Super Mario 3D All-Stars

[nooto]

Πλατφορμα: Nintendo Switch
Κυκλοφορια: 18/9/2020
Τελος Κυκλοφοριας: 31/3/2021
Metascore: 82% https://www.metacritic.com/game/swit...o-3d-all-stars

Περιεχομενο:

1) Super Mario 64 (4:3 ratio, 720p, 30 fps)
2) Super Mario Sunshine (16:9 ratio, 1080p, 30 fps)
3) Super Mario Galaxy (16:9 ratio, 1080p, 60fps)

Δεν ξερω ποσοι ασχολουνται (περα απο μενα και τον Ramp) ή ποσοι σκοπευουν να αγορασουν το παιχνιδι μεχρι το Μαρτιο, αλλα ειπα να ανοιξω ενα quick topic προκειμενου να γραψουμε τις εντυπωσεις μας τοσο για τα παιχνιδια οσο και για την συλλογη ως συλλογη. Για το OP δεν εχω πολλα να προσθεσω λογω της φυσης της κυκλοφοριας οποτε θα ειναι λιτο. Οπως εχω γραψει και αλλου εχω ξεκινησει με το Super Mario 64 (ειμαι στα 99 αστερια αυτη τη στιγμη) και θα παρω τα παιχνιδια με τη σειρα, κανοντας update τις εντυπωσεις μου. Περισσοτερα στο επομενο post οταν με το καλο τελειωσω το 64.

[Ramparter]

Κάποια στιγμή θα κάνω quote τα ποστ μου απ' το άλλο θέμα.

Τερμάτισα και τα 3, μόνο το Super Mario 64 με τα 120 αστεράκια και πραγματικά το χάρηκα γιατί δε το χα καταφέρει τότε. Το παιχνίδι δείχνει τα χρόνια του οπτικά αλλά αυτό που με χάλασε ήταν κυρίως η κάμερα, ειδικά όταν δε κάθεται ακίνητη αλλά γυρνάει μόνη της.
Το Sunshine φαίνεται εκπληκτικό σε ορισμένα σημεία με HD και widescreen ενώ σε άλλα φαίνεται αρκετά άσχημο - κυρίως αποτυχημένες επιλογές χρωμάτων κατά τη γνώμη μου. Το χειρότερο της συλλογής δυστυχώς λόγω κάποιων πολύ κακων σχεδιαστικων επιλογών.
Μακράν το διαμάντι της συλλογής είναι το Galaxy.
Επειδή είναι anniversary συλλογή μου ναι οκ ότι δεν παρενέβησαν περισσότερο. Δε μου είναι οκ η έλλειψη του Galaxy 2 που θα απογείωνε το value της συλλογής.
Όπως είναι τώρα θα της έβαζα ένα 8/10, αν είχε και το Galaxy 2 θα άξιζε 10/10.
Ωστόσο για μένα άξιζε με το παραπάνω έχοντας κλείσει ήδη 45 ώρες.

Τα 64 και Sunshine χρειάζονται remake με παρεμβάσεις σε πολλά σημεία. Μακάρι να γίνουν όσο ζω.
Το Galaxy είναι as good as it gets.

Αυτά από μένα.

Υγ: πιστεύω του χρόνου θα πωλούνται ανεξάρτητα στο store. Ελπίζω τότε να δούμε και το Galaxy 2.
Επίσης θα θελα όλα τα Mario να τα δούμε στο Switch (Land, Land 2, NSMB Wiii, DS...)

[nooto]

Λοιπον τελος και απο μενα το Super Mario 64 με 105 αστερακια. Πηρα ολα τα αστερια που υπαρχουν εκτος απο αυτα που πρεπει να παιξεις καθε επιπεδο ξανα και να μαζεψεις 100 coins (15 συνολο, ενα για καθε επιπεδο). Σε γενικες γραμμες ειδα ολο το content του παιχνιδιου, οσο για τα τελευταια 15 αστερια θα δουμε αναλογα με τα κεφια, δεν ξερω αν ειναι ευχαριστη διαδικασια ή αν εχει κατι παραπανω να προσφερει αλλα ισως δοκιμασω ειτε αμεσα ειτε στο μελλον. Το παιχνιδι μου πηρε 20+ ωρες αν και στον τερματισμο (70 αστερια) μπορουσα να εχω παει κοντα στις 10.

