Astral Chain

[Xeno]

H2x1_NSwitch_AstralChain.jpg

Δε νομιζω πως χρειαζεται καποιο ενημερωτικο post για παιχνιδι του 2019, αλλα μιας και ειδα μολις μια σχετικη αναφορα στον εν λογω τιτλο (ωραιος nooto), σκεφτηκα πως ειναι κριμα να χανονται τελειως τετοια posts και ευκαιριες για μια εστω και συντομη συζητηση επι του θεματος. Το παιχνιδι το ειχα απο περυσι αλλα μολις τωρα το επαιξα. Το ειχα δει λιγο οταν το ειχα παρει (2 chapters, οποτε ισως 2 ωρες) και θυμαμαι καπου να νιωθω χαμενος και να μην καταλαβαινω τι ακριβως γινεται. To gameplay δεν ειχε κανει κλικ αφενος γιατι δεν το ειχα καταλαβει και αφετερου γιατι ειχα ελαχιστα skills (δεν ηξερα πώς θα εμπλουτιζονταν οι μηχανισμοι του και φοβομουν πως θα ειναι κατι σχετικα επιφανειακο).
Fast forward 1 χρονο μετα και μετα χαρας διαπιστωνω πως ειχα πεσει πολυ εξω.

Ας ξεκινησω με πατημα τα οσα ειπε ο nooto ομως:

Astral Chain μετα απο 35+ ωρες. Σε αντιθεση με τα περισσοτερα παιχνιδια της Platinum, ο συγκεκριμενος τιτλος ειναι πιο action adventure (ακριβως οτι ζηταγα δηλαδη), κατι το οποιο σημαινει οτι εχει μεγαλυτερο μεγεθος + μιλαμε για κατι του τυπου 50% exploration, 50% battles. Οποτε γενικα θα ελεγα οτι σαν παιχνιδι βρισκεται αναμεσα στο Bayonetta και στο Nier Automata σε οτι αφορα τη δομη του. Ο τιτλος χωριζεται σε 11 μεγαλα κεφαλαια και ο κοσμος του δεν ειναι εννιαιος αλλα καθε κεφαλαιο σε βαζει να εξερευνεις ενα συγκεκριμενο κομματι του χαρτη, αρα αποτελειται απο mini sand boxes τα οποια ομως δεν συνδεονται μεταξυ τους.

Το setting ειναι fufturistic post apocalyptic, αυτο που συμβαινει ειναι οτι καποια εξωγηινη μορφη ζωης επιτεθηκε καποια στιγμη στη γη και την κατεστρεψε καθως οι ανθρωποι δεν μπορουσαν να αμυνθουν κυριως επειδη οι εξωγηινοι ειναι αορατοι στο ανθρωπινο ματι. Καποια στιγμη οι ανθρωποι χτιζουν μια καινουργια πολη που ειναι προστατευμενη απο τους εξωγηινους και επισης γενιουνται ανθρωποι που για καποιο λογο μπορουν να δουν τους εξωγηινους. Οποτε φτιαχνεται ενα καινουργιο προγραμμα με αυτους στο κεντρο και η συγκεκριμενη ομαδα πιανοντας εξωγηινους μαθαινει πραγματα για την τεχνολογια τους αλλα ταυτοχρονα μπορει να τους κανει tame και να τους χρησιμοποιησει σαν companions στη μαχη (κατι σαν pokemon δηλαδη ). O χαρακτηρας του παικτη ειναι μερος αυτης της ομαδας και καθε κεφαλαιο εχει τη δομη εξερευνηση και side quests -> dungeon και μαχες. Το ενδιαφερον εδω που δεν εχω ξαναδει καπου σε τετοια μορφη ειναι οτι ο παικτης χειριζεται τον χαρακτηρα του αλλα και τα legions (η ονομασια για τους tamed εξωγηινους) ταυτοχρονα σε real time. Καποιος μπορει να το σκεφτει σαν το V gameplay απο το DMC5 αλλα με πολυ πιο ελευθερο ελεγχο στους companions και με απιστευτα περισσοτερες επιλογες. Σαν συστημα εχει απιστευτο βαθος και ειναι πολυ δυσκολο ταυτοχρονα να το κανεις master. Παραλληλα υπαρχει το κλασσικο evade των παιχνιδιων της Platinum αλλα αυτη τη φορα ειναι πολυ πιο δυσκολο να το πετυχεις και παροτι σου δινει καποια bonuses (special counters αν εισαι perfect στo timing), no witch time this time, το οποιο ειναι imo πολυ θετικο. Τα legions btw παιζουν σημαντικο ρολο στα πολυαριθμα puzzles που εχει το παιχνιδι, platforming sections κλπ. Τελος θα ελεγα οτι ο τιτλος εχει αρκετα σοβαρο τονο και απουσιαζουν οι ποζεριες-cool χαρακτηρες των υπολοιπων παιχνιδιων της εταιρειας. Αυτο ταιριαζει αρκετα με το σεναριο και την ιστορια που εχουν επιλεξει να πουν εδω, η οποια ειναι αρκετα decent χωρις ομως να ειναι κατι το ιδιαιτερο (το game γενικα ειναι λιγο σαν εισαγωγη στο ολο συμπαν, υποθετω οτι θα υπαρξουν sequels κλπ). Κλεινοντας, presenation-wise, soundtrack, art κλπ, εμενα μου αρεσε παρα πολυ και γενικα προκειται για ενα πολυ ομορφο παιχνιδι.

