Tweet
Ας κάνω μια καινούρια αρχή λοιπόν, συγκινημένος που ξαναβλέπω τον Cartman μου μετά από τόσο καιρό 
Από τό Σεπτέμβρη μέχρι τώρα ασχολήθηκα με ελάχιστα παιχνίδια και αυτά περιστασιακά. Έπαιξα λίγο Shadowrun: Hong Kong αλλά το παράτησα, τερμάτισα με πολύ αργούς ρυθμούς το Spellforce (καϊλα), κανά δυο βδομάδες κόλλησα με το browser game Elona Shooter και πρόσφατα ξαναβρήκα το χρόνο και τη διάθεση πιάνοντας το Darkest Dungeon.
Έχω γράψει 120+ ώρες, είμαι κοντά στα τελειώματα, και η γνώμη μου για όσους το σκέφτονται ή το έχουν παίξει και θέλουν κουβεντούλα.
Πάρα πολύ καλό παιχνίδι, ατμοσφαιρικό, πραγματικά δύσκολο, με σοβαρό learning curve, στρατηγικές που αλλάζουν όσο προχωράς και δε βασίζονται σε στεγνή αριθμητική αύξηση - μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο skills, classes, synergies και στοιχεία του παιχνιδιού με πολύ μικρή επίδραση στο πρώιμο στάδιο γίνονται πολύ σημαντικά όσο προχωράς - πολύπλοκο όσο το επιτρέπει η παραγωγή, και γενικά από τις κορυφαίες παραγωγές του Kickstarter που πετυχαίνει 100% το στόχο του. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Τα αρνητικά του, όμως, και υπάρχουν και είναι σημαντικά.
Αν και δε βαραίνει τόσο πολύ, σε μακριά playthroughs κάπου κουράζεσαι να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους εχθρούς. Το gameplay από περιοχή σε περιοχή όντως αλλάζει αλλά όχι τόσο ώστε να ξεκουραστεί το μάτι και το μυαλό. Θα ήθελα περισσότερη ποικιλία, έστω και σχεδιαστική.
Το "χύμα" initiative order μου σπάει τα νεύρα και χαλάει ορισμένες φορές τη ροή της μάχης, γιατί δεν επιτρέπει σχεδιασμό.
Το σημαντικότερο. Το ζάρι του παιχνιδιού είναι μπάχαλο. Ο ορισμός του "φτιαγμένου" ζαριού.
Αυτό μπορεί να το πει ο καθένας βέβαια για κάθε roguelike τύπου Faster than Light ή tactics τύπου XCOM, γενικά ό,τι βασίζεται στον RNGesus. Εδώ το πράγμα ξεφεύγει αρκετά, και δε μιλάω για τα 2-3 criticals σερί ή για το τάδε focus στον τάδε χαρακτήρα. Πολλές φορές είχα την εντύπωση ότι το παιχνίδι είχε αποφασίσει απλά να με σκίσει, με συνεχόμενα misses από τη μία μεριά ή criticals από την άλλη, ή ξερά focus για 2 - 3 μάχες σερί, και γενικά μια κατάσταση με καθόλου αμερόληπτα rolls που απογοητεύει και εξοργίζει. Αυτό δυστυχώς δεν αφορά μόνο τα rolls στις μάχες αλλά ακόμα και στοιχεία όπως οι ενέδρες στο rest, το αν ένας afflicted χαρακτήρας θα απορρίψει ένα heal ή μια εντολή (μου έχει τύχει άτομο να μη δεχτεί heal ΕΞΙ turns σερί, το λάπτοπ κόντεψε να βρεθεί μέσα στον καμπινέ). Από ένα σημείο και μετά εκμεταλλεύτηκα το bug / παράλειψη του autosave system του παιχνιδιού, που σώζει αμέσως πριν την τελευταία ενέργεια οπότε αν πεθάνει κάποιος δικός σου μπορείς να κάνεις quit, να ξαναμπείς και 9,5 φορές στις 10 θα είναι εκεί.
Από εκεί και πέρα όντως χρειάζεται πολλή ηρεμία, αποστασιοποίηση και να το πάρεις απόφαση ότι θα πεθαίνουν συνέχεια χαρακτήρες. Εξαιρετικό παιχνίδι, το συστήνω, το διασκεδάζω, αλλά αν ήταν λίγο πιο δίκαιο ή "καλυμμένο" σε μερικά πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερο, και όχι απλά εκνευριστικό.
Κατά τα άλλα είμαι εδώ για συμβουλές, κουβέντα και ό,τι άλλο χρειαστείτε, είμαι πολύ κοντά στον τερματισμό.
