Announcement

Collapse
No announcement yet.

I just finished

Collapse
This is a sticky topic.
X
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • Κάτι ότι έχω τρεχάματα τελευταία κάτι τα όσα συμβαίνουν με τα μηχανήματά μου,η όρεξη έχει πιάσει πάτο.Τελείωσα το Super Mario 3D Land.Μου πήρε 6,5 ώρες για τους 8 βασικούς κόσμους.Με τους υπόλοιπους δεν ασχολήθηκα,βαριέμαι,λέω να πιάσω τίποτ'άλλο.
    Στα του τίτλου.
    Ευχάριστο gameplay,pick n play λογική στο level design χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλό.Με εξαίρεση κάνα δυο τελικές πίστες,είναι πανεύκολο να δεις το φινάλε.Το να μαζέψεις όλα τα νομίσματα είναι κάπως πιο δύσκολο αλλά καμία σχέση με τα NSMB.Το σπαστικό είναι ότι σε κάποιες πίστες για να πας σε κάποια νομίσματα πρέπει να έχεις το κατάλληλο power up από προηγούμενη πίστα αλλιώς τα ξεχνάς.
    Τα γραφικά είναι υπέροχα και το 3D effect άψογο με απειροελάχιστο ghosting.
    Όποιος ψάχνει για ένα τίτλο να δει τι πραγματικά μπορεί να κάνει το 3ds του,ορίστε ο κατάλληλος τίτλος.
    8/10
    Carpe diem

    Comment


    • Τελειωσα το Flower.

      Ο λογος που δεν ειχα αγορασει το παιχνιδι τοσο καιρο ηταν οτι νομιζα πως προκειται μια ενδιαφερουσα ιδεα η οποια ωστοσο λειτουργει ως tech-demo για τις δυνατοτητες του sixaxis. O τιτλος ωστοσο ειναι απιστευτα ολοκληρωμενος και προς μεγαλη μου εκπληξη καταφερε να πει μια ωραια ιστορια με μοναδικο μεσο ενα πεταλο ενος λουλουδιου.

      Εν τελει τοσο το Journey οσο και το Flower θα ελεγα οτι με γεμισαν παρα πολυ ως εμπειριες αυτο το τετραημερο που ασχοληθηκα μαζι τους. Συν τοις αλλοις μετα το τελος τους καθησα και σκεπτηκα ποσο μπροστα ειναι developers οπως η ThatGameCompany κυριως σε οτι αφορα την ωριμοτητα και το ''εναλλακτικο'' με τα οποια αντιμετωπιζουν την αφηγηση (απο τα μεγαλυτερα προβληματα που εχει το μεσο συνολικα).

      Το Flow θα το αφησω για αργοτερα κατα πασα πιθανοτητα...

      Comment


      • teliosa to silent hill downpour to perimena pos ke pos alla exo apogoitefti.exi polla provlimata

        Comment


        • Originally posted by wesker View Post
          teliosa to silent hill downpour to perimena pos ke pos alla exo apogoitefti.exi polla provlimata
          Για πες την γνώμη σου στο αντίστοιχο θέμα για να μάθουμε κι εμείς τι προβλήματα έχει.
          sigpic

          Comment


          • Μόλις τελείωσα το Bloodrayne Betrayal. Τελικά συνειδητοποίησα κάτι. Η WayForward είναι από τους πιο ιδιαίτερους developpers και πραγματικά αρκετά games τους τα έχω διασκεδάσει ενώ με άλλα όπως το απογοητευτικό για εμένα Contra 4 δεν ξέρω τι συμπέρασμα να βγάλω.

            Με το συγκεκριμένο game θέλανε να βγάλουνε κάτι σε old school Castlevania- και να αποδείξουν πως υπάρχει χώρος για περιποιημένα sprites σε 2d games και σε HD. Γεγονός είναι πως οπτικά ο τίτλος είναι σούπερ. Πολύ όμορφα backgrounds και περιποιημένο animation. Στα αρνητικά η πολή μικρή ποικιλία εχθρών... Τα ίδια 4-5 sprites χωρίς καν αλλαγή χρωματικής παλέτας. Πέντε bosses εκ των οποίων τα δύο είναι σχεδόν τα ίδια- οκ τα δύο τελευταια bosses είναι πολύ καλά, ειδικά το τελευταίο. Eπίσης σε σημεία το στυλ υπερνικά την ουσία. Πολεμάς με τους εχθρούς στο σκοτάδι και φαίνονται μόνο οι σκιές με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις πολλές φορές- μιας και είπαμε γίνεται χαμός- πού είναι η βαμπιρούλα και πού ο εχθρός... αλαλούμ δλδ...