Σαν παραπονο θα εβαζα μαλλον μονο τον χειρισμο και το lurning curve, δεδομενου οτι χειριζεσαι 2 χαρακτηρες ταυτοχρονα, παιρνει στο παικτη πολυ χρονο να μαθει να παιζει. Απο την αλλη βεβαια οταν το καταφερει θα εχει μπροστα του ενα πολυ δυνατο συστημα μαχης. Αυτα, γενικα πολυ ιδιατερος τιτλος και πολυ καλη αποκλειστικοτητα για το switch, το προτεινω φυσικα σε ολους οσους ψαχνουν για ενα καλο action-adventure με πολυ φρεσκες ιδεες και rewarding gameplay.

Θα αρχισω με τα δευτερευοντα θεματα. Παιζει να ηταν το πρωτο παιχνιδι της platinum στο οποιο δεν εκανα skip ουτε cutscene (ναι δε φημιζομαι για την υπομονη μου). Δε λεω πως ειχε καλο σεναριο, ουτε καν, αλλα τουλαχιστον ειχε μια συνοχη και μια δομη που ξεφευγε απο καθε προηγουμενο παιχνιδι της platinum. Η αισθητικη ηταν φανταστικη και χαζευα συχνα με το ποσο καλο ηταν το τελικο αποτελεσμα παρα τους περιορισμους του Switch. Γενικα μου εβγαλε εντονα ghost in the shell vibes.

Ολη η ουσια ομως ειναι στο gameplay και στο γενικοτερο game design. Οντως το παιχνιδι σου δινει ενα μεγαλο ποσοστο exploration/investigation, κατι πρωτογνωρο για παιχνιδι της Platinum. Δε μιλαμε για κατι βαθυ ή πολυ ενδιαφερον, αλλα ειναι μια ευχαριστη αλλαγη απο το συνηθες pacing τετοιων παιχνιδιων. Basic quests, basic exploration, basic τα παντα ισως, αλλα για καποιο λογο εκατσα με το πασο μου και εκανα σχεδον ο,τι μπορουσα (πρεπει να μου πηρε σχεδον 30 ωρες ολο το παιχνιδι).
Νομιζω πως απλα διασκεδαζα τοσο την αισθητικη του τιτλου, οσο και το πολυ καλο movement του χαρακτηρα μαζι με τα legion abilities, οποτε δε με χαλασε το να κανω βολτες και να εξερευνω.

