Η Ζωή έχει Χρώμα ...

[Ramparter]

Συμφωνώ απόλυτα με το συγκεκριμένο.Υπάρχει η δυνατότητα να ξεπεραστεί η εμπειρία που δίνει ένα βιβλίο σε σχέση με την εμπειρία από ένα video game και έτσι θα μπορέσουν να αντικατασταθούν τα βιβλία με PC και videogames.
[/b]

Σε καμια περιπτωση δε νομιζω οτι ηθελε να πει κατι τετοιο ο Link. Εσυ μιλας για αντικατασταση δηλαδη μου λες οτι καποια στιγμη αντι για βιβλια θα χρησιμοποιουμε video games.

Πως θα γινει αυτο οταν μιλαμε για διαφορετικα πραγματα. Το βιβλιο ειναι ενα μεσο μεταδοσης, αποθηκευσης και αναγνωσης πληροφοριας. Το video game δεν ειναι μεσο, ειναι μια μορφη ψυχαγωγιας πολυ συγκεκριμενη, ενα ηλεκτρονικο παιχνιδι.

[paixtis]

Δεν εννοούσα αυτό.Καταννοώ τι λέει απόλυτα ο link.Εγώ όμως το επέκτεινα λίγο παραπέρα καθώς από τη στιγμή που τα videogames θα είναι σε θέση να προσφέρουν δυνατότερες εμπειρίες από τα βιβλία άρα θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως αντικαταστάτες τους διαβάζοντας και παίζοντας παράλληλα(διαδραστικό βιβλίο).

[Raf]

Δεν νομίζω, τα βιβλία δεν αντικαθιστούνται.
Βέβαια τέτοιο ενδεχόμενο παραμένει ανοιχτό για το μέλλον αν οι paixtis' πολλαπλασιαστούν.

ΥΓ: Διαδραστικό βιβλίο θα μπορούσα να πω το Hotel Dusk και το Phoenix Wright. Αλλά πίστεψέ με αν έβγαιναν σε λογοτεχνικό βιβλίο θα ήταν μία τελείως διαφορετική εμπειρία, όχι καλύτερη ούτε χειρότερη, απλά ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ.
Σημασία έχει να καταλάβουμε πως δεν μιλάμε για καλύτερο και για χειρότερο καθώς το ένα και το άλλο παίζουν σε διαφορετικά επίπεδα. Έχουν χιλιοαναφερθεί, εκπαίδευση/παιδεία και ψυχαγωγία, αυτό είναι.

[paixtis]

Ναι αλλά δεν με καταλαβαίνεις.Λέω να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο που να προσφέρουν και εκπαίδευση και παιδεία και ψυχαγωγία χωρίς να αποβλακώνουν.Το hotel dusk και το phoenix wright μοιάζουν πολύ λίγα σ'αυτό που φαντάζομαι.Μιλάω για την απόλυτη εμπειρία αλληλεπίδρασης(VR,gaming,βιβλίο,διέγερση όλων των αισθήσεων και γενικά να μπορείς να κάνεις τα πάντα στο "game").

[Altair]

εντάξει παιδιά νομίζω το υπεραναλύσαμε το θέμα.όλες οι απόψεις ακούστηκαν, όλοι καταλάβαμε τι πρεσβεύει ο καθένας,όλοι ξεφύγατε () από το θέμα.ας το λήξουμε εδώ γιατί αλλιώς βλέπω το θέμα να αλλάζει όνομα σε κάτι τέτοιο:

Βιβλία ή Games;
Begun the flame wars have

[paixtis]

lol σωστός.Πράγματι ξεφύγαμε.Τεσπά.
Το πιο σημαντικό είναι η προσπάθεια που έκανε ο Psycomaniac στο cgmag forum.Έστειλε επιστολή στον υπεύθυνο και πήρε και απάντηση ζητώντας του μάλιστα να συναντηθούν για να τους βοηθήσει στο "έργο" τους.Αν προχωρήσει περαιτέρω το πράγμα μόνο καλό μπορεί να αποφέρει η συγκεκριμένη κίνηση για τα videogames στην Ελλάδα.Ας ξεφύγουμε επιτέλους από την προκατάληψη "τα videogames αποβλακώνουν,κάνουν κακό,προκαλούν βία και σκοτώνουν".Τα videogames δεν ευθύνονται όπως πολύ καλά είπαν οι djsolid και link για όλα αυτά το κάθε άτομο χωριστά είναι υπεύθυνο για τις πράξεις του.

