Announcement

Collapse
No announcement yet.

The «SNES Mini» Journal

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • #16
    Έχω ακούσει τα χειρότερα για το CC. Από την άλλη λογικό είναι, άμα συγκρίνεται με το πρώτο.

    Αναφέρομαι στην στερεοτυπική απεικόνιση π.χ. του προϊστορικού κόσμου με τους χαρακτήρες να μιλάνε σπαστά και να χορεύουν ρυθμικά κτλ ή το μέλλον έτσι όπως συνηθιζόταν πολύ να απεικονίζεται τα 80s-90s. Και αυτές οι αισθητικές επιλογές έχω την αίσθηση πως όρισαν εκ των υστέρων και την πλοκή. Δεν το λέω για κακό, το '95 βγήκε το παιχνίδι.

    Δεν είναι πως σταμάτησα να καταλαβαίνω τι γίνεται, αλλά ξαφνικά η ιστορία φούσκωσε, στο kingdom of Zeal με πολλά πρόσωπα που με μπέρδεψαν. Αλλά και πάλι, δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοια plotlines.

    Comment


    • #17
      Τα χειρότερα θα έλεγα πως είναι υπερβολή αλλά είναι σίγουρα χειρότερο παιχνίδι. Επίσης το παιχνίδι έχει 40 playable χαρακτήρες οπότε εκεί κι αν χάνεσαι με τους πολλούς χαρακτήρες. Δυστυχώς του λείπει η οικονομία που έλεγα...
      Originally posted by Squall Leonhart
      I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
      Originally posted by 丹野
      Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
      Originally posted by Ryu_gr
      υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

      Comment


      • #18
        Aladdin

        Ποτε δε θα καταλαβω γιατι η πλειοψηφια θεωρει το mega drive game καλυτερο. Ειναι πολυ πιο action heavy χωρις να εχει και τιποτα ιδιαιτερο στο κομματι αυτο, οπως και τα περισσοτερα licenced games της εποχης. Προτιμω την εκδοχη της capcom επειδη ειναι πιο platforming heavy.

        Yoshi's Story

        Δεν το εχω εκτιμησει πληρως νομιζω γιατι ποτε δεν το επαιξα κυνηγωντας το 100% completion. Καποια στιγμη αν βρω το κουραγιο θα ηθελα να του δωσω μια ευκαιρια. Συμφωνω με τα περι αισθητικης παντως, το ολο art style ειναι timeless. Επισης το παιχνιδι μπορει να εχει το καλυτερο final boss σε ολο το mario franchise.

        Chrono Trigger

        Συμφωνω με τα οσα ειπε ο Straier. Το παιχνιδι κραταει οσο πρεπει και ειναι απολυτα ουσιαστικο χωρις να κουραζει σε κανενα σημειο. Η ιστορια ειναι αρκετα κατανοητη πιστευω και ισχυει πως τα πραγματα σοβαρευουν λιγο προς το Zeal Palace (αλλιως το παιχνιδι θα ηταν τροπον τινα αδιαφορο) αλλα και παλι νομιζω πως το σεναριο παραμενει αναλαφρο σχετικα.

        Το παιχνιδι δε θεωρειται τυχαια ενα απο τα καλυτερα introductory jrpgs για οποιον θελει να δοκιμασει κατι στο ειδος.
        Το "εχω ακουσει τα χειροτερα για CC" μου ακουγεται υπερβολη και εχω δει πολλες γνωμες για το παιχνιδι. Σαφως και σχεδον κανεις δεν το βαζει πανω απο το CT αλλα στη χειροτερη πιστευω πως σε καποιον μπορει να φανει μετριο/αδιαφορο και σε καμια περιπτωση κακο. Ειναι sequel αλλα οχι direct sequel. Μεγαλο μερος των ανθρωπων που το κραζουν απλα περιμενε direct sequel και απογοητευτηκε οταν ειδε πως εκ πρωτης εστω τα 2 παιχνιδια δεν εχουν τιποτα κοινο.

        Στο CC το μονο που δε μου αρεσε ειναι το παραλογα μεγαλο cast. Κατα τ' αλλα ειναι ενα απο τα ομορφοτερα παιχνιδια του PS1, με ενα απο τα καλυτερα OSTs EVER. Ακομα και αν καποιος δεν εχει ορεξη να το παιξει, προτεινω να κατεβασετε εστω το OST. Ανετα απο τα καλυτερα soundtracks που εχω ακουσει. Ο Yasunori Mitsuda εκεινα τα χρονια ηταν απλα στα καλυτερα του.