Το gameplay εν τελει με εντυπωσιασε γιατι αυτη η Platinum παντα βρισκει τροπο να προσφερει κατι νεο σε ενα ειδος το οποιο οσο να ναι θα πρεπε να χε εξαντληθει μετα απο τοσες αποπειρες. Εκει που αλλοι δεν καταφερνουν ουτε τα μισα, η Platinum ολο ερχεται να μας εκπληξει με νεες ιδεες. Προσωπικα τους θεωρω απο τα πιο σημαντικα studios των τελευταιων 10 ετων και μακαρι να συνεχισουν να καλυπτουν αυτο το κενο της αγορας που σχεδον κανενας αλλος δε μπορει. Ηδη το Wonderful 101 ειχε πολλες φρεσκες ιδεες και τωρα με το Astral Chain ειδα πως μπορουν να μας δωσουν ακομα περισσοτερα πραγματα που ουτε θα μπορουσαμε να φανταστουμε.

Οι μαχες εκ πρωτης φαινονται λιγο χαοτικες γιατι το να ελεγχεις 2 χαρακτηρες δεν ειναι κατι που εχουμε συνηθισει.Στην αρχη ζοριστηκα να καταλαβω τι γινεται, αλλα οταν εκαναν τα παντα κλικ (θα πηρε τουλαχιστον 5+ ωρες αυτο), τοτε το παιχνιδι αρχισε να γινεται γαματο. Νομιζω πως η ουσια ξεκιναει οταν παρεις πανω απο 1 Legion και οταν αρχισεις να κανεις unlock skills για τα legions σου. Οι επιλογες που εχεις στη διαθεση σου αυξανονται κατα πολυ με αυτον τον τροπο και μπορεις να εχεις παρα πολλες επιλογες.
Αν τα βαλουμε κατω ο κυριος χαρακτηρας εχει 3 οπλα και τουλαχιστον 5 διαφοτερικους τροπους επιθεσης με το καθενα. Σε διαφορα σημεια αυτων των επιθεσεων μπορεις να κανεις sync με το legion για combined attacks, ενω παραλληλα μπορεις να δινεις manual inputs στο legion. Αν βαλουμε στην εξισωση και τη συνεχη εναλλαγη legions, τη χρηση των unique skills τους, καθως και την επιλογη να εχεις πανω απο 1 legion για λιγη ωρα χαρη σε συγκεκριμενα skills, τοτε καταλαβαινουμε ποσο ευκολο ειναι να επικρατησει ενας ευχαριστος χαμος στην οθονη.

Το παιχνιδι ειναι ο ορισμος του stylish action στα καλυτερα του απο αποψης αισθητικης και νομιζω πως ειναι πολυ rewarding οταν αρχισεις να κανεις καλα combos. Συχνα εντυπωσιαζομουν με τα οσα εβλεπα να γινονται, ακουγεται αστειο αλλα δεν το χω νιωσει αυτο στον ιδιο βαθμο ουτε σε παιχνιδια τυπου DMC/Bayonetta. Σε κατι φασεις ηταν στα ορια της επιληψιας το τι γινοταν, αλλα δεν πειραζει, γι' αυτη την υπερβολη των Ιαπωνων ζουμε.

Η δυσκολια ενω στην αρχη μου φανηκε πως δε θα ειναι χαμηλη, τελικα επεσα εξω. Περα απο την αρχη που δεν καταλαβαινα καποια πραγματα, απο οταν το πηρα ζεστα και μετα εχασα πρωτη φορα στο final boss. Εκει δεν εχασα μονο μια φορα βεβαια μιας και υπηρχε ενα αισθητο difficulty spike αλλα κι εκει ευτυχως εμαθα πολλα πραγματα στην προσπαθεια να παιξω πιο αποτελεσματικα. Εν τω μεταξυ υπαρχει και post game content αλλα δεν ξερω αν εχει νοημα να ασχοληθω (nooto ειδες το file 12; ).

Σαν μειονεκτηματα το μεγαλυτερο για μενα ηταν το Astral Plane. Ειναι ο χωρος στον οποιον πας για να παιξεις καποια συντομα dungeons τα οποια ομως κουραζουν λογω αισθητικης και μουσικης. Επαναλαμβανονται πολυ και ειναι ξεκαθαρα επιλογη για να μεινει το budget σε χαμηλα επιπεδα. Το καταλαβαινω αυτο αλλα οπως και να χει αφαιρει ποντους απο το παιχνιδι. To non-action part θα μπορουσε να γινει πιο ενδιαφερον ή εστω πιο συντομο. Το gameplay εχει φανταστικα θεμελια και απλα θα ηθελα μια φυσιολογικη εξελιξη σε περιπτωση που δουμε sequel. Αν βασιστουν στην ιδια φορμουλα και αν μας δωσουν και 60fps, τοτε εγω θα ειμαι χαρουμενος και με το παραπανω.

