Βουβοί Πρωταγωνιστές

[Altair]

Με την έλευση του Dragon QUest 7 στο 3DS,πολύς κόσμος,μεταξύ αυτών κι εγώ,άρχισαν να ασχολούνται με τη σειρά Dragon Quest.Άλλοι κατευθείαν με το 7,εγώ με το 4.Διαβάζοντας λοιπόν τα σχόλια σε μια ομάδα στο FB για JRPGS,δημιουργήθηκε η εξής κουβέντα.
Κατά πόσο είναι καλό να είναι βουβοί οι πρωταγωνιστές ενός παιχνιδιού;Πιστεύετε ότι βοηθάει στο να δένεσαι περισσότερο με τον χαρακτήρα και τον κόσμο του;Θεωρείτε πως είναι απλά ένα πιόνι χωρίς λόγο ύπαρξης;
Πως τα βλέπετε τα πράγματα;

[straier]

Προσωπικά δε μου αρέσει ιδιαίτερα, δε θα έλεγα πως ταυτίζομαι περισσότερο με ένα βουβό χαρακτήρα. Σε κάποια παιχνίδια δουλεύει καλά (π.χ. Chrono Trigger-σχεδόν βουβός) αλλά δε νομίζω πως αν μιλούσε θα άλλαζε κάτι προς το χειρότερο. Ούτως ή άλλως την πιο πολλή ώρα που ελέγχεις έναν χαρακτήρα δε λέει και τίποτα ώστε να χαλάει το immersion...

[Chief]

Μια εποχή όπου η πλοκή δεν ήταν συστατικό ενός παιχνιδιού ο βουβός πρωταγωνιστής ήταν το καθεστώς. Μετά συνέχισε να υπάρχει ως συνειδητή επιλογή ή και ως διευκόλυνση, όταν υπήρχαν ομιλούντες χαρακτήρες αλλά όχι ιδιαίτερη πλοκή (The Legend of Zelda). Τώρα πια νομίζω είναι τελείως συνειδητή επιλογή, και ο καλύτερος φορέας που έχω υπόψη μου είναι ακριβώς το TLoZ (και το Half-Life!). Αλλά πρέπει να διακρίνουμε και τον βουβό πρωταγωνιστή με προσωπικότητα (Link, Chrono, Crash) από το απλώς ελεγχόμενο γραφικό π.χ. του Dragon Quest IX. Όσο για τον Gordon Freeman, νομίζω ότι βρίσκεται σε ένα διεστραμμένο ανάμεσα.

Τώρα, αυτό είναι ένα εργαλείο που ναι, μπορεί να δώσει μια άλλου είδους εκφραστικότητα, αν είναι αρκετά δεξιοτέχνες οι δημιουργοί. Προσπαθώντας όμως να θυμηθώ τον χαρακτήρα που έχω ταυτιστεί περισσότερο, ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό μου ο Kyle Hyde του Hotel Dusk. Αυτός όχι μόνο μιλάει αλλά δε βάζει γλώσσα μέσα του -μάλιστα βλέπεις και τι σκέφτεται.

[Deus]

Ωραλιο θέμα.

Δεν με ενθουσιάζει σαν ιδέα αλλά δεν με απωθεί κιόλας. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν προσφέρει τίποτα στην αφήγηση ή/και στο storytelling. Αυτό θα συνέβαινε αν ο χαρακτήρας που ελέγχουμε δεν φαίνεται, τότε φαντάζομαι ότι θα ήταν πιο πετυχημένη η ιδέα καθώς έτσι θα βάζαμε την φαντασία μας να δουλέψει για να φανταστούμε πως είναι εμφανισιακά. Πρόσφατο παιχνίδι που τελείωσα που είχε βουβό πρωταγωνιστή ήταν το ys seven, εκεί όταν του απευθύνουν τον λόγο εμφανίζεται ένα παράθυρο που απλά περιγράφει τι λέει πχ adol introduced himself. Η πιο πετυχημένη εφαρμογή θα έλεγα ότι είναι στα legend of Zelda. Η πιο ΛΟΛ φάση που έχω δει πάντως είναι στο golden sun, περνάει όλο το παιχνίδι με τον πρωταγωνιστή να μην έχει αρθρώσει λέξη και, στα καλά καθούμενα, σε μια άσχετη συζήτηση πετάει ένα "why?" Έτσι.Χωρίς λόγο. Μετά σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι είναι μουγκός πάλι.