Announcement

Collapse
No announcement yet.

Dungeon Siege 3

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • #16
    7 το edge??? τρεξτε!!!!!!!!! lol

    το edge περιμεναμε να μας πει για το dungeon siege 3

    ριξε και μια ματια και στο review τους για το witcher 2 να συγκινηθεις μαζι μας

    Comment


    • #17
      Το edge συγκρίνεται σε εγκυρότητα reviews με το δικό μας το games.


      Tidy!

      Do not blame me.Blame yourself or God.
      In Matsuno we trust.

      Comment


      • #18
        dokimasa na to pexo den antexa oute mia ora apistefta vareto pexnidi

        Comment


        • #19
          δεν αντεξες single player ε?, εγω το τελειωσα παντως στο single αλλα ενταξει diablo hack and slash δεν εχουνε δυνατο σημειο ποτε το single player
          αστο λιγο στην ακρη το πιανουμε καποια αλλη στιγμη coop hardcore , στο coop εχει χαβαλε ,

          Comment


          • #20
            To ξεκίνησα χθες αφήνοντας λιγάκι στην άκρη το Portal2 γιατί στο τέλος θα έβλεπα τις πόρτες του δωματίου σαν portals και θα άκουγα παραμορφωμένες ρομποτικές φωνές. Φοβερό παιχνίδι.

            Το Dungeon Siege λοιπόν.... Ναι οκ καλούλι είναι χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας. Μου μοιάζει με ενσάρκωση παλιού 2d beat-em up σε εντελώς άβολη ισομετρική κάμερα εμπλουτισμένο με μέτριας ποιότητας σύστημα διαλόγων, υπέρ του δέοντος βαθύ character development για τέτοιο τίτλο και τίγκα στο loot.

            Ο τρόπος που παρουσιάζεται η ιστορία στην εισαγωγή κατάφερε να μου ελκύσει το ενδιαφέρον ενώ έμεινα κάμποση ώρα να διαβάζω για τους 4 χαρακτήρες πριν αποφασίσω με ποιον να ξεκινήσω. Δοκιμάζοντας τρεις απ'τους τέσσσερις (εκτός του Warrior) δεν είδα κάτι που να τους διαφοροποιεί ουσιαστικά, και οι τρεις έχουν τη melee και range επίθεσή τους με διαφορετικά εφφέ και όπλα. Τελικά διάλεξα το γέροντα γιατί μου άρεσε η περιγραφή των ικανοτήτων του με Entropy και Lightning μαγείες. Eκείνη με τα κουμπούρια μου φάνηκε λίγο lame, τουλάχιστον οι δύο πρώτες επιθέσεις της δεν μου άρεσαν καθόλου, ενώ η τύπισσα που μεταμορφώνεται σε super hero ήταν φοβερή απογοήτευση μόλις είδα το animation της επίθεσης με το spear/staff. Πιο αργό κι απ'το replay ρε γμτ και αυτήν ήθελα λόγω όπλου.

            Τέλως πάντων, διάλεξα τον μπάρμπα, που θυμίζει anime-μπάρμπα με γκέι φωνή, και συνέχισα με αυτόν. Γουστάρω πολύ το εφφέ όταν κάνει dodge, τα Lightning μπουκετίδια που ρίχνει και τα glyphs που αφήνει κάτω της Entropy μαγείας. Η τακτική στη μάχη ψιλοαπλή, Entropy για τα μπουλούκια, Lightning για ότι απομείνει και δώστου επανάληψη. Στα μπουλούκια-μπουλούκια έχω ένα θέμα και πρέπει να μάθω να χρησιμοποιώ περισσότερο τις Empowered ικανότητες αφού πρώτα όμως ξεπεράσω το θέμα χειρισμού, το layout των πλήκτρων στο gamepad μου είναι κάπως άβολο ακόμα.

            Με την κάμερα έχω πρόβλημα γιατί μου σπάει το ρυθμό να ζουμάρω μέσα-έξω συνέχεια, έξω για τις μάχες με πολλούς ταυτόχρονα και μέσα όταν ψάχνω για loot ή απλά για όταν κινούμαι στο χάρτη. Τελικά το άφησα μόνιμα μέσα, θέλω να βλέπω τι γίνεται, και χρησιμοποιώ το pathfinder για τα quests αφού λόγω έλλειψης χάρτη και μόνο με το minimap χάνομαι συνέχεια.