            Το μεγάλο αγκάθι είναι ο χειρισμός. Η βαμπιρούλα δυστυχώς πρέπει πρώτα να ολοκληρώσει το animation της κίνησης που κάνει πχ επίθεση για να πάρει την επόμενη εντολή. Υπάρχει με το L trigger μία κίνηση evade dash η οποία την καθιστά για μια στιγμή άτρωτη στις βολές των εχθρών και στα χτυπήματα. Το ζήτημα όμως είναι πως μέσα στο χαμό της μάχης( και ναιείναι στιγμές που σου την πέφτουνε ορδές εχθρών και δεν βλέπεις που πάνε τα τέσσερα) πρέπει να περιμένεις πρώτα να σταματήσει το animation της όποιας επίθεσης για να κάνεις evade ή έστω shoot με το όπλο( εξίσου χρήσιμο για crowd control) Δε θα με ενοχλούσε σε περίπτωση που ήταν ένα fan made game ή έστω ένα game που έχει σαν στόχο απλώς να δεις την ιστορία( η οποία btw είναι ανύπαρκτη). Το πρόβλημα είναι πως υπάρχει ranking system σε κάθε stage το οποίο απαιτεί για να πάρει το best of( στο 90% των περιπτώσεων) να τελειώσεις την πίστα σχεδόν άτρωτος- έστω χωρίς να χάσεις ζωή αλλά και ελάχιστη από την ενέργεια- και σε χρόνο record. Από τις πρώτες πίστες γίνεται αντιληπτό πως ο μεγαλύτερος εχθρός σε αυτή την προσπάθεια για καλό ranking είναι το σύστημα χειρισμού. Αντιλαμβάνομαι πως η Wayforward ήθελε να παρουσιάσει κάτι στην σχολή των παλιών vanias ή έστω των καλών jap action/platformers που θέλανε και skill πέρα από τη στείρα απομνημόνευση ωστόσο μένει- για μένα- μετεξεταστέα σε αρκετούς τομείς. Δεν είναι δυνατόν να βάζεις αρκετά δύσκολα platforming σημεία- εφάμιλλα με μέτριες πίστες του Meat Boy- με ένα τέτοιο χειρισμό και μια ηρωίδα που με το παραμικρό "γλιστράει" και είναι δύσκολο να κάνει άλματα ακριβείας.

            Το καλό(??) είναι πως οι ζωές είναι άπειρες, τα checkpoints γενικά καλά τοποθετημένα- αν και υπάρχουν και δυσάρεστες εκπλήξεις- ωστόσο με αυτό τον τρόπο δεν μπορείς να παίξεις το game για καλύτερο ranking etc γιατί καταλήγεις με σπασμένα νεύρα. Πιστεύω πως αν υπήρχε περιορισμός στις ζωές ίσως η Wayforward απέφευγε να εισάγει τόσο βάναυσα σημεία και το μοντέλο χειρισμού να ήταν λίγο πιο προσεγμένο.

            Το συγκεκριμένο σημείο είναι σίγουρα από τα πιο δύσκολα στο game και δυστυχώς βασίζεται σε ένα ποσοστό 50-50 σε skill και luck( είπαμε για καλό ranking μιλάμε για one life χωρίς καθόλου dmg πέρασμα της πίστας)

            Ακόμη και χωρίς να κυνηγά κανείς το rank, είναι δύσκολο να ευχαριστηθεί το Bloodrayne. Από τα μισά περίπου και έπειτα απλώς γίνεται ένα πολύ δύσκολο game, με πολύ απαιτητικό platforming χωρίς να υπάρχουν τα κατάλληλα εργαλεία για να ανταπεξέλθει ο παίκτης. Υπάρχουν στιγμές που φαίνεται πως η Wayforward πήγε να κάνει το κάτι παραπάνω- κάποια καλά υλοποιημένα platforming section, αλλά λίγα, όπως και τα καλά εν γένει boss fights εξαιρουμένων imo, των δύο πρώτων. Για 200 άντε 400 πόντους κάτι λέει. Για 800 μόνο για όσους έχουν στο προσκεφάλι τους τα carts του πρώτου Castlevania και του Ninja Gaiden για NES. Αυτοί είναι εν τέλει οι τίτλοι στους οποίους θέλει να μοιάσει το Bloodrayne. Δεν είναι τυχαίο πως μετά το τέλος του game ξεκλειδώνεται το OST σε NES remixes. Με βαριά καρδιά- μιας και ήθελα πάρα πολύ να με ικανοποιήσει ο τίτλος και δηλώνω fan της Wayforward- θα έβαζα ένα 5 με 6.

