Tweet
Όταν πρωτο-ανακοινώθηκε το The Last of Us, όλοι μας σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα: σίγουρα φαίνεται για ένα αριστούργημα, αλλά σε ποιο βαθμό θα μπορέσει η Naughty Dog να ξεφύγει από τις κοινοτοπίες που χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη θεματική και να προσφέρουν ένα πρωτότυπο σενάριο, που διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα post-apocalyptic παιχνίδια; Η αλήθεια είναι ότι μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, δεν κατάφερε να ξεφύγει, τουλάχιστον φαινομενικά, από τα συνηθισμένα. Εκεί όμως που όντως μπόρεσε να πρωτοτυπήσει είναι στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των πρωταγωνιστών. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνθέτουν τον κόσμο του παιχνιδιού και παρόλο που, μεμονωμένα, όλα παρουσιάζουν ενδιαφέρον και βοηθούν στο χτίσιμο μίας συμπαγής δομής, αυτά τα οποία εστιάζουν στην ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων είναι λίγα και καλά κρυμμένα στις λεπτομέρειες. Σε αυτήν την ανάλυση θα βασιστώ κυρίως σε αυτά τα στοιχεία, μιας και ο τερματισμός κρίνεται κυρίως από αυτά.
Joel
Μετά το θάνατο της κόρης του, ο οποίος προήλθε από ένα στρατιώτη, που λειτουργούσε υπό τις διαταγές ανωτέρων, ο Joel προσπαθεί να επιβιώσει, βρίσκοντας μόνιμα κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμάει. Αρχικά ήταν ο αδελφός του, στη συνέχεια ήταν η Tess, μετά ήρθε η Ellie στην οποία είδε την πιθανή σωτηρία του ανρθώπινου γένους και, τέλος, την αντικατάσταση της κόρης του. Δεν έκρινε με κάποιο κώδικα ηθικής, παρά μόνο με το ποια ήταν η πιο συμφέρουσα κατάσταση: λειτουργούσε είτε υπό τους αυστηρούς κανόνες της καραντίνας, είτε σα μέλος μίας τρομοκρατικής ομάδας κλεφτών, οι οποίοι σκότωναν χωρίς διακρίσεις, με σκοπό τη ληστεία προμηθειών. Παρόλο που ήθελε να ξεχάσει το παρελθόν του, κράτησε το τελευταίο δώρο της κόρης του σε αυτόν: ένα χαλασμένο πλέον ρολόι.
Ellie
Φέροντας μία μετάλλαξη του γονιδίου που προκάλεσε την πανδημία, αποτελεί το μοναδικό άνθρωπο που δεν έχει πιθανότητες θανάτου από μόλυνση. Στην ηλικία των 14 ετών, βίωσε το θάνατο της μητέρας της, της καλύτερής της φίλης (Riley), της Tess και του Sam (ο οποίος θεωρώ ότι τη συντάραξε περισσότερο από όλους). Όπως λέει και η ίδια, ο Joel είναι ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο δέθηκε και δεν την εγκατέλειψε. Η ίδια επίσης δηλώνει μετά το τέλος ότι δεν μπορεί να βλέπει άλλο τους αγαπημένους της να πεθαίνουν. Παρόλο που φαίνεται δυνατή και ανεξάρτητη, σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού καταλαβαίνεις πόσο ευάλωτη είναι, κρύβοντας μία παιδικότητα η οποία δεν μπορεί να εκφραστεί στον κόσμο που ζει.
Η διάσωση
Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο σκοπός του Joel είναι να παραδώσει την Ellie στους Fireflies, σε έναν οργανισμό δηλαδή που υπόσχεται τη δημιουργία ενός αντιδότου με τη χρήση του γονιδίου που φέρει η Ellie. Όταν φτάνει στη βάση τους, η Ellie βρίσκεται λιπόθυμη ύστερα από έναν παρολίγον πνιγμό. Οι fireflies αναισθητοποιούν τον Joel, ενώ προσπαθεί να την επαναφέρει. Όταν επανακτά τις αισθήσεις του, βρίσκεται στο νοσοκομείο που μετέτρεψαν οι fireflies στο κέντρο των ερευνών τους για το αντίδοτο. Η Marlene, φίλη της μητέρας της Ellie και προστάτης της τελευταίας, του εξηγεί ότι για την εύρεση της θεραπείας, η Ellie πρέπει να θανατωθεί επειδή το παράσιτο αναπτύσσεται στον εγκέφαλο των ανθρώπων.
