Tweet
Να διευκρινίσω πως οι εντυπώσεις μου είναι πρωτίστως υποκειμενικές, δηλαδή έχουν να κάνουν από το αν και πόσο με ενοχλεί το 3D μέχρι τι είδους παιχνίδια προτιμώ κλπ.
Επί της ουσίας, για το Skyward Sword δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, υπήρχαν 3 demo διαθέσιμα, το ένα flying, το άλλο dungeon και το άλλο boss, εγώ έπαιξα το flying και παρακολούθησα αρκετά το boss. Τα Zelda εν έτει 2011 δε νομίζω πως ξεχωρίζουν απ'το αν είναι καταπληκτικά και πρωτότυπα, αλλά από το αν βγάζουν αυτή τη (κοινότυπο, αλλά αληθινό) μαγεία που έβγαζε το A Link to the Past, το Link's Awakening, το Ocarina, το Majora και το Windwaker, το καθένα για ιδιαίτερους λόγους, και λιγότερο τα υπόλοιπα (εγώ προσωπικά ξεχωρίζω τα δύο Oracles από τα υπόλοιπα). Ούτε τους νέους gameplay μηχανισμούς περιμένω στα Zelda, ούτε τις γραφικάρες (για Wii μιλάμε). Aυτή τη μαγεία δεν μου την έβγαλε το ΤP. Ίσως να ήταν περισσότερο σκοτεινό από ότι ήθελα, δεν ξέρω, αλλά το σίγουρο είναι πως στο SS την ένιωσα(τι ρομαντικό). Είναι πιο φωτεινό γενικά παιχνίδι, η παλλέτα του είναι, διακριτικά, διαφορετική από το TP, σαν μείξη OoT, TP και WW, είναι ενήλικη, αλλά όχι καταθλιπτική και ούτε υπερβολικά καρτουνίστικη. Στο flying demo έπρεπε να συναγωνιστείς με τρεις άλλους γλοιώδεις τύπους για να πιάσεις ένα πουλί και όποιος θα κέρδιζε θα του έδινε κάτι η Zelda και μπλαμπλα, η οποία παρεπιπτόντως είναι πολύ γλυκιά και πρωτότυπη και η σχέση της με τον Link δίνεται ωραία, μετά τον αγώνα πηδάει και προσγειώνεται στο πουλί του(αχεμ) και πετάνε μαζί και λες "αυτό μάλιστα, αυτό είναι Ζelda". Το demo το διασκέδασα πραγματικά γιατί δεν ήταν καθόλου εύκολο και είχε και σχετικά καλή χρήση του wiimote. Στο boss demo που παρακολούθησα, ο αρχηγός ήταν πολύ γαμάτος και έπιανε το σπαθί του Link με τα ακροδάχτυλα του, γιατί that's how he rolls και τον είχε τον Link για πλάκα, αν δεν κουνούσες το mote στο αφαιρούσε τελείως και το χρησιμοποιούσε εναντίον σου ή στο πετούσε και έπρεπε να το ξαναμαζέψεις από κάτω για να συνεχίσεις τη μάχη. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον σαν twist στη μάχη και γενικώς το όλο στήσιμο του παιχνιδιού μου φάνηκε πολύ αξιόλογο και προσεγμένο, ελπίζω να μη ξεγελάστηκα από το ότι τα συγκεκριμένα demos ήταν πετυχημένα. Στα συν πως το παιχνίδι θα κυκλοφορήσει με ένα χρυσό wiimote(drool), όπως και μια τεράστια ουρά στην οποία μοίραζαν φτηνιάρικες οκαρίνες ΜΟΝΟ σε όποιον απαντούσε σωστά σε Zelda questions (είπα να μην καθήσω γιατί η ουρά ήταν τεράστια, αλλά κατά βάση δεν ήθελα να φάω ήττα στην ερώτηση).
Στο MK7, όπως και στο RE Revelations, πάει το 3D, δηλαδή προσθέτει κάτι χωρίς να γίνεται ενοχλητικό. Βέβαια δεν είναι τυχαίο πως σε όποιο 3DS πήγαινα να παίξω, ο προηγούμενος το είχε στο 2D. Tέλος πάντων, το MK7 είναι κλασικό, διασκεδαστικό MK μέ ένα 3D twist που προσθέτει χωρίς να σε αναγκάζει να γυρίσεις σε 2D για να παίξεις σαν άνθρωπος ενώ χρησιμοποιείται κατά κόρον και το jump drift που εμένα μ'άρεσε από εποχές advance.
