The evolution of gaming series

[enwsiths]

Τίθεται θέμα νεωτερισμού σε κάθε νέο Zelda, πολύ απλά γιατί η σειρά έμεινε στάσιμη για πολύ καιρό και πολλά sequels. Αυτό δε συνεπάγεται απαραίτητα ότι οι σημερινοί τίτλοι δεν είναι ποιοτικοί (γιατί είναι) ή ότι είναι παρωχημένοι (γιατί δεν είναι), αλλά είναι φανερό ότι η σειρά, όσο ψιλά κι αν παραμένει ποιοτικά, έχει σε σημαντικό βαθμό κορεστεί. Ακόμα και οι fan της σειράς, όσο κι αν συνεχίζει να τους αρέσει το παιχνίδι, έχουν αρχίσει πλέον να δυσανασχετούν, όχι για την ποιότητα, αλλά για το επικίνδυνο αίσθημα της επανάληψης.

Και κακά τα ψέματα, ακολουθώντας τις ίδιες τακτικές τα Zelda δε μπορούν να εντυπωσιάσουν το 2008 όπως έκαναν 10 χρόνια πριν. Το 1998 το Ocarina of Time ήταν ένας ογκόλιθος για την εποχή, ένα παιχνίδι έτη φωτός μπροστά από το σύνολο της βιομηχανίας. Το 1998 έβγαινες για πρώτη φορά από το Kokiri Forest, αντίκριζες την απέραντη Hyrule και ήθελες μερικές μέρες για να συνέλθεις από το σοκ, σήμερα στο 2008, η ίδια εικόνα δεν είναι ικανή να προσφέρει ανάλογες συγκινήσεις, αντίστοιχα και με άλλα στοιχεία του παιχνιδιού.

Εκτός αυτού, είναι φανερό ότι υπάρχουν τομείς που τα Zelda θα μπορούσαν εξελιχθούν (ανέφερα διάφορα παραδείγματα στο πρώτο post γράφοντας 15 λεπτά, είμαι σίγουρος πως η Nintendo μπορεί να σκεφτεί εκατομμύρια παραπάνω απ’ ότι μπορώ εγώ σε μερικά λεπτά), δε καταλαβαίνω που είναι το κακό, και το πρώτο Zelda παιχνιδάρα ήταν, θα μπορούσε κάλλιστα η Nintendo να μην αλλάξει τίποτα και να έμενε πιστή στην NES συνταγή, δε νομίζω να χάλασε κανένα που το a link to the Past εξέλιξε και εισήγαγε ένα σορό πράγματα.

Το Zelda χρειάζεται ανανέωση, χρειάζεται να εξελιχθεί, χρειάζεται να είναι ξανά ικανό να εντυπωσιάσει, χρειάζεται ξανά το WTF factor που για χρόνια έχει χάσει και το μόνο σίγουρο είναι ότι αποκλειστικά με συνταγές Ocarina of Time δε πρόκειται να το βρει.

Κάτι τέτοιες εμμονές στη παράδοση έχουν φάει πολύ κόσμο εκεί στην Ιαπωνία.
Καθώς έφτανα στο τέλος του post σου, ετοιμαζόμουν να απαντήσω ακριβώς αυτό που είπες. Όπως καταλαβαίνεις συμφωνώ απόλυτα.
[/b]

se genikes grammes symfwnw.den exw wra na apanthsw ektenws gt liwnw xenogears kai riviera sto psp....

Oso gia to oti h N einai olo ekplh3eis kai kati mas epifylasei sto mellon pou 8a mas kanei na poume wtf , symfwnw apolyta!!!(dystyxws h eytyxws to wtf den 8a to poume gia to grafiko tomea twn games ths N , alla ayto oudolws me apasxolei gt h N PANTA EXEI TON TROPO THS NA MAS MAGEUEI...).

[Scatman]

Ο Ormion εκανε μια σωστη παρατηρηση :

Εγώ δεν θέλω να υπερασπιστώ τα Zelda ή να απαρνηθώ το κράξιμο. (Και ναι, τα Zelda fanboys είναι αυτά που το κράζουν εξαρχής). Αυτό που θέλω είναι το κράξιμο να πέσει και στις υπόλοιπες απόλυτα στάσιμες σειρές που έχουν κορεστεί όχι μόνο από έλλειψη ιδεών, αλλά και από αμέτρητα sequels.

Ίσοις όροις. Γι'αυτό και δεν θέλω η συζήτηση να μείνει μόνο στα Zelda[/b]

Η λεξη εξελιξη δεν ειναι συνιφασμενη με την πορεια μερικων σειρων (μια εκ των οποιων αναφερθηκε κατα κορων, Zelda). Ο κοσμος δεν περιστρεφεται γυρω απο αυτες. Υπαρχουν κι αλλου πορτοκαλιες...

Επισης, εφοσον θεωρειτε πως τα Zeldas κτλ δεν εχουν εξελιχθει μεσα στο περασμα των χρονων κι εχουν παραμεινει στασιμα τοτε πολυ φοβαμαι πως δεν εχετε ακουσει/παιξει ποτε για τα Dragon Quests, Ys, Legend of Heroes και τοσα αλλα που μπορω να αναφερω.

