Announcement

Collapse
No announcement yet.

Dark Souls III

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • #16
    Σαν παιχνιδι και εχοντας στο μυαλο μονο ενα playthrough θα εβαζα και εγω το πρωτο παιχνιδι ως το καλυτερο. Εχει το καλυτερο level design και κανενα απο τα υπολοιπα παιχνιδια δεν μπορει να το φτασει σε αυτο το επιπεδο. Το τριτο ειναι επισης παρα πολυ καλο, εχει ωραιο level design (οχι τοσο καλο οσο το πρωτο) και επισης ειναι πιο γρηγορο ενω παρεχει και καποια απο τα καλα στοιχεια που ειχε το δευτερο (και δεν ειναι τοσο broken οσο το πρωτο οταν ξερεις να παιζεις). Επισης για οποιον εχει παιξει και τα δυο προηγουμενα, κλεινει παρα πολυ ωραια την ιστορια, το μονο κακο ειναι οτι το κανει κατα κυριο λογο στα dlc , αλλα οτι και να λεμε (για οσους εχουν παρακολουθησει το lore) μονο και μονο που στο τελος φτανεις στο ringed city που ειναι η πολη των pigmies (και που ειναι φανταστικα και επικα δοσμενη), ε ειναι ικανο για μενα να το βαλω ακομα και στην κορυφη. Τωρα αν μιλησουμε για πολλα playthroughs και pure fan , συμφωνω με τον ihne, νομιζω το δευτερο παιρνει επαξια την πρωτη θεση. Το επαιξα ξανα προσφατα στο ps4 και ειναι ο τιτλος της σειρας που εχω λιωσει περισσοτερο.

    Το τριτο παιχνιδι btw δενει πολυ ωραια την ολη ιστορια και μεσω αυτου στην πραγματικοτητα καταλαβαινεις τι συμβαινει στο 2. Στον πρωτο τιτλο βλεπεις πως εγινε το πρωτο kindling απο τον πρωτο undead. Στο 2 μαθαινεις οτι το kindling εχει γινει πολλες φορες απο τοτε και περιγραφει την ιστορια ενος χαρατκηρα που γινεται βασιλιας για να αποφασισει το μελλον της εποχης της φωτιας. Στο 3 μαθαινεις οτι αυτο ειναι το τελετουργικο που καθιερωθηκε ανα τους αιωνες, υπαρχει ενας βασιλιας και αυτος πρεπει να αποφασισει αν θα κρατησει τη φωτια εν ζωη ή οχι. Το παιχνιδι ξεκιναει λεγοντας σου οτι ο τωρινος βασιλιας αποφασισε να μην κανει τιποτα απο τα 2 θετοντας σε κινδυνο το ολο balance. Ξεκινωντας απο αυτο, φτανει εν τελει μεχρι την πολη των ανθρωπων και το ιδιο το dark soul... Πολυ epic.

    Τελος αν βαλουμε και το bloodborne μεσα τοτε και εγω μαλλον αυτο βαζω πρωτο . Παντως ναι τα παιχνιδια ειναι αρκετα κοντα σε ποιοτητα, ακομα και το 2 που και εγω ειχα πει οτι ειναι το πιο αδυναμο, αν το παιξεις αρκετα καταλαβαινεις οτι εχει τις δικες τους αρετες και μπορει να σταθει ανετα μεσα στα υπολοιπα.

    Εdit: Ο Gael απο το 3 παντως θα ελεγα οτι ειναι καλυτερη μαχη που εχω παιξει ποτε σε video game.
    Last edited by nooto; 23-04-2019, 12:06 PM.

    Comment


    • #17
      Εdit: Ο Gael απο το 3 παντως θα ελεγα οτι ειναι καλυτερη μαχη που εχω παιξει ποτε σε video game.
      Μόλις έφτασα Gael όπου και έκανα μερικές απόπειρες και ακόμα και η αρένα που τον πολεμάς φαίνεται πολύ ατμοσφαιρική ενώ σε μέγεθος είναι όσο μια ολόκληρη πίστα. Δεν έχω παίξει όμως ακόμα Wolnir και όλους τους επόμενους του κανονικού παιχνιδιού για να έχω ολοκληρωμένη άποψη.
      Originally posted by Squall Leonhart
      I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
      Originally posted by 丹野
      Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
      Originally posted by Ryu_gr
      υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

      Comment


      • #18
        Ο Gael αν και πολυ ωραια μαχη γενικά δεν μου εχει μείνει ως memorable boss στα soulsborne. Πιο πολυ θυμάμαι ας πουμε τον nameless king αν μιλαμε για Ds3 μονο.

