Tweet
Σε περίπτωση που κάποιος έχει όρεξη να παίξει ένα city building sim, το πολύ ιδιαίτερο Frostpunk μαζί με τα expansions του προτείνεται ανεπιφύλακτα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το εξίσου καλό πλην διαφορετικό Frostpunk 2, οπότε το πλήρες πρώτο μπορεί να βρεθεί σε τιμή χώμα.
Σε ένα βικτωριανό κόσμο που βασίζεται στον ατμό, αντί για υπερθέρμανση του πλανήτη είχαμε υπερψύχρανση, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το κλίμα, ο πολιτισμός, η οικολογική ισορροπία κλπ. Λίγο πριν την πτώση, οι επιζήσαντες κατασκεύασαν μεγάλες γεννήτριες θερμότητας (κοινώς καλοριφέρ) κοντά στους πόλους, όπου ήταν άφθονα τα αποθέματα άνθρακα. Οι ελάχιστοι επιζώντες ξαναστήνουν τις ζωές τους σε μια τέτοια γεννήτρια, και αναλαμβάνετε να στήσετε μια κοινωνία και οικισμό ξεπερνώντας τις διάφορες κακουχίες, αναποδιές και ψυχολογικά των κατοίκων. Πρόκειται για ένα survival sim με πολύ ιδιαίτερο θέμα και μεγάλη έμφαση στην επιβίωση και τις δύσκολες, αβέβαιες αποφάσεις. Ο παίκτης μπορεί να κινηθεί προς διάφορους τρόπους παραγωγής και οργάνωσης, ανάλογα με το σενάριο (αυτοματισμοί, εργατικά χέρια, φυλάκια, έμφαση στην επιβολή πειθαρχίας ή τη θρησκοληψία), ο καθένας με τα θετικά και τα αρνητικά του, ενώ και ο διαθέσιμος χώρος επέκτασης δεν είναι άπειρος - κάποιες φορές είναι αρκετά περιορισμένος. Υπάρχει μια έμφαση στο micromanagement, κάποιες φορές ακραίο, με άμεσες συνέπειες στην τροφή (ποιός θα πρωτοφάει), την περίθαλψη, το ψύχος και τις συνέπειές του, την αποκομιδή πτωμάτων, την αξία της ανθρώπινης ζωής σε βάρος της αξιοπρέπειας, τη διαχείριση και συντήρηση του εργατικού δυναμικού, ενώ σε ακραίες καταστάσεις υπάρχουν ακρωτηριασμοί, κανιβαλισμοί και εξεγέρσεις.
Το μεγάλο ατού, και σπάνιο για το είδος, είναι η τρομερά πετυχημένη μελαγχολική, απελπισμένη ατμόσφαιρα και το πόσο κοντά νιώθει ο παίκτης στην καταστροφή. Ακόμα και ελάχιστος εφυσηχασμός οδηγεί σε σημαντικά προβλήματα αρκετά σύντομα, οι δύσκολες αποφάσεις είναι όντως δύσκολες, ο παίκτης δένεται ασυνήθιστα με τα ψηφιακά ανθρωπάκια του και νιώθει στο πετσί του πως οι πόροι, και οι επιλογές, είναι περιορισμένοι. Το δεύτερο μεγάλο ατού είναι η δυσκολία του παιχνιδιού. Δεν είναι ούτε Cities ούτε Sim City ούτε Factorio, θα δυσκολευτείτε να περάσετε ακόμα και το tutorial ενώ το Hard είναι ΠΟΛΥ hard και μόνο αν ξέρει κανείς καλά την εξέλιξη.
Αν και υπάρχει sandbox mode, ένα μειονέκτημα σε μήκος χρόνου είναι πως τα σενάρια είναι εξαιρετικά όσο...δεν ξέρεις τι γίνεται. Όσο κι αν το Hard είναι όντως δύσκολο, και μια ελαφριά αβαρία οδηγεί στο να χάσεις, αν ξέρεις τι θα ακολουθήσει μπορείς να προετοιμαστείς καλύτερα, έχοντας και γνώση των μηχανισμών. Ακόμα και τότε όμως, το gameplay δε χάνει ενώ και η ατμόσφαιρα μένει ανέπαφη. Ακόμα και σε φινάλε που τα πήγαινα εξαιρετικά και ήταν αδύνατο να χάσω, πάλι έλεγχα νευρικά αν όλα πήγαιναν καλά και αγωνιούσα για τους κατοίκους μου.