Ο Joel δεν μπορεί να δεχθεί το θάνατο της Ellie, για αυτό και σκοτώνει όλους τους fireflies, από τους στρατιώτες μέχρι τους άοπλους γιατρούς και την Marlene.
Το ψέμα
Η Ellie, όταν ξυπνάει, δε θυμάται τίποτα μετά το σημείο που έπεσε αναίσθητη. Ο Joel της εξηγεί ότι οι fireflies σταμάτησαν να ψάχνουν για τη θεραπεία, επειδή υπήρχαν πλέον ντουζίνες ανθρώπων που έχουν ανοσία στο παράσιτο και για αυτό την πήρε κι έφυγαν προς το μέρος του αδελφού του. Η Ellie, συντετριμμένη, του ζητάει να της ορκιστεί ότι όλα όσα της είπε είναι αλήθεια. Ο Joel της το ορκίζεται.
Πρώτη ανάγνωση του τέλους
Ο Joel αποδεικνύεται τελικά ένας πολύ καλός αντι-ήρωας. Ο εγωισμός του υπερνίκησε τόσο τη σωτηρία της ανθρωπότητας, όσο και το τι ήθελε πραγματικά η Ellie, η οποία στο τέλος κάνει σχεδόν ξεκάθαρο ότι μία ζωή όπου όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα μπορούν να πεθάνουν από αυτό που η ίδια είναι ασφαλής δεν τη θέλει. Ο Joel την αποκαλεί baby girl τη στιγμή που ξυπνάει από τη νάρκωση, όπως ακριβώς δηλαδή φώναζε την κόρη του. Λέει επίσης ότι σε έναν κόσμο σαν αυτόν που ζούμε, πρέπει μόνιμα να βρίσκεις κάτι για να συνεχίσεις να επιβιώνεις, κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμάς. Ο ίδιος βρήκε αυτό το κάτι στην Ellie, η τελευταία όμως δεν έχει να πολεμήσει για τίποτα πέραν της ζωής της. Δεν κινδυνεύει από την πανδημία, παρά μόνο από τους ανθρώπους, τους οποίους όσο η ίδια παραμένει ασφαλής, βλέπει να πεθαίνουν από αυτό που είναι, εν τέλει, καταδικασμένος όλοι εκτός από την ίδια.
Ύστερα από αυτό το τέλος, ένα sequel κρίνω ότι είναι μάλλον περιττό, μιας και θα αναλωθεί πιθανότατα σε κοινοτοπίες, παρά σε κάτι πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Αν θυσιάζονταν η Ellie για το καλό της ανθρωπότητας, μία συνέχεια θα είχε ενδιαφέρον και νόημα, δεδομένου ότι θα υπήρχε σίγουρα μία προσπάθεια εκμετάλλευσης του αντιδότου από συγκεκριμένους οργανισμούς (όπως οι Fireflies). Έτσι όπως έκλεισε το παιχνίδι, το πιθανότερο σενάριο για sequel είναι η προσπάθεια των fireflies να πιάσουν την Ellie, κάτι που προφανώς θα τη φέρει σε ρήξη με τον Joel.
Δεύτερη ανάγνωση του τέλους
Η απόφαση του Joel δεν αλλάζει χαρακτήρα: σκότωσε άοπλους ανθρώπους που δεν τον απειλούσαν, χωρίς καν να διστάσει. Είπε ψέματα στην Ellie χωρίς να υπολογίσει τα πραγματικά της συναισθήματα. Δε σκέφτηκε το μέλλον της ανθρωπότητας, ρίχνοντας βαρύτητα μόνο στην ικανοποίηση των δικών του αναγκών. Το ζήτημα είναι όμως κατά πόσο η ελπίδα χάθηκε.
