Tweet
Star Wars: Empire At War
Μέχρι πρόσφατα, υπήρχε ένα κενό στους τίτλους Star Wars σε ό,τι αφορά τα strategy. Ο πιο αξιόλογος τίτλος μέχρι τώρα ήταν το απλά διεκπεραιωτικό Galacic Battlegrounds, που ήταν βασισμένο στο Age of Empires 2. Το κενό επιτέλους κάλυψε το Star Wars: Empire at War, της Lucas Arts και της Petroglyph σα developer. Για τους βιαστικούς, πρόκειται για ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι με υψηλά production values, εξοντωτική λεπτομέρεια στην απόδοση του σύμπαντος του Πολέμου των Άστρων και αρκετές καινοτομίες που θα αρέσουν και σε όσους ψάχνουν ένα καλό strategy game. Οι πιο υπομονετικοί μπορούν να προχωρήσουν παρακάτω.
Ο τίτλος τοποθετείται λίγο πριν το επεισόδιο 4 μέχρι την καταστροφή του Death Star, ένα όντως μικρό χρονικό διάστημα, me 13 αποστολές για Rebels ή Empire. Το σενάριο είναι χαλαρό, μια αφορμή για περιήγηση στον κόσμο της κλασσικής τριλογίας χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Πέρα από το campaign έχουμε όλα τα γνωστά modes για skirmish, galactic conquest και παιχνίδι δικτύου. Η δομή του τίτλου έχει αρκετούς νεωτερισμούς. Αντί της λύσης του level by level υπάρχει μια μείξη κεντρικού campaign και free play. Ενώ η υπόθεση εξελίσσεται σε αποστολές, ο γαλαξίας "τρέχει" σε real time, με τον παίχτη να επιλέγει ο ίδιος σε ποιά χρονική στιγμή θα την ακολουθήσει. Αν θέλει πρώτα να κατακτήσει κάποιους πλανήτες, να ασχοληθεί με το στρατό και την οργάνωση ή να περιμένει κάποια κίνηση του εχθρού που τον ευνοεί μπορεί άνετα να το κάνει - με την άλλη πλευρά παράλληλα να μη μένει αμέτοχη. Αυτό δίνει την επιλογή ενός πολύ σύντομου ή πολύ αργού campaign, κάτι αρκετά έξυπνο, και αξιοποιεί την έννοια του ζωτικού χώρου στο γαλαξία δίνοντας παράλληλα σημαντική ελευθερία. Η συνταγή είναι η εξής. Μετά την πρώτη μάχη ο παίχτης βρίσκεται σε ένα γαλαξιακό χάρτη με κάθε πλανήτη να έχει επίγειες και διαστημικές θέσεις για μονάδες και κτίρια (που αποτελούν και την άμυνά του) και δίνει κάποιο bonus στον παίχτη ή έχει ιδιαιτερότητες στην παραγωγή. Ο παίχτης καθοδηγεί την παραγωγή, το στρατό και τους ήρωές του, οι οποίοι εμφανίζονται και στις μάχες. Οι τελευταίοι είναι κεντρικοί και δευτερεύοντες χαρακτήρες του Star Wars, με δύο εκπλήξεις: τον Kyle Katarn της σειράς Jedi Knight και της Mara Jade, μετέπειτα κυρίας Skywalker.
