A Gamer's Diary

[Xeno]

23. The Witness (PC)

Jonathan Blow. 2008. Braid. XBLA. Χαμος στο Gamers-Odyssey οταν δειλα δειλα μπηκε στο λεξιλογιο μας η λεξη indie game. Fast forward στο 2016 και ο κυριος Blow επανερχεται με κατι αρκετα διαφορετικο και παροτι το oλο concept θεωρητικα δεν ηταν του στιλ μου (ελεω των οποιων παραλληλισμων με Myst / Riven κτλ γινονταν πριν βγει το Witness), ηξερα πως επρεπε να το δω αφενος για να καταλαβω προς τι το hype και αφετερου για τι εφτιαξε ο δημιουργος του (αγαπημενου) Braid.

Παροτι ηξερα τι gameplay εχει ο τιτλος, τιποτα δε θα μπορουσε να με προϊδεασει για την ποιοτητα και την ποσοτητα που εμπεριεχει. Στην ουσια κατα την εξερευνηση του νησιου, ο παικτης καλειται να λυσει διαφορα σετ (πολλων) γριφων που απαιτουν καποιο maze navigation το οποιο μπορεις να κανεις μονο αν κατανοησεις τη γλωσσα της καθε θεματικης ενοτητας.

Ο τροπος με τον οποιο το παιχνιδι σου μαθαινει τους μηχανισμους του ειναι εντυπωσιακος. Στην αρχη περιοριζεσαι μεχρι να μαθεις την πολυ βασικη «γλωσσα» της πρωτης ενοτητας και μετα απο αυτο σχεδον ολο το παιχνιδι ανοιγεται μπροστα σου. Αμεσως μετα το παιχνιδι σου μαθαινει πως καποιους γριφους απλα δε μπορεις να τους λυσεις γιατι δεν εισαι ετοιμος ακομα. Οταν αποκτησεις την απαιτουμενη γνωση απο καποια γωνια του νησιου, γυρνας σε σημεια που εβλεπες πριν και τα παντα ξαφνικα βγαζουν νοημα. Πολλες ενοτητες λοιπον απαιτουν και γνωστη απο προηγουμενα μερη και λιγο λιγο καταφερνεις να ενωσεις ολα τα κομματια του παζλ, κατι που σου δινει μια απιστευτη ικανοποιηση.

Γενικα η ολη εκμαθηση της λογικης του παιχνιδιου ειναι μοναδικη και αρτια μελετημενη και μονο και μονο γι’ αυτο αξιζουν πολλα μπραβο στον Blow. Εντυπωση μου προκαλεσε και το βαθος των μηχανισμων/gameplay elements απο μερος σε μερος. Η ποικιλια ηταν τεραστια και σε καποια μερη η φανταζια ενιωθα πως οργιαζε. Μου φανηκε θυμαμαι αρκετα συνθετο το να μπορει να στησει καποιος ενα παιχνιδι με τετοιο βαθος και τετοια ποικιλια, αλλα και παραλληλα με τετοια συνοχη μεταξυ των διαφορων θεματικων ενοτητων του.

Ο κοσμος του επισης αν και φαινεται διακοσμητικος, εχει το λογο υπαρξης του και επισης εχει και πολλα μυστικα, οποτε υπαρχει ακομα περισσοτερο υλικο για οποιον θελει να ξεκοκκαλισει καθε γωνια του νησιου.
Η δυσκολια για τα μετρα μου απο ενα σημειο και μετα ξεφυγε, αλλα δε νομιζω πως εχω και τρελη υπομονη για τετοια παιχνιδια. Οπως και να χει ηθελα να ζησω την εμπειρια ως το τελος, γιατι με ιντριγκαρε αρκετα το βαθος του παιχνιδιου και δε ντρεπομαι να πω πως σε αρκετα σημεια χρειαστηκα walkthrough, αλλα εστω και ετσι ηταν μια απολαυστικη μεν, κουραστικη δε εμπειρια (οσο να ναι με τοσα challenges το μυαλο δε χαλαρωνει με τιποτα).

Το παιχνιδι πιστευω πως δεν ταιριαζει σε πολυ κοσμο, αλλα περαν αυτου καθε gamer που σεβεται τον εαυτο του θα μπορεσει τουλαχιστον να αναγνωρισει την αξια και την ποιοτητα του Witness. Ειναι ενα παρα πολυ φιλοδοξο εγχειρημα και νομιζω πως το τελικο αποτελεσμα ξεπερασε τις οποιες προσδοκιες θα μπορουσε να ειχε καποιος που η γνωση του σταματουσε στο τι εστι witness στα χαρτια.

TL;DR Υποδειγματικη εκμαθηση πολλων διαφορετικων μηχανισμων που στο συνολο τους δημιουργουν μια γλωσσα η οποια ειναι και το μονο εφοδιο που εχει ο παικτης για να φτασει στο τελος του παιχνιδιου. Ολοι αυτοι οι μηχανισμοι δενουν πολυ καλα μεταξυ τους για να δωσουν ενα πολυ ιδιαιτερο τελικο αποτελεσμα.