To Metal Gear είναι ακριβώς το αντίθετο. Το 3D του, για μένα τουλάχιστον, είναι ανυπόφορο, ενώ ακόμη κι αν κάνεις την προσπάθεια να το ανεχτείς δεν προσφέρει τίποτα, ούτε σε shoulder view, ούτε βέβαια στο ισομετρικό που πρακτικά έτσι περνάς την περισσότερη ώρα στο ΜGS. Το χειρότερο βέβαια είναι η κάμερα. Για 2 λεπτά δεν μπορούσα να καταλάβω τι κάνω, γιατί δεν είχα αντιληφθεί πως η κάμερα ρυθμίζεται από τα 4action buttons! Αυτό βέβαια, πέρα από το γελοίο και το μη πρακτικό του πράγματος, σήμαινε πως για όλες τις άλλες λειτουργίες μου έμεναν μόνο τα 2 φτεράκια. Βέβαια με τη γαβάθα-αναλογικό αυτό το πρόβλημα θα λυθεί, απλά θα νιώθεις απίστευτα μαλάκας όσο παίζεις, περισσότερο ακόμη από το όσο ήδη ένιωθες επειδή παίζεις σε 3D κονσόλα, ένα remake παιχνιδιού σε 2D, επειδή το 3D είναι ανυπόφορο και άκυρο.
Για το Vita έγραψα στο αντίστοιχο θέμα.
Στο Kid Icarus επίσης δε μου άρεσε το 3D (επαναλαμβάνω πως στο Revelations έχει ενσωματωθεί πολυ καλά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί σε όλα τα παιχνίδια να είναι έτσι, ίσως φταίει η ταχύτητα, στο RE οι ρυθμοί ήταν πιο αργοί) και το ίδιο παιχνίδι δεν ήταν του γούστου μου. Το Rage μου φάνηκε ένα generic FPS, δεν είμαι και μεγάλος fan του είδους, οπότε μην λάβετε τη γνώμη μου σοβαρά υπ'όψη.
Το Dark Souls εντυπωσιάζει πολύ στην αρχή, ειδικά animation, φωτισμοί (+πολύ προσιτό interface). Στην πορεία, πρώτον χάνει στο collision detection στις μάχες (τις περισσότερες φορές δεν ήμουν σίγουρος αν πετυχαίνω ή όχι κάποιον) και δεύτερον στην υπερβολική γραμμικότητα (ίσως αργότερα το παιχνίδι να ανοίγει, δεν ξέρω). Πέραν αυτού, όταν έχεις δει Skyrim και βλεπεις την ίδια στιγμή στο Dark Souls παρόμοια τοπία στο background, στα οποία δε μπορείς να πας, είναι εκεί μόνο για αισθητικούς λόγους και παρ'όλα αυτά είναι χειρότερα σχεδιασμένα από το Skyrim, δε γίνεται να μη σε επηρεάσει αρνητικά.
Το FFXIII-2 το είχα βάλει στο + αρχικά, ειδικά τα action sequences σε συνδυασμό με αλλαγή stance δημιουργούν φρενήρη ρυθμό σε κάποια σημεία, πρωτόγνωρο για FF. Μάλλον το έβαλα στο +- γιατί δεν είδα κάτι άλλο διαφορετικό/καινούριο, αν και για να είμαι ειλικρινής δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν βάλει, γενικώς μου άφησε μάλλον περισσότερο θετικές εντυπώσεις παρά αρνητικές.
Το Revelations είναι ένα ωραίο συμπλήρωμα του AC2, το οποίο μ'άρεσε αρκετά(το 2), το Brotherhood το έπαιζα περισσότερο από αγγαρεία και δεν το προχώρησα πολύ, οπότε είναι λογικό να έχω χάσει το ενθουσιασμό μου. Πάντως φαίνεται πιο ενδιαφέρον από το Brotherhood, η ατμόσφαιρα έχει γίνει ανατολίτικη και η Κωνσταντινούπολη φαίνεται να έχει δουλευτεί πολύ, πήγα και σ'ένα developer session που έλεγαν πως την έφτιαξαν και τι άλλαξαν και νομίζω θα είναι καλύτερο απ'το Brotherhood. Στα συν το ότι ως κακοί/templars παρουσιάζονται κυρίως οι Βυζαντινοί, θα τσατιστεί o Λιακόπουλος.