Μπραβο στην Platinum που τολμησε κατι νεο. Νομιζω το παιχνιδι αξιζει σιγουρα ενα 8/10, αλλα η ολη εμπειρια δε χρειαζεται παντα να αποτιμαται σε σκορ, οποτε πρωτιστως κραταω το rating γαματο/10 και θα περιμενω με ενδιαφερον οτιδηποτε αλλο θα παρει σειρα απο την Platinum.

[nooto]

Ωραιο post Xeno και χαρηκα που σου αρεσε. Γενικα και απο τη δικη μου μερια ειναι πολυ αγαπημενος τιτλος και πανω κατω συμφωνω με ολα οσα εγραψες. Εμενα μου μενει πλεον το Wonderful 101 και MGS Rising για να κλεισω με τα παιχνιδια της platinum που ηθελα να δω, το πρωτο το τσιμπησα προσφατα και θα γραψω εντυπωσεις οταν με το καλο το ξεκινησω.

Στα του Astral Chain τωρα, για να πω την αληθεια εχει περασει καιρος και δεν θυμαμαι αν ειχα ασχοληθει με το post game content (file 12 κλπ), θα το τσεκαρω και ισως επανελθω. Σε γενικες γραμμες παντως εμενα αυτο που μου εχει μεινει σαν αρνητικο (τωρα που εχουν κατσει οι εντυπωσεις) ειναι ισως οτι θα ηθελα οι πρωταγωνιστες να μην ειναι Link (απο Zelda) like και η ιστορια να ειναι λιγο περισσοτερο fledged. Το πρωτο ειναι λιγο ειρωνικο που το λεω δεδομενου οτι τα παιχνιδια της platinum συνηθως χτιζονται γυρω απο τον πρωταγωνιστη, το δευτερο εχει να κανει με το οτι οπως εγραψες και εσυ, το setting ειναι φανταστικο και το concept επισης πολυ καλο, οποτε θεωρω οτι θα μπορουσαν να εχουν χτισει κατι πολυ δυνατοτερο εδω. Θα δουμε, ισως σε καποιο sequel.

Απο κει και περα εχω κρατησει οτι ο τιτλος δεν ηταν τοσο γραμμικος οσο αλλες δουλειες της εταιρειας, κατι που μου αρεσε γενικα (εννοω οτι υπηρχε exploration σε ενα βαθμο) και φυσικα το battle system που θεωρω οτι ειναι πολυ unique (σιγουρο οτι πιο unique απο τους τιτλους της platinum που προσωπικα εχω δει). Αυτα σε συνδιασμο με το setting και τον οπτικο-ακουστικο τομεα, το αναγουν σε ενα απο τα αγαπημενα μου παιχνιδια τετοιου στυλ και φυσικα σε εναν απο τους εντυπωσιακοτερους τιτλους για switch (μπραβο γενικα στην platinum που pushαρε το συστημα σε τετοιο βαθμο). Αυτα, δεν ξερω αν το εχει πιασει αλλος κοσμος απο εδω, αν οχι κριμα παντως , ειναι πολυ καλο παιχνιδι. Νομιζω τα πηγε καλα σε πωλησεις παντως οποτε θα ηταν ωραιο να δουμε συνεχεια στο μελλον.

[Xeno]

To MG Rising το ειχα συμπαθησει παρα πολυ, να το παιξεις οπωσδηποτε. Το W101 ειναι λιγο πιο one of a kind, θυμαμαι να με δυσκολευει αρκετα μεχρι να μπω στο κλιμα και να παιξω καλα (αναθεμα κι αν επαιξα ποτε πολυ σωστα θα ελεγα με τα οσα λιγα θυμαμαι βεβαια τοσα χρονια μετα). Ισως να πρεπει να του δωσω μια δευτερη ευκαιρια για να το δω πιο ζεστα, αλλα και παλι ειναι παιχνιδι που δεν προκειται να μετανιωσεις.