Α tier

[Xeno]

24. Shovel Knight (PS3)

Μπορει το concept του 2d retro revival με παιχνιδια 8μπιτης αισθητικης να εχει φορεθει παρα πολυ τα τελευταια χρονια, αλλα αφενος η Yacht Club Games προλαβε αρκετο κοσμο οταν το εκανε το 2014, αφετερου αυτο που εκανε το εκανε καλα, αντλωντας πηγες απο αρκετα παιχνιδια-οροσημα της βιομηχανιας.

Οταν ειχα πρωτοδει το παιχνιδι το πρωτο που σκεφτηκα ηταν το Mega Man, αλλα βλεποντας περισσοτερα πραγματα και παιζοντας ειδα πως υπαρχει μεγαλη λιστα πηγων και references, οπως Castlevania, Zelda II, Mario Bros 3 και φυσικα Duck Tales.

To Shovel Knight μας εδωσε εναν πολυ ισορροπημενο συνδυασμο ολων των παραπανω σε ενα σχετικα μοντερνο περιτυλιγμα το οποιο γινεται αντιληπτο κυριως λογω του πολυ καλου χειρισμου του τιτλου, αφου η ολη κινηση ειναι αρκετα ομαλη και καθολου βαρια, πραγμα που συνεβαινε σε μεγαλο βαθμο ιδιως στα χρονια του NES.


Η δραση ειναι ενας συνδυασμος απλων επιθεσεων, sub-weapons και pogo stick jumps, με το τελευταιο να εχει πολυ σημαντικο ρολο και στο platforming κομματι του τιτλου.
To Shovel Knight προσφερει μια πολυ λογικη ισορροπια μεταξυ εχθρων και platforming, χωρις κανενα απο τα 2 να κουραζει σε καποιο σημειο. Ta boss fights θυμιζουν πρωτιστως Mega Man και το ολο πακετο δε χανει σε καποιο σημειο γιατι το παιχνιδι προσφερει ενα καλο επιπεδο σε ολα τα μετωπα.

Η υπαρξη καποιου world map και καποιου town σαν hub προσθετουν μια ελευθερια παραπανω απο ο,τι ειχαμε συνηθισει να βλεπουμε στην πλειοψηφια αυτων των παιχνιδιων και το οτι υπαρχουν διαφορα μυστικα και branching paths ειναι κατι αν μη τι αλλο ευπροσδεκτο.

Το gameplay εχει καποιο βαθος λογω των διαφορων upgrades που μπορει να κανει ο πρωταγωνιστης και εκει μπαινει στην εξισωση και το in game currency του παιχνιδιου με το οποιο risk/reward του να παιρνεις λεφτα σκοτωνοντας εχθρους και βρισκοντας μυστικα και του να χανεις λεφτα καθε φορα που πεθαινεις.

Το παιχνιδι σε καμια περιπτωση δεν αγγιζει τη δυσκολια παιχνιδιων της 8-16 bit era. Το βρηκα αρκετα forgiving, οποτε κυριως μου εμεινε η διασκεδαση για οσο κρατησε (6-8 ωρες) και οχι η προκληση την οποια περιμενα αργα ή γρηγορα να αντιμετωπισω. Επισης οχι πως το παιχνιδι ηταν μικρο ή φτωχο, αλλα νομιζω πως σηκωνε λιγο περιεχομενο ακομα.

Το platforming ειναι πολυ ευχαριστο παντως, οι πιστες και οι αρχηγοι εχουν μεγαλη ποικιλια, η εναλλαγη settings ειναι πολυ καλη και το OST ειναι απο τα πιο δυνατα σημεια του τιτλου.

Το τελικο αποτελεσμα σιγουρα δε θα αφησει καποιον παραπονεμενο και αξιζει μια ματια σε οποιον ψαχνεται για κατι που θα καλυψει και με το παραπανω αυτο το retro gaming itch.
Ακομα δεν ειχα την τυχη να παιξω τα επομενα dlc/παιχνιδια που κυκλοφορησαν στο Shovel Knight universe, αλλα θα ηθελα να το κανω γιατι ξερω πως εχει γινει πολυ καλη δουλεια και το feedback ειναι πολυ θετικο.

TL;DR Το Shovel Knight χαρακτηριστηκε δικαιως ως ενα love letter προς καποια απο τα πολυ καλυτερα παιχνιδια της 8-bit era. No lies detected που λενε, εστω και αν το τελικο αποτελεσμα ειναι λιγο πιο αναλαφρο για να συμβαδιζει και με τις συνηθειες της εποχης μας.