        Comment


        • #19
          Έπεσε και ο Gael (ακόμα lvl 57 ). Αναμφισβήτητα το ευκολότερο boss και των δύο DLC αλλά συγχρόνως και η πιο ωραία μάχη των DLC. Η αρένα και το animation του Gael πανέμορφα. Το μόνο που μου έλειψε ήταν ίσως κάποιο cutscene ή κάτι που να κλείνει την ιστορία πέρα από το να δώσεις τη μπογιά στη ζωγράφο. Γίνεται κάτι παραπάνω αν έχεις τερματίσει και το κανονικό παιχνίδι; Κανένας NPC δεν αντέδρασε, ούτε καν ο Patches. Επίσης γιατί η Shira τα έχει μόνο μαζί σου; Ο Gael πώς στο καλό έφτασε στους Pygmy Lords. Δεν χρειάστηκε να ξυπνήσει τη Filianore αυτός;
          Τέλος πάντων, σειρά έχει ο Wolnir και το υπόλοιπο main game αλλά αυτό θα γίνει μετά το Πάσχα.
          Originally posted by Squall Leonhart
          I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
          Originally posted by 丹野
          Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
          Originally posted by Ryu_gr
          υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

          Comment


          • #20
            Προσωπικα ο Gael μου φανηκε το πιο δυσκολο boss του παιχνιδιου. Τωρα βεβαια εγω τον επαιξα και σε NG+ οποτε δεν ξερω πως θα ειναι σε NG αλλα γενικα δεν δυσκολευτηκα ιδιαιτερα στο βασικο παιχνιδι (στο NG+) αλλα στην Friede και στον Gael εχασα παρα πολλες φορες. Μπορει να εχει να κανει με το οτι τα αλλα bosses τα ειχα ξαναδει αλλα γενικα θυμαμαι οτι σε αυτους τους 2 ειχα πολυ μεγαλυτερο θεμα. Το προβλημα μου ηταν οτι εχει παρα πολλα HP και η μαχη κραταει αρκετα (το ιδιο ισχυει και για την Friede) οποτε πρεπει να μαθεις τελεια το moveset του δεδομενου οτι κινδυνευεις να μεινεις απο estus. Την μαχη την εχω βαλει στην προηγουμενη σελιδα σε περιπτωση που θες να την δεις. Παντως το animation, η αρενα, η μουσικη και το gameplay πισω απο την μαχη ειναι κορυφαια και πραγματικα θεωρω οτι ειναι η καλυτερη μαχη που εχω παιξει στη ζωη μου. Η δευτερη μαχη με τον Gundyr επισης μου αρεσε πολυ. Καποιος μπορει παντως να πει ως αρνητικο οτι παροτι αυτες οι μαχες ειναι τελειες, ειναι πιο πολυ bloodborne like, δηλαδη γρηγορες που θελουν evades κλπ. Δεν ξερω πως ειναι αν τις παιξει κανεις διαφορετικα αλλα το παιχνιδι σου δινει την αισθηση οτι μαλλον υπαρχει optimal τροπος παιξιματος. Nameless King επισης ειναι ωραιο boss αλλα δεν μου αρεσε τοσο οσο ο Gael... Δεν ξερω θεωρω τον τελευταιο την επιτομη του σχεδιασμου ολων αυτων τω παιχνιδιων (κατα βαση νομιζω οτι ειναι αυτο που ηθελαν να κανουν και με τον Artorias και εδω το καταφερανε και μαλιστα 1000 φορες καλυτερα).

            Edit: Πρεπει να ειμαι απο τους λιγους που δεν μου αρεσε η μαχη με τον Midir, αν θυμαμαι καλα την εβγαλα κατα τυχη και νομιζω εχει τρελο rng στο αν θα κανει καποιες κινησεις στις οποιες εισαι one shot. H μονη ωραια μαχη με δρακο που εχουν αυτα τα παιχνιδια ειναι θα ελεγα η Kalameet. Στον Midir η φαση ηταν οτι να ναι και λογω rng και λογω καμερας (ειδικα οταν βρισκεσαι απο κατω του και εχεις και την καμερα και το clipping).
            Last edited by nooto; 24-04-2019, 02:58 PM.

