Final Fantasy XV

[nooto]

Xeno welcome back!

Εγω παροτι συμφωνω με ολα οσα λετε (pacing, side quests, καμερα, extra υλικο σε αλλα medium) δεν εχω αλλαξει ιδιαιτερα αποψη, παροτι εχουν περασει χρονια απο τοτε που επαιξα το παιχνιδι και παροτι επαιξα την αρχικη του εκδοση. Για μενα συνεχιζει να ειναι απο τα αγαπημενα μου Final Fantasy, το Final Fantasy που ειναι οτι πιο κοντα σε αυτο που παντα ονειρευομουν για τη σειρα, ακομα και αν δεν κανει τιποτα τελεια. Ειναι ο πρωτος τιτλος της σειρας που σου δινει εναν κοσμο που μπορεις να εξερευνησεις χωρις καποιο περιορισμο, η περιηγηση που εχει ειναι πολυ ενδιαφερουσα και ξεχωριστη, το συστημα μαχης ως προς το presentation ειναι αδιανοητα κοντα σε αυτο που ηθελαν παντα να κανουν (κατι που να μοιαζει στο advent children) και φτανει πολυ κοντα (περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο τιτλο γενικοτερα) στο να συνδιασει το action genre και τα turn based και tactical στοιχεια. Η δε ιστορια, παροτι ναι εχει θεματα με το pacing, ειναι παρα πολυ ενδιαφερουσα, το cast το βρηκα καταπληκτικο, το ιδιο και την αισθητικη του παιχνιδιου (που ηταν μεγαλο προβλημα για μενα στα τελευταια entries) και τελος ο main vilain ειναι απο τους καλυτερους και πιο memorable σε ολη την ιστορια της σειρας (για μενα on par με Sephiroth και Kefka).

Μερικα πραγματα ακομα:

1) Side Quests: Το παιχνιδι οντως δεν εχει καθολου ενδιαφερουσες υπο-αποστολες απο πλευρας σεναριακου περιεχομενου. Παρολα αυτα της χρησιμοποιει ως μεσο για να εξερευνησεις τον κοσμο, ο κοσμος εχει ενδιαφερον, και κατα συνεπεια εγω περασα πολυ καλα. Αυτο που θα με πειραζε και το εχω ξαναπει, ειναι να υπαρχουν side quests τυπου Xenoblade Chronicles 2, εκει το περιοχομενο δεν ειναι ενδιαφερον αλλα on top of that δεν μπορεις να εξερευνησεις ουτε τον κοσμο χωρις να περασεις ωρες μεσα στα μενου του παιχνιδιου.

2) Περιεχομενο εκτος παιχνιδιου: Αν το kingsglave ηταν κομματι του παιχνιδιου θα αποτελουσε κατα μια εννοια την Midgar του XV. Τα FF της χρυσης εποχης κανανε ακριβως αυτο, παρουσιαζαν ενα high paced κομματι στην αρχη, περνουσαν σε ενα slow paced κομματι στη μεση και ανεβαζαν ξανα το ρυθμο προς το τελος. Το ΧV ξεκιναει κατευθειαν απο την slow paced μεση και δινει την high paced αρχη σε μια ταινια. Τωρα, το να ακολουθησεις τη δομη της χρυσης εποχης σημερα ειναι imo τελειως διαφορετικο απο το 1997 και το λεω αυτο δεδομενου και οτι το remake του VII δινει το high paced πρωτο μερος σαν ξεχωριστο τιτλο. Δεν ξερω κατα ποσο ειναι ρεαλιστικο σημερα (και οικονομικα feasible) να λεμε οτι το kingsglave θα μπορουσε να ειναι μεσα στο παιχνιδι, Μπορει να επρεπε να ειναι συμφωνοι, αλλα δεν ξερω αν θα μπορουσε. Ρεαλιστικα θα μπορουσε να ειναι το part 1 του παιχνιδιου αλλα με solo release (οπως γινεται με το VII) ή η ταινια να δινεται μαζι με το παιχνιδι και να μην πρεπει να την αγορασεις. Το οτι ειναι ταινια και οχι παιχνιδι προσωπικα δεν με πειραξε και εκανε καλα τη δουλεια της overall.

3) Global view σαν κυκλοφορια: Το XV ειναι απο τους σημαντικοτερους τιτλους για μενα σε οτι αφορα τη ιαπωνικη βιομηχανια διοτι αν εξαιρεσει κανεις την From, Kojima Productions και 2-3 αλλους, η ιαπωνικη βιομηχανια ηταν υπο διαλυση ακομα εκεινη την εποχη. Ηταν το πρωτο παιχνιδι μετα απο μια ολοκληρη γενια απουσιας που επεστρεφε τους Ιαπωνες στην ΑΑΑ παραγωγη και μαλιστα με ρισκαδορικο τροπο (και λεω ρισκαδορικο γιατι τα FF μετα το X δεν το επαιξαν ποτε safe, επαναπροσδιοριζαν τον εαυτο τους και παντα παρουσιαζαν κατι καινουργιο). Θυμαμαι το ειχαμε συζητησει και εδω αλλα το ειχα διαβασει και απο πολλους αναλυτες, οτι αυτο το project επρεπε να πετυχει διοτι σε διαφορετικη περιπτωση ισως ειχαμε και την ταφοπλακα στο Ιαπωνικο ΑΑΑ gaming. Κατα μια εννοια λοιπον πιστευω οτι σαν τιτλος ηταν καταλύτης στο να ξανα-ανθισει το ιπαωνικο gaming και να εχουμε τους τιτλους που εχουμε σημερα και απο την S-E αλλα και απο αλλους οπως η Capcom κλπ.

Αυτα, τωρα οκ τα παραπανω δεν τα γραφω προκειμενου να αλλαξω τη γνωμη σε καποιον, πραγματικα θεωρω πολυ πιθανον το παιχνιδι να μην συγκινήσει εξαιτιας των οσως σημειωνετε, ομως ηθελα να επαναλαβω τους λογους που προσωπικα εμενα μου αρεσε και γιατι θα το εβαζα μεσα στα αγαπημενα μου παιχνιδια της σειρας.

[Sinclair]

Συμφωνώ μέχρι σημείων στίξης. Μετά την κρυάδα των τελευταίων τίτλων το 15 ήταν return to form και για μένα. Ναι παίξαμε ένα σχετικά early build( πλέον έχουν γίνει QoL improvements από όσο διάβασα, έχει προστεθεί πάρα πολύ περιεχόμενο, τόσο δωρεάν όσο και μέσω της Royal και των paid DLCs) αλλά το παιχνίδι είχε ψυχή για μένα. Το Battle System όταν λειτουργούσε και ήξερες τι ήθελες να κάνεις ήταν χάρμα( ειδικά τα evades, steps etc που έχω ξεχάσει μετά από τόσο καιρό και πώς λέγονται), το πρόβλημα ήταν σε συγκεκριμένες μάχες όπως το Adamantoise, ή κάποια optional bosses που απλώς γινόταν ο κακός χαμός( και τα οποία δεν ξέρω αν έχουν διορθωθεί)

Σίγουρα το ότι ανταλλάσαμε απόψεις αρκετοί εδώ μέσα, με σχετικά παράλληλα playthroughs, βοήθησε πάρα πολύ, αλλά και μόνος μου να έπαιζα δεν θα είχε αντίθετη άποψη. Το άσχημο είναι πως πρέπει να έχεις δει Kingsglaive, τo Βrotherhood και να έχει κανείς διαβάσει και τις σύντομες ιστορίες που αφορούν το ξεκίνημα του ταξιδιού. Εγώ έχοντας κάνει αυτά, όταν ξεκίνησε το game, story wise ήμουν ήδη invested. Έκανε μια κοιλιά για μένα μέχρι να καταλάβω το Battle system( δεν ξέρω αν έχουν βελτιώσει το tutorial γιατί ήταν πολύ μέτριο)αλλά στη συνέχεια όταν τα πάντα έκαναν κλικ, το παιχνίδι μόνο ανέβαινε( με ένα μικρό drop σε ένα τμήμα του Pitioss που μου έσπασε τα νεύρα) Πλέον από ότι διαβάζω έχουν προσθέσει περιεχόμενο στο τελευταίο κεφάλαιο, boss fights και δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που διάβαζα για alternate ending( που κατ'εμέ είναι αχρείαστο αλλά οκ καλές οι επιλογές ) Κρίμα που δεν θα δούμε ποτέ τα υπόλοιπα επεισόδια που ήθελαν να κυκλοφορήσουν...