A- tier

[Xeno]

25. Life is Strange (PS3)

Θα προσπαθησω να ειμαι πιο συντομος γιατι αν γραφω κατεβατα για καθε παιχνιδι δε θα τελειωσω ποτε.
Το life is strange ανηκει σε ενα ειδος παιχνιδιων για τα οποια τρεφω αναμεικτα συναισθηματα. Οπως και με τα παιχνιδια του Cage, συνηθως οσο παιζω τα βρισκω μια χαρα και λιγες μερες αφου τα τελειωσω αναρωτιεμαι αν αξιζαν λογω ανυπαρκτου gameplay μιας και δεν ειμαι υπερ των modern day adventures / interactive movies ουτε υπερ των walking simulators. Καταληγω στο οτι τετοια παιχνιδια θα τα παιζω αρκετα επιλεκτικα μιας και με καθε νεο που παιζω το οποιο added value φθινει σημαντικα.

Το LiS οπως και να χει πρεπει να κριθει με τα δεδομενα του ειδους του και σε αυτη την κατηγορια δεν κανει κατι λαθος, στα περισσοτερα σημεια εστω. Η ολη αισθητικη τοσο οπτικα οσο και ακουστικα παραπεμπει σε πολυ hipster μονοπατια. Τeenagers, Portland και αναλογη μουσικη (η οποια ειναι πολυ καλη και απο τα highlights του παιχνιδιου). Στο τελος της διαδρομης μας εμειναν οι Syd Matters οποτε ολα καλα.

Τα περισσοτερα episodes εχουν πολυ δυνατα endings και δημιουργουν ενα ωραιο δεσιμο με τους χαρακτηρες. Καπου προς τα episodes 3-4 νομιζω πως το παιχνιδι κανει peak. Δυστυχως το episode 5 μου αφησε μια πικρη γευση η οποια δεν εφυγε ως το τελος του τιτλου. Αυτο που αναφερω εχει να κανει καθαρα με το σεναριο και καποια "ανατροπη" αλλα δε θελω να πω κατι παραπανω. Αν δεν ηταν αυτο στη μεση δε θα μου ειχε μεινει κατι αρνητικο απο τον τιτλο.

Το παιχνιδι δεν εχει να ζηλεψει κατι απο τους τιτλους του Cage. Σε πολλους επιμερους τομεις ειναι καλυτερο και πιο αυθεντικο θα ελεγα, ενω το θεωρω καλυτερο και απο ο,τι παιχνιδι της Telltale εχω παιξει. Για κατι παρομοιο στο ειδος θα ηθελα σε καποια φαση να δω και το Until Dawn παντως.

Τελος αν καποιος επαιξε το LiS: Before the Storm ας πει δυο λογια και τι ελεγε σε σχεση με το πρωτο παιχνιδι της σειρας.

TL;DR To LiS δεν ειναι τελειο αλλα σιγουρα ανηκει στα upper tier παιχνιδια της κατηγοριας του και εν τελει το θεωρω μαλλον απο τα καλυτερα παιχνιδια του ειδους που εχω δει ως τωρα.

A- tier

[Soldier76]

25. Life is Strange (PS3)

Θα προσπαθησω να ειμαι πιο συντομος γιατι αν γραφω κατεβατα για καθε παιχνιδι δε θα τελειωσω ποτε.
Το life is strange ανηκει σε ενα ειδος παιχνιδιων για τα οποια τρεφω αναμεικτα συναισθηματα. Οπως και με τα παιχνιδια του Cage, συνηθως οσο παιζω τα βρισκω μια χαρα και λιγες μερες αφου τα τελειωσω αναρωτιεμαι αν αξιζαν λογω ανυπαρκτου gameplay μιας και δεν ειμαι υπερ των modern day adventures / interactive movies ουτε υπερ των walking simulators. Καταληγω στο οτι τετοια παιχνιδια θα τα παιζω αρκετα επιλεκτικα μιας και με καθε νεο που παιζω το οποιο added value φθινει σημαντικα.

Το LiS οπως και να χει πρεπει να κριθει με τα δεδομενα του ειδους του και σε αυτη την κατηγορια δεν κανει κατι λαθος, στα περισσοτερα σημεια εστω. Η ολη αισθητικη τοσο οπτικα οσο και ακουστικα παραπεμπει σε πολυ hipster μονοπατια. Τeenagers, Portland και αναλογη μουσικη (η οποια ειναι πολυ καλη και απο τα highlights του παιχνιδιου). Στο τελος της διαδρομης μας εμειναν οι Syd Matters οποτε ολα καλα.

Τα περισσοτερα episodes εχουν πολυ δυνατα endings και δημιουργουν ενα ωραιο δεσιμο με τους χαρακτηρες. Καπου προς τα episodes 3-4 νομιζω πως το παιχνιδι κανει peak. Δυστυχως το episode 5 μου αφησε μια πικρη γευση η οποια δεν εφυγε ως το τελος του τιτλου. Αυτο που αναφερω εχει να κανει καθαρα με το σεναριο και καποια "ανατροπη" αλλα δε θελω να πω κατι παραπανω. Αν δεν ηταν αυτο στη μεση δε θα μου ειχε μεινει κατι αρνητικο απο τον τιτλο.

