Tweet
Λοιπόν, είναι άκυρο το timing, αλλά τώρα είχα λίγο παραπάνω χρόνο, τώρα το τελείωσα.
Γενικά θεωρώ ότι το Dreamcast είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση από αρκετές απόψεις. Πρώτα απ’ όλα ήταν μια κονσόλα με σαφέστατα προοδευτική διάθεση, μια next gen πρόταση, όχι απλά από την άποψη του δυνατότερου του hardware, αλλά της γενικότερης νοοτροπίας που τη διακατείχε.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το Dreamcast ήταν η πρώτη κονσόλα με οργανωμένο online gaming και υπηρεσίες.
Ουσιαστικά ήταν μια κονσόλα που, από αυτό το λίγο που πρόλαβε να μείνει στο παιχνίδι, μας έδωσε, μεταξύ άλλων, μια πρώτη άποψη από αυτό που έμελε να είναι το μέλλον του console gaming.
Το Dreamcast ήταν η κονσόλα όπου, για πρώτη φορά, μπορούσε κανείς να παίξει online death match σε FPS. Κάτι το οποίο μπορεί να σήμερα να φαίνεται εντελώς δεδομένο, αλλά 11 χρόνια νωρίτερα, με τη κυκλοφορία των Quake III και Unreal Tournament στη κονσόλα, ήταν τεράστια υπόθεση. Το Dreamcast, από τότε κιόλας, επιχείρησε να προσφέρει MMORPG σε κονσόλα. Κι όχι απλά τα κατάφερε, αλλά το έκανε και με απόλυτη επιτυχία μέσω του Phantasy Star Online.
Και, βεβαίως, υπάρχει και η περίπτωση του Shenmue ενός τίτλου που, όπως αποδείχτηκε τελικά, ήταν μια πρώτη επαφή με αυτό που ερχόταν. Με αυτό που, κυρίως στη τρέχουσα γενιά, έχει αναχθεί πλέον σε σταθερά. Οι cinematic τίτλοι δηλαδή, υπό το πρίσμα της υπερπαραγωγής.
Θυμάμαι ότι όταν κυκλοφόρησε το Shenmue υπήρχε ένας μικρός διχασμός όσον αφορά τη γενικότερη προσέγγιση του τίτλου, κατά ειρωνικό τρόπο, κάτι παρόμοιο με αυτό που συνέβη πρόσφατα με το Heavy Rain. Άλλοι κατανόησαν τη προσέγγιση περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Η ειρωνεία, και ταυτόχρονα το γεγονός, όμως είναι ότι η εν λόγω προσέγγιση συμβαδίζει πολύ πιο αρμονικά με βάση τις σημερινές τάσεις που επικρατούν στο medium, πάρα με τις αντίστοιχες του 1999-2000. Δείγμα του ότι το Shenmue κοιτούσε μπροστά, με πολλά πράγματα απ’ όσα έφερε να αποτελούν πλέον σταθερές.
Από τη λογική βάσει της οποίας ενέταξε τον μηχανισμό των QTE’s μέσα στο gameplay και το νέο είδος NPC, μέχρι τη πρώτη ολοκληρωμένη υλοποίηση της sandbox δομής και, φυσικά, την πιο αφαιρετική προσέγγιση στο gameplay για χάρη της "κινηματογραφικότητας". Κάτι που, καλώς ή κακώς, αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως σταθερά σήμερα (blame Shenmue
) και πιθανότατα θα συνεχίσει να είναι έτσι μέχρι να βρεθεί κάποιος καλύτερος τρόπος εναρμόνισης gameplay και αφήγησης στα πλαίσια της, κινηματογραφικής πάντα, προσέγγισης που επιθυμεί το medium.