Ο τεχνικός τομέας κερδίζει αμέσως το παίχτη. Το frame rate είναι σταθερότατο, το zoom είναι ευκρινές και δε σπάει ακόμα και σε πιο αδύναμα μηχανήματα, το animation είναι ακριβές και όμορφο, τα voice overs είναι σωστά δοσμένα, μέσα στο κλίμα και με σωστές ερμηνείες, ενώ όλα τα οπτικά και ηχητικά εφέ είναι επιπέδου Lucas Arts - υψηλής ποιότητας ακόμα και για τα στάνταρ της. Ο ήχος μοιάζει βγαλμένος μέσα από τις ταινίες, με τα blasters και τις photon torpedoes να κυριαρχούν, ενώ στα περιβάλλοντα τα πανέμορφα διαστημικά νεφελώματα κλέβουν τις εντυπώσεις. Τα μοντέλα είναι λεπτομερέστατα σχεδιασμένα, με μεγάλο αριθμό πολυγώνων και πολύ πιστά στα αντίστοιχα των ταινιών. Οι αναλογίες μεταξύ τους είναι ακριβείς, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως δεν υπάρχει η έννοια των blocks χώρου στην κίνηση των μονάδων - οι μικρότερες μονάδες μπορούν να περάσουν πάνω ή ανάμεσα από τις μεγαλύτερες. Τα textures είναι αρκετά λεπτομερή οι χρωματικές παλέτες ρεαλιστικές και ταιριαστές, μα μια ένσταση υπάρχει στα κάπως άτσαλα μοντέλα του πεζικού και των κτιρίων. Με λίγα λόγια, ο τεχνικός τομέας είναι τουλάχιστον στα στάνταρ της εποχής, ποιοτικότατος και πολύ ατμοσφαιρικός. Το μόνο ζήτημα είναι η υπερβολική ομοιομορφία στα μεσαία και μεγάλα σκάφη της Αυτοκρατορίας που μπερδεύει τον παίχτη, αλλά είναι κάτι που ξεπερνιέται και στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να αποφευχθεί με βάση το σύμπαν του παιχνιδιού.
Οι μάχες λαμβάνουν χώρα στο διάστημα πάνω από κάθε πλανήτη και στην επιφάνειά του. Υπάρχουν παντού επεξηγηματικά pop - up με πληροφορίες και συμβουλές, ενώ για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της κλίμακας και της λειτουργικότητας της μάχης έχουν εισαχθεί μια σειρά από πολύ έξυπνες καινοτομίες. Ο χειρισμός των μικρότερων μονάδων γίνεται μέσω σμηνών ενώ των μεγαλύτερων ατομικά. Για διευκόλυνση του παίχτη, οι μονάδες έχουν ένα σήμα για την επιλογή της που αυξομοιώνεται ανάλογα με την απόσταση της κάμερας. Το zoom αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας και όχι απλά διακοσμητικό στοιχείο και προσθέτει πολλούς πόντους στην αίσθηση της μάχης, ενώ η εισαγωγή της battlecam, μιας κινηματογραφικής κάμερας που ενεργοποιείται ανά πάσα στιγμή στη μάχη και κάνει κινήσεις και τοποθετήσεις εφάμιλλες των ταινιών, είναι το κερασάκι στην τούρτα της ατμόσφαιρας. Η κυριότερη καινοτομία στο χειρισμό και το gameplay όμως είναι η δυνατότητα στόχευσης συγκεκριμένων σημείων μιάς μονάδας, από τα 4 των corvettes μέχρι τα 10 ενός τεράστιου Star Destroyer. Ποτέ οι κραυγές "target the engines!" και "target the shield generators!" δεν ήταν πιο ακριβείς σε ένα παιχνίδι στρατηγικής, και ποτέ πριν δεν είχαν τα ανάλογα αποτελέσματα. Τα μεγαλύτερα σκάφη καταστρέφονται πολύ όμορφα κομμάτι κομμάτι με τρύπες, εκρήξεις και σπινθήρες να γεμίζουν το σώμα του διαστημοπλοίου, και στο τέλος να κόβονται σε κομμάτια που βυθίζονται αργά στο κενό. Η Petroglyph κατάφερε να μεταφέρει αυτούσια την ατμόσφαιρα μιας Star Wars μάχης στο διάστημα και όλες τις στιγμές που ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχουν ΟΠΩΣ πρέπει να υπάρχουν. Τα Tie Fighters εμπλέκονται με τα X - Wing με τα σκάφη να στροβιλίζονται το ένα γύρω από το άλλο εν μέσω διασταυρούμενων πυρών από μεγάλες φρεγάτες, βομβαρδιστικά και ναυαρχίδες, ενώ τα μικρά Tie Bombers ή Y- Wing κάνουν περάσματα πάνω από το στόχο. Tα σκάφη χρησιμοποιούν τα όπλα τους εν κινήσει, τα οποία συχνά αστοχούν και έχουν διαφορετικές ιδιότητες. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Για τις επίγειες μάχες ισχύουν τα ίδια πράγματα με κάποιες εύλογες διαφοροποιήσεις και αναλογίες, αλλά ο εντυπωσιασμός είναι μικρότερος λόγω του πιο συμβατικού στησίματος και των καλύτερων δειγμάτων άλλων παιχνιδιών.