            Comment


            • #21
              Διαβάζοντας το θέμα με τα frame locks, μην σκάτε άσκοπα. Το έχουν κλειδωμένο για τεχνικούς λόγους. Εδώ κανονικά θα έπρεπε να είναι Vsync OFF, αλλά το έχουν ON. Αυτό ευθύνεται που κάνει αχταρμά τον τόπο με τα frames. Και αυτά δεν είναι τα μόνα παιχνίδια. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα fighting games. Κι αυτός ο κακός χαμός γίνεται μόνο στο PS4. Στο PC δε συμβαίνει αυτό, διότι μπορείς να το απενεργοποιήσεις.
              sigpic

              Comment


              • #22
                Edit: Πρεπει να ειμαι απο τους λιγους που δεν μου αρεσε η μαχη με τον Midir, αν θυμαμαι καλα την εβγαλα κατα τυχη και νομιζω εχει τρελο rng στο αν θα κανει καποιες κινησεις στις οποιες εισαι one shot. H μονη ωραια μαχη με δρακο που εχουν αυτα τα παιχνιδια ειναι θα ελεγα η Kalameet. Στον Midir η φαση ηταν οτι να ναι και λογω rng και λογω καμερας (ειδικα οταν βρισκεσαι απο κατω του και εχεις και την καμερα και το clipping).
                Σίγουρα δεν είσαι ο μόνος. Ούτε εμένα με ενθουσιάσε ενώ σίγουρα θα βρεις στο ιντερνετ πολύ κόσμο να παραπονιέται. Οι περιορισμοί της κάμερας είναι εμφανείς γιατί πρόκειται για ένα πελώριο boss το οποίο είναι συνάμα πολύ γρήγορο κάτι που στην πράξη δεν έχουμε ξαναδεί (δεν έχω δει όλα τα boss του ds3 ακόμα βέβαια). Δεδομένου ότι ο μέσος παίκτης θα προσπαθήσει να βρίσκεται κάτω από το κεφάλι, πολλές φορές δε μπορεί να δει τι κίνηση θα κάνει. Ίσως να βελτιωνόταν η κατάσταση αν μπορούσες να απομακρύνεις την κάμερα αρκετά ώστε να έχεις καλύτερη εποπτεία. Οι κινήσεις του δε θεωρώ πως είναι δύσκολες να τις αποφύγεις, ούτως ή άλλως εγώ one shot ήμουν με οτιδήποτε. Η πιο επικίνδυνη κίνηση για μένα ήταν όταν σηκωνόταν στα 2 πόδια και εριχνε φωτιά από κάτω του γιατί δεν είχα χρόνο να φύγω μέχρι να καταλάβω τι κάνω... Τα laser της δεύτερης φάσης που είναι μάλλον η πιο επικίνδυνη επίθεση τυπικά τα βρήκα σχεδόν αστεία γιατί κάθεσαι και τον κοιτάς και τρέχεις μακριά και κάνεις evade για ένα λεπτό μέχρι να τελειώσει τη ρουτίνα του.
                Επίσης, έχει και άπειρα HP και αν έχεις summons το ΑΙ του φέρεται πολύ περίεργα και γίνεται λιγότερο προβλέψιμος.
                Και ο Sinh δεν ήταν ασχημος αν και εκεί είχε σημασία το rng επειδή μπορεί να περίμενες με τις ώρες μέχρι να αποφασίσει να προσεδαφιστεί. Την πρώτη φορά που τον είχα νικήσει είχε γίνει πανεύκολα με melee ενώ στον επόμενο κύκλο δεν καθόταν με τίποτα οπότε τον νίκησα όπως πρέπει με Greatbow που εδώ που τα λέμε δεν είναι παράλογο για μάχη με δράκο. O Kalameet ωραίος αλλά σίγουρα πολύ πιο στατική μάχη από τις άλλες δύο. Υπάρχει και ο Ancient Dragon από DS2.