Επί της ουσίας, για το Skyward Sword δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, υπήρχαν 3 demo διαθέσιμα, το ένα flying, το άλλο dungeon και το άλλο boss, εγώ έπαιξα το flying και παρακολούθησα αρκετά το boss. Τα Zelda εν έτει 2011 δε νομίζω πως ξεχωρίζουν απ'το αν είναι καταπληκτικά και πρωτότυπα, αλλά από το αν βγάζουν αυτή τη (κοινότυπο, αλλά αληθινό) μαγεία που έβγαζε το A Link to the Past, το Link's Awakening, το Ocarina, το Majora και το Windwaker, το καθένα για ιδιαίτερους λόγους, και λιγότερο τα υπόλοιπα (εγώ προσωπικά ξεχωρίζω τα δύο Oracles από τα υπόλοιπα). Ούτε τους νέους gameplay μηχανισμούς περιμένω στα Zelda, ούτε τις γραφικάρες (για Wii μιλάμε). Aυτή τη μαγεία δεν μου την έβγαλε το ΤP. Ίσως να ήταν περισσότερο σκοτεινό από ότι ήθελα, δεν ξέρω, αλλά το σίγουρο είναι πως στο SS την ένιωσα(τι ρομαντικό). Είναι πιο φωτεινό γενικά παιχνίδι, η παλλέτα του είναι, διακριτικά, διαφορετική από το TP, σαν μείξη OoT, TP και WW, είναι ενήλικη, αλλά όχι καταθλιπτική και ούτε υπερβολικά καρτουνίστικη. Στο flying demo έπρεπε να συναγωνιστείς με τρεις άλλους γλοιώδεις τύπους για να πιάσεις ένα πουλί και όποιος θα κέρδιζε θα του έδινε κάτι η Zelda και μπλαμπλα, η οποία παρεπιπτόντως είναι πολύ γλυκιά και πρωτότυπη και η σχέση της με τον Link δίνεται ωραία, μετά τον αγώνα πηδάει και προσγειώνεται στο πουλί του(αχεμ) και πετάνε μαζί και λες "αυτό μάλιστα, αυτό είναι Ζelda". Το demo το διασκέδασα πραγματικά γιατί δεν ήταν καθόλου εύκολο και είχε και σχετικά καλή χρήση του wiimote. Στο boss demo που παρακολούθησα, ο αρχηγός ήταν πολύ γαμάτος και έπιανε το σπαθί του Link με τα ακροδάχτυλα του, γιατί that's how he rolls και τον είχε τον Link για πλάκα, αν δεν κουνούσες το mote στο αφαιρούσε τελείως και το χρησιμοποιούσε εναντίον σου ή στο πετούσε και έπρεπε να το ξαναμαζέψεις από κάτω για να συνεχίσεις τη μάχη. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον σαν twist στη μάχη και γενικώς το όλο στήσιμο του παιχνιδιού μου φάνηκε πολύ αξιόλογο και προσεγμένο, ελπίζω να μη ξεγελάστηκα από το ότι τα συγκεκριμένα demos ήταν πετυχημένα. Στα συν πως το παιχνίδι θα κυκλοφορήσει με ένα χρυσό wiimote(drool), όπως και μια τεράστια ουρά στην οποία μοίραζαν φτηνιάρικες οκαρίνες ΜΟΝΟ σε όποιον απαντούσε σωστά σε Zelda questions (είπα να μην καθήσω γιατί η ουρά ήταν τεράστια, αλλά κατά βάση δεν ήθελα να φάω ήττα στην ερώτηση).
Στο MK7, όπως και στο RE Revelations, πάει το 3D, δηλαδή προσθέτει κάτι χωρίς να γίνεται ενοχλητικό. Βέβαια δεν είναι τυχαίο πως σε όποιο 3DS πήγαινα να παίξω, ο προηγούμενος το είχε στο 2D. Tέλος πάντων, το MK7 είναι κλασικό, διασκεδαστικό MK μέ ένα 3D twist που προσθέτει χωρίς να σε αναγκάζει να γυρίσεις σε 2D για να παίξεις σαν άνθρωπος ενώ χρησιμοποιείται κατά κόρον και το jump drift που εμένα μ'άρεσε από εποχές advance.