ΤΟ θεμα κατα τη γνωμη μου δεν ειναι πως εξελισεται μια σειρα αλλα το ποσο καταφερνει να ανταποκριθει στις απαιτησεις της εποχης στην οποια κυκλοφορει. Aυτο δεν απαιτει ντε και καλα νεους μηχανισμους. Τα στανταρντς αλλαζουν κι αυτο οφειλεται στο καταναλωτικο κοινο. O Gamer των 90s δεν εχει καμια σχεση με αυτον του 2000+.

Οι σειρες που ανεφερα πιο πανω ακολουθουν την ιδια συνταγη απτα 80s-90s. Η καθε σειρα απευθυνεται σε καποιο κοινο αντιστοιχα.
Τα DQs απευθυνονται σε αυτον που αγαπα την Old school RPG εμπειρια. Αντιθετα, παιχνιδια οπως τα FFs, Zeldas, Tombs κτλ ειναι πιο "παγκοσμιου" βεληνεκους games που Θα πρεπει να λειφθει κι αυτο υποψιν.
Μια σειρα εμπορικη, θα ακολουθει παντα αυτην την οδο δλδ κυριως καλογυαλισμενα γραφικα.

Στο κατω κατω, εαν μια σειρα αλλαξει τους καθιερωμενους μηχανισμους της, κινδυνευει παραλληλα να χασει και την ταυτοτητα της. Αυτο εγκυμονει πολλους κινδυνους οπως το να μην εκτιμηθει απτο κοινο της. Γιαυτο καλο ειναι οι εταιρειες να πειραματιζονται πρωτα κι εφοσον βρουν ανταποκριση να εφαρμοσουν τις νεες τεχνικες τους.

Μια εταιρεια, με μεγαλη συνεπεια στον πειραματισμο και την εισαγωγη νεων ιδεων ειναι η Square-Enix που ανεξαρτητα απτο ποσο τη συμπαθει καποιος, κανει πολυ τακτικα το παραπανω.

Επισης, περι Twilight Princess θαρρω πως το game αδικηθηκε γιατι βγηκε σε αδυναμο Hardware.

[Ramparter]

Επισης, περι Twilight Princess θαρρω πως το game αδικηθηκε γιατι βγηκε σε αδυναμο Hardware.[/b]

Η αληθεια να λεγεται, αν η Nintendo εφτιαχνε το TP σε 360 θα χε τοσο γαματα γραφικα που κανεις δε θα κοιταζε gameplay, βαθος κλπ κι ολο το internet θα ειχε κρασαρει απ'το drooling.

[sain't]

Ότι ανανέωση χρειάζονται τα Zelda είναι σε επίπεδο σεναρίου, ατμόσφαιρας και μεγαλύτερης συνοχής του κόσμου (overworld/towns). Δεν θέλω να πω ότι είναι λίγα αλλά η βάση της σειράς σε επίπεδο σχεδιασμού και gameplay δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα imo. Απόδειξη αυτού, όπως ανέφερε και ο Loggo, έχουμε δει εξαιρετικά παιχνίδια τα οποία υιοθετούν εξ'ολοκλήρου τη νοοτροπία του Zelda, όπως το Okami και το Beyond Good & Evil. Μάλιστα πιστεύω ότι τα παραπάνω υπερτερούν σε επίπεδο σεναρίου και ατμόσφαιρας αλλά υστερούν σημαντικά σε επίπεδο gameplay, ακόμα και από το Twilight Princess.

Ο λόγος που δεν εντυπωσίασε το Twilight Princess κατά τη γνώμη μου ήταν τα παρωχημένα για την εποχή γραφικά και το μέτριο/αδιάφορο soundtrack (που συνήθως κάθε νέο Zelda είχε εντυπωσιακό τεχνικό τομέα τη στιγμή που έβγαινε), όπως επίσης και το γεγονός ότι η ιστορία χάνει το ενδιαφέρον της σχετικά γρήγορα και μένουν μόνο τα dungeons. Αυτά περί άδειου overworld και περιορισμένου interactivity ναι μεν ισχύουν αλλά δεν νομίζω ότι είναι ο βασικός λόγος απογοήτευσης, καθώς ας μην ξεχνάμε πως είχε τα περισσότερα και μεγαλύτερα dungeons της σειράς, όπως επίσης και ότι γενικά ήταν το μεγαλύτερο σε διάρκεια Zelda.

Πιστεύω πάντως ότι προσπάθειες για εξέλιξη έγιναν με το Twilight Princess, τουλάχιστον φαίνεται ότι σαν ιδέα είχε προοπτικές (βλ. κινηματογραφική ατμόσφαιρα στην αρχή, ένας πιο σκοτεινός κόσμος, μεγαλύτερη διάρκεια). Απλά νομίζω ότι το όλο εγχείρημα κάπου μπλέχτηκε με τις προτεραιότητες της Nintendo όσον αφορά στο Wii, στο νέο σύστημα χειρισμού και στο software που θα συνοδέψει το launch και την παράλληλη ανάπτυξη του για Gamecube (που μπορεί να είχε σταματήσει για ένα διάστημα μέχρι να αποφασίσουν τι θα γίνει με τα format) και ενώ πιστεύω ότι υπήρχαν διάφοροι στόχοι/οραματισμοί για το τελικό αποτέλεσμα, δεν δόθηκε η προσοχή και ο χρόνος που χρειαζόταν στην ανάπτυξη, παρά τις επανειλημμένες καθυστερήσει (για χάρη του Wii προφανώς και όχι του Zelda). Είναι θύμα συγκυριών.