Το παιχνιδι δεν εχει να ζηλεψει κατι απο τους τιτλους του Cage. Σε πολλους επιμερους τομεις ειναι καλυτερο και πιο αυθεντικο θα ελεγα, ενω το θεωρω καλυτερο και απο ο,τι παιχνιδι της Telltale εχω παιξει. Για κατι παρομοιο στο ειδος θα ηθελα σε καποια φαση να δω και το Until Dawn παντως.

Τελος αν καποιος επαιξε το LiS: Before the Storm ας πει δυο λογια και τι ελεγε σε σχεση με το πρωτο παιχνιδι της σειρας.

TL;DR To LiS δεν ειναι τελειο αλλα σιγουρα ανηκει στα upper tier παιχνιδια της κατηγοριας του και εν τελει το θεωρω μαλλον απο τα καλυτερα παιχνιδια του ειδους που εχω δει ως τωρα.

A- tier

Ena apo ta agapimena mou paixnidia .Sumfwnw me arketta apo ta parapanw.
Emena prosopika mou arese perissotero apo to Heavy rain . ta alla interactive novels den ta exw paixei. Dethika me tous xaraktires kai brika poly charming ta inner thoughts ths Max otan clickares antikeimena. An eixa na pw ena aenhtiko tha htan oti pera tou rewind to pws antidrouses se dialogous ktl den alalze thn roh ths istorias sumantika.
To LiS: Before the Storm to epexa kai gia mena axize arketa. Blepeis pws htan h Chloe otan eixe gnwrisei thn Rachel kai thn filia tous to opoio einai kai to pio sumantiko giati sou dinei ena kainourio perspective tou giati ekane auta poy ekane sto Lis . Dikaiologounte kata poly oi praxeis ths kai h sumerifora ths kata thn apopsi mou.
Episis sundeese kai me thn Rachel opote fantazome an paixeis prwta to prequel kai meta to original tha se endiaferei pio poly an tha thn broun h oxi.

[Xeno]

26. Captain Toad: Treasure Tracker (Wii U)

Τι ευχαριστη εκπληξη που ηταν αυτο το παιχνιδι. Για καποιο λογο θα το θυμαμαι σαν μια απο τις πιο ομορφες gaming εμπειριες που εζησα τα τελευταια χρονια. Το ολο concept σε συνδυασμο με τα feel good vibes του τιτλου σου δινουν κατι πολυ αγνο και ευχαριστο και εν τελει διαπιστωσα για αλλη μια φορα ποσο ωραιο συναισθημα ειναι το να σε κερδιζει κατι μονο με το gameplay του και τη σωστη υλοποιηση μιας απλης ιδεας.

Το παιχνιδι που ξεκινησε σαν bonus content του Super Mario 3D World, εξελιχθηκε σε ενα ανεξαρτητο τιτλο με αρκετο περιεχομενο και πολυ βαθος. Στο SM3DW δε θυμαμαι να με συγκινει ιδιαιτερα, αλλα οι ανθρωποι πηραν αυτο το concept και εριξαν δουλεια και αυτη η δουλεια οπως φαινεται επιασε τοπο.

Πολλες ωραιες πιστες, πολλες ωραιες ιδεες, αρκετο περιεχομενο γενικα και πολλες στιγμες που ενιωσα οπως και οταν παιζω καποιο νεο 3d mario, κοινως χαζευα διαφορες πιστες και ελεγα μπραβο, τι σκεφτηκαν παλι οι τυποι.

Το παιχνιδι δεν ειναι δυσκολο και ουτε θα σας αλλαξει την κοσμοθεωρια, αλλα αξιζει μια ευκαιρια και με το παραπανω και κοιταει στα ισια τους υπολοιπους δυνατους τιτλους της Nintendo που ειναι focused σε platforming κτλ.
Πολλοι φανταζομαι δεν το παιξαν, οποτε να το κανετε οπωσδηποτε οταν βγει στο Switch, αξιζει και με το παραπανω τα 40ε του ή οσο θα κανει.

Μου αφησε το παραπονο του να μην το τελειωσω 100% οπως εχω κανει με καθε προσφατο παιχνιδι της Nintendo λιγο πολυ, αλλα αυτη η τελευταια πιστα ηταν τουλαχιστον εκνευριστικη και δεν ειχε καμια σχεση με το υπολοιπο παιχνιδι. Αναρωτιεμαι αν κανεις απο εδω τα καταφερε.

Προσπερνωντας αυτες τις εκνευριστικες στιγμες, το παιχνιδι κατα τ' αλλα ηταν παρα πολυ καλο και για μενα σιγουρα το καλυτερο sleeper hit του Wii U.

TL;DR Αν δεν το παιξατε στο Wii U, αγοραστε το στο Switch day 1.

A+ Tier

[Altair]

Συμφωνώ 1000% γισ το Captain Toad. Τόσα χρόνια ζητάω σηκουελ, ελπίζω να το δούμε.