                Προσωπικα ο Gael μου φανηκε το πιο δυσκολο boss του παιχνιδιου. Τωρα βεβαια εγω τον επαιξα και σε NG+ οποτε δεν ξερω πως θα ειναι σε NG αλλα γενικα δεν δυσκολευτηκα ιδιαιτερα στο βασικο παιχνιδι (στο NG+) αλλα στην Friede και στον Gael εχασα παρα πολλες φορες. Μπορει να εχει να κανει με το οτι τα αλλα bosses τα ειχα ξαναδει αλλα γενικα θυμαμαι οτι σε αυτους τους 2 ειχα πολυ μεγαλυτερο θεμα. Το προβλημα μου ηταν οτι εχει παρα πολλα HP και η μαχη κραταει αρκετα (το ιδιο ισχυει και για την Friede) οποτε πρεπει να μαθεις τελεια το moveset του δεδομενου οτι κινδυνευεις να μεινεις απο estus. Την μαχη την εχω βαλει στην προηγουμενη σελιδα σε περιπτωση που θες να την δεις. Παντως το animation, η αρενα, η μουσικη και το gameplay πισω απο την μαχη ειναι κορυφαια και πραγματικα θεωρω οτι ειναι η καλυτερη μαχη που εχω παιξει στη ζωη μου.
                Δε νομίζω ότι θα έχει τεράστια διαφορά σε NG+, τα DLC bosses παραδοσιακά δεν κάνουν τρελό scale επειδή είναι ήδη αρκετά δύσκολα. Σίγουρα έχει σημασία και το build για τη δυσκολία κάθε μάχης. Εγώ παίζω σχεδόν πάντα με magic build (στις συγκεκριμένες περιπτώσεις pyromancy γιατί δεν έχω ακόμα access στα καλά sorcery spells) που δεν είναι σίγουρα ιδανικό στην περίπτωση της Friede (σε συνδυασμό με τις 3 φάσεις της μάχης) που κινείται συνεχώς και έχει πολύ γρήγορο recovery. Ας πούμε πως δεν τη συμπαθώ ιδιαίτερα την κοπελιά...
                O Gael μου φάνηκε πολύ πιο εύκολος να τον διαβάσεις και να αποφύγεις τις επιθέσεις του ακόμα και όταν χρησιμοποιεί τη μπέρτα του. Το crossbow και οι μαγικοί δίσκοι μου φάνηκαν οι πιο επικίνδυνες επιθέσεις του... Αν είσαι συντηρητικός και δεν είσαι greedy με τις επιθέσεις σου θεωρώ πως δεν είναι δύσκολη μάχη. Όχι ότι είναι εύκολη, αλλά διαχειρίσιμη και ευχάριστη μάχη.
                Originally posted by Squall Leonhart
                I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
                Originally posted by 丹野
                Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
                Originally posted by Ryu_gr
                υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

                Comment


                • #23
                  Κάνω copy paste εδώ τις τελικές εντυπώσεις από το I just finished:
                  Πάει λίγος καιρός από τότε αλλά τελείωσα με ότι ήθελα να κάνω στο Dark Souls 3 στο NG+3. Πλέον έχω όλα τα όπλα, πανοπλίες, αντικείμενο, ξόρκια από τουλάχιστον μία φορά και τα stats για να χρησιμοποιήσω ό,τι θέλω.
                  Το παιχνίδι είναι σίγουρα καλύτερο από το 2 και στο level design και στα bosses αν και μάλλον όχι από το 1. Ο τρόπος που αντιμετώπισαν τη μαγεία σε αυτό το παιχνίδι θεωρώ πως είναι και ο καλύτερος από τα 3 παιχνίδια αν και όχι εντελώς ιδανικός, ασχέτως αν φαίνεται να nerfάρουν τη μαγεία σε κάθε επόμενο installment. Το κλείσιμο της τριλογίας καθώς και οι αναφορές στο πρώτο παιχνίδι (και λιγότερο στο δεύτερο, π.χ. Earthen Peak Ruins) ήταν αρκετά επιτυχημένα.
                  Αγαπημένα ξόρκια το Great Soul Dregs, το φθηνότερο και καλύτερο από θέμα animation final spell από τα 4, το Hidden Body που σε συνδυασμό με το Slumbering Ring σε κάνει πραγματικά αόρατο καθώς και το Pestilent Mist που λιώνει ογκώδη bosses με πολλά HP.
                  Από εδώ και πέρα θα κάνω μια αναφορά στον τερματισμό και στα bosses οπότε θα τα βάλω σε spoiler tags για καλό και για κακό.
                   