Η δε ιστορια, παροτι ναι εχει θεματα με το pacing, ειναι παρα πολυ ενδιαφερουσα, το cast το βρηκα καταπληκτικο, το ιδιο και την αισθητικη του παιχνιδιου (που ηταν μεγαλο προβλημα για μενα στα τελευταια entries) και τελος ο main vilain ειναι απο τους καλυτερους και πιο memorable σε ολη την ιστορια της σειρας (για μενα on par με Sephiroth και Kefka).

Για τον main villain συμφωνώ στη νιοστή, όπως και με τα υπόλοιπα δηλαδή. Για μένα και ξέρω πως θα διαφωνήσει κόσμος, είναι ανώτερος του Kefka( ναι ξέρω η γοητεία του να έχεις έναν κακό χαρακτήρα χωρίς ουσιαστικά να ξέρεις το origin, αλλά συγγνώμη πάντα ο Kefka όσο απειλητικός και να είναι, μου θύμιζε Joker- είχα την ατυχία να έχω εντρυφήσει στις ιστορίες του clown prince of crime, πριν παίξω το 6 τι να κάνουμε) Πρόκεται για την μετεξέλιξη( τα έχω ξαναγράψει δλδ) της βάσης των Final Fantasy και μάλιστα ο Tabata είχε λόγο που ήθελε να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη οδό, καθώς όντως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση, που σε αποτυχία του τίτλου δεν θα υπήρχε άλλο main επεισόδιο της σειράς.( χώρια που είναι αξιο θαυμασμού το πώς μετά το reset του development κατάφερε και κυκλοφόρησε ένα game που έβγαζε νόημα και αποτελούσε ένα coherent συνολο- και μιλάω για την ημερομηνία κυκλοφορίας του τίτλου, παρά τις όποιες ελλείψεις) Γενικά η ιστορία θεωρώ πως ήταν εξαιρετική, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως δεν υπήρχαν παραφωνίες( τα έχουμε πει πολλές φορές άλλωστε), ωστόσο όταν ανέβαζε στροφές ήταν ό,τι ακριβώς ήθελα... Δηλαδή το boss fight στην Citadel, τι καταπληκτικό σκηνικό... 😍

Το πιο βασικό από όλα, είναι πως, φυσικά προσωπικά μιλώντας, είναι ένας τίτλος της σειράς που μετά τα τρία του PSone( αν και το 8 περισσότερο προτιμώ να το βλέπω σε videos παρά να το παίζω) και το 12 του PS2( αν και σε μικρότερο βαθμό καθότι θεωρώ πως είναι ημιτελές) θέλω να το ξαναπαίξω εκ του μηδενός- και δεν θα το έκανα μόνο για να δω τις προσθήκες και τα episodes των bros και του Ardyn- αλλά χαίρομαι που υπάρχουν και αυτά. 110GB στο PS4, βγάλτε μια ωραία έκδοση με δυο blu rays να γουστάρουμε οι φετιχιστές του physical. xD

ΕDIT:
Μετά από καιρό, επιτέλους ένα Final Fantasy με εξαιρετικές συνθέσεις. Από τα λίγα albums( το piano collections) που δεν έχω βγάλει ποτέ από το playlist μου εδώ και 4 χρόνια.

[Xeno]

Χαιρετω και τους 2 σας κατ' αρχας.
Χαιρομαι που σας αρεσε και που συμφωνειτε και μακαρι να χα τον ιδιο ενθουσιασμο. Ο κυκλος μου με το παιχνιδι εκλεισε και τωρα ειναι αργα για να δω ολο το bonus content περαν του main story.

Ειναι ο main villain memorable? Δεν ενιωσα πως αναπτυχθηκε αρκετα η ιστορια του. Θα μου πεις ισχυε αυτο για τον Kefka; Οχι. Για τον Sephiroth παλι νομιζω πως ισχυε, συγκριτικα εστω.
Το FF ρισκαρε σιγουρα; Δεδομενου πως ειναι σειρα η οποια φτιαχνεται και για το δυτικο κοινο, δεν ξερω αν ρισκαραν πραγματικα. Νομιζω μεγαλυτερο ρισκο θα ηταν να κανουν ο,τι εκανε πχ η Mistwalker πριν 10+ χρονια, δηλαδη κλασικα turn based rpg (Lost Odyssey, Blue Dragon), τα οποια απειχαν απο τα trends της εποχης ακομα και τοτε, ποσο μαλλον τωρα.

Το παραδοσιακο turn based συστημα εχει πεθανει (εμπορικα εστω) και το open world roaming + tons of sidequests ειναι η μοδα των τελευταιων ετων. Δε θα πω πως ηταν 100% safe σαν project, αλλα δε θα το πω και τοσο risky.

Sinclair απλα να πω πως εμενα μου φανηκε incoherent και δεν το λεω για να διαφωνησω, αλλα απλα αυτο μου αφησε ο τιτλος. Προφανως τα λεω αυτα με μερικη γνωση του συνολου, αλλα υπο αλλες συνθηκες θα επρεπε να ειχα πληρη εικονα και για το παραπανω σιγουρα δε φερω ευθυνη.

Το OST το βρηκα παρα πολυ καλο οπως ηδη ειπα και ηταν η πρωτη φορα που χαρηκα συνθεσεις FF απο καποιον περαν του Uematsu (το λεω γιατι πχ το OST του 13 εχει πολλους φαν νομιζω, αλλα για καποιο λογο ποτε δε μου εκαναν κλικ οι συνθεσεις του Hamauzu).

[nooto]

Το FF ρισκαρε σιγουρα; Δεδομενου πως ειναι σειρα η οποια φτιαχνεται και για το δυτικο κοινο, δεν ξερω αν ρισκαραν πραγματικα. Νομιζω μεγαλυτερο ρισκο θα ηταν να κανουν ο,τι εκανε πχ η Mistwalker πριν 10+ χρονια, δηλαδη κλασικα turn based rpg (Lost Odyssey, Blue Dragon), τα οποια απειχαν απο τα trends της εποχης ακομα και τοτε, ποσο μαλλον τωρα.

To ρισκο εχει να κανει με την σειρα στην οποια ανηκει ενας τιτλος. Το να βγει GTA 6 ή καινουργιο Assassins Creed και να ειναι open world δεν ειναι ρισκο. Το να βγει ομως Dark Souls 4 ή Resident Evil 8 και να ειναι open world αυτο ειναι ρισκο. Προφανως σειρες με ιστορια δεκαετιων εχουν κοινο που τις ακολουθει και φυσικα υπαρχουν 2 κίνδυνοι: 1) να χασεις το κοινο που ηδη εχεις στην προσπαθεια σου να ανοιξεις το δημογραφικο, αλλωστε κανεις κατι διαφορετικο απο αυτο για το οποιο σειρα ειναι γνωστη 2) το πειραμα να μην πετυχει γιατι δεν εχεις δουλεψει σε τετοια πραγματα και την πρωτη σου προσπαθεια την κανεις πανω στο main σου franchise.