Η Ellie παραμένει ζωντανή και το γονίδιο που φέρει τη λύτρωση από την πανδημία είναι ακόμα ενεργό. Θεωρητικά πάντα, με το πέρασμα των γενεών, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα ήταν φορείς του ισχυρού γονιδίου, δεδομένου ότι η Ellie θα μεγάλωνε και θα έκανε οικογένεια. Ύστερα από εκατοντάδες χρόνια η ανθρωπότητα θα μπορούσα να επανέλθει σε μία κατάσταση όπου η ίδια θα είναι κυρίαρχος της μοίρας της κι όχι ένα γονίδιο που υπερίσχυσε έναντι αυτής. Στο ενδιάμεσο, ο πολιτισμός θα μπορούσε να αρχίσει να αναπτύσσεται σταδιακά, με μικρές κοινότητες όπως αυτής του Tommy, η οποία βασίζεται στο συλλογικό πνεύμα, την ομαδική εργασία και την αυτοδυναμία.
Η απόδοση
Το βρήκα πάντως εξαιρετικό το όλο στήσιμο και την όλη απόδοση του φινάλε. Ο Joel σκότωσε ωμά και ψυχρά πολλούς ανθρώπους που δεν του έφταιγαν σε τίποτα, όπως τον πρώτο firefly και τους γιατρούς στο τέλος. Προφανώς και ήθελε να σώσει την Ellie, αλλά πλέον εξυπηρετούσε μόνο το δικό του εγώ και όχι τη σωτηρία ενός άλλου ανθρώπου.
ο Joel για πρώτη φορά σε όλο το παιχνίδι δείχνει ευάλωτος και συναισθηματικός. Σε μία στιγμή αδυναμίας, όπου η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια του και το παρελθόν, με έναν σχεδόν προυστικό (ok τώρα γίνομαι λίγο δήθεν
) τρόπο, ενώνεται με το παρόν, χαϊδεύει ενστικτωδώς το ρολόι του πριν πει στην Ellie ότι οι άνθρωποι καταφέρνουν να επιβιώσουν μόνο και μόνο επειδή μόνιμα βρίσκουν κάτι νέο για το οποίο αξίζει να πολεμούν, γενικεύονταν έτσι κάτι πολύ προσωπικό κι εσωτερικό. Ενώ ως τώρα ήταν αυτός ο ισχυρός, στον οποίο βασίζονταν η Ellie, ξαφνικά έχει χάσει την αυτοκυριαρχία του και τη σιγουριά του και η επιβίωσή του εξαρτάται από αυτήν. Η δε Ellie, βλέποντας τη σιγουριά και την αποφασιστικότητα που επανέρχεται στο ύφος του Joel όταν της ορκίζεται ότι όσα της είπε είναι αλήθεια, απογοητεύεται, κατεβάζει το βλέμμα της, βουρκωμένη, και αφήνει ένα λακωνικό "okay" να βγει από το στόμα της.
.png)
Το τέλος του παιχνιδιού είναι πολύ μακριά από αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε “happy ending.” Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να ερμηνευθεί είναι πολλαπλοί και μέσω των συζητήσεων σίγουρα το μόνο που θα βγει είναι ακόμα περισσότερα πιθανά σενάρια για το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα αν ο Joel την άφηνε ή όχι να πεθάνει. Θεωρώ σχεδόν δεδομένο ότι στο τέλος μόνο αναδύεται ο πραγματικός χαρακτήρας του Joel, ενός ανθρώπου δηλαδή που για την επίτευξη του στόχου του (που πάντα σχετίζεται με την επιβίωσή του και την απομάκρυνσή του από το παρελθόν του) θα κάνει τα αδύνατα δυνατά. Η στιγμή που σκοτώνει τους γιατρούς και την Marlene είναι απλά εκπληκτική: ξέραμε ότι υπήρξε μέλος των συμμοριών που τον κυνηγούσαν σε όλη τη διάρκεια του τίτλου, αλλά τον αντικρίζαμε μόνιμα υπό το πρίσμα του καλού που επιδιώκει τη σωτηρία της ανθρωπότητας και της Ellie. Στο τέλος τον βλέπουμε και από την αντίθετη οπτική, από τη σκοπιά της αβοήθητης Marlene και των τρομοκρατημένων γιατρών και, ειδικότερα, μέσω της ματιάς της απογοητευμένης Ellie.