            To OST πάντως, τόσο το κανονικό, όσο και το nes remix είναι φανταστικό.



            Προσωπικά αν κάποιος ήθελε να παίξει ένα ευχάριστο 2d game της Wayforward( πέραν των κλασικών Shantae, Boy and his Blob) με καλό animation, καλό co-op και να θυμίζει κάτι από εποχές SNES, θα συνιστούσα το Batman Brave and Bold για το Wii. Ρίξτε μια ματιά στο γιουτούμπι. Πολύ καλό και ευχάριστο game- απουσιάζει η δυσκολία βέβαια, εν αντιθέσει με το Betrayal που το παρακάνανε.

            EDIT:
            Όταν γράφω καλό ranking εννοώ το καλύτερο δυνατό ranking aka Dhampir.
            «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

            Comment


            • Τερμάτισα το The Witcher I. Τώρα θυμάμαι όλα τα γεγονότα που ήταν απαραίτητα για να δω το επόμενο παιχνίδι, γιατί είχε σχέση με τον Ninja Assassin Iorweth(Απ' όσο γνωρίζω). Προσεχώς: The Witcher II!
              sigpic

              Comment


              • Πάει το Rayman Origins. Πρώτο παιχνίδι που τερματίζω στο PS Vita, το οποίο μου άφησε μάλιστα θετικότατες εντυπώσεις. Έχουν ήδη ειπωθεί τα περισσότερα, οπότε δε θα αναλωθώ σε μία επανάληψη. Θα πω μόνο ότι ήταν το ιδανικό παιχνίδι στην ιδανική συσκευή.

                Το μόνο που μου έμεινε είναι το Land of the Livid Dead, κατά τα άλλα έκανα τα πάντα.

                Comment


                • Πρόσφατα τελείωσα το ICO και το Vanquish (Hard + όλα τα Challenges).

                  Comment


                  • Originally posted by Heell View Post
                    Πρόσφατα τελείωσα το ICO και το Vanquish (Hard + όλα τα Challenges).
                    Είσαι θεός. Τώρα βρες και παίξε το Shadow of the Colossus!
                    sigpic

                    Comment


                    • Δεν βρήκα topic για το ICO, οπότε θα πω εδώ δυο λόγια. Το παιχνίδι μου άρεσε, ήταν πολύ ατμοσφαιρικό, με ωραίο art direction (αν και ο Ico θα μπορούσε να ήταν καλύτερος, να έμοιαζε περισσότερο με παιδί), ικανοποιητική μουσική και απλούς "γρίφους". Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν ήταν γρίφοι με την κλασική έννοια στην οποία πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς τι θα κάνεις για να προχωρήσεις, τις πιο πολλές φορές απλά έκανες το προφανές: έβλεπες ένα κιβώτιο στην άκρη του γκρεμού, το ρίχνεις από κάτω (αν είναι κάτω δεν μπορεί να ξαναγυρίσει πάνω και το παιχνίδι δεν υπήρχε περίπτωση να σε κάνει να κολλήσεις μετά από μία τέτοια επιλογή). Το Action στοιχείο ήταν κι αυτό πολύ βασικό, ένα χτύπημα μόνο έχεις κι αυτό ήταν. Με ενοχλούσε λίγο η μη ύπαρξη checkpoints: σε έναν τέτοιο τίτλο, αφού καταφέρεις να "λύσεις" τον "γρίφο" και να πας πχ στο επόμενο δωμάτιο, δεν έχει νόημα αν χάσεις από κάποιο λάθος άλμα να ξαναπαίξεις το ίδιο κομμάτι: δεν θα σε κάνει καλύτερο σε κάτι αυτό, τον ίδιο "γρίφο" θα λύσεις με τον ίδιο τρόπο.

