Dragon Quest XI: Echoes of an Elusive Age

[Xeno]

Raf υποσχομαι να το δω οποτε μου ξαναρθει η ορεξη για κατι τετοιο.
Nooto συνεχιζω εστω και αργα γιατι το χω ξαναδει το σκηνικο με τα DQ και ξερω πως εχουν κατι περιεργως comfroting που ποτε ποτε νιωθω πως μου ταιραιζει, αλλα παρολαυτα δε μπορω να μη σχολιασω τις αδυναμιες που βλεπω μεχρι τωρα. Θα κανω υπομονη και θα συνεχισω οπως και να χει γιατι τουλαχιστον βλεπω πως παρα τα οποια παραπονα, περναω καλυτερα απ οτι με το Death Stranding για παραδειγμα.

Στην τελικη οπως καθε JRPG που σεβεται τον εαυτο του, η αρχη ειναι λιγο αργη και ανιαρη αλλα μετα τις μολις πρωτες 40 ωρες φανταζομαι κανει pick up και γινεται καλο.

[Xeno]

Καλα τα λεγα, μονο οι πρωτες 40 ωρες ειναι αργες. Μολις μπηκα act 2 οποτε παμε παλι απο την αρχη .
Για την ωρα ειναι σαν να ζω το "act 2" του FF6 αλλα χωρις ωραιους χαρακτηρες.. ή μουσικη.. ή πλοκη.

Για καποιον ανεξηγητο λογο παρολαυτα οι τελευταιες ωρες κυλανε ευχαριστα, παρα τα απαραδεκτα sub-stories με γοργονες, κοριτσακια και πινακες/τοιχογραφιες.
Οπως ειχα πει ειναι μια περιεργως χαλαρωτικη εμπειρια και κατι τετοιο ποτε ποτε ειναι ευχαριστο οταν δε θες να σκεφτεσαι και πολυ.
Αναρωτιεμαι οσοι λετε για καλο σεναριο ποτε αρχισε να σας κανει κλικ γιατι ειλικρινα ως τωρα δεν εχω δει κατι τετοιο στο ελαχιστο και σεναριακα παραμενει ενα ακομα DQ με προβλεψιμες ανατροπες σε προβλεψιμες στιγμες και χαρακτηρες με ανυπαρκτο development.

[nooto]

Στο σημειο που εισαι θα επρεπε να εχει αρχισει να σου κανει click. Το τελος του Act 1 προσωπικα μου αρεσε παρα πολυ. Στο Act 2 τωρα δεν ειναι ακριβως παλι απο την αρχη, θα παρει καποιες ωρες μεχρι να μαζεψεις το team αλλα απο κει και περα το παιχνιδι δειχνει τι εχει συμβει στον κοσμο και αναπτύσσει τους χαρακτηρες και τις προσωπικες τους ιστοριες. Ο ρυθμος θα συνεχισει να ανεβαινει. Τωρα για να πω την αληθεια δεν ξερω με αυτα που λες αν θα σου αρεσει στο τελος , εγω στο σημειο που εισαι ειχα αρχισει να δενομαι με τους χαρακτηρες και το παιχνιδι μου αρεσε περισσοτερο απο το VIII. Η πορεια ειναι ανοδικη συνεχως, και το story θα δεις οτι εχει αρκετα συγκινητικες στιγμες οι οποιες προσωπικα με αγγιξαν. Ξαναλεω ωστοσο πως εμενα και στο σημειο που εισαι το παιχνιδι ειχε αρχισει να μου τραβαει το ενδιαφερον και σεναριακα, μου αρεσε πολυ ο κοσμος του κοκ, οποτε δεν ξερω πως θα σου φανει δεδομενου οτι οι τωρινες σου εντυπωσεις ειναι χλιαρες. Σε καθε περιπτωση περιμενουμε εντυπωσεις αν προχωρησεις.

[straier]

Οπως ειχα πει ειναι μια περιεργως χαλαρωτικη εμπειρια και κατι τετοιο ποτε ποτε ειναι ευχαριστο οταν δε θες να σκεφτεσαι και πολυ.

Στην περίπτωσή μου το να είναι πολύ χαλαρωτικό καταλήγει να με αγχώνει. Μπράβο σου πάντως που έχεις παίξει 40 ώρες ενώ το βρίσκεις βαρετό. Δεν έχω αντέξει να παίξω DQ πάνω από 2 ώρες για περίπου τους ίδιους λόγους. Θα κάνω μια ίσως απόπειρα με το VIII που υπάρχει σε φορητό αλλά και πάλι φοβάμαι πως δε θα την παλέψω...

