Limbo

[Laharl]

Σήμερα άρχισα το limbo και σε 2 sessions βγήκε.

Πολύ ωραίο παιχνίδι με ιδιαίτερη (black metal ) αισθητική και ωραίους γρίφους(αν και κάποιοι ήταν εντελώς trial & error).Συνολικά το διασκέδασα αρκετά αν και η αλήθεια είναι ότι περίμενα πολύ περισσότερα κυρίως από το story και φυσικά την διάρκεια.

Overral πάντως μία ωραία εμπειρία που αξίζει κανείς να ζήσει,αν και οκ στους 1200 είναι ΠΟΛΥ overpriced(μην πω και στους 800 που το πήρα εγώ).

[nooto]

Τελος το Limbo...Εντυπωσεις σχετικα αναμεικτες...

Καταρχην, η διαρκεια ειναι ικανοποιητικη με βαση το πως ειναι δομημενο το παιχνιδι, αν ηταν μεγαλυτερο περισσοτερο θα εχανε παρα θα κερδιζε.

Αρτιστικα ειναι αριστουργημα, πραγματικα δεν υπαρχουν λογια για να το περιγραψουν. Ο εικαστικος τομεας συνολικοτερα ειναι το μεγαλο ατου του παιχνιδιου και σιγουρα ειναι αυτο που σου μενει μετα το τελος του. Ιδιαιτερη αναφορα πρεπει να γινει και στο καταπληκτικο animation οπως και στην ολη φυσικη του τιτλου.

Το κυριως παιχνιδι τωρα ειναι ενα puzzle platformer σαν αυτα που βλεπουμε τον τελευταιο καιρο, το οποιο εξελισσεται με πολυ αργους ρυθμους ενω βασιζεται τρελα στο trial n error. Αυτος ο συνδιασμος imo ειναι και το μεγαλο μειονεκτημα του παιχνιδου... οι θανατοι ερχονται ο ενας μετα τον αλλον (εκει βασιζεται η ολη φιλοσοφια του gameplay) κατω απο το πρισμα μιας αγγελοπουλικης σκηνοθεσιας και ρυθμου. Για να κανω κατανοητο το γιατι αυτο ειναι αρνητικο θα πω οτι οι θανατοι κατα κυριο λογο δεν προερχονται απο λαθη του παικτη (σε στυλ super meat boy) αλλα ειναι μερος της φιλοσοφιας του level design αφου παγιδες εμφανιζονται απο το πουθενα χωρις (τις περισσοτερες φορες) καμια προειδοποιηση. Το παραπανω σε συνδιασμο με το απιστευτα αργο restart για την επομενη προσπαθεια + τον χρονο μεχρι να φτασεις εκει που ησουν + τον επομενο θανατο μετα απο 3 δεπτερολεπτα απο μια νεα παγιδα που δεν φαινεται και παλι απο την αρχη, καταστρεφουν την ατμοσφαιρα και δημιουργουν εκνευρισμο. Επι της ουσιας η ολη δομη, χωρις να ειναι κακη (btw μερικοι γριφοι ειναι πολυ καλοι), δεν μπορει με τιποτα να σταθει διπλα στο αρτιστικο μερος του παιχνιδιου.

Το αλλο μεγαλο αρνητικο ειναι το ανυπαρκτο σεναριο. Ο τροπος με τον οποιο εξελισσεται η ιστορια ειναι χωρις αφηγηση και με βαση τα οσα διαδραματιζονται στην οθονη. Καθως το παιχνιδι προχωρα συμβαινουν αρκετα ωραια γεγονοτα τα οποια σε κανουν να αναρωτιεσαι τι μπορει να κρυβεται πισω απο ολο αυτο τα οποιο βιωνει ο πρωταγωνιστης. Τα γεγονοτα αυτα ωστοσο, χανονται στη πορεια και το τελος υπαρχει απλα για να σε ειδοποιησει οτι θα πεσουν τα credits...Σε καμια περιπτωση δεν αξιοιποιειται το πραγματικα φοβερο στησιμο τοσο του κοσμου οσο και των εικονων που σου δινει το παιχνιδι.

Τελος να πω οτι δεδομενου οτι το replay value ειναι στο μηδεν, τα 1200 msp ειναι καπως υπερβολικα.

Anyway το Limbo imo, προσπαθησε τοσο πολυ να ειναι εργο τεχνης (κατι που το πετυχαινει σε αρκετα σημεια) που ξεχασε οτι ειναι παιχνιδι. Θα ελεγα οτι προκειται σε ενα βαθμο για μια χαμενη ευκαιρια διοτι με καποια ουσια στο σεναριο και στη διαχειριση της εικονας αλλα και διαφορετικη νοοτροπια στο gameplay θα μιλαγαμε σιγουρα για ενα πραγματικο αριστουργημα.

