Tweet
Τέλος και από μένα και πραγματικά το χάρηκα όπως αναμενόταν από τα προηγούμενα ενθουσιώδη posts. Οι δημιουργοί δίνουν ρεσιτάλ στο game design με ξεκάθαρους στόχους από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς περιττά fillers: Βρες κολοσσό, σκότωσε κολοσσό.
Πρόκειται για game υψηλής αισθητικής με λεπτομερή real-time περιβάλλοντα, δυναμική κάμερα (αναπόφευκτα δημιουργεί θεματάκια στα controls), μεγάλο draw distance χωρίς υπερβολικά pop ups, ορχηστρική μουσική, ωραίο animation και άρωμα Prince of Persia κατά την περιπλάνηση. Η καρδιά της επιτυχίας του βέβαια είναι το gameplay στην αντιμετώπιση των κολοσσών και η ατμόσφαιρα που δημιουργεί με το αίσθημα μοναξιάς και φόβου στο αντίκρισμά τους σε μάχη τύπου Δαυίδ και Γολιάθ. Οι κολοσσοί ήταν πανίσχυροι αλλά δυστυχώς...
Στα αρνητικά (έκδοση PS2) απαριθμώ το χαμηλό frame rate, τη δυσκολία ανάβασης στο άλογο (πρέπει να πατήσεις τρίγωνο σε σημείο ακριβείας δίπλα του) και την αργή απόκριση του χειριστηρίου.
Καλοδεχούμενο και το progressive scan στο ps2 που έδειχνε ότι ο τίτλος ήταν μπροστά για την εποχή του (συνήθως το κλείδωναν, δεν είχες επιλογή στις κονσόλες). Εννοείται όποιος θέλει να το παίξει βάζει δαγκωτό το remake στο PS4.
Στο θέμα του γούστου, σε κάποιον μπορεί να μην αρέσει λόγω του κενού κόσμου του χωρίς πολλές αλληλεπιδράσεις, διαλόγους κτλ. Παρέα εκτός από το πιστό άλογο έχεις μόνο τα στοιχεία της φύσης, σαύρες και πουλιά.
Από την άλλη για αυτό το λόγο έχει τόση λεπτομέρεια σε ό,τι δείχνει (κολοσσοί, πετρώματα, έρημοι, δάση, νερό κτλ). Δηλ. ναι μεν είναι έτσι το art direction, από την άλλη νομίζω είναι και έξυπνη διαχείριση πόρων, ειδικά για το hardware του PS2. Η αποτύπωση δε του κόσμου είναι τόσο πειστική και συνοδεύεται με φοβερή ακουστική και φωτισμούς που λογικά άγγιξε την πλειοψηφία αν κρίνουμε από τις κριτικές. Θα έλεγα ότι το game έχει πολύ μελετημένη μινιμαλιστική προσέγγιση.
Ήταν ο μόνος που με εκνεύρισε αλλά τελικά από δική μου αδυναμία που δεν σκέφτηκα out of the box! Κατά τα άλλα όλο το υπόλοιπο gameplay στο game ήταν αφρός.
Πρόκειται για game υψηλής αισθητικής με λεπτομερή real-time περιβάλλοντα, δυναμική κάμερα (αναπόφευκτα δημιουργεί θεματάκια στα controls), μεγάλο draw distance χωρίς υπερβολικά pop ups, ορχηστρική μουσική, ωραίο animation και άρωμα Prince of Persia κατά την περιπλάνηση. Η καρδιά της επιτυχίας του βέβαια είναι το gameplay στην αντιμετώπιση των κολοσσών και η ατμόσφαιρα που δημιουργεί με το αίσθημα μοναξιάς και φόβου στο αντίκρισμά τους σε μάχη τύπου Δαυίδ και Γολιάθ. Οι κολοσσοί ήταν πανίσχυροι αλλά δυστυχώς...
Στα αρνητικά (έκδοση PS2) απαριθμώ το χαμηλό frame rate, τη δυσκολία ανάβασης στο άλογο (πρέπει να πατήσεις τρίγωνο σε σημείο ακριβείας δίπλα του) και την αργή απόκριση του χειριστηρίου.
Καλοδεχούμενο και το progressive scan στο ps2 που έδειχνε ότι ο τίτλος ήταν μπροστά για την εποχή του (συνήθως το κλείδωναν, δεν είχες επιλογή στις κονσόλες). Εννοείται όποιος θέλει να το παίξει βάζει δαγκωτό το remake στο PS4.
Στο θέμα του γούστου, σε κάποιον μπορεί να μην αρέσει λόγω του κενού κόσμου του χωρίς πολλές αλληλεπιδράσεις, διαλόγους κτλ. Παρέα εκτός από το πιστό άλογο έχεις μόνο τα στοιχεία της φύσης, σαύρες και πουλιά.
Από την άλλη για αυτό το λόγο έχει τόση λεπτομέρεια σε ό,τι δείχνει (κολοσσοί, πετρώματα, έρημοι, δάση, νερό κτλ). Δηλ. ναι μεν είναι έτσι το art direction, από την άλλη νομίζω είναι και έξυπνη διαχείριση πόρων, ειδικά για το hardware του PS2. Η αποτύπωση δε του κόσμου είναι τόσο πειστική και συνοδεύεται με φοβερή ακουστική και φωτισμούς που λογικά άγγιξε την πλειοψηφία αν κρίνουμε από τις κριτικές. Θα έλεγα ότι το game έχει πολύ μελετημένη μινιμαλιστική προσέγγιση.
Originally posted by straier
View Post
Comment