Announcement

Collapse
No announcement yet.

[Review] BioShock

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • [Review] BioShock



    Μερικές φορές το μυαλό βυθίζεται σε δυσθεώρητα βάθη και πλυμμηρίζεται απο παράνοια και τρέλα. Πάνω κάτω, ό,τι συνέβη και με τη Rapture.
    Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’60. Ο πρωταγωνιστής, μετά απο τη πτώση ενός αεροπλάνου, βρίσκεται μόνος επιζών στη μέση του ωκεανού όπου εντοπίζει ένα κτίσμα σαν ένα μεγάλο φάρο. Αφού μπαίνει μέσα καταδύεται με βαθυσφαίρα σε μία πανέμορφη, βυθισμένη πόλη. Φάλαινες και μικρά ψάρια κόβουν τσάρκες ανάμεσα στους ουρανοξύστες. Πινακίδες νέον λάμπουν στο γαλάζιο. No gods or kings, only man.
    Με τα πολλά, μαθαίνει πως η Rapture χτίστηκε απο αυτοεξόριστους επιστήμονες που απλά ήθελαν την ησυχία τους για να επικεντρωθούν στις μελέτες τους, μακριά απο τα «παράσιτα», τους ανθρώπους της στεριάς. Μα στη πορεία κάτι πήγε τραγικά λάθος.
    Τρελαμένα πρεζόνια με παραμορφωμένα πρόσωπα που τρέχουν απο’δω και απο’κει ζητώντας μια δόση απο “ADAM”, μικρά τρομακτικά και τρομαγμένα κοριτσάκια που συνοδεύονται απο μεγαλόσωμους άνδρες με σκάφανδρα, κραυγές, νερό και αίμα.
    Ο πρωταγωνιστής, θέλοντας να ξεφύγει απο αυτή την υποβρύχια κόλαση θα συνεργαστεί μέσω ασυρμάτου με τον Atlas, έναν κάτοικο της πόλης που αποφάσισε πως θα ήταν ωφέλιμο να φύγει και αυτός. Ουσιαστικά θα κάνει θελήματα με απώτερο σκοπό να φτάσει στον Andrew Ryan, τον ιδρυτή της πόλης και τον άνθρωπο που κινεί τα νήματα.



    Απο νωρίς στο παιχνίδι θα μπείτε στο λούκι του ADAM και της EVE, ουσίες που σαν ηρωίνη εμβολιάζονται στις φλέβες μα προσφέρουν εκπληκτικές ικανότητες. Το χέρι σας θα μπορεί να εκτοξεύει φωτιά, ηλεκτρισμό, ακόμα και σμήνη εντόμων. Εκτός απο το τι συμβαίνει με το χέρι σας, θα μπορείτε με αντάλλαγμα λίγο ADAM να αγοράσετε και “tonics” που θα σας προσδώσουν μόνιμες και χρήσιμες ιδιότητες όπως αντοχή σε φωτιά, πιο γρήγορα melee χτυπήματα και πολλά άλλα. Πώς όμως αποκτάτε ADAM;
    Τα προαναφερθέντα κοριτσάκια έχουν το καθήκον της συγκομιδής αυτής της ουσίας απο πτώματα ανα τη πόλη. Αφού εξοντώσετε τον Big Daddy, τον προστάτη τους, θα μπορείτε είτε να τα σώσετε (με αντάλλαγμα λιγότερο ADAM) είτε να τα απορροφήσετε τελείως. Υπάρχουν πολλά τέτοια κορίτσια στο παιχνίδι και το τι πορεία θα ακολουθήσετε θα έχει τις αντίστοιχες συνέπειες αργότερα. Το σενάριο προσεγγίζει με προσοχή αυτό το ηθικό ζήτημα μα το πώς θα το ανακαλύψετε στη συνέχεια.
    Όλα αυτά όσον αφορά το αριστερό χέρι. Το δεξί χέρι θα κρατάει ίσως ένα σίδερο, ίσως ένα πιστόλι, ίσως και άλλα όπλα. Στους πυροβολισμούς όμως το BioShock δε συμπεριφέρεται όπως κάθε FPS. Η στόχευση είναι ένα κλικ πιο δύσκολη απο το κανονικό (είναι και οι περισσότεροι εχθροί ευκίνητοι) και ίσως νιώσετε πως ο ήρωας είναι ατζαμής με τα όπλα. Αυτό δεν έγινε κατα λάθος. Το BioShock είναι πρωτίστως θρίλερ και μία αίσθηση παντοδυναμίας α λα Serious Sam θα κατέστρεφε την εμπειρία. Θα μπορείτε βέβαια να αναβαθμίζετε επιμέρους τμήματα των όπλων για να βελτιστοποιήσετε την επίδοσή τους. Υπάρχουν επίσης και διαφόρων ειδών πυρομαχικά, όπως αυτά που είναι καλύτερα ενάντια σε ανθρώπους ή αυτά που κάνουν περισσότερη ζημιά σε μέταλλο.