[Xeno]

Καταρχας αν δεν ειναι ξεκαθαρο να πω πως τα οσα γραφω με το οποιο "παραπονο" ειναι λιγακι μεταξυ σοβαρου και αστειου, αλλα οπως και να χει πλεον το παιρνω κι εγω αναλαφρα γιατι καθε dq σχεδον ειναι φωτοτυπια του προηγουμενου μιας και η προσηλωση στην παραδοση φαινεται πως πλεον γινεται εμμονη.
nooto οταν λες πως δενεσαι με χαρακτηρες με ποιον ενιωσες να δενεσαι στην πορεια δηλαδη; Οι πιο πολλοι ως τωρα δεν εχουν καμια αναπτυξη. Veronica/Serena το απολυτο μηδεν, Erik το ιδιο, Jade σχεδον το ιδιο μεχρι τωρα. O Sylvando αναπτυσσει το story του σε μεγαλυτερο βαθμο αλλα ειναι χαρακτηρας καρικατουρα που δε μπορω να τον δω σοβαρα και θεωρω πως με κανει να νιωθω σχεδον χαζος που παιζω τετοια παιχνιδια οταν "αναγκαζομαι" να δω σκηνες feat. Sylvando and the Soldiers of Smile. Ειλικρινα αναρωτιεμαι με τι target group κανουν "resonate" τετοιοι χαρακτηρες.
Ο Rab εχει μια αναπτυξη παραπανω συγκριτικα και καποια πιο ομορφα stories στα οποια χωραει και ο ΜC κατ' επεκτασιν, πχ η ολη ιστορια με το παρελθον του Kingdom of Dundrasil ηταν οντως ωραια. Μετα βεβαια σκεφτομαι πως οταν λεω ωραια εννοω ωραια για dq, δηλαδη ενα ακομα ομορφο παραμυθακι που λογικα θα ξεχασω ευκολα οπως και καθε προηγουμενο dq μιας και δε θυμαμαι σχεδον τιποτα απο κανεναν χαρακτηρα σε αντιθεση με τις πολλες αναμνησεις που εχω πχ απο τα παλια FF.

Straier αν εχεις πειστει πως δε σου αρεσει δε χανεις τιποτα οσο εχεις αλλες επιλογες στο ειδος που σε καλυπτουν εστω. Εγω νομιζω πως για εμενα η φαση πλεον ειναι ελαχιστα παιχνιδια που οντως μου κανουν κλικ αμεσως και τα παιζω ευχαριστα (FF7 remake / Persona 5 Royal), μετα τα DQ που τα θεωρω αρκετα flat αλλα δεν εχουν κατι εντονα αρνητικο (ομως και τιποτα ιδιαιτερα θετικο), επειτα τα παιχνιδια που θα παιξω κυριως λογω καποιου δεσιματος με τη σειρα αλλα θα δω πιο πολλα αρνητικα παρα θετικα (KH3, FF15) και τελος τα παιχνιδια που τα βλεπω και θελω να βγαλω τα ματια μου γιατι τα βαζω με τη μια στην too anime κατηγορια πχ Tales of / Atelier.

[nooto]

nooto οταν λες πως δενεσαι με χαρακτηρες με ποιον ενιωσες να δενεσαι στην πορεια δηλαδη; Οι πιο πολλοι ως τωρα δεν εχουν καμια αναπτυξη. Veronica/Serena το απολυτο μηδεν, Erik το ιδιο, Jade σχεδον το ιδιο μεχρι τωρα. O Sylvando αναπτυσσει το story του σε μεγαλυτερο βαθμο αλλα ειναι χαρακτηρας καρικατουρα που δε μπορω να τον δω σοβαρα και θεωρω πως με κανει να νιωθω σχεδον χαζος που παιζω τετοια παιχνιδια οταν "αναγκαζομαι" να δω σκηνες feat. Sylvando and the Soldiers of Smile. Ειλικρινα αναρωτιεμαι με τι target group κανουν "resonate" τετοιοι χαρακτηρες.
Ο Rab εχει μια αναπτυξη παραπανω συγκριτικα και καποια πιο ομορφα stories στα οποια χωραει και ο ΜC κατ' επεκτασιν, πχ η ολη ιστορια με το παρελθον του Kingdom of Dundrasil ηταν οντως ωραια. Μετα βεβαια σκεφτομαι πως οταν λεω ωραια εννοω ωραια για dq, δηλαδη ενα ακομα ομορφο παραμυθακι που λογικα θα ξεχασω ευκολα οπως και καθε προηγουμενο dq μιας και δε θυμαμαι σχεδον τιποτα απο κανεναν χαρακτηρα σε αντιθεση με τις πολλες αναμνησεις που εχω πχ απο τα παλια FF.