[i Have no Equal]

23. The Witness (PC)

Jonathan Blow. 2008. Braid. XBLA. Χαμος στο Gamers-Odyssey οταν δειλα δειλα μπηκε στο λεξιλογιο μας η λεξη indie game. Fast forward στο 2016 και ο κυριος Blow επανερχεται με κατι αρκετα διαφορετικο και παροτι το oλο concept θεωρητικα δεν ηταν του στιλ μου (ελεω των οποιων παραλληλισμων με Myst / Riven κτλ γινονταν πριν βγει το Witness), ηξερα πως επρεπε να το δω αφενος για να καταλαβω προς τι το hype και αφετερου για τι εφτιαξε ο δημιουργος του (αγαπημενου) Braid.

Παροτι ηξερα τι gameplay εχει ο τιτλος, τιποτα δε θα μπορουσε να με προϊδεασει για την ποιοτητα και την ποσοτητα που εμπεριεχει. Στην ουσια κατα την εξερευνηση του νησιου, ο παικτης καλειται να λυσει διαφορα σετ (πολλων) γριφων που απαιτουν καποιο maze navigation το οποιο μπορεις να κανεις μονο αν κατανοησεις τη γλωσσα της καθε θεματικης ενοτητας.

Ο τροπος με τον οποιο το παιχνιδι σου μαθαινει τους μηχανισμους του ειναι εντυπωσιακος. Στην αρχη περιοριζεσαι μεχρι να μαθεις την πολυ βασικη «γλωσσα» της πρωτης ενοτητας και μετα απο αυτο σχεδον ολο το παιχνιδι ανοιγεται μπροστα σου. Αμεσως μετα το παιχνιδι σου μαθαινει πως καποιους γριφους απλα δε μπορεις να τους λυσεις γιατι δεν εισαι ετοιμος ακομα. Οταν αποκτησεις την απαιτουμενη γνωση απο καποια γωνια του νησιου, γυρνας σε σημεια που εβλεπες πριν και τα παντα ξαφνικα βγαζουν νοημα. Πολλες ενοτητες λοιπον απαιτουν και γνωστη απο προηγουμενα μερη και λιγο λιγο καταφερνεις να ενωσεις ολα τα κομματια του παζλ, κατι που σου δινει μια απιστευτη ικανοποιηση.

Γενικα η ολη εκμαθηση της λογικης του παιχνιδιου ειναι μοναδικη και αρτια μελετημενη και μονο και μονο γι’ αυτο αξιζουν πολλα μπραβο στον Blow. Εντυπωση μου προκαλεσε και το βαθος των μηχανισμων/gameplay elements απο μερος σε μερος. Η ποικιλια ηταν τεραστια και σε καποια μερη η φανταζια ενιωθα πως οργιαζε. Μου φανηκε θυμαμαι αρκετα συνθετο το να μπορει να στησει καποιος ενα παιχνιδι με τετοιο βαθος και τετοια ποικιλια, αλλα και παραλληλα με τετοια συνοχη μεταξυ των διαφορων θεματικων ενοτητων του.

Ο κοσμος του επισης αν και φαινεται διακοσμητικος, εχει το λογο υπαρξης του και επισης εχει και πολλα μυστικα, οποτε υπαρχει ακομα περισσοτερο υλικο για οποιον θελει να ξεκοκκαλισει καθε γωνια του νησιου.
Η δυσκολια για τα μετρα μου απο ενα σημειο και μετα ξεφυγε, αλλα δε νομιζω πως εχω και τρελη υπομονη για τετοια παιχνιδια. Οπως και να χει ηθελα να ζησω την εμπειρια ως το τελος, γιατι με ιντριγκαρε αρκετα το βαθος του παιχνιδιου και δε ντρεπομαι να πω πως σε αρκετα σημεια χρειαστηκα walkthrough, αλλα εστω και ετσι ηταν μια απολαυστικη μεν, κουραστικη δε εμπειρια (οσο να ναι με τοσα challenges το μυαλο δε χαλαρωνει με τιποτα).

Το παιχνιδι πιστευω πως δεν ταιριαζει σε πολυ κοσμο, αλλα περαν αυτου καθε gamer που σεβεται τον εαυτο του θα μπορεσει τουλαχιστον να αναγνωρισει την αξια και την ποιοτητα του Witness. Ειναι ενα παρα πολυ φιλοδοξο εγχειρημα και νομιζω πως το τελικο αποτελεσμα ξεπερασε τις οποιες προσδοκιες θα μπορουσε να ειχε καποιος που η γνωση του σταματουσε στο τι εστι witness στα χαρτια.

TL;DR Υποδειγματικη εκμαθηση πολλων διαφορετικων μηχανισμων που στο συνολο τους δημιουργουν μια γλωσσα η οποια ειναι και το μονο εφοδιο που εχει ο παικτης για να φτασει στο τελος του παιχνιδιου. Ολοι αυτοι οι μηχανισμοι δενουν πολυ καλα μεταξυ τους για να δωσουν ενα πολυ ιδιαιτερο τελικο αποτελεσμα.