        Κατα τ' αλλα να παιξεις Super Metroid οπωσδηποτε γιατι ειναι απο τα καλυτερα παιχνιδια που εχουν βγει ποτε και κραταει και 5-8 ωρες.
        Super Mario RPG ειναι μικροτερο ακομα και απο το Chrono Trigger. Fun σιγουρα, αλλα και ευκολο. Αναλογα τα κεφια και τη διαθεση αξιζει μια ευκαιρια. Bonus points για το πραγματικα feel good OST της Yoko Shimomura.
        Earthbound ενδιαφερον αν θες κατι πιο εναλλακτικο και περιεργο αλλα δε θα ηταν η πρωτη μου προταση.
        FF6 ειναι μακραν το πιο ωριμο και ολοκληρωμενο παιχνιδι που μπορεις να παιξεις. Διαρκεια πιο κοντα στις 30 ωρες θα ελεγα, λογικη δυσκολια, φανταστικοι χαρακτηρες, εξισου φοβερο OST.

        Comment


        • #19
          Χαιρετώ! Από σένα πήρα τη γενική ιδέα για το thread btw.

          Originally posted by Xeno
          Το "εχω ακουσει τα χειροτερα για CC" μου ακουγεται υπερβολη και εχω δει πολλες γνωμες για το παιχνιδι. Σαφως και σχεδον κανεις δεν το βαζει πανω απο το CT αλλα στη χειροτερη πιστευω πως σε καποιον μπορει να φανει μετριο/αδιαφορο και σε καμια περιπτωση κακο. Ειναι sequel αλλα οχι direct sequel. Μεγαλο μερος των ανθρωπων που το κραζουν απλα περιμενε direct sequel και απογοητευτηκε οταν ειδε πως εκ πρωτης εστω τα 2 παιχνιδια δεν εχουν τιποτα κοινο.
          Έχει σημασία το πού έψαχνα. Πριν να ξεκινήσω το παιχνίδι κυρίως διάβαζα στο subreddit του Chrono Trigger και απ' ό,τι φαίνεται εκεί το θάβουν ασύστολα. Πάντως απ' το κεφάλι μου δεν το 'βγαλα. Ερώτηση: αν έχετε παίξει και τις δυο εκδοχές CT, του SNES και του DS, εσείς ποια μετάφραση προτιμάτε;

          Originally posted by Xeno
          Κατα τ' αλλα να παιξεις Super Metroid οπωσδηποτε γιατι ειναι απο τα καλυτερα παιχνιδια που εχουν βγει ποτε και κραταει και 5-8 ωρες.
          Είχα σκεφτεί να παίξω πρώτα το Zero Mission και μετά να πάω στο SM, να το πάω χρονολογικά δηλαδή. Απ' την άλλη όμως με τρώει να το ξεκινήσω πρώτο.

          Προς το παρόν ασχολούμαι με γνωστό licensed action/platform της Konami...

          Comment


          • #20
            Είχα σκεφτεί να παίξω πρώτα το Zero Mission και μετά να πάω στο SM, να το πάω χρονολογικά δηλαδή. Απ' την άλλη όμως με τρώει να το ξεκινήσω πρώτο.
            Το Super Metroid είναι το καλύτερο παιχνίδι της σειράς (τουλάχιστον 2D) οπότε καλύτερα να παίξεις να δεις αν σου αρέσει το ύφος του και μετά, αν σου άρεσε, παίζεις και τα άλλα. Η ιστορία δεν είναι και τόσο σημαντική οπότε νομίζω πως έχει σημασία να τα παίξεις χρονολογικά.
            Originally posted by Squall Leonhart
            I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
            Originally posted by 丹野
            Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
            Originally posted by Ryu_gr
            υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

            Comment


            • #21
              Ναι, πείστηκα ήδη. Χθες διάβαζα κιόλας αυτό το θέμα με ενδιαφέρουσα κουβέντα για το Super Metroid.

              Comment


              • #22
                Originally posted by Raf View Post
                Χαιρετώ! Από σένα πήρα τη γενική ιδέα για το thread btw.
                Πολυ καλη πηγη εμπνευσης, ευγε .
                Εγω το παρατησα το θεμα λογω ελλειψης χρονου (και ορεξης), αλλα θα κανω αλλη μια αποπειρα να το τελειωσω γιατι ηθελα να γραψω για καμια 10αρια παιχνιδια ακομα στο νερο.

                Γενικα η εκδοση του CT στο DS θεωρειται η καλυτερη εκδοση του παιχνιδιου απ' οσο ξερω απ' ολες τις αποψεις, χωρις αυτο να σημαινει πως χανεις κατι σημαντικο στο SNES.

                Οσον αφορα τα Metroid προτεινω το Super πριν το Zero Mission και πριν απο οτιδηποτε αλλο για την ακριβεια.
                Αν θες καμια αλλη προταση για SNES εδω ειμαστε.