    Η όλη έννοια της μηχανής παίζει μεγάλο ρόλο στο BioShock. Στη Rapture υπάρχουν διάσπαρτες μηχανές απο τις οποίες θα αγοράζετε πράγματα. Μηχανές για όπλα, για tonics, για med kits, για διάφορα αντικείμενα, για αναβάθμιση των όπλων, για αναταξινόμηση των tonics... πολλές μηχανές. Υπάρχουν και turrets ή ιπτάμενα ρομπότ εχθρικά προς εσάς, καθώς και κάμερες ασφαλείας. Θα μπορείτε όμως να κάνετε “hack” στη συντριπτική πλειοψηφία των μηχανημάτων μέσω ενός μικρού ευχάριστου minigame. Όσο πιο σημαντικό το μηχάνημα, τόσο πιο δύσκολο το minigame. Μπορείτε με λεφτά να εξαγοράσετε τις μηχανές ή να προμηθευτείτε συσκευές αυτόματου hacking (που λειτουργούν μία φορά όμως). Τα καλά νέα είναι πως θα βρείτε tonics που θα διευκολύνουν τη διαδικασία. Για την ακρίβεια, υπάρχει μία ξεχωριστή κατηγορία απο tonics για αυτή τη δουλειά. Μετά το “hack” λοιπόν το turret δε θα πυροβολεί εσάς μα τους εχθρούς σας, η κάμερα δεν θα αναγνωρίζει εσάς μα τους εχθρούς σας, οι μηχανές που πουλάνε αντικείμενα θα σας τα πουλήσουν φτηνότερα.
    Μικρή επιμέρους πρόκληση όπως τα minigames του hacking είναι και η φωτογραφία. Απο ένα σημείο και έπειτα θα εξοπλιστείτε με μια φωτογραφική μηχανή, με την οποία θα μπορείτε να φωτογραφίζετε όσο γίνεται πιο καθαρά τους εχθρούς έτσι ώστε να τους «μελετήσετε» με αποτέλεσμα περισσότερη ζημιά εναντίον τους και διάφορα τέτοια καλά.



    Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι ένα εξαίρετο μείγμα απο τρομακτική ένταση, παράνοια και αρρωστημένο χιούμορ. Δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα ακούσετε, μέσα στη μέση της σαπίλας, χαρούμενες μελωδίες που θυμίζουν τσίρκο ή παλιά ξεχασμένα αμερικάνικα τραγούδια. Η αισθητική της δεκαετίας του ’60 αντανακλάται υπέροχα στην εικόνα και στον ήχο του παιχνιδιού πάντως, με όποιον τρόπο αυτό είναι εφικτό να γίνει. Ακόμα και οι περιγραφές των tonics μοιάζουν σαν να βγήκαν απο τις αμερικανικά τηλεοπτικά προγράμματα του 1965.
    Αντίστοιχα τα voice-overs αξίζουν δάφνες. Προσθέτουν πάρα πολύ στην όλη ατμόσφαιρα και δένουν τρομερά με το σενάριο. Θα βρείτε κατα τη διάρκεια της ιστορίας πολλά ηχογραφημένα μυνήματα στα οποία η ηθοποιία κόβει την ανάσα. Απο την άλλη, τα γραφικά παραμένουν άφταστα. Όχι απαραίτητα απο καθαρά τεχνική άποψη αλλά περισσότερο απο καλλιτεχνική. Στην ουσία, είναι άψογα. Ό,τι χρειάζεται να απεικονιστεί το απεικονίζουν υπέροχα. Το νερό δη, είναι το πιο όμορφο και το πιο ρεαλιστικό νερό που έχουν δει ποτέ τα βιντεοπαιχνίδια. Θα δείτε το κόκκινο της φωτιάς, το μπλε του βυθού, το πράσινο των δέντρων, το ροζ των ηλεκτρικών πινακιδών και όλα είναι τόσο αξιοθαύμαστα. Το περιβάλλον συ νεχώς μεταβάλλεται, καθώς περνάτε ανα διαστήματα σε άλλες τοποθεσίες της Rapture ώστε να πετύχετε το σκοπό σας. Θα δείτε κλινικές, κήπους, καταστήματα και γραφεία, όλα εγκαταλελειμένα απο τη νηφαλιότητα, όλα παραδομένα στη τρέλα και στη βία.

    Συνολικά, το BioShock εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα. Είναι μία απίθανη σύλληψη υπέροχα υλοποιημένη, ένα παιχνίδι με αρχή, μέση και τέλος, με όλα τα επιμέρους στοιχεία της εμπειρίας να έχουν το καθένα τη δική τους μαγεία, προσφέροντας μέσα στις 12+ ώρες που διαρκεί, ένα ενδιαφέρον ταξίδι μέσα στο χρόνο και την ανθρώπινη νόηση.


