Τί παίζετε αυτό τον καιρό;

[hideo]

τεχνικος τομεας τωρα,ειναι πολυ καλο αλλα μαλλον το χειροτερο απο τα exclusives.Παιζει να μην εχει καν AA αλλα δεν ηταν αρκετο να μου χαλασει τιποτα.

Εχεις δικιο,αλλα σκεψου οτι πραγματικα πας παντου.Σκαρφαλωνεις σε ολα τα κτηρια και υπαρχουν λεπτομεριες σε καθε κτηριο και σημειο της πιστας.Επισης πολυ καλα textures για τετοιο game.Σιγουρα ομως συνολικα δεν μπορουν να εντυπωσιασουν(btw στο πρωτο boss επιανε τα 60fps ή ηταν ιδεα μου?)

Αυτο που σου μενει απο το παιχνιδι ειναι το διασκεδαστικοτατο gameplay του και το ενδιαφερον story του που ξεδιπλωνεται μεσα απο πολυ ωραια κομικ βιντεακια.Θελεις να προχωρησεις για να δεις την συνεχεια και το πολυ καλο gameplay δεν σου επιτρεπει να το αφησεις.
Απο τις εκπληξεις της χρονιας για το ps3 θα ελεγα .

[Raf]

Halo 3: ODST!

Ό,τι περίμενα και ακόμα παραπάνω. Μία τελείως διαφορετική προσέγγιση στο ίδιο gameplay που αγαπήσαμε απο τη σειρά. Οι μάχες κυλάνε με άλλο τρόπο, η εξερεύνηση έχει πάρει άλλη τροπή, ο χαρακτήρας αποπνέει μία ξεχωριστή αίσθηση. Δεν είναι ο Chief, δεν είναι σούπερ, είναι ένας ζωντανός οργανισμός με συναισθήματα και προσωπικότητα. Το feeling των όπλων εχει και αυτό διαφοροποιηθεί, οι εχθροί πράγματι είναι μία κινούμενη απειλή, αναπνέουν και αυτοί, το παιχνίδι πάει το first person shooting τόσο μα τόσο μπροστά. Προσωπική άποψη: Το gameplay ξεπερνά με ευκολία το Halo 3.

Η μουσική...τι μελωδίες, τι ενορχηστρώσεις, ακριβώς στο σημείο που θα έπρεπε. Ο O'Donnel ξεπέρασε τον εαυτό του κατα πολύ αυτή τη φορά. Για κάτι τέτοιους λόγους θεωρώ οτι η Bungie είναι μπροστά. Η μουσική είναι μέλι, είναι μπιμπελό, είναι βάλσαμο. Για voice-overs και τα λοιπά δε θα μπω στο κόπο να πω, νομίζω πως θεωρούνται αυτονόητα.

Ακόμα και τα γραφικά περνάνε κάτι το διαφορετικό. Δεν είναι Halo 4 ούτε όμως και Halo 3. H καινούργια χρωματική παλέτα (που απο τα τρία επίπεδα που έπαιξα αλλάζει κάθε φορά) είναι εξαιρετική.

Γενικά απο τη γρήγορη εντύπωση που έχω σχηματίσει ως τώρα μπορούμε να μιλάμε για κάτι το τόσο διαφορετικό μα τόσο ίδιο. Ένα ιδιοφυές και αντάξιο spin-off της σειράς, μία σειρά που μπορεί να βγάζει και να βγάζει επεισόδια τα τελευταία χρόνια μα είναι ένα και ένα.

Και μη παραπονεθεί κανείς, το παιχνίδι θα το αγοράσω αυθεντικότατο, εν καιρώ.