Ασχετο, νομιζα οτι εχουμε topic για το παιχνιδι αλλα δεν μπορω να το βρω...

[Spahar]

Αν και έχει περάσει ένας χρόνος από όταν έπαιξα το παιχνίδι, είχα σχηματίσει αρκετά διαφορετική εντύπωση για πολλά σημεία του.

Πρώτα απ' όλα κοιτώντας και τα παλιότερα posts βλέπω μία δυσαρέσκεια για την διάρκεια και την τιμή του. Σίγουρα υπάρχουν αρκετά XBLA παιχνίδια που στα ίδια λεφτά διαρκούν το διπλάσιο, ίσως και το τριπλάσιο. Αλλά πιστεύω ότι ξεχνάτε ότι μιλάμε για 11-12 ευρώ (τουλάχιστον εμένα τόσο μου είχε βγει) και το παιχνίδι σου προσφέρει 3 ώρες. Υπάρχουν παιχνίδια budget 40 εκατομμυρίων που στα 50-60 ευρώ μετά βίας φτάνουν το 10ώρο. Δε ξέρω, αλλά πιστεύω ότι κρίνουμε αυστηρά ένα παιχνίδι όταν λέμε ότι 3 ώρες (+1-2 ακόμα αν αποφασίσεις να ασχοληθείς) δεν αξίζουν 12 ευρώ.

Δεύτερον για το replay-value, θα συμφωνήσω μέχρι ένα σημείο. Προσωπικά πάντως το παιχνίδι με απασχόλησε τουλάχιστον 2-3 ώρες επιπλέον στην προσπάθεια μου να το τελειώσω με το πολύ 5 θανάτους. Όταν το κατάφερα στην 5η προσπάθεια με 4 θανάτους ένιωσα πολύ ωραία.

Τέλος για την trial-and-error φύση του θα διαφωνήσω επίσης. Έχει trial-and-error γρίφους αλλά προσωπικά δε θυμάμαι να ήταν τόσοι πολλοί. Θυμάμαι ότι μου είχε αφήσει μία ευχάριστη εντύπωση το γεγονός ότι όταν καταλάβαινες πως λύνεται ένας γρίφος τον έλυνες, δεν πάλευες 10 ώρες για να το πετύχεις. Το γεγονός ότι μπορείς να ολοκληρώσεις το παιχνίδι σε λιγότερο από μία ώρα και το πολύ με 5 θανάτους θεωρώ ότι αποδεικνύει αυτόν τον ισχυρισμό.

[nooto]

Σχετικα με το trial n error δεν αναφερομαι μονο στους γριφους (οντως υπαρχουν και καθαρα παζλ) αλλα στην λογικη με την οποια δομειται το level design ολου του τιτλου. Το παιχνιδι παταει στη βαση του να πεθαινεις συνεχεια βαζοντας σου εμποδια τα οποια δεν εισαι σε θεση να αντιληφθεις σε ενα first run. Στο μεγαλυτερο μερος οι παγιδες δεν ειναι ορατες (με αποτελεσμα τα sudden deaths) και οταν ειναι πρεπει να πεθανεις μια φορα για να δεις τουλαχιστον πως λειτουργουν. Δεν θεωρω κακο οτι ο θανατος αποτελει αναποσπαστο κομματι του gameplay και της ιδιας της φυσης του limbo απλα πιστευω οτι τοποθετηθηκε με λαθος τροπο...

Για την τιμη να πω οτι προσωπικα δεν με χαλασε ουτε η μικρη διαρκεια ουτε το replay value, απλα περιμενα καποια παραπανω πραγματα απο το ιδιο το παιχνιδι. Τα 800 msp (με price drop) δεν τα μετανειωνω διοτι οπως ειπα προκειται για κατι πολυ ιδιαιτερο αλλα θεωρω απο την αλλη οτι καποια ''ζητηματα'' πρεπει να αναφερθουν.

Στα του replay, υπαρχουν καποια παραπανω puzzles (εναλλακτικες διαδρομες) που μπορει να κανει καποιος (τα οποια δεν ξερω κατα ποσο μπορει κανεις να τα εντοπισει μονος του) + το playthrough με τους 5 θανατους, που ωστοσο θελει απιστευτη απομνημονευση και προσωπικα δεν ξερω αν θα το τολμησω ποτε. Ενταξει αυτο που εννοω ειναι οτι σοβαρος λογος να ξαναπαιξεις το παιχνιδι δεν υπαρχει, απο κει και περα αν σε καποιον αρεσει πολυ, προφανως μπορει να το κανει master (αλλα απο το ιδιο το game δεν δινεται καποιο κινητρο).

Btw σεναριακα, διαβασα καποια πραγματα στο net σχετικα με το πως ερμηνευουν διαφοροι αυτα που δειχνει το παιχνιδι και ορισμενες αποψεις τις βρηκα αρκετα ωραιες. Overall βεβαια σαν τομεας παραμενει πολυ φλου...