Η Naughty Dog παρουσιάζει πολυεπίπεδες καταστάσεις και χαρακτήρες με έναν τρόπο αφήγησης άμεσο και απλό. Με μία πρώτη ματιά δεν παρατηρείς το βάθος του σεναρίου και της σχέσης Joel-Ellie, ένα βάθος που αρχίζει να διακρίνεται μόνο όταν αφιερώσεις την απαραίτητη προσοχή στις λεπτομέρειες, όπως στα στιγμιαία animations, στα αντικείμενα που κουβαλά η Ellie στο σακίδιό της, στον περιβάλλοντα χώρο και στους μικρούς διαλόγους που προκύπτουν μεταξύ των πρωταγωνιστών. Για μένα, το αρχικό ερώτημα που θέτω στο ξεκίνημα αυτού του post απαντάται καταφατικά λοιπόν και δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να αποδοθεί με καλύτερο και πιο ώριμο τρόπο ένα τέτοιο σενάριο.
Discuss
ΥΓ: Το ξέρατε ότι ο Bill είναι gay; xD
Joel
Μετά το θάνατο της κόρης του, ο οποίος προήλθε από ένα στρατιώτη, που λειτουργούσε υπό τις διαταγές ανωτέρων, ο Joel προσπαθεί να επιβιώσει, βρίσκοντας μόνιμα κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμάει. Αρχικά ήταν ο αδελφός του, στη συνέχεια ήταν η Tess, μετά ήρθε η Ellie στην οποία είδε την πιθανή σωτηρία του ανρθώπινου γένους και, τέλος, την αντικατάσταση της κόρης του. Δεν έκρινε με κάποιο κώδικα ηθικής, παρά μόνο με το ποια ήταν η πιο συμφέρουσα κατάσταση: λειτουργούσε είτε υπό τους αυστηρούς κανόνες της καραντίνας, είτε σα μέλος μίας τρομοκρατικής ομάδας κλεφτών, οι οποίοι σκότωναν χωρίς διακρίσεις, με σκοπό τη ληστεία προμηθειών. Παρόλο που ήθελε να ξεχάσει το παρελθόν του, κράτησε το τελευταίο δώρο της κόρης του σε αυτόν: ένα χαλασμένο πλέον ρολόι.
Ellie
Φέροντας μία μετάλλαξη του γονιδίου που προκάλεσε την πανδημία, αποτελεί το μοναδικό άνθρωπο που δεν έχει πιθανότητες θανάτου από μόλυνση. Στην ηλικία των 14 ετών, βίωσε το θάνατο της μητέρας της, της καλύτερής της φίλης (Riley), της Tess και του Sam (ο οποίος θεωρώ ότι τη συντάραξε περισσότερο από όλους). Όπως λέει και η ίδια, ο Joel είναι ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο δέθηκε και δεν την εγκατέλειψε. Η ίδια επίσης δηλώνει μετά το τέλος ότι δεν μπορεί να βλέπει άλλο τους αγαπημένους της να πεθαίνουν. Παρόλο που φαίνεται δυνατή και ανεξάρτητη, σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού καταλαβαίνεις πόσο ευάλωτη είναι, κρύβοντας μία παιδικότητα η οποία δεν μπορεί να εκφραστεί στον κόσμο που ζει.
Η διάσωση
Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο σκοπός του Joel είναι να παραδώσει την Ellie στους Fireflies, σε έναν οργανισμό δηλαδή που υπόσχεται τη δημιουργία ενός αντιδότου με τη χρήση του γονιδίου που φέρει η Ellie. Όταν φτάνει στη βάση τους, η Ellie βρίσκεται λιπόθυμη ύστερα από έναν παρολίγον πνιγμό. Οι fireflies αναισθητοποιούν τον Joel, ενώ προσπαθεί να την επαναφέρει. Όταν επανακτά τις αισθήσεις του, βρίσκεται στο νοσοκομείο που μετέτρεψαν οι fireflies στο κέντρο των ερευνών τους για το αντίδοτο. Η Marlene, φίλη της μητέρας της Ellie και προστάτης της τελευταίας, του εξηγεί ότι για την εύρεση της θεραπείας, η Ellie πρέπει να θανατωθεί επειδή το παράσιτο αναπτύσσεται στον εγκέφαλο των ανθρώπων.
Ο Joel δεν μπορεί να δεχθεί το θάνατο της Ellie, για αυτό και σκοτώνει όλους τους fireflies, από τους στρατιώτες μέχρι τους άοπλους γιατρούς και την Marlene.
