουν βαση στο exploration ή τελος παντων σε αλλα στοιχεια. Το ιδιο ισχυει και για το DMC 5. Παροτι υπαρχουν στα levels καποια branches και secrets και οπως επισης ανεφερα διαφορετικα routes αναλογα με τον χαρακτηρα που διαλεγεις, υπαρχουν και levels που ειναι πληρως on rails και σου θυμιζουν το FFXIII ξερω γω. Αυτο βοηθαει στο pacing κλπ αλλα προσωπικα προτιμω το σχεδιασμο των παιχνιδιων του Kamiya και δεν μου αρεσει αυτη η αισθηση οτι κινεισαι πανω σε μια ευθεια γραμμη. Θελω να δω πως θα παει και στην πορεια αλλα αυτη τη στιγμη αυτη ειναι η εικονα που εχω απο το παιχνιδι (παροτι να πω εδω οτι δεν εχω βρει τα secrets στις πιστες που εχω παιξει οποτε μαλλον υπαρχουν κομματια που δεν εχω εξερυνησει και τα προσπερασα χωρις να το καταλαβω).

Αυτα μεχρι στιγμης, περισσοτερα οταν προχωρησω.

[i Have no Equal]

Τέλειωσε το octopath εσύ και διαφώνησε μετά.

[nooto]

Ειμαι stage 19, θα γραψω αναλυτικα τις επομενες μερες απλα ειπα να βαλω το παρακατω video απο την αντιστοιχη μαχη. Εγω ο κακομοιρης το εβγαλα κουτσα στραβα και λεω κατσε να δω την μαχη και στο internet τι τεχνικες χρησιμοποιουν κλπ. Χωρις λογια απλα

 

[BigBOSS]

Τα γραφικά ειναι πολύ καλά, αλλα το level design και το art direction μέτρια στην καλύτερη. Φαντάσου το πρώτο DMC με τα γραφικά του DMC5.

[i Have no Equal]

Το μοντελο του Vergil δεν το πετυχαν καθολου παντως (ενω αντιθετα τον Dante τον πετυχαν), δεν μοιαζει καθολου με του 3, επισης δεν υποτίθεται οτι ειναι twins Vergil/Dante και η διαφορα ειναι στο μαλλι μονο??

[nooto]

Τελος και απο μενα, πρεπει να μου πηρε κοντα στο 15ωρο. Λοιπον καποια πραγματα που θελω να πω αρχικα για να φυγουν απο τη μεση, σχετικα με τη διαρκεια και επειδη το ειδα και εδω και γενικοτερα στο internet σαν ερωτηση το κατα ποσο αξιζει κανεις να πληρωσει full price για ενα παιχνιδι που διαρκει 15 ωρες: Αν καποιος σκοπευει να παιξει το παιχνιδι μονο μια φορα, προφανως ειναι καλυτερο να περιμενει για καποιο price drop. Τα DMC ωστοσο ειναι παιχνιδια που σηκωνουν πολλα replay και ειναι σχεδιασμενα ετσι που το πραγματικο τους value αρχιζει και φαινεται μετα απο αρκετα playthroughs και λογω του βαθους που εχει το battle system και λογω του πως ειναι σχεδιασμενα τα missions. Για να καταλαβει κανεις τι λεω, το DMC 5 στην τελευταια πιστα σου πεταει ακομα tutorials γιατι υπαρχουν ακομα mechanics που ξεκλειδωνουν, τα δε abilities των χαρακτηρων ειναι αδυνατο να τα ξεκλειδωσει κανεις στο πρωτο περασμα και κατα συνεπεια ειναι ενα παιχνιδι που συνεχιζει να εξελισσεται κατα πολυ μετα το πρωτο run. Στα επομενα playthroughs που ανοιγουν οι μεγαλυτερες δυσκολιες το παιχνιδι κανει remix των εχθρων προσθετοντας σε καθε πιστα νεους (και περισσοτερους) ενω αλλαζει ταυτοχρονα την επιθετικοτητα τους ενω κανει προσθηκες και στο moveset τους κρατωντας με αυτον το τροπο την εμπειρια φρεσκια αλλα και τον παικτη σε εγρηγορση. Στο ερωτημα αν το συγκεκριμενο παιχνιδι σηκωνει το να παιξεις ξανα και ξανα, η αποψη μου ειναι καθαρα ναι.