[Evans]

Εγώ πάντως είμαι απόλυτα σύμφωνος μαζί σου και μπορώ άνετα να πω ότι η όλη εμπειρία, αν και ενδιαφέρουσα, εν τέλει αποδείχτηκε απογοητευτική. Εννοώ ότι το Limbo είχε ιδέες, είχε αισθητική, είχε ένα concept που μπορούσε να απογειωθεί, αλλά έμεινα στην επιφάνεια και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το trial and error ήταν αυτό που έριξε την gameplay αίσθηση υπερβολικά πολύ στα μάτια μου, τους λόγους τους ανέφερα και παλιότερα. Το θεωρώ απαράδεκτο να αποσπάς την προσοχή και την προσήλωση του παίχτη, πόσο μάλιστα όταν το παιχνίδι έχει μία τέτοια αισθητική και δυναμική.

Από εκεί και πέρα, το σενάριο είχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί και να ερμηνευτεί με πάρα πολλούς τρόπους, δυστυχώς όμως προτίμησαν να τα βάλουν όλα σε ένα καλούπι, λέγοντάς μας ότι, εν τέλει, η γυναικεία φιγούρα στο τέλος είναι η αδελφή του ήρωα. Γιατί ρε παιδιά ; Πετάτε τον τίτλο Limbo και μας λέτε ότι, εν τέλει, το πιτσιρίκι ψάχνει την αδελφή του . Αφήστε τη φαντασία να οργιάσει!

Αρχικές σκέψεις πάνω στο σενάριο είχαν να κάνουν με το τι σημαίνει Limbo και πώς ερμηνεύεται από τη θρησκεία. Κατάσταση των νεκρών που δεν έχουν βαφτιστεί, αναγκασμένοι να ζουν στο σκοτάδι, κάπου ανάμεσα στην κόλαση και τον παράδεισο και να βασανίζονται μόνιμα, επειδή δεν τους έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες. Ένας μπόμπιρας ξυπνάει και τριγυρίζει, ψάχνοντας να βρει κάτι. Στην πορεία του συναντάει πολλά εχθρικά πλάσματα, άλλα παιδιά, τέρατα, παγίδες, εν τέλει όμως αυτός ίσως να αποδεικνύεται χειρότερος όλων. Σκοτώνει όλα τα παιδιά, βασανίζει τα τέρατα, καταφέρνει να ξεπεράσει τα πάντα και στο τέλος βγαίνει από το Limbo, φτάνοντας σε μία γυναικεία φιγούρα - Παναγία (?). Τελικά όμως ξυπνάει πάλι στο Limbo, που σημαίνει ότι σωτηρία δεν υπάρχει για αυτόν, θα βασανίζεται μόνιμα και για παντα.

Τουλάχιστον αυτά είπα στον burai κάποτε στο msn και μου λέει "Ναι ρε συ, αλλά στο XBL λέει ότι ψάχνει την αδελφή του." Ε εντάξει .

Καλό χρυσό, αλλά η αισθητική δεν αρκεί.

[Phantom Duck]

Το ξεκίνησα κι εγώ ύστερα από τόσα που άκουσα. Μέχρι στιγμής λογικά είμαι λίγο πριν το τέλος και μου έχει πάρει πάνω από 4-5 ώρες. Ίσως επειδή ανέκαθεν τα παιχνίδια τα έπαιζα με το πάσο μου και εξερευνούσα όλον τον κόσμο. Μου άρεσε πολύ η αισθητική, τα πτώματα και ο τρόμος που υπήρχαν στην αρχή, όμως από ένα σημείο και μετά έγινε εντελώς cyberpunk φάση κλεισμένος μέσα στο εργοστάσιο.

Πρέπει να το είπαν κι άλλοι, στην αρχή η ατμόσφαιρα ήταν πολύ καλή αλλά στο τέλος εξαφανίστηκε κατά μεγάλο ποσοστό και τη θέση της πήραν δυσκολότεροι γρίφοι. Τα trial & error δεν με ενόχλησαν στο ελάχιστο, γενικά δεν έχω πεθάνει και πολλές φορές άλλωστε. Για την ιστορία του κόσμου θα ήθελα πολύ να μάθω, όμως απ' ό,τι διαβάζω το παιχνίδι δεν έχει καν σενάριο, κρίμας. Μέχρι στιγμής δεν έχω δυσκολευτεί πολύ κάπου, όμως πριν μιλήσω περισσότερο επ' αυτού θα περιμένω να το τελειώσω.

