I just finished

[enwsiths]

Σε ευχαριστώ πολύ. Θα την τσεκάρω, αν καταφέρω να την βρω.

[nooto]

Dead Space (Remake)

Τελειωσα το παιχνιδι μετα απο 24+ ωρες στο hard, κανοντας τα παντα νομιζω. Σε γενικες γραμμες καταπληκτικη εμπειρια που αξιζε το καθε ευρω, και εξαιρετικη προσπαθεια σε επιπεδο remake. Να σημειωσω οτι μου αρεσε περισσοτερο απο το OG και θεωρω οτι θα μου μεινει και πιο εντονα στο μυαλο.

Πιο συγκεκριμενα θα πω οτι λογω των οπτικων αλλαγων το τι θελει να περασει το παιχνιδι γινεται πιο fledged, και σε χτυπαει οπως θα επρεπε. Η αισθητικη του remake ειναι ανεπαναληπτη, πολυ καλυτερη απο το OG κατα τη γνωμη μου, και με εντονα στοιχεια απο ψυχολογικα θριλερ των 90s. Μου αρεσαν επισης ολες οι αλλαγες σε σκηνοθεσια, σε σκηνες που προστεθηκαν, στο πως αλλαξαν οι διαλογοι κοκ. Ολα οδηγουν σε μια εξαιρετικη ατμοσφαιρα, σε μια εμπειρια που καθηλωνει, και που moment to moment ειναι απιστευτα intense (ακομα και αν το παιχνιδι δεν ειναι ιδιαιτερα τρομακτικο). Να πω επισης οτι λογω της δουλειας στον οπτικο τομεα, ενα απο τα βασικα προβληματα που ειχε το OG παιχνιδι για μενα, και που ηταν οτι οι περισσοτερες περιοχες του Ishimura (του σκαφους που διαδραματιζεται το παιχνιδι) ηταν ιδιες και οπτικα πολυ πανομοιτυπες εχει λυθει εδω, και γενικα υπαρχει πολυ μεγαλυτερη οπτικη ποικιλια, και σχεδιασμος που κανει την καθε περιοχη του πλοιου ξεχωριστη και αναγνωρισιμη.

Σε αλλες αλλαγες που εχει κανει το remake, το Ishimura παρουσιαζεται πλεον ενοποιημένο, και μπορεις να πας απο τη μια τους ακρη στην αλλη ανα πασα στιγμη και χωρις loading screens. Η αρχιτεκτονικη του σκαφους εχει επισης αλλαξει ωστε να στηριζει αυτες τις αλλαγες, και παραλληλα να υπαρχει μια φρεσκαδα ακομα και αν καποιος εχει παιξει τον OG τιτλο. Εχουν εισαχθει light metroidvania στοιχεια που χρησιμοποιουν την παραπανω δομη, πχ υπαρχουν κομματια του σκαφους που δεν μπορεις να πας γιατι ειναι κλειδωμενα πισω απο πορτες με μεγαλυτερο clearance αποτι εχεις. Καθως προχωρας την ιστορια, το clearance σου ανεβαινει, και μπορεις να κανεις backtrack ωστε να ξεκλειδωσεις αυτα τα κομματια (που συνηθως κρυβουν αναβαθμισεις για τα οπλα κοκ). Εχει μπει ενας μικρος αριθμος απο side quests που εισαγουν περισσοτερο σεναριο και lore (κυριως απο το δευτερο παιχνιδι απ'οσο διαβασα) και παραλληλα ντυνουν το backtracking που ανεφερα πιο πριν. Εχουν γινει καποιες αλλαγες στο gameplay σε γενικο επιπεδο (secondary fire στα οπλα, ταχυτητα της μαχης, κλπ), αλλα και σε ειδικο επιπεδο (πως παιζουν συγκεκριμενα set pieces, οτι ο χαρακτηρας μπορει πλεον να πεταει στα σημεια του 0 gravity, κοκ). Ολα τα παραπανω λειτουργουν θετικα, κανουν το παιχνιδι πιο πλουσιο, και γενικα δινουν ενα καλυτερο συνολο συγκριτικα με το OG.