            Τα voice-overs τώρα δεν είναι άσχημα, η ιστορία όμορφα κυλά χωρίς να πρόκειται για τίποτα το ιδιαίτερο απλά βρίσκεται εκεί για το απαραίτητο βάθος και κρατά καλά το ρόλο της. Το σύστημα διαλόγων που βασικά δεν είναι σύστημα διαλόγων αλλά ερωτοαπαντήσεων μέτριο κι αυτό απλά για λόγους εξυπηρέτησης και τίποτα παραπάνω. Εντάξει η Obsidian έχει δώσει με το Alpha Protocol πολύ καλύτερα dialogue systems και με το Fallout New Vegas περισσότερο εγκεφαλικούς και καλογραμμένους διαλόγους. Παρ'όλα αυτά βέβαια τη βρίσκω όταν ρωτάω κάποιον npc να μου πει για την τοποθεσία που πρόκειται να επισκευθώ, το lore πίσω από αυτή και τους κινδύνους. Η πάρλα των npcs σε συνδυασμό με το backround stotytelling που παρουσιάζεται σε στατικές εικόνες με έχει κερδίσει με την απλότητα και την αμεσότητά του χωρίς να εμπλέκει ίντριγκα ή να γίνεται larger-than-life.

            Αυτό με κρατά στο τίτλο συν το ακούραστο και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη hack'n'slash καθώς και οι όμορφες τοποθεσίες. Αν συνεχίσει έτσι μέχρι τέλους ίσως και να φτάσω κι εγώ μέχρι εκεί.
            sigpic

            Comment


            • #21
              ναι ειναι solid προσπαθεια του 7 κατ εμε το ds3 για τα hack and slash loot rpgs

              για game αυτου του ειδους εχει μπολικο στορυ αλλα δεν εχει καθολου νευρο η obsidian εκανε φιλοτιμη προσπαθεια σε αυτο το τομεα παντως της το αναγνωριζω

              gameplaywise εχει περισσοτερα action στοιχεια απο το μεσο ορο του ειδους (evade,block) και τελικα του βγαινει, κριμα που δεν κοβει την γραμμη του νηματος λογω των αδιαφορων γραφικων, του ανυπαρκτου impact στα χτυπηματα και της φοβειας του να τολμησει το κατι παραπανω σε replay value (max lvl 30 really?)

              το παιχνιδι ειναι απειρως καλυτερο σε co-op αλλιως σε single player δεν ειναι για μεγαλα sessions γιατι παιζει να σε παρει ο υπνος η να πεθανεις απο την πληξη

              επισης στο hardest setting θελει γερα νευρα και πολυ αλλα ΠΟΛΥ evade

              Comment


              • #22
                Ασχολήθηκα με το single player στο hard επίπεδο (αν θυμάμαι καλά είχε μόνο τρία). Το παιχνίδι είναι προφανώς φτιαγμένο για co-op campaign, οπότε το solo έχει σοβαρό ζήτημα ρυθμού. Από εκεί και πέρα το βρίσκω κάτω του μετρίου. Σα μεταφορά είναι κακή και τεχνικά ελλιπής, οπτικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και κατά περίεργο τρόπο τα πρόσωπα στα cutscenes ήταν τόσο φωτεινά σα να είχαν ένα φωτοστέφανο γύρω τους. Ο ρυθμός του είναι τραγικός. Lure, attack, repeat. Παίζεις έναν εναντίον ενός, οι εχθροί δεν έχουν στρατηγική, ακόμα και τα πιο απλά τεχνάσματα πιάνουν, ενώ έχοντας παίξει με τον ίδιο χαρακτήρα που πήρε ο Ντέους αγανάκτησα να πηγαίνω μπρος πίσω και να βαράω εχθρούς πισώπλατα, επειδή από κάποιο σημείο και μετά πάντα γύριζαν πλάτη και έτρεχαν στο σημείο που τους είχα βρει. Σενάριο δε με τράβηξε, το στήσιμο των abilities, proficiensies, whatever ήταν εντελώς κονσολοποιημένο, ο χειρισμός και η κάμερα ήταν ΤΡΑΓΙΚΕΣ στο PC. Τόσο κακό χειρισμό και άσχημη κάμερα είχα χρόνια να δω. Από εκεί και πέρα είναι κάργα βαρετό, το character building στοιχειώδες και το inventory δε μου αρέσει.

                Μείνετε μακριά ή παίχτε το Dungeon Siege 2.
                Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?

                Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...

                Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί

                Comment


                • #23
                  Nαι ρε γμτ δίκιο έχεις. Ξενερώνω τώρα που διάβασα το post σου γιατί προσπαθώ να μην με ενοχλούν αυτά όταν παίζω και η χειρότερη μαλακία είναι ότι συνεχίζω παρ'όλο που ξέρω ότι δεν έχω τίποτα να περιμένω, αυτό θα παίζω ως τέλους.

                  Καθώς φαίνεται θα είναι το "most mindless" παιχνίδι, εμπειρία, σπατάλημα χρόνου για φέτος ακολουθώντας κατα πόδας το περσινό Arcania. Να λέμε ότι παίξαμε κι ένα μέτριο τίτλο φέτος γιατί έχουμε πήξει στη ποιότητα.
                  sigpic

                  Comment

                  Working...
                  X