    2K Games, 2007
    Xbox 360

  • #2
    Raphael, θα είμαι αυστηρός. Το κείμενο είναι όπως πάντα καλογραμμένο, προσεγμένο και χωρισμένο σε νοητές αν μου επιτρέπεις ενότητες. Πρόκειται για μία καλή προσπάθεια αποτύπωσης του τι είναι το Bioshock, μία προσπάθεια που επιχείρησα κι εγώ να την φέρω σε πέρας παλιότερα και απέτυχα (ίσως ξαναπροσπαθήσω). Κάνεις πάλι όμως ένα λάθος: δεν αναφέρεις τίποτα αρνητικό. Και το Bioshock έχει πολλά πράγματα που μία αντικειμενική ματιά, όπως ένα review, θα έπρεπε να συμπεριλάβει. Μιλάς με σαφήνεια και πληρότητα για τους μηχανισμούς όπως και για το κλίμα που επικρατεί, παραλείπεις όμως λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με το σχεδιασμό του παιχνιδιού και τη δομή του, μία δομή που λίγο πριν τη μέση και μέχρι το τέλος κουράζει και επαναλαμβάνεται επικίνδυνα. Την πρώτη φορά που το έπαιξα ήμουν κι εγώ ενθουσιασμένος και το review που προσπάθησα να γράψω ήταν έξι σελίδες ανάλυσης του ύφους και της ιστορίας του. Δυστυχώς όμως πρόκειται για ένα παιχνίδι που γρήγορα απορρίπτει τα στοιχεία που το ξεχωρίζουν, δηλαδή αίσθημα φόβου και εν μέρει ατμόσφαιρα (μια που ο φόβος ήταν μέρος αυτής). Σκέψου λίγο αυτά και πες μου τη γνώμη σου, να δω μπας και έχω εγώ λάθος. Η προσπάθεια όπως και να έχει είναι πολύ καλή, απλώς μένω περισσότερο στα αρνητικά για να βελτιωθείς.

    Comment


    • #3
      Έχεις και πάλι δίκιο. Βέβαια, δε καταλαβαίνω πως απορρίπτει την ατμόσφαιρα το BioShock αλλά θα μπορούσα να εντοπίσω 2-3 αρνητικά στοιχεία.

      Comment


      • #4
        My opinion about Bioshock problems

        Γενικά δεν θα κρίνω το review σου σαν κείμενο, γιατί αποτυγχάνει σε κάτι βασικότερο. Δεν καταγράφει την πραγματική αξία του παιχνιδιού. Αναλώνεσαι σε πράγματα που έχουν μικρή αξία σε video game review.
        Insert Coin

        Comment


        • #5
          Originally posted by Raphael View Post
          Έχεις και πάλι δίκιο. Βέβαια, δε καταλαβαίνω πως απορρίπτει την ατμόσφαιρα το BioShock αλλά θα μπορούσα να εντοπίσω 2-3 αρνητικά στοιχεία.
          Προσωπικά μιλώντας πάντα, την ατμόσφαιρα του Bioshock τη συνέδεσα με τρόμο, με ανησυχία για το τι θα δω στην επόμενη γωνιά και με την τρέλα των splicers. Όταν το παιχνίδι έγινε γελοιωδώς εύκολο (από τη μέση και μετά, μην πω νωρίτερα), πολλά από αυτά χάθηκαν. Το προσεχτικό παίξιμο αντικαταστάθηκε από βόλτα σε πάρκο. Δε λέω ότι δεν έχει ατμόσφαιρα, αλλά ότι δύσκολα κρατάει το αρχικό feeling. Ο δε τελικός τα κατέστρεψε όλα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα .

          Comment


          • #6
            Συμφωνώ και γω πως θα ήταν καλό να αναφερθείς και σε αρνητικά. Επίσης προσπάθησε να αποφύγεις υπερβολικές εκφράσεις του τύπου "Το νερό δη, είναι το πιο όμορφο και το πιο ρεαλιστικό νερό που έχουν δει ποτέ τα βιντεοπαιχνίδια."
            Οι ποιητικές εκφράσεις καλό είναι να λείπουν από μία κριτική.
            Originally posted by Squall Leonhart
            I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
            Originally posted by 丹野
            Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
            Originally posted by Ryu_gr
            υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

            Comment


            • #7
              Originally posted by straier View Post
              Συμφωνώ και γω πως θα ήταν καλό να αναφερθείς και σε αρνητικά. Επίσης προσπάθησε να αποφύγεις υπερβολικές εκφράσεις του τύπου "Το νερό δη, είναι το πιο όμορφο και το πιο ρεαλιστικό νερό που έχουν δει ποτέ τα βιντεοπαιχνίδια."
              Πόσο μάλλον όταν το νερό στο Crysis σε κάνει να βουτάς προς την οθόνη...
              Insert Coin

              Comment


              • #8
                Ωραίο review. Από τ’ αγαπημένα μου games για 360, και μου άρεσε πολύ περισσότερο από το 2. Από ατμόσφαιρα μου φέρνει λίγο σε Shadowman (Asylum με παιδικές φωνές και αλυσοπρίονα)

                Comment


                • #9
                  Απο τα καλύτερα review που εχω διαβάσει για αυτό το έπος, εύγε!

                  Comment


                  • #10
                    Το ήξερα πως κάποια στιγμή θα αναγνωριστώ.

                    Comment

                    Working...
                    X