Το Act 1 σου γνωριζει τους χαρακτηρες καθως και το ποιος ειναι ο στοχος, στον οποιο φτανεις κιολας στο τελος του. Εγω σε εκεινο το σημειο ειχα αρχισει να δενομαι καπως με το cast και να θελω να δω τι θα συμβει στην συνεχεια. Αυτο που λεω ειναι γενικο τωρα μιας και οντως κανενας χρακτηρας δεν εχει αναπτυχθει μεχρι εκεινο το σημειο. Το Act 2, περα απο την εξελιξη του σεναριου και την αναλυση του τι συνεβει, περιεχει και το προσωπικο Arc καθε χαρακτηρα, θα αναλυσει ολους τους χαρακτηρες, το back-story τους και τον λογο που συμμετεχουν σε αυτο το ταξιδι. Στο τελος του Act 2 εγω ειχα δεθει με ολους τους χαρακτηρες και θεωρω οτι ολοι ειναι ενας και ενας. Δεν μπορω να σου πω το γιατι στην παρουσα φαση αλλα αν το προχωρησεις και φτασεις στο τελος του Act 2 (και εχεις ακομα την ιδια αποψη ), μπορουμε να το συζητησουμε σε spoiler tags. Btw με το back-story του καθενα δεν εννοω αυτο που βλεπεις τωρα που εισαι στην αρχη του Act 2, αυτο ειναι interlude που δεν υπαρχει καν στην original εκδοση του παιχνιδιου, μπηκε στην Definitive Edition για να κανει πιο smooth το transition αναμεσα στα 2 πρωτα Acts. Τελος, ακομα και αν δεν παιξεις το Act 3 (που ειναι το real ending), η αρχη του ηταν για μενα απο τις πιο δυνατες στιγμες που εχω δει σε JRPG, εχω εξηγησει το γιατι στα προηγουμενα posts (σε spoiler tags) αλλα αυτο το συζηταμε οταν και αν φτασεις σε εκεινο το σημειο.

[Xeno]

Εδω ειμαστε παλι, τελειωσα λοιπον και το Act 2 μετα απο 58-59 ωρες και κανονικα θα το αφηνα εκει με τη λογικη να δοκιμασω το Act 3 καποια αλλη φορα, αλλα διαβασα και ολα τα posts που ειχαν γινει εδω οποτε nooto σε ακουσα και επαιξα με τη μια σχεδον ολο το ξεκινημα του Act 3 (περι τις 2 ωρες) και μεχρι εκει που νομιζω πως εχω δει ολα τα αρχικα story events τα οποια στηνουν το τι θα ακολουθησει σε ολο το act. Για την αρχη του Act 3 απλα να πω πως ηταν ο,τι πιο ενδιαφερον εδωσε το παιχνιδι μεχρι τωρα - συγκριτικα παντα με ο,τι αλλο ειχα δει πιο πριν. nooto λογικα στεκεσαι στην αποφαση που καλεισαι να παρεις στην αρχη αυτου του act. Προσωπικα δε μπορω να πω πως με "συγκινησε" (απορω μηπως δεν εχω αισθηματα ), διοτι δε θεωρω πως υπηρχε τοσο καλο build-up / αφορμη για μια τετοια αποφαση (λογω μη επαρκους αναπτυξης και screen/dialogue time των χαρακτηρων), αλλα μου αρεσε αρκετα σαν μηχανισμος με την εννοια πως δινει βαση για μια νεα περιπετεια με εναν καθολου κλισε τροπο.