Νομίζω όμως στην τελική, αυτό που παίζει τον κυριότερο ρόλο στις περισσότερες σειρες/sequels είναι όχι τόσο το αν επαναλαμβάνεται ο σχεδιασμός αλλα όσο η ποιότητα που διέπει το sequel αυτό καθεαυτό.
Για να δώσω ένα παράδειγμα είναι εύκολο να κατακρίνω τα 2D Metroid βάση του Metroid Fusion... θα έλεγα ότι η σειρά έχει αρχίσει να κουράζει, να γίνεται βαρετή και χρειάζεται ριζικές αλλαγές. Όταν όμως αργότερα βλέπω το Metroid: Zero Mission, ξαφνικά δεν με νοιάζει σχεδόν καθόλου η στασιμότητα της σειράς. Είναι ένα γαμάτο 2D metroid, όπως πρέπει να είναι, δεν πρέπει να αλλάξουν τίποτα. Στην ίδια λογική κυμαίνονται τα Castlevania (ένα Harmony of Dissonance επιβάλει να γίνουν αλλαγές στη σειρά, αλλά ένα Aria of Sorrow μοιάζει να μην είναι και τόσο παρωχημένο παράλληλα), τα Megaman (άλλο ένα Megaman Z βγήκε ok, πότε θα σταματήσουν να βγάζουν πανομοιότυπα παιχνίδια αλλά... το Megaman Maverick Hunter X είναι ένα φοβερό game, αυτή η σειρά δεν πεθαίνει ποτέ) κ.ο.κ. Ακόμα και αν μια σειρά δεν έχει βγάλει τόσες συνέχειες, είναι πολύ εύκολο να καταντήσει κουραστική ή επαναλαμβανόμενη όταν το sequel δεν πληρεί κάποιες προϋποθέσεις (όπως το Metroid Prime 2: Echoes που προσωπικά θεώρησα απάτη, τραγικά επαναλαμβανόμενο και βαρετό). Δείτε και την εξέλιξη των Tomb Raider... το απαράδεκτο Angel of Darkness δεν κέρδισε κανέναν με τη διαφορετική του προσέγγιση, αλλά το Tomb Raider: Anniversary είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της σειράς, παρόλο που ουσιαστικά προσφέρει μια βελτιωμένη εκδοχή του βασικού σχεδιασμού... Νομίζω ότι Twilight Princess πέφτει πιο πολύ σε αυτή την περίπτωση, ενώς όχι και τόσο ποιοτικού/ολοκληρωμένου sequel...

[Ieon]

Συμφωνω με τις παραπανω αποψεις παντα τα Zelda εδειχναν τι μπορει να δειξει απο θεμα ισχυς η καθε κονσολα της Ν που το συνοδευει και αυτος ειναι και ο λογος που υπηρξε η τοση δυσανασχετηση.Παρολα αυτα επειδη απο αυτη τη σειρα οι ποιο πολλοι περιμενουν κατι νεο στο επομενο τιτλο της πραγμα που δν εγινε με το ΤΡ αυτο ηρθε και εδεσε με το γεγονος οτι δν εξεπλητε τεχνολογικα και απογοητευτηκαν οι hardcore Ζελντα φανς (μαζι με μενα) που αγορασαν το Wii για αυτο το παιχνιδι.Αυτο οπως ειπε και ο Scatty δν συμβαινει με ολες τις σειρες επειδη απλα οι φανσ δν θελουν να αλλαζει το επομενο σικουελ του παιχνιδιου τους.Να αναφερω απλα οτι οταν SE ανεφερε οτι εκανε καποιες αλλαγες στο συστημα μαχης του DQIX και το εκανε real time ολοι οι φανσ επεσαν να την φανε γτ απλα δν ηθελαν να αλλαξει τοσο η σειρα τους που ειναι αποκλειστικα για old timer jrpgades ετσι και αυτη κρατησε το παλιο κλασσικο συστημα μαχης.

[wesker]

entaxi ke ego tha ithela na do mia ananeosi sta zelda ke eho pexi ola ta zelda ektos auta tou gameboy colour den nomizo oso sinehizi na poula me tin idia formula na allaxi kati sta zelda simantiko opos to re 4 allaxe entelos ta re.ke afou ke ego ime fan tis siras opos ke alloi edo mesa ke ime sigouros oti zelda tha vgi tha to paroume tote ti to sizitame

[Evans]

Προσωπικά δε χαλάστηκα τόσο από την έλλειψη φρεσκάδας στο νέο Zelda, όσο από την έλλειψη ποιότητας που θα μπορούσε να συγκριθεί με τα προηγούμενα επεισόδια της σειράς. Ήταν χειρότερο, εμφανώς απλούστερο και ρηχότερο, επαναλαμβανόμενο και υπερβολικά εύκολο. Υπήρξαν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία στο σενάριο που πιστεύω ότι προσέθεταν πολλά νέα στοιχεία στη σειρά, πραγματάκια που το έκαναν πιο ώριμο και πιο άμεσο, αλλά αυτά δεν ενισχύθηκαν από το gameplay μέρος του παιχνιδιού.

