Tweet
Καταρχάς τα γραφικά και το animation είναι φανταστικά στο παιχνίδι. Στις cut-scenes η ποιότητα και η αληθοφάνεια φτάνει αυτή του Uncharted 2 ενώ in-game υπάρχουν σκηνές που εντυπωσιάζουν με την απεικόνισή τους. Το πρώτο "σοκ" ήταν στην εισαγωγική σεκάνς όταν ο Ethan χάνει το γιο του στο εμπορικό κέντρο, πρώτη φορά βλέπω τόσο κόσμο μαζεμένο και να είναι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους με τις κινήσεις και τις αντιδράσεις τους να φαίνονται απόλυτα φυσιολογικές.
Oι σκηνές που παίζω με τον Ethan είναι μακράν οι καλύτερές μου, έχουν αποδώσει πειστικά την κατάρρευση του χαρακτήρα του μέσα από τα σχιζοφρενικά σκηνικά που βιώνει ακολουθώντας τα στοιχεία που του αφήνει ο origami killer, με αποκορύφωμα το σκηνικό στο τούνελ με τα σπασμένα γυαλιά και εκεί που τον έχει βάλει να κόψει το δάχτυλό του μπροστά στην κάμερα.
H ένταση και η παράνοια του Ethan, αντισταθμίζεται από τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Mε τον Shelby τα πράγματα συνήθως είναι πιο ήρεμα αφού αναλογικά είναι λιγότερες οι φορές που σε καθηλώνουν τα qte, ακολουθώντας μια πιο εγκεφαλική ροή μέσα από την έρευνά του. Ωραία εξελλίσεται το δέσιμό με τη Lauren ενώ αγαπημένη σκηνή μέχρι τώρα είναι στο party.
O Jaden είναι ένας profiler του FBI και ήταν σπαστικούλης μέχρι τη στιγμή που έκατσε στο γραφείο του και άνοιξε τον εικονικό χάρτη, έπαθα πλάκα με τα γραφικά εκεί.... Βέβαια με τον τρόπο που έχει εξελλιχθεί το παιχνίδι, μάλλον αυτός θα είναι ο hero of the day αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα.
Η περίπτωση της Madison θυμίζει λίγο Fahrenheit, είναι η τύπισσα που δεν πιστεύει τις κατηγορίες της αστυνομίας για τον Ethan, τον βοηθά και τελικά τον ερωτεύεται. Η πρώτη της σκηνή με τους κλέφτες φοβερή, ενώ ρέστα δίνει στο Blue Lagoon όπου πρέπει να γίνει sexy ώστε να πλησιάσει τον Paco.
Στο σημείο που έχω φτάσει, έχει αποκαλυφθεί ποιος είναι ο origami killer. Δεν έχει πεθάνει κανείς απ'τους τέσσερις, ακόμα τουλάχιστον, αν και σίγουρα μπλέχτηκαν σε καταστάσεις που κάλλιστα μερικά miss στα qte θα μπορούσαν να τους σκοτώσουν. Καλά εννοείται πως με ένα playthrough δεν μπορείς να δεις τα πάντα, σε ΟΛΕΣ τις σκηνές θα ήθελα να δω πως θα εξελλισότουσαν τα πράγματα αν ήμουν λίγο καλύτερος ή λίγο χειρότερος στα qte. Πάντως στο μόνο miss που πήγα να σπάσω το χειριστήριο ήταν στην καταδίωξη του Ethan απ'την αστυνομία, έκανα τόσο κόπο με τη Madison να τον συνεφέρω και μετά από τόσο κυνήγι με ένα μόνο miss σε κρίσιμο άλμα, με πιάσανε....
Πάντως ισχύει αυτό που υποστηρίζουν κάποια reviews, σαν παίχτης δεν παίρνεις το ρόλο των χαρακτήρων αλλά στέκεσαι κάπου ουδέτερα στο ρόλο του σκηνοθέτη. Αυτή την αίσθηση βγάζει. Είναι σαν να βλέπεις μια ταινία και ανάλογα με τις αντιδράσεις σου, αυτή να εξελλίσεται. Καμία σχέση με το μοντέλο Bioware π.χ. όπου σε βάζει στο ρόλο του χαρακτήρα.
Nα σταθώ και στις εφαρμογές του χειριστηρίου στα qte, όπου μερικά είναι απλά τρομερά ευφάνταστα. Η πρώτη στιγμή που κωλοχάρηκα ήταν στην αρχή όταν ο Ethan ανεβάζει στους ώμους του το γιό του για να παίξουν αεροπλανάκι και πρέπει να κινείς αριστερά-δεξιά το sixaxis. Εντάξει, αν ο χειρισμός δεν ήταν τόσο καλός, τόσο απλοϊκός μα προσεγμένος ταυτόχρονα και τόσο ποικιλόμορφος σίγουρα το παιχνίδι θα έχανε πάρα πολλά.
Ξεκίνησα να παίζω χτες από τις 8 το βράδυ και σταμάτησα τις 5 το πρωί... Δεν την πάλευα άλλο παρ'όλο που σε εκείνο το σημείο μου αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του origami killer, δεν περίμενα σε καμμία περίπτωση το πρόσωπο αυτό.... Είναι τρομερό κόλλημα το game, δεν μου πήγαινε η καρδία να το αφήσω, ήθελα να δω λίγο παρακάτω από την εξέλλιξη με αποτέλεσμα να χάσω την αίσθηση του χρόνου..... Εννοείται βράδυ είναι η κατάλληλη ώρα για Heavy Rain, σβηστά φώτα και δυνατά ο ήχος.