Ένας άλλος τομέας που αξίζει αναφοράς είναι η καθεαυτή στρατηγική και gameplay. Καταρχάς, ειδικά στο διάστημα, οι μονάδες των δύο πλευρών είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοιες (κάνοντας έτσι εν δυνάμει παρόμοιο και τον τρόπο παιχνιδιού). Οι κυριότερες διαφορές είναι οι αλλιώτικες ειδικές δυνάμεις, η μεγαλύτερη ποικιλία και ελευθερία των Rebels στα μικρά σκάφη (για την Empire στεγάζονται στα μεγαλύτερα και δεν κατασκευάζονται ξεχωριστά) και η μεγαλύτερη διαφοροποίηση στις επίγειες μονάδες. Αν και στο έδαφος τα πράγματα κινούνται πιο κοντά στα πλαίσια ενός τυπικού σύγχρονου RTS, στο διάστημα η κατάσταση γίνεται ιδιάζουσα. Το τερέν περιέχει για ποικιλία ενεργειακά σύννεφα (που ρίχνουν τις ασπίδες), ζώνες αστεροειδών (που επηρρεάζουν την κινητικότητα και την επιτυχία των βολών) και ανά περίπτωση διαστημικούς σταθμούς και οχυρώσεις, αλλά κατά τα άλλα το πεδίο μάχης είναι...εχμ...ένα τετράγωνο επίπεδο. H Petroglyph μετέτρεψε αυτό το μειονέκτημα σε μεγάλο προτερήμα χρησιμοποιώντας με ορθό τρόπο τέσσερα στοιχεία. Πρώτον, την κλίμακα και διαφοροποίηση των μονάδων, δεύτερον την αρχική φάση του deploy, δάνειο από τα παλιά turn - based strategy (ο παίχτης έχει ένα όριο μονάδων ανά πάσα στιγμή στο χάρτη, με επιλογή για το ποιές θα ξεκινήσουν στη μάχη και τις πλεονάζουσες να μπορούν να κληθούν ως ενισχύσεις), τρίτον τη λογική του ζωτικού χώρου και τέταρτον τη χρήση της νοοτροπίας "πέτρα - ψαλίδι - χαρτί", με τύπους μονάδων αδύναμων ή ισχυρών απέναντι σε άλλες. Ο παίχτης αναγκάζεται να σκεφτεί πολύ πιο στρατηγικά, να ξεφύγει από τα κλασσικά κόλπα των περισσότερων RTS και να βασιστεί στο σχηματισμό, τις ιδιαιτερότητες (ακόμα και τον ηρωισμό) των μονάδων, την ευελιξία, το συντονισμό και το timing στη μάχη και, ασφαλώς, την αλληλεξάρτηση - όλες ανεξαιρέτως οι μονάδες χρησιμεύουν, ένα κατόρθωμα από μόνο του. Οι όροι "ένταση" και "προσοχή" είναι πανταχού παρόντες, η αριθμητική υπεροπλία δεν εξασφαλίζει σε καμία περίπτωση τη νίκη, και όσοι αρέσκονται στις προκλήσεις και το πιο μετρημένο παιχνίδι θα βρουν αυτό που ψάχνουν. Δυστυχώς, στις μάχες στο έδαφος το παιχνίδι χάνει πόντους. οι πίστες είναι σχετικά μικρές σε μέγεθος, ο σχεδιασμός τους είναι αρκετά συντηρητικός ("διάδρομοι" από βράχια ή δάση και ξέφωτα", και το gameplay θυμίζει deathmatch, με τα drop/ check points και building pads που καταλαμβάνει ο παίχτης. Το σπιντάτο gameplay με γρήγορες μάχες και ευελιξία κρατά αρχικά το ενδιαφέρον (και είναι πιο κοντά στο πνεύμα του κόσμου από τη δημιουργία βάσης), αλλά λόγω του σχετικά μικρού αριθμού μονάδων και της επανάληψης η κούραση έρχεται γρήγορα. Φαίνεται πως οι σχεδιαστές έριξαν μεγάλο βάρος και έμπνευση στην terra incognita των διαστημικών μαχών, ενός χώρου με μόνο ουσιααστικό προκάτοχο τα Homeworld, και ακολούθησαν την πεπατημένη στις επίγειες μάχες. Την κατάσταση σώζουν οι αποστολές του σεναριακού κορμού, οι οποίες είναι ενδιαφέρουσες και ξεχωριστές, και ο σεβαστός βαθμός δυσκολίας. Σε επίπεδο Hard ακόμα κι ένας έμπειρος παίχτης θα πρέπει να προσπαθήσει σε αρκετές στιγμές, αλλά η δυσκολία δε γίνεται εκνευριστική και δίνει έναν καλοδεχούμενο τόνο του επικού.