Κακά τα ψέματα, ένα παιχνίδι μπορεί να αναδειχθεί μόνο άμα καταφέρει να ενώσει gameplay mechanisms με τη ροή και στο στήσιμο και το σενάριο. Το ΤΡ για μένα είχε αυτά τα 4 στοιχεία τελείως ξέχωρα μεταξύ τους. Το καθένα αναπτύχθηκε χωρίς να παρθεί υπόψιν ένας σταθερός παράγοντας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μαζεύουμε επ άπειρον ruppees και να κάνουμε βόλτες σε αχανείς εκτάσεις χωρίς εχθρούς και μυστικά.

Ξαναλέω όμως ότι έφερε και νέα στοιχεία στη σειρά, όπως το story telling και κάποιες δυνατές σκηνές (ΙΜΗΟ δε δόθηκαν καλά, αλλά ήταν κάτι καινούριο). Αν έδιναν μεγαλύτερη βαρύτητα στο να φτιάξουν έναν κόσμο πιο συμπαγή πιστεύω θα μπορούσαμε να μιλάμε και για το best zelda ever. Προτίμησαν όμως να χώσουν αυτά τα νέα στοιχεία στον κόσμο του ΟοΤ. Phail.

Μόλις τώρα παρατήρησα ότι πάνω κάτω είπα τα ίδια με τον ferryman. Αυτά παθαίνεις όταν κουράζεσαι με άπειρα κατεβατά και δε διαβάσεις το τελευταίο post (με το οποίο και έτυχε να συμφωνώ απόλυτα, lol ).

Για να ολοκληρώσω κι όλας, πιστεύω ότι η εξέλιξη δεν είναι απαραίτητη όταν υπάρχει ποιότητα και επίπεδο. Ο Scatman τα είπε σωστά, η κάθε σειρά απευθύνεται σε κάποιο κοινό και συνήθως προσπαθεί να ικανοποιήσει αυτό. Οι περισσότερες (όπως και τα Zelda) δε χρειάζονται εξέλιξη αλλά χρειάζονται ποιότητα. Το ΤΡ έδωσε κάτι πολύ λιγότερο, όπως είχε δώσει κάποτε και το FFIX και για αυτό όλοι γκρίνιαξαν. Τα RE δεν ανταποκρίνονταν στα δεδομένα της εποχής που ήθελαν τα παιχνίδια κάπως διαφορετικά (και δεν μπορούσε να διατηρήσει τη φρεσκάδα της η φόρμουλα αυτών). Τα Zelda δεν πάσχουν από κάτι τέτοιο. Μόνο το ΤΡ έπασχε για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. Εξάλλου όλα τα Zelda είχαν κάτι ουσιαστικό και καινούριο στα πάντα, εκτός του τελευταίου σε κονσόλα.

[Titus]

Άσχετο - το Twilight Princess ίσως είχε το καλύτερο artwork από κάθε παιχνίδι Zelda.

Σχετικό - πιστεύετε πως η εξέλιξη μιας σειράς μπορεί να είναι ενδογενής? Εγώ όχι. Καλώς ή κακώς, όλα τα sequels έχουν να πατήσουν σε μια ήδη υπάρχουσα συνταγή που έκανε το πρώτο παιχνίδι λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένο, και δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξει ριζικά όχι μόνο ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο μέρος, αλλά το πρώτο και το τρίτο, ίσως και το τέταρτο. Οι λόγοι για αυτό δεν είναι τόσο αρνητικοί, μερικοί για την ακρίβεια είναι θετικότατοι. Εν συντομία η δύναμη του αγοραστικού κοινού ή οπαδών του τίτλου, το ότι το εν λόγω αγοραστικό κοινό δεν είναι καθόλου ομογενές και συνήθως δεν ξέρει τι θέλει, τα περιθώρια για άρμεγμα της σειράς, το πόσο καινοτόμο και ικανοποιητικό είναι σήμερα το gameplay ενός τίτλου (με άλλα λόγια έχει γίνει παρωχημένο ή αφού λειτουργεί καλά να μην το αλλάξουμε? Κάποιοι άνθρωποι γουστάρουν μονομανώς κλικλικλικλικλικ σε στυλ Diablo 1, τι να κάνουμε τώρα?), και ασφαλώς ο κυρίαρχος.
Η εγγενής συντηρητικότητα μιας συνέχειας. Πέρα από το ότι ο παίχτης (πολύ καλώς πράττων) περιμένει να δει μια παρόμοια ή βελτιωμένη εκδοχή αυτού που έπαιξε, αγάπησε και σε μερικές περιπτώσεις πλήρωσε κιόλας, ο παραγωγός δεν έχει κανένα μα κανένα λόγο να κάθεται να κάνει ριζικές παρεμβάσεις, ειδικά όταν είναι ήδη market leader. Οφείλει επίσης να είναι πολύ προσεκτικός στο να μην αλλοιώσει το χαρακτήρα μιας σειράς, και κυρίως τα στοιχεία που πουλάει. Για την ακρίβεια, οι σειρές που κινήθηκαν και σε 2D και σε 3D είναι οι μόνες που έχουν περιθώριο να παίξουν με ριζικά διαφορετικά gameplay ή με εισαγωγές μηχανισμών από τις 3 διαστάσεις στις 2, ακριβώς γιατί κάτι τέτοιο είναι νομιμοποιημένο στη συνείδηση των παικτών. Όλες οι άλλες έχουν προσπαθήσει να καινοτομήσουν στα σημεία, και σε μερικές περιπτώσεις το καταφέρνουν. Έχοντας λοιπόν να αντιμετωπίσουν από τη μία το κοινό τους και τον τρόπο που λειτουργεί η αγορά, και από την άλλη κατασκευαστικούς περιορισμούς, οι developers έχουν λίγο πολύ δεμένα τα χέρια τους όσον αφορά τη βασική συνταγή (που ως γνωστόν είναι το στοιχείο που παράγει εξέλιξη). Αν όντως σχεδιάσουν κάτι καλύτερο που δεν το έχει βρει κάποιος άλλος πρώτος, είναι πολύ πιο συμφέρον να εκδώσουν ένα νέο τίτλο και όχι να μπασταρδέψουν τον παλιό, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Εξαιρέσεις βέβαια προέρχονται από την τεχνολογική εξέλιξη, που επιτρέπει ή απαγορεύει κάποια πράγματα.

