Tweet
Για το θέμα πειρατείας στην Ελλάδα το αστείο είναι ότι ακόμα και 10 ευρώ να έχει ένα παιχνίδι ο έλληνας και πάλι θα πει "γιατί να το πληρώσω ενώ μπορώ να το κατεβάσω τσάμπα από το internet;" ενώ την ίδια στιγμή χρυσοπληρώνει τον καφέ που θα πιεί στο Κολωνάκι και δεν θα καταδεχτεί ν' αγοράσει ρούχα από κινέζους. Όπως η αδελφή μου που ήθελε να πάρει ένα PS2 για τον άνδρα της - για να παίζει Pro Evolution φυσικά - και της φάνηκαν πολλά τα 90-10 ευρώ ενώ για ρούχα θα τα έδινε για πλάκα.
Αν και δεν σας κρύβω ότι παίζω παιχνίδια πειρατικά αλλά μου την δίνει όταν ορισμένοι όχι μόνο το θεωρούν μαγκιά να παίζουν πειρατικά αλλά χλευάζουν κι όσους αγοράζουν αυθεντικά.
Και λέγοντας γι' αυθεντικά μια απορία έχω τον τελευταίο καιρό επειδή το βλέπω σε διάφορες συζυτήσεις πρόσφατα σε άλλα forums: τι είναι πιο σωστό, ν' αγοράζεις ένα παιχνίδι μεταχειρισμένο ή να το κατεβάζεις παράνομα τσάμπα; H κλασσική απάντηση θα ήταν η πρώτη αλλά υπάρχει και το εξής σκεπτικό: Aγοράζοντας ένα παιχνίδι αυθεντικό τα λεφτά σου πάνε στην εταιρειά που το έφτιαξε κι έτσι στηρίζεις την βιομηχανία των videogames ώστε να εξακολουθεί να φτιάχνει ποιοτικά παιχνίδια. Αυτό φυσικά ισχύει όταν το παιχνίδι είναι ολοκαίνουριο. Τι γίνεται όμως όταν το παιχνίδι είναι μεταχειρισμένο και τα λεφτά σου πάνε στα χέρια ενός άλλου gamer (αυτουνού που στο πούλησε) ή στα χέρια του καταστηματάρχη (που αντί να ζητήσει νέες κοπιές από τις εταιρεία διανομής του παιχνιδιού απλά αγοράζει από άλλους πελάτες και τα μεταπουλάει) ; Σίγουρα για ένα παλιό παιχνίδι όπου οι εταιρείες δεν βγάζουν νέα αντίτυπα δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από το μεταχειρισμένο (εκτός κι αν είσαι τυχερός και πετύχεις κανά ολοκαίνουριο αντίτυπο από απούλητο στοκ) αλλά από την στιγμή που τα λεφτά σου δεν πάνε στην εταιρεία τότε τι διαφορά υπάρχει από το να το κατεβάζεις από το internet; T' ότι τα λεφτά σου δεν πάνε στα χέρια άλλων ατόμων που δεν έχουν εμπλακεί στην δημιουργία και την παραγωγή του παιχνιδιού.
Και μια άλλη απορία για τ' αυθεντικά παιχνίδια: ενώ οι εταιρείες τυπικά απαγορεύουν την μεταπώληση παιχνιδιών (κυρίως στην Ιαπωνιά) ακόμα κι οι μεγάλες, επώνυμες αλυσίδες καταστημάτων πουλάνε μεταχειρισμένα παιχνίδια που αγοράζουν από τους πελάτες τους. Τι παίζει εδώ;
Αν και δεν σας κρύβω ότι παίζω παιχνίδια πειρατικά αλλά μου την δίνει όταν ορισμένοι όχι μόνο το θεωρούν μαγκιά να παίζουν πειρατικά αλλά χλευάζουν κι όσους αγοράζουν αυθεντικά.
Και λέγοντας γι' αυθεντικά μια απορία έχω τον τελευταίο καιρό επειδή το βλέπω σε διάφορες συζυτήσεις πρόσφατα σε άλλα forums: τι είναι πιο σωστό, ν' αγοράζεις ένα παιχνίδι μεταχειρισμένο ή να το κατεβάζεις παράνομα τσάμπα; H κλασσική απάντηση θα ήταν η πρώτη αλλά υπάρχει και το εξής σκεπτικό: Aγοράζοντας ένα παιχνίδι αυθεντικό τα λεφτά σου πάνε στην εταιρειά που το έφτιαξε κι έτσι στηρίζεις την βιομηχανία των videogames ώστε να εξακολουθεί να φτιάχνει ποιοτικά παιχνίδια. Αυτό φυσικά ισχύει όταν το παιχνίδι είναι ολοκαίνουριο. Τι γίνεται όμως όταν το παιχνίδι είναι μεταχειρισμένο και τα λεφτά σου πάνε στα χέρια ενός άλλου gamer (αυτουνού που στο πούλησε) ή στα χέρια του καταστηματάρχη (που αντί να ζητήσει νέες κοπιές από τις εταιρεία διανομής του παιχνιδιού απλά αγοράζει από άλλους πελάτες και τα μεταπουλάει) ; Σίγουρα για ένα παλιό παιχνίδι όπου οι εταιρείες δεν βγάζουν νέα αντίτυπα δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από το μεταχειρισμένο (εκτός κι αν είσαι τυχερός και πετύχεις κανά ολοκαίνουριο αντίτυπο από απούλητο στοκ) αλλά από την στιγμή που τα λεφτά σου δεν πάνε στην εταιρεία τότε τι διαφορά υπάρχει από το να το κατεβάζεις από το internet; T' ότι τα λεφτά σου δεν πάνε στα χέρια άλλων ατόμων που δεν έχουν εμπλακεί στην δημιουργία και την παραγωγή του παιχνιδιού.
Και μια άλλη απορία για τ' αυθεντικά παιχνίδια: ενώ οι εταιρείες τυπικά απαγορεύουν την μεταπώληση παιχνιδιών (κυρίως στην Ιαπωνιά) ακόμα κι οι μεγάλες, επώνυμες αλυσίδες καταστημάτων πουλάνε μεταχειρισμένα παιχνίδια που αγοράζουν από τους πελάτες τους. Τι παίζει εδώ;
Comment