Α tier

Επειδη ειναι το επομενο στη λιστα μου μολις τελειωσω το talos principle δεν μπορω να καταλαβω πως το βαζεις "Α tier" ενω δεν το τερματισες χωρις walkthrough και λες "η δυσκολια για τα μετρα μου απο ενα σημειο και μετα ξεφυγε", δηλαδη οκ τι ειναι παιχνίδι για geniuses μονο? Δεν ειναι πολυ σοβαρο για ενα puzzle game να σε κανει να νιωθεις ετσι??

Το talos για παράδειγμα που παίζω (απιστευτο παιχνιδι imo παιξτο αν δεν το εχεις κανει ηδη) και το portal 2 πριν ειχε καποια δύσκολα σημεία αλλα έλεγες οκ θα συνδυάσω οτι στοιχεία εχω και θα το βρω έστω και με brute force ειναι θεμα χρονου, για το witness εχω ακούσει τα χειρότερα όπως πχ να εχεις clues σε ακυρα σημεια που κανεις δεν παιζει να προσεχε κτλπ.

sry για το hijack

[Xeno]

[MENTION=620]Soldier76[/MENTION]

Thanks for the tips

[MENTION=62]Altair[/MENTION]

Μακαρι να παει καλα το port και βλεπουμε. Θα ηθελα κι αλλο κι εγω σιγουρα. Επαιξες τις επιπλεον πιστες; Το παιχνιδι ειχε αρκετο ζουμι εν τελει νομιζω, παροτι πολλοι γκρινιαζουν πως ειναι μικρο, αλλα νομιζω πως αυτο ισχυει μονο οταν καποιος θελει απλα να δει τα end credits.

[MENTION=85]i Have no Equal[/MENTION]

Γενικα δεν εχω υπομονη οταν μιλαμε για γριφους και adventure games και παιζει να μην εχω τελειωσει κανενα old-school adventure με μηδεν βοηθεια. Δεν τη βρισκω με τετοιου τυπου challenge ή οπως ειπα ισως απλα να ναι και θεμα υπομονης που δεν την εχω σε αντιθεση με κατι πιο arcade το οποιο θα με κανει να προσπαθω ξανα και ξανα. Απο ενα σημειο και μετα οντως ζοριστηκα στο Witness, αλλα ηθελα να δω τι γινεται και τι νεες ιδεες και μηχανισμους εισαγει το παιχνιδι, ετσι για εγκυκλοπαιδικους να το πω λογους. Σιγουρα ειναι αρκετα δυσκολο αλλα κρινοντας απο αυτα που διαβαζω δε νομιζω να ειναι και ακατορθωτο, ενω δε χρειαζεται να ολοκληρωσεις καθε "κοσμο" (σετ γριφων) για να τελειωσεις και το παιχνιδι. Κυριως επικροτω την ιδεα και τη φαντασια του developer και γι' αυτο εκτιμω αυτα που προσφερει σαν τιτλος, παροτι δεν ειναι my cup of tea.

Τα 2 Portal ειναι εμπειρια ολοκληρη, εντυπωση μου κανε κατα καποιο τροπο που σου ξεφυγε ολα αυτα τα χρονια. Talos Principle το βαζουμε στα υποψιν, thanks for the tip.

[Soldier76]

To portal 2 einai game of the decade me to kalutero co-op se single-player game imo kai me pistes apo to community pou kapies einai apisteuta exupnes.
To talos principle einai kai auto foberh empeiria . To the witness katantaei monotono se kapia fash kai exasa to motivation na proxorisw akoma kai me guide. Isws to xanapiasw

[i Have no Equal]

[MENTION=11]Xeno[/MENTION] απλα μου εκανε εντύπωση γιατι σε ειχα για τέτοιο στυλ δεν ξερω. Ειπα αν το παράτησε ενας (κατα τη γνωμη μου με οσα εχω διαβάσει) αρκετα above average gamer λογο δυσκολίας τοτε το παιχνιδι εχει design flaws σε αυτο το θεμα, πχ το portal η το talos έχουν κάποια δύσκολα σημεια αλλα ποτε δεν νιώθεις οτι ειναι αδύνατο, στο witness εχω ακουσει αρκετα παράπονα για το συγκεκριμένο τομέα. Θα προσπαθήσω ενα blind playthrough οταν μου ερθει ξανα full ορεξη για puzzle games γιατι το έκαψα λίγο τελευταία.

Το portal2 το ειχα backlog εδω και ποσα χρονια ειμαι απαράδεκτος ισχύει, ειναι οντως game of the decade και για εμενα, μοναδικη εμπειρια απο ολες τις αποψεις. Το Talos είναι άλλο στυλ, είναι πολύ χαλαρωτικό να λύσεις ενα δυο chambers και να διαβάσεις αν θες μερικά logs πριν πας για ύπνο.