[Wii_Master_Link]

Δεν νομίζω, τα βιβλία δεν αντικαθιστούνται. [/b]

σιγουρα! φαντασου να προσπαθουσες να τυλιξεις ενα κιλο φετα με ενα video game? απλα δεν γινεται
πλακα κανω ρε παιδια... μην μου δινετε προσοχη. απλα ειχα θυμηθει ενα ανεκδοτο που ρωταει ενας εαν καποτε το ραδιοφωνο θα αντικαταστησει την εφημεριδα.

τωρα πως καταφερατε να φτασετε να συγκρινετε τα video games με τα βιβλια...

[Altair]

σωστός ο παίχτης.κι έλεγα τι ξέχασα.ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Psycomaniac.Δεν ξέρω τι επιστολή έστειλε,ούτε γιατί δεν το έβαλε για υπογραφή απ'όλους μας αλλά ΜΠΡΑΒΟ του και πάλι ΜΠΡΑΒΟ του.

υ.γ.μπορώ να δω από κάπου την επιστολή που έστειλε;


edit:fixed

[Somari]

O Big Boss φταίει!!!

[Ellesar_Ph]

Δεν εννοούσα αυτό.Καταννοώ τι λέει απόλυτα ο link.Εγώ όμως το επέκτεινα λίγο παραπέρα καθώς από τη στιγμή που τα videogames θα είναι σε θέση να προσφέρουν δυνατότερες εμπειρίες από τα βιβλία άρα θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως αντικαταστάτες τους διαβάζοντας και παίζοντας παράλληλα(διαδραστικό βιβλίο).[/b]

Το ίδιο είπαν και για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο κ.ο.κ.

υ.γ.μπορώ να δω από κάπου την επιστολή που έστειλε;[/b]

Βεβαίως!

