Enslaved: Odyssey to the West

[Enpsty]

Το τελείωσα το παιχνίδι σήμερα.
Το βρήκα πάρα πολύ καλό, παρά τα ελαττώματα του.
Λίγα πράγματα:

Γραφικά: Εξαίσιο art direction, υπέροχοι χαρακτήρες, θεϊκά facial animations, υπέροχα τοπία (επιτέλους λίγο χρώμα!), αλλά δυστυχώς μέτριο frame rate. Είδικά όταν στρίβει η κάμερα πέφτει πολύ και κουράζει το μάτι. Υπάρχουν και μερικά bugs προς το τέλος.
Ήχος: Πολύ ωραίο soundtrack, αλλά αυτό που κλέβει την παράσταση είναι τα φοβερά voice overs (Andy Sherkis FTW) που σε συνδυασμό με τα τέλεια facial animations, βγάζουν πραγματικές ερμηνείες.
Combat System: Εξαιρετικά απλό. Βασικά όλο το παιχνίδι βγαίνει με button mashing, μιας και οι εχθροί δεν είναι πολύ challenging. Προσωπικά δεν με χάλασε, μιας και δεν ήμουν για περίπλοκα πράγματα τώρα.
Gameplay: Καλό, αλλά ρηχό. Πολλές ιδέες που μένουν ανεκμετάλλευτες πχ η συνεργασία μεταξύ Monkey και Trip θα μπορύσε να αναπτυχθεί περισσότερο. Το platform στοιχείο είναι στον autopilot, δλδ. δεν παίζει να χάσεις από άλμα (όπως συμβαίνει δυστυχώς σχεδόν σε όλα τα action adventures νεάς γενιάς). Και εντάξει στο Uncharted να το καταλάβω, αλλά στο Enslaved το platform είναι σχεδόν το μισό παιχνίδι.
Άσε που είναι και μικρό σε διάρκεια.

Τώρα θα μου πεις γιατί σου άρεσε τόσο; Το art direction, τα γραφικά με τα πολύχρωμα τοπία, η ιστορία (απλή αλλά διαφορετική ταυτόχρoνα), η απόλυτα πιστευτή σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ Monkey και Trip και το γεγονός ότι είναι ένα παιχνίδι που πέρασα καλά χωρίς πολλούς τζερτζελέδες και σκοτούρες στο κεφάλι μου.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

ΥΓ. Παίξτε στο hard, στο normal είναι περίπατος.

[Altair]

Ωραίος.Thanks for the feedback.

[Deus]

Συνεχίζω να το παίζω με αρκετά χαλαρούς ρυθμούς.

Όσο το προχωράω τόσο πιο πολύ μου αρέσει.Το σενάριο μου αρέσει πολύ και το σύστημα μάχης αν και πολύ απλό κάνει μια χαρά την δουλειά του.Γενικά θα έλεγα μάλλον πως πρόκειται για sleeper hit.

Το έχω φτάσει στο κεφάλαιο 9 και δεν μπορώ να περάσω το σημείο που το dog κυνηγάει την τριπ πάνω στην βάρκα.Όλο την προλαβαίνει και την πιάνει.Όσοι το παίξατε για πείτε καμιά συμβουλή.

[Deus]

Oκ το πέρασα μετά από πολλές προσπάθειες.Μιλάμε πολύ σπαστικό σημείο,με το παραμικρό λάθος να κάνεις το τέρας προλαβαίνει την τριπ,όταν σχεδίαζαν την συγκεκριμένη σκηνή πρέπει να είχαν στο μυαλό τους το battletoads.

Τώρα το άφησα στην μάχη με το ρινο.Λογικά μέσα στην εβδομάδα θα το τελειώσω.

Η ιστορία με έχει καθηλώσει πάντως,ανυπομονώ να δω τι σοι απειλή είναι αυτή που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.

Πολύ λολ χαρακτήρας ο pigsy.

