Tweet
Αρχικά θα πρέπει να αναφέρω, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι το παιχνίδι είναι στην ουσία δημιούργημα ενός ανθρώπου, του Dean Dodrill (ή Noogy όπως θα τον βρείτε στο forum του neogaf). Αρχικά το παιχνίδι προοριζόταν για το κανάλι των Xbox Live Indie Games, αλλά αυτό άλλαξε όταν το 2009 κέρδισε τον ετήσιο indie διαγωνισμό της Microsoft Dream.Build.Play, και έτσι εξασφάλισε ένα συμβόλαιο για το κανάλι των Arcade Games.
Το πρώτο στοιχείο του τίτλου που πρέπει να σχολιαστεί είναι ο οπτικός του τομέας, που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον με την πρώτη ματιά. Τα 2D γραφικά και τα animations του παιχνιδιού είναι απλά υπέροχα, με πολύ ζωντανά χρώματα και μεγάλη ποικιλία ανά περιοχή. Ειδικά στις μάχες, όταν ο παίχτης εξαπολύει τις ειδικές κινήσεις του χαρακτήρα και κυνηγάει το μεγαλύτερο hit combo, στην οθόνη επικρατεί ένας πανέμορφος πανζουρλισμός εφέ και χρωμάτων. Ευχάριστη προσθήκη η ύπαρξη καιρικών συνθηκών, που ζωντανεύουν τον κόσμο ακόμα περισσότερο. Μοναδική παραφωνία είναι τα πορτραίτα κυρίως των NPCs στους διαλόγους, όπου επειδή χρησιμοποιούνται τα ίδια sprites με τα in-game σε μεγέθυνση είναι χαμηλότερος ο βαθμός λεπτομερειών, στοιχείο που δεν χαλάει όμως την συνολική εικόνα.
Ο παίχτης καλείται να χειριστεί τον Dust, έναν πολεμιστή που έχει χάσει εντελώς την μνήμη του και ξυπνάει από ένα μαγικό σπαθί που μπορεί και μιλάει, τον Arah. Την ομάδα συμπληρώνει η Fidget, μία φτερωτή sidekick, που εκτελεί χρέη προστάτη του σπαθιού. Η ιστορία του παιχνιδιού είναι ενδιαφέρουσα και η αφήγηση της μέσω διαλόγων με NPCs πραγματοποιείται σωστά. Ο αριθμός των NPCs είναι αρκετά μεγάλος και πολλοί από αυτούς δίνουν στον παίχτη sidequests προς ολοκλήρωση. Οι τρεις πρωταγωνιστές (Dust, Fidget, Arah) παρουσιάζονται παραπάνω από ικανοποιητικά, ο καθένας με δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Ειδικά η Fidget κλέβει την παράσταση, μιας και παίζει τον ρόλο του comic relief χαρακτήρα, με ατάκες που πολλές φορές σπάνε το “4ο τοίχος”.
Στην μάχη τώρα τα πράγματα είναι πολύ απλά, μιλάμε για την απόλυτη διασκέδαση. Ο Dust χειρίζεται τον Arah, ο οποίος ως μαγικό σπαθί του δίνει μία επιπλέον ειδική κίνηση. Αυτή η κίνηση σε συνδυασμό με τα projectiles της Fidget αποτελούν το δυνατότερο και πιο εντυπωσιακό όπλο του παιχνιδιού. Ο παίχτης στην πλειοψηφία του παιχνιδιού αντιμετωπίζει ομάδες εχθρών (συνήθως 5-10 μελών) και πιο σπάνια μεμονωμένους εχθρούς. Έτσι οι μάχες είναι γρήγορες, σκοτώνοντας μαζικά τους εχθρούς σε μερικά δευτερόλεπτα. Τα combos που έχει στη διάθεση του ο παίχτης δεν είναι πάρα πολλά, και ίσως χρειαζόντουσαν περισσότερα για να υπάρχει μεγαλύτερο βάθος. Παρόλα αυτά η μάχη είναι διασκεδαστική και απολαυστική, με το κίνδυνο όμως να κουράσει ίσως μετά από ένα σημείο λόγω επανάλληψης.