Aς μεινουμε ομως στο main game (Acts 1/2 ) για το οποιο εχω πληρη εικονα. Θα ξεκινησω λεγοντας σε οποιον ενδιαφερεται να παιξει το παιχνιδι πως για μενα εχει δημιουργηθει (οπως και σχεδον ολα τα DQ) με εναν και μονο κεντρικο στοχο: να μπορει να δωσει ακριβως την ιδια εμπειρια σε οσους ξεκινησαν να παιζουν JRPGs τα χρονια του NES, αντε και του (early) SNES τοτε που ηταν κατι το πρωτογνωρο σαν εμπειρια ιδιως για τον καθε νεαρο Ιαπωνα. Αυτοι οι ανθρωποι πλεον μπορει να ειναι 40-60 ετων και νιωθω λες και η Enix θελει καθε φορα να τους δινει αυτο ακριβως που τους μυησε στο χωρο με απιστευτα μεγαλο (και ενιοτε εμμονικο) σεβασμο στις παραδοσεις που εθεσε η ιδια η σειρα για ολο το ειδος.

Αυτο για μενα εχει καποια καλα, αλλα προφανως και πολλα αρνητικα. Οπως ειπαν και αλλοι στο παρον thread τους φανηκε σαν ενα παιχνιδι του 7-8 και καταλαβαινω απολυτα το σκεπτικο τους. Δεν ειναι πραγματικα κακο σε τιποτα, αλλα δε μπορει και να λαμψει σχεδον σε τιποτα γιατι το ιδιο το παιχνιδι περιοριζει το ταβανι του για να παραμεινει πιστο στις αρχες του.

Αν πιασω τα επι μερους σημεια το πρωτο που θεωρω αναμφιβολα απογοητευτικο ειναι το soundtrack (nooto ειδα την αποψη σου και το ποσο σου αρεσε).
Ξαναλεω, δεν το θεωρω τοσο κακο, αλλα μενω στη λεξη απογοητευτικο γιατι εχει ωραιες ενορχηστρωσεις και υφος, αλλα παραμενει απιστευτα περιορισμενο με αποτελεσμα η επαναληψη να κουραζει σε τεραστιο βαθμο. Το οτι σου δινουν περα απο το DQ XI theme και ενα DQ VIII theme βοηθαει να σε ξεγελασει λιγο δινοντας σου την επιλογη να αλλαζεις ποτε ποτε απο το ενα στο αλλο, αλλα κατεληξα να κουραζομαι και απο το ενα και απο το αλλο, οποτε αναποφευκτα εκανα καποιες φορες switch back and forth. Ειλικρινα τα κομματια δεν ειναι ασχημα (βεβαια δεν ειναι και εξαιρετικα, γυρναμε σε αυτο που ελεγα για εμπειρια του 7-8), και πιστευω πως γενικα τα DQ πασχουν κυριως απο το οτι σχεδον τα παντα γυρω τους μακροπροθεσμα ειναι forgettable λες και τα φτιαχνουν με αυτον το σκοπο (χλιαρο OST, αχρωμοι χαρακτηρες, και cast κακων οι οποιοι σχεδον ποτε δεν αναπτυσσονται αρκετα).
Παραθετω και το ενα κομματι το οποιο οντως ξεχωρισα: https://www.youtube.com/watch?v=-aRM...=HeyaSansinski

Για τα γραφικα δεν εχω να πω κατι περαν του οτι ειναι αυτο που ειναι because Toriyama can only Toriyama. Παλι θα μπορουσα να αναφερω την προσηλωση στην παραδοση για να νιωσει μια αυρα 80s-90s οποιος επαιξε DQ και ξυπνουσε τα ΣΚ για να δει Dragon Ball (στον ANT1 και με το ελληνικο intro song αυστηρα).
Αυτο που με εξεπληξε πολυ ευχαριστα και αξιζει ενα μεγαλο μπραβο στην ομαδα ειναι το 2D mode. Η υλοποιηση ειναι απιστευτη και αν το παιχνιδι δε μας εκανε ηδη να νιωθουμε τα τοσο εντονα retro vibes (of an elusive age), τοτε με το συγκεκριμενο μας βαζει κανονικα σε time capsule. Το αποτελεσμα για τα δεδομενα ενος τετοιου εγχειρηματος ειναι εξαιρετικο και δειχνει το μερακι με το οποιο δημιουργηθηκε ολο το παιχνιδι.