[Azrael]

Εχει βγει κιολας σε torrents αυτο;Ποσες ωρες ειναι το single;

[Raf]

Δεν είναι μεγάλο μα ούτε νομίζω και μικρό. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν ξεκάθαρα τάδε πίστες. Περιπλανιέσαι με τον "rookie" στη πόλη, βρίσκεις ένα στοιχείο και αρχίζεις μία αποστολή σαν ένας άλλος ODST. Το θέμα είναι πότε αρχίζει και πότε τελείωνει μία αποστολή και αυτό μπερδεύει. Νομίζω θα πρέπει να ξανακάνω μία αποστολή επειδή έχασα το save data μου γιατί πειραματιζόμουν.

[Evans]

To Prof. Layton 2 κοντεύει να τελειώσει (λογικά, είμαι στους 103 γρίφους) και ήδη κοιτάω τι να παίξω μετά από αυτό. Η αλήθεια είναι ότι οι επιλογές είναι άπειρες και σύντομα το PS3 θα έχει τόσους τίτλους που θέλω να παίξω, που δύσκολα θα τα βγάλω πέρα χωρίς να καώ (ΟΚ βοηθάει το άδειο πορτοφόλι μου στο να μην καώ).

Παίζω και το Wario Land the Shake Dimension για το Wii, το οποίο από το λίγο που είδα, μου άρεσε. Το WipEout HD μπήκε λίγο στην άκρη λόγο αυτών και λόγο άλλων παιχνιδιών που θέλω να παίξω σε φορητά (Dissidia, Lenneth). Όρεξη και χρόνο να έχεις (και άλλα πράγματα για να μη λιώνεις) και όλα χωράνε.

Φυσικά παίζω και την beta του Uncharted 2 .

Εdit: Στο layton έφτασα 125 γρίφους. Οι γρίφοι από τα mines μέχρι το κάστρο ήταν lol 1-2 εξαιρέσεις.

[Titus]

Συνεχίζοντας να παίζω Gothic 3 (και θα συνεχίσω για πολύ καιρό ακόμα απ'ό,τι φαίνεται...) έβαλα δύο άλλα παιχνίδια για να σπάσει λίγο η μονοτονία. Το ένα είναι το Homeworld 2, ένα από τα πρώτα "νέας γενιάς" 3D strategy, και το δεύτερο το παγκοσμίως άγνωστο και πολύ αδικημένο Nocturne.

To Homewrold 2 είναι η συνέχεια του Homeworld 1 (αλήθεια λέω!!!), το οποίο είχε κυκλοφορήσει σε μια εποχή που το είδος των RTS προσπαθούσε με όχημα το τρισδιάστατο περιβάλλον να ξεφύγει από το τέλμα του Starcraft και του Red Alert. Διάφορα περίεργα παιχνίδια, όπως το Urban assault πχ, είχαν κυκλοφορήσει εκείνη την περίοδο, και το Homeworld είχε κάνει μεγάλη αίσθηση με τα πλήρως τρισδιάστατα και καλαίσθητα γραφικά του και, κυρίως, τον πλήρως τρισδιάστατο χώρο του. Καθώς πρόκειται για μάχες στο διάστημα, οι μονάδες είχαν πλέον τη δυνατότητα να κινούνται και στον κάθετο άξονα. Οι καινοτομίες συνεχίζονταν με πολλές ατμοσφαιρικές κάμερες, πρωτοποριακό χειρισμό, τη χρήση των motherships και την κατάργηση των βάσεων, και γενικά από στρατηγικής άποψης το παιχνίδι έλεγε πολλά. Το 2, έχοντας κυκλοφορήσει το 2003, είναι πιο κοντά στην εποχή μας και θυμίζει σε πάρα πολλά το Star Wars: Empire at War, ένα άλλο πολύ καλό RTS. Από το λίγο που έπαιξα, αισθητικά μου άρεσε πολύ και δε δείχνει γερασμένο. Φαίνεται πως είναι παιχνίδι βγαλμένο από την παλιά, σκληροπυρηνική γενιά RTS που δε χάριζε κάστανα.