Κατά τη γνώμη μου τα βασικά κριτήριά επιτυχίας (ως δημιούργημα στη συνείδηση του κόσμου αλλά και ως προϊόν) ενός sequel είναι δύο. Το ένα είναι το πόσο θα καταφέρει να πιάσει το σφυγμό του κοινού, όχι μόνο της σειράς αλλά παραέξω - θέλουν μια από τα ίδια? Θέλουν ανανέωση? Θέλουν επιστροφή στις ρίζες? Θέλουν εκείνο τον κακούλη/ μπουντρούμι/ χαρακτήρα/ όχημα/ όπλο/ μηχανισμό? Βαρέθηκαν να ξεγελιούνται με τεχνητούς τρόπους αύξησης της διάρκειας του τίτλου (συλλογή, μυστικά κλπ) και θέλουν κάτι πιο ντιρέκτ? Θέλουν κάτι πιο ψαγμένο ή κάτι πιο χυμείο? Το δεύτερο κριτήριο είναι η ίδια η βασική συνταγή, που καλώς ή κακώς δίνει τον τόνο στη σειρά. Αν αυτή επιδέχεται διορθώσεις και βελτιώσεις, τότε και τα επόμενα παιχνίδια θα έχουν κάτι να πουν, είτε θετικό είτε αρνητικό. Πάρτε το πιο κλασσικό παράδειγμα της εποχής μας, το GTA. Το παιχνίδι που όλοι περιμένουν να κάνει ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ πράγματα. Πάρτε επίσης την πορεία διάσημων σειρών που ξεκίνησαν από πολύ παλιά format, σαν τα Final Fantasy, Wizardry (τώρα σας έκαψα, το ξέρω ), Civilization, Legacy of Kain, Ultima, Castlevania, όποια θέλετε. Ακόμα και αν εστιάσουμε στον καθαρά τεχνικό τομέα και αφήσουμε απ'έξω την εξέλιξη του gameplay με τα όποια "αυτονόητα" στοιχεία έχει εισάγει σε ένα είδος, απλά δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στο πρώτο και το τελευταίο παιχνίδι. Το μόνο που μένει είναι εκείνη η αίσθηση που αφήνει η κάθε σειρά - το επικό σενάριο, οι βαθιοί χαρακτήρες, το χαρακτηρηστικό level design, το σύμπαν μέσα στο οποίο ο παίχτης λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο και αναγνωρίσιμο τρόπο (πχ η κλασσική διαφορά του linear dungeon crawling στα Icewind Dale με το open gameplay των Baldur's Gate) ή που τον βάζει σε ένα συγκεκριμένο τριπάκι (πχ το μείγμα μαγείας, μέλλοντος και τεχνολογίας στα Wizardry ή το survival post apocalyptic στα Fallout ΜΕ ΣΟΒΑΡΟ RP ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ και όχι generic αηδίες - ναι βγάζω χολή), για να μη μιλήσω για τις πολύ πιο απλές και ουσιαστικές αλλά δύσκολα υλοποιήσιμες παρεμβάσεις στα διάφορα strategy /sims /racing /platform /whatever. Αν προχωρήσω λίγο ακόμα τη σκέψη μου, δεν είναι όλα τα sequels sequels - ή, αν θέλετε, κάποια είναι περισσότερο από κάποια άλλα. Κάποια παιχνίδια μιας σειράς δεν κοιτούν καθόλου μπροστά αλλά μόνο πίσω. Κάποια άλλα, προσπαθώντας να δώσουν κάτι νέο, χάνουν την αίσθηση του παλιότερου (το αλήστου μνήμης Blood Omen 2 πχ). Κάποια άλλα είναι άξιοι συνεχιστές του καινοτόμου πνεύματος του πρώτου παιχνιδιού (μουαρχαρχαρχαρ, εδώ γελάμε, όπως εξήγησα για όσους συμφωνούν μόνο το πρώτο παιχνίδι μπορεί να είναι πραγματικά καινοτόμο εκτός αν συμβούν κατακλυσμιαίες μεταβολές τύπου αγοραπωλησίας του franchise), κάποια άλλα είναι απλές φωτοτυπίες που όμως ρε γαμώτο ΕΙΝΑΙ άξια μέλη της σειράς, κάποια άλλα χωρίς να είναι κακά μας αφήνουν αδιάφορους και τα αγνοούμε...

Εν τέλει, τι είναι πραγματικά true μέρος μιας σειράς?