Η ιστορια τωρα και το ολο pacing του τιτλου ειναι το επομενο θεμα. Το Act 1 το βρηκα σωστο απο αποψης pacing, αλλα απο ιστορια τα οσα εγιναν θα μπορουσαν να χαν κρατησει 10 αντε 15 ωρες, οχι απαραιτητα 35. Υπαρχει η κλασικη φορμουλα που πανω κατω συνοψιζεται στο πολη-->καποια αλλη τοποθεσια ισως-->new character joins the cast-->dungeon-->λιγη εξερευνηση στο world map-->πολη και ουτω καθεξης. Στην παραπανω λουπα βεβαια υπαρχει και η υποκατηγορια εξερευνηση πολης. Οι πολεις ειναι πολλες και το να σπας καθε βαζο για να παρεις 1 gold, 1 horse manure ή 1 set of wayfarer's clothes αρχικα μπορει να εχει πλακα αλλα μετα απο 30 μεγαλουτσικες πολεις καπου σταματαει να εχει πλακα.
Γενικα το παιχνιδι προχωραει με εναν ομαλο ρυθμο παντως και σου δινει ενα sense of adventure, εστω και σχετικα λιτο μεχρι την οποια κορυφωση στο τελος του act 1.
Το act 2 ερχεται να αλλαξει λιγο αυτη τη φορμουλα θελοντας να δωσει παραπανω story μεν, αναγκαζοντας τον παικτη να πηγαινει γυρω γυρω σε πολεις/περιοχες που εχει ξαναπαει δε.

Tα νεα σεναρια για καθε χαρακτηρα στην αρχη του act 2 δε μπορω να πω πως προσεθεσαν πολλα και κατα τ' αλλα νομιζω σημασια για την ιστορια ειχε μονο το δικο του κεφαλαιο στην πορεια οταν βλεπουμε παραπανω πραγματα για το παρελθον του. Μεχρι το τελος του act 2 θα πω πως σχεδον καθε χαρακτηρας περαν των Sylvando/Rab δεν αναπτυχθηκε αρκετα αν και σχεδον για ολους βλεπουμε καποιο side story / origins story.

Το τελος του Act 2 θα πω πως μαλλον ηταν αρκετα αποτομο και το παιχνιδι σου λεει ξεκαθαρα οκ επαιξες 60 ωρες, δες credits να μη σε κουρασουμε αλλο αν θες να συνεχισεις με τη ζωη σου, αλλα αν θες να δεις το πραγματικο μας οραμα συνεχισε για αλλες 40+ ωρες. Η αρχη του act 3 δεν απογοητευει, αλλα δε μπορω και να μην πω πως το παιχνιδι κινειται εντος πολυ αυστηρων formulaic πλαισιων για τη μαχη του καλου με το κακο / light vs darkness κτλ.

Τις μαχες τις βρηκα ικανοποιητικες, ευτυχως τα νεα skill trees εδωσαν μια πολυ καλυτερη αυρα στο battle system, αλλα ξαναλεω πως το skill tree ανοιγει υπερβολικα αργα δυστυχως και δε μπορω να καταλαβω το γιατι. Κατα τ' αλλα μιλαμε για ενα υπερβολικα κλασικο turn based συστημα, με το οποιο προσωπικα δεν εχω θεμα αλλα απλα το αναφερω.
Αν τυχον καποιος αποφασισει να ασχοληθει τοτε με τις μεχρι τωρα εντυπωσεις μου απλα θα πω για οπλα κτλ Hero-->greatsword (επαιξα με sword το 95% του παιχνιδιου και το μετανιωνω), Erik-->dual wield knieves, Jade-->Spears (νομιζα πως το fisticuffs σε αναγκαζει να παιξεις unarmed a la monk αλλα δεν ισχυει), Sylvando-->whatever γιατι ειναι support character και οι αλλοι 3 ειναι spellcasters ξεκαθαρα (1 healer, 1 caster, 1 mixed). Στην τελευταια προσθηκη στο cast axe+shield χωρις δευτερη σκεψη.
Η δυσκολια ειναι σαφως χαμηλη οπως και να χει, αλλα κουβεντα να γινεται.

Εν τω μεταξυ απλα να πω πως στην αρχη με ειχε πιασει το κλασικο συνδρομο πως δεν εχω αρκετο χρυσο ποτε (κλασικο με τα DQ) και πως θα περιμενω το πρωτο casino για να παιξει πολυ χρημα. Ευτυχως σε καποια φαση καταλαβα πως το παιχνιδι μπορει να βγει μονο με crafting και τελικα την εβγαλα καπως ετσι μεχρι τελους (απλος μηχανισμος αλλα εκανε τη δουλεια του).

Αυτα λοιπον μετα απο 60 ωρες ενασχολησης με τον τιτλο. Θα προσπαθησω να το βαλω στην ακρη και να πιασω κατι αλλο, αλλα το καλο ειναι πως ακομα και 1 χρονο μετα αν το ξαναπιασω μαλλον θα μπω στο κλιμα ευκολα γιατι ειναι τετοια η φυση του τιτλου, απλοικο σεναριο και απλοικο gameplay κοινως.