Σαν επίλογος, πρόκειται για ένα πολύ ζωντανό, στιβαρό και έξυπνο strategy game, με δυσκολία άνω του μετρίου και μια άκρως επιτυχημένη υλοποίηση του σύμπαντος του Star Wars. Το πρόβλημά του είναι η συντομία και το άνισο gameplay μεταξύ επίγειων και διαστημικών μαχών. Αν είχε δοθεί περισσότερο βάρος στον πρώτο τομέα, θα μιλούσαμε για ένα από τα καλύτερα strategy της χρονιάς του. Η τελική βαθμολογία δίνει μια λίγο άδικη εικόνα και θα άξιζε κάτι υψηλότερο, κυρίως για τις μάχες στο διάστημα. Είναι σαφώς ένας τίτλος που έχει τη Δύναμη μαζί του, ξεφεύγει από την πεπατημένη και είναι μια πολύ θετική παρακαταθήκη για το μέλλον.
7,5
Μέχρι πρόσφατα, υπήρχε ένα κενό στους τίτλους Star Wars σε ό,τι αφορά τα strategy. Ο πιο αξιόλογος τίτλος μέχρι τώρα ήταν το απλά διεκπεραιωτικό Galacic Battlegrounds, που ήταν βασισμένο στο Age of Empires 2. Το κενό επιτέλους κάλυψε το Star Wars: Empire at War, της Lucas Arts και της Petroglyph σα developer. Για τους βιαστικούς, πρόκειται για ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι με υψηλά production values, εξοντωτική λεπτομέρεια στην απόδοση του σύμπαντος του Πολέμου των Άστρων και αρκετές καινοτομίες που θα αρέσουν και σε όσους ψάχνουν ένα καλό strategy game. Οι πιο υπομονετικοί μπορούν να προχωρήσουν παρακάτω.