Επισης δεν εννοουσα μονο το XV, εννοουσα ολα τα FF μετα το X, τα οποια με καθε τιτλο αλλαζουν το σχεδιασμο ριζικα και αρα δεν ξερεις τι να περιμενεις απο το επομενο παιχνιδι. Το XV ηταν απλα ενας απο τους πρωτους Ιαπωνικους τιτλους μετα απο χρονια που ηταν ΑΑΑ και επισης διαφορετικος απ'ολους τους προκατοχους του. Το ιδιο αν θες μπορω να πω και για το Phantom Pain. Δεν εχει σημασια οτι το open world ειναι hot, σημασια εχει οτι τα MGS δεν ηταν open world και οι fans της σειρας (που ειναι παρα πολλοι) μπορει να μην ηθελαν κιολας να ειναι.

Τωρα σε οτι αφορα τα turn based, προσωπικα δεν ειμαι σιγουρος οτι εχουν πεθανει εμπορικα, bravely default, octopath traveler, Fire Emblem, πουλησαν εκατομμύρια κομματια συνολικα. Ακομα και τα pokemon πχ ειναι turn based και κυκλοφορουν ακομα και σημερα στην πιο basic εκδοχη αυτης της δομης. Σε οτι αφορα τη mistwalker, δεν θεωρω οτι πηραν ρισκο διοτι μετα την κυκλοφορια του FFXII ειχαν αρχισει οι πρωτες φωνες που ελεγαν ''και τι ειναι αυτα'', ''και αυτο δεν ειναι FF'' κλπ και ως εταιρεια βγηκε με 2 παιχνιδια που το ενα ακολοθουσε την κλασσικη FF δομη και το αλλο την κλασσικη DQ δομη, προσπαθωντας να παρει τους fans αυτων των 2 σειρων, πατωντας μαλιστα στο γεγονος οτι η μια απο τις δυο αλλαζε και αυτο δεν αρεσε σε καποιους. Εγω ακομα ακουω ατομα να λενε ''αν θες true FF παιζε Lost Odyssey, αυτο ειναι το τελευταιο πραγματικο FF'' και αλλα τετοια. Επισης εκεινη την εποχη, περα απο το FFXII, τα jrpg αυτη τη μορφη ειχαν. δεν υπηρχε κατι αλλο (τουλαχιστον στην mainstream σκηνη).

Για τον main vilain εχω μιλησει αναλυτικα αρκετες σελιδες πριν και εχω εξηγησει γιατι τον θεωρω μεσα στους καλυτερους της σειρας. Πραγματικα κριμα που δεν σου αρεσε, εγω βρηκα ολο το development του καταπληκτικο. Τελος για το OST συμφωνω, το ακουω συνεχως ολα αυτα τα χρονια και μου αρεσει πολυ που σου φερνει vibes απο τη χρυση εποχη της σειρας. Επισης τα soundtracks του XII και XIII προσωπικα δεν μου αρεσαν (βασικα δεν τα θυμαμαι καν).

[Sinclair]

Καλωσόρισες κιόλας, με τούτα και με κείνα έχω χαζέψει
Γενικά δεν έχω πολλά να προσθέσω σε όσα λέει ο nooto. Καλώς ή κακώς, αυτό είναι το 15 και πιστεύω πως κάποιος γνωρίζει- έστω όσοι είμαστε εδώ μέσα και είναι fan της σειράς- πως έπρεπε νσ επενδύσει λίγο χρόνο στο να δει το περιεχόμενο που αφορά το game. Το Kingsglaive ήτάν ένα glorified intro movie επί της ουσίας( καλό γι'αυτό που ήταν), ενώ και τα επεισόδια από το anime ήταν πολύ καλά( όπως και η ιστορία πριν ξεκινήσει το game) Δεν αντιλέγω πως τα κάνανε αχταρμά, βεβαια, όσον αφορά το πως μοιράσανε το content . Ωστόσο, δεδομένου του περιορισμένου χρόνου ανάπτυξης και των deadlines ο Τabata (αφού πήρε το όλο εγχείρημα από τον Nomura), πραγματικά είναι για πολλά συγχαρητήρια που έβγαλε έστω gameplay wise ένα coherent συνολο- κατά την άποψή μου και σεναριακά, αποτίωντας παράλληλα φόρο τιμής στο πρώτο FF- καθώς οι συνθήκες ανάπτυξης ήταν παρόμοιες ( αν διαβάσει κανείς συνεντέυξεις του)

Κι εγώ πάντως έχω γράψει τα όσα, αναντίρρητα, αρνητικά έχει ο τίτλος αναλυτικά. Μάλιστα έκανα δυο ποστς όταν το τελείωσα, ένα πιο, ας πούμε, αντικειμενικό και ένα με την άποψη μου σαν φαν. Η αλήθεια είναι πως το game, αν το πάει κανείς rush ή κάνοντας μόνο το main mission χάνει αρκετά και από την εξερεύνηση των περιοχών και ιδιαίτερα του Overworld που είναι από τα πιο όμορφα σε τίτλο, παίρνοντας επιρροές από το Xeno X, που σε αυτό τον τομέα δεν έχω δει παρόμοιο j τίτλο.( το Xeno 2, προσπαθεί αλλά σε αυτό τον τομέα δεν τα κατάφερε- δεν είναι τυχαίο πως η Μονολιθ βοήθησε και την N στο BotW)

Από την άλλη, εμένα αυτή ή αλλαγή σε πιο γραμμικό στα μετέπειτα κεφαλαία μου άρεσε- οπως και το αμφιλεγόμενο κεφάλαιο 12 η 13( δε θυμαμαι τωρα). Αυτό που δεν μου άρεσε είναι πως δεν αναπτύχθηκε καθόλου σε πρώτο χρόνο το World of Ruin- επιβάλλεται να μπορείς να τον εξρευνήσεις και να έχεις ένα ακόμη πιο dark overworld( νομίζω εν μέρει διορθώθηκε ως ένα βαθμό) όπως και η Citadel που ήταν απελπιστικά άδεια. Ειδικα το World of Ruin, φωνάζει απο μακριά τι ήθελαν
να κανουν, αλλα δεν είχαν χρόνο. Προφανώς Sephiroth δεν είναι ο Ardyn( δεν θα μπορούε άλλωστε δεδομένης και της ηλικίας μας και της ενασχολήσής μας με τη σειρά) αλλά αποτελεί έναν πραγματικα ολοκληρωμένο, αξιομνημόνευτο villain. Κινεί τα νήματα, έχει σαφή κίνητρα, υπάρχει λόγος που φέρεται όπως φέρεται καθώς έχει ένα πολύ ενδιαφέρον και τραγικό backstory. Δεν ξέρω, για μένα ο τρόπος που συνέδεσαν τα summons, με το πανθεον του συγκεκριεμένου κόσμου, το ρόλο του Crystal και το time travel μου έφεραν στο μυαλό ένα φανταστικό retelling/ απόδοση φόρου τιμής ξεφεύγοντας όμως από το απλό tribute στο πρώτο Final Fantasy. Δεν είναι τυχαίος ο ρόλος του Ardyn και των 4ων ηρωων. Εν τω μεταξύ διάβασα τι ήθελε να κάνει ο Tabata με τα άλλα 3 επεισόδια και τρελάθηκα που δεν θα τα δούμε...