Σε οτι αφορα το emulation, παροτι εχω κατακεραυνωσει την Nintendo σε αλλα posts, θα πω οτι συμφωνω 100% με τον Ramp. Ο τιτλος ειναι πανεμορφος, η εικονα ειναι κρυστάλλινη, και το παιχνιδι τρεχει αψογα (ακομα και αν δεν ειναι 60 fps). Καποια επιπλεον πραγματα που θα ηθελα σε επιπεδο κυκλοφοριας τετοιας λογικης θα ηταν: 1) widescreen και 60 fps, 2) μια καλυτερη παρουσιαση σε καποια sky-city boxes που υπαρχουν σαν φοντο στις ανοιχτες πιστες και που παραμενουν θολά, 3) το σημαντικοτερο ισως απ'οσα εγραψα, μειωση του pop in και αυξηση του draw distance. Και τα 2 εχουν να κανουν με το γεγονος οτι οταν κοιτας σε (σχεδον) πρωτο προσωπο την πιστα απο αποσταση προκειμενου να δεις πως θα φτασεις σε ενα red coin ή σε ενα αστερακι και να σχεδιασεις την τακτικη σου, η πιστα δεν γινεται ολη render και πρεπει να πας πιο κοντα για να εμφανισει ολη της την δομη. Κατα συνεπεια δεν μπορεις ποτε να σκεφτεις απο πριν και πρεπει να αντιμετωπισεις το οποιο platform challenge την ωρα που εισαι ηδη κοντα, κατι που σημαινει περισσοτερο trial n error. Αν ηθελα τωρα να το παω ακομα πιο μακρια και να δωσω κατι σε remaster, το μονο που θα πειραζα θα ηταν καμερα η οποια εχει πολλα προβληματα και ειναι το μονο στοιχειο ισως του παιχνιδιου που το κανει να δειχνει την ηλικια του (αλλα θα μιλησω για αυτο πιο κατω). Σε καθε περιπτωση μιλαμε για πολυ καλη δουλεια παρολες τις ελλείψεις εδω και εκει, και νομιζω πως οποιος ασχοληθει θα μεινει ικανοποιημενος.

Για το παιχνιδι τωρα, αυτο το playthrough ηταν ενα ονειρο που ειχα εδω και χρονια και το οποιο εγινε πραγματικοτητα. Εχω τρομερη αδυναμια στην γενια των saturn-psone-Ν64 και με τα παιχνιδια του τελευταιου ειχα ερθει μονο περιστασιακα σε επαφη. Ειναι πραγματικα αξιοθαυμαστο πως το 64 ειναι τοσο ομορφο ακομα και σημερα, ειναι αξιοθαυμαστο οτι παροτι ειναι απο τα πρωτα 3d platformers και παιχνιδι σχεδον 25ετιας, παιζει τοσο ανετα ακομα και σημερα και εχει ακομα να προσφερει και να πει πραγματα. Ο χειρισμος του παραμενει παρα πολυ καλος κατα τη γνωμη μου (με παραφωνια κατα κυριο λογο τα εναερια επιπεδα), πραγμα τρομερα εντυπωσιακο, ο σχεδιασμος των επιπεδων εχει πολυ ενδιαφερον και προσφερει challenge (παροτι ειναι μικροτερα απο αυτο που θυμομουν απο την μικρη επαφη που ειχα με τον τιτλο πολυ πολυ παλιοτερα), και το παιχνιδι ειναι σε γενικες γραμμες εξαιρετικα polished. Αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι δεν ξερω αν προσεφερε τοσο (η μονο) στα platformers που ακολουθησαν οσο (και) στο ειδος των sandbox games μιας και το στησιμο του παιχνιδιου ειναι μικρα open worlds που εχουν collectibles και το platforming υπαρχει μονο για να αποκτησεις τα collectibles. H υπολοιπη διαδικασια περιλμβανει exploration, παρατηρηση, free roaming, puzzle solving κλπ, στοιχεια που δεν υπαρχουν τοσο στα platformers οσο στα open world action adventure. Το τονιζω κυριως επειδη υπαρχουν και πιστες που ειχαν σχεδον 0 platforming και για να βρεις τα αστερια ή να τερματισεις το επιπεδο ακολουθουσες βηματα που ακολουθεις περισσοτερο σε ενα action adventure σημερινης εποχης. Τα μονα επιπεδα που ας πουμε μου φανηκαν καθαρα platforming levels ηταν τα 2 τελευταια + τα Bowser levels.