Το ψέμα
Η Ellie, όταν ξυπνάει, δε θυμάται τίποτα μετά το σημείο που έπεσε αναίσθητη. Ο Joel της εξηγεί ότι οι fireflies σταμάτησαν να ψάχνουν για τη θεραπεία, επειδή υπήρχαν πλέον ντουζίνες ανθρώπων που έχουν ανοσία στο παράσιτο και για αυτό την πήρε κι έφυγαν προς το μέρος του αδελφού του. Η Ellie, συντετριμμένη, του ζητάει να της ορκιστεί ότι όλα όσα της είπε είναι αλήθεια. Ο Joel της το ορκίζεται.
Πρώτη ανάγνωση του τέλους
Ο Joel αποδεικνύεται τελικά ένας πολύ καλός αντι-ήρωας. Ο εγωισμός του υπερνίκησε τόσο τη σωτηρία της ανθρωπότητας, όσο και το τι ήθελε πραγματικά η Ellie, η οποία στο τέλος κάνει σχεδόν ξεκάθαρο ότι μία ζωή όπου όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα μπορούν να πεθάνουν από αυτό που η ίδια είναι ασφαλής δεν τη θέλει. Ο Joel την αποκαλεί baby girl τη στιγμή που ξυπνάει από τη νάρκωση, όπως ακριβώς δηλαδή φώναζε την κόρη του. Λέει επίσης ότι σε έναν κόσμο σαν αυτόν που ζούμε, πρέπει μόνιμα να βρίσκεις κάτι για να συνεχίσεις να επιβιώνεις, κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμάς. Ο ίδιος βρήκε αυτό το κάτι στην Ellie, η τελευταία όμως δεν έχει να πολεμήσει για τίποτα πέραν της ζωής της. Δεν κινδυνεύει από την πανδημία, παρά μόνο από τους ανθρώπους, τους οποίους όσο η ίδια παραμένει ασφαλής, βλέπει να πεθαίνουν από αυτό που είναι, εν τέλει, καταδικασμένος όλοι εκτός από την ίδια.
Ύστερα από αυτό το τέλος, ένα sequel κρίνω ότι είναι μάλλον περιττό, μιας και θα αναλωθεί πιθανότατα σε κοινοτοπίες, παρά σε κάτι πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Αν θυσιάζονταν η Ellie για το καλό της ανθρωπότητας, μία συνέχεια θα είχε ενδιαφέρον και νόημα, δεδομένου ότι θα υπήρχε σίγουρα μία προσπάθεια εκμετάλλευσης του αντιδότου από συγκεκριμένους οργανισμούς (όπως οι Fireflies). Έτσι όπως έκλεισε το παιχνίδι, το πιθανότερο σενάριο για sequel είναι η προσπάθεια των fireflies να πιάσουν την Ellie, κάτι που προφανώς θα τη φέρει σε ρήξη με τον Joel.
Δεύτερη ανάγνωση του τέλους
Η απόφαση του Joel δεν αλλάζει χαρακτήρα: σκότωσε άοπλους ανθρώπους που δεν τον απειλούσαν, χωρίς καν να διστάσει. Είπε ψέματα στην Ellie χωρίς να υπολογίσει τα πραγματικά της συναισθήματα. Δε σκέφτηκε το μέλλον της ανθρωπότητας, ρίχνοντας βαρύτητα μόνο στην ικανοποίηση των δικών του αναγκών. Το ζήτημα είναι όμως κατά πόσο η ελπίδα χάθηκε.
Η Ellie παραμένει ζωντανή και το γονίδιο που φέρει τη λύτρωση από την πανδημία είναι ακόμα ενεργό. Θεωρητικά πάντα, με το πέρασμα των γενεών, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα ήταν φορείς του ισχυρού γονιδίου, δεδομένου ότι η Ellie θα μεγάλωνε και θα έκανε οικογένεια. Ύστερα από εκατοντάδες χρόνια η ανθρωπότητα θα μπορούσα να επανέλθει σε μία κατάσταση όπου η ίδια θα είναι κυρίαρχος της μοίρας της κι όχι ένα γονίδιο που υπερίσχυσε έναντι αυτής. Στο ενδιάμεσο, ο πολιτισμός θα μπορούσε να αρχίσει να αναπτύσσεται σταδιακά, με μικρές κοινότητες όπως αυτής του Tommy, η οποία βασίζεται στο συλλογικό πνεύμα, την ομαδική εργασία και την αυτοδυναμία.