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα σημεία στα οποία μπορεί να σταθεί κανείς όσον αφορά το Shenmue ακόμα και πέρα από το σχεδιαστικό σκέλος. Θέματα πχ που αφορούν το τεχνικό, όπως η αποτύπωση ενός πρωτόγνωρα ρεαλιστικού και αληθοφανή κόσμου που, σε αναλογικό επίπεδο, μόνο με του Grand Theft Auto IV θα μπορούσα να τον συγκρίνω. Αν και τολμώ να πω ότι, αυτό που αποτυπώθηκε μέσω του Shenmue, ήταν αρκετά πιο εντυπωσιακό για τα δεδομένα του 1999-2000. Μιλάμε για κάτι που ήταν πολύ μακριά από τη τότε πραγματικότητα.
Τέλος πάντων, επειδή το post αρχίζει να μεγαλώνει επικίνδυνα (περίεργο ναι), θα κλείσω λέγοντας ότι αυτό που έκανε το Dreamcast ήταν κάτι πραγματικά αξιοπρόσεκτο. Η ποσότητα δηλαδή ποιοτικών κυκλοφοριών στη κονσόλα, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το υπερβολικά μικρό χρονικό διάστημα της ζωής της, είναι σχεδόν εξωπραγματική. Η κυκλοφορία της κονσόλας στη Δύση (κάτι που, λίγο πολύ, αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη κυκλοφορία και των δυτικών παραγωγών) έγινε τον Σεπτέμβριο του 1999. Με το επίσημο τέλος της να έρχεται ενάμισι μόλις χρόνο αργότερα και τον Μάρτιο του 2001. Από τα 8bit μέχρι σήμερα, δε μπορώ να βρω καμία κονσόλα που να κατάφερε κάτι αντίστοιχο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Εδώ λοιπόν το Top-20 με μερικούς από τους κορυφαίους τίτλους της κονσόλας.
Διευκρίνιση
Όπως αναφέρω και πιο κάτω, με εξαίρεση τις πρώτες θέσεις με Shenmue, Soul Calubur, Rez, το συγκεκριμένο Top-20 δεν ακολουθεί τη λογική των προηγούμενων. Αυτή τη φορά οι τίτλοι δεν έχουν μπει με συγκεκριμένη σειρά. Μπορώ να πω ότι η σειρά με την οποία εμφανίζονται οι τίτλοι είναι περισσότερο το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας που έκανα να ταιριάξω εικόνα και ήχο.
Γενικά θεωρώ ότι το Dreamcast είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση από αρκετές απόψεις. Πρώτα απ’ όλα ήταν μια κονσόλα με σαφέστατα προοδευτική διάθεση, μια next gen πρόταση, όχι απλά από την άποψη του δυνατότερου του hardware, αλλά της γενικότερης νοοτροπίας που τη διακατείχε.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το Dreamcast ήταν η πρώτη κονσόλα με οργανωμένο online gaming και υπηρεσίες.
Ουσιαστικά ήταν μια κονσόλα που, από αυτό το λίγο που πρόλαβε να μείνει στο παιχνίδι, μας έδωσε, μεταξύ άλλων, μια πρώτη άποψη από αυτό που έμελε να είναι το μέλλον του console gaming.
Το Dreamcast ήταν η κονσόλα όπου, για πρώτη φορά, μπορούσε κανείς να παίξει online death match σε FPS. Κάτι το οποίο μπορεί να σήμερα να φαίνεται εντελώς δεδομένο, αλλά 11 χρόνια νωρίτερα, με τη κυκλοφορία των Quake III και Unreal Tournament στη κονσόλα, ήταν τεράστια υπόθεση. Το Dreamcast, από τότε κιόλας, επιχείρησε να προσφέρει MMORPG σε κονσόλα. Κι όχι απλά τα κατάφερε, αλλά το έκανε και με απόλυτη επιτυχία μέσω του Phantasy Star Online.
Και, βεβαίως, υπάρχει και η περίπτωση του Shenmue ενός τίτλου που, όπως αποδείχτηκε τελικά, ήταν μια πρώτη επαφή με αυτό που ερχόταν. Με αυτό που, κυρίως στη τρέχουσα γενιά, έχει αναχθεί πλέον σε σταθερά. Οι cinematic τίτλοι δηλαδή, υπό το πρίσμα της υπερπαραγωγής.