Σε πιθανα θεματα, υπαρχει ενα σημειο που μου εκανε framedrops στο ps5 (mining facility), μπορει να το εχουν διορθωσει πλεον γιατι βγηκε νεο patch, απλα το αναφερω. Θα ηθελα επισης να υπαρχουν καποια επιπλεον puzzles που ενα εχουν να κανουν με τα abilities του χαρακτηρα (stasis-kinesis) μιας και παροτι ειναι πιο λειτουργικα απο το OG, και του εχουν προσθεσει παραπανω εφαρμογες βασιζομενες στα sequels, ειναι ακομα καπως basic και σου δινεται η αισθηση οτι ενω μπορουσαν να κανουν παπαδες με αυτα τα mechanics εν τελει δεν δινουν κατι το ιδιαιτερο. Τελος θα ηθελα καποιες ακομα προσθηκες στο πως λειτουργει η μαχη, πιθανον ενα dodge mechanic τυπου R3make, γιατι το game εχει το κλασσικο θεμα που ειχε και το REmake2, επειδη ειναι βαρυς ο χειρισμος δεν μπορεις ευκολα να φτιαξεις καλα boss battles και τα οποια υπαρχουν καταλαγουν να ειναι ενα γυρω γυρω ολοι που το boss σε κυνηγαει και εσυ που και που γυριζεις και του ριχνεις καμια σφαιρα.

Αυτα σε γενικες γραμμες, γενικα περασα εξαιρετικα καλα και το παιχνιδι για μενα ειναι σχεδον τελειο. Φιλοι τους ειδους αλλα και οσοι ψαχνετε μια ιδιαιτερη και intense θριλερ εμπειρια, επενδύετε αφοβα.

[Raf]

The Legend of Zelda: A Link Between Worlds

Ένα περίεργο μείγμα μεταξύ remake και sequel του A Link to the Past. Έχει κάποιες ιδιομορφίες, όπως το ότι νοικιάζεις/αγοράζεις τον εξοπλισμό αντί να τον αποκτάς στα πολλά και μικρά dungeons, πράγμα που επιτρέπει την πρόσβαση σε αυτά με όποια σειρά θέλεις. Τέτοιες ιδιομορφίες ίσως μπορούν να εξηγηθούν στην ανάγκη της σειράς για αλλαγή κατεύθυνσης μετά το Skyward Sword, που τελικά οδήγησε στο Breath of the Wild. Το gimmick του τίτλου, η προσκόλληση στους τοίχους, αφήνει την εντύπωση πως δεν αξιοποιείται στο μέγιστο. Κατα τ' άλλα ο χειρισμός, η αισθητική και το όλο περιεχόμενο φέρνουν το A Link Between Worlds κοντά στην κορυφή των 2D Zelda.

Resident Evil 3 Remake

Έχοντας παίξει προηγουμένως το ένα σενάριο του RE2 Remake, προχώρησα και στον τίτλο της αγαπημένης μου Jill. Στο gameplay και στα τεχνικά, φυσάνε και τα δύο. Το RE3 βέβαια υποφέρει, κατά τη γνώμη μου, από έναν βιαστικό ρυθμό που δεν επιτρέπει την ουσιαστική παραμονή σε μια περιοχή, όπως το αστυνομικό τμήμα στο RE2. Χωρίς να έχω εικόνα από το αρχικό παιχνίδι, μπορώ να καταλάβω γιατί επικρατεί η γνώμη πως το remake δεν πρόκειται για μια πλήρη κυκλοφορία.

[Ryu_gr]

God Of War: Ascension.

Το μέγεθος της παραγωγής με έκανε να το τερματίσω 2 συνεχόμενες φορές για να το χορτάσω και το πήγα μέχρι platinum μιας και είδα ότι είναι βατό με λίγη αγγαρεία παραπάνω.

