
.. Δε ξερω καν τι σοι ανταποκριση μπορω να προσδοκω σε ενα τετοιο θεμα, αλλα ειναι τοσο μεγαλος ο ενθουασιαμος μου που θελω να γραψω 2 λογακια.
Σημερα προεβησα στο μεγαλο βημα της 1ης μου αγορας digital content (ωπα ρε φιλε).
Ως τωρα ημουν διστακτικος, διοτι δυσκολα θα με επειθε το οτιδηποτε εβλεπα να δωσω λεφτα γι αυτο - δηλαδη για μερικα megabytes.
Παρολαυτα, θελοντας να ζησω μια εμπειρια την οποια δεν εζησα οσο θα ηθελα στην προηγουμενη γενια και παροτι εχω αγορασει το παιχνιδι στο PS2, τιποτα δε με εποδισε απ το να δωσω 10ε για να παιξω τον τιτλο στην καλυτερη του εκδοχη.
Οι αλλαγες που εγιναν ηταν οι απαραιτητες. Ουτε χαζα extras, ουτε μια προχειρη μεταφορα.
HD version, 5.1 support και se 16:9 φαινοταν ιδανικο. Επισης εγινε προσθηκη και online leaderboards, πραγμα αρκετα ενδιαφερον αν λαβουμε υπ'οψιν μας τη φυση του παιχνιδιου.
Τι το ιδιαιτερο μπορει να εχει ενα παιχνιδι που διαρκει μια ωρα και ειναι υπερβολικα απλο, τοσο οπτικα οσο και απο αποψης gameplay;
Πραγματικα ειναι πολυ δυσκολο να εξηγησει καποιος τη φιλοσοφια του παιχνιδιου.. εδω πραγματικα ισχυει το "αλλο να το ακους και αλλο να το βλεπεις".
Εχοντας τα ηχεια στο full και στεκομενος σε αποσταση ενος μετρου απο την τηλεοραση σχεδον χαζεψα, αφου επαιξα 5-6 ωρες απο το απογευμα ως το βραδακι με ενα ενδιαμεσο διαλλειμα.
Η οπτικοακουστικη ψυχεδελεια προκαλει ενα μοναδικο συναισθημα που πραγματικα σε απορροφα σε αλλο κοσμο. Δε θυμαμαι καποιο αλλο παιχνιδι να μου εχει δημιουργησει εστω καποιο παρεμφερες συναισθημα.
Για να τελειωσω τις 4 βασικες πιστες εκατσα περιπου 2-3 ωρες μεχρι να ξαναμπω στο κλιμα κτλ..
Αφου τελειωσα μια φορα, μετα ξαναεπαιξα καποιες πιστες για να βελτιωσω τα στατιστικα μου και ξεκλειδωθηκε μια ακομα πιστα που αν και κατι απλο τελικα, δεν το ειχα κανει παλιοτερα.
Η 5η πιστα ηταν φανταστικη.. οχι τοσο μουσικα, αλλα οπτικα και "σεναριακα".
Η επικοινωνια των δημιουργων με τον παικτη ειναι φανταστικη.. απλες φρασεις διασπαρτες μεσα στην πιστα μου προκαλεσαν εστω και ενα στοιχειωδες ενδιαφερον... Εξαιρετικο στησιμο σε ολους τους τομεις... immersive εμπειρια στο συνολο της.. μεγαλο πραγμα αυτο και δυσκολο πολυ να επιτευχθει.
Αν οι πρωτες πιστες θελαν 10-15 λεπτα, η τελευταια μπορει να ηθελε και μιση ωρα.
Η πλακα ειναι πως εχασα καμποσες φορες στον τελικο αρχηγο.. να γιατι ξενυχτησα.
Σαν να μην εφταναν αυτα, με το που τελειωσα ξεκλειδωθηκαν καποια extra modes.
Aρχισα με το lost level (εξτρα πιστα) το οποιο και τελειωσα και αυτο με τη σειρα του ξεκλειδωσε το trance mode το οποιο ειναι κατι σαν endless mode (και pointless).... ΑΑΑΑ φερτε μου τα LSD μου να παιζω ως το πρωι.
Συν ολα τα αλλα υπαρχει το direct assault οπου παιζεις ολες τις πιστες στη σειρα (οχι δεν αντεχω να το κανω και αυτο σημερα) και απ οσο ειδα μου μενει αλλο ενα mode να ξεκλειδωσω - το boss rush.
Αν και το βασικο παιχνιδι ειναι μικρο, η φυση του ειναι τετοια που του προσδιδει τεραστιο replay value χωρις να αγγαρευει τον παικτη στο ελαχιστο.
800 points well spent. Το προτεινω ανεπιφυλακτα, τουλαχιστον σε οσους δεν το εχουν παιξει/τελειωσει.
Comment