Θυμάμαι ότι όταν κυκλοφόρησε το Shenmue υπήρχε ένας μικρός διχασμός όσον αφορά τη γενικότερη προσέγγιση του τίτλου, κατά ειρωνικό τρόπο, κάτι παρόμοιο με αυτό που συνέβη πρόσφατα με το Heavy Rain. Άλλοι κατανόησαν τη προσέγγιση περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Η ειρωνεία, και ταυτόχρονα το γεγονός, όμως είναι ότι η εν λόγω προσέγγιση συμβαδίζει πολύ πιο αρμονικά με βάση τις σημερινές τάσεις που επικρατούν στο medium, πάρα με τις αντίστοιχες του 1999-2000. Δείγμα του ότι το Shenmue κοιτούσε μπροστά, με πολλά πράγματα απ’ όσα έφερε να αποτελούν πλέον σταθερές.
Από τη λογική βάσει της οποίας ενέταξε τον μηχανισμό των QTE’s μέσα στο gameplay και το νέο είδος NPC, μέχρι τη πρώτη ολοκληρωμένη υλοποίηση της sandbox δομής και, φυσικά, την πιο αφαιρετική προσέγγιση στο gameplay για χάρη της "κινηματογραφικότητας". Κάτι που, καλώς ή κακώς, αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως σταθερά σήμερα (blame Shenmue
) και πιθανότατα θα συνεχίσει να είναι έτσι μέχρι να βρεθεί κάποιος καλύτερος τρόπος εναρμόνισης gameplay και αφήγησης στα πλαίσια της, κινηματογραφικής πάντα, προσέγγισης που επιθυμεί το medium.Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα σημεία στα οποία μπορεί να σταθεί κανείς όσον αφορά το Shenmue ακόμα και πέρα από το σχεδιαστικό σκέλος. Θέματα πχ που αφορούν το τεχνικό, όπως η αποτύπωση ενός πρωτόγνωρα ρεαλιστικού και αληθοφανή κόσμου που, σε αναλογικό επίπεδο, μόνο με του Grand Theft Auto IV θα μπορούσα να τον συγκρίνω. Αν και τολμώ να πω ότι, αυτό που αποτυπώθηκε μέσω του Shenmue, ήταν αρκετά πιο εντυπωσιακό για τα δεδομένα του 1999-2000. Μιλάμε για κάτι που ήταν πολύ μακριά από τη τότε πραγματικότητα.
Τέλος πάντων, επειδή το post αρχίζει να μεγαλώνει επικίνδυνα (περίεργο ναι
), θα κλείσω λέγοντας ότι αυτό που έκανε το Dreamcast ήταν κάτι πραγματικά αξιοπρόσεκτο. Η ποσότητα δηλαδή ποιοτικών κυκλοφοριών στη κονσόλα, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το υπερβολικά μικρό χρονικό διάστημα της ζωής της, είναι σχεδόν εξωπραγματική. Η κυκλοφορία της κονσόλας στη Δύση (κάτι που, λίγο πολύ, αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη κυκλοφορία και των δυτικών παραγωγών) έγινε τον Σεπτέμβριο του 1999. Με το επίσημο τέλος της να έρχεται ενάμισι μόλις χρόνο αργότερα και τον Μάρτιο του 2001. Από τα 8bit μέχρι σήμερα, δε μπορώ να βρω καμία κονσόλα που να κατάφερε κάτι αντίστοιχο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.Εδώ λοιπόν το Top-20 με μερικούς από τους κορυφαίους τίτλους της κονσόλας.
Διευκρίνιση
Όπως αναφέρω και πιο κάτω, με εξαίρεση τις πρώτες θέσεις με Shenmue, Soul Calubur, Rez, το συγκεκριμένο Top-20 δεν ακολουθεί τη λογική των προηγούμενων. Αυτή τη φορά οι τίτλοι δεν έχουν μπει με συγκεκριμένη σειρά. Μπορώ να πω ότι η σειρά με την οποία εμφανίζονται οι τίτλοι είναι περισσότερο το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας που έκανα να ταιριάξω εικόνα και ήχο.
Comment