Tweet
Developer: Good Feel
Publisher: Nintendo
Platform: Wii
Genre: Platform, Action
Release Date: July 2008 (JP), September 2008 (NA, AUS, EU)
Τα δισδιάστατα platforms είναι πάντα αγαπητά και καλοδεχούμενα, ιδιαίτερα όταν είναι καλοφτιαγμένα και με καλό level design. Όλοι μας έχουμε αφιερώσει αρκετές ώρες, στα παιδικά μας χρόνια, παίζοντας Mario ή Sonic ή ό,τι άλλο υπήρχε. Όταν λοιπόν η Nintendo ανακοίνωσε το νέο Wario Land, ένα καθαρόαιμο 2D platform και όχι μία συλλογή από mini games, το κοινό το δέχθηκε με ιδιαίτερη χαρά, τα δε πρώτα videos τα ακολούθησε μία θερμή υποδοχή. Τελικά το παιχνίδι το ίδιο κατάφερε να μας προσφέρει αυτό που κάποτε τόσο πολύ αγαπήσαμε και τόσο πολύ νοσταλγήσαμε να ξαναδούμε;
Δεν μπορούμε να περιμένουμε σενάριο σε ένα Wario παιχνίδι, όπως και στα περισσότερα platforms φυσικά. Ο Wario, κλασική περίπτωση τυχοδιώκτη και χαροκόπου, αποφασίζει να βοηθήσει τα Merfles και την πριγκίπισσά τους, την οποία απήγαγε ο Shake King, ο κακός της Shake Dimension. Μοναδικό κίνητρο του Wario σαφώς δεν είναι ο αλτρουισμός του, αλλά το άκουσμα της ύπαρξης ενός απύθμενου τσουβαλιού, που όσο το κουνάς βγάζει χρυσά νομίσματα. Έτσι λοιπόν ξεκινάει και το ταξίδι του τυχοδιώκτη ήρωά μας στη διάσταση αυτή.
Η δομή του παιχνιδιού είναι απλή, το ίδιο και η εκμάθησή του. Δε σε κουράζει με αναλυτικά εισαγωγικά κομμάτια, ούτε με χρονοβόρες σκηνές προώθησης του σεναρίου. Πέραν των πέντε λεπτών της εισαγωγής και του τερματισμού, όλο το υπόλοιπο παιχνίδι αποτελείται από πίστες και θησαυρούς για εύρεση. Ο κόσμος της Shake Dimension χωρίζεται σε πέντε μεγάλες περιοχές, καθεμία από τις οποίες έχει τέσσερις πίστες και έναν αρχηγό. Ο Wario πρέπει να περάσει από κάθε περιοχή, να τελειώσει όλες τις πίστες, να σώσει όλα τα Merfles και να πάρει το θησαυρό του αρχηγού, ώστε να καταφέρει να φτάσει στον Shake King, ο οποίος κρατάει αιχμάλωτη την πριγκίπισσα (και το τσουβάλι με τα χρυσά νομίσματα). Στις πίστες του παιχνιδιού ο Wario μαζεύει νομίσματα, με τα οποία μπορεί να αγοράζει χάρτες για τις υπόλοιπες περιοχές και τότε μπορεί να μεταβαίνει σε κάποια από αυτές. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στον παίχτη να παίξει με όποια σειρά αυτός επιθυμεί τα πέντε κομμάτια του παιχνιδιού, αλλά για την ολοκλήρωση αυτού απαραίτητη είναι η ολοκλήρωση και των πέντε και η απόκτηση του θησαυρού του αρχηγού της καθεμιάς.
Η δομή των πιστών είναι λίγο πιο σύνθετη από αυτή του ίδιου του παιχνιδιού. Υπάρχει ο βασικός δρόμος που οδηγεί στο τέλος της πίστας, όπου ο Wario βρίσκει το Merfle και πρέπει να το οδηγήσει πίσω στην αρχή της. Για τη διαδικασία αυτή υπάρχει περιορισμένος χρόνος, μετά το τέλος του οποίου πρέπει να επαναληφθεί από την αρχή της. Ανεξάρτητα όμως από το βασικό δρόμο, υπάρχουν παρακλάδια που σε οδηγούν σε θησαυρούς και σε νομίσματα. Οι πρώτοι έχουν το ρόλο των collectibles, ενώ τα νομίσματα σου δίνουν τη δυνατότητα να αγοράζεις χάρτες για άλλες περιοχές, καρδιές (που αποτελούν και την ενέργεια του Wario) και potions για αναπλήρωση αυτής, σε περίπτωση που αδειάσει. Για την εύρεση και την ακολούθηση διαφορετικών μονοπατιών ο Wario πρέπει να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του ή τον περιβάλλοντα χώρο και πολλές φορές μάλιστα ο παίχτης καλείται να σκεφτεί έξυπνα και ευρηματικά για να αποκτήσει πρόσβαση σε ορισμένα σημεία. Πέραν αυτών όμως, στην κάθε πίστα υπάρχουν αποστολές, προεραιτικές μεν, ενδιαφέρουσες δε, όπως για παράδειγμα ο τερματισμός της πίστας σε ορισμένο χρόνο, ή με μία συγκεκριμένη ποσότητα νομισμάτων. Με την επίτευξη όλων των αποστολών μίας πίστας, ξεκλειδώνεται το μουσικό κομμάτι αυτής, το οποίο και μπορεί να ακούσει ο παίχτης όποτε θελήσει. Η ποικιλία πάντως στα διάφορα επίπεδα είναι ευχάριστη, αν και σύντομα έρχεται η εξοικείωση η οποία κάνει τα πράγματα αρκετά πιο απλά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ιδιαίτερος χειρισμός που προσφέρει το Wii συναντάται στο ταρακούνημα εχθρών ή τσουβαλιών γεμάτων νομίσματα, στον έλεγχο οχημάτων και σε μία κίνηση του Wario. Η αίσθηση αυτών των κινήσεων δεν ξεφεύγει από τη “waggling” λογική πολλών τίτλων του Wii. Θα λέγαμε μάλιστα ότι είναι σχεδόν περιττή και, όπως συμβαίνει συνήθως, η εκτέλεση των ίδιων κινήσεων με περισσότερο συμβατικούς τρόπους θα οδηγούσε σε πιο χρήσιμα αποτελέσματα.
