Tweet
Μπορείς να εξηγήσεις ποίους μηχανισμούς θεώρησες απαρχαιωμένους και γιατί και πως χαρακτηρίζεις ένα παιχνίδι κακό αφού το διασκέδασες έστω και με παρέα;
Αν είναι στο τεχνικό τομέα ο λόγος που λες το παιχνίδι κακό θα ήθελα να ακούσω την άποψη σου στο ανάλογο topic του No More Heroes.
[/b]
Αν είναι στο τεχνικό τομέα ο λόγος που λες το παιχνίδι κακό θα ήθελα να ακούσω την άποψη σου στο ανάλογο topic του No More Heroes.
[/b]
- Οδήγηση : Κάκιστοι μηχανισμοί. Το μόνο που είχε πλάκα με την μηχανή ήταν να πηδάς πάνω από αυτοκίνητα και να κάνεις κωλιές. Το πως οδηγούσε, το ότι υπήρχαν 6 διαφορετικά αυτοκίνητα στον δρόμο και έβλεπες ένα κάθε λεπτό ήταν τραγικό. Μπορείς να τρέχεις και να σκάσεις πάνω σε αυτοκίνητο και να μην γίνει τίποτα, απλά σε σταματάει.
- Μάχες : Οι μάχες με τους αρχηγούς ήταν πολύ εκνευριστικές. Το παιχνίδι σε αφήνει να χτυπήσεις μόνο όταν έχει άνοιγμα ο κακός, κάτι που κάνει οποιοδήποτε combo και στρατηγική έχεις στο μυαλό σου άχρηστα γιατί το μόνο που κάνεις είναι emergency evade και mash το Α. Μετά recharge το σπαθί και φτου κι απ'την αρχή. Αν πας να τους χτυπήσεις σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή είναι σαν να βαράς ατσάλι και ο κακός συνεχίζει απτόητος. Για παιχνίδι του 2008, το θεωρώ απλά απαράδεκτο.
- Grinding Grinding Grinding : Αν και ενοχλητικές, οι μάχες με τους αρχηγούς πάντα είχαν μία δόση χιούμορ και σε άφηναν κάπως ευχαριστημένο. Έλα όμως που μετά έπρεπε να κάνεις ΑΘΛΙΕΣ αποστολές του στυλ 'μάζεψε καρύδες, κούρεψε το γκαζόν, μάζεψε σκουπίδια, σκότωσε τον ceo της πιτσαρίας, σκότωσε τόσους σε τόσο χρόνο'. Επιπλέον, αυτό το open-world μέρος του παιχνιδιού είναι υπερ-broken. Κόλλησα σε πάρα πολλά σημεία λόγω κακού design, δεν μπορείς να πηδήξεις φράχτες και μικρά τοιχάκια λόγω αόρατων τοίχων και πολλά άλλα το κάνουν άκρως εκνευριστικό. Μία δύο τρεις, κατήντησε αγγαρεία και βαριόμουν τη ζωή μου στα ενδιάμεσα.
- Γραφικά : Με τα γραφικά αυτού του παιχνιδιού έχω μια σχέση αγάπης/μίσους. Οι κεντρικοί χαρακτήρες (καλοί/κακοί) και τα μέρη που γίνονται οι δολοφονίες ήταν απίστευτα καλοσχεδιασμένοι/α και ξεχείλιζαν στυλ. Από την άλλη, η open-world πόλη με μερικά σπίτια χωρίς καν παράθυρα και γραφικά δεκαετίας δεν βλεπόταν. Αφήστε που τα textures μερικές φορές φόρτωναν μόνο όταν έφτανες πάρα μα πάρα πολύ κοντά. Όταν έβαλα και το component καλώδιο και είδα τα χιλιάδες jaggies κάτι πέθανε μέσα μου και νομίζω πως βγήκε κι ένα δάκρυ.
- Μουσική : Το ΕΝΑ τραγούδι που έχει το παιχνίδι είναι πολύ ωραίο. Αλλά αφού το άκουσα σε δέκα διαφορετικές εκδόσεις από χίλιες φορές, κάπου το βαρέθηκα.
Όπως είπα και στο προηγούμενο μου post, το παιχνίδι έχει ένα καλό το οποίο ευτυχώς είναι αρκετά δυνατό ώστε να μην σε κάνει να πετάξεις το wiimote στην τηλεόραση και να βάλεις τον δίσκο στο φουρνάκι. Το χιούμορ του παιχνιδιού είναι εκπληκτικό. Γέλασα σε πάρα πολλές στιγμές και ειδικά στο τέλος ήταν non-stop. Επίσης, οι μάχες με τους αρχηγούς είναι πολύ καλοσκηνοθετημένες και ή κάθε μία είναι μοναδική (αγαπημένη μου ήταν αυτή με τον μάγο) και αν δεν υπήρχαν τα προβλήματα με το πως χτυπάς τους κακούς και το ότι γίνονται σαν τοίχος όταν τους βαράς τότε θα έλεγα πως μάλλον ήταν από τις καλύτερες μάχες που έχω παίξει.
Παρ'όλ'αυτά, ο εκνευρισμός ήταν αρκετός κι εγώ θέλω όταν παίζω ένα παιχνίδι να είναι τουλάχιστον μέτριο (αν όχι καλό) σε όλους τους τομείς, κι ας μην είναι η ειδικότητα του οι ανοικτοί κόσμοι, η οδήγηση και το grinding.
Πιστεύω ότι το παιχνίδι πρέπει να το δει κάποιος γιατί είναι μοναδική εμπειρία και ο developer του είναι πραγματικά δημιουργικός, αλλά μόνο σε τιμή κάτω των 15-20 ευρώ.
.
Comment