Στα αρνητικα τωρα, πριν παω στο βασικο που ειναι η καμερα, να πω οτι δεν μου φανηκαν ολες οι πιστες το ιδιο ενδιαφερουσες ή ολα τα challenges το ιδιο καλοφτιαγμενα. Υπαρχουν επιπλεον αρκετα σημεια που ειναι εκνευριστικα ως προς τον σχεδιασμο και νομιζω δειχνουν οτι ακομα υπηρχε πειραματισμος στο πως στηνεις μια προκληση σε 3d περιβαλλον. Για την καμερα τωρα. Οπως εγραψα και αλλου, η καμερα δεν ειναι free αλλα μπορεις να πειραξεις την αποσταση που εχει απο τον χαρακτηρα και επιπλεον να την περιστρεψεις κατα 45 μοιρες τη φορα οριζοντια, συνολο 8 πιθανες οπτικες γωνιες. Το προβλημα τωρα ειναι οτι δεν εχεις παντα και τις 8 οπτικες γωνιες στη διαθεση σου διοτι αναλογα με το αν υπαρχει καποιος τοιχος ή αντικειμενο κοντα, μπορει να μπλοκαρει την περιστροφη της καμερας. Επιπλεον, επειδη δεν υπαρχει κινηση στον καθετο αξονα (μονο αν το γυρισεις σε "first" person view) αν εχεις το high ground και πρεπει να κατεβεις σε καποιο χαμηλοτερο επιπεδο ειναι αδυνατο να δεις πως θα κατεβεις-που θα πεσεις αν πηδηξεις. Παραλληλα, οπως ανεφερε και ο Ramp, η καμερα μερικες φορες κινειται και μονη της και αυτο ειναι πολυ προβληματικο διοτι το παιχνιδι δεν κραταει την κατευθυνση του χαρακτηρα ενω γινεται η περιστροφη. Τι θελω να πω, αν πατας μπροστα πηγαινεις μπροστα αλλα αν η καμερα αρχιζει να γυρναει μονη της τοτε πρεπει να αλλαξεις και εσυ την κατευθυνση του αναλογικου αν θες να συνεχισεις την ιδια πορεια. Αυτο ειναι απιστευτα εκνευριστικο ειδικα σε περιπτωσεις που εισαι σε καποια πλατφορμα μικρους πλατους, η καμερα κανει ξαφνικα τα δικα της και τελικα πεφτεις στο κενο διοτι δεν προλαβες να αντιδρασεις. Τελος υπαρχουν και στιγμες που η καμερα θα κολλήσει, ειτε πανω σε αντικειμενα, ειτε μεσα σε τοιχους κλπ, κλασσικο προβλημα παιχνιδιων της εποχης (ευτυχως δεν το συναντησα παρα πολυ). Αυτος ειναι ο λογος που οπως εγραψα αυτο θα ηταν το πρωτο που θα πειραζα σε ενα remaster, δεν θα την εκανα ελευθερη αλλα θα εκανα λιγο refine το πως λειτουργει κρατωντας την λογικη των 8 γωνιων + ισως θα εβαζα και καθετη μετακινηση.

Αυτα σε γενικες γραμμες, συνολικα το απολαυσα παρα πολυ και επιτελους εκλεισε και αυτο το κεφαλαιο. Αν βγαλει και η Sega καποιες επανακυκλοφοριες παιχνιδιων του Saturn (που μας εχει πρηξει σε καθε γενια με το megadrive ξανα και ξανα) και δω και απο κει καποια παιχνιδια που το εχω μαραζι θα ειμαι ολοκληρωμενος . Περισσοτερα τωρα οταν πιασω το Sunshine που ειναι το επομενο στη λιστα .

[Ramparter]

Στα αστερακια που αφησες υπαρχουν καποια απο τα πιο ζορικα για μενα, τα 100 σε Rainbow Ride, Tiny Huge & Tick Tock ηταν τα πιο δυσκολα.Τα υπολοιπα κυμαινονται απο βατα εως αστεια. Γενικα στις πιο πολλες πιστες υπαρχει αρκετο πλεονασμα νομισματων. Το θετικο ειναι οτι σε βαζουν να ψαξεις και ετσι μπορει να απολαυσεις λιγο περισσοτερο το level design.

Αυτο που μου εκανε εντυπωση παιζοντας το μετα απο τοσα χρονια ειναι οτι πολλα μετεπειτα επιπεδα τα βρηκα αρκετα ευκολοτερα απο αλλα που συναντας στην αρχη, ειδικα η Wet Dry World ηταν εντελως αστεια πιστα για 10η - 11η. Ενω πχ η Thwomp Fortress ή η Snow Mountain που ναι στις 4 πρωτες εχουν σημεια που μπορει να χασεις.