Φυσικά μπορώ να κατανοήσω πλήρως γιατί δε σου άρεσε. Κι εγώ τις πρώτες ώρες ήμουν μουδιασμένος- υπάρχουν τα ποστς εκεί να μου το θυμίζουν- όπως και στο Νier Automata xD

[Phantom Duck]

[...]Εν τω μεταξύ διάβασα τι ήθελε να κάνει ο Tabata με τα άλλα 3 επεισόδια και τρελάθηκα που δεν θα τα δούμε...[...]

Για πες, για πες. Δεν ξέρω και θέλω να μάθω. Επίσης γνωρίζουμε για ποιον λόγο έκοψαν τη νέα φουρνιά DLC στη μέση;

[Sinclair]

Παραιτήθηκε ο Tabata οπότε ακυρώθηκαν όλα εκτός του Ardyn.

Υπάρχει ένα βιβλίο ονόματι Dawn of the Future που περιγράφει τι θα συνέβαινε στα επεισόδια( έχει κυκλοφορήσει Ιαπωνία και εδώ το περιμένουμε Ιούνιο- το έχει στο amazon.de σε πολύ καλή τιμή) και νομίζω έχει γίνει ήδη fan translated ή εχει διαρρεύσει η περίληψη κάθε επεισοδίου. Διάβασα το entry στην wki του game, αλλά όχι αναλυτικά και κάποια bullet points όπως το ότι

 

ο Βahamut είναι ο true villain ο Noctis συνεργάζεται με τον Ardyn για να αποτρέψουν τα σχέδιά του Bahamut με έναν purified Ifrit- κοινώς το πρώτο τέλος ήθελαν να το παρουσιάσουν σαν το bad ending. Περισσότερα βέβαια όταν διαβάσω το βιβλίο, αυτά είναι όσα είχα δει στο wiki

[Deus]

Παραιτήθηκε ο Tabata οπότε ακυρώθηκαν όλα εκτός του Ardyn.

Υπάρχει ένα βιβλίο ονόματι Dawn of the Future που περιγράφει τι θα συνέβαινε στα επεισόδια( έχει κυκλοφορήσει Ιαπωνία και εδώ το περιμένουμε Ιούνιο- το έχει στο amazon.de σε πολύ καλή τιμή) και νομίζω έχει γίνει ήδη fan translated ή εχει διαρρεύσει η περίληψη κάθε επεισοδίου. Διάβασα το entry στην wki του game, αλλά όχι αναλυτικά και κάποια bullet points όπως το ότι

 

ο Βahamut είναι ο true villain ο Noctis συνεργάζεται με τον Ardyn για να αποτρέψουν τα σχέδιά του Bahamut με έναν purified Ifrit- κοινώς το πρώτο τέλος ήθελαν να το παρουσιάσουν σαν το bad ending. Περισσότερα βέβαια όταν διαβάσω το βιβλίο, αυτά είναι όσα είχα δει στο wiki

Πλάκα κάνεις...

Βασικά, αν κάποιος το καλοσκεφτεί όντως ισχύει και με το παραπάνω αυτό που γράφεις Sinclair.

 

O Bahamut από την αρχή τα είχε οργανώσει όλα ούτως ώστε να υπάρξει αυτή η κατάληξη. Ο Ardyn απορροφούσε το starscourge και έπειτα, παρόλο που του είχαν υποσχεθεί ότι θα γίνει ο βασιλιάς, τον απομόνωσαν, τον εξευτέλισαν και του είπαν ούτε λίγο ότι πολύ ότι είσαι μίασμα και πρέπει να εξοντωθείς. Έπειτα, ο αδελφός του, ο Somnus, γίνεται βασιλιάς και σκοτώνει την μέλλουσα γυναίκα του και τον φυλακίζει σε εκείνο το νησί. Από την άλλη, ο Bahamut και οι υπόλοιποι θεοί σχεδιάζουν να συνεχίσει η δυναστεία των βασιλιάδων της Lucis μέχρι να γεννηθεί ο εκλεκτός και καλά βασιλιάς ο οποίος θα συγκρουστεί με το απόλυτο κακό που αυτοί δημιούργησαν, τον Ardyn, για να εξαλειφθεί έτσι το Starscourge μια και καλή. Βέβαια ο πραγματικός και τελευταίος βασιλιάς θα χάσει τη ζωή του, θα πάει σαν πρόβατο στη σφαγή δηλαδή.

Ο Ardyn, όπως είπατε και πιο πάνω, είναι τραγικός χαρακτήρας. Μπορεί να είχε κάνει θηριωδίες αλλά αν κάτσει κανείς και σκεφτεί το τι έχει ζήσει, πως τον έχουν χρησιμοποιήσει και τι του έχουν κάνει τότε καταλαβαίνεις πως είναι αρκετά καλογραμμένος χαρακτήρας. Το πρόβλημα όμως είναι, όπως έχω ξαναπεί, πως όλο αυτό το backstory δεν δίνεται μέσα στο παιχνίδι. Πρέπει να δεις τα anime επεισόδια στο youtube, να πληρώσεις για το dlc και να κάτσεις μόνος σου να κάνεις την σύνθεση. Ε συγνώμη, δεν θα κάτσει όλος ο κόσμος να κάνει αυτό το πράγμα, να ρίξει έρευνα δηλαδή για να καταλάβει την πλοκή του Final Fantasy XV. Εμείς εδώ είμαστε αρκετά καμμένοι και το κάνουμε, οκ, οι περισσότεροι όμως δεν θα μπουν σε αυτήν την διαδικασία και είναι λογικό.

Να πω και το εξής, μια που μιλάμε για alternate endings πρέπει να δείτε το dlc με τον Ignis. Έχει και εκείνο εναλλακτικό τέλος το οποίο είναι καταπληκτικό. Γενικά το dlc θα σας κάνει να λατρέψετε ακόμα περισσότερο τον συγκεκριμένο χαρακτήρα..

Επίσης, κάτι που δεν έχω πει, δεν μπορώ να καταλάβω την λογική του να βάζεις 4 dlcs διάρκειας 2 ωρών με άλλο playable χαρακτήρα και εντελώς διαφορετικούς μηχανισμούς μάχης. Δεν βρίσκω κανένα νόημα να μάθω να παίζω εντελώς διαφορετικά για να ολοκληρώσω ένα τόσο σύντομο campaign.

Τέλος, όπως έχω ήδη ξαναγράψει, η Royal edition έχει μερικές πολύ καλές προσθήκες: Η Insomnia είναι αρκετά μεγαλύτερη και έχει επιπλέον boss fight και ένα superboss καθώς επίσης και αφού μπεις μέσα στο Citadel έχει επιπλέον 3 boss fights προτού φτάσεις στον τελικό.

[Sinclair]

Φυσικά ήταν μείον του game, το ότι παρουσίασαν την ιστορία- έστω τον πρόλογο- μέσω ενός multimedia, ας πούμε, project. Από την άλλη όμως, όταν γίνεται τόσο καλά( προσωπική άποψη φυσικά) δεν με χαλάει. Θέλω να πω, ξεκινώντας το 15, δεν αισθάνομαι πως έχασα κάτι. Ϊσα ίσα που ήταν από τις λίγες φορές που αισθάνθηκα invested στην ιστορία και στις εξελίξεις, πολύ περισσότερο από ότι στο 13 ή ακόμη και στο 10.
Βέβαια πολλές φορές παίζει ρόλο και το timing, το αν είσαι διατεθειμένος να δώσεις περισσότερο βάση στα αρνητικά από ότι στα θετικά κτλ( προφανώς το έχω κάνει κι εγώ)
Για τη Royal συμφωνώ αυτός είναι και ο λόγος που την τσίμπησα και αυτή( απογοήτευση που έχει το DLC σε code) σε καλή τιμή, μόνο και μόνο for completion's sake. 110GB πλέον και ευελπιστώ να κάτσω να ασχοληθώ κάποια στιγμή

[Sinclair]

Λόγω δουλειάς και των γνωστών υποχρεώσεων δεν μπορω να γράψω οσο θα ήθελα( και για όσα παιχνιδια εχω παίξει...) Ωστόσο απλώς να πω, πψς επιτέλους κυκλοφόρησε και έφτασε!!! 21€ με τα έξοδα αποστολής, πολυ καλη τιμη και πολυ προσεγμένη εκδοση.