[ChrisTop]

Game of the Decade και για μένα το Portal 2 παιχταράδες μου, χαίρομαι που το διαβάζω αυτό. ^_^

To The Witness δεν είναι impossibly δύσκολο, αλλά μπορεί να γίνει απελπιστικά δύσκολο. Το κύριως θέμα για μένα ήταν οτι ήθελε αρκετό χάσιμο χρόνου να βρεις με ποια σειρά θα λύσεις τους γρίφους. Και έχει και γρίφους ώρας που είναι για κλείσιμο και ξαναδώστου την άλλη μέρα με καθαρό μυαλό.
Είναι το πιο δύσκολο puzzle videogame που 'χω παίξει πάντως.

[Xeno]

[MENTION=85]i Have no Equal[/MENTION]

Με σκλαβωνεις με τα γλυκολογα σου, αλλα τα adventures οπως ειπαμε δεν ειναι το φετιχ μου. Νομιζω απο adventures σωστα (οχι τα modern day interactive movies που ειναι για οσους τρωνε πιτα ολικης με γυρο γαλοπουλα και σος) εχω τελειωσει μονο τα 2 πρωτα Broken Sword και τα 3 πρωτα Monkey Island και κανενα απο αυτα χωρις βοηθεια (noob certificate awarded).
Ειμαι περιεργος να μου πεις τη γνωμη σου για το The Witness οταν το παιξεις. Πρεπει να εβγαλα το 1/3 χωρις να ζοριστω και καπου στα μισα της διαδρομης μου χε φανει ηδη πολυ challenging, σε καποιους κοσμους δεν ειχα πιασει καλα καλα το main puzzle mechanic (π.χ. Jungle για οποιον το εχει παιξει).

Το Portal 2 παραδοξως το επαιξα μονο 1 φορα και δε θυμαμαι πολλα. Με τετοια δυσκολια τη βρισκω και με το παραπανω παντως. Το πρωτο παιχνιδι το τελειωσα τουλαχιστον 4 φορες οποτε εχει χαραχτει στη μνημη μου για τα καλα. Ευκαιρια να ξαναπαιξω το 2 καποια στιγμη, πιστευω θα το δω αρκετα πιο ωριμα τωρα αν το παιξω με την ησυχια μου.

[Enpsty]

Είμαι κοντά στον τερματισμό του The Witness. Θα γράψω περισσότερα αργότερα, απλά θα πω για την ώρα ότι είναι αριστούργημα.

[Xeno]

27. Yoshi's Woolly World (Wii U)

Περναμε σε ενα παιχνιδι στο οποιο σε αλλη φαση ισως να μην εδινα ευκαιρια, αλλα περιεργως το τολμησα και αυτο με αποζημιωσε με τον τροπο του. Γενικα προτιμω με διαφορα τα παραδοσιακα platformers τυπου Mario και ενω καποια αλλα franchises της Nintendo ξερω πως δεν ειναι για μενα (π.χ. Kirby γιατι πολυ απλα εχουν αλλο target group λογω challenge), τα Yoshi games παντα τα ειχα πιο κοντα στην κατηγορια Kirby παρα Mario.

Εκτιμω τα οσα εκανε το Yoshi's Island και πιστευω πως αν το ξαναπαιξω τωρα με σκοπο το 100% completion θα το εκτιμησω ακομα περισσοτερο. Πολλοι το θεωρουν κορυφαιο, αλλα δε θα μπορουσα ποτε να το βαλω διπλα στα Super Mario World / Super Mario Bros 3.

To Yoshi's Woolly World ακομα δεν ειμαι σιγουρος γιατι το επαιξα. Δεν ειναι καλυτερο του Yoshi's Island αλλα αλλα με εξεπληξε ευχαριστα και ειναι ενα αρτιοτατο παιχνιδι με το συνηθισμενο πλεον polishing της Nintendo οταν ειναι στα καλα της.

ΠΑΡΑ πολυ ωραια αισθητικη, feel good OST και παρα μα παρα πολλα collectibles. Απορω κι εγω με τον εαυτο μου που μαζεψα ΟΛΑ τα collectibles του παιχνιδιου. Δεν εχω υπομονη για τετοια πραγματα συνηθως αλλα ηταν πολυ ευχαριστο και διασκεδαστικο παιχνιδι.

Δε θα αναλωθω στο ιδιο το παιχνιδι τοσο, αλλα θα σταθω μονο στις bonus πιστες του. Οι εν λογω πιστες προσφερουν πολυ ωραιο level design και φοβερο challenge (ενω το main game ειναι παρα πολυ ευκολο για completion και θελει απλα παρα πολλη υπομονη και πολυ ψαξιμο gia 100% completion).

Οι επιπλεον πιστες λοιπον, εβαλαν το παιχνιδι με τη μια πολλες σκαλες πιο πανω απο το αναμενομενο.
Αξιζει καποιος να τις παιξει και να δει τι προσφερει ο τιτλος στα καλυτερα του.

Δε νομιζω να δουμε port στο Switch, αλλα εχει ηδη βγει το port του 3DS.
Αν εχει κανεις γνωμη ας γραψει 2 λογια.