[nooto]

Πολυ ωραιο post εντυπωσεων Xeno. Ενταξει προσωπικα χαιρομαι γιατι βλεπω οτι τουλαχιστον εισαι πιο θετικος απο τα προηγουμενα posts .

Γενικα δεν διαφωνω σε κατι απο αυτα που εγραψες σε οτι αφορα τα τεχνικα και την περιγραφη, ειχα αναφερει και εγω οτι η ιστορια ειναι "απλη" και δεν εχει τα στοιχεια που συναντας σε αλλα παιχνιδια του ειδους οπως FF ή Xenoblade. Ωστοσο θεωρω οτι αναλογα με το κατα ποσο σε αγγιξει η θεματικη της, η αφηγηση, και τα γεγονοτα που περιγραφει, υπαρχει μια διακυμανση στο πως τελικα θα σου φανει και στο τι impact θα εχει πανω σου. Προσωπικα πολλα απο τα σεναριακα κομματια που αφορουν στα back stories των χαρακτηρων (πχ το quest που "συναντας" τον πατερα του ηρωα και μαθαινεις τι εγινε εκεινο το βραδυ) ή στις σκηνες προς το τελος του παιχνιδιου (βλεπε Veronica και Serena) με εκαναν να δεθω πολυ με το cast, με αποτελεσμα φτανοντας στο peak του παιχνιδιου (η συζητηση-αποφαση στο Tower of Lost Time) να ειναι απο τις πιο φορτισμενες και δυνατες στιγμες που εχω συναντησει σε τιτλο του ειδους.

Δεν εχω παιξει πολλα παιχνιδια της σειρας ομως εκει που νομιζω οτι διαφωνουμε ειναι πως δεν θεωρω οτι το DQXI παρουσιαζει μια ακομα DQ ιστορια που δεν προσφερει τιποτα διαφορετικο. Ειναι αληθεια οτι σαν παιχνιδι ακολουθει τις νορμες της σειρας, ομως πιστευω οτι εδω εφτασαν τις νορμες αυτες στα ορια τους και παροτι ο τιτλος δεν ξεφευγει, καταφερνει απο την αλλη να παρουσιασει κατι οντως πολυ καλο. Φυσικα μερος της αποψης μου εχει να κανει με τις χορδες που αγγιξε το παιχνιδι για μενα, κατι που ειναι situational και μπορει να μην ειναι το ιδιο για ολους. Απ'οτι την αλλη βεβαια θεωρω οτι το XI ειναι μακραν καλυτερο απο το VIII οπως και να το δει κανεις. Σε καθε περιπτωση, θα ελεγα οτι οσοι λενε οτι ο συγκεκριμενος τιτλος ειναι απο τα καλυτερα jrpg που εχουν παιξει (μεσα σε αυτους και εγω), το λενε γιατι καταφερε να τους αγγιξει πολυ με αυτο που παρουσιαζει. Αυτο φυσικα ειναι υποκειμενικο και διαφορετικο για τον καθενα, αυτο που θεωρω αντικειμενικο ωστοσο ειναι οτι σαν τιτλος θετει τις προυποθεσεις για κατι τετοιο, ανεξαρτητα απο το αν εν τελει το πετυχαινει για ολο το κοινο καθολικα ή οχι.

Το κομματι που σου μενει εξηγει πολλα πραγματα που ειναι στον αερα, ωστοσο νομιζω τα δυνατα κομματια του παιχνιδιου τα εχεις δει. Αν δεν εχεις σκοπο να το συνεχισεις θα προτεινα παντως να τσεκαρεις καποιο video με το ending. Τελος το κομματι που εβαλες ειναι και για μενα απο τα αγαπημενα (επαιζε και σε αρκετες απο τις πιο φορτισμενες στιγμες).

[Xeno]

Κατ' αρχας η γνωμη μου αν νομιζεις πως αλλαξε δραματικα αυτο δεν ισχυει, απλα κυριως στα προηγουμενα posts εγραφα με λιγο πιο αναλφρο υφος να το πω, οποτε το "κραξιμο" εφευγε αβιαστα.
Αν για κατι αλλαξε αυτο ηταν κυριως το ιδιο το battle system γιατι αν το act 1 μου εδινε 2 επιλογες, το act 2 μου εδινε 10. H ιδια η ιστορια σιγουρα σοβαρεψε και πηρε μια συγκεκριμενη κατευθυνση, οποτε βοηθαει και αυτο προφανως οπως και να χει.