Η Platinum ελπιζω να συνεχισει να δοκιμαζει νεα πραγματα a la Astral Chain, αλλα πιστευω πως πρεπει να ριξει λιγη δουλεια στο depth των πιο συμβατικων franchises της αν θελει να πιασει τη δουλεια που κανε ο Itsuno με το DMC5.

Τελος για το Astral Chain οντως πουλησε καλυτερα του αναμενομενου οποτε ελπιζω να δουμε και καποιο αλλο Platinum project στο Switch (αν ποτε βγει το Bayonetta 3 βεβαια).
Κατα τ' αλλα πηρε το ματι μου κι ενα μελος ακομα του φορουμ να ασχολειται με το παιχνιδι οποτε ισως δουμε κι αλλες εντυπωσεις συντομα.
Σε οποιον ασχοληθει απλα να πω πως τα πραγματα αργουν λιγο να κανουν κλικ αλλα οταν παρει μπρος το παιχνιδι τοτε το flow ειναι απιστευτο.

[Deus]

Να δηλώσω πως το ξεκίνησα πριν κανά δύο εβδομάδες και εγώ, ate to the party λοιπόν αλλά ο τελευταίος γελάει καλύτερα.

Σε γενικές γραμμές μου αρέσει πάρα πολύ. Όταν το ξεκίνησα περίμενα ένα ακόμα κλασσικό hack and slash. Ήμουν σίγουρος ότι πρόκειται για εξαιρετικό τίτλο, για την Platinum μιλάμε άλλωστε, αλλά δεν περίμενα κάτι ξεχωριστό. Χαίρομαι πολύ που έπεσα έξω, το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τις γνωστές προτάσεις του χώρου όπως το Devil May Cry και το Bayonetta. Παίζει εντελώς διαφορετικά. Αρχικά θα επαναλάβω αυτό που είπατε και εσείς παιδιά, όταν ξεκίνησα το παιχνίδι ένιωθα έξω από τα νερά μου, όσο όμως προχωρούσα, αποκτούσα και άλλα abilities και άνοιγε το gameplay τόσο περισσότερο ενθουσιαζόμουν. Μου αρέσει πάρα πολύ το ότι δεν πρόκειται για το τυπικό hack and slash που απλά μαθαίνεις να αποφεύγεις patterns και να ρίχνεις τρελά combos, η Platinum πραγματικά παρέδωσε ένα πρωτότυπο game το οποίο προσφέρει το κάτι παραπάνω σε όποιον θέλει να παίξει ένα ξεχωριστό hack and slash. Τώρα βρίσκομαι στο file 10 και όταν το τελειώσω μάλλον θα ασχοληθώ με υψηλότερο difficulty και end game content που από ότι ακούω υπάρχει.

Υπάρχουν όμως και κάποια πραγματάκια που δεν μου αρέσουν. Για αρχή, ενώ μου αρέσει το ότι υπάρχουν κάποια υποτυπώδη side quests και αντικείμενα να βρεις μερικές φορές χαλάει το pacing από διάφορα προαιρετικά που πρέπει να κάνεις, για παράδειγμα με ξενέρωσε πάρα πολύ το sliding minigame καθώς και εκείνη η αποστολή που πρέπει να κουβαλάς κιβώτια. Θα έλεγα επίσης πως θα ήθελα μεγαλύτερη πρόκληση αλλά ακούω ότι ανοίγει υψηλής δυσκολίας end game content οπότε επιφυλάσσομαι. Τέλος, θεωρώ πως η κάμερα θα έπρεπε να δουλευτεί παραπάνω, υπήρξαν αρκετές φορές που χανόμουν, κολλούσα κάπου, δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τη δράση και τις έτρωγα. Το χειρότερό μου ήταν όταν έπεφτα σε κενό ή σε φλόγες κτλ και έτσι έχανα πάρα πολλά hit points από το πουθενά.

Παρόλα τα θεματάκια αυτά όμως το παιχνίδι το χαίρομαι πάρα πολύ.