                  Τα bosses ήταν μακράν καλύτερα από το 2 αν και ακόμα θεωρώ πως το DS1 και ακόμα περισσότερο το DeS είχαν μεγαλύτερη ποικιλία. Υπάρχουν ακόμα αρκετοί "τύποι με σπαθί" αλλά σχεδιαστικά και μηχανικά παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
                  Ακόμα και bosses με πάνω από 1 άτομο (Abyss Watchers, Deacons, Demon Prince) είναι υλοποιημένα αρκετά καλά ώστε να παραμένουν διασκεδαστικά.
                  Μεγαλύτερη παραφωνία το τελικό boss που σχεδιαστικά δε μου άρεσε καθόλου (ψηλόλιγνος τύπος με πανοπλία και σπαθί). Καταλαβαίνω τι ήθελαν να κάνουν, ένα αμάλγαμα από χαρακτήρες προηγούμενων παιχνιδιών (γι'αυτό και μοιάζει σαν ένα παραμορφωμένο Knight Armor) και λίγο από Gwyn και έχει και κάποιο νόημα η αλλαγή moveset στο πρώτο μισό της μάχης αλλά την κάνει να φαίνεται πως δεν έχει χαρακτήρα...
                  Αντίθετα ο Gael είναι από τις αγαπημένες μου μάχες σε όλη τη σειρά. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολότερα bosses αλλά η αρένα, η μουσική και το animation του Gael (αγαπώ τον τρόπο που κινείται η μπέρτα μαζί με τις επιθέσεις του στη δεύτερη φάση). Ο τρόπος που κάνει telegraph τις κινήσεις του για να κάνεις evade είναι πολύ ευχάριστος και στην καρδιά μου αυτός είναι το final boss.
                  Χαίρομαι που υπήρχαν puzzle bosses (ειδικά το Ancient Wyrm μου θύμισε πάρα πολύ τη μάχη με τον Tower Knight στο DeS) που δίνουν και μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι. Εξαίρεση ο Wolnir που μου φάνηκε και κάπως ξεκάρφωτος. Ο Yhorm ήταν επίσης ωραία αναφορά στον Storm King αλλά μου σκότωσε τον Siegward στο NG με το που μπήκα στην αρένα και πριν προλάβω να καταλάβω πως λειτουργεί ο Stormruler οπότε τρέφω ένα μίσος γι’αυτον...
                  Ειδική μνεία θα κάνω και στη Friede που παρόλο που μου φάνηκε πολύ δύσκολη στο NG (πιθανώς το δυσκολότερο boss του NG για μένα) στα μετέπειτα playthrough όπου πλέον είχα αρχίσει να ανεβάζω HP και Stamina καθώς είχα και καλύτερο οπλοστάσιο, έπεφτε πανεύκολα...
                  Ο Midir είναι μάλλον η αντικειμενικά πιο δύσκολη μάχη του παιχνιδιού αλλά δυστυχώς δεν είναι πολύ ωραία υλοποιημένη τελικά. Ο συνδυασμός του όγκου με την ταχύτητά του δε λειτουργεί πολύ καλά με αποτέλεσμα αφενός να μην έχω καλή εικόνα του τι κάνει εκείνη τη στιγμή, αφετέρου να τρέχω συνεχώς να βρω το κεφάλι του. Το 90% της μάχης ένιωθα πως έκανα evade προληπτικά γιατί ήμουν πολύ κοντά του ή έτρεχα να τον προλάβω γιατί πέταξε μακριά μου. Επίσης το γεγονός ότι έχει περισσότερα HP από οποιοδήποτε άλλο boss (με εξαίρεση το Yhorm) και έχει τρελά defenses κάνει τη μάχη αρκετά κουραστική. Παρόλο που δοκίμασα με άλλους τρόπους τελικά το Pestilent Mist με μερικά Crystal Soul Spears πού και πού ήταν η πιο αποτελεσματική στρατηγική. Οι Kalameet και Sinh μου άρεσαν τελικά πολύ περισσότερο σα μάχες (και στο σχεδιασμό του δράκου). Η πλάκα είναι πως ο Nameless King που προκάλεσε πονοκέφαλο σε τόσο κόσμο μου φάνηκε σχεδόν αστείος.
                  Οι Twin Princes είναι επίσης άλλη μία μάχη που μου έμεινε και μία από τις λίγες που παραμένει αρκετά προκλητική σε μετέπειτα NG κύκλους ιδίως αν αποφασίσεις να έχεις μαζί σου NPC phantoms. To teleport κατά τη διάρκεια του combo μπορεί να αποβεί μοιραίο και σε κάνει να μην αισθάνεσαι ποτέ ασφαλής.
                  Από τους τερματισμούς ο σφετερισμός της φωτιάς είναι ίσως αυτός που που έχει το περισσότερο νόημα ώστε να πάρουν οι άνθρωποι την εξουσία στα χέρια τους και να μη συνεχιστεί ο κύκλος (αφού έχει φανεί πλέον πως αν δεν ανάψεις τη φωτιά κάποιος άλλος θα βρεθεί να το κάνει). Ο παράλληλος τερματισμός στο τέλος του χρόνου (έχετε παρατηρήσει πως το Dreg Heap φαίνεται από το Kiln;) με την εξάλειψη των προδοτών ανθρώπων-pygmy lords κλείνει ακόμα το τελευταίο κεφάλαιο της εξουσίας του Gwyn ενώ ο Painted World ξαναβάφεται στα χρώματα του Dark Soul, των ανθρώπων δηλαδή.