[Evans]

Εν τέλει, τι είναι πραγματικά true μέρος μιας σειράς?[/b]

Πιστεύω ότι αυτό έχει να κάνει με την κάθε σειρά και το πώς αυτή "επιβίωσε/εξελίχθηκε" με το πέρασμα του χρόνου. Η κάθε σειρά έχει τα δικά της standards και βάσει αυτών θα μπορούσαμε να πούμε και ποιο είναι "true" μέρος της.

Για παράδειγμα, τα FF δεν έχουν κάποιο βασικό σεναριακό πυρήνα που να τα δένει, αλλά κάποια γενικότερη αισθητική και φιλοσοφία gameplay που διατηρείται αναλλοίωτη (ή έστω και λίγο παραλλαγμένη) από επεισόδιο σε επεισόδιο. Μέχρι και το ΧΙΙ, το πιο διαφορετικό FF από όλα, είχε πάρα πολλά στοιχεία όμοια με τα προηγούμενα, όπως Star Wars σκηνοθεσία και επιρροές (που συνέβαλε αρκετά στην αισθητική ΙΜΗΟ), battle system που πατούσε στα ίδια πρότυπα (δε μιλάω τόσο για τον τρόπο διεξαγωγής της μάχης, όσο για τη ροή που αυτή ακολουθει - όποιος έχει ασχοληθεί με όλα τα επεισόδια της σειράς σε βάθος θα το καταλάβει). Ένα FF που θα ξέφευγε τελείως και θα έθετε δικά του standards (FFX-2) σίγουρα δε θα μπορούσε να θεωρηθεί "true" μέρος μίας σειράς, έστω και αν προσπαθεί (βίαια θα έλεγα ) να συνεχίσει το σενάριο του Χ.

Υπάρχουν φυσικά και σειρές που πατάνε στο ίδιο σεναριακό κορμό και τον αναπτύσουν από επεισόδιο σε επεισόδιο, όπως τα Resident Evil. Ένα Resident Evil που θα προσπαθούσε να πει κάτι τελείως διαφορετικό (πχ όχι συνέχεια του ίδιου σεναρίου ή μία νέα ιστορία με σενάρια συνωμοσίας για την καταστροφή του κόσμου - λέμε τώρα) δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να θεωρηθεί RE.

[straier]

Σχόλιο στον Evans για το FFIX. Το FFIX δε θάφτηκε (από τους παίκτες κυρίως) λόγω κακής ποιότητας ή παρωχημένων μηχανισμών (ούτως ή άλλως όλα τα στοιχεία στο 7 και το 8 υπήρχαν ήδη από το 6), αλλά καθαρά λόγω του σχεδιασμού των χαρακτήρων που δεν ήταν badass-ρεαλιστικοί όπως έμαθαν από τα 7 και 8, ίσως και ότι βγήκε στη δύση της κονσόλας.
Ερώτηση στον Τίτο: το χυμείο τι σημαίνει;
Για το ερώτημα της αλλαγής σε συγκεκριμένες σειρές:
Υπάρχουν δύο άξονες που μπορεί να εξετάσει κανείς για το αν και πως θα πρέπει να γίνουν αλλαγές. Καταρχήν θα πρέπει να μείνει πιστή σε κάποιους βασικούς άξονες για να μην αποξενώσει τους οπαδούς. Ενίοτε βέβαια χρειάζονται και τολμηρές αλλαγές για να προχωρήσει μπροστά.
Δεύτερο και νομίζω πιο σημαντικό είναι οι αλλαγές που θα γίνουν να έχουν ως αποτέλεσμα ένα καλό παιχνίδι. Τo FFΧ-2, για παράδειγμα, δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα καινοτόμο, αλλά ούτε και ιδιαίτερα καλό σαν παιχνίδι. Η βασική αλλαγή ήταν η, και καλά, μη γραμμικότητα. Η υλοποίηση είχε random events που καμία σχέση δεν είχαν με τη βασική ιστορία αλλά επηρέαζαν τον τερματισμό (σε βαθμό που να πρέπει να πατήσεις ένα συγκεκριμένο κουμπί μια συγκεκριμένη στιγμή χωρίς κάποιον προφανή λόγο) και μια χαζοχαρούμενη, jpop κιτς αισθητική. Η καινοτομία ότι είναι η πρώτη πραγματική συνέχεια δε μετράει για μένα, ο Tidus παραμένει πεθαμένος στην καρδιά μου...
Έχουμε δει άπειρες φορές καλές ιδέες να χάνονται λόγω κακής υλοποίησης. Η καινοτομία δεν είναι αυτοσκοπός αλλά ένα μέσο για τη βελτίωση της gameplay εμπειρίας.
Όσον αφορά τις ριζικές αλλαγές σε μια μεγάλη σειρά μερικές φορές είναι πιο εύκολο και οικονομικά συμφέρον από το να φτιάξεις ένα καινούργιο franchise. Και κακό να είναι το παιχνίδι ένα μέρος των fans θα το πάρουν ούτως ή άλλως. Πάρε για παράδειγμα πόσα παιχνίδια έχουν στον τίτλο Final Fantasy.
Για να ρίξω και λίγο flame ούτε το Ocarina είναι τόσο καινοτόμο στους μηχανισμούς του όσο το παρουσιάζουμε. Το κυριότερο επίτευγμά του ήταν η πρωτοφανής, για την εποχή του, υλοποίηση ενός τρισδιάστατου κόσμου με σημαντικές προτάσεις στο χειρισμό. Το Majora's Mask είναι ίσως το πιο καινοτόμο μέλος της σειράς αλλά φυσικά τα Ocarinatards το έθαψαν γιατί ήθελαν καρμπόν το πρώτο παιχνίδι. Το πήραν με το Twilight Princess και ησύχασαν.

