Welcome to Gamers Odyssey forums where we talk about gaming, mostly in Greek language. If this is your first visit, be sure to
check out the FAQ by clicking the
link above. You may have to register
before you can post: click the register link above to proceed. To start viewing messages,
select the forum that you want to visit from the selection below.
Επικο λιωσιμο με Nick Cave τελευταια, ο τυπος ειναι ασυλληπτος, ποτε δεν ειχα ασχοληθει με τη δισκογραφια του σε βαθος, αλλα εχει τοσο υλικο που θα με κρατησει απασχολημενο για πολυ καιρο ακομα.
Δεν ξέρω...Το And no more shall we part είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους αλλά ο Cave δε μου βγάζει μελαγχολία, κλάψα μου βγάζει
Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?
Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί
Oh my....
Οκ ο ρυθμός είναι πιασάρικος, αλλά ο στίχος είναι τόσο cheesy που έχει τα αντίθετα αποτελέσματα (:xp από αυτά που θέλει η μπάντα να περάσει .
Lou Reed + Metallica. το πρώτο τραγούδι από τη δισκογραφική τους συνεργασία με τίτλο The View
Μέχρι το σημείο που αρχίζει το spoken part του Hetfield έλεγα πως είναι περίεργο αλλόκοτο αλλά μου αρέσει. Όταν μπήκε εκείνο το σημείο είπα "τι αηδία είναι αυτή"...
Όπως έγραψε ευφυώς ένας τύπος στα σχόλια, In 1984, James was CREEPING DEATH. In 2011, James is a table......
Δεν ξέρω, λατρεύω το Lou και λατρεύω τους Metallica, είναι και οι δυό τους μουσικοί πυρηνικών προδιαγραφών και στιχουργοί ατομικών, αλλά αυτό το...πράμα δεν ξέρω γιατί βγήκε.
Μπουράι μ'ακουουουους????
EDIT - αν θέλετε να δείτε τι πραγματικά μπορούν να κάνουν μαζί, δείτε αυτό
Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?
Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί
Toν Lou Reed δεν τον ξέρω,αλλά οκ από τους Metallica πλέον δεν περίμενα κάτι καλύτερο.Ίσως ακριβώς επειδή δεν είχα προσδοκίες,μου άρεσε.Αλλά αν έβγαζαν κάτι τέτοιο μια μπάντα που εκτιμάω,τότε μόνο ως βδέλυγμα θα μπορούσα να το αποκαλέσω.
Δε με ενθουσίασε, αλλά εντάξει, ούτε σε αυτή την περίπτωση περίμενα κάτι πολύ καλύτερο, έχω μάθει να καταλαβαίνω από ποια μπάντα μπορώ να περιμένω το κάθε τι.
Θα συμφωνήσω με Κέρσντ. Ακούω το άλμπουμ μια βδομάδα σχεδόν και ενώ από το Healing Now και μετά γίνεται αξιοπρεπές, παραμένει αξιοπρεπές και τίποτα περισσότερο μέχρι το τέλος. Δεν υπάρχει η πολυπλοκότητα του παρελθόντος και τα κομμάτια πλέον στηρίζονται στις φωνητικές ικανότητες του Daniel και μόνο. Όχι ότι είναι λίγο αυτό αλλά ξέρουμε τι μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος (TPE, RL, BE)... Επίσης η γαλλική ποίηση στο τέλος είναι άλλο ένα cringe-inducing moment. Η μπάντα ήταν από το ξεκίνημα βασισμένη σε concepts και εδώ, όπως και στο RS1 είναι ανύπαρκτο. Φτάνει πια με τις ψυχωτικές γκόμενες και το σεξ! Μπορείτε καλύτερα!
Comment