Imo το DMC 5 ειναι το καλυτερο παιχνιδι της σειρας και θα το εβαζα πιο πανω και απο το 3 με βαση αυτα τα λιγα που εχω δει μεχρι τωρα. Το battle system και με τους 3 χαρακτηρες ειναι καταπληκτικο και προσφερει τεραστια ποικιλια, ενω συγκεκριμενα για την περιπτωση του Dante εχουμε ενα power house απο μονο του με απειρες επιλογες που μπορουν να εξαντληθουν μονο αν εξαντληθει η φαντασια του παικτη. Μιλαμε για εναν χαρακτηρα που εχει 4 οπλα short range (που στην πραγματικοτητα ειναι 7), 4 οπλα long range και 4 διαφορετικα styles παιξιματος (καθενα απο αυτα με διαφορετικα abilities) με ολα αυτα να μπορεις να εναλλασεις on the fly. Ο λογος λοιπον που ξεκινησα με την προηγουμενη παραγραφο ειναι οτι ειναι σχεδον αδυνατο να δεις το συνολο των μηχανισμων στο πρωτο run και δεδομενου οτι παιχνιδι ειναι σχεδιασμενο ετσι που σε καθε νεα δυσκολια προσφερει challenge που ειναι ενα σκαλι πιιο πανω απο το προηγουμενο, δινει ετσι με ομαλο τροπο στον παικτη την αισθηση του σταδιακου progression, οτι το παιχνιδι δεν τελειωσε κοκ.

Εχω ηδη ξεκινησει το son of sparda ποτε θα γραψω ισως περισσοτερα σε οτι αφορα τα mechanics στην πορεια, θα κανω ομως καποια σχολια για τα υπολοιπα πραγματα που ειδα σε αυτο το run.

Τα γραφικά ειναι πολύ καλά, αλλα το level design και το art direction μέτρια στην καλύτερη. Φαντάσου το πρώτο DMC με τα γραφικά του DMC5.

Σε οτι αφορα το level design δυστυχως συμφωνω και το εγραψα και στο προηγουμενο post οτι το παιχνιδι ειναι εν τελει πιο γραμμικο μαλλον απο τα προηγουμενα. Σε αντιθεση με το πρωτο DMC που ειχε το σχεδιασμο των πρωτων RE και υπηρχε ενας κεντρικος χωρος που συνεδεε ολες τις περιοχες, δινοντας σου την αισθηση της εξερευνησης, εδω ξεκινας απο την redgrave city και πηγανεις στο devil tree που βλεπεις απο την αρχη του παιχνιδιου. Στην πορεια ερχεσαι σε επαφη με πολλες περιοχες αλλα γενικα θα ελεγα οτι ο σχεδιασμος ειναι γραμμικος για τα δικα μου γουστα και υπαρχουν και levels που ειναι σχεδιαστικα ιδια με αυτα του FFXIII. Πρεπει να ξαναπαιξω τα προηγουμενα παιχνιδια για να θυμηθω πως ηταν αλλα θα ελεγα οτι εδω υπαρχουν πιστες που μου παραφανηκαν απλοικες σε οτι αφορα το exploration που προσεφεραν. Για το art direction διαφωνω, το βρηκα φανταστικο, το μονο που δεν μου αρεσε ηταν οτι τα τελευταια επιπεδα δεν εχουν τοση ποικιλια και λαμβανουν χωρα στην ιδια περιοχη (θα ηθελα ενα ακομα διαφορετικο stage για να πω την αληθεια). Στα υπολοιπα, γραφικα, μουσικη κλπ το παιχνιδι ειναι φανταστικο απλα, σου βγαζει δε αυτο το ps2 feeling πολλων ιαπωνικων παιχνιδιων της τοτε εποχης (κυριως λογω δομης) που σημερα δεν το συνανταμε καθολου και οσο και αν ακουγεται παραδοξο, αυτη η σχεδιαστικη λογικη και δομη προσδιδει τεραστια φρεσκαδα στον τιτλο (μιας και δε βλεπεις τετοια πραγματα πλεον) και φερνει ξανα στη μνημη τη μαγεια πολλων παιχνδιων του τοτε.

