Λοιπον τελειωσα το παιχνιδι με platinum μετα απο 73 περιπου ωρες. Να σημειωσω οτι δεν ειναι τοσο μεγαλο απλα επειδη μου αρεσε πολυ και ηθελα να μαζεψω τα παντα απο οτι υλικο ειχε το παιχνιδι πηγα για 100% completion περα απο το platinum.
Σε οτι αφορα την ιστορια το καλυτερο θεωρω πως ειναι να πω ενα γενικο ''μου αρεσε πολυ''. Το story σαν story δεν ξερω αν θα αρεσει σε ολους ουτε ειναι κατι εξωπραγματικο τυπου Bioshock Infinite. H συνολικη θεματικη ωστοσο και το πλαισιο γυρω απο το story (υπαρξισμος, αν και δεν ξερω αν αυτη ειναι η σωστη αποδοση στα ελληνικα) ειναι καταπληκτικα και επειδη δινονται με τελειως μη συμβατικο τροπο και αποδοση καθιστουν τον τιτλο ''δυσκολο'' στο να τον παρακολουθησει κανεις. Και περα απο το πως ειναι το structure αυτης της αποδοσης, δυσκολη ειναι τοσο η γραφη οσο και το περιεχομενο της τα οποια βασιζονται σε πολυποικιλα references απο αλλα mediums, συνθετων ωστοσο, απο τον Friedrich Nietzsche μεχρι το κομμουνιστικο μανιφεστο των Marx και Engels. Anyway πιστευω οτι ειναι καλυτερο να το παιξει και αλλος κοσμος απο εδω προκειμενου να γινει συζητηση, απλα θελω να επισημανω κυριως την ιδιαιτερη φυση του παιχνιδιου και των πραγματων που ο Yoko Taro θελησε να πει χρησιμοποιωντας το medium και τα οπλα που παρεχει.
Κατι που ηθελα να πω σε σχεση με το παιχνιδι αυτο καθεαυτο εχει να κανει με μια αναλυση που εβλεπα στο youtube σχετικα με το ποσο σημαντικη ειναι η καμερα σε ενα παιχνιδι και εφερνε παραδειγματα του τυπου ''φαντασου το CS σε third person'' ή το ''starcraft σε first person'' χωρις ωστοσο να αλλαζει ο χειρισμος, οι μηχανισμοι κλπ. Η μαγεια στο Nier (και το ποσο δυσκολο ειναι το ολο εγχειρημα) ειναι οτι η platimum καταφερε να κανει real time εναλλαγες απο third person σε side scrolling και απο side scrolling σε top down και το παιχνιδι να παιζει το ιδιο καλα με την οποια προοπτικη.
Τελος θα σημειωσω οτι μαλλον θα προτεινα να παιξει κανεις το παιχνιδι στο Hard (εκτος απο την εισαγωγη) παροτι το spike ειναι μεγαλο απο το normal (περα απο την αυξηση της δυσκολιας χανεται και το lock on mechanic). Το παιχνιδι απο ενα σημειο και μετα (ειδικα αν κανεις side υλικο) γινεται πολυ ευκολο και δεν καταλαβαινεις το συστημα μαχης καθολου...
Εν ταχει
Θετικα:
-Καλυτερο soundtrack σε video game ever
-Story, διαρθρωση, δομη
-Side quests (βασικο κομματι του ολου οικοδομηματος και το 70% της ολης θεματικης), αξιομνημονευτοι χαρακτηρες
-Κοσμος
-Συστημα μαχης (hard), γενικοτερο pacing και flow
Αρνητικα:
-O κοσμος ειναι μικρος, στο 1/3 του παιχνιδιου εχετε δει σχεδον τα παντα, υπαρχουν secret areas κλπ αλλα και παλι το παιχνιδι φωναζει για μια με δυο ακομα περιοχες
-Συστημα μαχης (normal
)
-Τεχνικα προβληματα που ανεφερα στα προηγουμενα posts στο ps4
Θα ξαναγραψω οταν το πιασουν και αλλα ατομα απο εδω μεσα, δεν γραφω πολλα γιατι ειναι τιτλος που θες να γινει συζητηση κατα κυριο λογο και να ανταλλαξεις εμπειριες... Σε οτι αφορα βαθμολογιες κλπ εγω προσωπικα δεν ξερω τι θα του εβαζα, ειναι δυσκολος τιτλος στο να τον κρινεις και θες αρκετο καιρο να τον χωνεψεις (και πιθανον να χρειαζεται να το ξαναδεις). Το σιγουρο ειναι οτι μετα απο καποια χρονια πιστευω θα εχει nomination τυπου game of the generation απο καποιους τουλαχιστον, ενω σαν παιχνιδι θα μεινει στην ιστορια για πολλους λογους.