                  Επόμενο παιχνίδι της σειρά που θα παίξω θα είναι το Bloodborne αλλά όχι άμεσα.
                  Originally posted by Squall Leonhart
                  I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
                  Originally posted by 丹野
                  Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
                  Originally posted by Ryu_gr
                  υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

                  Comment


                  • #24
                    Βρηκα κι εγω την καταλληλη διαθεση να παιξω εστω και τωρα το DS3. Αν εγραφα απλα μια προταση θα ελεγα πως ειναι ενα πολυ ποιοτικο παιχνιδι χωρις κανενα σημαντικο ελλατωμα, το οποιο ομως δε μπορεσε να μου δωσει τιποτα νεο. Εχοντας παιξει κατα σειρα DeS, DaS, BB και τωρα DS3 ισως και να ναι λογικο σε καποιο βαθμο, αλλα ενιωσα πως ηταν η απολυτη been there, done that εμπειρια.

                    Το gameplay ηταν στα γνωριμα standards χωρις καποια σημαντικη αλλαγη απο τα συνηθισμενα. Nα πω πως επαιξα το παιχνιδι με τον πλεον λιτο και μαλλον βαρετο τροπο, longsword, shield, no spells και απο items μονο estus flasks - οπως και να χει πιστευα πως θα κανει την εμπειρια λιγο πιο challenging. To level design παραμενει παρα πολυ καλο θα ελεγα και γενικα η σειρα εχει θεσει πολυ υψηλα τον πηχη μιας και μιλαμε για κατι που σχεδον κανενα αλλο studio δε μπορει να κοντραρει. Οι τοποθεσιες εχουν αρχισει να με κουραζουν και καπου εδω φαινεται πως η σειρα εχει κορεστει και η φαντασια εχει εξαντληθει. Παλι καστρα (αντε πες λογικο αυτο), χωρια, poisoned swamps (σοβαρα τωρα ποσες φορες θα πρεπει να το ξαναδουμε αυτο δηλαδη). Αισθητικα παιζει μονο το Irithyll να μου εκανε κατι.

                    Δυσκολια δε συναντησα κατα την εξερευνηση και σχεδον ολοι οι θανατοι θα ελεγα ηταν σε bosses. Το signature cryptic style της σειρας παραμενει εστω και σε μικροτερο βαθμο και πλεον δε νομιζω πως απολαμβανω τρελα το να εχω quests στα οποια πολλες φορες δε μπορω μεσα σε ενα playthrough να καταλαβω τι ακριβως πρεπει να κανω, ή να εχω optional locations στα οποια αν δεν κοιτουσα guide δε θα πηγαινα ποτε (archdragon peak).

                    Θα μπορουσα να πω πολλα ακομα αλλα δεν εχει νοημα να πω κατι αλλο για το ιδιο το gameplay μιας και δεν ενιωσα να αλλαζει κατι στις νορμες που εχει ορισει το franchise. Oπτικα αν και ειναι τουλαχιστον αξιολογος τιτλος, το frame pacing παραμενει προβλημα που αυτη η From δε μπορει να λυσει με τιποτα. Η μουσικη του Sakuraba ευτυχως πολυ καλη.

                    Κλεινοντας να πω πως DeS>DaS>BB>>DS3 (και ναι αυτη ειναι και η σειρα με την οποια τα επαιξα οποτε προφανως κι αυτο παιζει ρολο - παντως DaS - BB τα βαζω σχεδον στο ιδιο επιπεδο).
                    DS2 λογικα παει για skip και μακαρι να βρω την ορεξη σε καποια αλλη φαση να δω το Sekiro.

                    Comment


                    • #25
                      Αν ποτε βρεις χρονο και ορεξη παντως θα ελεγα να δοκιμασεις και τα Ashes of Ariandel και RInged City. To εχω ξαναπει οτι για καποιο λογο βαζει το καλυτερο μερος του παιχνιδιου σε DLC για καποιο λογο. Δεν θα ελεγα οτι ισχυει τοσο για το πρωτο Dark Souls και το Artorias of the Abyss οσο για τα II, III αλλα και Bloodborne. Περαν ολων των αλλων το Ringed City κλεινει και τη ιστορια ολης της τριλογιας απαντωντας σε ερωτηματα που ειχαμε απο το πρωτο παιχνιδι. Ολα αυτα τωρα αν σε ενδιαφερει το lore βεβαια .