                      Η απλότητα του παιχνιδιού ταίριαζε πολύ και με την ατμόσφαιρα, δεν είχε νόημα να έχεις αυτούς τους πρωταγωνιστές σε κάποιο πολύπλοκο κάστρο με χιλιάδες διακόπτες και διαδρόμους, ούτε θα είχε νόημα ο Ico να έχει 5 διαφορετικά combo, dodge και block. Όσα υπήρχαν ήταν αρκετά - δεν είναι κάποιος τρομερός τίτλος, είναι όμως ένα ευχάριστο, ανάλαφρο διάλειμμα που τα καταφέρνει και είναι καλό επειδή όλα τα στοιχεία του δένουν μεταξύ τους στην παραμυθένια/απλή ατμόσφαιρα.

                      Ξεκίνησα το Shadow of the Collosus και έχω ήδη ανησυχίες, από την στιγμή που φαίνεται να επικεντρώνεται σε μάχες νομίζει χάνει κάπου το νόημα όταν κάνει τα Zelda να φαίνονται πολύπλοκα. Βέβαια στην αρχή είμαι ακόμα, μετά τον πρώτο Collosus, οπότε μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν νομίζω να το συνεχίσω τώρα πάντως...

                      Sinclair ωραίο review του Bloodrayne Betrayal!

                      Comment


                      • Originally posted by Heell View Post
                        Ξεκίνησα το Shadow of the Collosus και έχω ήδη ανησυχίες, από την στιγμή που φαίνεται να επικεντρώνεται σε μάχες νομίζει χάνει κάπου το νόημα όταν κάνει τα Zelda να φαίνονται πολύπλοκα. Βέβαια στην αρχή είμαι ακόμα, μετά τον πρώτο Collosus, οπότε μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν νομίζω να το συνεχίσω τώρα πάντως...
                        Να το συνεχίσεις, γιατί αυτό που κάνει το παιχνίδι επικό δεν είναι μόνο οι μάχες, αλλά το πως σκαρφαλώνει ο μικρός πάνω στους κολοσσούς, η μουσική και το μικρό σενάριο εκεί. Γιαυτό είναι ένα έπος. Εμένα μ' άρεσε πάρα πολύ.

                        Συνέχισε το, και θα με θυμηθείς.
                        sigpic

                        Comment


                        • Originally posted by Heell View Post

                          Η απλότητα του παιχνιδιού ταίριαζε πολύ και με την ατμόσφαιρα, δεν είχε νόημα να έχεις αυτούς τους πρωταγωνιστές σε κάποιο πολύπλοκο κάστρο με χιλιάδες διακόπτες και διαδρόμους, ούτε θα είχε νόημα ο Ico να έχει 5 διαφορετικά combo, dodge και block. Όσα υπήρχαν ήταν αρκετά - δεν είναι κάποιος τρομερός τίτλος, είναι όμως ένα ευχάριστο, ανάλαφρο διάλειμμα που τα καταφέρνει και είναι καλό επειδή όλα τα στοιχεία του δένουν μεταξύ τους στην παραμυθένια/απλή ατμόσφαιρα.

                          Ξεκίνησα το Shadow of the Collosus και έχω ήδη ανησυχίες, από την στιγμή που φαίνεται να επικεντρώνεται σε μάχες νομίζει χάνει κάπου το νόημα όταν κάνει τα Zelda να φαίνονται πολύπλοκα.



                          Carpe diem

                          Comment


                          • Τέλειωσα Kingdom Hearts 2 στο Proud lvl:50. Θα το συνεχίσω για 100%

                            Comment


                            • Originally posted by Heell View Post
                              Δεν βρήκα topic για το ICO, οπότε θα πω εδώ δυο λόγια. Το παιχνίδι μου άρεσε, ήταν πολύ ατμοσφαιρικό, με ωραίο art direction (αν και ο Ico θα μπορούσε να ήταν καλύτερος, να έμοιαζε περισσότερο με παιδί), ικανοποιητική μουσική και απλούς "γρίφους". Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν ήταν γρίφοι με την κλασική έννοια στην οποία πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς τι θα κάνεις για να προχωρήσεις, τις πιο πολλές φορές απλά έκανες το προφανές: έβλεπες ένα κιβώτιο στην άκρη του γκρεμού, το ρίχνεις από κάτω (αν είναι κάτω δεν μπορεί να ξαναγυρίσει πάνω και το παιχνίδι δεν υπήρχε περίπτωση να σε κάνει να κολλήσεις μετά από μία τέτοια επιλογή). Το Action στοιχείο ήταν κι αυτό πολύ βασικό, ένα χτύπημα μόνο έχεις κι αυτό ήταν. Με ενοχλούσε λίγο η μη ύπαρξη checkpoints: σε έναν τέτοιο τίτλο, αφού καταφέρεις να "λύσεις" τον "γρίφο" και να πας πχ στο επόμενο δωμάτιο, δεν έχει νόημα αν χάσεις από κάποιο λάθος άλμα να ξαναπαίξεις το ίδιο κομμάτι: δεν θα σε κάνει καλύτερο σε κάτι αυτό, τον ίδιο "γρίφο" θα λύσεις με τον ίδιο τρόπο.