Oι σκηνές που παίζω με τον Ethan είναι μακράν οι καλύτερές μου, έχουν αποδώσει πειστικά την κατάρρευση του χαρακτήρα του μέσα από τα σχιζοφρενικά σκηνικά που βιώνει ακολουθώντας τα στοιχεία που του αφήνει ο origami killer, με αποκορύφωμα το σκηνικό στο τούνελ με τα σπασμένα γυαλιά και εκεί που τον έχει βάλει να κόψει το δάχτυλό του μπροστά στην κάμερα.
H ένταση και η παράνοια του Ethan, αντισταθμίζεται από τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Mε τον Shelby τα πράγματα συνήθως είναι πιο ήρεμα αφού αναλογικά είναι λιγότερες οι φορές που σε καθηλώνουν τα qte, ακολουθώντας μια πιο εγκεφαλική ροή μέσα από την έρευνά του. Ωραία εξελλίσεται το δέσιμό με τη Lauren ενώ αγαπημένη σκηνή μέχρι τώρα είναι στο party.
O Jaden είναι ένας profiler του FBI και ήταν σπαστικούλης μέχρι τη στιγμή που έκατσε στο γραφείο του και άνοιξε τον εικονικό χάρτη, έπαθα πλάκα με τα γραφικά εκεί.... Βέβαια με τον τρόπο που έχει εξελλιχθεί το παιχνίδι, μάλλον αυτός θα είναι ο hero of the day αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα.
Η περίπτωση της Madison θυμίζει λίγο Fahrenheit, είναι η τύπισσα που δεν πιστεύει τις κατηγορίες της αστυνομίας για τον Ethan, τον βοηθά και τελικά τον ερωτεύεται. Η πρώτη της σκηνή με τους κλέφτες φοβερή, ενώ ρέστα δίνει στο Blue Lagoon όπου πρέπει να γίνει sexy ώστε να πλησιάσει τον Paco.
Στο σημείο που έχω φτάσει, έχει αποκαλυφθεί ποιος είναι ο origami killer. Δεν έχει πεθάνει κανείς απ'τους τέσσερις, ακόμα τουλάχιστον, αν και σίγουρα μπλέχτηκαν σε καταστάσεις που κάλλιστα μερικά miss στα qte θα μπορούσαν να τους σκοτώσουν. Καλά εννοείται πως με ένα playthrough δεν μπορείς να δεις τα πάντα, σε ΟΛΕΣ τις σκηνές θα ήθελα να δω πως θα εξελλισότουσαν τα πράγματα αν ήμουν λίγο καλύτερος ή λίγο χειρότερος στα qte. Πάντως στο μόνο miss που πήγα να σπάσω το χειριστήριο ήταν στην καταδίωξη του Ethan απ'την αστυνομία, έκανα τόσο κόπο με τη Madison να τον συνεφέρω και μετά από τόσο κυνήγι με ένα μόνο miss σε κρίσιμο άλμα, με πιάσανε....
Πάντως ισχύει αυτό που υποστηρίζουν κάποια reviews, σαν παίχτης δεν παίρνεις το ρόλο των χαρακτήρων αλλά στέκεσαι κάπου ουδέτερα στο ρόλο του σκηνοθέτη. Αυτή την αίσθηση βγάζει. Είναι σαν να βλέπεις μια ταινία και ανάλογα με τις αντιδράσεις σου, αυτή να εξελλίσεται. Καμία σχέση με το μοντέλο Bioware π.χ. όπου σε βάζει στο ρόλο του χαρακτήρα.
Nα σταθώ και στις εφαρμογές του χειριστηρίου στα qte, όπου μερικά είναι απλά τρομερά ευφάνταστα. Η πρώτη στιγμή που κωλοχάρηκα ήταν στην αρχή όταν ο Ethan ανεβάζει στους ώμους του το γιό του για να παίξουν αεροπλανάκι και πρέπει να κινείς αριστερά-δεξιά το sixaxis. Εντάξει, αν ο χειρισμός δεν ήταν τόσο καλός, τόσο απλοϊκός μα προσεγμένος ταυτόχρονα και τόσο ποικιλόμορφος σίγουρα το παιχνίδι θα έχανε πάρα πολλά.
Ξεκίνησα να παίζω χτες από τις 8 το βράδυ και σταμάτησα τις 5 το πρωί... Δεν την πάλευα άλλο παρ'όλο που σε εκείνο το σημείο μου αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του origami killer, δεν περίμενα σε καμμία περίπτωση το πρόσωπο αυτό.... Είναι τρομερό κόλλημα το game, δεν μου πήγαινε η καρδία να το αφήσω, ήθελα να δω λίγο παρακάτω από την εξέλλιξη με αποτέλεσμα να χάσω την αίσθηση του χρόνου..... Εννοείται βράδυ είναι η κατάλληλη ώρα για Heavy Rain, σβηστά φώτα και δυνατά ο ήχος.
Comment