Τελος η ιστορια καθως και το fan service και οι απειρες λεπτομερειες-easter eggs (ας πουμε η αναφορα στον Dante ως Tony Redgrave που ηταν το original ονομα του χαρακτηρα οταν το ρωτο DMC ηταν ακομα RE τιτλος) τα βρηκα παρα πολυ καλα. Σε οτι αφορα την ιστορια, οπως εγραψα και στο προηγουμενο post, δεν θεωρω οτι εχει cringe στοιχεια. Ο τονος ειναι πιο σοβαρος απο αλλα παιχνιδια μαλιστα και αυτο γινεται αντιληπτο απο την αρχη καθως στη πρωτη μαχη με το που ξεκιναει το παιχνιδι ο Dante χανει, και αυτο δημιουργει μια αισθηση προβληματισμου στους υπολοιπους χαρακτηρες (δεδομενου οτι o Dante ειναι κατι σαν immortal god που ειναι σαν τον saitama ξεωρ γω , by default δεν μπορει να χασει). Υπο αυτη την εννοια δεν με πειραξε ουτε το γεγονος οτι οι Trish και Lady (ερωτας απλα ) δεν συμμετεχουν ενεργα στο σεναριο και στις μαχες μιας και πηχης λογω της ηττας του Dante μπαινει πολυ ψηλα απο την αρχη. Για το σεναριο αυτο καθε αυτο, ειναι πολυ καλο και προσφερει αν ολοκληρωμενο story, ενταξει μην φανταστει κανεις οτι θα παθει και την πλακα του αλλα νομιζω μαζι με το 3 ειναι τα 2 παιχνιδια που εχουν να πουν ενα κανονικα δομημενο story και ειναι και τα μονα παιχνιδια στα οποια υπαρχει και σοβαρο character development (αν εχετε παιξει το 3 να περιμενετε κατι αντιστοιχο). Τελος τα μοντελα κλπ που σχολιαζει ο Ihne εμενα μου αρεσαν ολα , ενταξει γενικα κανενας χαρακτηρας δεν μοιαζει απολυτα με τα προηγουμενα παιχνιδια (εδω αλλωστε η αποδοση στα προσωπα ειναι super ρεαλιστικη σε αντιθεση με το cartoon-anime look που υπηρχε πριν) αλλα εγω εμεινα παρα πολυ ευχαριστημενος. Για τον Vergil νομιζω το ιδιο μοντελο ειναι απλα με τα μαλια σηκωμενα πανω.

Αυτα, εκτος απο καποιους αστερισκους σε αυτα που σημειωσε και ο BB, εμεινα απολυτα ικανοποιημενος και παρα πολυ χαρουμενος καθως τετοια παιχνιδι πλεον δεν βγαινουν σημερα. Φανταστικος τιτλος και μαλιστα σε ΑΑΑ παραγωγη και production values. Πολλα μπραβο στην Capcom για το θεαματικοτατο come back της με κορυφαιους τιτλους και σε σειρα ο ενας μετα τον αλλο.

[BigBOSS]

Οι συχνές εναλλαγές χαρακτήρων πως σου φάνηκαν; Προσωπικά θα προτιμούσα κάτι σαν το DMC4 ή το RE2 remake, όπου παίζεις σε ολο το παιχνίδι με ενα χαρακτήρα (πχ Leon ή Claire στο RE2), και όχι αυτό που γίνεται στο DMC5 οπου εκει που πας να εξοικειωθείς με ενα χαρακτήρα το παιχνίδι σου κοβει άγαρμπα την φορά και σου πετάει εναν εντελως διαφορετικό σε κινήσεις χαρακτήρα.

[nooto]

Καταλαβαινω τι λες αν και προσωπικα δεν με ενοχλησε ιδιαιτερα, υποθετω οτι το εκαναν ετσι και λογω του οτι ταιριαζει καλυτερα στο story και για να υπαρχει ποικιλια στο gameplay με τις εναλλαγες. In the long run βεβαια νομιζω οτι δεν εχει ιδιαιτερη σημασια δεδομενου οτι θα παιξεις πολλες φορες με ολους τους χαρακτηρες ουτως ή αλλως. Γενικα παντως οι εναλλαγες ομαλες μου φανηκαν.

Κατι που ηθελα να συμπληρωσω μιας και μιλησαμε για τα γραφικα πριν, θεωρω πολυ σημαντικο οτι το συγκεκριμενο παιχνιδι βγηκε με αυτα τα production values γιατι δειχνει κιολας οτι το ειδος δεν φιλοξενει ντε και καλα μονο niche mid tier παραγωγες (βλεπε Nier Automata, Bayonetta κλπ). Το λεω με την εννοια οτι δεδομενου κιολας οτι το DMC5 παει πολυ καλα μακαρι και οι υπολοιποι παραγωγοι να μην θεωρησουν risky τη χρηματοδοτηση τετοιων τιτλων και να εχουμε μια αναδιαμορφωση του ειδους χωρις παραχωρησεις στην τεχνολογια.