                      Σε καθε περιπτωση συμφωνω στα οσα λες, γενικοτερα το παιχνιδι ειναι αρκετα familiar σαν εμπειρια για τους βετερανους της σειρας, χωρις αυτο να σημαινει βεβαια οτι δεν ειναι καλος τιτλος. Του χρωσταω ενα playthrough παντως για το platinum . Sekiro και εγω ακομα δεν εχω δει, ελπιζω να το κανω στο εγγυς μελλον.
                      Last edited by nooto; 24-06-2020, 01:55 AM.

                      Comment


                      • #26
                        Ημουν σιγουρος πως καποιος θα πει για τα DLC και ηθελα να βαλω σχετικο disclaimer πως δεν τα εχω. Εχω ακουσει πως ειναι ο,τι καλυτερο εχει να δωσει το παιχνιδι, αλλα πλεον νιωθω πως εχει κλεισει αυτος ο κυκλος και ο,τι και να ναι μαλλον θα ναι too little, too late. Θελω κατι φρεσκο και μια γενικοτερη αλλαγη νομιζω.
                        Επισης ενα ακομα disclaimer πως εχω παιξει 4 παιχνιδια οπως ειπα και δεν εχω παρει μυρωδια στο ελαχιστο απο πλοκη, lore κτλ. Δεν ξερω αν πρεπει να νιωσω καθυστερημενος, αλλα δεν εχω ορεξη ουτε για πολλαπλα playthroughs, ουτε για μελετες στο youtube για να καταλαβω τι παιζει. Απλα νομιζω πως το storytelling της σειρας ειναι τελειως εξω απο τα νερα μου (και εδω που τα λεμε δεν εχω καταλαβει καν τι πρεπει να κανω για να μπω στο κλιμα μονος μου αλλα τελοσπαντων).

                        Comment


                        • #27
                          Σαν setting πάντως είναι αρκετά πρωτότυπα τα DLC σε σχέση με το υπόλοιπο παινχίδι (πράγμα που ισχύει και στο 2). Όχι ότι δεν έχει κάστρα κλπ αλλά δίνονται με αρκετά διαφορετικό τρόπο. Αν νιώθεις πως έχεις καεί πάντως μάλλον δεν έχει και πολύ νόημα, δεδομένου ότι και η δυσκολία ανεβαίνει κατακόρυφα και θα χρειαστεί να ξοδέψεις πιο πολύ χρόνο από όσο πιθανώς θα ήθελες.
                          Originally posted by Squall Leonhart
                          I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
                          Originally posted by 丹野
                          Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
                          Originally posted by Ryu_gr
                          υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

                          Comment


                          • #28
                            Κοιτα για το lore πιο πολυ το αναφερω διοτι ενταξει στο πρωτο DS γινεται αναφορα στην εισαγωγη για τον πρωτο ανθρωπο αναμεσα στους θεους που πηραν τα lord souls. Ε στο Ringed City πηγαινεις επιτελους στην πολη των ανθρωπων (pigmies) και βλεπειςj επιτελους τι γινεται. Ηταν κατι που ειχε τρελο hype αναμεσα σε αυτους που ασχοληθηκαν με το story και κατι που προσωπικα περιμενα πολλα χρονια για να δω (και ειχα χασει τις ελπιδες μου οταν τερματισα το vanilla III). Αυτο πιο πολυ + οπως ειπε ο straier υπαρχει αρκετα διαφορετικη παλετα (και στα 2 dlcs), ενας φανταστικος antagonist και τελος ισως οτι επικοτερο εχει να δειξει το παιχνιδι απο πλευρας art. Βεβαια οντως αν εχεις κουραστει με το franchise δεν ξερω αν θα σου αλλαξει τη γνωμη, απλα ειναι ισως απο τις καλυτερες στιγμες της τριλογιας.

                            Για το lore, εγω μεσω των youtube αναλυσεων μπηκα στο κλιμα ειναι η αληθεια και μεσω αυτων μου εγινε πιο οικείο το storytelling της From. Σε αυτη τη φαση οκ δεν ξερω κατα ποσο αξιζει να ασχοληθεις αν δεν εχεις διαθεση αλλα οταν ξεκινησαν καναλια οπως αυτο του Epic Name Bro, ε ηταν λιγο τρελο revelation το οτι καταλαβαινες πως το παιχνιδι εχει μεσα ενα απο τα πιο γαματα συμπαντα στην ιστορια των video games (ποσο μαλλον οταν οι περισσοτεροι ειχαν την αισθηση οτι δεν υπαρχει καν story). Παντως δεν κανεις κατι λαθος, ειναι πολυ ιδιαιτερος ο τροπος με τον οποιο λεγεται η ιστορια και θελει ενασχοληση για να μπεις στο κλιμα και να αρχισεις να την ακολουθεις, η οποια σε πρωτη φαση τουλαχιστον ισως πρεπει να γινει εκτος παιχνιδιου.
                            Last edited by nooto; 24-06-2020, 05:41 PM.