[Phantom Duck]

Τι είναι αυτό ακριβώς είπαμε;

[Sinclair]

Ουσιαστικά πρόκειται για την ιστορία των ακυρωμένων DLCs, τα οποία δεν ειδαμε
ποτε λόγω της αποχώρησης του Tabata.
Εχω διαβάσει 20 σελίδες περίπου και η γραφή ειναι ανέλπιστα καλη. Θα επανέλθω μολις το τελειώσω.
( βλεπω αντί για το 7 να ξαναπιάνω το 15 :Ρ )

EDIT: Σκληρό εξώφυλλο, καλής ποιότητας χαρτί και έκτυπωση με ασπρόμαυρα σχέδια μεταξυ τγν κεφαλαίων. Εχει ενα παράρτημα στην αρχη και τελος του βιβλίου με σύνοψη/ εικόνες απο την ιστορία του game μεχρι το σημειο που θα ξεκινούσε το DLC και κάποια έξτρα που αφορούν τον τίτλο απο το Square Enix cafe, artwork (έγχρωμα σε χαρτί πολυτελειας (;;) ίδιο με αυτο των artbook)

[Phantom Duck]

Πολύ ωραίο ακούγεται, όμως είναι οξύμωρο πως πουλάνε τέτοιο πράγμα, τη στιγμή που ένα από τα μεγαλύτερα παράπονά μας ήταν πως έσπασαν το παιχνίδι σε πολλά μέρη / μέσα . Είναι χαρακτηριστικό του τίτλου νομίζω. Προσωπικά με εκνεύρισε πολύ που έπρεπε να δούμε ταινία, anime OVA, και ξεχωριστά DLC για να μάθουμε όλη την ιστορία, η οποία έμεινε ημιτελής τελικά και πρέπει να καταφεύγουμε σε έξτρα εγκυκλοπαίδειες για να δούμε τι ΘΑ γινόταν εάν ο Tabata δεν έκανε ragequit.

Σαν έκδοση και σαν βιβλίο φυσικά, φαίνεται πολύ όμορφο. Γράψε κάνα σχόλιο όταν το τελειώσεις, αν και πλέον έχει ξεφουσκώσει πολύ μέσα μου το XV και δεν με κόβω να ξανασχολούμαι σύντομα με τον κόσμο του. Ίσως κάαααποια στιγμή αργότερα να δω την πλήρη ιστορία σε κάνα βιντεάκι στο γιουτιουμπ.

[straier]

Έχω τελειώσει εδώ και καιρό το FFXV στο PC έχοντας κάνει σχεδόν τα πάντα συμπεριλαμβανομένων των DLC, εκτός του Comrades. Επίσης δεν ασχολήθηκα με το να ψαρέψω όλα τα ψάρια και να βρω όλες τις συνταγές, ή να αγοράσω όλα τα αντικείμενα στο Κολοσαίο. Το παιχνίδι το ευχαριστήθηκα, είχε σίγουρα τις στιγμές του αλλά δυστυχώς έχει πολλά προβλήματα (δεν ξέρω τις ακριβείς διαφορές με την αρχική έκδοση αλλά πλέον μπορούμε να πούμε πως αυτό που έπαιξα ήταν η τελική οπότε ότι ακολουθεί αφορά αυτό).
Ακολουθεί σεντόνι.

Καταρχήν, ενώ τεχνικά το παιχνίδι είναι πολύ εντυπωσιακό, με έναν πολύ λεπτομερή τεράστιο και συνεχόμενο κόσμο (μπορείς να πας σχεδόν παντού στο παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένων των dungeons χωρίς loading screens), με καιρικά φαινόμενα και εναλλαγή μέρας και νύχτας, η έκδοση για PC είναι αρκετά unoptimized και buggy. Εικάζω πως αυτό οφείλεται σε memory leaks της VRAM κυρίως που οδηγούσε σε πολλά εκνευριστικά κρασαρίσματα, ειδικά όταν έβρεχε. Αναγκάστηκα να μειώσω το γραφικά στα minimum παρόλο που κατά τα άλλα δεν είχα σοβαρά θέματα με FPS. Υποθέτω πως σε PS4 θα ήταν καλύτερη η κατάσταση αλλά είναι απαράδεκτο για ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι και μετά από τόσα patches να συνεχίζει να έχει τέτοια θέματα. Στο αισθητικό κομμάτι, ενώ ο κόσμος είναι πραγματικά όμορφος, είναι όμορφος περισσότερο με την έννοια της όμορφης φύσης και δεν έχει κάτι το εντυπωσιακό, με εξαίρεση 2-3 μέρη όπως το Rock of Ravatogh, το Cauthess Disc και την Altissia, τα οποία είναι κυρίως εντυπωσιακά από απόσταση, ενώ δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο από κοντά, ενώ γενικά λείπει η ποικιλία αφού λίγο πολύ θα δεις έρημο, δάση, βάλτους και dungeons (κάτι που δυστυχώς ίσχυε και στο Xenoblade Chronicles). Αν το συγκρίνει κανείς με τον υπέροχο και ποικιλόμορφο κόσμο του FFXII ή του FFXIV, παρόλο που υπολείπονται τεχνικά, φαίνεται πραγματικά βαρετό. Επίσης ενώ οι βασικοί χαρακτήρες και NPCs καθώς και τα τέρατα είναι εξαιρετικά σχεδιασμένοι και με φοβερό animation δεν ισχύει το ίδιο για τους απλούς NPC που και ξενίζουν με τη χαμηλότερη ποιότητά απεικόνισής τους και είναι πολύ επαναλαμβανόμενοι.
Η μουσική σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλή, ίσως από τις αγαπημένες μου δουλειές της Shimomura. Από την άλλη το sound design στον τρόπο που χρησιμοποιείται η μουσική στο παιχνίδι το βρίσκω αρκετά άστοχο. Στον κεντρικό χάρτη δεν υπάρχει μουσική ταυτότητα της κάθε περιοχής, μόνο σπάνια παίζει το κεντρικό θέμα του παιχνιδιού, πράγμα που κάνει τις περιοχές να φαίνονται ακόμα πιο ίδιες. Επίσης μόλις μπεις στην ακτίνα επιρροής των εχθρών σταματάει η όποια μουσική (είτε αυτό που παίζει αυτόματα ή ότι έχεις επιλέξει από το CD player που περιέχει μια συλλογή από κομμάτια προηγούμενων FF) και αρχίζει να παίζει το “Danger” Theme το οποίο όμως γίνεται κουραστικό πολύ γρήγορα γιατί κόβει τη ροή της μουσικής συνεχώς, ειδικά αν θες απλά να περάσεις γρήγορα από μια περιοχή. Επίσης νιώθω πως τα battle themes που ακούς πιο συχνά είναι τα πιο αδύναμα. Οι φωνές και η ηθοποιία από την άλλη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, με τις συζητήσεις και τα πειράγματα μεταξύ των πρωταγωνιστών να είναι αρκετά πετυχημένα, το μόνο κακό είναι πως γίνονται κάπως επαναλαμβανόμενα μετά από τόσες ακροάσεις.