Ο τίτλος τοποθετείται λίγο πριν το επεισόδιο 4 μέχρι την καταστροφή του Death Star, ένα όντως μικρό χρονικό διάστημα, me 13 αποστολές για Rebels ή Empire. Το σενάριο είναι χαλαρό, μια αφορμή για περιήγηση στον κόσμο της κλασσικής τριλογίας χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Πέρα από το campaign έχουμε όλα τα γνωστά modes για skirmish, galactic conquest και παιχνίδι δικτύου. Η δομή του τίτλου έχει αρκετούς νεωτερισμούς. Αντί της λύσης του level by level υπάρχει μια μείξη κεντρικού campaign και free play. Ενώ η υπόθεση εξελίσσεται σε αποστολές, ο γαλαξίας "τρέχει" σε real time, με τον παίχτη να επιλέγει ο ίδιος σε ποιά χρονική στιγμή θα την ακολουθήσει. Αν θέλει πρώτα να κατακτήσει κάποιους πλανήτες, να ασχοληθεί με το στρατό και την οργάνωση ή να περιμένει κάποια κίνηση του εχθρού που τον ευνοεί μπορεί άνετα να το κάνει - με την άλλη πλευρά παράλληλα να μη μένει αμέτοχη. Αυτό δίνει την επιλογή ενός πολύ σύντομου ή πολύ αργού campaign, κάτι αρκετά έξυπνο, και αξιοποιεί την έννοια του ζωτικού χώρου στο γαλαξία δίνοντας παράλληλα σημαντική ελευθερία. Η συνταγή είναι η εξής. Μετά την πρώτη μάχη ο παίχτης βρίσκεται σε ένα γαλαξιακό χάρτη με κάθε πλανήτη να έχει επίγειες και διαστημικές θέσεις για μονάδες και κτίρια (που αποτελούν και την άμυνά του) και δίνει κάποιο bonus στον παίχτη ή έχει ιδιαιτερότητες στην παραγωγή. Ο παίχτης καθοδηγεί την παραγωγή, το στρατό και τους ήρωές του, οι οποίοι εμφανίζονται και στις μάχες. Οι τελευταίοι είναι κεντρικοί και δευτερεύοντες χαρακτήρες του Star Wars, με δύο εκπλήξεις: τον Kyle Katarn της σειράς Jedi Knight και της Mara Jade, μετέπειτα κυρίας Skywalker.
Ο τεχνικός τομέας κερδίζει αμέσως το παίχτη. Το frame rate είναι σταθερότατο, το zoom είναι ευκρινές και δε σπάει ακόμα και σε πιο αδύναμα μηχανήματα, το animation είναι ακριβές και όμορφο, τα voice overs είναι σωστά δοσμένα, μέσα στο κλίμα και με σωστές ερμηνείες, ενώ όλα τα οπτικά και ηχητικά εφέ είναι επιπέδου Lucas Arts - υψηλής ποιότητας ακόμα και για τα στάνταρ της. Ο ήχος μοιάζει βγαλμένος μέσα από τις ταινίες, με τα blasters και τις photon torpedoes να κυριαρχούν, ενώ στα περιβάλλοντα τα πανέμορφα διαστημικά νεφελώματα κλέβουν τις εντυπώσεις. Τα μοντέλα είναι λεπτομερέστατα σχεδιασμένα, με μεγάλο αριθμό πολυγώνων και πολύ πιστά στα αντίστοιχα των ταινιών. Οι αναλογίες μεταξύ τους είναι ακριβείς, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως δεν υπάρχει η έννοια των blocks χώρου στην κίνηση των μονάδων - οι μικρότερες μονάδες μπορούν να περάσουν πάνω ή ανάμεσα από τις μεγαλύτερες. Τα textures είναι αρκετά λεπτομερή οι χρωματικές παλέτες ρεαλιστικές και ταιριαστές, μα μια ένσταση υπάρχει στα κάπως άτσαλα μοντέλα του πεζικού και των κτιρίων. Με λίγα λόγια, ο τεχνικός τομέας είναι τουλάχιστον στα στάνταρ της εποχής, ποιοτικότατος και πολύ ατμοσφαιρικός. Το μόνο ζήτημα είναι η υπερβολική ομοιομορφία στα μεσαία και μεγάλα σκάφη της Αυτοκρατορίας που μπερδεύει τον παίχτη, αλλά είναι κάτι που ξεπερνιέται και στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να αποφευχθεί με βάση το σύμπαν του παιχνιδιού.