                            Comment


                            • #29
                              Oln n mageia tou DS mazemeni se ena aplo video. Apolauste...

                              Comment


                              • #30
                                Τέλος και από εμένα το Dark Souls III και έτσι έκλεισε το κεφάλαιο Souls.

                                70 ώρες μου πήρε περίπου για να το ολοκληρώσω. Να σημειωθεί πως δεν ασχολήθηκα καθόλου με covenants, pvp και δεν τελείωσα το δεύτερο dlc. Επίσης δεν προχώρησα σε new game plus. Ήθελα απλώς να ρίξω ένα καλό playthrough για να το τελειώσω και μέχρι εκεί. Έχοντας ρίξει πάνω από 500 ώρες στα Demons Souls, Dark Souls, Dark souls ΙΙ δεν είχα όρεξη για πολλά πολλά, θεωρώ πως πήρα ότι ήταν να πάρω από αυτήν την σειρά και έτσι δεν είχα τόσο όρεξη για ένα τέταρτο souls.

                                Παρόλο που δεν το χάρηκα όσο τα άλλα, καθαρά λόγω αίσθησης κορεσμού, το παιχνίδι το διασκέδασα πάρα πολύ. Είχε μερικές από τις πιο ατμοσφαιρικές τοποθεσίες που μας έδωσε η σειρά, το gameplay και το σύστημα μάχης ήταν καλύτερο από ποτέ και είχε πολλές καλοδεχούμενες βελτιώσεις και προσθήκες, τα bosses ήταν θα έλεγα τα καλύτερα όλων των souls και, πολύ σημαντικό, το level design είναι στα επίπεδα του πρώτου Dark Souls. Θα έλεγα επίσης πως δεν είχε καθόλου clunky/ σπαστικά σημεία όπως πχ την μάχη με το Bed of Chaos του πρώτου DS και έχει καλύτερο balance σαν game, παραμένει προκλητικό από την αρχή μέχρι το τέλος καθώς όσο προχωράει το παιχνίδι τα bosses γίνονται όλο και πιο σύνθετα. Σε αντίθεση, τα άλλα Dark Souls θυμάμαι ότι γινόταν ευκολότερα όσο πλησίαζες προς το τέλος.

                                Ο χαρακτήρας μου ήταν intelligence build, με 60 intelligence και το court sorcerer staff στο δέκατο level τα spells προκαλούσαν τεράστια ζημιά ακόμα και στα bosses. Αγαπημένες μάχες θα έλεγα πως ήταν η Dancer, oi twin princes, o Nameless King και το Soul of Cinder.

                                10/10 game προσωπικά. Θεωρώ πως είναι το καλύτερο από όλα τα Souls αλλά όχι από τα Soulsborne (το Bloodborne είναι αξεπέραστο για εμένα), είναι πολύ πιο polished από το πρώτο Dark Souls ενώ ταυτόχρονα διατηρεί όλα τα δυνατά σημεία του και δεν πέφτει στην παγίδα του Dark Souls II το οποίο είχε πραγματικά τεράστιο περιεχόμενο αλλά του έλειπε έμπνευση. Αν δεν είχα κορεστεί από την σειρά θα το διασκέδαζα πολύ περισσότερο αλλά παρόλα αυτά θεωρώ πως είναι το καλύτερο της σειράς όπως έγραψα και πιο πριν. Ίσως δοκιμάσω και το Ringed City αλλά για να πω την αλήθεια προτιμώ να παίξω κάτι άλλο, δεν έχω όρεξη για άλλο Dark Souls πλέον. Ακούω πως είναι και απίστευτα δύσκολο οπότε δεν νομίζω να το διασκεδάσω αν το βάλω τώρα, λέω να αφήσω να περάσει ένα χρονικό διάστημα και να το δοκιμάσω αργότερα.


                                Tidy!

                                Do not blame me.Blame yourself or God.
                                In Matsuno we trust.

                                Comment

                                Working...
                                X