Βεβαια με τοαα χρονια εμπειριας εχει αλλαξει το τι θεωρουμε challenging, πλεον challenging βρηκα μονο τα σημεια που ο Μαριο μπορει να πεσει στο κενο και να πας απο την αρχη του level. Τοτε challenging μπορει να ηταν το να σκεφτεις τη λυση για ενα αστερι.

[Xeno]

Να πω κι εγω με τη σειρα μου πως σαν καλο θυμα αγορασα το All-Stars αν και οσο να ναι θα εχω πραγματα να κανω γιατι δεν ειχα παλεψει ποτε να κανω 100% τα 64 και Galaxy, ενω το Sunshine παραμενει το μονο παιχνιδι της σειρας που δεν εχω τελειωσει.

Δε θα μπορουσα βεβαια να μην το παρω με τη σειρα, οποτε ξεκινησα απο το 64.
Εντυπωσεις μετα τα 120 αστερια:

- Οπτικα δεν ειχα απαιτησεις με τα οσα ειχα ακουσει, αλλα αυτο που ειδα το βρηκα μια χαρα οποτε κανενα παραπονο εκει.
- Ο χειρισμος ειναι παρα πολυ καλος και κυριως πολυ φιλοδοξος σαν συλληψη για τα δεδομενα οχι του 96 αλλα και πολλων ετων μετα. Το οτι το moveset του Mario παραμενει σχεδον ιδιο 25 χρονια μετα λεει πολλα. Στην πραξη τωρα η υλοποιηση δεν εχει σχεση με τα τελευταια παιχνιδια της σειρας καθοτι νιωθεις πως τα παντα ειναι λιγοτερο ομαλα και πως σε αρκετα λεπτομερεις κινησεις ειναι πιθανο ο Mario να μην ανταποκριθει αναλογα.
- Η καμερα ειναι σιγουρα ο δυσκολοτερος εχθρος του παιχνιδιου καθως σε καποια σημεια απλα δε συνεργαζεται με τιποτα.
- Επαθα σοκ οταν διαπιστωσα ποσο περιορισμενο ειναι το Soundtrack του παιχνιδιου. Δεν ειχα καταλαβει μικρος ποσο μεγαλη ειναι η επαναληψη κομματιων στους 15 κοσμους του παιχνιδιου.
- Οι πιστες ειναι πολυ μικροτερες απ' οσο τις θυμομουν. Εχει ενδιαφερον το ποσο εχουν αλλαξει τα πραγματα με τοσα παιχνιδια που εχουμε παιξει απο τοτε μεχρι τωρα.
- Τα objectives ειναι στο 95% ξεκαθαρα, πραγμα που το κανει να ακουγεται ισως ευκολο, αλλα παραλληλα εχει και ενδιαφερον πώς οι developers σου δινουν καθε φορα μεσα σε 5 λεξεις hints για το τί πρεπει να κανεις.
- Η συλληψη του κεντρικου hub/καστρου παραμενει εξαιρετικη.
- Μου ειναι δυσκλο να ξεχωρισω καποιους κοσμους γιατι σχεδον ολο το παιχνιδι φαινεται απλοικο με τα σημερινα δεδομενα. Σιγουρα οι 4 πρωτοι νομιζω αφηνουν μια ξεχωριστη για εμενα εντυπωση, ενω νομιζω πως και οι κοσμοι 5-7 εχουν ενδιαφερον θεματικα. Μετα νομιζω το παιχνιδι κανει κοιλια για να ανεβει με λιγο πιο φρεσκες ιδεες προς το τελος, π.χ. tick tock clock.

Ο απολογισμος θετικος οπως και να χει. Αφηνω στην ακρη τη συλλογη για την ωρα για να δω τιποτα αλλο και οταν βρω ορεξη για platforming τοτε θα επιχειρησω να πιασω το Sunshine. Το εκανα boot να δω πώς φαινεται και εκ πρωτης δειχνει μια χαρα playable και εννοειται πως το Galaxy δειχνει ακομα καλυτερο και σχεδον current-gen (as in switch-gen εστω).

[Xeno]

Τελειωσα το Mario Sunshine και ειλικρινα δεν εχω λογια για το ποσο σουρεαλιστικη εμπειρια ηταν. Το παιχνιδι κανει λιγο πολυ τα παντα λαθος. Το ενα θετικο πραγμα που του δινω ειναι πως ο Mario ειναι πιο ελαφρυς και ευκινητος απο ποτε, αλλα ειλικρινα εκει σταματουν τα θετικα.

Τα χρωματα ειναι λαθος. Tα cutscenes εκτος τοπου και χρονου. Oι πιστες και τα αστερια τωρα.. απο πού να το πιασουμε ειλικρινα.