Δεχομαι αυτο που λες πως το DQ XI δεν ειναι η τελειως κλισε DQ ιστορια (θα σου προτεινα να δεις το 5 αν ποτε βρεις ορεξη btw), απλα θελω να πω πως δεν ειναι και καποια ιστορια την οποια προσωπικα θα μνημονευω λιγα χρονια μετα, σε αντιθεση με το τι λεω ακομα και δεκαετιες μετα για 5-10 παιχνιδια του ειδους.
Το οτι αγγιζει κοσμο με τον τροπο που το λες και για σενα, αλλα και οπως εξεφρασε τη γνωμη του ο sain't το θεωρω πολυ σημαντικο και οντως χαιρομαι αν ενα παιχνιδι καταφερνει κατι τετοιο μεσω μιας ιστοριας σε υφος παραμυθιου κι ας μη μου εκανε το ιδιο κλικ εμενα προσωπικα.

Θα ηθελα να το συνεχισω σε καποια φαση οπως ειπα, αλλα για την ωρα θελω μια αλλαγη παραστασεων, οποτε θα δοκιμασω κατι σε αλλο στιλ, ενω αν θελησω κατι σε RPG εχω και το Fire Emblem να περιμενει και αναλογα με τα κεφια ισως σκεφτω να δοκιμασω και το Xenoblade 2.

[straier]

Τελικά αν πρέπει να παίξει κάποιος ένα μόνο Dragon Quest, από θέμα ιστορίας και προσβασιμότητας ποιο είναι αυτό;

[sain't]

Εγώ έχω παίξει το 4, το 9 και το 11 και τερμάτισα μόνο το 11 και αυτό θα προτεινα αν είναι να παίξεις μόνο 1.

Μακριά από το 9, το 4 έχει το ενδιαφέρον του, πιστεύω θεωρείται από τα πολύ καλά DQ, αλλά και πάλι προτιμώ το 11.

[Raf]

Είχα παίξει το DQIX στο DS, το είχα ευχαριστηθεί πάρα πολύ. Γιατί μακριά;

[Xeno]

Κι εγω θα ελεγα απο τα οσα εχω δει πως το 9 ειναι το μονο που δε θα προτεινα (εχω τελειωσει 4 5 6 8 11 και εχω παιξει το 9).
Raf νομιζω πως το 9 εχει το θεμα πως εχει ακομα λιγοτερο focus σε ιστορια και αναπτυξη χαρακτηρων απο τα υπολοιπα παιχνιδια της σειρας. Αν θυμαμαι καλα γιατι πανε χρονια, στην ουσια δημιουργεις εσυ το party σου γιατι το παιχνιδι ειχε φτιαχτει με σκοπο να εστιασει σε multiplayer με αλλα ατομα, με αποτελεσμα η single player εμπειρια να ειναι απιστευτα κενη, χωρις κανεναν χαρακτηρα. Γενικα θυμαμαι κατι πολυ επιπεδο και αδιαφορο, πραγμα λογικο ισως οταν η οποια ιστορια περναει ξεκαθαρα σε δευτερη μοιρα αφου εχεις εναν πρωταγωνιστη και ενα cast το οποιο ειναι απλα εκει και δεν κανει τιποτα.

Σε καθε αλλο DQ τουλαχιστον καθε cast member εχει το δικο του story arc και υπαρχουν και μικρες νοτες που ειναι σημεια αναφορα της σειρας, οπως το να μιλας σε party members οποτε σου ρθει (κατι που ελειπε αν δεν κανω λαθος απο το DQ VIII πχ).