Θετικά:

• Ελληνική μυθολογία με όμορφα σκηνικά. Δεν είναι μόνο τα γραφικά αλλά και οι λεπτομέρειες που συνθέτουν το αποτέλεσμα. Έβαλα ενδεικτικά screenshots.
• Στιβαρό σύστημα μάχης με πλούσιο κινησιολόγιο. Απλές, ειδικές, μαγικές, εξαγριωμένες (rage), evade και counter κινήσεις συμβάλλουν στο να εξασφαλίσουν την ποικίλία που χρειάζεται ένα καλό action game. Μου άρεσε επίσης που αρκετές κινήσεις μπορούσες να τις κάνεις cancel σε άμυνα ή counter, τα παλαιότερα God Of War 1+2 θυμάμαι ήταν πιο δύστροπα στο θέμα εναλλαγής επίθεση-άμυνα.
• Αξιοπρεπείς γρίφοι και story. Με την πρώτη ματιά κάποιοι μπορεί να το χαρακτηρίσουν ωμό, βίαιο και με παράφρων πρωταγωνιστή. Όσοι όμως παίξουν αρκετά θα δουν ότι το game σπάει ωραία τον ρου της υπερβολικής ομολογουμένως βίας με μέτριας δυσκολίας γρίφους και θα δουν τον Kratos σαν τραγικό ήρωα.
• Γραφικά μπροστά από την εποχή τους. Τα QTE κομμάτια δείχνουν λογικά τις πιο δυνατές στιγμές του PS3. Το game παρόλο που έχει μεταβλητό frame rate η κίνηση είναι συνολικά ομαλή και σε πολύ λίγα σημεία πέφτει ορατά όταν κάνεις magic moves.

Αρνητικό είναι στο σύστημα μάχης η διαχείριση πολλών εχθρών σε συδυασμό με cheap AI. Νομίζω κάνει το κλασικό κόλπο να διαβάζει τα inputs και επιτίθενται όλοι μαζί με αποτέλεσμα να γίνεται αδύνατο να ξεφύγεις σε αρκετά σημεία. Κάποιες φορές είναι ωραίο να παίζει στα όρια με τα αντανακλαστικά σου, αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης του hard, απλά μειώνεται το "fun" της υπόθεσης από ένα σημείο και μετά, ειδικά αν δεν μπορείς να το διαχειριστείς και περιμένεις από την τύχη στην επόμενη προσπάθεια. Ένα σημείο είναι οριακό και στο normal (Trials of Archimedes).

Ενθαρρύνω να το παίξουν όλους τους φίλους του PlayStation που μπορεί να το έχουν στην άκρη του μυαλού τους.

[Ryu_gr]

God of War 3. Το παιχνίδι δεν χρειάζεται συστάσεις κάνω αυτό το post επειδή μου έκανε κλικ αυτή η σκηνή:

Μοιάζει ξεκάθαρα με τις πίστες με τους εφιάλτες του Max Payne 1! majorfox ένα από τα πιο δυνατά games του PS3 εμπνέεται από αυτό

[majorfox]

Αρρώστια ! Στην ταινία max Payne όταν παίρνει τα παραισθησιογόνα για να ζήσει από τα παγωμένα νερά που τον έριξαν αρχίσει και φλέγεται από τα νεύρα του 😎

[Raf]

Metroid Prime Remastered

Όχι μόνο το Metroid Prime αποτέλεσε την ιδανική μετάβαση της σειράς στις τρεις διαστάσεις, κλείνοντας άξια την τριλογία της Nintendo που ξεκίνησε με το Super Mario 64 και συνέχισε με το Ocarina of Time, αλλά παραμένει τόσα χρόνια μετά ο καθαρότερος εκπρόσωπος της metroidvania λογικής στον 3D χώρο.

Το Remastered φέρνει άψογα το Prime στο σήμερα σε επίπεδο αισθητικής και χειρισμού. Κατά τ' άλλα το παιχνίδι έχει μείνει αναλλοίωτο, με όλες τις σκληρές γωνίες μιας εικοσαετίας πίσω. Ως αποτέλεσμα πολλές φορές δοκίμασε την υπομονή μου με χασομέρια, μολονότι ταυτόχρονα κατάφερε να με καθηλώσει καθ' όλη του τη διάρκεια με level design και ατμόσφαιρα που δύσκολα βρίσκεται αλλού.

