Tweet
Τα κλασικά games για το NES είναι γνωστά ως επί το πλείστον. Το Guardian Legend δεν είναι από τα κλασικά games του NES, δε θα το δούμε λογικά ποτέ σε κάποιο από τα TOP lists για την κονσόλα. Ωστόσο είναι κρίμα που κάτι τέτοιο δε συμβαίνει γιατί είχε όλα τα εχέγγυα για κάτι καλύτερο.
Το Guardian Legend κυκλοφόρησε από το 1988 στην Ιαπωνία από την Irem και αποτελεί sequel του τίτλου Gardic για το MSX. Στην Ευρώπη έφτασε δύο χρόνια αργότερα και πέρασε μάλλον απαρατήρητο από την πλειονότητα των gamers. Υπεύθυνη για τη δημιουργία του τίτλου είναι η Compile περισσότερο γνωστή για τη σειρά Aleste και το πολύ καλό Blazing Lazers για το PC Engine.
Το σενάριο είναι υποτυπώδες. Αναλαμβάνουμε το χειρισμό ενός θηλυκού cyborg aerobot, που ονομάζεται Guardian και έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώνεται σε διαστημόπλοιο κατά το δοκούν. Αποστολή της είναι να σώσει τη Γη από την επικείμενη επίθεση- surprise!!- ενός εξωγήινου πλανήτη που ταξιδεύει στο διάστημα- κάτι σαν τον Unicron από τα Transformers
. Για να σώσει τη Γη, πρέπει να ενεργοποιήσει δέκα διακόπτες προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία αυτοκαταστροφής του εχθρικού πλανήτη.
Όσο τυπικό είναι το σενάριο άλλο τόσο πρωτότυπο είναι για τα δεδομένα της εποχής, το gameplay του τίτλου μιας και συνδυάζει top down shooter στοιχεία μαζί με την action adventure προοπτική του Legend of Zelda. Η αναζήτηση και η εξερεύνηση μεταξύ των stages λαμβάνει χώρα στην επιφάνεια του πλανήτη με μηχανισμούς που- όπως αναφέρθηκε- φέρνουν στο μυαλό το Legend of Zelda. Παράλληλα σε αυτό το mode η Guardian μπορεί συλλέγοντας upgrades να αναναθμίσει τις ικανότητές της, καθώς και να αποκτήσει νέα όπλα νικώντας mini bosses ή αγοράζοντάς τα από διάσπαρτα shops. Ένα αρκετά ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως το score λειτουργεί σαν experience. Σε προκαθορισμένα scores, λοιπόν, αυξάνουν τα HP καθώς και η beam της Guardian. Παράλληλα υπάρχουν κάποιοι υποτυπώδεις γρίφοι προκειμένουν να ανοίξει κάθε μια από τις δέκα seals και να καταστραφεί ο κάθε διακόπτης.
Μετά την είσοδο σε κάθε seal, η Guardian μεταμορφώνεται σε διαστημόπλοιο και το game γίνεται vertical shooter. Τα συγκεκριμένα levels είναι σαφώς πιο δύσκολα από τα adventure, ωστόσο η Guardian εξακολουθεί να έχει τα HP που διαθέτει στο adventure mode, όπως και τα upgrades της. Με αυτό τον τρόπο είναι σαφές πως επιβάλλεται η εξερεύνηση του πλανήτη για τον εντοπισμό των upgrades. Eυτυχώς η αναζήτηση διευκολύνεται από ενα mini map που ανά πάσα στιγμή καθιστά σαφές το πού είναι ο επόμενος προορισμός.
Τα γραφικά δεδομένου πως μιλάμε για τίτλο του 1988 είναι πολύ όμορφα και έχουν μια αρκετά όμορφη 80s sci fi αισθητική. Επίσης η μουσική αν και ως ένα βαθμό επαναλαμβάνεται είναι αρκετά καλή όπως και τα sound effects.
Το μόνο αρνητικό στοιχείο, το οποίο λόγω της φύσης του game, κινδυνεύει να υπονομεύσει την όλη προσπάθεια της Compile είναι το password system. Σε μια εποχή που είχε κυκλοφορήσει το Legend of Zelda και γενικότερα υπήρχαν παιχνίδια που κάναν χρήση των battery saves, εδώ έχουμε το σύστημα των μακροσκελών κωδικών που ταλάνιζε και το Metroid του NES. Παράλληλα προκειμένου να αποκτηθεί ένας κωδικός πρέπει να βρούμε κάποιο από μια σειρά από δωμάτια όπου ένα μπλε φιλικό πλάσμα- σαν smiley- μας ενημερώνει για τον κωδικό. Μετά από ένα game over με την εισαγωγή του password ξεκινάμε από το τελευταίο password δωμάτιο που επισκεφτήκαμε Το ζήτημα είναι πως σε κάποια από τα μεγαλύτερα levels το gameover είναι δεδομένο και μετά την είσοδο του password, όπως αναφέρθηκε, πρέπει να αναζητήσουμε ξανά το εκάστοτε seal και να ξεκινήσουμε το stage, κάτι που μπορεί να κουράσει.
Ευτυχώς πλέον η χρήση ενός emulator και των save states εξαλείφει το συγκεκριμένο πρόβλημα και επιτρέπει μια πιο ολοκληρωμένη και περισσότερο διασκεδαστική εμπειρία, περιορίζοντας το frustration σε μεγάλο βαθμό.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για έναν άψογο τίτλο, σίγουρα από τους πιο υποτιμημένους στο NES. Παράλληλα λόγω της φύσης του gameplay έχει γεράσει πολύ καλά, συνεπώς δεν ξενίζει, πέραν της όποιας δυσκολίας του, έναν σύγχρονο gamer. Εν τέλει αυτή είναι και η επιτυχία του Guardian Legend. Μπορεί ακόμη και σήμερα να προσφέρει διασκέδαση και έναν αέρα πρωτοτυπίας. Άλλωστε δεν είναι πολλοί οι τίτλοι που κατάφεραν να συνδυάσουν επιτυχώς δύο φαινομενικά αταίριαστα είδη- ίσως το Sigma Star Saga της Wayforward, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Thanks for reading!!
Comment