Το Nocturne τώρα...Πάρτε το Resident Evil. Το πρώτο, άντε και το δεύτερο - survival horror, κουμπί για στόχευση (αλλά μπορεί να περπατάει και να πυροβολάει ταυτόχρονα, χα!), σκοτεινό (πολύ), σταθερή κάμερα στο χώρο που αλλάζει όταν ο χαρακτήρας μπαίνει σε άλλη περιοχή, σχεδόν ανύπαρκτο intefarce για να μην αλλοιώνεται στο ελάχιστο η κινηματογραφική ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και...οι ομοιότητες σταματούν εδώ. Ξεχάστε το ποζεριλήκι και τη σύγχρονη ατμόσφαιρα. Βρισκόμαστε στην Αμερική του Μεσοπολέμου, ο τρόμος του παιχνδιού είναι ζόμπι, λυκάνθρωποι, βρικόλακες και κλασσικά μυθολογικά πλάσματα, και το όλο στόρι θυμίζει κάτι από Hellboy. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Stranger ("ξένος", απόλυτα ταιριαστό όνομα, θα εξηγήσω παρακάτω γιατί...) είναι πράκτορας μιας αντιτερατικής μυστικής οργάνωσης που ιδρύθηκε από το Ρούσβελτ όταν σκότωσε ένα λυκάνθρωπο. Είναι αυθεντικά σκληρός, λιγομίλητος, αιμοβόρος, ανάλγητος, μοναχικός, ανάποδος (από τις λίγες φορές που αυτές οι λέξεις έχουν νόημα για χαρακτήρα παιχνιδιού, ξεχάστε τις υπερβολές και τις φλωριές, ο τύπος ΔΕΝ είναι συμπαθής) φοράει καπαρτίνα, καπέλο και σοφιστικέ στρογγυλά γυαλιά ηλίου και ΜΙΣΕΙ τα πλάσματα της νύχτας (και στο πρώτο chapter συνεργάζεται με μια μισή άνθρωπο μισή βρικόλακα, χουχου). Η όλη ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι ένα εξαιρετικό υβρίδιο φιλμ νουάρ και Νοσφεράτου, και προσωπικά δεν έχω ξαναπαίξει κάτι παρόμοιο. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στο σκοτάδι και τις σκιές, και τον τρόπο που λειτουργούν στο παιχνίδι. Στην αρχή, ο παίχτης περνά από ειδικό calibration της οθόνης του ώστε να ρυθμιστεί κατάλληλα για το παιχνίδι, ενώ του συστήνεται να σβήσει τα φώτα! Ομολογουμένως δεν είναι παραξενιά, το παιχνίδι παίζεται πιο ευχάριστα χωρίς φως. Και, με το που ξεκινήσεις...νιώθεις παρείσακτος. Καλώς ήρθες σε ένα κόσμο Νύχτας, όπου το Φως είναι Παρείσακτος. Δεν έχει θέση. Έναν κόσμο που το σκοτάδι δεν είναι η απουσία του φωτός, αλλά μια αυθύπαρκτη οντότητα και κοσμολογία. Η αίσθηση είναι πολύ σπάνια και σε γραπώνει από την πρώτη στιγμή. Ο παίχτης (ο Ξένος) είναι αναγκασμένος να νιώθει μίσος και οργή γιατί είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει ως παρείσακτος σε ένα κόσμο σκότους. Η αίσθηση της απομόνωσης, του αλλότριου και του φόβου είναι πανταχού παρούσα και ποτίζει το παιχνίδι. Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι ένας μουντός ρεαλισμός, τόσο πραγματικός που μοιάζει απόκοσμος. Η δουλειά που έχει γίνει με τη χρωματική παλέτα, τις σκιές και το animation είναι πραγματικά εξαιρετική. Με μια λέξη, το παιχνίδι το έχει. Δυστυχώς δεν είναι όλα θετικά. Αν και η έλλειψη highlighting στα αντικείμενα είναι κατανοητή, ως και επιθυμητή, βρήκα το χειρισμό δύσκαμπτο. Όντας ασυνήθιστος στο είδος, παλεψα λίγο μέχρι να συνηθίσω τις ενέργειες. Σα να μην έφτανε αυτό, μου δόθηκε η εντύπωση πως οι εντολές πρέπει να δοθούν δυο και τρεις φορές μερικές φορές (ή να μετακινηθείς στο χώρο), ενώ επέστρεψα στην εποχή που το αριστερό shift είναι run και το δεξί δε μετράει για shift. Το παιχνίδι βγήκε μεν το 99 αλλά ο χειρισμός του είναι πλέον πεπαλαιωμένος, ειδικά για το πληκτρολόγιο (προσπάθησα να βάλω πληκτρολόγιο - ποντίκι αλλά δεν κατάλαβα...πώς λειτουργεί το ποντίκι). Είμαι πλήρως διατεθειμένος να τα καταπιώ αυτά βέβαια για να παίξω το παιχνίδι, που μου φαίνεται χαμένο διαμάντι.