Το Metroid Prime Remastered είναι μια άρτια έκδοση διατήρησης ενός ιστορικού τίτλου που λάνσαρε απρόσμενα και σε ελκυστική τιμή, και που έρχεται καίρια να γεμίσει το κενό που έχει αφήσει η έλλειψη 3D παιχνιδιών του είδους.

[nooto]

Signalis

Signalis λοιπον, ενας τιτλος που βρισκεται σε ενα απο τα αγαπημενα μου ειδη, με ενα τυπο gameplay που προσωπικα ακομα μου αρεσει, και με μια κατευθυνση που για μενα δεν εχει γερασει και που συνεχιζει και μου φαινεται ενδιαφερουσα (να θυμισω οτι πριν 1.5 χρονο τελειωσα ολα τα κλασσικα RE ξανα και οι εντυπωσεις που ηταν οι καλυτερες ακομα και σημερα). Το παιχνιδι το επαιξα στο Survival κατευθειαν, μου πηρε κοντα στις 15 ωρες, και το τελος που ειδα ηταν το Promise. Να πω εδω οτι το game εχει φτιαχτει απο 2 μονο ατομα (Γερμανους αν δεν κανω λαθος), και το development κρατησε 8 χρονια, οποτε μιλαμε ξεκαθαρα για ενα passion project και αυτο μπορεις να το διαπιστωσεις παιζοντας το.

Στα θετικα, ο τιτλος δανείζεται και παρουσιαζει στοιχεια απο ενα σωρο παιχνιδια της 10ετιας του 90 (gameplay RE, σεναριακα στοιχεια-art-horror approach απο SH, δομικα στοιχεια και στησιμο καμερας απο MGS), και εχει φυσικα και ενα σωρο αναφορες σε μια πληθωρα απο κλασσικες ταινιες thriler (the shining κοκ), αισθητικη απο retro futuristic ρευματα (Alien), αλλα και πολλες επιρροες απο κλασσικα scifi anime εργα (Ghost in the Shell). Αυτο σημαινει οτι οι φιλοι των θεματικων horror-scifi καθως και retro fans του συγκεκριμενου ειδους θα νιωσουν σαν το σπιτι τους και γενικα θα χαρουν πολυ δεδομενου οτι προκειται για μια νεα κυκλοφορια σε ενα ειδος που επι του πρακτεου (σε οτι αφορα τη συγκεκριμενη δομη και με τους συγκεκριμενους μηχανισμους) ειναι νεκρο. Τελος η ιστορια του εχει ενδιαφερον και εχει πολλα πραγματα να δει καποιος σε περιπτωση που θελησει να ασχοληθει και το ψαξει καπως παραπανω. Στα hightligts θα βαλω και την μουσικη (παροτι δεν υπαρχουν πολλα κομματια), αλλα και τη γενικη ατμοσφαιρα.

Παμε τωρα στα αρνητικα:

1) Το παιχνιδι δεν μπορει να συγκριθει imo με τους τιτλους της 10ετιας του 90 σε επιπεδο presentation και δυστυχως το budget του φαινεται οτι ηταν παρα πολυ μικρο. Στα 3 κεφαλαια που παρεχει, οι περιοχες ειναι πολυ πανομοιοτυπες και τα δωματια σχεδον ιδια μεταξυ τους. Το ιδιο ισχυει και για του εχθρους οι οποιοι επισης δεν παρουσιαζουν καποια ποικιλια. Ως εκ τουτου, παροτι τις πρωτες 1-2 ωρες θα νιωσετε πολυ ωραια με το παιχνιδι, θα εχετε παραλληλα δει και το τι περιπου εχει να προσφερει και απο κει και επειτα ξεκινα μια κατηφορα επαναληψης κατα την αποψη μου. Αυτο ισχυει ακομα και για τα horror sequences, δεν υπαρχει καμια απολυτως εκπληξη απο ενα σημειο και μετα (και χρησιμοποιουνται καθολη τη διαρκεια του παιχνιδιου τα ιδια 1-2 sound effects προκειμενου να υπαρχει ενα tension, το οποιο tension φυσικα παυει να υπαρχει λογω της ολης επαναληψης και η περιηγηση ανα τα δωματια γινεται ρουτινα).