To Metal Gear είναι ακριβώς το αντίθετο. Το 3D του, για μένα τουλάχιστον, είναι ανυπόφορο, ενώ ακόμη κι αν κάνεις την προσπάθεια να το ανεχτείς δεν προσφέρει τίποτα, ούτε σε shoulder view, ούτε βέβαια στο ισομετρικό που πρακτικά έτσι περνάς την περισσότερη ώρα στο ΜGS. Το χειρότερο βέβαια είναι η κάμερα. Για 2 λεπτά δεν μπορούσα να καταλάβω τι κάνω, γιατί δεν είχα αντιληφθεί πως η κάμερα ρυθμίζεται από τα 4action buttons! Αυτό βέβαια, πέρα από το γελοίο και το μη πρακτικό του πράγματος, σήμαινε πως για όλες τις άλλες λειτουργίες μου έμεναν μόνο τα 2 φτεράκια. Βέβαια με τη γαβάθα-αναλογικό αυτό το πρόβλημα θα λυθεί, απλά θα νιώθεις απίστευτα μαλάκας όσο παίζεις, περισσότερο ακόμη από το όσο ήδη ένιωθες επειδή παίζεις σε 3D κονσόλα, ένα remake παιχνιδιού σε 2D, επειδή το 3D είναι ανυπόφορο και άκυρο.
Για το Vita έγραψα στο αντίστοιχο θέμα.
Στο Kid Icarus επίσης δε μου άρεσε το 3D (επαναλαμβάνω πως στο Revelations έχει ενσωματωθεί πολυ καλά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί σε όλα τα παιχνίδια να είναι έτσι, ίσως φταίει η ταχύτητα, στο RE οι ρυθμοί ήταν πιο αργοί) και το ίδιο παιχνίδι δεν ήταν του γούστου μου. Το Rage μου φάνηκε ένα generic FPS, δεν είμαι και μεγάλος fan του είδους, οπότε μην λάβετε τη γνώμη μου σοβαρά υπ'όψη.
Το Dark Souls εντυπωσιάζει πολύ στην αρχή, ειδικά animation, φωτισμοί (+πολύ προσιτό interface). Στην πορεία, πρώτον χάνει στο collision detection στις μάχες (τις περισσότερες φορές δεν ήμουν σίγουρος αν πετυχαίνω ή όχι κάποιον) και δεύτερον στην υπερβολική γραμμικότητα (ίσως αργότερα το παιχνίδι να ανοίγει, δεν ξέρω). Πέραν αυτού, όταν έχεις δει Skyrim και βλεπεις την ίδια στιγμή στο Dark Souls παρόμοια τοπία στο background, στα οποία δε μπορείς να πας, είναι εκεί μόνο για αισθητικούς λόγους και παρ'όλα αυτά είναι χειρότερα σχεδιασμένα από το Skyrim, δε γίνεται να μη σε επηρεάσει αρνητικά.
Το FFXIII-2 το είχα βάλει στο + αρχικά, ειδικά τα action sequences σε συνδυασμό με αλλαγή stance δημιουργούν φρενήρη ρυθμό σε κάποια σημεία, πρωτόγνωρο για FF. Μάλλον το έβαλα στο +- γιατί δεν είδα κάτι άλλο διαφορετικό/καινούριο, αν και για να είμαι ειλικρινής δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν βάλει, γενικώς μου άφησε μάλλον περισσότερο θετικές εντυπώσεις παρά αρνητικές.
Το Revelations είναι ένα ωραίο συμπλήρωμα του AC2, το οποίο μ'άρεσε αρκετά(το 2), το Brotherhood το έπαιζα περισσότερο από αγγαρεία και δεν το προχώρησα πολύ, οπότε είναι λογικό να έχω χάσει το ενθουσιασμό μου. Πάντως φαίνεται πιο ενδιαφέρον από το Brotherhood, η ατμόσφαιρα έχει γίνει ανατολίτικη και η Κωνσταντινούπολη φαίνεται να έχει δουλευτεί πολύ, πήγα και σ'ένα developer session που έλεγαν πως την έφτιαξαν και τι άλλαξαν και νομίζω θα είναι καλύτερο απ'το Brotherhood. Στα συν το ότι ως κακοί/templars παρουσιάζονται κυρίως οι Βυζαντινοί, θα τσατιστεί o Λιακόπουλος.
Comment