[Evans]

Σχόλιο στον Evans για το FFIX. Το FFIX δε θάφτηκε (από τους παίκτες κυρίως) λόγω κακής ποιότητας ή παρωχημένων μηχανισμών (ούτως ή άλλως όλα τα στοιχεία στο 7 και το 8 υπήρχαν ήδη από το 6), αλλά καθαρά λόγω του σχεδιασμού των χαρακτήρων που δεν ήταν badass-ρεαλιστικοί όπως έμαθαν από τα 7 και 8, ίσως και ότι βγήκε στη δύση της κονσόλας.[/b]

Βασικά όντως έτσι είναι, παρόλα αυτά θεωρώ ότι το παιχνίδι ήταν αρκετά "πίσω" από τα 6,7,8 και για αυτό το ανέφερα (για να υποστηρίξω τα όσα έλεγα στο συγκεκριμένο σημείο του post μου). Όπως και να έχει, το "όλοι γκρίνιαξαν" που έγραψα μάλλον ήταν λίγο άστοχο.

[Xeno]

Λιγα λογια, το FFIX τα σπαει .
Η επιτηδευμενη λογικη του επετειακου FF με αναφορες στα προηγουμενα μερη της σειρας λειτουργησε τελικα πολυ καλα και το αποτελεσμα ηταν ενα ιδιαιτερα συμπαθητικο παραμυθακι.

Μμμ ναι, θα ηθελα να περασουμε στην επομενη σειρα, φτανει το Zelda και να πω τελος πως συμφωνω και με Εvans και με Straier.

[Enpsty]

Επόμενη σειρά;

Ώρα να θάψουμε τα Tomb Raider. :icon_twisted: Εγώ προσωπικά χόρτασα και ας το παραδεχτούμε υπάρχουν χαρακτήρες με καλύτερα β***ά στον χώρο.

Και ένα σχόλιο: Μπορεί το Angel Of Darkness να πάτωσε κυριολεκτικά αλλά είχε τα balls να αλλάξει την συνταγή.
Η οποία συνταγή απέτυχε λόγω ανικανότητας της Core και μόνο και ξαναμανά μετά από τόσα χρόνια και τόσα παιχνίδια βλέπουμε πάλι το ίδιο.
Και να φανταστείτε ότι τα Action/Adventure τύπου TR είναι το αγαπημένο μου είδος.

[Loggo]

Να αρχίσω λέγοντας πως συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τα λεγόμενα του Τίτου, γενικά για πολλούς λόγους τάσσομαι υπέρ της τήρησης της ταυτότητας των σειρών. Υπάρχουν σειρές οι οποίες δε το έχουν τηρήσει αυτό, κι αν και τα αποτελέσματα διαφέρουν αναφορικά με την ποιότητα του αποτελέσματος το οποίο τελικά πήραμε, ήταν αναπόφευκτο να κάνει την εμφάνισή της μερίδα "αντιπολιτευτικών", ακόμα και σε περιπτώσεις στις οποίες η ύπαρξή τους μπορεί να φανεί υπερβολική σε κάποιους. Δυο κλασικά παραδείγματα, είναι το Sonic και το Resident Evil, δυο τεράστιες σειρές οι οποίες στη προσπάθεια για εξέλιξη άλλαξαν τον κεντρικό άξονά τους. Και στις δυο σειρές ήταν αναπόφευκτο να κάνει την εμφάνισή της μερίδα αντιδραστικών, και καλά στα Sonic για ευνόητους λόγους υπάρχουν δικαιολογίες, για το Resident Evil όμως που τα αποτελέσματα ήταν παραπάνω από θετικά;

Όπως όμως είπα στο πρώτο μου post, εξέλιξη δε σημαίνει de facto και αλλαγή του κεντρικού άξονα του παιχνιδιού, γι αυτό ακριβώς είπα πως η βάση του Zelda πρέπει να μείνει καθώς έχει και οποιαδήποτε εξέλιξη να πατήσει αποκλειστικά εκεί. Δε μπορούμε σαν fans συγκεκριμένων σειρών να στεκόμαστε τροχοπέδη στην εξέλιξη τους, και το Zelda για παράδειγμα είναι μια σειρά που καθαρά χρειάζεται lifting. Ξανάλεω, όχι κάτι τελείως διαφορετικό, αλλά εξέλιξη της παρούσας βάσης, ακριβώς στην ίδια λογική που το a link to the Past το έκανε σε σχέση με τον πρώτο τίτλο.