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Αιτία τούτης της επιστολής αποτελεί η τηλεοπτική εκστρατεία κοινωνικής αφύπνισης του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας ?Η ζωή έχει Χρώμα?. Πιο συγκεκριμένα, η επιστολή αυτή στοχεύει στην υπογράμμιση μερικών κακώς κειμένων σχετικά με ένα από τα θέματα που στοχεύει να καταπολεμήσει. Ας δούμε όμως τα πράγματα εξ αρχής.
Η εκστρατεία ?Η ζωή έχει Χρώμα? αποτελείται από έναν αριθμό σύντομων τηλεοπτικών προβολών στις οποίες επώνυμοι Έλληνες συμβουλεύουν τους νέους σχετικά με κάποια προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, όπως η βία, ο αλκοολισμός, το κάπνισμα και άλλα. Προς μεγάλη μου απογοήτευση παρακολούθησα ένα από τα σποτάκια να στοχεύει ως κοινωνικό πρόβλημα τα βιντεοπαιχνίδια. Για ακόμη μία φορά η κοινωνία αντιμετωπίζει τα βιντεοπαιχνίδια ως πηγή αντικοινωνικότητας, αποξένωσης και γενικά κινδύνου. Μια επιφανειακή ματιά μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν ακριβώς αυτό. Αν εξετάσουμε όμως λίγο βαθύτερα το θέμα μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποιες αλήθειες οι οποίες αποδεικνύουν το αντίθετο. Αρχικά θα πρέπει να θέσω τον ορισμό του βιντεοπαιχνιδιού. Βιντεοπαιχνίδι, λοιπόν, ονομάζεται ένα λογισμικό το οποίο έχει ως στόχο την ψυχαγωγία ή διασκέδαση του παίκτη σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο. Με αυτόν τον ορισμό ουσιαστικά αναγνωρίζεται ο διαχωρισμός μεταξύ βιντεοπαιχνιδιών και ηλεκτρονικού τζόγου. Από άποψη προσωπικού επιπέδου, ένα βιντεοπαιχνίδι μπορεί να αποτελέσει σε έναν άνθρωπο ευχάριστη ενασχόληση, όπως θα μπορούσε να κάνει μια ταινία, η ανάγνωση ενός βιβλίου ή η φροντίδα μιας προσωπικής συλλογής. Επιπροσθέτως, ένα βιντεοπαιχνίδι μπορεί να βοηθήσει τον παίκτη και σε άλλους τομείς, όπως όξυνση των αντανακλαστικών του και της λογικής του σκέψης. Τέλος, υπάρχουν βιντεοπαιχνίδια τα οποία δίνουν τη δυνατότητα στον παίκτη να ζήσει και να αλληλεπιδράσει με καταστάσεις στις οποίες δεν θα μπορούσε να βρεθεί κατά τη καθημερινή του ζωή (παιχνίδια εξομοίωσης). Σε κλίμακα συλλογικού επιπέδου, ένα βιντεοπαιχνίδι μπορεί να αποτελέσει εργαλείο αλληλεπίδρασης με άλλα άτομα, όπως μπορεί να κάνει μια βόλτα σε ένα πάρκο. Ταυτόχρονα ασκείται οι οργανωτική ικανότητα των παικτών μέσα από τη πραγματοποίηση πολύπλοκων ενεργειών οι οποίες απαιτούν συλλογική προσπάθεια από έναν αρκετά μεγάλο αριθμό παικτών.
Μία άλλη χρησιμότητα των βιντεοπαιχνιδιών, η οποία είναι δυστυχώς άγνωστη στη χώρα μας, είναι η χρήση τους ως μέσο εκπαίδευσης. Υπάρχουν πολλοί τίτλοι οι οποίοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, ή έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί, ως όργανα εκμάθησης. Παραδειγματικά θα αναφερθώ σε μερικά μόνο βιντεοπαιχνίδια καθώς διαφορετικά ο όγκος της παρούσας επιστολής θα υπερέβαινε τα όρια της πρακτικότητας. Πριν δύο περίπου χρόνια έλαβε χώρα στις Η.Π.Α. μία έκθεση αφιερωμένη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης χρησιμοποιήθηκε το παιχνίδι Rome: Total War ως εργαλείο αναπαράστασης την ακμής και της παρακμής της Ρώμης. Το ίδιο παιχνίδι μάλιστα είχε χρησιμοποιηθεί και από το History Channel για την αναπαράσταση ιστορικών μαχών, εκπομπή μάλιστα που προβλήθηκε και στη χώρα μας μέσω της υπηρεσίας Nova. Ένα ακόμη παράδειγμα αποτελεί ο τίτλος America's Army, παιχνίδι το οποίο χρηματοδοτήθηκε από τον Αμερικανικό στρατό και χρησιμοποιείται ως εξομοιωτής πολέμου με σκοπό την ψυχολογική εκπαίδευση των Αμερικανών στρατιωτών σε καταστάσεις μάχης. Τέλος, υπάρχουν τίτλοι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέσο εκμάθησης ιστορίας, όπως το παιχνίδι Hearts of Iron 2 το οποίο καλύπτει με ιστορική ακρίβεια τη περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα ένα διπλωματικό μοντέλο που εξομοιώνει με μεγάλη επιτυχία τη κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο κόσμος εκείνα τα χρόνια.
Φυσικά, υπάρχουν και κάποια σημεία χρείζοντα προσοχής. Το γεγονός ότι τα βιντεοπαιχνίδια απαιτούν την αλληλεπίδραση του παίκτη με το αντικείμενο, αντίθετα με άλλα μέσα ψυχαγωγίας, μπορεί να κάνει τις ώρες να περνούν πολύ γρήγορα, κάτι που πολλές φορές οδηγεί στην υπερβολή και σε όλα τα τραγικά επακόλουθα. Τη πηγή αυτού του φαινομένου όμως θα πρέπει να την αναζητήσουμε σε βαθύτερα αίτια. Το πως αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος κάθε πιθανή κατάσταση έχει άμεση σχέση με τη παιδική του διαπαιδαγώγηση μέσα από την οικογένεια και το σχολείο. Οι γονείς θα πρέπει να ελέγχουν τα βιντεοπαιχνίδια με τα οποία ασχολούνται τα παιδιά τους όπως ακριβώς ελέγχουν τα κλασικά παιχνίδια ή τις παρέες των παιδιών τους. Σε όλους τους τίτλους πλέον υπάρχει βαθμολόγηση καταλληλότητας η οποία βοηθά τους γονείς ακόμη περισσότερο. Επιπλέον, ευθύνη στη δημιουργία του χαρακτήρα ενός ανθρώπου έχει και η παιδεία. Ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει διδασκόμενος τις ηθικές αξίες της ζωής μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τους κινδύνους που εγκυμονεί η υπερβολή από έναν άνθρωπο που έχει περάσει τα παιδικά του χρόνια ζωγραφίζοντας ένα θρανίο. Τέλος, υπάρχει ο κίνδυνος της απροσωπίας. Κατά την αλληλεπίδρασή του με άλλους παίκτες μέσω παιχνιδιών μαζικής ψυχαγωγίας, ο παίκτης δεν μπορεί να γνωρίζει με ποιον συναναστρέφεται. Και πάλι σημαντικό ρόλο παίζει η οικογένεια. Όπως οι γονείς ελέγχουν τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφονται τα παιδιά τους στο δρόμο και τα συμβουλεύουν να μη δίνουν τα προσωπικά τους στοιχεία σε αγνώστους, το ίδιο πρέπει να γίνεται και στη περίπτωση της ηλεκτρονικής συναναστροφής.
Η κοινωνία τελικά πολεμά με τόσο μένος ένα είδος ψυχαγωγίας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με πολύ θετικά αποτελέσματα, αρκεί να υπάρχει ότι θεωρείται έτσι κι αλλιώς προαπαιτούμενο στις περισσότερες ασχολίες ενός ανθρώπου, το μέτρο. Ίσως στο μέλλον, αν υπάρχει βέβαια και η σωστή πληροφόρηση, ο κόσμος θα κατανοήσει ότι η θέση των βιντεοπαιχνιδιών δεν είναι η κατηγορία που περιλαμβάνει τον αλκοολισμό και τη βία αλλά εκείνη που περιλαμβάνει τα βιβλία και τις τέχνες.