Πάμε τώρα στο ζουμί του πράγματος.

Νομίζω πως εκεί στην SquareEnix πρέπει να ξανασκεφτούνε τη διαδικασία ανάπτυξης, ειδικά στις ναυαρχίδες τους γιατί και το FFXIII και το FFXV είχαν μεγάλα προβλήματα και θα έλεγα πως στο δεύτερο ήταν μεγαλύτερα αν και ίσως τελικά μου άρεσε περισσότερο. Τα προβλήματα εστιάζονται και σε επίπεδο director αλλά και σε επίπεδο producer-CEO. Παρόλο που το παιχνίδι βρισκόταν σε ανάπτυξη για καμιά δεκαριά χρόνια, ακόμα και τώρα στην τελική του μορφή, φαίνεται ημιτελές, άνισο, με μη σαφή κατεύθυνση, με κακό ρυθμό, με content που δεν έχει λόγο ύπαρξης, με χρήση πόρων για πολύ δευτερεύοντα πράγματα ενώ το παιχνίδι πάσχει σε βασικούς τομείς. Για παράδειγμα, το ξέρατε πως τα φαγητά που φτιάχνεις στο camping τα έχουν όντως μαγειρέψει, φωτογραφίσει και ψηφιοποιήσει βάσει αυτών των φωτογραφιών; Ή ότι οι φωτογραφίες που παίρνονται αυτόματα γίνονται έτσι ώστε να έχουν καλό framing και να έχουν και metadata του τι περίπου δείχνουν. Ή που κάθισαν και έφτιαξαν μοντέλα, animation και στατιστικά για 200 διαφορετικά ψάρια για ένα mini-game, έστω και ομολογουμένως από τα καλύτερα fishing mini-games, που όμως προς το τέλος γίνεται αχρείαστα εκνευριστικό (και ποτέ δεν έχω καταλάβει την εμμονή των jrpgs με το ψάρεμα, μου φαίνεται το πιο βαρετό πράγμα στον κόσμο). Και δεν εννοώ πως είναι άσχημες προσθήκες αλλά όταν έχεις άλλα βασικά θέματα δεν ξοδεύεις χρόνο και χρήμα σε δευτερεύοντα πράγματα. Από την άλλη έχεις μια ιστορία που είναι τεμαχισμένη σε 15 διαφορετικά μέσα· ταινία, anime, stand-alone DLCs, mobile games, που προφανώς έγινε για οικονομικούς λόγους, με συνέπεια να μην καταλαβαίνεις τι γίνεται αν δεν έχεις πρόσβαση σε αυτά. Έχω την εντύπωση πως το παιχνίδι δεν έχει επίγνωση του medium στο οποίο βρίσκεται και η ιστορία είναι δομημένη περισσότερο σαν ταινία παρά παιχνίδι που λόγω της φύσεως και της χρονικής διάρκειας χρειάζεται πολύ καλύτερο exposition από μια ταινία. Επίσης το γεγονός πως η ανάπτυξη του παιχνιδιού πέρασε από χίλια κύματα και το σενάριο και η κατεύθυνση του παιχνιδιού άλλαζε κάθε έξι μήνες δε βοήθησε καθόλου (και θα ήταν σίγουρα εφιάλτης για τους developers). Ο Νομούρα και κάποιοι άλλοι της συνομοταξίας τους έχουν πλέον αποδείξει πως δεν είναι κατάλληλοι για να γράψουν μια ιστορία με συνοχή και αρχή μέση και τέλος. Μπορεί να έχει κάποιες ωραίες ιδέες αλλά χρειάζεται κάποιος να τις ενώσει και να φτιάξει ένα συνεκτικό σύνολο. Η ανατροπή της ανατροπής δεν είναι καλό storytelling, χρειάζεται και κάποια ουσία από πίσω και πλέον μετά το μπερδεμένο χαμό που είναι το FFvXIIIàFFXV και τα Kingdom Hearts είναι πλέον σαφές πως κάτι πρέπει να αλλάξει.

Είναι αστείο πως το FFXIII ήταν πολύ γραμμικό στην αρχή του και το τέλος του υπερβολικά ανοιχτό. Το FFXV έχει την ακριβώς αντίθετη δομή. Ξεκινά με απόλυτη ελευθερία και καταλήγει στα τελευταία chapters να είναι τέρμα γραμμικό. Πώς κατάφερναν τα παλιά FF να κρατάνε μια ισορροπία μεταξύ γραμμικότητας ώστε να υπάρχει ένας ωραίος ρυθμός με κορυφώσεις και χαλαρότητα και τα τελευταία να μην μπορούν να το πετύχουν με τίποτα δε μπορώ να καταλάβω. Στο FFXV από την αρχή του παιχνιδιού είναι διαθέσιμος σχεδόν όλος ο χάρτης τον οποίο το παιχνίδι βέβαια δεν ξέρει πώς να τον διαχειριστεί γιατί δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να κάνεις είτε στην αρχή είτε στο τέλος του παιχνιδιού. Θα μπορούσε ο χάρτης να ανοίγει πιο βαθμιαία και να το δέσει κάπως στην ιστορία όλο αυτό, ούτως ή άλλως το παιχνίδι είναι γεμάτο με μη σαφώς ορισμένα invisible walls. Θα ρίξω μέρος του φταιξίματος για την όλη δομή και στην εμμονή στην ύπαρξη αυτοκινήτου αφού φαίνεται πως πολλές φορές το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για να υπηρετεί την ύπαρξη αμαξιού και όχι το αντίθετο. Ούτως ή άλλως τα chocobos είναι πολύ καλύτερο και διασκεδαστικό μέσο μεταφοράς, είναι κάτι που κάνανε πραγματικά σωστά σαν αίσθηση, αν και η ενοικίαση είναι ένα εντελώς ανούσιο time και money sink. Μην ξεχάσω και το Regalia F που αφενός δεν έχει καθόλου ικανοποιητική αίσθηση, αφετέρου δεν υπήρχε κανένας λόγος να είναι τόσο δύσκολο στην προσγείωση. Τα quests είναι από τα τους χειρότερους τομείς του παιχνιδιού, γενικά το παιχνίδι έχει λίγο τη δομή και τα ανούσια quests των MMORPGs χωρίς το MMO. Τα κανονικά dungeons είναι ενδιαφέροντα, ατμοσφαιρικά και το καλύτερο side-content (αν και πιστεύω πως θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να ήταν ενσωματωμένα στην ιστορία), τα hunts είναι ΟΚ αν και θα μπορούσαν να είναι λιγότερα και καλύτερα ενώ και η σειρά που ξεκλειδώνονται δεν είναι πολύ λογική από αποψη δυσκολίας ενώ τα Menace Dungeons είναι αρκετά προκλητικά αλλά έχουν πολύ βαρετό σχεδιασμό. Τα υπόλοιπα quests είναι από απλώς αδιάφορα εώς ανυπόφορα. Τα χειρότερα όλων είναι αυτά με τα χαλασμένα αυτοκίνητα και τους τραυματισμένους κυνηγούς, τα οποία είναι τόσο low effort που χρησιμοποιούν τα ίδια 2-3 μοντέλα NPCs. Τα fetch quests ακολουθούν από κοντά αφού πολύ συχνά απαιτούν λίγο πολύ pixel hunting που ειδικά σε έναν τόσο τεράστιο χάρτη είναι πολύ κουραστικό. Παρόλο που θα έλεγα πως είχα ψάξει εξονυχιστικά τον χάρτη δεν είχα βρεί ούτε ένα από τα quests για το κυνήγι του θησαυρού... Επίσης υπάρχει και πολύ πήγαινε-έλα και backtracking στο οποίο έχεις τρεις επιλογές, ή θα πας κανονικά με το αμάξι και θα σου πάρει 5 λεπτά (αυτόματα ή οδηγώντας εσύ μικρή διαφορά, πάλι βαρετό είναι), ή θα κάνεις quick travel που όμως σημαίνει σημαντικό loading time ακόμα και σε solid-state drive, ή θα πας με τα πόδια και θα σου πάρει 15 λεπτά. Συνήθως ακολουθείς τη δεύτερη και πιο γρήγορη επιλογή που όμως αν το κάνεις αρκετά συχνά (και όντως χρειάζεται να το κάνεις) είναι πολύ κουραστικό. Και ο τρόπος που διανέμονται τα quests επιβάλει το backtracking σε βαθμό αηδίας. Π.χ. αφού τελειώσεις ένα dungeon μπορείς να πάρεις το quest για το boss hunt, μετά κάποιο άλλο hunt ή quest που σχετίζεται με το dungeon και στο τέλος του παιχνιδιού το Menace Dungeon. Και λίγο πολύ επαναλαμβάνεις τα ίδια ακριβώς πράγματα 3-4 φορές χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο πέρα από το να αυξηθεί τεχνητά η διάρκεια του τίτλου με αγγαρείες.