                Comment


                • #23
                  Έπειτα από μια ξέφρενη Super Metroid εβδομάδα συλλογικής νοσταλγίας αλλά και αμφισβήτησης, τερμάτισα και σχολιάζω με τη σειρά μου κι εγώ τον εμβληματικό τίτλο της Νιντέντο.



                  Ο οποίος ήταν να παιχτεί αργότερα. Ήταν αφού τον ανέφερα ως ιδέα που ξεκίνησε - ή καλύτερα συνέχισε - ένας πολύ ενδιαφέρων διάλογος για την εξοχότητά του, που με παρακίνησε να αφήσω ό,τι μπροστά του έμοιαζε μετριότητα για να ανεβώ κι εγώ σε αυτό το τρένο.

                  Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Δεν παίζεται απλώς, βιώνεται. Στόχος είναι η αίσθηση της απομόνωσης και της εγκατάλειψης, με όλους τους αισθητικούς τομείς να συνδράμουν σε αυτή την κατεύθυνση. Κι όντως απαιτείται η αμέριστη προσοχή του παίχτη, τα σβηστά φώτα κι ο δυνατός ήχος. Κάθε παιχνίδι παίζεται καλύτερα έτσι, αλλά το Super Metroid το ζητάει.

                  Το παιχνίδι εκδηλώνει μια πεισματική άρνηση να αρθρώσει λόγο στον παίχτη: πέρα απ' την εισαγωγή, όπου εξηγείται συνοπτικά η υπόθεση, απουσιάζει η οποιαδήποτε φωνή για να εξυπηρετήσει είτε την αφήγηση είτε το ίδιο το gameplay. Ακόμη και για να εξηγήσει περίπλοκους μηχανισμούς ο δημιουργός εφευρίσκει ανάλογα ευφάνταστες καταστάσεις, προκειμένου να δείξει και όχι να πει. Αυτή η επίμονη αφωνία εντάσσεται στη δημιουργία ατμόσφαιρας που διαπερνά κάθε πτυχή του τίτλου και θέτει το θεμέλιο για το μεγαλύτερο προσόν του.

                  Το Super Metroid μιλάει σε ένα δεύτερο, λεπτότερο επίπεδο: έχοντας ως μέσο το level design σε συνδυασμό με τη σταδιακή απόκτηση δυνατοτήτων, επικοινωνείται στον προσεχτικό παίχτη ό,τι χρειάζεται να ξέρει για το πώς και πού πρέπει να κινηθεί, οπλίζοντάς τον με περιέργεια κι υποψία. Τίποτα δεν είναι τοποθετημένο τυχαία, κι αυτό γίνεται έκδηλο με τον πιο έντονο τρόπο που η αφωνία επιτρέπει. Αυτή η επικοινωνία διεκπεραιώνεται σχεδόν πάντοτε με μαεστρία και προσκομίζει σταθερά μια πηγαία αίσθηση κατορθώματος.

                  Η ηλικία του τίτλου φαίνεται μονάχα στις σκληρές του γωνίες, σε ιδέες που εδώ ίσως να παρουσιάζονται για πρώτη φορά αλλά έκτοτε έχουν γνωρίσει καλύτερη ενσωμάτωση. Η λειτουργία του χάρτη είναι απλοϊκή, χωρίς ευελιξία. Πτυχές της εξερεύνησης επίσης ανήκουν στο παρελθόν - πλέον προτιμάται να μην ταλαιπωρείται τόσο ο ανυποψίαστος παίχτης με κρυφά περάσματα που απαιτούν τον εξαντλητικό βομβαρδισμό του περιβάλλοντος. Δεν μου έκανε καλή εντύπωση και η απόφαση να παγιδευτεί ο παίχτης χωρίς προειδοποίηση πριν την τελική μάχη, δίχως δυνατότητα να γυρίσει πίσω και να μαζέψει ό,τι άφησε. Αυτές είναι παράδοξες επιλογές που μεν τότε έβγαζαν νόημα στα πλαίσια της σχεδιαστικής ιδιοσυγκρασίας, μα σήμερα μπορεί να απωθήσουν.

                  Πέρα του ότι έγινα όψιμος φαν της σειράς - είμαι ήδη στη μέση του Zero Mission - θεωρώ πως το Super Metroid αποτελεί διακριτικό σημείο μιας εποχής όπου το τεχνολογικό μέσο παύει να υψώνει σοβαρά εμπόδια στο σχεδιαστικό όραμα. Είναι η στιγμή όπου κυκλοφορούν κατα συρροή τίτλοι διαχρονικοί, που μπορούν να παιχτούν δυόμιση δεκαετίες μετά χωρίς να ζητούν επιείκια ή συγκατάβαση.

                  Δεν έχω ιδέα πού να πάω μετά από αυτό.

                  Comment

                  Working...
                  X