[Deus]

Τέλος το enslaved.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι μου άρεσε πολύ.Πολύ καλός τεχνικός τομέας, συμπαθητικοί χαρακτήρες και το σενάριο έχει ωραία κατάληξη.Επίσης η ιστορία του παιχνιδιού είναι αρκετά καλογραμμένη,σε ωθεί να το προχωρήεις μόνο και μόνο για να δεις τι θα γίνει στο τέλος.

Όσον αφορά τα αρνητικά θα αναφέρω το ασταθές frame rate,μηδαμινό replay value(αφού τελειώσει δεν έχει τίποτα άλλο να κάνεις παρά μόνο να μαζέψεις trophies) και τα 2 ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ επιεικώς σημεία που πρέπει να τρέχεις με το cloud για να σώσεις την Τριπ.

Αξίζει τον κόπο σε χαμηλή τιμή.

[Loggo]

Τέλος κι από μένα το Enslaved, η γραμμική προσέγγιση του οποίου ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα μετά το sandbox σκηνικό του Assassin’s.

Πολύ διπρόσωπος τίτλος αν και, σε τελική ανάλυση, ικανοποιητικός. Από τη μια ένα, σε όλα τα επίπεδα, πολύ ρηχό gameplay που σχεδόν ποτέ δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Από την άλλη, ένα δυνατό presentation, ένα πολύ όμορφο setting και μια εξαιρετική αφήγηση η οποία υποστηρίζεται από πραγματικά πολύ καλές ερμηνείες.

Το gameplay είναι κυριολεκτικά η Αχίλλειος πτέρνα του παιχνιδιού. Ένα σύστημα μάχης χωρίς κανένα βάθος, με πολύ περιορισμένο ρεπερτόριο από melee attacks, μηδενική τακτική, και με το button mashing να είναι σχεδόν πάντα υπεραρκετό για να ξεμπερδέψεις από τις υπερβολικά προβλέψιμες, σχεδόν old school pattern based, αντιδράσεις των εχθρών. Παράλληλα, το targeting system και η κάμερα ήθελαν λίγη δουλειά παραπάνω. Tο μεν targeting system δεν είναι λίγες οι φορές που θα κάνει νερά, ενώ η κάμερα, κλείνοντας συχνά πυκνά το οπτικό πεδίο, κάνει τα πράγματα δυσκολότερα απ’ ότι είναι. Δε περίμενα ένα σύστημα μάχης επιπέδου Devil May Cry αλλά, τουλάχιστον, κάτι που να είναι σχετικά κοντά στα δεδομένα του God of War.

Tο platforming, αναμενόμενα, ακολουθεί αυτή την εντελώς αφαιρετική, auto-pilot, προσέγγιση που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια, αφαιρώντας όμως ακόμα και αυτό το, ελάχιστο, skill που απαιτείται συνήθως. Οι εκπτώσεις στο gameplay για τη προσέγγιση του cinematic πρέπει να έχουν και ένα όριο. Ειδικά από τη στιγμή που, μια δεκαετία νωρίτερα, το Sands of Time είχε καταφέρει να αποδώσει τη, μέχρι σήμερα, πιο επιτυχημένη ισορροπία ανάμεσα στα δυο. Αν τα platform based κομμάτια του Enslaved έκαναν την εμφάνισή τους για μικρά χρονικά διαστήματα, και σε πολύ συγκεκριμένα σημεία, τότε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Όταν όμως το platforming καλύπτει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού δε μπορεί να είναι έτσι.

Το gameplay συμπληρώνουν μερικά adventure σημεία που, προσαρμοσμένα στις ανάγκες του pacing, παρουσιάζονται πολύ ελεγχόμενα. Ειδικά κάποιες περιπτώσεις γρίφων έχουν προσεγγιστεί τόσο γραμμικά που σχεδόν δε χρειάζονται σκέψη. Ο γραμμικός σχεδιασμός τους, σε συνδυασμό με το handholding, δεν απαιτούν κάτι περισσότερο από την απλή εκτέλεση της πλήρως κατευθυνόμενης ενέργειας. Πολλοί γρίφοι ούτε που κατάλαβα πως έφυγαν καθώς, πραγματικά, δε χρειάστηκε να σκεφτώ καθόλου.