Το παιχνίδι προσφέρει RPG στοιχεία, όπως αναβάθμιση των στατιστικών του χαρακτήρα μέσω exp points, αντικειμένων, εμπόρων για την αγορά/πώληση αυτών των αντικειμένων, καθώς και υλικών για το crafting σύστημα του. Το επίπεδο όλων αυτών των στοιχείων πλησιάζει απλά το ικανοποιητικό, αποτελώντας όμως μία ευχάριστη παύση από τη μάχη, δίνοντας επιπλέον λόγους για εξερεύνηση. Η αναβάθμιση του χαρακτήρα περιορίζεται σε 4 στατιστικά (υγεία, άμυνα, δύναμη melee επιθέσεων, δύναμη projectile επιθέσεων), με έναν επιπλέον περιορισμό που δεν σου επιτρέπει ένα στατιστικό να ξεφύγει πολύ από τα υπόλοιπα. Οι έμποροι (ή καλύτερα ο έμπορος) σχετικά γρήγορα καθίστανται ανούσιοι, αφού κάποιος που εξερευνά θα καλύπτει όλες τις ανάγκες του από το loot και το crafting, και θα χρησιμοποιούνται μόνο για μία συγκεκριμένη λειτουργία. Το crafting σύστημα είναι απλό, βρίσκεις ένα blueprint και πρέπει να μαζέψεις τα απαραίτητα υλικά, παρόλα αυτά εξυπηρετεί ικανοποιητικά τον στόχο του.
Ένα ακόμα δυνατό χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι το level design του. Στα επίπεδα υπάρχουν αρκετά μυστικά προς ανακάλυψη, και όπως κάθε Metroidvania παιχνίδι πολλά σημεία γίνονται προσβάσιμα μετά την απόκτηση κάποια ικανότητας, οπότε απαιτείται το γνωστό backtracking. Το παιχνίδι διαθέτει platform στοιχεία, τα οποία ανά περιοχή φρεσκάρονται με κάποιο καινούργιο χαρακτηριστικό. Πέρα από τα κρυμμένα αντικείμενα υπάρχουν αρκετά easter eggs, κυρίως από την indie σκηνή. Τέλος, το παιχνίδι προσφέρει ειδικά “δωμάτια”/αρένες που αποτελούν δοκιμασίες προς ολοκλήρωση, συνοδευόμενα από τα αντίστοιχα leaderboards.
Προκειμένου να ολοκληρώσω πλήρως το παιχνίδι χρειάστηκα στο normal επίπεδο δυσκολίας 17 ώρες. Το παιχνίδι είναι πολύ μεγάλο και προσφέρει αρκετό περιεχόμενο. Συνιστώ να το παίξετε τουλάχιστον στο Tough επίπεδο δυσκολίας (υπάρχει και το Hardcore), για να αποτελέσει μεγαλύτερη πρόκληση, μιας και στο Normal είναι σχετικά εύκολο.
Το παιχνίδι θεωρώ ότι αξίζει τους 1200 πόντους, τόσο από άποψη διάρκειας και περιεχομένου, τόσο και από ποιότητας. Μιλάμε για δουλειά ενός ατόμου, το οποίο αν δεν κάνω λάθος έμαθε προγραμματισμό καθώς έφτιαχνε το παιχνίδι, και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
9/10
Trailer:
Gameplay Demo (με σχολιασμό του δημιουργού):
Έπαιξα μία ώρα και με το ζόρι το έκλεισα επειδή έπρεπε να φύγω. Περισσότερες πληροφορίες εν καιρώ, μόλις το τερματίσω. Πάντως στην τηλεόραση φαίνεται πανέμορφο. 
Comment