Και ασφαλώς...Η ΜΠΑΛΑ ΣΕ ΣΑΣ!
Από τό Σεπτέμβρη μέχρι τώρα ασχολήθηκα με ελάχιστα παιχνίδια και αυτά περιστασιακά. Έπαιξα λίγο Shadowrun: Hong Kong αλλά το παράτησα, τερμάτισα με πολύ αργούς ρυθμούς το Spellforce (καϊλα), κανά δυο βδομάδες κόλλησα με το browser game Elona Shooter και πρόσφατα ξαναβρήκα το χρόνο και τη διάθεση πιάνοντας το Darkest Dungeon.
Έχω γράψει 120+ ώρες, είμαι κοντά στα τελειώματα, και η γνώμη μου για όσους το σκέφτονται ή το έχουν παίξει και θέλουν κουβεντούλα.
Πάρα πολύ καλό παιχνίδι, ατμοσφαιρικό, πραγματικά δύσκολο, με σοβαρό learning curve, στρατηγικές που αλλάζουν όσο προχωράς και δε βασίζονται σε στεγνή αριθμητική αύξηση - μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο skills, classes, synergies και στοιχεία του παιχνιδιού με πολύ μικρή επίδραση στο πρώιμο στάδιο γίνονται πολύ σημαντικά όσο προχωράς - πολύπλοκο όσο το επιτρέπει η παραγωγή, και γενικά από τις κορυφαίες παραγωγές του Kickstarter που πετυχαίνει 100% το στόχο του. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Τα αρνητικά του, όμως, και υπάρχουν και είναι σημαντικά.
Αν και δε βαραίνει τόσο πολύ, σε μακριά playthroughs κάπου κουράζεσαι να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους εχθρούς. Το gameplay από περιοχή σε περιοχή όντως αλλάζει αλλά όχι τόσο ώστε να ξεκουραστεί το μάτι και το μυαλό. Θα ήθελα περισσότερη ποικιλία, έστω και σχεδιαστική.
Το "χύμα" initiative order μου σπάει τα νεύρα και χαλάει ορισμένες φορές τη ροή της μάχης, γιατί δεν επιτρέπει σχεδιασμό.
Το σημαντικότερο. Το ζάρι του παιχνιδιού είναι μπάχαλο. Ο ορισμός του "φτιαγμένου" ζαριού.
Αυτό μπορεί να το πει ο καθένας βέβαια για κάθε roguelike τύπου Faster than Light ή tactics τύπου XCOM, γενικά ό,τι βασίζεται στον RNGesus. Εδώ το πράγμα ξεφεύγει αρκετά, και δε μιλάω για τα 2-3 criticals σερί ή για το τάδε focus στον τάδε χαρακτήρα. Πολλές φορές είχα την εντύπωση ότι το παιχνίδι είχε αποφασίσει απλά να με σκίσει, με συνεχόμενα misses από τη μία μεριά ή criticals από την άλλη, ή ξερά focus για 2 - 3 μάχες σερί, και γενικά μια κατάσταση με καθόλου αμερόληπτα rolls που απογοητεύει και εξοργίζει. Αυτό δυστυχώς δεν αφορά μόνο τα rolls στις μάχες αλλά ακόμα και στοιχεία όπως οι ενέδρες στο rest, το αν ένας afflicted χαρακτήρας θα απορρίψει ένα heal ή μια εντολή (μου έχει τύχει άτομο να μη δεχτεί heal ΕΞΙ turns σερί, το λάπτοπ κόντεψε να βρεθεί μέσα στον καμπινέ). Από ένα σημείο και μετά εκμεταλλεύτηκα το bug / παράλειψη του autosave system του παιχνιδιού, που σώζει αμέσως πριν την τελευταία ενέργεια οπότε αν πεθάνει κάποιος δικός σου μπορείς να κάνεις quit, να ξαναμπείς και 9,5 φορές στις 10 θα είναι εκεί.
Από εκεί και πέρα όντως χρειάζεται πολλή ηρεμία, αποστασιοποίηση και να το πάρεις απόφαση ότι θα πεθαίνουν συνέχεια χαρακτήρες. Εξαιρετικό παιχνίδι, το συστήνω, το διασκεδάζω, αλλά αν ήταν λίγο πιο δίκαιο ή "καλυμμένο" σε μερικά πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερο, και όχι απλά εκνευριστικό.
Κατά τα άλλα είμαι εδώ για συμβουλές, κουβέντα και ό,τι άλλο χρειαστείτε, είμαι πολύ κοντά στον τερματισμό.
Και ασφαλώς...Η ΜΠΑΛΑ ΣΕ ΣΑΣ!
Comment