Το παιχνιδι εχει μολις 7 πιστες με 7 υποχρεωτικα αστερια στην καθε μια και καποιο εξτρα υλικο απο εκει και περα γιατι παντα καπως πρεπε να φτασουμε στα 120 αστερια. Καθε αστερι λοιπον θα ειναι κατι απο τα παρακατω:
- Κακο boss fight το οποιο θα παιξετε κατα μεσο ορο 3 φορες
- Platforming challenge το οποιο καποιος πρεπει να ειχε σκοπο να το κανει οσο λιγοτερο fun γινεται
- Εξερευνηση και προσπαθεια να βρεις τη λυση σε καποιο τελειως ασαφες προβλημα
- Once-off gimmick ideas τα οποια απλα ειναι κακες ιδεες με κακη υλοποιηση
- Fludless levels τα οποια ειναι old school platforming challenges καποια εκ των οποιων εχουν αρκετα υψηλη δυσκολια για τον μεσο παικτη

Το τελευταιο ειναι σημαντικο γιατι το παιχνιδι σε αναγκαζει να παρεις τα τουλαχιστον 49 αστερια που ανεφερα, οποτε εδω δεν ειναι 64 να πας στο επομενο αν δε σου κανει, αλλα εισαι αναγκασμενος να τα παρεις θες δε θες γιατι καποιος πιστεψε πως αυτη η ιδεα ειναι καλη.

Το ποσες φορες μπορεις να χασεις ή απλα να πεσεις απο καπου απλα δε λεγεται. Το παιχνιδι ειναι ο ορισμος του κακου design σε σημειο που με εκανε να απορω για το πώς πηρε το ok για να κυκλοφορησει οταν ηταν ξεκαθαρα το πιο μισοτελειωμενο μεγαλο παιχνιδι της Nintendo.

Για καποια πραγματα ειλικρινα δε χωρανε λογια να περιγραψω τα συναισθηματα που σου δινει το παιχνιδι, οποτε καλυτερα να το παιξει οποιος εχει το κουραγιο, γιατι ειναι μια ενδιαφερουσα εμπειρια εστω και εγκυκλοπαιδικα.

To παιχνιδι εχει πολλες ιδεες που απλα ειναι half baked που λενε και τις πεταξαν ολες μαζι, αλλα ειλικρινα σε καποια σημεια πιστευω πως οι ανθρωποι ειχαν meeting και ειπαν what makes a gmae fun και εβαλαν πεισμα να πετυχουν το ακριβως αντιθετο και θα λεγα πως τα καταφεραν αρκετα καλα. Τα πολλαπλα nozzles δεν αξιοποιουνται πρακτικα ποτε, ο Yoshi ειναι διακοσμητικος και τα μη εκνευριστικα αστερια ειναι μετρημενα στα δακτυλα του ενος χεριου. Τα υπολοιπα αστερια κυμαινονται απο το ευχαριστη ηπια αγγαρεια στο μα καλα ποιος το σκεφτηκε αυτο.

Ουτε καν την τελικη πιστα δεν προσεξαν η οποια ειναι ενα εκτρωμα που στο Mario 64 δε θα εμπαινε ουτε σαν bonus πιστα.
Ευτυχως μετα βγηκε το Galaxy και η σειρα βρηκε την κατευθυνση της και με το παραπανω. Με το Sunshine ειναι απιστευτο το σε ποσο μεγαλο βαθμο δεν ειχαν ιδεα τι θα κανουν. Προφανως δεν ηθελαν να βγαλουν το 64-2, αλλα βγαλαν κατι που παιζει σαν το 64 με το fludd να ειναι η μονη προσθηκη και παρολαυτα η ποιοτητα των αστεριων επεσε πιο αποτομα και απο τη μετοχη του gamestop τις τελευταιες εβδομαδες.

Tουλαχιστον εκλεισα τη μια και μονη εκκρεμοτητα που ειχα με ολο το Mario franchise οποτε πλεον ξερω ποιος ειναι ο πατος της σειρας στα 3d games, καθως και ποσο καλυτερα πραγματα ειδαμε τα τελευταια 15 χρονια.

[Xeno]

Ας κλεισω την τριλογια posts μαζι με την τριλογια της συλλογης. Τελος και το Galaxy για 2η φορα, αλλα πρωτη φορα με 120 αστερια.
Εν συντομια να πω πως το παιχνιδι παραμενει φανταστικη εμπειρια. Σιγουρα το πιο φιλοδοξο 3d platform που εχω δει, οι ιδεες που ειχε ηταν απλα απιστευτες και επιτελους εφεραν τα Mario αλλα και το 3d platforming στο πλεον σωστο μονοπατι. Δε μπορω να φανταστω να απειλειται απο κατι σαν καλυτερο παιχνιδι του ειδους, περαν του ιδιου του διαδοχου του ισως.