Οι μάχες λαμβάνουν χώρα στο διάστημα πάνω από κάθε πλανήτη και στην επιφάνειά του. Υπάρχουν παντού επεξηγηματικά pop - up με πληροφορίες και συμβουλές, ενώ για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της κλίμακας και της λειτουργικότητας της μάχης έχουν εισαχθεί μια σειρά από πολύ έξυπνες καινοτομίες. Ο χειρισμός των μικρότερων μονάδων γίνεται μέσω σμηνών ενώ των μεγαλύτερων ατομικά. Για διευκόλυνση του παίχτη, οι μονάδες έχουν ένα σήμα για την επιλογή της που αυξομοιώνεται ανάλογα με την απόσταση της κάμερας. Το zoom αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας και όχι απλά διακοσμητικό στοιχείο και προσθέτει πολλούς πόντους στην αίσθηση της μάχης, ενώ η εισαγωγή της battlecam, μιας κινηματογραφικής κάμερας που ενεργοποιείται ανά πάσα στιγμή στη μάχη και κάνει κινήσεις και τοποθετήσεις εφάμιλλες των ταινιών, είναι το κερασάκι στην τούρτα της ατμόσφαιρας. Η κυριότερη καινοτομία στο χειρισμό και το gameplay όμως είναι η δυνατότητα στόχευσης συγκεκριμένων σημείων μιάς μονάδας, από τα 4 των corvettes μέχρι τα 10 ενός τεράστιου Star Destroyer. Ποτέ οι κραυγές "target the engines!" και "target the shield generators!" δεν ήταν πιο ακριβείς σε ένα παιχνίδι στρατηγικής, και ποτέ πριν δεν είχαν τα ανάλογα αποτελέσματα. Τα μεγαλύτερα σκάφη καταστρέφονται πολύ όμορφα κομμάτι κομμάτι με τρύπες, εκρήξεις και σπινθήρες να γεμίζουν το σώμα του διαστημοπλοίου, και στο τέλος να κόβονται σε κομμάτια που βυθίζονται αργά στο κενό. Η Petroglyph κατάφερε να μεταφέρει αυτούσια την ατμόσφαιρα μιας Star Wars μάχης στο διάστημα και όλες τις στιγμές που ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχουν ΟΠΩΣ πρέπει να υπάρχουν. Τα Tie Fighters εμπλέκονται με τα X - Wing με τα σκάφη να στροβιλίζονται το ένα γύρω από το άλλο εν μέσω διασταυρούμενων πυρών από μεγάλες φρεγάτες, βομβαρδιστικά και ναυαρχίδες, ενώ τα μικρά Tie Bombers ή Y- Wing κάνουν περάσματα πάνω από το στόχο. Tα σκάφη χρησιμοποιούν τα όπλα τους εν κινήσει, τα οποία συχνά αστοχούν και έχουν διαφορετικές ιδιότητες. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Για τις επίγειες μάχες ισχύουν τα ίδια πράγματα με κάποιες εύλογες διαφοροποιήσεις και αναλογίες, αλλά ο εντυπωσιασμός είναι μικρότερος λόγω του πιο συμβατικού στησίματος και των καλύτερων δειγμάτων άλλων παιχνιδιών.
Ένας άλλος τομέας που αξίζει αναφοράς είναι η καθεαυτή στρατηγική και gameplay. Καταρχάς, ειδικά στο διάστημα, οι μονάδες των δύο πλευρών είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοιες (κάνοντας έτσι εν δυνάμει παρόμοιο και τον τρόπο παιχνιδιού). Οι κυριότερες διαφορές είναι οι αλλιώτικες ειδικές δυνάμεις, η μεγαλύτερη ποικιλία και ελευθερία των Rebels στα μικρά σκάφη (για την Empire στεγάζονται στα μεγαλύτερα και δεν κατασκευάζονται ξεχωριστά) και η μεγαλύτερη διαφοροποίηση στις επίγειες μονάδες. Αν και στο έδαφος τα πράγματα κινούνται πιο κοντά στα πλαίσια ενός τυπικού σύγχρονου RTS, στο διάστημα η κατάσταση γίνεται ιδιάζουσα. Το τερέν περιέχει για ποικιλία ενεργειακά σύννεφα (που ρίχνουν τις ασπίδες), ζώνες αστεροειδών (που επηρρεάζουν την κινητικότητα και την επιτυχία των βολών) και ανά περίπτωση διαστημικούς σταθμούς και οχυρώσεις, αλλά κατά τα άλλα το πεδίο μάχης είναι...