Η απόδοση
Το βρήκα πάντως εξαιρετικό το όλο στήσιμο και την όλη απόδοση του φινάλε. Ο Joel σκότωσε ωμά και ψυχρά πολλούς ανθρώπους που δεν του έφταιγαν σε τίποτα, όπως τον πρώτο firefly και τους γιατρούς στο τέλος. Προφανώς και ήθελε να σώσει την Ellie, αλλά πλέον εξυπηρετούσε μόνο το δικό του εγώ και όχι τη σωτηρία ενός άλλου ανθρώπου.
ο Joel για πρώτη φορά σε όλο το παιχνίδι δείχνει ευάλωτος και συναισθηματικός. Σε μία στιγμή αδυναμίας, όπου η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια του και το παρελθόν, με έναν σχεδόν προυστικό (ok τώρα γίνομαι λίγο δήθεν
) τρόπο, ενώνεται με το παρόν, χαϊδεύει ενστικτωδώς το ρολόι του πριν πει στην Ellie ότι οι άνθρωποι καταφέρνουν να επιβιώσουν μόνο και μόνο επειδή μόνιμα βρίσκουν κάτι νέο για το οποίο αξίζει να πολεμούν, γενικεύονταν έτσι κάτι πολύ προσωπικό κι εσωτερικό. Ενώ ως τώρα ήταν αυτός ο ισχυρός, στον οποίο βασίζονταν η Ellie, ξαφνικά έχει χάσει την αυτοκυριαρχία του και τη σιγουριά του και η επιβίωσή του εξαρτάται από αυτήν. Η δε Ellie, βλέποντας τη σιγουριά και την αποφασιστικότητα που επανέρχεται στο ύφος του Joel όταν της ορκίζεται ότι όσα της είπε είναι αλήθεια, απογοητεύεται, κατεβάζει το βλέμμα της, βουρκωμένη, και αφήνει ένα λακωνικό "okay" να βγει από το στόμα της.Το τέλος του παιχνιδιού είναι πολύ μακριά από αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε “happy ending.” Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να ερμηνευθεί είναι πολλαπλοί και μέσω των συζητήσεων σίγουρα το μόνο που θα βγει είναι ακόμα περισσότερα πιθανά σενάρια για το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα αν ο Joel την άφηνε ή όχι να πεθάνει. Θεωρώ σχεδόν δεδομένο ότι στο τέλος μόνο αναδύεται ο πραγματικός χαρακτήρας του Joel, ενός ανθρώπου δηλαδή που για την επίτευξη του στόχου του (που πάντα σχετίζεται με την επιβίωσή του και την απομάκρυνσή του από το παρελθόν του) θα κάνει τα αδύνατα δυνατά. Η στιγμή που σκοτώνει τους γιατρούς και την Marlene είναι απλά εκπληκτική: ξέραμε ότι υπήρξε μέλος των συμμοριών που τον κυνηγούσαν σε όλη τη διάρκεια του τίτλου, αλλά τον αντικρίζαμε μόνιμα υπό το πρίσμα του καλού που επιδιώκει τη σωτηρία της ανθρωπότητας και της Ellie. Στο τέλος τον βλέπουμε και από την αντίθετη οπτική, από τη σκοπιά της αβοήθητης Marlene και των τρομοκρατημένων γιατρών και, ειδικότερα, μέσω της ματιάς της απογοητευμένης Ellie.
Η Naughty Dog παρουσιάζει πολυεπίπεδες καταστάσεις και χαρακτήρες με έναν τρόπο αφήγησης άμεσο και απλό. Με μία πρώτη ματιά δεν παρατηρείς το βάθος του σεναρίου και της σχέσης Joel-Ellie, ένα βάθος που αρχίζει να διακρίνεται μόνο όταν αφιερώσεις την απαραίτητη προσοχή στις λεπτομέρειες, όπως στα στιγμιαία animations, στα αντικείμενα που κουβαλά η Ellie στο σακίδιό της, στον περιβάλλοντα χώρο και στους μικρούς διαλόγους που προκύπτουν μεταξύ των πρωταγωνιστών. Για μένα, το αρχικό ερώτημα που θέτω στο ξεκίνημα αυτού του post απαντάται καταφατικά λοιπόν και δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να αποδοθεί με καλύτερο και πιο ώριμο τρόπο ένα τέτοιο σενάριο.
Discuss
ΥΓ: Το ξέρατε ότι ο Bill είναι gay; xD
Comment