[Altair]

A ρε Τίτε τι θυμήθηκες;Όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το Nocturne ήθελα πάρα πολύ ένα καλό πισάκι για να το παίξω αλλά δυστυχώς δε μου'κατσε.Όταν το τελειώσεις περιμένω εντυπώσεις.Πλάκα πλάκα ένα παλικάρι απο τη σειρά μου το έχει αυθεντικό,ίσως το δανειστώ.

[enwsiths]

A ρε Τίτε τι θυμήθηκες;Όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το Nocturne ήθελα πάρα πολύ ένα καλό πισάκι για να το παίξω αλλά δυστυχώς δε μου'κατσε.Όταν το τελειώσεις περιμένω εντυπώσεις.Πλάκα πλάκα ένα παλικάρι απο τη σειρά μου το έχει αυθεντικό,ίσως το δανειστώ.

gia panta?????...kai ws gnwston arxonta anton katalh3ei sto rafi skonismeno????

[Sith Lord Bahamut]

Need For Speed : Shift....ετσι για το hardcore τηε υποθεσης
Επιτελους σταματησε το raplowbapyomymen στο soundtrack του παιχνιδιου και πλεον υπαρχει μια αρκετα πιο ευχαριστη μουσικη.....οπως και ο ηχος των αυτοκινητων ειναι πολυ καλος....οκ GT δν μπορει να γινει

Παντως εχει στραφει προς τα εκει το παιχνιδι....βγηκε το Grid και τσουπ το Need For Speed σχεδον ιδιο ---οκ μπορει οχι "σχεδον"---...εχει γινει simulation πλεον, απλα μπορεις να επιλεξεις εσυ το βαθμο στον οποιο θα φτανει;)

[nooto]

Μετα απο το 99% στο lbp (δεν εχω το τελευταιο 4x), αρκετο multi και καψιμο με τα custom costumes (damn στα video του youtube γιατι με το που καταλαβα τους μηχανισμους ασχολουμουν κυριως με αυτο) λεω να αρχισω το mgs marathon evans style. Ξεκιναμε λοιπον με mgs one.

Παραλληλα tactics, κραταω επαφη για να μη χασω το σεναριο ανοιγοντας κατα καιρους το psp αλλα λογω εξεταστικης δεν ηθελα να δω το τελος οσο ειμαι πιεσμενος...την αλλη βδομαδα ολοκληρωνω τα μαθηματα οποτε χαλαρωνοντας, θα παω σιγα σιγα προς τον τερματισμο.

[Azrael]

Κατεβασα πριν τα ninja gaiden sigma 2 k lost planet 2.