Το πρωτο πραγμα που διαπιστωνεις ερχομενος απο τα 64/SMS ειναι πως ο Mario ειναι πιο αργος και δυσκινητος σε σχεση με τα αλλα Mario. Περαν αυτου ο χειρισμος ειναι πληρως responsive και απολυτα ακριβης και το οποιο πιθανο μπερδεμα μπορει να προκληθει μονω λογω των gravity physics οταν αλλαζεις κατευθυνσεις κτλ.

Η ιδεα των διαφορετικων galaxies για καθε challenge ειναι πολυ σωστη γιατι αφενος κανενας κοσμος δεν προλαβαινει να σε κουρασει, αφετερου οι εναλλαγες μεταξυ κοσμων ειναι συνεχεις. Το οτι το παιχνιδι ειναι οσο linear πρεπει ειναι κατι γνωστο και οντως συμφωνω πως ειναι το ιδανικο balance ελευθεριας που πρεπει να σου δινει ενα 3d platformer.

Τα καταλοιπα του Wii ειναι εκει (δυστυχως θα πω εγω) με motion controls / pointing και μαζι και καποια εκνευριστικα stars, ενω ευτυχως το waggle ναι μεν υπαρχει, αλλα ειναι assigned και σε κουμπι μιας και χρειαζεται αρκετα. Η μεταφορα των Wii controls σε Switch ειναι πολυ καλη παντως (δεν ειχα καποιο θεμα παιζοντας με pro controller).

H δυσκολια του τιτλου θα ελεγα πως ειναι χαμηλη και λιγα αστερια με παιδεψαν πραγματικα. Το παιχνιδι κανει peak με τροπο διαφορετικο απο το 3D World πχ που για μενα η ποιοτητα του φαινεται στα πολυ δυσκολα αστερια. Το Galaxy νομζιω κερδιζει πιο πολυ με τη συνεχη ποιοτητα που εχει και με το οτι σου πεταει ασταματητα νεες ιδεες σε πιστες, game mechanics, power-ups και χιλια δυο πραγματα που κανουν τα περισσοτερα αστερια μια ξεχωριστη εμπειρια. Προς το τελος μου εκανε εντυπωση το οτι η δυσκολια δεν ανεβαινει πολυ, κατι που δεν ισχυει σε πιο προσφατα Μario, αλλα απο την αλλη αυτα τα Mario ειναι πανευκολα καθ'ολη τη διαρκεια του main game.
Ελαχιστα challenges κουρασαν λιγο (πολλα purple coins), αλλα και παλι μιλαμε για εξαιρετικη εμπειρια που στεκεται το 2021 οσο καλα στεκοταν και το 2007 (επισης ακομα δε μπορω να πιστεψω πως βγηκε κατι τετοιο το 2007 και ιδιως σαν διαδοχος του απογοητευτικου Sunshine).

[nooto]

Επαναφερω το θεμα μιας και μολις τελειωσα και εγω το Super Mario Galaxy, για πρωτη φορα. Το παιχνιδι overall μου αρεσε αρκετα, συμφωνω με ολους οσους εχουν γραψει οτι εχει παρα πολλες ιδεες, πολλες απο αυτες δεν τις εχω δει σε καποιο αλλο παιχνιδι της σειρας, τρομερη ποικιλια σε κσμους, και το setting ειναι παρα πολυ ενδιαφερον. Επισης θα ελεγα οτι ειναι απο τα πιο φιλοδοξα Mario που εχω παιξει κυριως λογω του setting των διαφορετικων πλανητων, των μηχανισμων της βαρυτητας, και του τι σχεδιαστικα αυτα τα 2 συνεπαγονται δεδομενης της παντα πλουσιας σε ιδεες Nintendo. O χειρισμος του παιχνιδιου σαν χειρισμος (σε σεναρια που η καμερα παραμενει σταθερη) ειναι πολυ καλος και τα οποια motion controls mechanics εν τελει ηταν λιγοτερo εκνευριστικα απ'ότι περιμενα, και οχι τοσα πολλα συνολικα.

Παμε τωρα στα θεματα που για μενα εχει το παιχνιδι.