Με εκτίμηση,
Γεώργιος Χ. Παπαδόπουλος
Φυσικός.[/b]

Η απάντηση:

Αξιότιμε κύριε Παπαδόπουλε,



Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την επιστολή σας και το ενδιαφέρον που δείξατε για την εκστρατεία ?Η ζωή έχει χρώμα? όπως και για την καινοτόμο και πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγισή σας στο θέμα της σχέσης μεταξύ των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της ανάπτυξης της ψυχικής υγείας των παιδιών.



Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι το συγκεκριμένο μήνυμα που εκπέμπεται στα Μέσα, στα πλαίσια της εκστρατείας ?Η Ζωή έχει χρώμα?, δεν στοχεύει στην καταπολέμηση εν? γένει της χρήσης των ηλεκτρονικών παιχνιδιών από παιδιά, εφήβους και νέους, αλλά στην καταπολέμηση της εξάρτησης και του εθισμού στο διαδίκτυο και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια που τείνει να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις στη χώρα μας αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο διακινδυνεύοντας στη σωματική αλλά και ψυχική υγεία των παιδιών μας.



Θα αποτελούσε ιδιαίτερη χαρά για μας, να κανονίζαμε συνάντηση από κοντά έτσι ώστε να ακούσουμε τις απόψεις και προτάσεις σας για το πως θα μπορούσε ενδεχομένως να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια προς όφελος της προάσπισης και προαγωγής της δημόσιας υγείας των νέων.





Αλέξης Ζορμπάς

Συντονιστής Μονάδας Στρατηγικής & Πολιτικών Υγείας

Σύμβουλος Υπουργού Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης[/b]

Και η τελική απάντηση του Psycomaniac (και όχι Pcychomaniac ή Phsychomaniac ή κι εγώ δεν ξέρω τι )