                              Η απλότητα του παιχνιδιού ταίριαζε πολύ και με την ατμόσφαιρα, δεν είχε νόημα να έχεις αυτούς τους πρωταγωνιστές σε κάποιο πολύπλοκο κάστρο με χιλιάδες διακόπτες και διαδρόμους, ούτε θα είχε νόημα ο Ico να έχει 5 διαφορετικά combo, dodge και block. Όσα υπήρχαν ήταν αρκετά - δεν είναι κάποιος τρομερός τίτλος, είναι όμως ένα ευχάριστο, ανάλαφρο διάλειμμα που τα καταφέρνει και είναι καλό επειδή όλα τα στοιχεία του δένουν μεταξύ τους στην παραμυθένια/απλή ατμόσφαιρα.

                              Ξεκίνησα το Shadow of the Collosus και έχω ήδη ανησυχίες, από την στιγμή που φαίνεται να επικεντρώνεται σε μάχες νομίζει χάνει κάπου το νόημα όταν κάνει τα Zelda να φαίνονται πολύπλοκα. Βέβαια στην αρχή είμαι ακόμα, μετά τον πρώτο Collosus, οπότε μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν νομίζω να το συνεχίσω τώρα πάντως...

                              Sinclair ωραίο review του Bloodrayne Betrayal!
                              Τhanks, αν και περισσότερες κάποιες ατάκτως ερριμμένες απόψεις για το game είναι παρά review. Μην αποθαρρύνω κόσμο πάντως, αν είστε old school 2d fans ρίξτε μια ματιά στο demo και σε κανά review online για να κρίνετε. Το game αν είχε ένα dash όπως του MegaMan X( κοινώς μπροστά, μπροστά στο d-pad) και μπορούσες να διακόπτεις το animation θα ήταν πολύ καλύτερο. Κόβεις επί παραδείγματι χάριν θεάματος τον εχθρό στα δύο( εντελώς τυχαίο συμβάν στα combos) και μπορείς να πατήσεις για εφέ τον κορμό του εχθρού που σέρνεται( πρακτικά ακίνδυνος μιας και δεν επιτίθεται) Όταν όμως γίνεται πανικός από εχθρούς και πας για καλό score και συμβαίνει κάτι τέτοιο, πατάς τον κομμένο εχθρό και μένεις εκτεθειμένος στην επίθεση του εχθρού που έιναι μπροστά σου. Επίσης ο εχθρός που είναι μπροστά στο όπλο σου δεν δέχεται τα πυρά( άλλη τραγική απόφαση αυτή με τραγικές συνέπειες στο gameplay)

                              To ICO το είχα αγοράσει και τερματίσει αμέσως- παλιές καλές εποχές- την περίοδο που ήταν σχετικά δυσεύρετο, γύρω στο 2004-5. Ψέματα μην πω, δε μου άφησε κάτι το ιδιαίτερο, ίσως φταίνε και οι υπερβολικές απαιτήσεις που κάνανε λόγο για διαμάντι κτλ κτλ. Καλό game, αλλά είχα τις ίδιες ενστάσεις με εσένα. Πάντως είχε τη γοητεία του, πρέπει να το ομολογήσω.

                              Το SotC μου φάνηκε πολύ καλύτερο και πιο πολύ "game", με την έννοια ότι απαιτούσε κάποιο skill από τον παίκτη. Χαλαρά το παιχνίδι που παίζω πιο άνετα από τα δύο. Σε προσφορά θα ήθελα να αγοράσω και την συλλογή των δύο για το ps3 ή ακόμη καλύτερα- wishful thinking- για vita
                              «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

                              Comment


                              • Originally posted by Heell View Post
                                δεν είναι κάποιος τρομερός τίτλος




                                "Can't talk shit with a tongue full of rug burn!"

                                Comment

                                Working...
                                X