(συνεχίζεται)

[straier]

Οι χαρακτήρες έχουν τα καλά τους και τα κακά τους. Το voice acting και το animation είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και γενικά είναι αρκετά πιστευτοί όπως και η χημεία μεταξύ τους σε γενικές γραμμές. Το παιχνίδι είναι γεμάτο από puns με τα περισσότερα να χρησιμοποιούνται σαν όχημα bonding μεταξύ των κεντρικών χαρακτήρων που είναι μεν αρκετά cringy αλλά αρκετά ρεαλιστικό από την άλλη. Η απουσία θηλυκών χαρακτήρων είναι αρκετά αισθητή, και παρόλο που καταλαβαίνω το ότι ήθελαν ένα road trip με κάθε έναν χαρακτήρα να έχει συγκεκριμένους ρόλους, σαν οικογένεια (Gladio-σκληρός πατέρας, Ignis-μητρική φιγούρα, Prompto-μικρός αδερφός), εν τέλει νομίζω πως αφαιρεί πολλά από την ατμόσφαιρα. Το χειρότερο όμως θέμα που έχει το παιχνίδι σχετικά με τους χαρακτήρες είναι πως δεν έχουν κανένα κίνητρο ή σκοπό, ή τουλάχιστον κάτι που να εξηγείται λογικά, ενώ και τα DLC σε κάποια σημεία φαίνονται να μην είναι canon. Ο Noctis περιφέρεται άσκοπα στον κόσμο του παιχνιδιού για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού (θεωρητικά θα μπορούσαμε να πούμε πως μαζεύει Royal Arms ή παίρνει την ευχή των Astrals αλλά ποτέ δε γίνεται σαφές). Η Luna για κάποιο λόγο είναι τρελά ερωτευμένη με το Noctis, τον οποίο έχει δει μια φορά στη ζωή της όταν εκείνος ήταν 10 και εκείνη 14, και κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει την ευχή των Astrals για χάρη του Noctis, χωρίς κι αυτή να ξέρει γιατί. Ο αδερφός της το παίζει διπλό ταμπλό αλλά δεν είναι και πολύ σαφές γιατί. Τα Astrals θεωρητικά θα έπρεπε να θέλουν να τον βοηθήσουν αλλά για κάποιο λόγο του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ο Bahamut ειδικά τον εξορίζει για 10 χρόνια στο νησί-κρύσταλλο χωρίς κανείς να καταλαβαίνει γιατί ή για ποιο λόγο χρειάζεται ο Noctis και δεν πολεμούν εκείνοι τον Ardyn. Ο Gladio, ο πιο αδιάφορος και εκνευριστικός χαρακτήρας από την τετράδα, έχει νόημα που ακολουθεί τον Noctis ως προσωπικός σωματοφύλακας. Από την άλλη όμως, στο επεισόδιο 10 για κάποιο λόγο θεωρεί λογικό να γίνει ο απόλυτος πρήχτης σε κάποιον που μόλις πέθανε η αρραβωνιαστικιά του και είναι εξαντλημένος από τη μάχη με τη Leviathan για να αναλάβει τις «ευθύνες» του που καλά καλά δεν ξέρει ποιες είναι. Ο οποίος πριν λίγο καιρό είχε πάει εκδρομούλα με τον Cor σε μια σπηλια για κανένα σοβαρό λόγο (το DLC του δεν ήταν άσχημο σε επίπεδο gameplay αλλά τελείως αδιάφορο σε θέμα ιστορίας). O Prompto για ποιο λόγο πηγαίνει μαζί με το Noctis; Δεν έχει κάποιον επίσημο ρόλο στην Insomnia, είναι απλά ο κολλητός του Noctis, δε φαίνεται πολύ λογικό να πηγαίνει μαζί του. Πολύ συχνά το comedic relief της παρέας με αρκετά ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις για το παρελθόν του στο DLC (σε gameplay προσωπικά δε μου άρεσε γιατί έχει shooting) αν και οι ανασφάλειές του νομίζω είναι κάπως υπερβολικές. Ο Ignis, ο αγαπημένος μου από την ομάδα και με το καλύτερο DLC, είναι ο σοβαρός και μετρημένος της παρέας, γενικά φέρεται πιο λογικά αν και στο DLC βλέπουμε μια άλλη πλευρά και φαίνεται γιατί λέγεται Ignis. Από τη μία είναι ωραίο να βλέπεις την αλλαγή αλλά από την άλλη η αφοσίωσή του στον Noctis ξεπερνάει τα όρια του καθήκοντος ή της φιλίας, πιο πολύ μοιάζει να είναι τρελά ερωτευμένος μαζί του... Καταλαβαίνω πως είχε δει πράγματα που οι άλλοι δεν ήξεραν αλλά ΟΚ, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο. Επίσης, οι τρείς τους άλλη οικογένεια ή φίλους δεν είχαν εκτός από την Iris; Φαίνεται να μην τους ένοιαξε καθόλου μετά την εισβολή στην Insomnia. Το επεισόδιο του Ardyn πολύ καλό και ίσως το αγαπημένο σε θέμα gameplay αλλά σεναριακά δε στέκει πάρα πολύ σε σχέση με το κανονικό παιχνίδι. Δηλαδή πριν από 35 χρόνια έκανε χαμό στην Insomnia ο Ifrit μαζί με τον πρώτο βασιλιά και δεν το θυμάται κανείς; Και εξαρχής για ποιο λόγο έγινε κακός; Δεν εξηγείται σαφώς, ούτε και πώς απέκτησε τις δυνάμεις του. Η Niflheim εισβάλει στην Insomnia αλλά για κάποιο λόγο αφήνει το Noctis να αλωνίζει. Γενικά από όπου και να το πιάσεις το παιχνίδι υπάρχουν τρύπες. Έχει ενδιαφέροντες χαρακτήρες με καλά set-pieces αλλά, δυστυχώς, αν κάτσεις και το εξετάσεις προσεκτικά πολλά πράγματα δεν έχουν και πολύ νόημα και δε συνδέονται με κάποιον λογικό τρόπο.