Παντως οποιος παιξει μονο το main game στα γρηγορα νομιζω πως δε θα δει καν το νοημα του τιτλου, οποτε αν δεν ειστε σε αναλογη φαση καλυτερα να το προσπερασετε.
Πλεον ειμαι περιεργος παντως να δω τι εχει κατα νου και η Nintendo για το επομενο παιχνιδι της σειρας. Ελπιζω το ολο στησιμο να μην ειναι copy paste της ιδιας συνταγης.


TL;DR Ευχαριστη εκπληξη απο το πουθενα. Καλως ή κακως δεν παυει να ειναι ενα απο τα πιο solid (αν οχι καλα) παιχνιδια του Wii U. Ολα τα λεφτα τα bonus stages του παιχνιδιου.

B+ tier

[Xeno]

28. New Super Mario Bros U (Wii U)

Οταν βγηκε το NSMBU, υπηρχε ενα ρευμα που το ηθελε να ειναι το καλυτερο 2d mario to date. Εν μερει αυτο θα μπορουσε να ναι σωστο, αλλωστε καποια πραγματα ειναι και υποκειμενικα, αλλα προσωπικα δε μου κανει καρδια να συμφωνησω.
Μηχανικα και απο αποψης level design ειναι παρα πολυ καλο και σιγουρα κανει καποια βηματα μπροστα απο εκει που ειχε κανει peak το 2d Mario, αλλα μιλαμε για εποχες στα τελη του 80 και στις αρχες του 90 με τα SMB3/SMW.
Αναμφιβολα ηταν το πιο καλο NSMB game, αλλα εδω που τα λεμε ο ανταγωνισμος στο DS και στο Wii ηταν κακος.

Γενικα η σειρα εφτασε σε σημειο κορεσμου και ευτυχως οπως ολα δειχνουν δε θα ξαναδουμε αλλο παινχιδι της σειρας. Μια αλλαγη σε αισθητικη και OST θα ανεβαζε το παιχνιδι καποιες σκαλες σιγουρα. Το main quest κλασικα ειναι αρκετα ευκολο και το παιχνιδι σοβαρευει μονο κατα τις επιπλεον πιστες στο Star Road οι οποιες δυστυχως δεν ειναι αρκετες. Φιλοτιμη προσπαθεια και δεν παυει να ειναι ενα πιο solid 2d platformers που εχω παιξει.... Τι κι αν θα μπορουσε βεβαια να ξεπεραστει με τον πιο απλο τροπο;

B+ tier


29. New Super Luigi U (Wii U)

Το concept του sequel a la SMB-->SMB2(J) ή Lost Levels ζει και βασιλευει. Το NSLU ειναι ενα φανταστικο reskin και αυτη τη φορα η Nintendo πετυχε διανα. Παιρνει τη συνταγη του NSMBU και την τροποιει ελαφρως με μικροτερες πιστες, πολυ λιγοτερο χρονο και αυξημενη γενικοτερη δυσκολια. Το τελικο αποτελεσμα ειναι τουλαχιστον απολαυστικο. Το NMSB franchise γινεται αγνωριστο και απογειωνεται. Pure platforming joy και εν τελει μακραν το πιο καλο platform που επαιξα στο Wii U. Μου αφησε μεγαλυτερη "ικανοποιηση" και απο το DKC: TF και αυτο λεει πολλα.

Καθε πιστα ηταν μια πολυ ευχαριστη εμπειρια, τα replays για να παρω τα 3 star coins ηταν ευχαριστα γιατι οι πιστες ηταν μικρες και το παιχνιδι ολο εδινε και εδινε μεχρι το τελος που ανεβηκε ακομα περισσοτερο οπως αναμενοταν οταν εφτασα σε ολες τις bonus πιστες. Μακαρι να ξαναδουμε κατι παρομοιο στο μελλον σαν DLC. Επισης ηταν αρκετα value for money επιλογη οταν μιλαμε για κατι που βγηκε στα 20ε.

A+ tier


30. New Super Mario Bros 2 (3DS)

Δεν ξερω τι να πω για το συγκεκριμενο παιχνιδι, ειναι το πρωτο Mario νομιζω μετα το Mario Sunshine που δεν παλευω να ολοκληρωσω 100%. Καταλαβαινω πως θελαν να δοκιμασουν κατι νεο, αλλα το ολο concept με τα golden coins δε με συγκινησε. Σαν platforming ειναι κακο και γενικα το παιχνιδι δεν πιανει τα highs των NSMBU/NSLU στο ελαχιστο. Μιλαμε για το μαλλον 2ο χειροτερο NSMB μετα τον αρχικο τιτλο του DS. Ευτυχως δεν το αγορασα, αλλα αν ειχα δωσει 30-40ε σιγουρα θα εκλαιγα τα λεφτα μου.
Δεν εχει νοημα να πω κατι αλλο οποτε ας κλεισουμε εδω μια κι εξω το κεφαλαιο New Super Mario bros franchise.

C tier