Στο 90% του παιχνιδιου δεν υπαρχει ελεγχος της καμερα και η προοπτικη ειναι adaptive αναλογα με το τι συμβαινει. Οι εναλλαγες της καμερας φερνουν εναλλαγες στο χειρισμο (πχ αν ο mario βρεθει αναποδα σε εναν πλανητη, αναποδογυριζουν και τα commands σε περιπτωση που κατα την εναλλαγη της καμερα αφησεις τον χαρακτηρα ακινητο), κατι που κανει παρα πολλα σημεια του παιχνιδιου αρκετα εκνευριστικα, προκαλει confusion, και επισης φερνει πολλους θανατους που δεν οφειλονται κατα την γνωμη μου στον παικτη. Θελω να τονισω οτι το συγκεκριμενο προβλημα υπηρχε σε ενα βαθμο και στο SM64 αλλα εδω το θεμα ειναι οτι λογω του setting με τους πλανητες, υπαρχουν συνεχεια shfts στην καμερα και στην προοπτικη, κατι που σημαινει shift στα commands.Αυτο δημιουργει πολλα θεματα σε πολλα σημεια του παιχνιδιου με αποκορυφωση τα επιπεδα στο νερο, που λογω του μεγαλου adaptivity της καμερας, το παιχνιδι κατα τη γνωμη μου φτανει στα ορια του unplayable.

Θελω να σημειωσω οτι οταν το 2007 ειχα δει videos του παιχνιδιου μαζι με τις βαθμολογιες του, ειχα πει οτι καταφεραν να πετυχουν το αδιανοητο, να βαλουν tight mario controls που λειτουργουν αψογα, σε ενα παιχνιδι που εχει συνεχομενα shifts και εναλλαγες στην καμερα. Παιζοντας το παιχνιδι μετα απο ολα αυτα τα χρονια μπορω να πω οτι οχι, δεν τα καταφεραν, το παιχνιδι εχει τα κλασσικα προβληματα οποιουδηποτε τιτλου εχει προσπαθησει να κανει κατι αντιστοιχο. Η μονη λυση που προσωπικα βλεπω ειναι το να μπει free camera, αλλα αυτο θα αλλαζε ολη τη δομη του παιχνιδιου.

Απο κει και περα, ο τιτλος ειναι παρα πολυ γραμμικος, καθε πλανητης ειναι χωρισμενος σε αποστολες, και καθε αποστολη εχει ενα συγκεκριμενο task (βρες το αστερι). Λογω αυτου συνηθως πηγαινεις απο το σημειο Α στο σημειο Β, υπαρχει 0 exploration, και ακομα και αν κανεις explore δεν υπαρχει καποιο ουσιαστικο reward. Παραλληλα, τα επιπεδα ειναι σχετικα μικρα, και γενικοτερα τα παντα θυμιζουν φορητο και οχι οικιακο entry σε οτι αφορα το approach και τη λογικη του στησιματος και της σχεδιασης. Το δε post game ειναι κατ'εμε πολυ αδιαφορο και περιλαμβανει κυριως challenges τυπου time attack στην πιστα, σκοτωσε το boss με μονο μια ζωη κοκ. Τελος να σημειωσω κατι που ανεφερε και ο Xeno στο post του, το παιχνιδι ειναι γενικα καποια τικ πιο αργο απο οποιοδηποτε τιτλο της σειρας, ειναι πιο αργος ο Mario, πιο αργη η κινηση στις κινουμενες πλατφορμες εντος των επιπεδων. Αυτο δημιουργει μια αναμονη πολλες φορες μεσα στην πιστα που ειναι ενοχλητικη, ειδικα αν παιζεις το επιπεδο 2η η 3η φορα για τον α ή τον β λογο.

Αυτα σε γενικες γραμμες, να πω επισης οτι εφτασα στα 100 απο τα 120 αστερια, αλλα δεν ξερω κατα ποσο θα παω μεχρι το τελος μιας και αυτο που μενει ειναι καποια challenges που δεν μου προκαλουν τεραστιο ενδιαφερον. Το παιχνιδι οπως ειπα μου αρεσε πολυ, εχει πολυ ψηλα highs, τεραστια ποικιλια, πολλες ιδεες, ιδιαιτερους μηχανισμους που προερχονται απο το setting του, αλλα απο την αλλη ειναι και το πρωτο Mario που παιζω το οποιο εχει αντικειμενικα θεματα τα οποια προσωπικα δεν μπορεσα να αγνοησω. Overall, ισως περιμενα περισσοτερα λογω του τεραστιου hype ολα αυτα τα χρονια, ισως γι'αυτο καπου απογοητεύτηκα, αλλα θα πω οτι περασα αρκετα καλα, παροτι ειναι μαλλον το πιο αδυναμο Mario που εχω παιξει μεχρι στιγμης απο τα οικιακα entries (Odyssey-3DW-64-Galaxy).