Straier αν δοκιμασες 1-2 τετοια παιχνιδια και δε σου αρεσαν, δεν αποκλειεται να μη σου αρεσει κανενα - πραγμα που δεν ειναι και κακο. Απο τα υπολοιπα για τα οποια εχω αποψη το επομενο που δε θα προτεινα σε καποιον ειναι το 6. 8 και 11 κινουνται σε παρομοια λογικη ως πιο μοντερνα παιχνιδια οποτε ενα εκ των δυο αρκει (το 11 θα λεγα).
4-5 νομιζω θεωρουνται τα καλυτερα παιχνιδια της σειρας στα 80s-90s με το 5 να ειναι το πιο δημοφιλες. Το 4 ειναι πιο ευπεπτο γιατι αποτελειται απο μικρα σεναρια διαφορετικων χαρακτηρων οποτε ειναι ισως πιο βολικο να το παιξει κανεις οταν καθε story arc κραταει π.χ. 5 ωρες. Το 5 εχει καποιους αλλους ωραιους μηχανισμους για να ανανεωσει το ενδιαφερον του παικτη καπου στα μισα της διαδρομης (κατι που γενικα εχω δει σε πολλα παιχνιδια της σειρας). Αυτο που συνηθως βλεπω ειναι πως οι developers σου δινουν ενα ξεκαθαρο checkpoint καπου στη μεση και μετα αλλαζει κατι σημαντικο και το παιχνιδι συνεχιζεται για αλλο τοσο, ενω αν καποιος ηταν ανυποψιαστος θα πιστευε πως εφτασε στο τελος. Αυτο το εχω δει τουλαχιστον στα 5, 6, 8, 11 οποτε φαινεται για κατι τελειως κλισε για τη λογικη της σειρας.
Οπως και να χει αν αυτο ηταν το peak της Enix τοτε, για μενα τουλαχιστον δεν πλησιαζε με τιποτα το αντιστοιχο peak της Squaresoft με FF6/CT κτλ, αλλα αυτο δεν τα καθιστα αυτοματα και κακα παιχνιδια.

[Raf]

Raf νομιζω πως το 9 εχει το θεμα πως εχει ακομα λιγοτερο focus σε ιστορια και αναπτυξη χαρακτηρων απο τα υπολοιπα παιχνιδια της σειρας. Αν θυμαμαι καλα γιατι πανε χρονια, στην ουσια δημιουργεις εσυ το party σου γιατι το παιχνιδι ειχε φτιαχτει με σκοπο να εστιασει σε multiplayer με αλλα ατομα, με αποτελεσμα η single player εμπειρια να ειναι απιστευτα κενη, χωρις κανεναν χαρακτηρα. Γενικα θυμαμαι κατι πολυ επιπεδο και αδιαφορο, πραγμα λογικο ισως οταν η οποια ιστορια περναει ξεκαθαρα σε δευτερη μοιρα αφου εχεις εναν πρωταγωνιστη και ενα cast το οποιο ειναι απλα εκει και δεν κανει τιποτα.

Σωστά. Μάλιστα είχε γέλιο η κατάσταση, αφού μέχρι να καταλάβω πως έφτιαχνα εγώ ο ίδιος το party μου βολόδερνα μόνος και περίμενα σαν τον γαμπρό να συναντήσω συντρόφους. Θυμάμαι πάντως να περνάω καλά με το παιχνίδι, είχε ωραίες τοποθεσίες, επική ατμόσφαιρα και ικανοποιητικό role-playing.

[straier]

Το βασικό μου πρόβλημα είναι πως αν ξεκινάς από χωριό χωρίς κάποια ιδιάιτερη πλοκή για κάποιες ώρες βαριέμαι πολύ γρήγορα και δεν καταφέρνω να συνεχίσω.
Απλά λέω κάποια στιγμή να πιάσω τουλάχιστον ένα παιχνίδι της σειράς για να τα δω και αυτά. Να πιάσω πολλά είναι αρκετά πιο απίθανο.
Σκεφτόμουν να πιάσω το DQVIII που υπάρχει σε 3DS και έχει και ορχηστρικό soundtrack, ενώ του έχετε δώσει πολύ καλές κριτικές εδώ μέσα (το DQVII που υπάρχει επίσης στο 3DS έχω ακούσει πως είναι πολύ πιο "κλασικό", χρονοβόρο και grindy οπότε μάλλον δε θα το δοκιμάσω κάν).
Βλέπω πως και το DQXI σας αρέσει αρκετά και μάλλον οι περισσότεροι(;!) το θεωρείτε ανώτερο από DQVIII οπότε, δεδομένου ότι δε βιάζομαι, πιθανώς να πάω προς τα εκεί κάποια στιγμή παρόλο που δεν έχω Switch αυτή τη στιγμή (πολύ πιο πιθανό να το παίξω σε φορητή κονσόλα).
Ειπώθηκε πως και το DQV έχει ενδιαφέρουσα ιστορία οπότε με μπέρδεψε κι αυτό, δε ξέρω πόσο καλύτερη είναι από τα άλλα για να πάω προς τα εκεί, δεδομένου ότι είναι πιο παλιό...