Να πω επισης οτι το γεγονος πως το inventory εχει μονο 5 θεσεις, δημιουργει ενα απειρο backtracking λογω του πως και που ειναι τοποθετημενα τα αντικειμενα που βρισκεις.

2) Gameplay-wise θωρω οτι υπηρχαν προβληματα και περιεργες επιλογες που εκαναν το παιχνιδι δυσάρεστο για μενα. Παραδειγματα ειναι α) το συστημα στοχευσης που δεν λειτουργει σωστα, β) το γεγονος οτι οταν πας σε ενα αντικειμενο και πας να το παρεις, εμφανιζεται το κειμενο της περιγραφης του αλλα ο χρονος δεν σταματαει, οποτε αν υπαρχουν εχθροι εκει γυρω απλα σε χτυπανε χωρις να μπορεις να κανεις κατι, γ) το οτι πολλα commands οπως το ανοιγμα μιας πορτας δεν δουλευουν παντα και χρειαζεται να κανεις repositioning προκειμενου να τα πραγματοποιησεις, δ) το οτι υπαρχει ενα randomness καθε φορα που μπαινεις σε ενα δωματιο σε οτι αφορα το positioning των εχθρων, και μπορεις να πεφτεις πανω τους καποιες φορες χωρις να μπορεις να κανεις κατι για να το αποφυγεις, κοκ. Ολα αυτα δυστυχως ειναι πραγματα που με ενοχλησαν γιατι εχανα πολλες φορες λογω σχεδιασμου και οχι καποιου προσωπικου λαθους.

3) Το story παροτι εχει ενδιαφερον, κοπιαρει παρα πολυ πραγματα απο το Silent Hill (σκηνες και events) καθως και απο αλλα παιχνιδια. Παροτι εχει πολλα πραγματα δικα του να πει, προσωπικα με ενοχλησε γιατι πολλα στοιχεια του story δεν ηταν references, ηταν αντιγραφη ιδεων. Επιπλεον η σκηνοθεσια ειναι κλασσικου ευρωπαικου τυπου με ακατασχετες σκηνες που δεν εχουν σχεση μεταξυ τους να παρουσιαζονται ως κολαζ σε διαφορα σημεια ετσι ωστε η αφηγηση να εχει μια μη γραμμικη ροη και ο παικτης να λυσει μονος του το puzzle βαζοντας τα πραγματα σε μια σειρα. Απο την μια δεν ειμαι κατα αυτης της τεχνικης, απο την αλλη ομως εχει καταντησει να ειναι mainstream και trendy τροπος για να παρουσιασεις κατι αποψατο ακομα και αν δεν εχεις κατι να πεις απαραιτητα. Στην περιπτωση του Signalis δεν ξερω κατα ποσο ισχυει αυτο ή οχι, αλλα οπως και να εχει δεν ειμαι ιδιαιτερος fan αυτου του approach.

Αυτα σε γενικες γραμμες. Δεν θα ελεγα οτι το παιχνιδι δεν μου αρεσε καθολου, αλλα απο την αλλη θεωρω οτι πηρε πολυ παραπανω praise αποτι επρεπε, επειδη ειναι indie, επειδη παρουσιαζει κατι σε ενα ειδος που μηχανικα δεν στηριζεται πλεον, και επειδη εχει ενας ειδος αφηγησης που απο πολλους θεωρειται οτι ειναι too alternative για το AAA industry, αλλα προσωπικα μου φαινεται too mainstream και το εχουμε δει σε παρα πολλα "αποψατα" εργα (με ουσια ή οχι). Αν ειστε φιλοι του ειδους θα ελεγα να του ριξετε μια ματια, το ιδιο αν ψαχνετε μια ιστορια σε ενα τετοιο setting, αλλα μην περιμενετε οτι 100% θα σας αρεσει, εξαρταται απο πολλους παραγοντες. Αρχικα θα εβαζα χαμηλοτερο βαθμο, αλλα δεδομενου οτι μπορεις να δεις οτι ειναι passion project παιζοντας το, και οτι καποια απο τα αρνητικα που σημειωσα εχουν να κανουν με το προσωπικο μου γουστο, εν τελει θα του βαλω ενα 6/10.