Το σύστημα μάχης ήταν γενικά απογοητευτικό. Flashiness χωρίς ουσία που λίγο πολύ κρατάς πατημένο το ίδιο κουμπί και ελπίζεις για το καλύτερο. Καταφέρνει να είναι και πανεύκολο και εκνευριστικό. Σε αντίθεση με, π.χ. τα Souls παιχνίδια, δε νιώθεις ποτέ ότι το λάθος για κάποιο gameover ή θάνατο είναι δικό σου. Οι υπόλοιποι της ομάδας σου τρώνε ζημιά και πεθαίνουν χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι ιδιαίτερο για να το αποφύγεις, όπως και εσύ μερικές φορές παρόλο που κρατάς πατημένο το κουμπί για το parry και έχεις MP. Τα blindsides και τα link-strikes είναι αρκετά τυχαία ώστε να μη σου δίνουν ιδιαίτερη ευχαρίστηση όταν τα χρησιμοποιείς. Και, ΟΚ, στα περισσότερα FF η μισή μάχη είναι στο μενού αλλά ακόμα και εκεί δεν έχεις και πολλές επιλογές για customization αφού λίγο-πολύ το μόνο που αλλάζεις είναι τα stats σου. Οι Techniques είναι το μόνο στοιχείο «στρατηγικής» στις μάχες του παιχνίδιου αλλά ακόμα κι εκεί κατάφεραν να κάνουν το σύστημα κουραστικό αφού ο Ignis έχει λίγο-πολύ τις καλύτερες και αν θες να χρησιμοποιείς πάνω από μία πρέπει να μπαινοβγαίνεις στο μενού, ενώ μπορούσαν να τις μοιράσουν μεταξύ των χαρακτήρων πιο δίκαια (σε bosses, οι Enchantment και Overwhelm είναι οι πιο χρήσιμες). Ο τρόπος που λειτουργεί το invulnerability σε κάθε τεχνική είναι επίσης κάπως περίεργος. Τα items είναι overpowered μεν αλλά από την άλλη καλύπτουν τις αδυναμίες του συστήματος μάχης και του lack of agency από τη μεριά του παίχτη (αυτό γίνεται φοβερά εμφανές στο πόσο γυμνός αισθάνεσαι στο dungeon που δεν επιτρέπει τη χρήση items). Τα μαγικά δεν είναι τόσο κακή ιδέα τελικά που είναι consumables όσο φαίνεται στην αρχή, δεδομένου ότι προς το τέλος έχεις αρκετά υλικά για να φτιάξεις αυτά που θες εκτός από τα πολύ ισχυρά μαγικά. Όμως και αυτά βρίσκονται μεταξύ overpowered σε απλούς εχθρούς και ψιλοάχρηστα σε δυνατούς, με εξαίρεση το Venomcast που ίσως ήταν ό,τι πιο χρήσιμο. Τα summons είναι επίσης μια χαμένη ευκαιρία. Καταλαβαίνω την επιλογή τους να τα κάνουν κάτι σπάνιο και παντοδύναμο αλλά ο τρόπος που λειτουργούν δε δουλεύει καλά. Τον Titan τον είδα μόνο μία φορά, στην τελική μάχη (μέχρι τότε ΟΥΤΕ μία φορά), τη Shiva 1-2 φορές, τη Leviathan μία και κάπως πιο συχνά τον Ramuh και πιο συχνά από όλους τη Garuda. Επίσης μπορεί να γίνουν trigger στην πιο ανούσια μάχη ενώ σε δύσκολες μάχες που θα ήταν κάπως χρήσιμα δεν εμφανίζονται σχεδόν ποτέ. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στο Ascension grid που μοιάζει με συστήματα που είχαμε δει σε FFX και FFXIII αλλά τα AP που χρειάζονται μερικά abilities είναι υπερβολικά πολλά, κάνοντας την όλη διαδικασία απίστευτα grindy. Οι Armiger-God mode μάχες αν και οπτικά εντυπωσιακές είναι ακόμα πιο ανούσιες και βαρετές από τις κανονικές. Οι μόνες μάχες που κάπως θυμάμαι και ευχαριστήθηκα στο παιχνίδι είναι με τη Melusine και το Omega Weapon που σου δίνει και ένα αντικείμενο που τουλάχιστον κάνει τις μάχες πολύ πιο γρήγορες. Ragnarok+Warp strikes ήταν η καλύτερη λύση για να τελειώσουν γρήγορα σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και το Rare Metal βοηθά ακόμα περισσότερο αυτήν τη διαδικασία. Τα DLC σε θέμα δομής αλλά και gameplay θα έπρεπε να είχαν ενσωματωθεί καλύτερα στο κανονικό παιχνίδι για να μην φαίνονται σαν ξένο σώμα.


Τέλος, ειδική αναφορά θέλω να κάνω σε κάποια ιδιαίτερα σημεία του παιχνιδιού. Το πρώτο είναι το Zegnautus Keep, παρόλο που ίσως θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερο, ήταν πάρα πολύ ατμοσφαιρικό, αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι γίνεται στον κόσμο και μου έβγαζε κάτι από παιχνίδι τρόμου αν και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έμπλεξαν το πλασμώδιο (μολυσματικός παράγοντας της ελονοσίας και μάλιστα όχι το πιο σύνηθες είδος), ενώ μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα φανταστικό πρωτόζωο. Το δεύτερο είναι τα Pitioss Ruins που είναι συγχρόνως το καλύτερο και το χειρότερο στοιχείο του παιχνιδιού. Από τη μία, ενώ έχεις ένα παιχνίδι που πολύ συχνά είναι άδειο και τσαπατσούλικα φτιαγμένο (και πανεύκολο), υπάρχει αυτό το dungeon που είναι τόσο λεπτομερές και «πυκνό» που σκέφτεσαι γιατί δε ξόδευαν μέρος από το χρόνο που χρειάστηκε για το σχεδιασμό αυτού του τεράστιου τρισδιάστατου παζλ αλλού ώστε να είναι πιο ενδιαφέρον το παιχνίδι; Μιλάμε για δυσκολία και περιπλοκότητα που δεν υπάρχει ούτε στα παλιά Tomb Raider. Από την άλλη όμως, είναι τόσο απελπιστικά δύσκολο σε σημεία (για να μη μιλήσω για το πόσο δύσκολο είναι κάποιες φορές το να βρεις χωρίς οδηγό πού να προσγειωθείς) λόγω του χειρισμού του παιχνιδιού, που πραγματικά δεν είναι φτιαγμένο για precision platforming, που σε φτάνει στα όριά σου συχνά για τους τελείως λάθος λόγους. Εξαιρετική ιδέα επίσης το να μη μπορείς να σώσεις μέσα στο dungeon. Το ξεκίνησα καθημερινή απόγευμα και κατέληξα να κοιμηθώ στις 4.00 το πρωί (άνετα θα μου πήρε κάνα εξάωρο). Στην αρχή λέω οκ συμπαθητικοί γρίφοι γιατί λένε πως είναι τόσο δύσκολο αλλά από τη μέση και μετά το platforming ξέφευγε τελείως ενώ είχε αρχίσει να με πιάνει πονοκέφαλος λόγω γεωμετρίας. Πραγματικά πολύ συχνά ένιωθα πως με τρόλαραν οι developers, ειδικά όταν πηδούσες σωστά και ο Noctis αποφάσιζε να κάνει κωλοτούμπα. Χαίρομαι που το τελείωσα αλλά δεν έχω σκοπό να το ξαναακουμπήσω. Εν κατακλείδι, δε λέω πως δε μου άρεσε το παιχνίδι αλλά έχει κακή δομή και μερικά πολύ κουραστικά στοιχεία. Θεωρώ πως πρέπει να γίνει μια επανεξέταση και της διαδικασίας ανάπτυξης αλλά και της δομής τους.