Παντρευτηκατε? και αν ναι με τι?

[Hipster Luffy]

Ειναι παραπανω απο γνωστο πως οι πιο πολλοι εδω ηταν κρυφες αδερφες που προσπαθουσαν να βρουν ενα αγορι για να παιζουν μαζι διπλο στο Ν64 και το PSX αλλα τελικά είχαν άλλους στόχους πιο σκοτεινούς.

Με τα χρόνια κάποιοι μπήκαν σε άλλα κινήματα όπως αυτο του Συριζα που ειναι gay friendly και άλλοι έφυγαν στο εξωτερικό για να ζήσουν ελεύθερα τη ζωή τους χωρίς την ελληνική κατακραυγή.

Μερικοί κατάφεραν ένας θεός ξερει με τι μεσα και παντρευτηκαν και οι γυναίκες τους υποφέρουν τώρα χωρις σεξ και με μια φορτωμένη πιστωτική απο τις limited των Halo & MGS ενω οι υπόλοιποι μετράνε άσπρες τρίχες και την παίζουν λιγότερες φορές απ ότι χρόνια πριν καθως γεράσανε και πέσαν τα επίπεδα τεστοστερόνης που είχαν. Φταίνε και οι τηγανιτές πατάτες για αυτο εγω τις εχω κόψει.

Πείτε μας λοιπόν τα προσωπικά σας για να χουμε να κουτσομπολεύουμε όταν συναντιόμαστε απο κοντά.

[Somari]

Eγώ ήμουν ανέκαθεν φανερή αδερφή

[Altair]

Να μη σε νοιάζει ρε κουτσομπόλη.

[thunderjohn]

εξομολογήσεις g-o

Ένας χαρακτηρισμός συνυφασμένος του ονόματός μου. Από τα παιδικά μου χρόνια να με ακολουθεί ... σε κάθε βήμα... σε κάθε πόλη...σε κάθε παρέα...σε κάθε κουβέντα.. ακόμη και σε κάθε τυχαίο βλέμμα. Ένας χαρακτηρισμός, ταυτότητα, όνομα, ταφόπλακα.

Φοβόμουν στα βλέμματα των περαστικών καθώς με κοιτούσαν. Φοβόμουν να βρεθώ ανάμεσα σε πολύ κόσμο ,να κινηθώ και να τρέξω, φοβόμουν να φάω δημόσια και κρυβόμουν στις τουαλέτες κλπ. Ήμουν πολύ ζωηρό και καλό παιδί και εύκολος στόχος να βρίσει κανείς.

Κάθε μέρα στο σχολείο τα ίδια. Κάθε μέρα ξύλο από τους συμμαθητές. Κάθε μέρα μου πετούσαν τα πράγματα από το μπαλκόνι. Με έριχναν από τις σκάλες. Μου έβαζαν χώματα και σκουλήκια στην τσάντα. Με κλωτσούσαν στο πρόσωπο. Φυσικά προσπαθούσα να αντιδράσω, αλλά δεν έφτανε αυτό. Μαζευόταν όλη η τάξη από πάνω μου.

Ζούσα στην απομόνωση και στον φόβο. Γυρνούσα σπίτι και έκλαιγα. Έπαιρνα αγκαλιά την μαμά μου και της έλεγα πόσο άσχημα νιώθω. Της έλεγα τα αγαπάω τα παιδιά αλλά εκείνα δε με θέλουν και με κοροϊδεύουν. Ακόμη και τώρα που τα γράφω αυτά ,δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Ήμουν πάντα διαφορετικός. Τα απογεύματα που έβγαινα από το σπίτι και πήγαινα στην πλατεία να παίξω, ήμουν μόνος. Θυμάμαι όμως περιόδους που είχα φίλους στο παιχνίδι. Ακόμη κ γι’ αυτούς δεν είχα όνομα, αλλά ιδιότητα. Αυτά τα χρόνια πέρασαν βασανιστικά. Και τα πράγματα έγινα ακόμα χειρότερα στο στρατό όπου ακόμα και η παραλλαγή δε μπορούσε να κρύψει τη ντροπή μου.

Ήμουν ένα ράκος. Ποτέ δε μίλησα σε κανέναν γι’αυτό. Η ανωνυμία του forum όμως μου έδωσε κουράγιο και αισθάνομαι ότι μπορώ να το μοιραστώ μαζί σας. Με τη γραμμή ζωής του Gamers-Odyssey, και την παρότρυνση του HipsterLuffy, θέλω να βγω στους δρόμους να το βροντοφωνάξω. Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ. ΕΙΜΑΙ

 

NINTZAAAAAAAAA

[Ramparter]

Eγώ ήμουν ανέκαθεν φανερή αδερφή

Κατι ειχα καταλαβει που δε σου αρεσε το Banjo Kazooie...

[Somari]

Βασικά αυτό είναι και το κουλό, να μη μου αρέσει το παιχνίδι με τον τριχωτό αρκουδιαρη που είχε ένα τεράστιο πουλί

[Ramparter]

5ος κοσμος Banjo Tooie

[丹野]

Βασικά αυτό είναι και το κουλό, να μη μου αρέσει το παιχνίδι με τον τριχωτό αρκουδιαρη που είχε ένα τεράστιο πουλί

[Hipster Luffy]

Eγώ ήμουν ανέκαθεν φανερή αδερφή

Καμια εκπληξη, φανταζομαι θα ζεις τη χρυση εποχη τον LGBTDGFHJ με πάθος και ενταση. Ευχομαι να εκανες και κοιλιακους ωστε να αυξανοντε τα ποσοστα των γυμνασμενων gay και να λεω τι τον θες αυτον ειναι αδερφη.