Crash Bandicoot 4: It’s About Time

[Deus]

Λίγο που έχω δει από βιντεάκια μου άρεσε πολύ, όπως είπες Ραφ είναι sequel της σειράς και δεν φαίνεται ότι έχει αλλάξει το στούντιο παραγωγής. Μου άρεσε επίσης η μοντέρνα προσέγγιση όσον αφορά τις ζωές. Το μόνο που δεν μου άρεσε είναι το ότι υπάρχουν από ότι φαίνεται πολλοί playable χαρακτήρες με τον καθένα να έχει εντελώς διαφορετικό χειρισμό και gameplay. Eμένα προσωπικά με μπερδεύει αυτό και μου χαλάει τη ροή σε ένα videogame αλλά περί ορέξεως... Όπως και να έχει, λένε ότι το παιχνίδι είναι πολύ ποιοτικό και αξίζει.

[Chief]

Όσο έχω δει ως τώρα: μπορείς να παίξεις με Crash ή Coco (διαλέγω πάντα Crash) και σε κάποια επίπεδα παίζεις με την Tawna, τη γκόμενα του Crash από το πρώτο παιχνίδι. Συμφωνώ στο ότι δεν με τρελαίνει να αλλάζω χαρακτήρες, με τον Crash θέλω να παίζω. Στον αντίποδα βέβαια, λείπουν εντελώς τα gimmicky επίπεδα τύπου Crash 3 (τζετ-σκι, μηχανές, τιγράκια, δινοσαυράκια...). Το focus του παιχνιδιού σαν Crash είναι γενικά σωστό ως τώρα, αλλά η απόδοσή του στο Switch είναι χειρότερη απ' όσο ανέφερε το Digital Foundry, παραμένοντας πάντα playable. Τέλος μου προκαλεί εντύπωση η δυσκολία του. Δεν ντρέπεται να ζορίσει τον παίχτη.

[Phantom Duck]

Το Crash 4 είναι άνετα το πιο δύσκολο της σειράς. Και όχι απλώς δεν ντρέπεται, το περηφανεύεται κιόλας, δεν διστάζει να σε κοπανάει ανελέητα. Το κακό είναι πως ένα μεγάλο μέρος της δυσκολίας, είναι τα χωρίς λόγο κρυμμένα κουτιά. Πρέπει να είσαι συνέχεια στην τσίτα και κάθε δύο βήματα να τσεκάρεις με την κάμερα για να βρεις τα μαζοχιστικά κρυμμένα σημεία που αποφάσισαν να τοποθετήσουν το επόμενο απόκρυφο κουτί. Που είναι καλή ιδέα από μία άποψη, όμως σε πολλέεεεες πίστες την έχασαν την ισορροπία, και αν θες να πας για 106%, πρέπει να σταματάς το platforming για να ψάχνεις στα κουτουρού, κάτι που αντιτίθεται στην λογική του παιχνιδιού = κακός σχεδιασμός. Δεν ξέρω γιατί το έκαναν, δεν το ζήτησε κανείς, όμως ευτυχώς οι περισσότερες πίστες δεν είναι έτσι. Απλώς δεν γίνεται να πας για 106% χωρίς βίντεο walkthroughs ή χωρίς να σπαταλήσεις ανούσιες ώρες μέχρι να τα βρεις ο ίδιος.

Είναι όπως το Crash 1 που είναι παλούκι, όμως μεγάλο μέρος της δυσκολίας είναι οι παλαιολιθικοί μηχανισμοί, απουσία checkpoints, save system, έχεις μόνο μία ζωή για να δοκιμάσεις bonus δωμάτια, κλπ κλπ. Όταν τα έφτιαξαν όλα αυτά στο remake trilogy, πάλι παλούκι παρέμεινε, όμως η δυσκολία ήταν σωστή. Ήταν δύσκολο λόγω platforming, όχι λόγω τεχνικών περιορισμών.

Αυτό είναι και το μόνο μου παράπονο από το Crash 4, αλλά γενικά είναι παιχνιδάρα, όλα τα άλλα τα πέτυχαν τέλεια. Είναι άνετα το πιο μεγάλο και γεμάτο από όλα τα παιχνίδια της σειράς, έχει άπειρο πράγμα να κάνεις, όλα τα άλλα τα έχουν φτιάξει σωστά, πίστες, χρώματα, μουσική, level design, χάρτης, collectibles τα πάντα όλα. Κάποια στιγμή πρέπει να βάλω μπρος και για τα inverted levels, οι τύπου έκατσαν κι έφτιαξαν εναλλακτική εκδοχή για κάθε πίστα. Δεν είναι κάτι φοβερό, και χωρίς αυτές πάλι τέλειο θα ήταν το παιχνίδι, όμως έκατσαν και το έφτιαξαν, πολύ ωραίοι!