Το Sigma 2 φαινεται πολυ καλο και ειδα αμεσως τις διαφορες απο το DMC.Οι εχθροι ορμανε ντου να σε φανε!!Τρομερα οπλα και κινησεις,σταθερα frames αλλα προβληματικη καμερα σε σημειο να χανεις τον Ryu και να τον μπερδευεις με τους εχθρους

Επισης με χαλασε πολυ πως δεν εχει βια και αιμα οπως στο 2.Δεν ειναι δυνατον να του κοβεις το χερι του αλλου και να μη σταζει πραμα.Εχει αιμα αλλα καλυπτεται απο τις μωβ ακτινες λολ.

Παντως αν ειχα και 360 θα προτιμουσα να παρω το 2 καθως και φτηνο το βρισκεις τωρα και εχει bloodbath.



Το Lost Planet τωρα fail.Με μια λεξη ΑΧΤΑΡΜΑΣ.Δε καταλαβαινα τι γινοταν εκει περα.Ο χειρισμος προβληματικος και τεχνικος τομεας κατω του μετριου.Σιγουρα ειναι ντεμο αλλα απο αυτο που ειδα λεω.Θυμαμαι μολις ειδα το πρωτο βιντεο(με ενα τραινο αν θυμαμαι καλα)δε το πιστευα οτι ηταν real time,ηταν τοσο τελειο,τωρα τι σκατα εγινε.Δε ξερω στο 360 πως ειναι αλλα στο PS3 τουλαχιστον το ντεμο ηταν απογοητευση.Μια ζουγκλα σαν το HAZE ενα πραμα.

[Evans]

Παραλληλα tactics, κραταω επαφη για να μη χασω το σεναριο ανοιγοντας κατα καιρους το psp αλλα λογω εξεταστικης δεν ηθελα να δω το τελος οσο ειμαι πιεσμενος...την αλλη βδομαδα ολοκληρωνω τα μαθηματα οποτε χαλαρωνοντας, θα παω σιγα σιγα προς τον τερματισμο.

Περιμένουμε εντυπώσεις ^_^ .

[丹野]

Star Ocean: The Last Hope

[Deus]

Star Ocean: The Last Hope

Εμμμ ναι.

Μια ερώτηση...Πως σου φαίνεται το παιχνίδι;Τι έχεις να πεις για αυτό γενικά;Θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη και κάποιου άλλου.

Εγώ το θεωρώ το χειρότερο παιχνίδι της σειράς...

Εγώ συνεχίζω το valkyrie profile 2.Απλά ένα από τα καλύτερα rpgs που έχω παίξει ποτέ.

[丹野]

Δεν θα έλεγα το χειρότερο παιχνίδι... Είμαι κοντά στο τέλος όπου με ξεσκίζουν όλα τα αφεντικά που αντιμετώπισα πιο πριν !

Σε γραφικά θα έλεγα ότι δανείστηκε από το Infinite Undiscovery, με μικρή διαφορά ότι του δώσανε περισσότερη προσοχή σε αυτό για να το κάνουν όπως και αν μπορεί κανείς το καλύτερο.
Σε σενάριο τα σπάει και είναι και πολύ καλό. Έχω μάλιστα πεθάνει στα γέλια με τις καφρίλες της Welch !
Το σύστημα μάχης είναι το fail, καθώς είναι πολύ καλό και ξεχωριστό, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι χαρακτήρες που ΧΕΙΡΙΖΕΣΑΙ, στοχεύουν αυτόματα τον στόχο και δεν μπορείς να χτυπήσεις τον σωστό στόχο εξαιτίας του auto-lock. Το έχω πάθει να ξεσκίζομαι πολλή ώρα με το προτελευταίο boss, την Kokabiel... Γενικά το παιχνίδι είναι Open-World J-RPG.

Ειλικρινά η Square-Enix έκανε την μεγάλη μαλακία να μην δώσει και anime στοιχεία στα πορτραίτα τους ή και στις μάχες τους, που ήταν ακόμη πιο όμορφα... Πιο πολύ ξεχώρισε σαν 3D ο Bacchus. Οι άλλοι πιο καλοί θα ήταν anime-like...