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι σε επίπεδο gameplay ήταν η υλοποίηση της συνεργασίας των δυο πρωταγωνιστών. Αν και σίγουρα θα μπορούσε να είχε πάει ακόμα πιο πέρα, όσο χρησιμοποιείται στον τίτλο, αυτό γίνεται με αρκετά έξυπνο τρόπο κάνοντας το gameplay λιγότερο μονοδιάστατο. Είναι κρίμα, αφενός, που δεν αναπτύχτηκε περισσότερο, αφετέρου, που για μεγάλα διαστήματα δε χρησιμοποιείται σχεδόν καθόλου. Στο sequel, που μάλλον θα υπάρξει, περιμένω περισσότερα.

Από κει και πέρα, όσο ρηχό είναι το gameplay, άλλο τόσο εντυπωσιακός είναι ο τίτλος σε όσα το συνοδεύουν. Το presentation είναι εξαιρετικό, το pacing υποδειγματικό, ενώ η απόδοση της Post-Apocalyptic εκδοχής του τίτλου εντυπωσιάζει. Παράλληλα, το γεγονός ότι το εν λόγω Post-Apocalyptic περιβάλλον δεν έχει χρησιμοποιηθεί ιδιαίτερα από άλλους τίτλους, κάνει το ταξίδι σε αυτό ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Εντύπωση μου έκανε επίσης ο πολύ ρεαλιστικός τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι δυο πρωταγωνιστές και η ανάπτυξη της σχέσης τους που, παρά τα αναπόφευκτα κλισέ που τη διακρίνουν, αποδίδεται πολύ καλά. Το voice acting είναι από τα κορυφαία που έχω συναντήσει σε videogame και, σε συνδυασμό με τα εντυπωσιακά facial animations και το πολύ καλό script, δημιουργούν ένα πολύ δυνατό σύνολο. Μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι δεν υπήρχαν μακροσκελείς διάλογοι και, τόσο τα cut scenes, όσο και το script, ακολουθούσαν μια αρκετά μινιμαλιστική προσέγγιση. Θα ειπωθούν λίγα και ουσιαστικά, όσα δεν ακούγονται από τα χείλη των πρωταγωνιστών, τα λένε οι κινήσεις τους και οι εκφράσεις στα πρόσωπά τους. Η προσέγγιση μου θύμισε πάρα πολύ εκείνη των Zelda, εδώ όμως, το δυνατό script, τα φοβερά facial animations και, φυσικά, το εξαιρετικό voice acting κάνουν τη διαφορά.

Γενικά, παρά τα προβλήματα στο gameplay, είναι πολύ ενδιαφέρον τίτλος και αξίζει να το δει κανείς. Νομίζω ότι, από πολλές απόψεις, μάλλον πρόκειται για το Beyond Good & Evil της τρέχουσας γενιάς.

[Enpsty]

Στο sequel, που μάλλον θα υπάρξει, περιμένω περισσότερα.

Χλωμό το βλέπω

[Loggo]

Δε νομίζω ότι η παραπάνω είδηση αποκλείει το sequel. Εκ των πραγμάτων η Ninja Theory δεν είναι σε θέση να σηκώσει δυο projects ταυτόχρονα. Αν, μετά το DmC, δε πάνε για sequel τότε όντως θα είναι χλωμό να δούμε Enslaved 2.

Θα είναι κρίμα πάντως.

[Vaynard]

παντως στο hard δεν ξεμπερδευες με mashing απλα, ηθελε και evades:troll:

edit:δεν πουλησε τα αναμενομενα, δεν νομιζω να βγει sequel, θα ειναι κριμα οντως