Το GTA είναι επίσης ένα εξαιρετικό παράδειγμα, κοιτάξτε το πρώτο GTA του PlayStation και το GTA IV, ο άξονας, η βάση του παιχνιδιού παραμένει η ίδια, δεν έχει χαθεί ο χαρακτήρας του. Μέσα όμως στα 10 αυτά χρόνια που υπάρχει η σειρά, έχει γνωρίσει διάφορα σταδία εξέλιξης, δεν έμεινε στάσιμη απλά αλλάζοντας τα σκηνικά (όπως κάνει σε μεγάλο βαθμό το Zelda πχ). Αυτό που σίγουρα θα έφερνε αντιδράσεις στα Zelda (και στις περισσότερες σειρές τύπου Zelda), θα ήταν μια αλλαγή τύπου Sonic, Resident Evil ή Super Mario 64 σε Galaxy, μια αλλαγή δηλαδή που δεν έχει σκοπό την εξέλιξη της υπάρχουσας φόρμουλας, αλλά αντίθετα αλλάζει ριζικά την βάση του παιχνιδιού, ?γκρεμίζει και χτίζει από την αρχή? κρατώντας μόνο τη δύναμη του franchise.

Συμφωνώ με όσα λέει ο Ferryman για τα Zelda περί ατμόσφαιρας, σεναρίου κλπ (και σοβαρή σκηνοθεσία θα πρόσθετα) είναι σαφέστατα καλοδεχούμενα, αλλά δεν αλλάζουν το δεδομένο της επανάληψης και της στασιμότητας σε επίπεδο gameplay, ότι όλα σε επίπεδο μηχανισμών θα είναι ίδια για μια ακόμη φορά, διαφωνώ λοιπόν στο ότι πρέπει να μείνει μονάχα εκεί η όποια εξέλιξη. Σίγουρα το Twilight Princess δεν ήταν η καλύτερη υλοποίηση και εκεί οφείλονται οι μεγαλύτερες αντιδράσεις (είναι αυτό που λέω στο πρώτο post:

δεν είναι η φόρμουλα που έχει το πρόβλημα, δεν φταίει η φόρμουλα αν το overword του Twilight Princess είναι αδιάφορο, δε φταίει η φόρμουλα αν το παιχνίδι πάσχει σοβαρά από ατμοσφαιρικής απόψεως, ή αν οι πόλεις είναι νεκρές.[/b]

Έστω λοιπόν ότι αύριο βγαίνει το καινούργιο Zelda πατώντας ακριβώς στους ίδιους μηχανισμούς, διορθώνοντας όμως όλα τα παραπάνω, στα οποία όλοι συμφωνούμε ότι έπασχε το Twilight, έχει δηλαδή ζωντανό overworld, δυνατή ατμόσφαιρα κλπ. Σίγουρα θα μιλάγαμε για έναν ανώτερο τίτλο, σίγουρα οι αντιδράσεις θα ήταν λιγότερες, αλλά αυτό δε θα ήταν αρκετό. Αυτό άλλωστε προσπάθησε να κάνει η Nintendo με το Twilight, να δώσει δηλαδή έναν τίτλο ο οποίος πατώντας εξολοκλήρου σε κλασικά Zelda μονοπάτια να αποτελέσει το θεαματικό κύκνειο άσμα της σειράς (τουλάχιστον σύμφωνα με τα λεγόμενα της ίδιας) άσχετα αν τα κατάφερε ή όχι.

Όσο τα Zelda προσπαθούν να εντυπωσιάσουν μένοντας ακριβώς στα ίδια πράγματα δε πρόκειται να το καταφέρουν, τα παιχνίδια, όσο ποιοτικά και να ναι, θα πάσχουν ξανά και ξανά από το retro μικρόβιο. Τα Zelda πλέον φαντάζουν σε διάφορα σημεία αρκετά retro για τους ρυθμούς και τα δεδομένα της βιομηχανία, κι αν συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο θα είναι τίτλοι ναι μεν ποιοτικοί αλλά δε θα μπορούν να εντυπωσιάσουν σε γενικότερο επίπεδο, όπως κάποτε έκανε το Ocarina of Time για παράδειγμα.

Ίσως δεν αργήσει η εποχή που το Zelda, από σειρά η οποία κινούσε τη βιομηχανία ολόκληρη, από franchise που επηρέαζε τους πάντες, από πρωτοπόρο, να μετατραπεί αποκλειστικά σε μια cult σειρά στα πρότυπα του Dragon Quest, δηλαδή ένα ναι μεν ποιοτικό παιχνίδι σε αυτό που κάνει, που βγαίνει για να ικανοποιήσει αποκλειστικά τις ορέξεις των κολλημένων fanboys, αλλά λίγο σε σύγκριση με το που έχει πάει η βιομηχανία σε γενικότερο επίπεδο. Ίσως αυτή να είναι και η κατάρα των κλασικών franchise, κάποια βέβαια το αποφεύγουν κάποια όχι, και χωρίς κανένα ίχνος ενδοιασμού λέω πως το Zelda δεν θα ήθελα να ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

[Ramparter]

Don't worry αυτο δε προκειται να συμβει καθ'οτι το επομενο Zelda θα ειναι σιγουρα διαφορετικο αρκετα ως πολυ απ'τα προηγουμενα. Ειναι κατι που το εχουν πει οι ιδιοι πολλες φορες. Το TP ειχαν δηλωσει οτι ηταν το τελευταιο Zelda οπως τα ξερουμε πριν καν κυκλοφορησει αλλα και σε πιο προσφατες συντευξεις ανθρωποι της Nintendo εχουν τονισει οτι δοκιμαζουν διαφορες φορμουλες για το επομενο που θα ερθει στο Wii. Το αν θα ειναι καλυτερο ή οχι θα το δουμε σε 2 χρονια και 2 μηνες.