[i Have no Equal]

nooto δεν θα κατσουν ολοι να εμβαθύνουν στο κατα γενικη ομολογια και λογο αριθμου χαρακτήρων πολυπλοκο combat system και θα κανουν multiple playthroughs. Για αυτους που το αντιμετωπιζουν σχεδον σαν fighting game ναι εχει μεγαλο βαθος και ισως ειναι το καλυτερο της σειρας. Για εμενα ειναι ενας μετριος/καλος τιτλος ο οποιος δεν μου εδωσε και πολλα πραγματα.

Τα μοντελα του Dante και του Vergil δεν ειναι ιδια.

[nooto]

Τα μοντελα του Dante και του Vergil δεν ειναι ιδια.

Ναι τελικα εχεις δικιο τωρα που το κοιταω, οποτε εσυ τι θα προτιμουσες, αυτο για Vergil?


ή αυτο για Dante?




Στα υπολοιπα δεν καταλαβαινα εξ'αρχης την ενσταση που ειχες να σου πω την αληθεια. Το παιχνιδι δεν εχει διαφορα στο πως ειναι στημενο ή στη λογικη του απο τα 1,3,4. Αυτα δεν σου αρεσαν? Αν σου αρεσαν τι καλυτερο ειχαν που δεν υπαρχει εδω? Αν δεν σου αρεσαν σου ειχα ξαναγραψει και παλιοτερα, τι ακριβως περιμενες εδω να σου προσφερει το παιχνιδι σε ενα palythrough (και μην εχοντας διαθεση να ασχοληθεις με το battle system)? Και το ρωταω με την εννοια οτι κατα την αποψη μου ακομα και ενα playthough να κανεις, το 5 και καλυτερη ιστορια εχει απο τα υπολοιπα (ειναι στο ιδιο επιπεδο με το 3 που εχει το καλυτερο σεναριο στη σειρα), και το καλυτερο battle system με την μεγαλυτερη ποικιλια, και πολυ ωραια set pieces, τα καλυτερα γραφικα που εχουν υπαρξει σε παιχνιδι του ειδους, φανταστικη μουσικη κοκ. Επισης ξεραμε εξ'αρχης οτι θα εχει το στησιμο των προηγουμενων παιχνιδιων της σειρας, οτι θα ειναι ενα ps2 game δομικα και σχεδιαστικα (με single player campain που θα βασιζεται στα replays οπως και τα προηγουμενα δηλαδη), προσαρμοσμενο στο σημερα και αυτο ειναι και το εντυπωσιακο και το φρεσκο της υποθεσης (θελω να πω δεν μπορει να απογοητευτηκες επειδη περιμενες κατι σαν το God of War ξερω γω ).

Anyway καταλαβαινω οτι οκ μπορει να μην σου αρεσε, απλα εισαι σιγουρος οτι σου αρεσει αυτο το ειδος παιχνιδιων?

[i Have no Equal]

Χωρις το μουσακι με καποιες διαφορες στα ματια πχ, οπως εδω ενα πραγμα ναι θα το προτιμούσα απο τον μπουλη με προγουλι vergil.



Για αυτα που λες νομιζω εχω απαντησει, το battle system με τοσους χαρακτήρες ειναι overwhelming για το πρωτο playthrough μη σου πω και το δευτερο οταν εχεις τοσους χαρακτηρες. Στο 1-2-3 ειχες ενα main χαρακτήρα, μπορουσες να κανεις ενα playthrough και να εχεις συνηθίσει στο V εκει που πας να μαθεις καποιον αναγκάζεσαι να παιξεις με κάποιον άλλο. Αν ηταν ολο το παιχνιδι Dante και απλα επρεπε να μαθω τα weapon stance θα μου αρεσε πολυ περισσοτερο. Κατα τα αλλα το level design ηταν bland και το story μετριο στην καλυτερη.

Αλλα οκ ισως δεν μου αρεσουν πραγματικα αυτα τα παιχνιδια, τουλάχιστον τωρα πια.