Αξιότιμε κύριε Ζορμπά,

Η πρότασή σας για ενδεχόμενη συνάντησή μας με τιμά ιδιαίτερα, δυστυχώς όμως υπάρχουν ορισμένοι πρακτικοί φραγμοί στη πραγματοποίησή της. Αρχικά, ζω στη Θεσσαλονίκη, γεγονός που σημαίνει ότι για μία συνάντηση θα έπρεπε να επισκεφτώ τη πρωτεύουσα. Δεν είναι η απόσταση όμως αποτρεπτική. Βρίσκομαι στο τέταρτο έτος των σπουδών μου στη Σχολή Θετικών Επιστημών και το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο με μαθήματα, εργαστήρια και μελέτη. Και φυσικά κατανοώ πως και το δικό σας πρόγραμμα είναι αρκετά βεβαρημένο για να επισκεφτείτε τη Θεσσαλονίκη. Μπορούμε φυσικά να συνεχίσουμε την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων μέσω της ηλεκτρονικής οδού.

Πίσω στο θέμα μας τώρα, φυσικά έχω κατανοήσει τον πραγματικό στόχο του τηλεοπτικού μηνύματος, όπως πιστεύω έχει συμβεί και από τους περισσότερους νοήμονες παίκτες. Η εντύπωση όμως που μου δημιουργήθηκε από το εν λόγω τηλεοπτικό μήνυμα ήταν η εξής. Έστω ότι ένα παιδί, μαθητής γυμνασίου - λυκείου, παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια μία ώρα την ημέρα. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να τον αποκαλέσουμε εθισμένο. Η ημιμαθής μητέρα του όμως όταν δει το σποτάκι στη τηλεόραση, την επόμενη φορά που θα δει το παιδί της να παίζει στον υπολογιστή θα του πει "Σήκω επιτέλους και πάνε κάνε καμιά βόλτα σαν άνθρωπος! Αυτά τα πράγματα σου κάνουν κακό! Κοίτα, το λέει κι ο Διαμαντίδης!". Με άλλα λόγια, δημιουργείται μια εσφαλμένη εικόνα από άτομα τα οποία δεν έχουν την εμπειρία του ηλεκτρονικού υπολογιστή με αποτέλεσμα τελικά να δημιουργείται ένα ρεύμα κοινωνικού ρατσισμού απέναντι στους παίκτες βιντεοπαιχνιδιών.


Θα ήθελα επίσης να προτείνω μία ιδέα σχετικά με τη καταπολέμηση της υπερβολικής χρήσης των βιντεοπαιχνιδιών από τα παιδιά. Το υπουργείο θα μπορούσε να προχωρήσει στη τύπωση και διανομή ενημερωτικών φυλλαδίων στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων μέσω των σχολείων με σκοπό την ενημέρωσή του τόσο για τα θετικά όσο και για τα αρνητικά στοιχεία της ενασχόλησης με τα βιντεοπαιχνίδια. Ένα επόμενο βήμα μετά την απομυθοποίηση θα μπορούσε να είναι η χρηματοδότηση κάποιων τίτλων διδακτικού περιεχομένου, όπως ένα παιχνίδι ρόλου με θέμα την εθνική επανάσταση του 1821 (ιστορικό περιεχόμενο) ή ένας εξομοιωτή φυσικής (επιστημονικό περιεχόμενο) και η διανομή τους στους μαθητές ως εκπαιδευτικά συμπληρώματα.


Φυσικά όλα τα παραπάνω φαντάζουν ουτοπικά σε μία χώρα που μαστίζεται από ανεργία, δυσανάλογη αύξηση τιμών, ασφαλιστικά προβλήματα και ότι άλλο γνωρίζετε κι εσείς καλύτερα από εμένα. Είμαι της άποψης όμως πως οι ιδέες υπάρχουν για να διαδίδονται.


Με εκτίμηση,

Γεώργιος Χ. Παπαδόπουλος

Φυσικός [/b]

Από κει και πέρα οι Λεωνίδας Μαστέλος (αρχισυντάκτης του Computer Games Magazine) και Πέτρος Κυπραίος (συντάκτης στο ίδιο περιοδικό) πήραν την πρωτοβουλία, στηριζόμενοι πάνω στην επιστολή του Psycomaniac και ζητώντας φυσικά την άδειά του να κάνουν πρόταση για συνέντευξη στον υπεύθυνο πάνω στο φλέγον ζήτημα. Η πρόταση έχει σταλεί και από ότι ξέρω αναμένουμε για μια απάντηση.