Το Super Meat Boy πάντως πάει αβάδιστα για best indie game της χρονιάς, δεν υπάρχει καν σύγκριση

[Phantom Duck]

dp

Ok, τελικά 2 γρίφοι μου είχαν μείνει για τον τερματισμό. Όντως, στο τέλος βασίζεται πιο πολύ στο trial & error όμως και πάλι, δεν με πείραξε καθόλου. Ωραίο puzzle game, σχετικά ανάλαφρο από πλευράς γρίφων, με κορυφαία αισθητική, που όμως δεν την αξιοποίησε καθόλου στο videogame ως μέσο.

Για εμένα αυτό το παιχνίδι θα ήταν τέλειο αν υπήρχε μία ισορροπία στο πρώτο και δεύτερο μέρος, και αν υπήρχε ένα σενάριο ώστε να μάθουμε την ιστορία του κόσμου. Ομολογουμένως κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν πολύ ενδιαφέρον κόσμο, νομίζω πως με το να μην εξηγούν καθόλου τι γίνεται είναι σαν να έφτασαν στην πηγή και να μην ήπιαν νερό. Το τέλος αν και το περίμενα ξαφνικό με τόσα που άκουγα, κατάφερε και με ξίνισε. Δηλαδή οκ, και το Braid δεν είχε καθόλου αφήγηση για να μην χαλάσει την αισθητική, όμως όποιος ήθελε μπορούσε να ακολουθήσει την ιστορία μέσα από τα κείμενα που υπήρχαν. Και να ερμηνεύσει ο καθένας τη δική του εξήγηση. Αυτό είναι το μεγάλο μου παράπονο, για ένα γενικά αξιόλογο παιχνίδι του είδους.

Πάμε για Winterbottom τώρα.

[Aion]

Εμενα δεν με χάλασε το τέλος ιδιαιτερα, ίσος να ταιριάζει κιόλας με το όλο παιχνίδι. Επίσης ο τίτλος του παιχνιδιού ταιριάζει, και σου δίνει το δικαίωμα να κανεις κάποιες εικασίες.

[Phantom Duck]

Ρίξτε μια ματιά εδώ. The Tide, ταινία μικρού μήκους εμπνευσμένη από το Limbo. Αν συγκεντρωθούν τα χρήματα μέχρι τις 25 Νοεμβρίου, θα βγει μέσα στον Μάρτη του 2012. Μέχρι τότε πάρτε μία παρωδία των Mega64

[Somari]

εικονες απο το νεο dlc για το παιχνιδι

[Chief]

Μόλις το τελείωσα. Εξαιρετική αισθητική, συγκλονιστική εισαγωγή στον κόσμο του παιχνιδιού (θεωρώ το πρώτο μισό πολύ ανώτερο από το υπόλοιπο), αφηρημένο όσο πρέπει για να διεγείρει ερωτήματα και προβληματισμούς. Δε νομίζω πως το Limbo έχει μια συγκεκριμένη σεναριακή γραμμή την οποία καλείται να κατανοήσει ο παίχτης. Η σιωπή του για τους σκοπούς της περιπέτειας είναι επιτηδευμένη. Πρόκειται για το βασικό θέμα damsel in distress του Super Mario Bros., που εδώ όμως δοκιμάζεται με μινιμαλισμό και μυστήριο. Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι εμφανής: πλούσιο και ρευστό animation, προσεγμένη φυσική, sound design για σεμινάριο. Μου άρεσε ιδιαίτερα η έλλειψη HUD και λοιπών στοιχείων στην οθόνη. Δεν θα έλεγα πως πρόκειται για άλλο ένα indie που βάζει την αισθητική πάνω από τη διαδραστικότητα· το platforming υπάρχει και προσπαθεί, παρ' όλο που δεν είναι τέλειο. Μεγάλο ελάττωμα το trial and error, που δε σώζεται από τα συχνά checkpoints γιατί πολύ απλά δεν έπρεπε καν να υπάρχει. Δεν είμαι επίσης σίγουρος αν το τέλος δένει με ό,τι είχε προηγηθεί ή αν ήταν όντως πολύ απότομο ακόμα και για την αφαιρετική αισθητική του Limbo. Χαίρομαι που υπάρχουν παιχνίδια σαν και αυτά, καρποί ελεύθερης σκέψης και αδέσμευτης αισθητικής. Πήρα δώρο από φίλο κωδικούς για τα σημαντικότερα ανεξάρτητα παιχνίδια του Steam, οπότε με το Limbo αρχίζω μια σειρά από παιχνίδια καινούργια σε εμένα, σε μια περίοδο μάλιστα που έχω απογοητευτεί έντονα από τη βιομηχανία και την ασυδοσία των εταιριών.

[Ryu_gr]

Το χάρηκα και γω το παιχνίδι μιας και δεν προσφέρει κάτι τετριμμένο, τα puzzles και το "παρουσιαστικό" του ήταν ότι πρέπει για να ξεφύγω από τα "generic" -αν μου επιτρέπεται η έκφραση- games τύπου fps, shooter κτλ.