Εν ολίγοις, ασχοληθείτε. Δε θα χάσετε. Από τα καλύτερα του είδους.
Σε ένα βικτωριανό κόσμο που βασίζεται στον ατμό, αντί για υπερθέρμανση του πλανήτη είχαμε υπερψύχρανση, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το κλίμα, ο πολιτισμός, η οικολογική ισορροπία κλπ. Λίγο πριν την πτώση, οι επιζήσαντες κατασκεύασαν μεγάλες γεννήτριες θερμότητας (κοινώς καλοριφέρ) κοντά στους πόλους, όπου ήταν άφθονα τα αποθέματα άνθρακα. Οι ελάχιστοι επιζώντες ξαναστήνουν τις ζωές τους σε μια τέτοια γεννήτρια, και αναλαμβάνετε να στήσετε μια κοινωνία και οικισμό ξεπερνώντας τις διάφορες κακουχίες, αναποδιές και ψυχολογικά των κατοίκων. Πρόκειται για ένα survival sim με πολύ ιδιαίτερο θέμα και μεγάλη έμφαση στην επιβίωση και τις δύσκολες, αβέβαιες αποφάσεις. Ο παίκτης μπορεί να κινηθεί προς διάφορους τρόπους παραγωγής και οργάνωσης, ανάλογα με το σενάριο (αυτοματισμοί, εργατικά χέρια, φυλάκια, έμφαση στην επιβολή πειθαρχίας ή τη θρησκοληψία), ο καθένας με τα θετικά και τα αρνητικά του, ενώ και ο διαθέσιμος χώρος επέκτασης δεν είναι άπειρος - κάποιες φορές είναι αρκετά περιορισμένος. Υπάρχει μια έμφαση στο micromanagement, κάποιες φορές ακραίο, με άμεσες συνέπειες στην τροφή (ποιός θα πρωτοφάει), την περίθαλψη, το ψύχος και τις συνέπειές του, την αποκομιδή πτωμάτων, την αξία της ανθρώπινης ζωής σε βάρος της αξιοπρέπειας, τη διαχείριση και συντήρηση του εργατικού δυναμικού, ενώ σε ακραίες καταστάσεις υπάρχουν ακρωτηριασμοί, κανιβαλισμοί και εξεγέρσεις.
Το μεγάλο ατού, και σπάνιο για το είδος, είναι η τρομερά πετυχημένη μελαγχολική, απελπισμένη ατμόσφαιρα και το πόσο κοντά νιώθει ο παίκτης στην καταστροφή. Ακόμα και ελάχιστος εφυσηχασμός οδηγεί σε σημαντικά προβλήματα αρκετά σύντομα, οι δύσκολες αποφάσεις είναι όντως δύσκολες, ο παίκτης δένεται ασυνήθιστα με τα ψηφιακά ανθρωπάκια του και νιώθει στο πετσί του πως οι πόροι, και οι επιλογές, είναι περιορισμένοι. Το δεύτερο μεγάλο ατού είναι η δυσκολία του παιχνιδιού. Δεν είναι ούτε Cities ούτε Sim City ούτε Factorio, θα δυσκολευτείτε να περάσετε ακόμα και το tutorial ενώ το Hard είναι ΠΟΛΥ hard και μόνο αν ξέρει κανείς καλά την εξέλιξη.
Αν και υπάρχει sandbox mode, ένα μειονέκτημα σε μήκος χρόνου είναι πως τα σενάρια είναι εξαιρετικά όσο...δεν ξέρεις τι γίνεται. Όσο κι αν το Hard είναι όντως δύσκολο, και μια ελαφριά αβαρία οδηγεί στο να χάσεις, αν ξέρεις τι θα ακολουθήσει μπορείς να προετοιμαστείς καλύτερα, έχοντας και γνώση των μηχανισμών. Ακόμα και τότε όμως, το gameplay δε χάνει ενώ και η ατμόσφαιρα μένει ανέπαφη. Ακόμα και σε φινάλε που τα πήγαινα εξαιρετικά και ήταν αδύνατο να χάσω, πάλι έλεγχα νευρικά αν όλα πήγαιναν καλά και αγωνιούσα για τους κατοίκους μου.
Εν ολίγοις, ασχοληθείτε. Δε θα χάσετε. Από τα καλύτερα του είδους.
Comment