Σημαντικό μειονέκτημα σε όλα αυτά είναι η ευκολία του τίτλου. Οι πίστες, παρόλο το ενδιαφέρον που παρουσιάζει ο σχεδιασμός τους και των έξυπνων κινήσεων που πρέπει να κάνει ο παίχτης ώστε να τις ολοκληρώσει πλήρως, είναι μικρές και πολύ εύκολες. Οι περισσότεροι εχθροί δε σου προκαλούν ζημιά, ενώ όσοι σου προκαλούν είναι υπερβολικά εύκολοι στην αντιμετώπισή τους και στην αποφυγή τους. Είναι κυριολεκτικά αδύνατο να χάσεις μέσα σε μία πίστα, ενώ με λίγη προσοχή μπορείς να τις τελειώσεις χωρίς καν να δεχθείς κάποιο χτύπημα. Η δομή τους είναι τέτοια ώστε να εξυπηρετείται η εύρεση των θησαυρών και των τρόπων να μαζέψεις όσο περισσότερα νομίσματα γίνεται, καθώς και να τις τελειώσεις γρήγορα. Μιλάμε δηλαδή για ένα δισδιάστατο platform που η πρόκληση βρίσκεται μόνο στην εκπλήρωση προεραιτικών αποστολών, για τις οποίες απαιτείται η μελέτη του χώρου και η εφαρμογή συγκεκριμένων κινήσεων. Δεν είναι ένα παιχνίδι όπου η κάθε πίστα έχει να σου προσφέρει δύσκολα άλματα, προκλητικά σημεία και φυσικά το φόβο του χασίματος μίας ζωής. Δυσκολία συναντάμε μόνο στους αρχηγούς των πέντε περιοχών, καθώς και στον Shake King, όπου ο παίχτης πρέπει να μάθει συγκεκριμένα patterns, τα οποία αλλάζουν ανάλογα με τη ζημιά που έχει δεχθεί το boss. Ίσως οι μάχες αυτές να καταντήσουν κουραστικές, αλλά είναι αρκετά διασκεδαστικές.
Οπτικά πρόκειται για κάτι πολύ όμορφο και ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στη φιγούρα του Wario. Αστεία και ατσούμπαλη, δένει τέλεια με το ύφος του παιχνιδιού και οι διάφορες λεπτομέρειες, όπως οι κραυγές του και οι κινήσεις του, προσφέρουν πολύ στο παρουσιαστικό κομμάτι. Μουσικά πάλι βρισκόμαστε σε αρκετά αδιάφορα επίπεδα, χωρίς όμως να χαλάει τη χιουμοριστική εικόνα που έχει έτσι κι αλλιώς ο τίτλος. Σίγουρα πάντως τα δισδιάστατα γραφικά προκαλούν αίσθηση, μια που είναι αρκετά καλοσχεδιασμένα και με αστεία animations.
Συνολικά λοιπόν μιλάμε για ένα διασκεδαστικό δισδιάστατο platform, το οποίο έχει μία ιδιόμορφη δομή, διαφορετική από ότι θα περιμέναμε ή έχουμε συνηθίσει. Σίγουρα η έλλειψη πρόκλησης χαλάει το σύνολο, αλλά και πάλι αυτό που προσφέρει είναι αρκετά χαριτωμένο. Η μικρή διάρκεια του (5 ώρες χωρίς αποστολές και κυνήγι θησαυρού) δημιουργεί ερωτηματικά, κάτι που εν μέρει διορθώνεται με την εμφάνιση εξτρά πιστών και αποστολών μετά τον τερματισμό. Με λίγη πρόκληση και πιο ουσιαστικό platforming θα μιλούσαμε για ένα αρκετά ευρηματικό παιχνίδι, δυστυχώς όμως έτσι όπως μας δόθηκε είναι αρκετά μακριά από αυτόν το χαρακτηρισμό.
7/10
.
Comment