εχμ...ένα τετράγωνο επίπεδο. H Petroglyph μετέτρεψε αυτό το μειονέκτημα σε μεγάλο προτερήμα χρησιμοποιώντας με ορθό τρόπο τέσσερα στοιχεία. Πρώτον, την κλίμακα και διαφοροποίηση των μονάδων, δεύτερον την αρχική φάση του deploy, δάνειο από τα παλιά turn - based strategy (ο παίχτης έχει ένα όριο μονάδων ανά πάσα στιγμή στο χάρτη, με επιλογή για το ποιές θα ξεκινήσουν στη μάχη και τις πλεονάζουσες να μπορούν να κληθούν ως ενισχύσεις), τρίτον τη λογική του ζωτικού χώρου και τέταρτον τη χρήση της νοοτροπίας "πέτρα - ψαλίδι - χαρτί", με τύπους μονάδων αδύναμων ή ισχυρών απέναντι σε άλλες. Ο παίχτης αναγκάζεται να σκεφτεί πολύ πιο στρατηγικά, να ξεφύγει από τα κλασσικά κόλπα των περισσότερων RTS και να βασιστεί στο σχηματισμό, τις ιδιαιτερότητες (ακόμα και τον ηρωισμό) των μονάδων, την ευελιξία, το συντονισμό και το timing στη μάχη και, ασφαλώς, την αλληλεξάρτηση - όλες ανεξαιρέτως οι μονάδες χρησιμεύουν, ένα κατόρθωμα από μόνο του. Οι όροι "ένταση" και "προσοχή" είναι πανταχού παρόντες, η αριθμητική υπεροπλία δεν εξασφαλίζει σε καμία περίπτωση τη νίκη, και όσοι αρέσκονται στις προκλήσεις και το πιο μετρημένο παιχνίδι θα βρουν αυτό που ψάχνουν. Δυστυχώς, στις μάχες στο έδαφος το παιχνίδι χάνει πόντους. οι πίστες είναι σχετικά μικρές σε μέγεθος, ο σχεδιασμός τους είναι αρκετά συντηρητικός ("διάδρομοι" από βράχια ή δάση και ξέφωτα", και το gameplay θυμίζει deathmatch, με τα drop/ check points και building pads που καταλαμβάνει ο παίχτης. Το σπιντάτο gameplay με γρήγορες μάχες και ευελιξία κρατά αρχικά το ενδιαφέρον (και είναι πιο κοντά στο πνεύμα του κόσμου από τη δημιουργία βάσης), αλλά λόγω του σχετικά μικρού αριθμού μονάδων και της επανάληψης η κούραση έρχεται γρήγορα. Φαίνεται πως οι σχεδιαστές έριξαν μεγάλο βάρος και έμπνευση στην terra incognita των διαστημικών μαχών, ενός χώρου με μόνο ουσιααστικό προκάτοχο τα Homeworld, και ακολούθησαν την πεπατημένη στις επίγειες μάχες. Την κατάσταση σώζουν οι αποστολές του σεναριακού κορμού, οι οποίες είναι ενδιαφέρουσες και ξεχωριστές, και ο σεβαστός βαθμός δυσκολίας. Σε επίπεδο Hard ακόμα κι ένας έμπειρος παίχτης θα πρέπει να προσπαθήσει σε αρκετές στιγμές, αλλά η δυσκολία δε γίνεται εκνευριστική και δίνει έναν καλοδεχούμενο τόνο του επικού.
Σαν επίλογος, πρόκειται για ένα πολύ ζωντανό, στιβαρό και έξυπνο strategy game, με δυσκολία άνω του μετρίου και μια άκρως επιτυχημένη υλοποίηση του σύμπαντος του Star Wars. Το πρόβλημά του είναι η συντομία και το άνισο gameplay μεταξύ επίγειων και διαστημικών μαχών. Αν είχε δοθεί περισσότερο βάρος στον πρώτο τομέα, θα μιλούσαμε για ένα από τα καλύτερα strategy της χρονιάς του. Η τελική βαθμολογία δίνει μια λίγο άδικη εικόνα και θα άξιζε κάτι υψηλότερο, κυρίως για τις μάχες στο διάστημα. Είναι σαφώς ένας τίτλος που έχει τη Δύναμη μαζί του, ξεφεύγει από την πεπατημένη και είναι μια πολύ θετική παρακαταθήκη για το μέλλον.
7,5
Comment