Σε οτι αφορα την ιστορια το καλυτερο θεωρω πως ειναι να πω ενα γενικο ''μου αρεσε πολυ''. Το story σαν story δεν ξερω αν θα αρεσει σε ολους ουτε ειναι κατι εξωπραγματικο τυπου Bioshock Infinite. H συνολικη θεματικη ωστοσο και το πλαισιο γυρω απο το story (υπαρξισμος, αν και δεν ξερω αν αυτη ειναι η σωστη αποδοση στα ελληνικα) ειναι καταπληκτικα και επειδη δινονται με τελειως μη συμβατικο τροπο και αποδοση καθιστουν τον τιτλο ''δυσκολο'' στο να τον παρακολουθησει κανεις. Και περα απο το πως ειναι το structure αυτης της αποδοσης, δυσκολη ειναι τοσο η γραφη οσο και το περιεχομενο της τα οποια βασιζονται σε πολυποικιλα references απο αλλα mediums, συνθετων ωστοσο, απο τον Friedrich Nietzsche μεχρι το κομμουνιστικο μανιφεστο των Marx και Engels. Anyway πιστευω οτι ειναι καλυτερο να το παιξει και αλλος κοσμος απο εδω προκειμενου να γινει συζητηση, απλα θελω να επισημανω κυριως την ιδιαιτερη φυση του παιχνιδιου και των πραγματων που ο Yoko Taro θελησε να πει χρησιμοποιωντας το medium και τα οπλα που παρεχει.
Κατι που ηθελα να πω σε σχεση με το παιχνιδι αυτο καθεαυτο εχει να κανει με μια αναλυση που εβλεπα στο youtube σχετικα με το ποσο σημαντικη ειναι η καμερα σε ενα παιχνιδι και εφερνε παραδειγματα του τυπου ''φαντασου το CS σε third person'' ή το ''starcraft σε first person'' χωρις ωστοσο να αλλαζει ο χειρισμος, οι μηχανισμοι κλπ. Η μαγεια στο Nier (και το ποσο δυσκολο ειναι το ολο εγχειρημα) ειναι οτι η platimum καταφερε να κανει real time εναλλαγες απο third person σε side scrolling και απο side scrolling σε top down και το παιχνιδι να παιζει το ιδιο καλα με την οποια προοπτικη.
Τελος θα σημειωσω οτι μαλλον θα προτεινα να παιξει κανεις το παιχνιδι στο Hard (εκτος απο την εισαγωγη) παροτι το spike ειναι μεγαλο απο το normal (περα απο την αυξηση της δυσκολιας χανεται και το lock on mechanic). Το παιχνιδι απο ενα σημειο και μετα (ειδικα αν κανεις side υλικο) γινεται πολυ ευκολο και δεν καταλαβαινεις το συστημα μαχης καθολου...
Εν ταχει
Θετικα:
-Καλυτερο soundtrack σε video game ever
-Story, διαρθρωση, δομη
-Side quests (βασικο κομματι του ολου οικοδομηματος και το 70% της ολης θεματικης), αξιομνημονευτοι χαρακτηρες
-Κοσμος
-Συστημα μαχης (hard), γενικοτερο pacing και flow
Αρνητικα:
-O κοσμος ειναι μικρος, στο 1/3 του παιχνιδιου εχετε δει σχεδον τα παντα, υπαρχουν secret areas κλπ αλλα και παλι το παιχνιδι φωναζει για μια με δυο ακομα περιοχες
-Συστημα μαχης (normal

-Τεχνικα προβληματα που ανεφερα στα προηγουμενα posts στο ps4
Θα ξαναγραψω οταν το πιασουν και αλλα ατομα απο εδω μεσα, δεν γραφω πολλα γιατι ειναι τιτλος που θες να γινει συζητηση κατα κυριο λογο και να ανταλλαξεις εμπειριες... Σε οτι αφορα βαθμολογιες κλπ εγω προσωπικα δεν ξερω τι θα του εβαζα, ειναι δυσκολος τιτλος στο να τον κρινεις και θες αρκετο καιρο να τον χωνεψεις (και πιθανον να χρειαζεται να το ξαναδεις). Το σιγουρο ειναι οτι μετα απο καποια χρονια πιστευω θα εχει nomination τυπου game of the generation απο καποιους τουλαχιστον, ενω σαν παιχνιδι θα μεινει στην ιστορια για πολλους λογους.
Comment