Μας μενει το Sunshine, περισσοτερα οταν με το καλο το πιασω!

[Ramparter]

Δε διαφωνω οτι έχει θεματα η κάμερα αλλα μου κάνει εντύπωση πόσο εστιάζεις σ αυτά, εiδικα στο να φτάνεις να το αποκαλείς unplayable. Και πιο αδύναμο από το 64 το οποίο πλέον κι αν δείχνει τα χρόνια του.
Εύχομαι να έχεις την ευκαιρία να παίξεις το 2 κάποια στιγμή το οποίο τελειοποίησε τη formula.

[nooto]

Σχετικα με το unplayable, μπορει να μην ηταν ξεκαθαρο αλλα εννοω καθαρα συγκεκριμενα κομματια που εισαι μεσα στο νερο, δεν πηγαινε σε ολο το παιχνιδι. Συγκεκριμενα οταν εχει shifts η καμερα ή οταν πχ θες να παρεις ενα καβουκι χελωνας ή να παρεις αερα απο μια φουσκα, για καποιο λογο τα προσπερνας κατα λαθος, και μετα πρεπει να γυρισεις τον χαρακτηρα αναποδα, αυτο να κανει shift τα controls, και πρεπει να τα παρεις πλεον με αναποδα commands.

To πιο αδυναμο απο το 64, το εγραψα στο πλαισιο οτι το 64 κρυβει καλυτερα τα προβληματα του (δεν εχει καλυτερα controls ή καλυτερη καμερα, αλλα λογω του πιο απλοικου setting δεν συναντας προβληματα τοσο συχνα) και φυσικα ο φακος με τον οποιο το κοιταω του δινει περισσοτερα free passes επειδη ειναι απο τα πρωτα παιχνιδια του ειδους. Αν το δει κανεις αντικειμενικα τοτε μαλλον εχεις δικιο, αλλα μιλησα καθαρα με βαση την αισθηση που μου αφησε το καθενα ενω ειχα παραλληλα στο μυαλο μου και την εποχη που κυκλοφορησαν.

Εύχομαι να έχεις την ευκαιρία να παίξεις το 2 κάποια στιγμή το οποίο τελειοποίησε τη formula

Μακαρι να το κανουν rerelease και αυτο καποια στιγμη και εννοειται οτι θα το δω. Γενικα μπορει να ακουγομαι αρνητικος αλλα ξαναγραφω οτι δεν ειναι οτι δεν μου αρεσε το παιχνιδι. Απλα ειχα θεσει πολυ ψηλα standards-υπηρχε τεραστιο hype λογω ολων αυτων που ειχα ακουσει κατα καιρους και περιμενα κατι τελειο. Ισως αυτος ειναι ο λογος που εστιασα στα παραπανω και μου χτυπησαν οσο μου χτυπησαν.

[Raf]

Ξαναπαίζω το SM Galaxy αλλά emulated. Συμφωνώ σε γενικές γραμμές. Όταν γυρίζεις από Super Mario Odyssey αυτή η κάμερα και οι χειρισμοί φαίνονται κάπως και, ως παιχνίδι του Wii, περιέχει gimmicks που σήμερα δεν έχουν πλάκα. Πάντως έχουν περάσει 15 χρόνια από την κυκλοφορία του. Στην εποχή του ήταν κάτι το επαναστατικό. Κατάργησε τον επίπεδο χώρο, με λογική «fuck it, level design μπορεί να είναι το οτιδήποτε, οπουδήποτε». Την εποχή που το παίξαμε δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσουμε να ασχοληθούμε με τη γωνία της κάμερας και το πώς αλλάζουν οι κατευθύνσεις των χειρισμών. Ήταν τόσο νέο ό,τι βλέπαμε, σαν να έρχεται στ' αλήθεια από άλλο γαλαξία. Για τις ακροβασίες που επιχειρεί, είναι επιτυχία πόσο playable και fun παραμένει. Την ίδια χρονιά, αυτό και το Portal ήταν σημαντικές κυκλοφορίες για να σπάσουν οι συμβάσεις των σχεδιασμών. Παραμένει φυσικά ένα πολύ καλό παιχνίδι που νομίζω επισκιάζεται και από το πόσο ακόμη καλύτερα παιχνίδια έχει εμπνεύσει και είδαμε.